ΕΓΓΡΑΦΟ 34, ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ-ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΤΟΠΙΚΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ

^{(374.1) 34:0.1} Όταν ο Δημιουργός Υιός προσωποποιείται από τον Πατέρα του Σύμπαντος και τον Αιώνιο Υιό, τότε το Άπειρο Πνεύμα εξατομικεύει μία νέα και μοναδική εκπροσώπηση του εαυτού του για να συνοδεύσει το Δημιουργό αυτό Υιό στους κόσμους του διαστήματος, να γίνει σύντροφός του, αρχικά, στη φυσική οργάνωση και αργότερα στη δημιουργία και λειτουργία των πλασμάτων του καινοφανούς σύμπαντος.

^{(374.2) 34:0.2} Ένα Δημιουργικό Πνεύμα αντιδρά στη φυσική αλλά και στην πνευματική πραγματικότητα. Το ίδιο συμβαίνει και με τον Δημιουργό Υιό. Και έτσι συντονίζονται και συνεργάζονται στη διακυβέρνηση του τοπικού σύμπαντος του χρόνου και του διαστήματος.

^{(374.3) 34:0.3} Τα Πνεύματα αυτά Θυγατέρες είναι της ίδιας ουσίας με το Άπειρο Πνεύμα, αλλά δεν μπορούν να λειτουργήσουν στη διαδικασία της φυσικής δημιουργίας και της πνευματικής λειτουργίας ταυτόχρονα. Στη φυσική δημιουργία ο Συμπαντικός Υιός παρέχει το πρότυπο ενώ το Συμπαντικό Πνεύμα αρχίζει την υλοποίηση των φυσικών οντοτήτων. Ο Υιός λειτουργεί στο δυναμικό σχεδιασμό, ενώ το Πνεύμα μετασχηματίζει τις ενεργειακές αυτές δημιουργίες σε φυσικές υποστάσεις. Αν και είναι κάπως δύσκολο να απεικονίσουμε την πρώιμη αυτή συμπαντική παρουσία του Απείρου Πνεύματος ως πρόσωπο, όπως και να είναι, το Πνεύμα βοηθός είναι για τον Δημιουργό Υιό προσωπικό και λειτουργεί πάντα ως ξεχωριστό άτομο.

^{(374.4) 34:1.1} Μετά την ολοκλήρωση της φυσικής οργάνωσης ενός αστρικού και πλανητικού συμπλέγματος και την παγίωση των ενεργειακών κυκλωμάτων από τα υπερσυμπαντικό κέντρα δύναμης, συνακόλουθη με το προκαταρκτικό αυτό έργο της δημιουργίας από τις δυνάμεις του Απείρου Πνεύματος, οι οποίες λειτουργούν μέσω, και υπό την καθοδήγηση της δημιουργικής εστίασης του τοπικού του σύμπαντος, γίνεται η αναγγελία του Υιού Μιχαήλ ότι πρόκειται να δημιουργηθεί ζωή στο πρόσφατα οργανωθέν σύμπαν. Μόλις αναγνωρισθεί από τον Παράδεισο η δήλωση αυτή της πρόθεσης, δημιουργείται μία θετική αντίδραση αποδοχής από την εν Παραδείσω Τριάδα, η οποία ακολουθείται από την εξαφάνιση στην πνευματική λάμψη των Θεοτήτων του Κυρίαρχου Πνεύματος στο σύμπαν του οποίου οργανώνεται η καινούργια αυτή δημιουργία. Εν τω μεταξύ, τα άλλα Κυρίαρχα Πνεύματα έλκονται προς το κεντρικό κατάλυμα των Παραδείσιων Θεοτήτων και στη συνέχεια, όταν το περιβεβλημένο το Θείο Κυρίαρχο Πνεύμα αναδύεται για να αναγνωρίσει τους συντρόφους του, συμβαίνει αυτό που είναι γνωστό ως «πρωταρχική έκρηξη.» Πρόκειται για μια τρομακτική πνευματική αστραπή, ένα φαινόμενο που φαίνεται ολοκάθαρα μέχρι τα αρχηγεία του συγκεκριμένου υπερσύμπαντος. Και, ταυτόχρονα με την ελάχιστα κατανοητή αυτή εκδήλωση της Τριάδας, λαμβάνει χώρα μία καταπληκτική αλλαγή στη φύση της παρουσίας του δημιουργικού πνεύματος αλλά και τη δύναμη του Απείρου Πνεύματος, η οποία ενοικεί στο συγκεκριμένο τοπικό σύμπαν. Ανταποκρινόμενη στα παραδείσια αυτά φαινόμενα, προσωποποιείται άμεσα, στην ίδια την παρουσία του Δημιουργού Υιού, μία καινούργια ατομική αντιπροσώπευση του Απείρου Πνεύματος. Τούτος είναι ο Θείος Λειτουργός. Το προσωποποιημένο Δημιουργικό Πνεύμα-βοηθός του Δημιουργού Υιού έχει γίνει ο προσωπικός δημιουργικός συνεργάτης του, το Πνεύμα-Μητέρα του τοπικού σύμπαντος.

