ΕΓΓΡΑΦΟ 9, Η ΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ΑΠΕΙΡΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ

ΕΝΑ ΠΑΡΑΞΕΝΟ πράγμα συνέβη όταν, στην παρουσία του Παραδείσου, ο Πατέρας του Σύμπαντος και ο Αιώνιος Υιός ενήργησαν από κοινού για να προσωποποιηθούν. Τίποτε στην αιώνια αυτή κατάσταση δεν προανήγγελλε ότι ο Συνδεδεμένος Δρων θα προσωποποιούνταν ως μία απεριόριστη πνευματικότητα, συντονισμένος με τον απόλυτο νου και προικισμένος με μοναδικά προνόμια διαχείρισης της ενέργειας. Η έλευσή του ως οντότητα ολοκληρώνει την απελευθέρωση του Πατέρα από τα δεσμά της συγκεντρωμένης τελειότητας και τους περιορισμούς του απόλυτου της προσωπικότητας. Και η απελευθέρωση αυτή αποκαλύπτεται στην εκπληκτική δύναμη του Συνδεδεμένου Δρώντος να δημιουργεί πλάσματα καλά προσαρμοσμένα να υπηρετούν ως λειτουργικά πνεύματα ακόμη και τα υλικά πλάσματα των μετέπειτα αναπτυχθέντων συμπάντων.

Ο Πατέρας είναι άπειρος σε αγάπη και βούληση, σε πνευματική πρόθεση και σκοπό. Είναι ο συμπαντικός υποστηρικτής. Ο Υιός είναι άπειρος σε σοφία και αλήθεια, σε πνευματική έκφραση και ερμηνεία. Είναι ο συμπαντικός αποκαλύπτων. Ο Παράδεισος είναι άπειρος σε δυναμική για παροχή ισχύος και σε δυνατότητες για ενεργειακή κυριαρχία. Είναι ο συμπαντικός σταθεροποιητής. Ο Συνδεδεμένος Δρων κατέχει μοναδικά προνόμια σύνθεσης, άπειρη ικανότητα να συντονίζει όλη την υπάρχουσα συμπαντική ενέργεια, όλα τα πραγματικά συμπαντικά πνεύματα και όλες τις αληθινές συμπαντικές διάνοιες. Η Τρίτη γενεσιουργός Αιτία και Κέντρο είναι ο συμπαντικός συνενωτής των πολύμορφων ενεργειών και των ποικιλόμορφων δημιουργιών οι οποίες εμφανίσθηκαν ως αποτέλεσμα του θείου σχεδίου και του αιώνιου σκοπού του Πατέρα του Σύμπαντος.

Το Άπειρο Πνεύμα, ο Συνδεδεμένος Δημιουργός, είναι ένας συμπαντικός και θείος λειτουργός. Το Πνεύμα ακατάπαυστα διαχειρίζεται το έλεος του Υιού και την αγάπη του Πατέρα με την ίδια αρμονία που διαθέτει η σταθερή, αμετάβλητη και δίκαιη κρίση της Αγίας Τριάδας του Παραδείσου. Η επίδραση και οι προσωπικότητές του βρίσκονται πάντα κοντά σας. Πραγματικά σας γνωρίζουν και αληθινά σας κατανοούν.

Σε όλα τα σύμπαντα οι εκπρόσωποι του Συνδεδεμένου Δρώντος ακατάπαυστα διαχειρίζονται τις δυνάμεις και τις ενέργειες ολόκληρου του διαστήματος. Όπως ακριβώς η Πρώτη Γενεσιουργός Αιτία και Κέντρο, έτσι και η Τρίτη ανταποκρίνεται τόσο στο πνευματικό όσο και στο υλικό ερέθισμα. Ο Συνδεδεμένος Δρων αποτελεί την αποκάλυψη της ενότητας του Θεού εντός του οποίου βρίσκονται τα πάντα – ύλη, έννοιες και αξίες. Ενέργεια, διάνοια και πνεύμα.

Το Άπειρο Πνεύμα διαπερνά ολόκληρο το διάστημα. Κατοικεί στον κύκλο της αιωνιότητας. Και το Πνεύμα, όπως ακριβώς ο Πατέρας και ο Υιός, είναι τέλειο και αμετάβλητο – απόλυτο.

Η Τρίτη Γενεσιουργός Αιτία και Κέντρο είναι γνωστή με πολλά ονόματα που όλα καταδεικνύουν τη σχέση και αναγνωρίζουν τη δράση: Ως Θεός το Πνεύμα είναι το ισόβαθμο της προσωπικότητας και το θείο αντίστοιχο του Θεού-Υιού και του Θεού-Πατέρα. Ως Άπειρο Πνεύμα, είναι μία πανταχού παρούσα πνευματική επίδραση. Ως Συμπαντικός Διαχειριστής είναι ο πρόγονος των πλασμάτων που ελέγχουν τη δύναμη και ο ενεργοποιητής των κοσμικών δυνάμεων του διαστήματος. Ως Συνδεδεμένος Δρων είναι ο κοινός εκπρόσωπος και εκτελεστής της συνδυασμένης δράσης του Πατέρα-Υιού. Ως Απόλυτη Διάνοια είναι η πηγή της παροχής της διάνοιας μέσα στα σύμπαντα. Ως Θεός της Δράσης είναι ο προφανής προπάτορας της κίνησης, της ενέργειας και της συνάφειας.

Μερικές από τις ιδιότητες της Τρίτης Πηγής και Κέντρου εκπορεύονται από τον Πατέρα, άλλες από τον Υιό, ενώ κάποιες άλλες δεν φαίνονται να υπάρχουν ενεργά και προσωπικά ούτε στον Πατέρα, ούτε στον Υιό – ιδιότητες τις οποίες είναι δύσκολο να ερμηνεύσουμε, πέραν του να υποθέσουμε ότι η κοινή δράση Πατέρα-Υιού η οποία έκανε αιώνια την Τρίτη Γενεσιουργό Αιτία και Κέντρο συνεχίζει να λειτουργεί σε αρμονία με, και σε αναγνώριση της αιώνιας αλήθειας της απόλυτης φύσης του Παράδεισου. Ο Συνδεδεμένος Δημιουργός ενσωματώνει την πληρότητα των συνδυασμένων και άπειρων αρχών του Πρώτου και του Δεύτερου Προσώπου του Θείου.

Ενώ οραματίζεστε τον Πατέρα ως αυθεντικό δημιουργό και τον Υιό ως πνευματικό διαχειριστή, πρέπει να θεωρείτε την Τρίτη Πηγή και Κέντρο ως ένα συμπαντικό συντονιστή, ένα λειτουργό απεριόριστης συνεργασίας. Ο Συνδεδεμένος Δρων είναι εκείνος που συσχετίζει κάθε ουσιαστική πραγματικότητα. Είναι ο Θείος χώρος όπου αποθηκεύεται η σκέψη του Πατέρα και ο λόγος του Υιού, ενώ όσον αφορά στη δράση ενδιαφέρεται πάντα για το υλικό απόλυτο του Νησιού του Παραδείσου. Η Τριάδα του Παραδείσου έχει δώσει το συμπαντικό κέλευσμα της προόδου και η θεία πρόνοια είναι ο χώρος όπου κυριαρχεί ο Συνδεδεμένος Δημιουργός και η αναπτυσσόμενη Υπέρτατη Ύπαρξη. Ουδεμία ουσιαστική, ή διαμορφωνόμενη πραγματικότητα μπορεί να διαφύγει από την τελική σύνδεσή της με την Τρίτη Πηγή και Κέντρο.

