Księga Urantii

Przekaz 131

Religie świata

131:0.1 (1442.1) KIEDY Jezus, Gonod i Ganid przebywali w Aleksandrii, młody człowiek spędził sporo czasu i niemałą sumę pieniędzy swego ojca robiąc wybór ze światowych religii o tym, co nauczały one o Bogu i jego związkach ze śmiertelnym człowiekiem. Ganid zatrudnił ponad sześćdziesięciu uczonych tłumaczy do zrobienia streszczeń światowych doktryn religijnych dotyczących Bóstw. I trzeba wyjaśnić w tym zapisie, że całe to nauczanie obrazujące monoteizm pochodziło w dużej mierze, bezpośrednio lub pośrednio, z kazań głoszonych przez misjonarzy Machiventy Melchizedeka, którzy wyruszyli ze swej głównej siedziby w Salem, aby rozpowszechniać na całej Ziemi doktrynę jedynego Boga – Najwyższego Ojca.

131:0.2 (1442.2) Poniżej przedstawiamy wyciąg z manuskryptu, który Ganid przygotował w Aleksandrii i Rzymie, a który zachował się w Indiach setki lat po jego śmierci. Materiał ten zebrał on w następujących dziesięciu działach:

1. Cynizm

131:1.1 (1442.3) Pozostałości nauk uczniów Melchizedeka, poza tymi, jakie przetrwały w religii żydowskiej, najlepiej zachowały się w doktrynach cyników. W wyborze Ganida ujęte zostały następująco:

131:1.2 (1442.4) „Bóg jest doskonały, jest Najwyższym nieba i ziemi. Bóg jest najdoskonalszym kręgiem wieczności i rządzi wszechświatem wszechświatów. Jest on jedynym stworzycielem nieba i ziemi. Kiedy zarządza rzecz, ta rzecz jest. Nasz Bóg jest Bogiem jedynym, jest miłosierny i litościwy. Wszystko, co wzniosłe, święte, prawdziwe i piękne, podobne jest naszemu Bogu. Najwyższy jest światłem nieba i ziemi; jest Bogiem wschodu, zachodu, północy i południa.

131:1.3 (1442.5) Gdyby nawet ziemia przestała istnieć, jaśniejąca twarz Najwyższego pozostałaby w majestacie i chwale. Najwyższy jest pierwszym i ostatnim, jest początkiem i końcem wszystkiego. Jest tylko jeden Bóg a imię jego jest Prawda. Bóg jest samoistny, jest wolny od gniewu i wrogości; jest nieśmiertelny i nieskończony. Nasz Bóg jest wszechmocny i szczodry. Podczas gdy różnie się przejawia, my czcimy tylko samego Boga. Bóg zna wszystko – nasze sekrety i nasze oświadczenia; on wie również, na co każdy z nas zasługuje. Jego potęga równa się wszystkim rzeczom.

131:1.4 (1442.6) Bóg jest dawcą pokoju i wiernym obrońcą wszystkich tych, którzy się go boją i ufają mu. Daje zbawienie wszystkim, którzy mu służą. Całe stworzenie istnieje w mocy Najwyższego. Jego Boska miłość wytryska ze świętości jego mocy a uczucie rodzi się z potęgi jego wielkości. Najwyższy zarządził wspólnotę ciała i duszy i obdarzył człowieka swoim własnym duchem. Co człowiek robi musi się skończyć, ale to, co robi Stwórca, trwa na zawsze. Zdobywamy wiedzę z doświadczeń ludzkich, ale mądrość czerpiemy z kontemplacji Najwyższego.

131:1.5 (1443.1) Bóg leje deszcz na ziemię, on sprawia, że słońce przyświeca kiełkującemu ziarnu i niesie nam obfite żniwo dobrych rzeczy w tym życiu a wieczne zbawienie w przyszłym świecie. Nasz Bóg ma wielką władzę; jego imię jest Doskonały a jego natura jest niezgłębiona. Kiedy jesteś chory, to właśnie Najwyższy cię uzdrawia. Bóg pełen jest dobroci dla wszystkich ludzi; nie mamy innego przyjaciela, takiego jak Najwyższy. Jego miłosierdzie przepełnia wszystko a jego dobroć otacza wszystkie dusze. Najwyższy jest niezmienny; zawsze pomaga nam w potrzebie. Dokądkolwiek zwrócisz się z modlitwą, tam jest twarz Najwyższego i otwarte ucho naszego Boga. Możesz skryć się przed ludźmi, ale nie przed Bogiem. Bóg nie jest daleko od nas, jest wszechobecny. Bóg wypełnia wszystkie miejsca i żyje w sercu człowieka, który się boi jego świętego imienia. Stworzenie jest w Stwórcy a Stwórca jest w swoim stworzeniu. Szukamy Najwyższego a potem znajdujemy go w naszych sercach. Idziesz w poszukiwaniu drogiego przyjaciela a potem odkrywasz go w swojej duszy.

131:1.6 (1443.2) Człowiek, który zna Boga, traktuje równo wszystkich ludzi; są jego braćmi. Nagrodą tych, którzy są samolubni, którzy ignorują swoich braci w ciele, jest tylko znużenie. Ci, którzy kochają swoich współbraci i mają czyste serca, oglądać będą Boga. Bóg nigdy nie zapomina szczerości. Będzie prowadził szczerego w sercu do prawdy, gdyż Bóg jest prawdą.

131:1.7 (1443.3) W swoim życiu odrzucajcie błąd i pokonujcie zło miłością żywej prawdy. We wszystkich waszych stosunkach z ludźmi, czyńcie dobro za zło. Pan Bóg jest miłosierny i kochający, on przebacza. Kochajmy Boga, bowiem on pierwszy nas umiłował. Przez miłość Boga i jego miłosierdzie będziemy zbawieni. Biedni i bogaci są braćmi. Bóg jest ich Ojcem. Zła, którego nie chcesz dla siebie, nie rób innym.

131:1.8 (1443.4) Zawsze wzywajcie jego imienia, a jak wierzycie w jego imię, tak wasza modlitwa będzie wysłuchana. Jak wielki to zaszczyt czcić Najwyższego! Wszystkie światy i wszechświaty wielbią Najwyższego. Dziękujcie we wszystkich waszych modlitwach – zdążajcie ku czczeniu. Pobożne czczenie omija zło i zakazuje grzechu. Zawsze chwalmy imię Najwyższego. Człowiek, który się schroni u Najwyższego, skrywa swoje wady przed wszechświatem. Kiedy stoicie przed Bogiem z czystym sercem, przestajecie się bać całego stworzenia. Najwyższy jest jak kochający ojciec i matka, on naprawdę nas kocha, swoje dzieci na ziemi. Nasz Bóg wybaczy nam i pokieruje nasze kroki na drogi zbawienia. Weźmie nas za rękę i poprowadzi nas ku sobie. Bóg ratuje tych, którzy jemu ufają; nie zmusza człowieka, aby służył jego imieniu.