^{(375.1) 34:1.2} Από, και μέσω του καινούργιου αυτού προσωπικού διαχωρισμού του Συνδεδεμένου Δρώντος προχωρούν τα παγιωμένα ρεύματα και τα θεσπισμένα κυκλώματα της δύναμης του πνεύματος και της πνευματικής επίδρασης, της οποίας προορισμός είναι να διαπεράσει όλους τους κόσμους και τις υπάρξεις αυτού του τοπικού σύμπαντος. Στην πραγματικότητα, αυτή η καινούργια και προσωπική παρουσία δεν είναι παρά ένας μετασχηματισμός του προϋπάρχοντος και λιγότερο προσωπικού συνεργάτη του Υιού στο πρώιμο έργο του της φυσικής οργάνωσης του σύμπαντος.

^{(375.2) 34:1.3} Τούτη είναι η αφήγηση, με λίγα λόγια, ενός τρομακτικού δράματος η οποία όμως αντιπροσωπεύει όλα όσα μπορούν να ειπωθούν σχετικά μ’ αυτές τις κοσμοϊστορικές διεργασίες. Είναι ακαριαίες, ανεξιχνίαστες και ακατανόητες. Το μυστικό της τεχνικής και της διαδικασίας που ακολουθείται βρίσκεται μέσα στην Αγία τριάδα του Παραδείσου. Για ένα μόνο πράγμα είμαστε βέβαιοι: Η παρουσία του Πνεύματος στο τοπικό σύμπαν την εποχή της αμιγώς φυσικής δημιουργίας, ή της οργάνωσης ήταν ατελώς διαφοροποιημένη από το πνεύμα του εν Παραδείσω Απείρου Πνεύματος. Διότι, μετά την επανεμφάνιση του εποπτεύοντος Κυρίαρχου Πνεύματος από τη μυστική αγκάλη των Θεών αλλά και μετά την αστραπή της πνευματικής ενέργειας, η εκδήλωση του Απείρου Πνεύματος στο τοπικό σύμπαν αλλάζει αιφνίδια και απόλυτα και παίρνει τα ατομικά χαρακτηριστικά του Κυρίαρχου Πνεύματος εκείνου, το οποίο είχε τη μετασχηματίζουσα σχέση με το Άπειρο Πνεύμα. Το Πνεύμα-Μητέρα του τοπικού σύμπαντος αποκτά, με τον τρόπο αυτό, προσωπική φύση, με μία ελαφρά χροιά της φύσης του Κυρίαρχου Πνεύματος του υπερσύμπαντος με αστρονομική δικαιοδοσία.

^{(375.3) 34:1.4} Η εξατομικευμένη αυτή παρουσία του Απείρου Πνεύματος, το Δημιουργικό Πνεύμα-Μητέρα του τοπικού σύμπαντος είναι στη Σατάνια γνωστή ως Θείος Λειτουργός. Με κάθε πρακτική πρόθεση και πνευματικό σκοπό η εκδήλωση αυτή του Θείου αποτελεί ένα θείο άτομο, ένα πνευματικό πρόσωπο. Ένα πρόσωπο που αναγνωρίζεται και τιμάται από τον Δημιουργό Υιό. Είναι μέσω αυτού του εντοπισμού και της εξατομίκευσης της Τρίτης Γενεσιουργού Αιτίας και Κέντρου στο τοπικό μας σύμπαν, που το Πνεύμα μπόρεσε στη συνέχεια τόσο απόλυτα να υποταχθεί στο Δημιουργό Υιό, και έχει ειπωθεί, πράγματι, για τον Υιό αυτό, «Όλη η δύναμη η εν ουρανώ και επί της γης έχει εναποτεθεί σ’ αυτόν.»

^{(375.4) 34:2.1} Έχοντας υποστεί αξιοσημείωτη ατομική μεταμόρφωση την εποχή της δημιουργίας της ζωής, ο Θείος Λειτουργός λειτουργεί εφεξής ως άτομο και συνεργάζεται με πολύ προσωπικό τρόπο με το Δημιουργό Υιό στον σχεδιασμό και τη διεύθυνση των εκτεταμένων θεμάτων του τοπικού τους σύμπαντος. Σε πολλούς συμπαντικούς τύπους υπάρξεων ακόμη και αυτή η εκπροσώπηση του Απείρου Πνεύματος μπορεί να μην φαίνεται απόλυτα προσωπική κατά την εποχή που προηγείται της τελικής επιφοίτησης του Μιχαήλ. Έπειτα, όμως, από την ανέλιξη του Δημιουργού Υιού στο ανώτατο κύρος ενός Κυρίαρχου Υιού, τα προσωπικά χαρακτηριστικά του Δημιουργικού Πνεύματος-Μητέρα διογκώνονται τόσο πολύ, ώστε να αναγνωρίζεται πλέον προσωπικά από όλους όσους έρχονται σε επαφή μαζί του.