Ο Πατέρας του Σύμπαντος προίσταται στο χώρο της προ-ενέργειας, του προ-πνεύματος και της προσωπικότητας. Ο Αιώνιος Υιός κυριαρχεί στη σφαίρα των πνευματικών δραστηριοτήτων. Η ύπαρξη του Νησιού του Παραδείσου ενώνει τους χώρους της φυσικής ενέργειας και της υλοποιούμενης δύναμης. Ο Συνδεδεμένος Δρων λειτουργεί όχι μόνο ως άπειρο πνεύμα που εκπροσωπεί τον Υιό, αλλά επίσης ως συμπαντικός διαχειριστής των δυνάμεων και των ενεργειών του Παραδείσου, δίνοντας με τον τρόπο αυτό υπόσταση στη συμπαντική και απόλυτη διάνοια. Ο Συνδεδεμένος Δρων λειτουργεί μέσα στο μέγα σύμπαν ως θετική και ξεχωριστή οντότητα, ιδιαίτερα στις υψηλότερες σφαίρες των πνευματικών αξιών, στις σχέσεις ύλης-ενέργειας και στις αληθείς ιδέες του νου. Λειτουργεί συγκεκριμένα οπουδήποτε και οποτεδήποτε η ενέργεια και το πνεύμα συνδέονται και αλληλεπιδρούν. Κυριαρχεί επί όλων των αντιδράσεων δια της διανοίας, επιδρά τα μέγιστα στον πνευματικό κόσμο και ασκεί μεγάλη επιρροή στην ενέργεια και την ύλη. Η Τρίτη Γενεσιουργός Αιτία εκφράζει πάντα τη φύση της Πρώτης Γενεσιουργού Αιτίας και Κέντρου.

Η Τρίτη Γενεσιουργός Αιτία και Κέντρο μοιράζεται τέλεια και ανεπιφύλακτα την απανταχού παρουσία της Πρώτης γενεσιουργού Αιτίας και Κέντρου, και ορισμένες φορές αποκαλείται το Πανταχού Παρόν Πνεύμα. Με ένα ιδιαίτερο και πολύ προσωπικό τρόπο ο Θεός του νου μοιράζεται την πανσοφία του Πατέρα του Σύμπαντος και του Αιώνιου Υιού του. Η γνώση του Πνεύματος είναι βαθιά και ολοκληρωμένη. Ο Συνδεδεμένος Δημιουργός εκδηλώνει ορισμένες φάσεις της παντοδυναμίας του Πατέρα του Σύμπαντος, ουσιαστικά όμως είναι παντοδύναμο μόνο στο χώρο του νου. Το Τρίτο Πρόσωπο του θείου αποτελεί το διανοητικό κέντρο και τον συμπαντικό διαχειριστή του διανοητικού χώρου. Εδώ είναι απόλυτο – η κυριαρχία του είναι απεριόριστη.

Ο Συνδεδεμένος Δρων φαίνεται ότι παροτρύνεται από τη συνδυασμένη δράση Πατέρα-Υιού, όλες του όμως οι ενέργειες φαίνεται ότι αναγνωρίζουν τη σχέση Πατέρα-Παραδείσου. Κατά διαστήματα και σε ορισμένες λειτουργίες φαίνεται να αντισταθμίζει την ατέλεια της ανάπτυξης των εμπειρικών Θεοτήτων – του Θεού το Ύψιστου και του θεού του Ύπατου.

Και εδώ υπάρχει ένα άπειρο μυστήριο: Το ότι το Απόλυτο ταυτόχρονα απεκάλυψε τη φύση του στον Υιό και ως Παράδεισος και κατόπιν παίρνει υπόσταση ως ύπαρξη ίση με το Θεό σε θεία φύση, η οποία αντανακλά την πνευματική φύση του Υιού, ικανή να δραστηριοποιεί το σχέδιο του Παραδείσου, μία ύπαρξη προσωρινά κατώτερη σε δύναμη εξουσίας, αλλά προφανώς και με πολλούς τρόπους ικανή για την πλέον πολύπλευρη δράση. Και η προφανής αυτή υπεροχή στη δράση αποκαλύπτεται από μία ιδιότητα της Τρίτης Γενεσιουργού Αιτίας και Κέντρου, η οποία είναι ανώτερη ακόμη και όσον αφορά στη φυσική βαρύτητα – στη συμπαντική υλοποίηση του Νησιού του Παραδείσου.

Πέραν του υπερελέγχου αυτού επί της ενέργειας και της ύλης, το Άπειρο Πνεύμα είναι έξοχα εφοδιασμένο με τις ιδιότητες της υπομονής, του ελέους και της αγάπης, οι οποίες τόσο θαυμάσια αποκαλύπτονται στην πνευματική του λειτουργία. Το Πνεύμα είναι στον υπέρτατο βαθμό ικανό να παρέχει αγάπη και να αντικαθιστά τη δικαιοσύνη με το έλεος. Ο Θεός Πνεύμα κατέχει όλη την ουράνια καλοσύνη και την ελεήμονα αφοσίωση του Πρωταρχικού και Αιώνιου Υιού. Το σύμπαν απ’ όπου προέρχεσθε σφυρηλατήθηκε μεταξύ του άκμονος της δικαιοσύνης και της σφύρας του άλγους. Εκείνοι, όμως που κρατούν τη σφύρα είναι τα τέκνα του ελέους, τα πνευματικά τέκνα του Απείρου Πνεύματος.

Ο θεός είναι πνεύμα με μία τριπλή έννοια: Αυτός ο ίδιος είναι πνεύμα. Ο Υιός του εμφανίζεται ανεπιφύλακτα ως πνεύμα. Ο Συνδεδεμένος Δρων, ως πνεύμα και διάνοια μαζί. Και πέραν αυτής της πνευματικής πραγματικότητας, πιστεύουμε ότι διακρίνουμε επίπεδα εμπειρικών πνευματικών φαινομένων – τα πνεύματα της Υπέρτατης Ύπαρξης, της Ύπατης Θεότητας και του θείου Απόλυτου.

Το Άπειρο Πνεύμα αποτελεί εν πολλοίς συμπλήρωμα του Αιώνιου Υιού, όπως ο Υιός συμπληρώνει τον Πατέρα του Σύμπαντος. Ο Αιώνιος Υιός είναι η πνευματικοποιημένη προσωποποίηση του Πατέρα. Το Άπειρο Πνεύμα είναι η προσωποποιημένη πνευματικοποίηση του Αιώνιου Υιού και του Πατέρα του Σύμπαντος.