131:1.9 (1443.5) Jeśli wiara w Najwyższego pojawiła się w twoim sercu, przez wszystkie dni twego życia nie będziesz się bał. Nie martw się dobrobytem bezbożnych; nie bój się tych, którzy planują zło; pozwól duszy odwrócić się od grzechu i pokładaj całą swą ufność w Bogu zbawienia. Zmęczona dusza błądzących śmiertelników znajduje wieczny spoczynek w ramionach Najwyższego; mądry człowiek pragnie Boskiej akceptacji; ziemskie dziecko tęskni za bezpieczeństwem w ramionach Ojca Wszechświatowego. Szlachetny człowiek szuka tego, wyższego stanu, w którym jego śmiertelna dusza złączy się z duchem Najwyższego. Bóg jest sprawiedliwy: owoce, których nie zbierzemy z naszego sadzenia na tym świecie, dostaniemy w następnym”.

2. Judaizm

131:2.1 (1444.1) Kenici z Palestyny zachowali wiele nauk Melchizedeka i z tych zapisów, zachowanych i zmodyfikowanych przez Żydów, Jezus i Ganid zrobili następujący wybór:

131:2.2 (1444.2) „Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię i wszystkie rzeczy na niej. A Bóg widział, że wszystko, co uczynił, było bardzo dobre. Pan jest Bogiem a na niebie wysoko i na ziemi nisko nie ma innego. Będziesz miłował Pana Boga twojego z całego swego serca, z całej duszy swojej ze wszystkich swych sił. Bo ziemia napełni się znajomością Pana na kształt wód, które przepełniają morze. Niebiosa głoszą chwałę Boga, dzieło rąk jego nieboskłon obwieszcza. Dzień dniowi głosi opowieść a noc nocy przekazuje wieści. Nie jest to słowo, nie są to mowy, których by dźwięku nie usłyszano. Jakże wielkie są dzieła twe, Panie, bardzo głębokie twe myśli; a wielkość Pana jest niezgłębiona. On liczbę gwiazd oznacza, wszystkie je woła po imieniu.

131:2.3 (1444.3) Moc Pana jest wielka a mądrość jego nieskończona. Powiedział Pan: «Bo jak niebiosa górują nad ziemią, tak drogi moje nad waszymi drogami i myśli moje nad myślami waszymi». Bóg odsłania to, co niezgłębione i ukryte a światłość mieszka u niego. Miłosierny jest Pan i łaskawy, nieskory do gniewu i pełny dobroci i prawdy. Pan jest dobry i prawy, dlatego wskazuje drogę pokornym. Skosztujcie i zobaczcie jak dobry jest Pan! Błogosławiony mąż, który pokłada ufność w Panu. Bóg jest naszą ucieczką i mocą, łatwo znaleźć u niego pomoc w trudnościach.

131:2.4 (1444.4) Łaskawość Pańska jest na wieki dla jego czcicieli a jego sprawiedliwość nad synami synów. Pan jest miłosierny i łaskawy. Pan jest dobry dla wszystkich a jego miłosierdzie ogarnia całe stworzenie; on leczy złamanych na duchu i opatruje ich rany. Gdzież się oddalę przed duchem Boga? Gdzie ucieknę od twego oblicza? Tak bowiem mówi Wysoki i Wzniosły, który zamieszkuje wieczność, którego imię jest Święty: «Zamieszkuję miejsce wzniosłe i święte, lecz jestem z człowiekiem o skruszonym i pokornym sercu»! Nikt nie może się ukryć przed Panem, bowiem on wypełnia i niebo, i ziemię. Niech się cieszy niebo i ziemia raduje. Mówcie wśród pogan: Pan jest królem! Dziękujcie Bogu, bo jego łaska jest na wieki.

131:2.5 (1444.5) Niebiosa głoszą jego sprawiedliwość a wszystkie ludy widzą jego chwałę. Bóg nas stworzył, nie stworzyliśmy się sami; jesteśmy jego ludem, owcami jego pastwiska. Łaskawość jego trwa na wieki a prawda jego przez pokolenia. Nasz Bóg jest władcą pośród narodów. Niech cała ziemia napełni się jego chwałą! Niech dzięki czynią Panu za jego łaskawość, za jego cuda dla synów ludzkich!

131:2.6 (1444.6) Bóg uczynił człowieka niewiele mniejszym od istot niebieskich, miłością i miłosierdziem go uwieńczył. Pan uznaje drogę sprawiedliwych a droga występnych zaginie. Bojaźń Pańska początkiem mądrości; rozsądkiem – poznanie Najwyższego. I rzekł Bóg Wszechmogący: «Służ mi i bądź doskonały». Nie zapomnij, przed porażką – wyniosłość, duch pyszny poprzedza upadek. Ten, kto opanowuje siebie samego, więcej znaczy niż zdobywca miasta. Gdyż tak mówi Wszechmocny Pan, Święty: «Jeżeli się nawrócicie i zachowacie spokój, będziecie zbawieni, w ciszy i zaufaniu będzie wasza moc». Lecz ci, co zaufali Panu, odzyskują siły, dostają skrzydeł jak orły; biegną bez zmęczenia, bez znużenia idą. Pan da ci pokój od twego lęku. Powiedział Pan: «Nie lękaj się, bo jestem z Tobą. Nie trwóż się, bo ja jestem twoim Bogiem. Umacniam cię jeszcze i wspomagam: podtrzymuję cię moją prawicą sprawiedliwą».

131:2.7 (1445.1) Bóg jest naszym Ojcem; Pan jest naszym odkupicielem. Bóg stworzył niebiańskie zastępy i utrzymuje je wszystkie. Jego sprawiedliwość – jak największe góry, Jego wyroki – jak wielka otchłań. On poi nas potokiem jego rozkoszy, w jego światłości oglądamy światłość. Dobrze jest dziękować Panu i śpiewać imieniu twemu, o Najwyższy; głosić z rana twoją łaskawość a wierność twą wieczorami. Królestwo Boże jest królestwem wiecznym a panowanie jego trwa przez pokolenia. Pan moim pasterzem nie brak mi niczego. Pozwala mi leżeć na zielonych pastwiskach. Prowadzi mnie nad wody, gdzie mogę odpocząć, orzeźwia moją duszę. Wiedzie mnie po ścieżkach prawości. Chociażbym szedł ciemną doliną, zła się nie ulęknę, gdyż Bóg jest ze mną. Tak dobroć i łaska pójdą w ślad za mną, przez wszystkie dni mego życia i zamieszkam w domu Pana na zawsze.

131:2.8 (1445.2) Jahwe jest Bogiem mego zbawienia, zatem w Bożym imieniu moje zaufanie. Zaufam Panu z całego serca; nie polegam na swoim rozsądku. Myślę o nim na każdej drodze a on me ścieżki wyrówna. Pan jest wierny; zachowuje przymierze z tymi, którzy mu służą; sprawiedliwy powinien żyć jego wiarą. Jeżeli zaś nie będziesz dobrze postępował, grzech leży u wrót; złoczyńca, który sieje nieprawość, zbiera jej plon. Nie unoś się gniewem z powodu złoczyńców. Jeżeli zamierzasz w swym sercu nieprawość, Pan cię nie wysłucha; jeżeli grzeszysz przeciwko Bogu, krzywdzisz także swą duszę. Bóg bowiem każdą sprawę weźmie na sąd, wszystko, choć ukryte czy dobre było czy złe. Co człowiek myśli w swym sercu, tym samym on jest.