^{(375.5) 34:2.2} Από την πρώτη του συνεργασία με τον Δημιουργό Υιό, το Συμπαντικό Πνεύμα διαθέτει όλες τις ικανότητες φυσικού ελέγχου του Απείρου Πνεύματος, περιλαμβανομένου του πλήρους δώρου της αντιβαρύτητας. Με την κατάκτηση της προσωπικής του υπόστασης, το Συμπαντικό Πνεύμα ασκεί τόσο πλήρη και ολοκληρωμένο έλεγχο της πνευματικής βαρύτητας στο τοπικό σύμπαν, όσο θα ασκούσε το Άπειρο Πνεύμα αν ήταν παρόν.

^{(375.6) 34:2.3} Σε κάθε τοπικό σύμπαν ο Θείος Λειτουργός ενεργεί ανάλογα με τη φύση και τα εγγενή χαρακτηριστικά του Απείρου Πνεύματος, όπως αυτά ενσωματώνονται σε ένα από τα Επτά Κυρίαρχα Πνεύματα του Παραδείσου. Ενώ υπάρχει μία βασική ομοιομορφία στο χαρακτήρα όλων των Συμπαντικών Πνευμάτων, υπάρχει επίσης ποικιλία στη λειτουργία τους, η οποία καθορίζεται από την προέλευσή τους μέσω ενός εκ των Επτά Κυρίαρχων Πνευμάτων. Η διαφορά αυτή στην καταγωγή εξηγεί τις διαφορετικές τεχνικές στη λειτουργία των Πνευμάτων-Μητέρων των τοπικών συμπάντων, στα διάφορα υπερσύμπαντα. Σε όλες όμως τις βασικές πνευματικές τους ιδιότητες, τα Πνεύματα αυτά είναι ταυτόσημα, ισότιμα πνευματικά και απόλυτα θεία, ανεξάρτητα από τις υπερσυμπαντικές διαφοροποιήσεις.

^{(376.1) 34:2.4} Το Δημιουργικό Πνεύμα είναι συνυπεύθυνο με τον Δημιουργό Υιό για τη δημιουργία των πλασμάτων των κόσμων και ο Υιός δεν αποτυγχάνει ποτέ στις προσπάθειες που καταβάλλει για να στηρίξει και να συντηρήσει τις δημιουργίες αυτές. Η ζωή συνεχίζεται και συντηρείται δια της ενέργειας του Δημιουργικού Πνεύματος. «Βλασταίνει το Πνεύμα σου και δημιουργούνται. Ανανεώνεις το πρόσωπο της γης.»

^{(376.2) 34:2.5} Στη δημιουργία ενός σύμπαντος έλλογων πλασμάτων το Δημιουργικό Πνεύμα-Μητέρα ενεργεί αρχικά στη σφαίρα της συμπαντικής τελειότητας, συνεργαζόμενο με τον Υιό στην παραγωγή του Λαμπερού και Πρωινού Αστέρα. Στη συνέχεια, ο απόγονος του Πνεύματος ολοένα και περισσότερο προσεγγίζει την τάξη των δημιουργημένων πλασμάτων σους πλανήτες, ακόμα και όταν οι Υιοί σταδιακά κατέρχονται από την τάξη των Μελχισεδέκ στην τάξη των Υλικών Υιών, οι οποίοι έρχονται σε πραγματική επαφή με τους θνητούς των κόσμων. Στη μετέπειτα εξέλιξη των θνητών πλασμάτων, οι Υιοί Φορείς της Ζωής παρέχουν το φυσικό σώμα, που φτιάχτηκε από τα υπάρχουσες οργανωμένες ύλες του πλανήτη, ενώ το Συμπαντικό Πνεύμα συνεισφέρει με την «ανάσα της ζωής.»

^{(376.3) 34:2.6} Ενώ ο έβδομος τομέας του μεγάλου σύμπαντος μπορεί, από πολλές απόψεις, να εξελίσσεται αργά, οι προσεκτικοί σπουδαστές των θεμάτων μας περιμένουν ανυπόμονα την εξέλιξη μιας εξαιρετικής, καλά σταθεροποιημένης δημιουργίας τους καιρούς που θα έλθουν. Προβλέπουμε ότι θα υπάρξει αυτή η υψηλού βαθμού συμμετρία στον Όρβοντον, επειδή το προϊστάμενο στο υπερσύμπαν αυτό Πνεύμα είναι ο αρχηγός των Κυρίαρχων Πνευμάτων εν ουρανώ, ο οποίος είναι πνευματική διάνοια που ενσωματώνει την ισορροπημένη συνένωση και τον τέλειο συντονισμό των καταβολών και του χαρακτήρα και των τριών προσώπων του αιώνιου Θείου. Σε σύγκριση με άλλους τομείς είμαστε αργοί και οπισθοδρομικοί, αλλά μας περιμένει, αναμφίβολα, μία υπερβατική ανάπτυξη και μία χωρίς προηγούμενο επίτευξη, κάποτε, στους αιώνιους καιρούς του μέλλοντος.