Υπάρχουν πολλά, χωρίς εμπόδια, δίκτυα πνευματικής δύναμης και πηγές υπεράνω της ύλης ισχύος οι οποίες ενώνουν το λαό της Ουράντια κατ’ ευθείαν με τις Θεότητες του Παραδείσου. Υπάρχει ο σύνδεσμος των Ρυθμιστών της Σκέψης κατ’ ευθείαν με τον Πατέρα του Σύμπαντος, η ευρύτατη επίδραση της υποστήριξης της πνευματικής βαρύτητας του Αιώνιου Υιού και η πνευματική παρουσία του Συνδεδεμένου Δημιουργού. Υπάρχει μία διαφορά στη λειτουργία μεταξύ του πνεύματος του Υιού και του πνεύματος του Πνεύματος. Το Τρίτο Πρόσωπο, στην εκτέλεση της πνευματικής υπηρεσίας του, μπορεί να λειτουργεί ως νους και πνεύμα μαζί, ή μόνο ως πνεύμα.

Πέραν αυτών των Παραδείσιων παρουσιών, οι κάτοικοι της Ουράντια επωφελούνται από τις πνευματικές επιρροές και δραστηριότητες του τοπικού σύμπαντος και του υπερσύμπαντος με τη σχεδόν ατέλειωτη σειρά των γεμάτων αγάπη οντοτήτων, οι οποίες καθοδηγούν την αλήθεια του σκοπού και την εντιμότητα της καρδιάς ψηλά, προς τα ιδανικά του θείου και την επίτευξη της υπέρτατης τελειότητας.

Την παρουσία του συμπαντικού πνεύματος του Αιώνιου Υιού τη γνωρίζουμε – μπορούμε αλάθητα να την αναγνωρίσουμε. Την παρουσία του Απείρου Πνεύματος, του Τρίτου Προσώπου του θείου, μπορεί ακόμη και οι θνητοί να την γνωρίσουν, εφ’ όσον τα πλάσματα της ύλης μπορούν ουσιαστικά να βιώσουν τη θεία χάρη της θείας αυτής επιρροής η οποία λειτουργεί ως Άγιο Πνεύμα στα τοπικά σύμπαντα ως επιφοίτηση πάνω στις φυλές των ανθρώπων. Τα ανθρώπινα πλάσματα επίσης μπορούν, σε ορισμένο βαθμό, να αποκτήσουν συνείδηση του Ρυθμιστή, της απρόσωπης παρουσίας του Πατέρα του Σύμπαντος. Τα θεία αυτά πνεύματα που εργάζονται με την ανέλιξη και την πνευματικοποίηση του ανθρώπου, λειτουργούν όλα με πλήρη ομοφωνία και τέλεια συνεργασία. Είναι σαν ένα κατά την πνευματική εκτέλεση των σχεδίων της ανέλιξης των θνητών και της επίτευξης της τελειότητας.

Η Νήσος του Παραδείσου είναι η απαρχή και η ουσία της φυσικής βαρύτητας. Και τούτο πρέπει να είναι αρκετό για να σας γνωρίσει ότι η βαρύτητα είναι μία από τις πλέον πραγματικές και αιώνια αξιόπιστες καταστάσεις σε ολόκληρο το φυσικό σύμπαν των συμπάντων. Η βαρύτητα δεν μπορεί να τροποποιηθεί, ή να ακυρωθεί, ει μη μόνο μέσω των δυνάμεων και των ενεργειών που από κοινού υποστηρίζονται από τον Πατέρα και τον Υιό, οι οποίες έχουν εναποτεθεί και συνδέονται λειτουργικά με το πρόσωπο της Τρίτης Πηγής και Κέντρου.

Το Άπειρο Πνεύμα κατέχει μία μοναδική και εκπληκτική δύναμη – την αντιβαρύτητα. Η δύναμη αυτή δεν είναι λειτουργικά (αισθητά) παρούσα στον Πατέρα ή στον Υιό. Η ικανότητα αυτή, να ανθίσταται στην έλξη της φυσικής βαρύτητας, συμφυής στην Τρίτη Πηγή, αποκαλύπτεται στις προσωπικές αντιδράσεις του Συνδεδεμένου Δρώντος, σε ορισμένες φάσεις των συμπαντικών σχέσεων. Και η μοναδική αυτή ιδιότητα μεταδίδεται σε ορισμένες από τις υψηλότερα ιστάμενες οντότητες του Απείρου Πνεύματος.

Η αντιβαρύτητα μπορεί να ακυρώσει τη βαρύτητα σε τοπικό πλαίσιο. Την ακυρώνει ασκώντας ισόποση δύναμη με την παρουσία της. Λειτουργεί μόνο αναφορικά προς τη φυσική βαρύτητα και δεν αποτελεί λειτουργία του νου. Το φαινόμενο της αντίστασης στη βαρύτητα του γυροσκοπίου είναι μια σωστή παρουσίαση του αποτελέσματος της αντιβαρύτητας, αλλά χωρίς αξία στην παρουσίαση του αιτίου της αντιβαρύτητας.

Ο Συνδεδεμένος Δρων επιδεικνύει ακόμη περισσότερες δυνάμεις οι οποίες μπορούν να υπερβούν τη δύναμη και να εξουδετερώσουν την ενέργεια. Οι δυνάμεις αυτές λειτουργούν με την ελάττωση της ενέργειας στο σημείο της υλοποίησης, αλλά και με άλλες τεχνικές, άγνωστες σ’ εσάς.

Ο Συνδεδεμένος Δημιουργός δεν είναι ενέργεια, ούτε πηγή ενέργειας, ούτε ο προορισμός της ενέργειας. Είναι ο διαχειριστής της ενέργειας. Ο Συνδεδεμένος Δρων είναι δράση – κίνηση, αλλαγή, τροποποίηση, συντονισμός, σταθεροποίηση και εξισορρόπηση. Η ενέργεια που υπόκειται στον άμεσο, ή έμμεσο έλεγχο του Παραδείσου εκ φύσεως ανταποκρίνεται στη λειτουργία της Τρίτης Γενεσιουργού Αιτίας και Κέντρου και των ποικίλων εκπροσώπων του.

Το σύμπαν των συμπάντων διαπερνάται από τους ελεγκτές ισχύος της Τρίτης Γενεσιουργού Αιτίας και Κέντρου. Φυσικούς ελεγκτές, προϊστάμενους ισχύος, κέντρα ισχύος, αλλά και άλλους εκπροσώπους του Θεού της Δράσης οι οποίοι σχετίζονται με τη ρύθμιση και την σταθερότητα της φυσικής ενέργειας. Όλα τα μοναδικά αυτά πλάσματα με τις φυσικές λειτουργίες κατέχουν ποικίλες ιδιότητες ελέγχου ισχύος, όπως η αντιβαρύτητα, τους οποίους χρησιμοποιούν στην προσπάθειά τους να παγιώσουν τη φυσική ισορροπία της ύλης και της ενέργειας του μεγάλου σύμπαντος.