131:2.9 (1445.3) Pan jest blisko wszystkich tych, którzy go wzywają, szczerze i prawdziwie. Płacz nadchodzi z wieczora a rankiem okrzyki radości. Radość serca wychodzi na zdrowie. Pan hojnie darzy łaską i chwałą, nie odmawia dobrodziejstw postępującym nienagannie. Bójcie się Boga i przestrzegajcie jego przykazań, gdyż taka jest cała powinność człowieka. Albowiem rzekł Pan, który stworzył nieba i ukształtował ziemię: «Nie ma innego Boga oprócz mnie, ja jestem Bóg i zbawiciel. Do mnie się zwróćcie wszystkie krańce ziemi, abyście były zbawione. Będziecie mnie szukać a znajdziecie mnie, albowiem będziecie mnie szukać z całego serca». Pokorni posiądą ziemię i będą się rozkoszować wielkim pokojem. Ktokolwiek sieje zło zbiera nieszczęście, którzy sieją wiatr będą zbierać burzę.

131:2.10 (1445.4) “‘Chodźcie i spór ze mną wiedźcie», mówi Pan, «Choćby wasze grzechy były jak szkarłat, jak śnieg wybieleją. Choćby czerwone jak purpura, staną się jak wełna». Nie ma pokoju dla bezbożnych, to wasze grzechy pozbawiły was dobrobytu. Bóg jest zdrowiem w moim obliczu i radością mojej duszy. Schronem pewnym jest Bóg wiekuisty a tu na dole ramiona wieczne. Bliski jest Pan tym, których serce jest złamane i wybawia wszystkich tych, którzy mają ducha jak dziecko. Wiele nieszczęść spotyka sprawiedliwego, ale Pan wyzwala go ze wszystkich. Powierz Panu swoją drogę, zaufaj mu a on dobrze wszystko uczyni. Kto mieszka pod osłoną Najwyższego ten przebywa w cieniu Wszechmocnego.

131:2.11 (1445.5) Będziesz miłował bliźniego jak siebie samego; nie będziesz żywił urazy do nikogo. Czym sam się brzydzisz nie czyń tego nikomu. Kochaj brata swego, gdyż Pan powiedział: «Będę kochał moje dzieci nieograniczenie». Ścieżka prawych – to światło poranne, wschodzi – wzrasta aż do południa. Mądrzy będą świecić jak blask sklepienia a ci, którzy nauczyli wielu ludzi sprawiedliwości, jak gwiazdy przez wieki i na zawsze. Niechaj bezbożny porzuci swą drogę a człowiek nieprawy swoje knowania. Powiedział Pan: «Niech się nawrócą do mnie a ja się nad nimi zmiłuję; ja jestem hojny w przebaczaniu».

131:2.12 (1446.1) Powiedział Bóg, stworzyciel nieba i ziemi: «Pokój zupełny mają ci, którzy kochają me prawo. Oto moje przykazania: Kochaj mnie z całego twego serca; nie będziesz miał Bogów przede mną; nie będziesz wzywał imienia mojego nadaremno; pamiętaj abyś szabat święcił; czcij ojca swego i matkę swoją; nie zabijaj; nie cudzołóż; nie kradnij; nie składaj fałszywego świadectwa; nie pożądaj cudzego».

131:2.13 (1446.2) A wszystkim tym, którzy kochają Pana najmocniej a swych bliźnich jak siebie samych, Bóg niebios powiedział: «Ja wybawię cię z mogiły; ja wybawię cię od śmierci. Będę miłosierny dla twych dzieci a także sprawiedliwy. Czy nie powiedziałem o istotach na ziemi, jesteście synami żywego Boga? I czy nie kochałem was nieustanną miłością? Czy nie wzywałem was, byście byli do mnie podobni i zamieszkali na zawsze ze mną w Raju?»”

3. Buddyzm

131:3.1 (1446.3) Ganid był wstrząśnięty, kiedy odkrył, jak bliski buddyzm był tego, aby został wspaniałą i piękną religią bez Boga, bez osobowego i uniwersalnego Bóstwa. Znalazł on jednak nieco zapisów, dotyczących pewnych wcześniejszych wierzeń, odzwierciedlających nieco wpływów nauk misjonarzy Melchizedeka, którzy prowadzili swą pracę w Indiach aż do czasów Buddy. Z literatury buddyjskiej Jezus i Ganid wybrali następujące twierdzenia:

131:3.2 (1446.4) „Z czystego serca radość wprost wytryśnie ku Nieskończonemu; całe moje istnienie będzie w pokoju z niebiańską radością. Moja dusza wypełniona jest radością a moje serce przepełnia błogość spokojnej ufności. Nie boję się, jestem wolny od lęku. Żyję bezpiecznie a moi nieprzyjaciele nie mogą mnie zatrwożyć. Cieszę się owocami mego zaufania. Znalazłem łatwy dostęp do Nieśmiertelnego. Proszę o wiarę, aby mnie podtrzymywała w tej długiej podróży; wiem, że wiara stamtąd mnie nie zawiedzie. Wiem, że moim braciom będzie się powodzić, jeśli zostaną nasyceni wiarą w Nieśmiertelnego, wiara ta również daje skromność, uczciwość, mądrość, odwagę, wiedzę i wytrwałość. Porzućmy smutek i odwróćmy się od strachu. Dzięki wierze zachowajmy prawdziwą sprawiedliwość i prawdziwe męstwo. Nauczmy się medytować o sprawiedliwości i miłosierdziu. Wiara jest prawdziwym bogactwem człowieka; jest darem cnoty i chwały.

131:3.3 (1446.5) Nieprawość zasługuje na pogardę; grzech jest podły. Zło jest poniżające czy zachowane w myślach czy wykonane w podłych uczynkach. Tak jak wiatr przynosi pył, tak za drogą zła idzie cierpienie i smutek. Szczęście i pokój umysłu idą za czystym myśleniem i cnotliwym życiem, tak jak cień za rzeczami materialnymi. Zło jest owocem błędnie ukierunkowanego myślenia. Złem jest widzieć grzech tam, gdzie grzechu nie ma; nie widzieć grzechu tam, gdzie jest. Zło jest drogą fałszywych doktryn. Ci, którzy unikają zła, widząc rzeczy takimi, jakimi są, cieszą się, przy tym ogarniają prawdę. Skończ swoją niedolę, odrzuć grzech. Kiedy spojrzysz w górę na Szlachetnego, odwróć się od grzechu całym sercem. Nie przepraszaj za zło, nie usprawiedliwiaj grzechu. Dzięki próbom wynagrodzenia dawnych grzechów zdobędziesz tę siłę, która w przyszłości zapobiegnie takim skłonnościom. Opanowanie rodzi się z żalu za grzechy. Nie zostawiaj wad nie wyznanych przed Szlachetnym.

131:3.4 (1447.1) Radość i zadowolenie są nagrodą za to, co zrobione dobrze i dla chwały Nieśmiertelnego. Nikt nie może cię okraść z wolności twego umysłu. Kiedy wiara twej religii wyzwoliła twe serce, kiedy umysł jest taki jak góra, niezmienny i nieruchomy, wtedy pokój duszy płynąć będzie spokojnie jak woda w rzece. Ci, którzy są pewni zbawienia, na zawsze wolni są od żądzy, zazdrości, nienawiści i ułudy bogactwa. Chociaż wiara jest siłą lepszego życia, musisz jednak wytrwale pracować nad swym własnym zbawieniem. Jeśli chciałbyś mieć pewność swego ostatecznego zbawienia, upewnij się, że szczerze pragniesz spełnienia wszystkich prawości. Kształtuj tę pewność, która tryska z wnętrza serca a tym samym dostąpisz ekstazy wiecznego zbawienia.