^{(376.4) 34:3.1} Ούτε ο Αιώνιος Υιός, ούτε το Άπειρο Πνεύμα περιορίζονται από το χρόνο, ή το χώρο, ούτε προσαρμόζονται σ’ αυτόν, οι περισσότεροι ωστόσο από τους απογόνους τους περιορίζονται.

^{(376.5) 34:3.2} Το Άπειρο Πνεύμα διαπερνά το σύνολο του διαστήματος και ενοικεί τους κύκλους της αιωνιότητας. Επιπλέον, στις προσωπικές επαφές τους με τα παιδιά του χρόνου, οι προσωπικότητες του Απείρου Πνεύματος πρέπει συχνά να λαμβάνουν υπ’ όψη τους στοιχεία τα οποία αφορούν στο χρόνο, αν και όχι τόσο στο διάστημα (χώρο). Πολλές διανοητικές διεργασίες αγνοούν το διάστημα αλλά επηρεάζονται από το χρόνο κατά το συντονισμό των διαφορετικών επιπέδων της συμπαντικής πραγματικότητας. Ένας Μοναχικός Αγγελιαφόρος παραμένει σχεδόν ανεπηρέαστος από το διάστημα, ενώ απαιτείται πραγματικός χρόνος για να ταξιδέψει από το ένα μέρος στο άλλο. Και υπάρχουν και άλλες παρόμοιες οντότητες άγνωστες σ’ εσάς.

^{(376.6) 34:3.3} Όσον αφορά στα ατομικά του πλεονεκτήματα, ένα Δημιουργικό Πνεύμα είναι ολοκληρωτικά και απόλυτα ανεξάρτητο από το χώρο, αλλά όχι από το χρόνο. Δεν υπάρχει εξειδικευμένη ατομική παρουσία ενός τέτοιου Συμπαντικού Πνεύματος στα αρχηγεία των αστερισμών, ή των συστημάτων. Είναι ισότιμο και, με τον ίδιο βαθμό διάχυσης, παρόν σ’ ολόκληρη την έκταση του τοπικού του σύμπαντος και είναι, για το λόγο αυτό, στον ίδιο βαθμό κυριολεκτικά παρόν σε κάθε κόσμο.

^{(376.7) 34:3.4} Μόνο σε σχέση με το στοιχείο του χρόνου μπορεί ένα Δημιουργικό Πνεύμα να περιορισθεί στις λειτουργίες μέσα στο σύμπαν του. Ένας Δημιουργός Υιός δρα ακαριαία σ’ όλη την έκταση του σύμπαντός του, ενώ ένα Δημιουργικό Πνεύμα πρέπει να υπολογίζει το χρόνο στη διεξαγωγή των συμπαντικών διανοητικών διεργασιών, εκτός του γεγονότος ότι συνειδητά και προγραμματισμένα επωφελείται από τα ατομικά προνόμια του Συμπαντικού Υιού. Κατά την αμιγώς πνευματική λειτουργία, αλλά και κατά τη συνεργασία του με τη μυστηριώδη λειτουργία της συμπαντικής ανακλαστικότητας, το Δημιουργικό Πνεύμα λειτουργεί επίσης ανεξάρτητα από το χρόνο.

^{(377.1) 34:3.5} Αν και το κύκλωμα πνευματικής βαρύτητας του Αιώνιου Υιού λειτουργεί ανεξάρτητα από το χρόνο αλλά και το διάστημα, όλες οι λειτουργίες των Δημιουργών Υιών δεν εξαιρούνται από τους περιορισμούς του διαστήματος. Αν οι διεργασίες των εξελικτικών κόσμων εξαιρεθούν, αυτοί οι Υιοί Μιχαήλ φαίνονται ότι μπορούν να λειτουργούν σχετικά ανεξάρτητα από το χρόνο. Ένας Δημιουργός Υιός δεν παρεμποδίζεται από το χρόνο, αλλά διέπεται από τους περιορισμούς του χώρου. Δεν μπορεί να βρίσκεται ο ίδιος ταυτόχρονα σε δύο μέρη. Ο Μιχαήλ του Νέβαδον λειτουργεί ανεπηρέαστος από το χρόνο στα όρια του σύμπαντός του και δι’ ανακλάσεως στο υπερσύμπαν. Επικοινωνεί με τον Αιώνιο Υιό κατ’ ευθείαν, ανεξάρτητα από το χρόνο.

^{(377.2) 34:3.6} Ο Θείος Λειτουργός είναι ο γεμάτος κατανόηση βοηθός του Δημιουργού Υιού, ο οποίος τον καθιστά ικανό να αντιπαρέρχεται και να αποκαθιστά τους εγγενείς περιορισμούς του σχετικά με το χώρο, αφού, όταν αυτοί οι δύο λειτουργούν διαχειριστικά από κοινού είναι, πρακτικά, ανεξάρτητοι από το χρόνο και το χώρο, μέσα στα όρια της τοπικής δημιουργίας. Για το λόγο αυτό, όπως παρατηρείται στην πράξη, σ’ ένα τοπικό σύμπαν, ο Δημιουργός υιός και το Δημιουργικό Πνεύμα λειτουργούν συνήθως ανεξάρτητα από χρόνο και χώρο, αφού ο ένας δεν επηρεάζεται από το χρόνο και ο άλλος είναι ελεύθερος από τα δεσμά του χώρου.