Όλες αυτές οι φυσικές διεργασίες του Θεού της Δράσης φαίνεται ότι συνδέουν τη δράση του με το Νησί του Παραδείσου και πραγματικά, οι εκπρόσωποι της δύναμης λαμβάνουν υπ’ όψιν, εξαρτώνται μάλιστα, από το απόλυτο του αιώνιου Νησιού. Ο Συνδεδεμένος Δρων όμως δεν δρα για λογαριασμό του Παραδείσου, ούτε αποκρίνεται σ’ αυτόν. Δρα προσωπικά για τον πατέρα και τον Υιό. Ο παράδεισος δεν είναι άτομο. Οι μη-ατομικές, απρόσωπες, ή με οποιοδήποτε τρόπο όχι προσωπικές πράξεις της Τρίτης Γενεσιουργού Αιτίας και Κέντρου προέρχονται όλες από την ελεύθερη βούληση του ίδιου του Συνδεδεμένου Δρώντος. Δεν αποτελούν αντανακλάσεις, παράγωγα, ή αποτελέσματα μιας κατάστασης ή ενός ατόμου.

Ο Παράδεισος είναι το πρότυπο της τελειότητας. Ο Θεός της Δράσης είναι ο ενεργοποιητής αυτού του προτύπου. Ο παράδεισος αποτελεί το υπομόχλιο του απείρου. Οι εκπρόσωποι της Τρίτης Γενεσιουργού Αιτίας και Κέντρου είναι οι διανοητικοί μοχλοί που υποκινούν τον μοχλό της ύλης και δίνουν το αυθόρμητο στο μηχανισμό της φυσικής δημιουργίας.

Υπάρχει μία διανοητική φύση στην Τρίτη Γενεσιουργό Αιτία και Κέντρο, η οποία ξεχωρίζει από τις φυσικές και πνευματικές του ιδιότητες. Η φύση αυτή δεν πλησιάζεται εύκολα, ωστόσο, είναι συνεργάσιμη – διανοητικά, όχι όμως προσωπικά. Ξεχωρίζει από τις φυσικές ιδιότητες και τον πνευματικό χαρακτήρα του Τρίτου Προσώπου σε επίπεδο διανοητικής λειτουργίας, κατά την κρίση των προσωπικοτήτων όμως, η φύση αυτή ουδέποτε λειτουργεί ανεξαρτήτως φυσικών, ή πνευματικών εκδηλώσεων.

Η απόλυτη διάνοια είναι η διάνοια του Τρίτου Προσώπου. Δεν διαχωρίζεται από την προσωπικότητα του Θεού-Πνεύματος. Η διάνοια, στις ζωντανές υπάρξεις, δεν διαχωρίζεται από την ενέργεια, ή το πνεύμα, ή και τα δύο. Η διάνοια δεν υπάρχει συμφυώς στην ενέργεια. Η ενέργεια δέχεται τη διάνοια και ανταποκρίνεται σ’ αυτήν. Η διάνοια μπορεί να υπερτεθεί της ενέργειας, ωστόσο δεν υπάρχει συνειδητοποίηση του γεγονότος σε αμιγώς υλικό επίπεδο. Η διάνοια δεν χρειάζεται να προστεθεί στο αμιγές πνεύμα, διότι το πνεύμα διαθέτει συμφυή συνείδηση και ταυτότητα. Το πνεύμα έχει πάντα διάνοια, νόηση, κατά κάποιο τρόπο. Μπορεί να είναι αυτός, ή εκείνος ο νους, πρόδρομος του νου, ή υπερνούς, ακόμη και πνεύμα-νους, πάντα όμως λειτουργεί ως αντίστοιχο της σκέψης και της γνώσης. Η ενόραση του πνεύματος υπερβαίνει, ακολουθεί και, θεωρητικά, προϋπάρχει της συνείδησης του νου.

Ο Συνδεδεμένος Δημιουργός είναι απόλυτος μόνο στο χώρο του νου, στο βασίλειο της συμπαντικής διάνοιας. Η διάνοια της Τρίτης Γενεσιουργού Αιτίας και Κέντρου είναι άπειρη. Υπερβαίνει απόλυτα τα δραστήρια και λειτουργούντα διανοητικά κυκλώματα του σύμπαντος των συμπάντων. Το χάρισμα της διάνοιας των επτά υπερσυμπάντων εκπορεύεται από τα Επτά Κυρίαρχα Πνεύματα, τις πρωταρχικές προσωπικότητες του Συνδεδεμένου Δημιουργού. Τα Κυρίαρχα αυτά Πνεύματα διανέμουν τη διάνοια στο μέγα σύμπαν ως κοσμικός νους ενώ το τοπικό σας σύμπαν διαπερνάται από τη μεταβλητή Νέβαδον, του τύπου Όρβοτον του κοσμικού νου.

Ο άπειρος νους αγνοεί το χρόνο, ο απώτατος νους υπερβαίνει το χρόνο, ο κοσμικός νους διέπεται από το χρόνο. Και το ίδιο συμβαίνει με το διάστημα: Ο Άπειρος Νους δεν εξαρτάται από το χώρο, καθώς όμως η διάνοια κατέρχεται από το άπειρο προς τα συμβατά με το νου επίπεδα, πρέπει ολοένα και περισσότερο να λαμβάνει υπ’ όψιν την ύπαρξη και τους περιορισμούς του διαστήματος.

Η κοσμική δύναμη ανταποκρίνεται στη διάνοια με τον ίδιο τρόπο που ο κοσμικός νους ανταποκρίνεται στο πνεύμα. Το Πνεύμα είναι η θεία επιδίωξη και ο πνευματικός νους είναι η δραστηριοποίηση της θείας επιδίωξης. Η ενέργεια είναι γεγονός, η διάνοια είναι έννοια, το πνεύμα είναι αξία. Ακόμα και μέσα στο χώρο και το χρόνο η διάνοια παγιώνει τους συσχετισμούς εκείνους ανάμεσα στην ενέργεια και το πνεύμα, οι οποίοι υποδηλούν αμοιβαία συγγένεια στην αιωνιότητα.

Ο νους μετουσιώνει τις αξίες του πνεύματος στα νοήματα της διάνοιας. Η βούληση έχει τη δύναμη να κάνει τα νοήματα της διάνοιας να καρποφορήσουν τόσο στον υλικό όσο και στον πνευματικό χώρο. Η άνοδος στον Παράδεισο περιλαμβάνει μία σχετικά και διαφοροποιημένη ανάπτυξη του πνεύματος, του νου και της ενέργειας. Η προσωπικότητα είναι εκείνη που συνενώνει τα στοιχεία αυτά της εμπειρικής ατομικότητας.