131:3.5 (1447.2) Człowiek religijny nie może być oświecony nieśmiertelną mądrością, kiedy trwa w lenistwie, słabości, bezczynności i samolubstwie. Jednak, kto jest rozważny, roztropny, myślący, żarliwy i gorliwy – nawet kiedy jeszcze żyje na ziemi – może otrzymać od boskiej mądrości najwyższe oświecenie pokoju i wolności. Pamiętaj, każdy czyn otrzyma swą zapłatę. Smutek będzie skutkiem zła, grzech zakończy się bólem. Radość i szczęście są wynikiem dobrego życia. Nawet złoczyńca cieszy się czasem świetności, zanim w pełni dojrzeje dzieło jego złych uczynków, jednak pełne żniwo jego zła nieuchronnie musi przyjść. Nie pozwól człowiekowi myśleć lekko o grzechu, kiedy mówi w swoim sercu: «Kara za moje złe czyny nie przyjdzie do mnie». To, co czynisz, będzie czynione tobie, mądrze osądzone. Niesprawiedliwość czyniona twoim bliźnim wróci do ciebie. Istota nie może uciec od przeznaczenia, rezultatu jej uczynków.

131:3.6 (1447.3) Głupiec powiedział w swoim sercu: «zło nie może mieć władzy nade mną»; ale bezpieczeństwo znaleźć można tylko wtedy, kiedy dusza pożąda nagany a umysł szuka mądrości. Mądry człowiek jest tą szlachetną duszą, która jest przyjazna pomiędzy wrogami, spokojna pośród niepokoju i hojna pośród chciwych. Miłość własna jest jak chwasty na dobrym polu. Samolubstwo wywołuje cierpienia, wieczna ostrożność zabija. Łagodny umysł rodzi szczęście. Największym wojownikiem jest ten, kto przezwycięży i pokona samego siebie. Umiarkowanie jest dobre we wszystkim. Ten jest największy, który szanuje cnotę i przestrzega swych obowiązków. Nie pozwól, żeby złość i nienawiść kierowały tobą. Nie mów zgryźliwie o nikim. Zadowolenie jest największym bogactwem. To, co jest mądrze dane, jest dobrze zaoszczędzone. Nie czyń drugiemu tych rzeczy, których nie chciałbyś, aby czyniono tobie. Płać dobrem za zło, zło zwyciężaj dobrem.

131:3.7 (1447.4) Prawa dusza jest cenniejsza niż władza nad całą ziemią. Nieśmiertelność jest celem szczerości, śmierć końcem bezmyślnego życia. Nie umrą ci, którzy są szczerzy, bezmyślni są już martwi. Błogosławieni ci, którzy potrafią wniknąć w stan nieśmiertelny. Ci, którzy torturują żywych, raczej nie znajdą szczęścia po śmierci. Bezinteresowni idą do nieba, gdzie się weselą błogością nieskończonej szczodrości i wciąż wzrastają w szlachetnej hojności. Każdy śmiertelnik, który myśli sprawiedliwie, mówi szlachetnie i działa bezinteresownie, cieszyć się będzie cnotą, nie tylko podczas krótkiego życia tutaj, ale również potem, po rozpadzie ciała, wciąż będzie korzystać z rozkoszy niebiańskich”.

4. Hinduizm

131:4.1 (1447.5) Gdziekolwiek dotarli misjonarze Melchizedeka, nieśli nauczanie o jednym Bogu. Wiele z tej monoteistycznej doktryny, wraz z innymi, wcześniejszymi pojęciami, zostało później wcielone w nauki hinduizmu. Jezus i Ganid dokonali następujących wypisów:

131:4.2 (1448.1) „On jest wielkim Bogiem, najwyższym we wszystkim. Jest Panem, który ogarnia wszystko. Jest stwórcą i władcą wszechświata wszechświatów. Bóg jest jedynym Bogiem; jest sam i z sobą; jest tylko jeden. I ten jedyny Bóg jest naszym Stwórcą i ostatnim przeznaczeniem duszy. Wspaniałości Najwyższego nie da się opisać; jest Światłem Świateł. Każde serce i każdy świat oświetlony jest tym Boskim światłem. Bóg jest naszym obrońcą – stoi przy boku istot przez siebie stworzonych – a ci, którzy uczą się jak go poznać, zostaną nieśmiertelni. Bóg jest wielkim źródłem energii, jest Wielką Duszą. Sprawuje powszechną władzę nad wszystkim. Ten jedyny Bóg jest kochający, wspaniały i godny podziwu. Nasz Bóg jest najwyższą władzą i przebywa w najwyższej siedzibie. Ta prawdziwa Osoba jest wieczna i boska; jest pierwszym Panem nieba. Głosili go wszyscy prorocy a on objawił nam siebie. Czcimy go. O Najwyższa Osobo, źródło istnienia, Panie stworzenia i władco wszechświata, ujawnij nam, swoim stworzonym, tę siłę, którą trzymasz immanentnie! Bóg stworzył słońce i gwiazdy; jest pogodny, czysty i samoistny. Jego wieczna wiedza jest bosko mądra. Wieczny jest nieprzenikniony dla zła. Ponieważ wszechświat powstał od Boga, on stosownie nim rządzi. On jest przyczyną stworzenia i stąd wszystkie rzeczy są ugruntowane w nim.

131:4.3 (1448.2) Bóg jest schronieniem pewnym każdego dobrego człowieka w potrzebie; Nieśmiertelny troszczy się o całą ludzkość. Zbawienie Boże jest trwałe a jego dobroć łaskawa. Jest on kochającym opiekunem i błogosławionym obrońcą. Powiedział Pan: «Zamieszkuję ich dusze jak lampa mądrości. Jestem wspaniałością wspaniałego i dobrocią dobra. Gdzie dwu lub trzech się zbierze, ja też tam jestem». Istota stworzona nie może uciec od obecności Stwórcy. Pan liczy nawet mruganie oczu każdego śmiertelnika; a my czcimy tę boską Istotę jako naszego nieodłącznego towarzysza. On jest wszechpanujący, hojny, wszechobecny i nieskończenie łaskawy. Pan jest naszym władcą, schronieniem i panuje nam najwyżej, jego pierwotny duch zamieszkuje śmiertelne dusze. Wieczny Świadek występków i cnoty zamieszkuje w sercu człowieka. Pomedytujmy długo nad godnym podziwu, Boskim Ożywicielem; pozwólmy jego duchowi w pełni kierować naszymi myślami. Z tego, nierzeczywistego świata, zaprowadź nas do rzeczywistego! Z ciemności zaprowadź nas do światła! Od śmierci prowadź nas do nieśmiertelności!