^{(377.3) 34:3.7} Μόνο οι απόλυτες υπάρξεις είναι ανεξάρτητες από το χώρο και το χρόνο υπό την απόλυτη έννοια. Η πλειονότητα των κατώτερων προσωπικοτήτων τόσο του Αιώνιου Υιού όσο και του Απείρου Πνεύματος υπόκεινται στους περιορισμούς του χώρου και του χρόνου.

^{(377.4) 34:3.8} Όταν ένα Δημιουργικό Πνεύμα αποκτήσει «συνείδηση του χώρου», ετοιμάζεται να αναγνωρίσει ένα περιγεγραμμένο «χώρο κυριαρχίας» ως δικό του, ως το χώρο που θα λειτουργεί ανεξάρτητα από το διάστημα, σε αντιδιαστολή με κάθε άλλο χώρο (διάστημα), από το οποίο θα περιοριζόταν. Ένα Πνεύμα είναι ελεύθερο να επιλέξει και να ενεργήσει μόνο στο χώρο της συνείδησής του.

^{(377.5) 34:4.1} Υπάρχουν τρία ευδιάκριτα πνευματικά κυκλώματα στο τοπικό σύμπαν του Νέβαδον:

^{(377.6) 34:4.2} 1. Το πνεύμα επιφοίτησης του Δημιουργού Υιού, ο Παρηγορητής, το Πνεύμα της Αλήθειας

^{(377.7) 34:4.3} 2. Το πνευματικό κύκλωμα του Θείου Λειτουργού, το Άγιο Πνεύμα

^{(377.8) 34:4.4} 3. Το κύκλωμα διανοητικής λειτουργίας στο οποίο περιλαμβάνονται οι κατά το μάλλον, ή ήττον ενοποιημένες δραστηριότητες, αλλά διαφορετικές λειτουργίες των επτά υπασπιστών διανοιών-πνευμάτων.

^{(377.9) 34:4.5} Οι Δημιουργοί Υιοί διαθέτουν ένα πνεύμα συμπαντικής παρουσίας κατά πολλούς τρόπους ανάλογο με εκείνο των Επτά Κυρίαρχων Πνευμάτων του Παραδείσου. Τούτο είναι το Πνεύμα της Αλήθειας το οποίο εκχύνεται σ’ ένα κόσμο από ένα επιφοιτούντα Υιό, αφού αυτός λάβει το πνευματικό δικαίωμα (να το πράξει) στο συγκεκριμένο κόσμο. Αυτός ο επιφοιτών Παρηγορητής είναι η πνευματική δύναμη η οποία έλκει πάντα όλους όσους αναζητούν την αλήθεια προς Αυτόν, που είναι η προσωποποίηση της αλήθειας στο τοπικό σύμπαν. Το πνεύμα αυτό είναι ένα χάρισμα που ενυπάρχει στον Δημιουργό Υιό, που εκπορεύεται από τη θεία του φύση, όπως ακριβώς τα σημαντικότερα κυκλώματα του κυρίαρχου σύμπαντος εκπορεύονται από την παρουσία των προσωπικοτήτων των Θεών του Παραδείσου.

^{(377.10) 34:4.6} Ο Δημιουργός Υιός μπορεί να έρχεται και να φεύγει. Η προσωπική του παρουσία μπορεί να υπάρχει στο τοπικό σύμπαν, ή οπουδήποτε αλλού. Παρ’ όλ’ αυτά, το Πνεύμα της Αλήθειας λειτουργεί ανενόχλητο, αφού η θεία αυτή παρουσία, ενώ εκπορεύεται από την προσωπικότητα του Δημιουργού Υιού, είναι λειτουργικά επικεντρωμένη στο πρόσωπο του Θείου Λειτουργού.

^{(378.1) 34:4.7} Το Συμπαντικό Πνεύμα-Μητέρα, πάντως, δεν εγκαταλείπει ποτέ τον αρχηγικό κόσμο του τοπικού σύμπαντος. Το πνεύμα του Δημιουργού Υιού μπορεί και πραγματικά λειτουργεί ανεξαρτήτως της προσωπικής παρουσίας του Υιού, αλλά όχι ανεξαρτήτως του πνεύματός του. Το Άγιο Πνεύμα του Θείου Λειτουργού δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει αν η φυσική του παρουσία απομακρυνόταν από τον Σάλβινγκτον. Η πνευματική του παρουσία φαίνεται να σταθεροποιείται στον αρχηγικό κόσμο του σύμπαντος και τούτο ακριβώς είναι το γεγονός που καθιστά το πνεύμα του Δημιουργού ικανό να λειτουργεί ανεξαρτήτως της φυσικής παρουσίας του Υιού. Το Συμπαντικό Πνεύμα-Μητέρα ενεργεί ως συμπαντική εστία και κέντρο του Πνεύματος της Αλήθειας καθώς επίσης και της προσωπικής του επίδρασης, του Αγίου Πνεύματος.