Η Τρίτη Πηγή και Κέντρο διαθέτει άπειρο νου. Αν ποτέ το σύμπαν μπορούσε να φθάσει στο άπειρο, η διανοητική δυναμική εκείνου θα εξακολουθούσε να επαρκεί για να παράσχει σε απεριόριστους αριθμούς πλασμάτων τον κατάλληλο νου αλλά και ό,τι άλλο προϋποθέτει η διάνοια.

Στο χώρο του δημιουργημένου νου, το Τρίτο Πρόσωπο, μαζί με τους ομοβάθμιους αλλά και τους κατώτερους συνεργάτες του ασκεί υπέρτατο έλεγχο. Το βασίλειο του νου τψν πλασμάτων έχει την αποκλειστική του προέλευση στην Τρίτης Πηγής και Κέντρου. Αυτή είναι εκείνη η οποία πληροί τη διάνοια. Είναι αδύνατο ακόμη και στα τμήματα του Πατέρα να ενοικήσουν στον ανθρώπινο νου, μέχρις ότου ο δρόμος να έχει κατάλληλα προετοιμασθεί από την διανοητική δράση και την πνευματική λειτουργία του Απείρου Πνεύματος.

Εκείνο που κάνει τη διάνοια μοναδική είναι το ότι μπορεί, δια της επιφοίτησης, να εναποτεθεί σε μια ευρύτατη κλίμακα ζώντων πλασμάτων. Μέσω της δημιουργικής της δύναμης και των δημιουργών συνεργατών της, η Τρίτη Γενεσιουργός Αιτία και Κέντρο λειτουργεί πάνω σε κάθε διάνοια, σε όλους τους κόσμους. Λειτουργεί πάνω στην ανθρώπινη και υπανθρώπινη διάνοια δια των υπασπιστών των τοπικών συμπάντων και, μέσω της ενέργειας των φυσικών ελεγκτών, λειτουργεί ακόμη και στις κατώτατες, στερούμενες εμπειρίας, οντότητες των πλέον πρωτόγονων μορφών ζωής. Και η καθοδήγηση του νου αποτελεί πάντα υπηρεσία των προσωπικοτήτων της διάνοιας-πνεύματος, ή της διάνοιας-ενέργειας.

Εφ’ όσον το Τρίτο Πρόσωπο του θείου είναι η πηγή της διάνοιας, είναι απολύτως φυσιολογικό το ότι τα εξελισσόμενα, ελεύθερης βούλησης πλάσματα θεωρούν ευκολότερο να σχηματίσουν κατανοήσιμη αντίληψη του Απείρου Πνεύματος από το να σχηματίσουν την ίδια αντίληψη για τον Αιώνιο Υιό, ή τον Πατέρα του Σύμπαντος. Η ύπαρξη του Συνδεδεμένου Δημιουργού αποκαλύπτεται ατελώς σ’ αυτή καθ’ αυτή την ύπαρξη του ανθρώπινου νου. Ο Συνδεδεμένος Δημιουργός Είναι ο προπάτορας του κοσμικού νου και ο ανθρώπινος νους είναι ένα εξατομικευμένο κύκλωμα, ένα απρόσωπο τμήμα αυτού του κοσμικού νου, καθώς ο τελευταίος επιφοιτά σε ένα τοπικό σύμπαν μέσω μιας Δημιουργικής Θυγατέρας της Τρίτης Πηγής και Κέντρου.

Επειδή το Τρίτο Πρόσωπο είναι η πηγή της διάνοιας, δεν σημαίνει κατ’ ανάγκην ότι όλα τα διανοητικά φαινόμενα έχουν θεία προέλευση. Η ανθρώπινη διάνοια έχει τις ρίζες της στην υλική προέλευση των ζωικών φυλών. Η Συμπαντική διάνοια δεν αποτελεί μια περισσότερο αληθινή αποκάλυψη του Θεού, ο οποίος είναι διάνοια, από όσο αποτελεί η υλική φύση μία αληθινή αποκάλυψη της ομορφιάς και της αρμονίας του Παράδεισου. Η τελειότητα βρίσκεται στη φύση, η φύση όμως δεν είναι τέλεια. Ο Συνδεδεμένος Δημιουργός είναι η πηγή της διάνοιας, η διάνοια όμως δεν είναι ο Συνδεδεμένος Δημιουργός.

Η διάνοια, στην Ουράντια, αποτελεί συμβιβασμό μεταξύ της ουσίας της τελειότητας της διανόησης και της εξελισσόμενης νοημοσύνης της ανώριμης ανθρώπινης φύσης σας. Το σχέδιο για την διανοητική σας εξέλιξη είναι, πράγματι, ύψιστης τελειότητας, σας λείπει όμως, εντελώς ο θείος στόχος καθώς λειτουργείτε μέσα στο περίβλημα της σάρκας. Η διάνοια έχει πράγματι θεία προέλευση και θείο προορισμό, ο θνητός σας νους, όμως, δεν διαθέτει ακόμη τη θεία αξιοπρέπεια.

Πολύ, πάρα πολύ συχνά, καταστρέφετε το νου σας από την ανειλικρίνεια και τον τραυματίζετε με την αδικία, τον υποβάλλετε σε πρωτόγονο φόβο και τον διαστρέφετε από ανώφελες ανησυχίες. Για το λόγο αυτό, αν και η προέλευση της διάνοιας είναι θεία, η διάνοια, όπως τη γνωρίζετε στον ανερχόμενο κόσμο σας δύσκολα μπορεί να γίνει αντικείμενο μεγάλου θαυμασμού, πολύ δε, λιγότερο αντικείμενο λατρείας και προσκύνησης. Η αναγνώριση της ανώριμης και αδρανούς ανθρώπινης διάνοιας μπορεί να οδηγήσει μόνο σε ταπεινές αντιδράσεις.

Η Τρίτη Γενεσιουργός Αιτία και Κέντρο, η συμπαντική διάνοια, έχει προσωπική συνείδηση του κάθε νου, της κάθε διάνοιας σε ολόκληρη τη δημιουργία και διατηρεί μία προσωπική και τέλεια επαφή με όλες εκείνες τις φυσικές , ηθικές και πνευματικές δημιουργίες του νου στα αχανή σύμπαντα. Όλες αυτές οι δραστηριότητες της διάνοιας συγκρατούνται μέσα στο κύκλωμα της διανοητικής βαρύτητας το οποίο εστιάζεται στην Τρίτη Πηγή και Κέντρο και αποτελεί μέρος της ατομικής συνείδησης του Απείρου Πνεύματος.

Όπως ο Πατέρας έλκει κάθε προσωπικότητα προς τον εαυτό του και ο Υιός προσελκύει κάθε πνευματική πραγματικότητα, έτσι και ο Συνδεδεμένος Δημιουργός ασκεί ελκτική δύναμη σε κάθε διάνοια. Ανεπιφύλακτα κυριαρχεί και ελέγχει το κύκλωμα της συμπαντικής διάνοιας. Όλες οι αληθείς και γνήσιες διανοητικές αξίες, όλες οι θείες έννοιες και οι τέλειες ιδέες με τρόπο αλάθητο έλκονται προς το απόλυτο αυτό κύκλωμα της διάνοιας.