131:4.4 (1448.3) Czcijmy Wiecznego z sercami wolnymi od wszelkiej nienawiści. Bóg nasz jest Panem modlitwy, słyszy płacz swoich dzieci. Niech wszyscy podporządkują swą wolę jemu – Rezolutnemu. Rozkoszujmy się w szczodrości modlitwy do Pana. Zróbcie z modlitwy swego najskrytszego przyjaciela i czcijcie podporę waszej duszy. «Jeżeli będziesz czcił mnie w miłości», powiedział Wieczny, «dam ci mądrość, byś do mnie dotarł, gdyż moja cześć jest cnotą wspólną dla wszystkich istot». Bóg jest tym, który rozjaśnia ciemności i mocą dla tych, którzy są słabi. Ponieważ Bóg jest naszym mocnym przyjacielem, już się nie lękamy. Chwalimy imię nigdy nie pokonanego Zdobywcy. Czcimy go, ponieważ jest wiernym i wiecznym pomocnikiem człowieka. Bóg jest naszym pewnym przywódcą i niezawodnym przewodnikiem. Jest wielkim rodzicem nieba i ziemi, ma nieograniczoną energię i nie kończącą się mądrość. Jego wspaniałość jest wzniosła a jego piękno – boskie. Jest najwyższym schronieniem we wszechświecie i niezmiennym opiekunem wiecznotrwałego prawa. Nasz Bóg jest Panem życia i Pocieszycielem wszystkich; jest wielbicielem ludzkości i pomocą dla zmartwionych. Jest dawcą życia i Dobrym Pasterzem ludzkiego stada. Bóg jest naszym ojcem, bratem i przyjacielem. Chcemy poznać tego Boga w naszym jestestwie.

131:4.5 (1448.4) Nauczyliśmy się zdobywać wiarę tęsknotą serc naszych. Zdobyliśmy mądrość dzięki pomiarkowaniu naszych zmysłów a poprzez mądrość doświadczamy pokoju z Najwyższym. Ten, kto jest pełen wiary, prawdziwie czci, kiedy jego jaźń wewnętrzna wchłonięta jest przez Boga. Nasz Bóg jak płaszcz nosi nieba; mieszka również w sześciu innych szeroko rozpostartych wszechświatach. Jest najwyższy nad wszystkim i we wszystkim. Błagamy Pana o przebaczenie za wszystkie nasze winy przeciw naszym braciom i darujemy naszemu przyjacielowi zło, które nam uczynił. Nasz duch brzydzi się wszystkim, co złe, przeto, o Panie, uwolnij nas od wszystkich plam grzechu. Modlimy się do Boga jako do pocieszyciela, opiekuna i zbawiciela – do tego, który nas kocha.

131:4.6 (1449.1) Duch Opiekuna Wszechświata wstępuje w dusze prostych istot. Ten jest mądry, który czci Jedynego Boga. Ci, którzy pragną doskonałości, muszą doprawdy poznać Najwyższego Pana. Nigdy nie boi się ten, kto zna błogie bezpieczeństwo Najwyższego, gdyż Najwyższy mówi tym, którzy jemu służą, «Nie bój się, bo ja jestem z tobą». Bóg opatrzności jest naszym Ojcem. Bóg jest prawdą. I pragnie Bóg, aby ci, których stworzył, zrozumieli go – dotarli w pełni do poznania prawdy. Prawda jest wieczna, podtrzymuje wszechświat. Naszym największym pragnieniem powinno być złączenie się z Najwyższym. Wielki Władca jest sprawcą wszystkich rzeczy – wszystko z niego się rozwija. A to jest całość obowiązków: niech nikt nie czyni drugiemu tego, co byłoby wstrętnym dla niego samego, nie żyw złej woli, nie uderzaj tego, co uderzył ciebie, zwalczaj złość miłosierdziem i zwycięż nienawiść życzliwością. I wszystko to powinniśmy robić, ponieważ Bóg jest łaskawym przyjacielem i miłosiernym ojcem, który odpuszcza wszystkie nasze ziemskie przewinienia.

131:4.7 (1449.2) Bóg jest naszym ojcem, ziemia naszą matką a wszechświat miejscem naszych narodzin. Bez Boga dusza jest więźniem, poznając Boga uwalniamy duszę. Przez medytacje o Bogu, przez połączenie się z nim, przychodzi wyzwolenie z iluzji zła i ostateczne zbawienie od wszystkich więzów materialnych. Gdy człowiek zwinie przestrzeń jak kawałek skóry, wtedy przyjdzie koniec zła, gdyż człowiek znalazł Boga. O Boże, ocal nas od trojakich ruin piekła – żądzy, gniewu i chciwości! O duszo, przepasz się do duchowej walki nieśmiertelności! Gdy przyjdzie koniec ziemskiego życia, nie wahaj się opuścić swojego ciała dla właściwszej i piękniejszej formy i przebudzenia w domenach Najwyższego i Nieśmiertelnego, gdzie nie ma strachu, smutku, głodu, pragnienia lub śmierci. Poznanie Boga jest przecięciem powrozów śmierci. Rozpoznająca Boga dusza wznosi się we wszechświecie, tak jak śmietana pojawia się na wierzchu mleka. Uwielbiamy Boga, który zrobił wszystko, Wielką Duszę, który zawsze siedzi w sercach tych, których stworzył. Ci, którzy wiedzą, że Bóg siedzi na tronie ludzkiego serca, staną się jemu podobni – nieśmiertelni. Zło musi zostać z tyłu, na tym świecie, ale cnota pójdzie za duszą do nieba.

131:4.8 (1449.3) Tylko nikczemni mówią: we wszechświecie nie ma żadnej prawdy ani też władcy, przeznaczony jest on tylko dla naszych żądz. Takie dusze łudzą się małostkowością swych intelektów. I tak porzucają samych siebie, dla przyjemności żądz i pozbawiają swe dusze rozkoszy czystości i przyjemności sprawiedliwości. Czy może być coś większego niż przeżycie zbawienia od grzechu? Człowiek, który ujrzał Najwyższego, jest nieśmiertelny. Cieleśni przyjaciele człowieka nie mogą przetrwać śmierci; cnota samotnie idzie przy boku człowieka, w jego podróży do radosnych i słonecznych pól Raju”.

5. Zoroastryzm

131:5.1 (1449.4) Zoroaster kontaktował się bezpośrednio z potomkami wcześniejszych misjonarzy Melchizedeka a ich doktryna jednego Boga stała się centralnym nauczaniem religii, którą założył w Persji. W tamtych czasach nie było religii, poza judaizmem, która zawierałaby więcej nauk salemskich. Z zapisów tej religii Ganid wybrał następujące fragmenty:

131:5.2 (1450.1) „Wszystkie rzeczy pochodzą od Jednego Boga i należą do niego – wszechmądrego, dobrego, sprawiedliwego, świętego, olśniewającego i sławnego. Nasz Bóg jest źródłem całej światłości. Jest Stwórcą, Bogiem wszystkich dobrych intencji i obrońcą sprawiedliwości we wszechświecie. Mądrą drogą życiową jest postępowanie w harmonii z duchem prawdy. Bóg wszystko widzi i dostrzeże, zarówno złe czyny nikczemnego jak i dobrą pracę sprawiedliwego; nasz Bóg wszystkie rzeczy widzi w mgnieniu oka. Jego dotyk jest dotykiem uzdrawiającym. Pan jest wszechmocnym dobroczyńcą. Bóg wyciąga swoją dobroczynną rękę zarówno do sprawiedliwego jak i nikczemnego. Bóg ustanowił ten świat i zarządził zapłaty za dobro i zło. Wszechmądry Bóg przyrzekł nieśmiertelność pobożnym duszom, które myślą czysto i czynią sprawiedliwie. Jakimi bardzo chcecie się stać, takimi będziecie. Światło słońca jest jak mądrość dla tych, którzy widzą Boga we wszechświecie.