^{(378.2) 34:4.8} Ο Δημιουργός Πατέρας-Υιός και το Δημιουργικό Πνεύμα-Μητέρα συνεισφέρουν με διάφορους τρόπους στα διανοητικά χαρίσματα των παιδιών του τοπικού τους σύμπαντος. Το Δημιουργικό Πνεύμα, πάντως δεν πληροί τη διάνοια μέχρις ότου του δοθούν ατομικά προνόμια.

^{(378.3) 34:4.9} Οι υπερεξελικτικές τάξεις προσωπικοτήτων σ’ ένα τοπικό σύμπαν διαθέτουν το υπερσυμπαντικά πρότυπο διάνοιας τοπικού συμπαντικού τύπου. Οι ανθρώπινες και υπανθρώπινες τάξεις εξελικτικής ζωής διαθέτουν υπασπιστικού τύπου πνεύμα διανοητικής λειτουργίας.

^{(378.4) 34:4.10} Οι επτά υπασπιστές διάνοιες-πνεύματα αποτελούν δημιουργία του Θείου Λειτουργού ενός τοπικού σύμπαντος. Αυτές οι διάνοιες-πνεύματα μοιάζουν στο χαρακτήρα αλλά διαφέρουν στη δύναμη ενώ όλες μετέχουν με τον ίδιο τρόπο στη φύση του Συμπαντικού Πνεύματος, αν και μετά βίας μπορούν να θεωρηθούν προσωπικότητες μακριά από τη Μητέρα-Δημιουργό τους. Στους επτά υπασπιστές έχουν δοθεί τα ακόλουθα ονόματα: το πνεύμα της σοφίας, το πνεύμα της λατρείας, το πνεύμα της συμβουλής, το πνεύμα της γνώσης, το πνεύμα του θάρρους, το πνεύμα της κατανόησης, το πνεύμα της διαισθητικότητας - της γρήγορης αντίληψης.

^{(378.5) 34:4.11} Υπάρχουν τα «επτά πνεύματα του Θεού,» «σαν λάμπες που καίνε μπροστά στο θρόνο,» που ο προφήτης οραματίσθηκε. Δεν είδε, όμως, τις θέσεις των είκοσι τεσσάρων φρουρών γύρω από τους επτά αυτούς υπασπιστές διάνοιες-πνεύματα. Η καταγραφή αυτή αντιπροσωπεύει τη σύγχυση μεταξύ δύο παρουσιάσεων, μιας αναφερόμενης στο αρχηγείο του σύμπαντος και μιας αναφερόμενης στην πρωτεύουσα του συστήματος. Οι θέσεις των είκοσι τεσσάρων αρχαιότερων βρίσκονται στην Τζερουζέμ, το αρχηγείο του τοπικού σας σύμπαντος των κατοικημένων κόσμων.

^{(378.6) 34:4.12} Ήταν όμως για τον Σάλβινγκτον που έγραψε ο Ιωάννης: «Κι’ από το θρόνο βγαίναν αστραπές και κεραυνοί και φωνές» - οι εκπομπές του σύμπαντος προς τα τοπικά συστήματα. Ο προφήτης οραματίσθηκε επίσης τα πλάσματα κατευθυντήριου ελέγχου του τοπικού σύμπαντος, τις ζώσες πυξίδες του αρχηγικού κόσμου. Ο κατευθυντήριος αυτός έλεγχος διατηρείται στον Νέβαδον από τα τέσσερα πλάσματα ελέγχου του Σάλβινγκτον, που λειτουργούν επί των συμπαντικών ρευμάτων και έξυπνα βοηθούνται από την αρχικά λειτουργούσα διάνοια-πνεύμα, τον υπασπιστή διαισθητικότητας, το πνεύμα της «γρήγορης αντίληψης». Η περιγραφή όμως των τεσσάρων αυτών πλασμάτων – των αποκαλουμένων κτηνών – έχει θλιβερά κηλιδωθεί. Είναι απαράμιλλης ομορφιάς και εξαίσιας μορφής.

^{(378.7) 34:4.13} Οι τέσσερις ακμές της πυξίδας είναι συμπαντικές και εγγενείς στη ζωή του Νέβαδον. Όλα τα ζώντα πλάσματα διαθέτουν σώματα ευαίσθητα που αντιδρούν στα κατευθυντήρια αυτά ρεύματα. Τα πλάσματα αυτά της δημιουργίας¹ αναπαράγονται σε αντίγραφα προς τα κάτω στο σύμπαν, προς τους μεμονωμένους πλανήτες και, ενωμένα με τις μαγνητικές δυνάμεις των κόσμων, ενεργοποιούν τα πλήθη των μικροσκοπικών σωμάτων στον ζωικό οργανισμό, με τρόπο που τα κατευθυντήρια αυτά κύτταρα δείχνουν πάντα βορρά και νότο. Έτσι σταθεροποιείται για πάντα η έννοια του προσανατολισμού στις ζώσες υπάρξεις. Η έννοια αυτή δεν είναι απαραίτητα συνειδητό απόκτημα της ανθρωπότητας. Τα συγκεκριμένα σωματίδια παρατηρήθηκαν για πρώτη φορά στην Ουράντια την εποχή αυτής της αφήγησης.