Η διανοητική βαρύτητα λειτουργεί ανεξάρτητα από τη φυσική και την πνευματική βαρύτητα, οπουδήποτε, όμως και οποτεδήποτε οι τελευταίες αυτές εισβάλλουν, εκεί πάντα λειτουργεί η διανοητική βαρύτητα. Όταν και οι τρεις συνδυαστούν, η προσωπική βαρύτητα περιβάλλει το υλικό πλάσμα – φυσικό, ή μοροντιανό, πεπερασμένο, ή απολυτοειδές. Ανεξαρτήτως όμως αυτού, το χάρισμα της διάνοιας ακόμη και σε απρόσωπες υπάρξεις τις καθιστά ικανές να διαλογίζονται και τους χαρίζει συνείδηση παρά την καθολική απουσία προσωπικότητας.

Η ατομικότητα της αξιοπρέπειας της προσωπικότητας, ανθρώπινη ή θεία, αθάνατη ή δυνητικά αθάνατη, δεν εκπορεύεται ούτε από το πνεύμα, ούτε από το νου, ή την ύλη. Είναι η επιφοίτηση του Πατέρα του Σύμπαντος. Ούτε η αλληλεπίδραση του πνεύματος, της διάνοιας και της υλικής βαρύτητας αποτελούν προϋπόθεση για την εμφάνιση της βαρύτητας της προσωπικότητας. Το κύκλωμα του Πατέρα μπορεί να περιλαμβάνει ένα υλικό πλάσμα με διάνοια που δεν ανταποκρίνεται στην πνευματική βαρύτητα, ή μπορεί να περιέχει μία πνευματική ύπαρξη με διάνοια που δεν ανταποκρίνεται στην υλική βαρύτητα. Η λειτουργία της βαρύτητας της προσωπικότητας είναι πάντα μια εθελούσια πράξη του Συμπαντικού Πατέρα.

Ενώ η διάνοια είναι ενέργεια συνδεδεμένη με αμιγώς υλικές υπάρξεις και το πνεύμα συνδεδεμένο με αμιγώς πνευματικές προσωπικότητες, αμέτρητες τάξεις προσωπικοτήτων, του ανθρώπου περιλαμβανομένου, έχουν διάνοιες συνδεδεμένες τόσο με την ενέργεια όσο και με το πνεύμα. Οι πνευματικές θέσεις του νου των πλασμάτων ανταποκρίνονται αλάνθαστα στην έλξη της πνευματικής βαρύτητας του Αιώνιου Υιού. Τα υλικά γνωρίσματα ανταποκρίνονται στη βαρυτική παρόρμηση του υλικού σύμπαντος.

Ο κοσμική διάνοια, όταν δεν συνδέεται με την ενέργεια, ή το πνεύμα, δεν υπόκειται στις βαρυτικές απαιτήσεις των υλικών, ή των πνευματικών κυκλωμάτων. Η αμιγής διάνοια υπόκειται μόνο στην έλξη της πνευματικής βαρύτητας του Συνδεδεμένου Δρώντος. Η αμιγής διάνοια έχει στενή συνάφεια με την άπειρη διάνοια και η άπειρη διάνοια (το θεωρητικό ισότιμο του απολύτου του πνεύματος και της ενέργειας) αποτελεί αφ’ εαυτής αξίωμα.

Όσο μεγαλύτερη είναι η απόκλιση πνεύματος-ενέργειας, τόσο μεγαλύτερη είναι η αντιληπτή λειτουργία της διάνοιας. Όσο μικρότερη η ποικιλία της ενέργειας και του πνεύματος, τόσο λιγότερη και η αντιληπτή λειτουργία της διάνοιας. Προφανώς, η μέγιστη λειτουργία της κοσμικής διάνοιας βρίσκεται στα χρονικά σύμπαντα του διαστήματος. Η διάνοια εδώ φαίνεται ότι λειτουργεί στην ενδιάμεση ζώνη, μεταξύ ενέργειας και πνεύματος, αυτό ωστόσο δεν ισχύει για τα υψηλότερα επίπεδα της διάνοιας. Στον Παράδεισο, η ενέργεια και το πνεύμα είναι στην ουσία ένα.

Το κύκλωμα της διανοητικής βαρύτητας είναι αξιόπιστο. Εκπορεύεται από το Τρίτο Πρόσωπο του θείου, αλλά δεν είναι προβλέψιμες όλες οι αντιληπτές του λειτουργίες. Μέσα σ’ ολόκληρη τη γνωστή δημιουργία, το κύκλωμα αυτό της διάνοιας παραλληλίζεται με κάποια, όχι απόλυτα γνωστή, παρουσία, η λειτουργία της οποίας δεν είναι προβλέψιμη. Θεωρούμε ότι αυτή η μη-προβλεψιμότητα μπορεί εν μέρει να αποδοθεί στη λειτουργία του Συμπαντικού Απόλυτου. Ποια είναι η λειτουργία αυτή, δεν γνωρίζουμε. Τι την ενεργοποιεί, μπορούμε μόνο να εικάσουμε, όσον αφορά στη σχέση της με τα πλάσματα, μπορούμε μόνο να πιθανολογήσουμε.

Ορισμένες φάσεις της μη-προβλεψιμότητας του πεπερασμένου νου μπορεί να οφείλονται στην ατέλεια της Υπέρτατης Ύπαρξης και υπάρχει μία ευρεία ζώνη δραστηριοτήτων όπου ο Συνδεδεμένος Δρων και το Συμπαντικό Απόλυτο είναι δυνατόν να εφάπτονται. Υπάρχουν πολλά σχετικά με τη διάνοια που δεν γνωρίζουμε, είμαστε όμως βέβαιοι για τούτο: Το Άπειρο Πνεύμα είναι η τέλεια έκφραση της διάνοιας του Δημιουργού προς όλα τα πλάσματα. Η Υπέρτατη Ύπαρξη είναι η εξελισσόμενη έκφραση της διάνοιας όλων των πλασμάτων προς τον Δημιουργό τους.

Ο Συνδεδεμένος Δρων μπορεί να συντονίζει όλα τα επίπεδα της συμπαντικής πραγματικότητας με τέτοιο τρόπο ώστε να γίνεται εφικτή η ταυτόχρονη αναγνώριση του διανοητικού, του υλικού και του πνευματικού. Τούτο είναι το φαινόμενο της συμπαντικής ανακλαστικότητας, αυτή η μοναδική και ανεξήγητη δύναμη να βλέπει, να ακούει, να αισθάνεται και να γνωρίζει τα πάντα καθώς αποκαλύπτονται μέσα σ’ ένα υπερσύμπαν και εστιάζει, δι’ αντανακλάσεως, όλες αυτές τις πληροφορίες και γνώσεις σε οποιοδήποτε επιθυμητό σημείο. Η λειτουργία της αντανακλαστικότητας παρουσιάζεται τέλεια σε κάθε αρχηγικό κόσμο των επτά υπερσυμπάντων. Λειτουργεί, επίσης, σε όλους τους τομείς των υπερσυμπάντων αλλά και μέσα στα όρια των τοπικών συμπάντων. Η αντανακλασιτκότητα, τελικά, εστιάζεται στον Παράδεισο.