131:5.3 (1450.2) Chwalcie Boga, szukajcie upodobania w Mądrym. Czcijcie Boga światła, radośnie idąc drogami znaczonymi przez jego objawioną religię. Jest tylko jeden Najwyższy Bóg, Pan Świateł. Czcimy tego, który zrobił wody, rośliny, zwierzęta, ziemię i nieba. Nasz Bóg jest najbardziej dobroczynnym Panem. Uwielbiamy przepięknego, łaskawego Nieśmiertelnego, obdarzonego wiecznym światłem. Bóg jest najdalej od nas i jednocześnie najbliżej nas, ponieważ mieszka w naszych duszach. Nasz Bóg jest boskim i najświętszym Duchem Raju a przecież jest bardziej przyjacielski człowiekowi niż najbardziej przyjacielska spośród wszystkich istot stworzonych. Najbardziej pomaga nam Bóg w najwspanialszym ze wszystkich naszych obowiązków, w poznaniu jego samego. Bóg jest naszym najdroższym i prawym przyjacielem, jest naszą mądrością i życiem, tężyzną naszej duszy i ciała. Mądry Stwórca, dzięki naszym dobrym myślom, da nam spełnić jego wolę i dzięki temu osiągniemy wszystko to, co jest bosko doskonałe.

131:5.4 (1450.3) Panie, naucz nas, jak żyć tym życiem w ciele, przygotowując się do następnego życia w duchu. Przemów do nas, Panie, a będziemy spełniać twoje rozkazy. Naucz nas dobrych dróg a będziemy iść w prawości. Pozwól nam, abyśmy mogli złączyć się z tobą. Wiemy, że ta religia jest prawa, która prowadzi do związku ze sprawiedliwością. Bóg jest naszą mądrą naturą, najlepszą myślą i prawym czynem. Niech Bóg pozwoli nam zjednoczyć się z Boskim duchem i nieśmiertelnością w nas!

131:5.5 (1450.4) Religia Mądrego oczyszcza wierzącego z każdej złej myśli i grzesznego czynu. Chylę się przed Bogiem nieba w żalu, jeśli zgrzeszyłem w myśli, słowie lub uczynku – umyślnie czy nieumyślnie – ofiaruję modlitwy o łaskę i chwalę za przebaczenie. Wiem, że kiedy się spowiadam, kiedy postanawiam nie robić więcej złych uczynków, grzech zostanie zdjęty z mej duszy. Wiem, że przebaczenie kruszy okowy grzechu. Ci, co czynią zło, otrzymają karę, ale ci, którzy pójdą za prawdą, będą korzystać z błogości wiecznego zbawienia. Podtrzymuj nas poprzez łaskę i obdarz zbawczą mocą nasze dusze. Dopraszamy się miłosierdzia, gdyż chcemy osiągnąć doskonałość; chcemy być tacy jak Bóg”.

6. Sudanizm (Dżinizm)

131:6.1 (1450.5) Trzecia religijna grupa wierzących, która zachowała doktrynę jednego Boga w Indiach – to, co pozostało z nauk Melchizedeka – znana była w tamtych dniach jako sudaniści. Później ci wierni nazywani byli wyznawcami dżnizmu. Nauczali oni:

131:6.2 (1450.6) „Pan Nieba jest najwyższy. Ci, którzy popełnią grzech, nie wstąpią na wysokości, ale ci, którzy chodzą drogami sprawiedliwości, znajdą miejsce w niebie. Jeśli znamy prawdę, życie przyszłe mamy zapewnione. Dusza ludzka może wstąpić do najwyższego nieba, aby rozwinąć swoją prawdziwą, duchową naturę, aby osiągnąć doskonałość. Niebiańska domena wyzwala człowieka z niewoli grzechu i zapoznaje go z ostateczną szczęśliwością; dla prawego grzech już się skończył, wraz ze wszystkimi towarzyszącymi mu niedolami. Własne „ja” jest ludzkim wrogiem nie do pokonania a własne „ja” przejawia się w czterech największych namiętnościach człowieczych: gniewie, dumie, oszustwie i chciwości. Największym zwycięstwem człowieka jest pokonanie samego siebie. Kiedy człowiek wygląda od Boga przebaczenia i kiedy się nie boi korzystać z takiej wolności, jest wolny od strachu. Człowiek, podróżując przez życie, powinien traktować swych towarzyszy ludzi tak, jak sam chciałby być traktowany”.

7. Sinto

131:7.1 (1451.1) Manuskrypt tej dalekowschodniej religii całkiem niedawno został umieszczony w bibliotece aleksandryjskiej. Była to jedyna religia świata, o której Ganid nigdy nie słyszał. Ta wiara również zawierała pozostałości wcześniejszych nauk Melchizedeka, co widać w następujących wypisach:

131:7.2 (1451.2) „Powiedział Pan: «Wszyscy podlegacie mej Boskiej władzy; wszyscy korzystają ze służby miłosierdzia. Cieszę się bardzo z pomnożenia prawych ludzi na całej ziemi. Zarówno w pięknie przyrody jak i w cnocie ludzkiej Książę Nieba chce objawić siebie i ukazać swoją prawą naturę. Ponieważ dawne narody nie znają mego imienia, ja objawiam się przez istotę zrodzoną dla świata, jako widzialny byt i znoszącą nawet takie poniżenie, żeby człowiek nie zapomniał mego imienia. Jestem stworzycielem nieba i ziemi; słońce i księżyc i wszystkie gwiazdy są posłuszne mej woli. Jestem władcą wszystkich istot lądu i czterech mórz. Choć jestem wielki i najwyższy, przecież mam wzgląd na modlitwę najbiedniejszego. Jeśli ktokolwiek czcić mnie będzie, usłyszę jego modlitwę i przyznam mu to, czego pragnie jego serce».

131:7.3 (1451.3) «Kiedy człowiek ulega bojaźni, zawsze się cofa o krok od duchowego przewodnictwa w swoim sercu». Duma przyćmiewa Boga. Jeśli chcesz dostać pomoc z nieba, odłóż na bok swoją dumę; każdy włos dumy gasi zbawcze światło, jak by je wielka chmura zasłoniła. Jeśli nie jesteś prawy wewnątrz, jest bezcelowe modlić się o to, co jest na zewnątrz. «Jeśli słyszę twoje modlitwy, to dlatego, że przyszedłeś do mnie z czystym sercem, wolny od kłamstwa i hipokryzji, z duszą, w której prawda odbija się jak w lustrze. Gdybyś chciał zyskać nieśmiertelność, odwróć się od świata i przyjdź do mnie»”.