^{(379.1) 34:5.1} Ο Θείος Λειτουγός συνεργάζεται με τον Δημιουργό Υιό στη δόμηση της ζωής και τη δημιουργία καινούργιων τάξεων υπάρξεων μέχρι τη στιγμή της έβδομης επιφοίτησής του ενώ κατόπιν, μετά την ανέλιξή του στην απόλυτη κυριαρχία του σύμπαντος, εξακολουθεί να συνεργάζεται με τον Υιό και το επιφοιτήσαν πνεύμα του Υιού στο περαιτέρω έργο της λειτουργίας επί του κόσμου και της πλανητικής προόδου.

^{(379.2) 34:5.2} Στους κατοικημένους κόσμους το Πνεύμα αρχίζει το έργο της εξελικτικής προόδου από τη χωρίς ζωή ύλη του πλανήτη, δωρίζοντας πρώτα τα φυτά, κατόπιν τους ζωικούς οργανισμούς, έπειτα τις πρώτες τάξεις των ανθρώπων. Και κάθε διαδοχική μετάδοση συνεισφέρει στην περαιτέρω ανάπτυξη της εξελικτικής δυναμικής της πλανητικής ζωής από τα αρχικά και πρωτόγονα στάδια μέχρι την εμφάνιση των αυτόβουλων πλασμάτων. Το έργο αυτό του Πνεύματος επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό από τους επτά υπασπιστές, τα πνεύματα της επαγγελίας, τα ενοποιούντα και συντονίζοντα πνεύματα-διάνοιες των εξελισσόμενων πλανητών, που πάντα και ενωμένα οδηγούν τις φυλές των ανθρώπων σε ανώτερες ιδέες και πνευματικά ιδανικά.

^{(379.3) 34:5.3} Ο θνητός άνθρωπος βιώνει αρχικά τη λειτουργία του Πνεύματος μαζί και της διάνοιας όταν ο αμιγώς ζωικός νους των εξελικτικών πλασμάτων αναπτύξει τη δυνατότητα να αντιλαμβάνεται τους υπασπιστές της λατρείας και της σοφίας. Η λειτουργία αυτή του έκτου και έβδομου υπασπιστή καταδεικνύει τη διανοητική εξέλιξη, που περνά το κατώφλι της πνευματικής λειτουργίας. Και αμέσως οι διάνοιες αυτές που λειτουργούν πλέον δια της λατρείας και της σοφίας περιλαμβάνονται στα πνευματικά κυκλώματα του Θείου Λειτουργού.

^{(379.4) 34:5.4} Όταν, λοιπόν, η διάνοια δοθεί, με τη λειτουργία του Αγίου Πνεύματος, διαθέτει, πλέον, την ικανότητα να επιλέγει (συνειδητά, ή ασυνείδητα) την πνευματική παρουσία του Πατέρα του Σύμπαντος – του Προσαρμοστή της Σκέψης. Αλλά κάθε φυσιολογική διάνοια δεν προετοιμάζεται αυτόματα για να δεχθεί τους Προσαρμοστές της Σκέψης, ει μη μόνον αφού ο επιφοιτών Υιός ελευθερώσει το Πνεύμα της Αλήθειας για πλανητική λειτουργία πάνω σε όλους τους θνητούς. Το Πνεύμα της Αλήθειας λειτουργεί ως ένα με την παρουσία του πνεύματος του Θείου Λειτουργού. Ο διπλός αυτός πνευματικός σύνδεσμος αιωρείται πάνω από τους κόσμους ζητώντας να διδάξει την αλήθεια και να διαφωτίσει πνευματικά το νου του ανθρώπου, να εμπνεύσει την ψυχή των πλασμάτων των ανερχομένων φυλών και να οδηγήσει τους λαούς που κατοικούν στους εξελικτικούς πλανήτες για πάντα προς τον Παραδείσιο στόχο τους του θείου πεπρωμένου.

^{(379.5) 34:5.5} Αν και το Πνεύμα της Αλήθειας εκχύνεται πάνω σε όλα τα υλικά πλάσματα, η λειτουργία και η δύναμη του πνεύματος αυτού του Υιού περιορίζονται σχεδόν απόλυτα από το πώς ο κάθε άνθρωπος δέχεται αυτό που αποτελεί το σύνολο και την ουσία της αποστολής του επιφοιτούντος Υιού. Το Άγιο Πνεύμα είναι εν μέρει ανεξάρτητο από τις ανθρώπινες προθέσεις και εν μέρει εξαρτημένο από τις αποφάσεις και τη συνεργασία της ανθρώπινης βούλησης. Οπωσδήποτε όμως, η λειτουργία του Αγίου Πνεύματος γίνεται ολοένα και πιο αποτελεσματική με τον καθαγιασμό και τον εξαγνισμό της εσωτερικής ζωής των θνητών εκείνων οι οποίοι περισσότερο ολοκληρωτικά υπακούουν στις θείες επιταγές.