Το φαινόμενο της ανακλαστικότητας, όπως αποκαλύπτεται στους αρχηγικούς κόσμους του υπερσύμπαντος μέσω των εκπληκτικών επιτευγμάτων των ανακλαστικών προσωπικοτήτων που σταθμεύουν εκεί, αντιπροσωπεύει τον πολυπλοκώτερο συσχετισμό όλων των φάσεων της ύπαρξης που μπορούν να βρεθούν σε ολόκληρη τη δημιουργία. Οι γραμμές του πνεύματος ανάγονται στον Υιό, η φυσική ενέργεια στον Παράδεισο και η διάνοια στην Τρίτη Πηγή. Στο ασυνήθιστο, όμως, φαινόμενο της συμπαντικής ανακλαστικότητας, υπάρχει μία μοναδική και εξαιρετική συνένωση και των τριών, τόσο συνδεδεμένων, ώστε να καθιστούν τους άρχοντες του σύμπαντος ικανούς να γνωρίζουν τις απομακρυσμένες καταστάσεις την στιγμή ακριβώς που συμβαίνουν.

Κατανοούμε μεγάλο μέρος από την τεχνική της ανακλαστικότητας, υπάρχουν ωστόσο πολλές φάσεις που μας σαστίζουν. Γνωρίζουμε ότι ο Συνδεδεμένος Δρων είναι το συμπαντικό κέντρο του διανοητικού κυκλώματος, ότι είναι ο προπάτορας της κοσμικής διάνοιας και ότι η κοσμική διάνοια λειτουργεί υπό την κυριαρχία της βαρύτητας της απόλυτης διάνοιας της Τρίτης Πηγής και Κέντρου. Επιπλέον γνωρίζουμε ότι τα κυκλώματα της κοσμικής διάνοιας επηρεάζουν τα διανοητικά επίπεδα όλης της γνωστής πραγματικότητας. Περιέχουν τις συμπαντικές διαστημικές αναφορές και το ίδιο βέβαια εστιάζονται στα Επτά Κυρίαρχα Πνεύματα και συγκλίνουν στην Τρίτη Γενεσιουργό Αιτία και Κέντρο.

Η σχέση μεταξύ της πεπερασμένης κοσμικής διάνοιας και της θείας, απόλυτης διάνοιας φαίνεται ότι εξελίσσεται στην εμπειρική διάνοια του Υπέρτατου. Διδαχθήκαμε ότι, στην αυγή του χρόνου, η εμπειρική αυτή διάνοια επιφοίτησε επί του Υπέρτατου για του Απείρου Πνεύματος και εικάζουμε ότι ορισμένα γνωρίσματα του φαινομένου της ανακλαστικότητας μπορούν να ερμηνευθούν μόνο αν δεχθούμε τη δραστηριότητα της Υπέρτατης Διάνοιας. Αν το Υπέρτατο δεν λαμβάνει μέρος στην ανακλαστικότητα, αδυνατούμε να ερμηνεύσουμε τις πολύπλοκες πράξεις και τις αλάθητες λειτουργίες της συνείδησης αυτής του σύμπαντος.

Η ανακλαστικότητα φαίνεται ότι είναι πάνσοφη, μέσα στα πλαίσια του εμπειρικού πεπερασμένου και μπορεί να εκπροσωπήσει την προβολή της συνειδητοποιημένης παρουσίας του Υπέρτατου Όντος. Αν η υπόθεση αυτή αληθεύει, τότε η χρησιμοποίηση της ανάκλασης σε οποιαδήποτε φάση της είναι ισοδύναμη με την μερική επαφή με τη συνείδηση του Υπέρτατου.

Το Άπειρο Πνεύμα κατέχει πλήρη ισχύ για να μεταδώσει πολλές από τις δυνάμεις και τα προνόμιά του στις ομοβάθμιες αλλά και στις κατώτερες οντότητες και εκπροσώπους.

Η πρώτη δημιουργούσα-το-Θείο ενέργεια του Απείρου Πνεύματος, λειτουργώντας πέρα από την Αγία Τριάδα, αλλά σε κάποια, μη αποκαλυφθείσα σχέση με τον Πατέρα και τον Υιό, προσωποποιήθηκε στην την ύπαρξη των Επτά Κυρίαρχων Πνευμάτων του Παραδείσου, τη διανομή του Απείρου Πνεύματος στα σύμπαντα.

Δεν υπάρχει άμεσος εκπρόσωπος της Τρίτης Γενεσιουργού Αιτίας και Κέντρου στα αρχηγεία κάποιου σύμπαντος. Κάθε μία από τις επτά αυτές δημιουργίες εξαρτάται από ένα εκ των Κυρίαρχων Πνευμάτων του Παραδείσου, το οποίο δρα μέσω των επτά Ανακλαστικών Πνευμάτων που βρίσκονται στην έδρα διακυβέρνησης του υπερσύμπαντος.

Το επόμενο και συνεχιζόμενο δημιουργικό έργο του Απείρου Πνεύματος αποκαλύπτεται, από καιρό σε καιρό, δια της παραγωγής των Δημιουργικών Πνευμάτων. Κάθε φορά που ο Πατέρας του Σύμπαντος και ο Αιώνιος Υιός γίνονται ο γονέας ενός Δημιουργού Υιού, το Άπειρο Πνεύμα γίνεται ο προπάτορας ενός Δημιουργικού Πνεύματος τοπικού σύμπαντος, το οποίο Πνεύμα γίνεται ο στενός συνεργάτης του συγκεκριμένου εκείνου Δημιουργού Υιού σε όλες τις επόμενες συμπαντικές εμπειρίες.

Όπως είναι απαραίτητος ο διαχωρισμός μεταξύ του Αιώνιου Υιού και των Δημιουργών Υιών, έτσι είναι απαραίτητη η διαφοροποίηση του Απείρου Πνεύματος από τα Δημιουργικά Πνεύματα, τους ισόβαθμους των Δημιουργών Υιών στα τοπικά σύμπαντα. Ό, τι είναι το Άπειρο Πνεύμα για ολόκληρη τη δημιουργία, είναι ένα Δημιουργικό Πνεύμα για το τοπικό σύμπαν.

Η Τρίτη Γενεσιουργός Αιτία και Κέντρο εκπροσωπείται στο μέγα σύμπαν από μία ατέλειωτη παράταξη λειτουργικών πνευμάτων, αγγελιαφόρων, διδασκάλων, δικαστών, βοηθών, συμβούλων, μαζί με επιτηρητές ορισμένων κυκλωμάτων φυσικής, ηθικής και πνευματικής φύσης. Δεν είναι όλες αυτές οι υπάρξεις προσωπικότητες με τη στενή έννοια του όρου. Η προσωπικότητα ενός είδους πεπερασμένου όντος χαρακτηρίζεται από:

1. Υποκειμενική αυτο-συνείδηση.