8. Taoizm

131:8.1 (1451.4) Posłańcy Melchizedeka przeniknęli głęboko do Chin a doktryna jednego Boga stała się częścią wcześniejszego nauczania kilku chińskich religii; tą religią, która przetrwała najdłużej i zawierała najwięcej monoteistycznych prawd, był taoizm, a Ganid wybrał następujące nauki jej założyciela:

131:8.2 (1451.5) „Jak czysty i spokojny jest Najwyższy a przecież mocny i potężny, jak głęboki i niedocieczony! Bóg w niebie jest znakomitym protoplastą wszystkich rzeczy. Jeśli znasz Wiecznego, jesteś oświecony i mądry. Jeśli nie znasz Wiecznego, nieświadomość objawi się jako zło i tak powstanie namiętność grzechu. Ta cudowna Istota istniała przed niebami i ziemią. On jest prawdziwie duchowy, jest sam i się nie zmienia. Jest doprawdy matką świata i całe stworzenie porusza się wokół niego. Wielki udziela siebie ludziom i dlatego pomaga im doskonalić się i przetrwać. Nawet, jeśli człowiek niewiele ma wiedzy, może podążać drogami Najwyższego; może dostosować się do woli nieba.

131:8.3 (1452.1) Wszystkie dobre dzieła prawdziwej służby pochodzą od Najwyższego. Wszystkie rzeczy zależą od Wielkiego Źródła życia. Wielki Najwyższy nie czeka uznania za swoje dary. Jest najwyższy w swej mocy a przecież ukryty przed naszym wzrokiem. Nieustannie przeobraża swoje cechy, gdy doskonali istoty przez siebie stworzone. Niebiański Rozum powolny jest i cierpliwy w swoich planach, ale pewny ich spełnienia. Najwyższy rozpościera się nad wszechświatem i podtrzymuje go. Jak wielki i potężny jest rozlewający się jego wpływ i przyciągająca moc! Prawdziwa dobroć podobna jest do wody, jako że błogosławi wszystko i nie szkodzi niczemu. I tak jak woda, prawdziwa dobroć szuka najniższych miejsc, nawet tych poziomów, których inni unikają a dzieje się tak dlatego, ponieważ to jest podobne Najwyższemu. Najwyższy stwarza wszystkie rzeczy, odżywia je w przyrodzie a w duchu je doskonali. Jest tajemnicą jak Najwyższy wychowuje, osłania i doskonali stworzonego, nie zniewalając go. On prowadzi i kieruje, ale nie domaga się uznania. Pomaga się rozwijać, ale nie dominuje.

131:8.4 (1452.2) Mądry ma serce dla wszystkich. Brak wiedzy jest niebezpieczny. Ci, którzy chcą być wielcy, muszą się uczyć pokory. W stwarzaniu, Najwyższy stał się matką świata. Poznanie swojej matki jest uznaniem synostwa. Ten jest mądry, który widzi wszystkie części z punktu widzenia całości. Odnoś się do każdego tak, jakbyś to ty był na jego miejscu. Wyrównuj krzywdę dobrocią. Jeżeli miłujesz ludzi, oni się będą zbliżać do ciebie – nie będzie ci trudno zaskarbić ich sobie.

131:8.5 (1452.3) Wielki Najwyższy przenika wszystko; jest po lewej i prawej ręce; pomaga całemu stworzeniu i zamieszkuje wszystkie prawdziwe istoty. Nie możesz znaleźć Najwyższego, tak samo nie możesz znaleźć miejsca, gdzie go nie ma. Jeżeli człowiek rozpozna drogi zła i z serca żałuje za grzechy, może zabiegać o przebaczenie; może uciec karze; może zmienić klęskę w błogosławieństwo. Najwyższy jest spokojnym schronieniem całego stworzenia; jest opiekunem i zbawicielem ludzkości. Gdy szukasz go codziennie, na pewno go znajdziesz. Skoro on może przebaczać grzechy, naprawdę niezwykle jest cenny dla wszystkich. Zawsze pamiętaj, że Bóg nie nagradza człowieka za to, co robi, ale za to, czym jest; przeto powinieneś coraz bardziej pomagać swoim braciom, nie myśląc o nagrodach. Czyń dobrze, nie myśląc o korzyści dla siebie.

131:8.6 (1452.4) Mądrzy są ci, którzy znają prawa Wiecznego. Nieznajomość boskiego prawa oznacza niedolę i klęskę. Ci, którzy znają prawa Boże, mają wolne umysły. Jeśli poznasz Wiecznego, gdyby nawet twoje ciało zginęło, twoja dusza trwać będzie na służbie ducha. Prawdziwie jesteś mądry, gdy uznasz swoją znikomość. Jeżeli dotrzymasz w świetle Wiecznego, będziesz się cieszył oświeceniem Najwyższego. Ci, którzy poświęcili się służbie Najwyższego, są radośni, gdy dążą ku Wiecznemu. Gdy człowiek umiera, duch unosi się na skrzydłach do długiego lotu, do wielkiej podróży do domu”.

9. Konfucjanizm

131:9.1 (1452.5) Nawet ta religia, najmniej Boga dostrzegająca spośród wielkich religii świata, potwierdzała monoteizm misjonarzy Melchizedeka i ich wytrwałych następców. Ganid tak streścił konfucjanizm:

131:9.2 (1452.6) „Co Niebo ustanowi, jest bezbłędne. Prawda jest prawdziwa i boska. Wszystko powstaje w Niebie a Wielkie Niebo nie robi błędów. Niebo zatrudniło wielu podwładnych, aby pomagali w nauczaniu i podźwiganiu istot niższych. Wielki, bardzo wielki jest Jeden Bóg, który rządzi człowiekiem z wysokości. Bóg majestatyczny jest w swej mocy i groźny w sądzeniu. Jednak ten Wielki Bóg nadał zmysł etyczny nawet wielu poślednim ludziom. Szczodrość niebiańska nigdy nie ustaje. Łaskawość jest najlepszym darem Nieba dla ludzi. Niebo obdarzyło swą szlachetnością duszę człowieka; cnoty ludzkie są owocem szlachetności Nieba. Wielkie Niebo dostrzega wszystko i idzie z człowiekiem we wszystkich jego uczynkach. I dobrze czynimy, gdy nazywamy Wielkie Niebo naszym Ojcem i naszą Matką. Jeśli w ten sposób służymy naszym boskim przodkom, możemy w zaufaniu modlić się do Nieba. Cały czas i we wszystkim, stójmy w grozie majestatu Nieba. Uznajemy, o Boże, Najwyższy i wszechwładny Możnowładco, że sąd należy do ciebie i że całe miłosierdzie pochodzi z Boskiego serca.

131:9.3 (1453.1) Bóg jest z nami, zatem nie ma strachu w naszych sercach. Jeżeli można znaleźć jakąś cnotę we mnie, to przejaw Nieba, które mieszka we mnie. Ale Niebo we mnie stawia często mej wierze surowe żądania. Jeśli Bóg jest ze mną, zdecydowałem nie mieć w mym sercu wątpliwości. Wiara musi być blisko prawdy o rzeczach i nie widzę, jak człowiek może żyć bez dobrej wiary. Dobro i zło nie bez przyczyny zdarza się w życiu ludzkim. Niebo postępuje z duszą ludzką zgodnie ze swoim celem. Kiedy uważasz, że robisz źle, nie wahaj się wyznać swych błędów i szybko się popraw.