2. Αντικειμενική απόκριση στο κύκλωμα προσωπικότητας του Πατέρα.

Υπάρχουν δημιουργικές προσωπικότητες και προσωπικότητες δημιουργήματα και πέραν αυτών των δύο βασικών τύπων υπάρχουν οι προσωπικότητες της Τρίτης Πηγής και Κέντρου, όντα ατομικά για το Άπειρο Πνεύμα, αλλά που δεν είναι ανεπιφύλακτα ατομικά για τα δημιουργημένα όντα. Αυτές οι προσωπικότητες της Τρίτης Πηγής δεν αποτελούν μέρος του κυκλώματος του Πατέρα. Η προσωπικότητα της Πρώτης Πηγής και η προσωπικότητα της Τρίτης Πηγής είναι αμοιβαία εφαπτόμενες. Ολόκληρη η προσωπικότητα είναι εφαπτόμενη.

Ο Πατέρας πληροί την προσωπικότητα με την ατομική, ελεύθερη βούλησή του. Γιατί το κάνει αυτό, μόνο να εικάσουμε μπορούμε. Πώς το κάνει, δεν γνωρίζουμε. Ούτε γνωρίζουμε γιατί η Τρίτη Γενεσιουργός Αιτία πληροί την προσωπικότητα με όχι Πατρικά στοιχεία, αλλά το Άπειρο Πνεύμα το κάνει αυτό για λογαριασμό του, σε δημιουργική συνεργασία με τον Αιώνιο Υιό και με πολυάριθμους τρόπους, άγνωστους σ’ εσάς. Το Άπειρο Πνεύμα μπορεί επίσης να δράσει για λογαριασμό του Πατέρα κατά την πλήρωση της προσωπικότητας της Πρώτης Γενεσιουργού Αιτίας.

Υπάρχουν πολυάριθμοι τύποι προσωπικοτήτων της Τρίτης Γενεσιουργού Αιτίας. Το Άπειρο Πνεύμα πληροί με την προσωπικότητα της Τρίτης Γενεσιουργού Αιτίας πολυάριθμές ομάδες οι οποίες δεν περιλαμβάνονται στο κύκλωμα προσωπικότητας του Πατέρα, όπως είναι ορισμένοι από τους διευθυντές δύναμης. Με τον ίδιο τρόπο, το Άπειρο Πνεύμα αντιμετωπίζει ως προσωπικότητες πολυάριθμες ομάδες πλασμάτων, όπως είναι τα Δημιουργικά Πνεύματα, τα οποία αποτελούν αφ’ εαυτών κατηγορία στη σχέση τους με τα πλαισιωμένα πλάσματα του Πατέρα.

Οι προσωπικότητες τόσο της Πρώτης όσο και της Τρίτης Γενεσιουργού Αιτίας είναι εφοδιασμένες με τα πάντα και πολλά περισσότερα από όσα ο άνθρωπος συσχετίζει με τη θεώρηση της προσωπικότητας. Έχουν νου που αγκαλιάζει τη μνήμη, τη λογική, την κρίση, τη δημιουργική φαντασία, την ιδανική συνεργασία, την απόφαση, την επιλογή και πολυάριθμες επιπλέον διανοητικές δυνάμεις απολύτως άγνωστες στους θνητούς. Με λίγες εξαιρέσεις, οι τάξεις που σας αποκαλύφθηκαν έχουν μορφή και ευδιάκριτη ατομικότητα. Είναι πραγματικά πλάσματα. Η πλειονότητά τους είναι ορατή σε όλες τις τάξεις της πνευματικής ύπαρξης.

Ακόμη κι εσείς θα μπορέσετε να δείτε τους πνευματικούς συνεργάτες σας των κατωτέρων τάξεων μόλις απελευθερωθείτε από την περιορισμένη όραση των τωρινών υλικών ματιών σας και προικισθείτε με μια μοροντιανή μορφή που θα έχει μεγαλύτερη ευαισθησία στην πραγματικότητα των πνευματικών πραγμάτων.

Η λειτουργική οικογένεια της Τρίτης Γενεσιουργού Αιτίας και Κέντρου, όπως αποκαλύπτεται στις αφηγήσεις αυτές, εμπίπτει σε τρεις μεγάλες κατηγορίες:

I. Τα Υπέρτατα Πνεύματα. Μία ομάδα σύνθετης προέλευσης που περιλαμβάνει μεταξύ άλλων τις ακόλουθες τάξεις:

1. Τα Επτά Κυρίαρχα Πνεύματα του Παραδείσου.

2. Τα Ανακλαστικά Πνεύματα των Υπερσυμπάντων

3. Τα Δημιουργικά Πνεύματα των Τοπικών Συμπάντων.

II. Τους Προϊστάμενους της Δύναμης. Μία ομάδα οντοτήτων ελέγχου και εκπροσώπους οι οποίοι λειτουργούν σε ολόκληρο το οργανωμένο διάστημα.

ΙΙΙ. Τις Προσωπικότητες του Απείρου Πνεύματος. Ο προσδιορισμός αυτός δεν σημαίνει κατ’ ανάγκην ότι οι οντότητες αυτές είναι προσωπικότητες της τρίτης Γενεσιουργού Αιτίας, αν και ορισμένες από αυτές είναι μοναδικές ως πλάσματα με βούληση. Συνήθως κατατάσσονται σε τρεις μεγάλες κατηγορίες:

1. Τις Υψηλότερες Προσωπικότητες του Απείρου Πνεύματος.

2. Τις στρατιές των Αγγελιαφόρων του Διαστήματος

3. Τα Λειτουργικά Πνεύματα του Χρόνου.

Οι ομάδες αυτές υπηρετούν στον παράδεισο, στο κεντρικό, ή το κατοικούμενο σύμπαν, στα υπερσύμπαντα και περιλαμβάνουν τάξεις οι οποίες λειτουργούν στα τοπικά σύμπαντα, ακόμη και στους αστερισμούς, τα συστήματα και τους πλανήτες.

Οι πνευματικές προσωπικότητες της απέραντης οικογένειας του Θείου και Απείρου Πνεύματος είναι για πάντα αφοσιωμένες στην υπηρεσία της λειτουργίας της αγάπης του Θεού και του ελέους του Υιού προς όλα τα έλλογα πλάσματα των εξελισσομένων κόσμων του χρόνου και του διαστήματος. Οι πνευματικές αυτές υπάρξεις αποτελούν τη ζώσα κλίμακα δια της οποίας ο θνητός άνθρωπος ανέρχεται από το χάος προς την αιωνιότητα.

(Απεκαλύφθη στην Ουράντια από ένα Θείο Σύμβουλο της Ουβέρσα επιφορτισμένο από τους Αρχαίους των Ημερών να απεικονίσει τη φύση και το έργο του Απείρου Πνεύματος.)