131:9.4 (1453.2) Mądry docieka prawdy a nie szuka zwykłego życia. Celem człowieka jest dotarcie do doskonałości Nieba. Doskonały człowiek może sam się odmienić i wolny jest od niepokoju i strachu. Bóg jest z tobą; nie zwątp w swoim sercu. Każdy dobry czyn ma swą nagrodę. Doskonały człowiek nie poszeptuje przeciw Niebu, nie chowa urazy przeciw ludziom. Czego nie lubisz, by tobie czynili, nie czyń innym. Niech miłosierdzie będzie częścią każdej kary; przekształcaj karę w błogosławieństwo we wszelki możliwy sposób. Taka jest droga Wielkiego Nieba. Choć wszystkie istoty muszą umrzeć i wrócić do ziemi, duch szlachetnego człowieka wychodzi, aby się pokazać na wysokościach i wznieść się do wspaniałego światła ostatecznej jasności”.

10. „Nasza religia”

131:10.1 (1453.3) Po całej tej żmudnej pracy, zebrania nauk religii światowych dotyczących Rajskiego Ojca, Ganid postawił sobie zadanie sformułowania tego, co uważał za podsumowanie wiary i wniosków w sprawie Boga, do jakich doszedł na podstawie nauk Jezusa. Ten młody człowiek nawiązywał zwykle do takich wierzeń jako do „naszej religii”. Taki był jego zapis:

131:10.2 (1453.4) „Pan, nasz Bóg, jest jednym Panem i należy go kochać całym swoim umysłem i sercem i jednocześnie czynić to, co najlepsze, aby kochać wszystkie jego dzieci tak, jak kochasz siebie. Ten jeden Bóg jest naszym niebiańskim Ojcem, w którym zawierają się wszystkie rzeczy i który zamieszkuje, przez swego ducha, duszę każdego szczerego człowieka. I my, którzy jesteśmy dziećmi Boga, powinniśmy się uczyć, jak jemu powierzyć opiekę nad naszymi duszami, jako wiernemu Stwórcy. U naszego niebiańskiego Ojca wszystkie rzeczy są możliwe. Nie może być inaczej, skoro on jest Stwórcą, który stworzył wszystkie rzeczy i wszystkie istoty. Chociaż nie możemy dostrzec Boga, możemy go poznać. I poprzez codzienne życie, według woli Ojca w niebie, możemy ukazać go naszym ludzkim braciom.

131:10.3 (1453.5) Boskie bogactwo charakteru Boga musi być nieskończenie głębokie i wiecznie mądre. Nie możemy szukać Boga przez wiedzę, ale możemy go poznać w naszych sercach przez osobiste doświadczenie. Choć sprawiedliwość jego może być trudna do prześledzenia, z jego miłosierdzia mogą korzystać najskromniejsze istoty na Ziemi. Chociaż Ojciec wypełnia wszechświat, żyje on również w naszych sercach. Umysł człowieka jest ludzki, śmiertelny, ale duch człowieka jest boski, nieśmiertelny. Bóg nie tylko jest wszechmocny, ale jest także wszechmądry. Jeżeli nasi ziemscy rodzice, dalecy od ideału, wiedzą, jak kochać swe dzieci i obdarzają je dobrymi darami, jak znacznie lepiej dobry Ojciec w niebie musi wiedzieć, jak mądrze kochać swoje dzieci na Ziemi i jak je obdarzać właściwymi błogosławieństwami.

131:10.4 (1454.1) Ojciec w niebie nie da zginąć jednemu nawet ziemskiemu dziecku, jeżeli to dziecko pragnie znaleźć Ojca i naprawdę chce być takim jak on. Nasz Ojciec kocha nawet nikczemnych i zawsze jest życzliwy dla niewdzięcznych. Jeżeli więcej ludzkich istot mogłoby zrozumieć dobroć Boga, z pewnością zaczęliby żałować swych złych uczynków, odwróciliby się od wszelkich znanych grzechów. Wszystkie dobre rzeczy pochodzą od Ojca światła, w którym nie ma ani niestałości ani też cienia zmiany. Duch prawdziwego Boga jest w sercu człowieka. To on pragnie, aby wszyscy ludzie byli braćmi. Kiedy ludzie zaczynają czuć tak samo jak Bóg, to jest dowód, że Bóg ich znalazł a oni szukają wiedzy o nim. My żyjemy w Bogu i Bóg zamieszkuje w nas.

131:10.5 (1454.2) Już nie zadowala mnie wiara, że Bóg jest Ojcem całego mojego narodu; odtąd będę wierzył, że jest on także moim Ojcem. Kiedy naprawdę zacznę rozpoznawać Boga, zawsze będę pragnął czcić Boga, z pomocą Ducha Prawdy, który jest moim pomocnikiem. Ale przede wszystkim nieustannie będę czcił Boga, ucząc się jak wykonywać wolę Boga na Ziemi; znaczy będę się starał najlepiej traktować mojego bliźniego człowieka, tak jak uważam, że Bóg chciałby go traktować. I kiedy takim życiem żyjemy w ciele, możemy pytać Boga o wiele rzeczy i da on naszym sercom to pragnienie, abyśmy mogli lepiej służyć naszym współbraciom. I cała ta, przepełniona miłością służba dzieci Bożych, poszerza naszą zdolność doznawania i przeżywania rozkoszy nieba, najwyższych radości służby niebiańskiego ducha.

131:10.6 (1454.3) Każdego dnia dziękował będę Bogu za jego niewysłowione dary; będę go chwalił za jego cudowne dzieła dla dzieci ludzkich. Dla mnie jest on Wszechmocnym, Stwórcą, Mocą i Litością, jednak najlepsze jest to, że jest moim duchowym Ojcem i jako jego ziemskie dziecko pójdę go kiedyś zobaczyć. Mój nauczyciel powiedział, że szukając go, stanę się jemu podobny. Przez wiarę w Boga zawarłem z nim pokój. Nasza nowa religia przepełniona jest radością i rodzi trwałe szczęście. Jestem przeświadczony, że pozostanę wierny aż do śmierci i wtedy na pewno otrzymam koronę wiecznego życia.

131:10.7 (1454.4) Uczę się dowodzić wszystkich rzeczy i stosuję się do tego, co dobre. Cokolwiek chciałbym, aby ludzie mnie czynili, ja będę czynił moim braciom. Wiem, dzięki tej nowej wierze, że człowiek może stać się synem Boga, czasami jednak przeraża mnie to, że przestaję myśleć, iż wszyscy ludzie są moimi braćmi, ale to musi być prawdą. Nie wiem, jak mógłbym się cieszyć ojcostwem Boga, nie akceptując braterstwa ludzi. Ktokolwiek woła imienia Pana, będzie zbawiony. Jeśli to jest prawdą, wszyscy ludzie muszą być moimi braćmi.

131:10.8 (1454.5) Odtąd dobre uczynki będę robił w skrytości; będę się także modlił przeważnie samotnie. Nie będę sądził, bo mógłbym nie być sprawiedliwy dla moich braci. Będę się uczył kochać moich wrogów; nie opanowałem jeszcze prawdziwie tego, jak być podobnym Bogu. Chociaż dostrzegłem Boga w tamtych, innych religiach, w «naszej religii» znalazłem go piękniejszego, bardziej kochającego, miłosiernego, osobowego i autentycznego. Ale przede wszystkim, ta wielka i znakomita Istota jest moim duchowym Ojcem; ja jestem jego dzieckiem. I nie innymi środkami a tylko dzięki mojemu szczeremu pragnieniu, aby stać się jemu podobnym, znajdę go wreszcie i wiecznie mu służyć będę. W końcu mam religię z Bogiem, z cudownym Bogiem i jest to Bóg wiecznego zbawienia”.