^{(379.6) 34:5.6} Ως μεμονωμένα άτομα δεν κατέχετε προσωπικά κάποιο ξεχωριστό κομμάτι, ή οντότητα του πνεύματος του Δημιουργού Πατέρα-Υιού, ή του Δημιουργικού Πνεύματος-Μητέρα. Οι λειτουργίες αυτές δεν επικοινωνούν, ούτε κατοικούν στα σκεπτόμενα κέντρα της ατομικής διάνοιας, όπως οι Ελεγκτές των Μυστηρίων. Οι Προσαρμοστές της Σκέψεις σαφώς αποτελούν προσωποποιήσεις της προ-ατομικής πραγματικότητας, ενοικώντας πραγματικά το νου του θνητού ανθρώπου, μέρος κι΄ αυτοί του ίδιου του νου και εργάζονται πάντα σε τέλεια αρμονία με τα συνδυασμένα πνεύματα του Δημιουργού Υιού και του Δημιουργικού Πνεύματος.

^{(380.1) 34:5.7} Η παρουσία του Αγίου Πνεύματος της Συμπαντικής Θυγατέρας του Απείρου Πνεύματος, του Πνεύματος της Αλήθειας του Συμπαντικού Υιού του Αιώνιου Υιού και εκείνη του πνεύματος-Ρυθμιστή του Πατέρα του Σύμπαντος μέσα σε, ή μαζί με κάθε εξελικτικό θνητό, δηλώνει συμμετρία πνευματικών χαρισμάτων και λειτουργίας, ενώ καθιστά έναν τέτοιο θνητό ικανό συνειδητά να αντιληφθεί το γεγονός ότι είναι και αυτός υιός του Θεού.

^{(380.2) 34:6.1} Με την προοδευτική εξέλιξη ενός κατοικημένου πλανήτη και την περαιτέρω πνευματοποίηση των κατοίκων του, επιπλέον πνευματικές επιρροές μπορεί να ληφθούν από τις ώριμες αυτές προσωπικότητες. Καθώς οι θνητοί βελτιώνουν τον έλεγχο του νου και την αντίληψη του πνεύματος, οι πολλαπλές αυτές πνευματικές λειτουργίες γίνονται ολοένα και περισσότερο συντονισμένες. Σε αυξανόμενο βαθμό ενώνονται με την υπερ-λειτουργία της Αγίας τριάδας του Παραδείσου.

^{(380.3) 34:6.2} Αν και το Θείο μπορεί να έχει πολλαπλές εκδηλώσεις, η θεότητα είναι μοναδική στην ανθρώπινη εμπειρία, πάντα μία. Ούτε η πνευματική λειτουργία είναι πολλαπλή στην ανθρώπινη εμπειρία. Ανεξαρτήτως της πολλαπλότητας της προέλευσης, όλες οι πνευματικές επιδράσεις είναι μία στη λειτουργία τους. Πράγματι είναι μία, όντας η πνευματική λειτουργία του Θεού του Επτάπτυχου εντός, και προς τα πλάσματα του μεγάλου σύμπαντος. Και καθώς η εκτίμηση αλλά και η δεκτικότητα των πλασμάτων για την ενοποιούσα αυτή λειτουργία του πνεύματος μεγαλώνει, γίνεται, στην εμπειρία τους, η λειτουργία του Θεού του Υπέρτατου.

^{(380.4) 34:6.3} Από τα ύψη της αιώνιας δόξας κατέρχεται το θείο Πνεύμα, μέσα από μακρές κλιμακώσεις, για να σας συναντήσει όπως είστε, εκεί που βρίσκεστε, τη συγκεκριμένη στιγμή, στη συντροφικότητα της πίστης, με αγάπη να αγκαλιάσει την ψυχή της θνητής προέλευσης και να αρχίσει τη βέβαιη και αδιαφιλονίκητη προσεκτική ανίχνευση των βημάτων εκείνων της συγκατάβασης, χωρίς ποτέ να σταματά, μέχρις ότου η εξελικτική ψυχή ανέλθει με ασφάλεια σ’ αυτά καθ’ εαυτά τα ύψη της ευδαιμονίας απ΄ όπου το θείο Πνεύμα αρχικά ξεκίνησε την αποστολή αυτή του ελέους και της προσφορά.

^{(380.5) 34:6.4} Οι πνευματικές δυνάμεις αλάνθαστα αναζητούν και κατακτούν τα αρχέτυπα επίπεδά τους. Έχοντας απομακρυνθεί από το Αιώνιο, είναι βέβαιες ότι θα επιστρέψουν σ’ αυτό, φέροντας μαζί τους όλα εκείνα τα παιδιά του χρόνου και του διαστήματος που αποδέχθηκαν την καθοδήγηση και τη διδασκαλία του ενοικούντος Προσαρμοστή, εκείνα που αληθινά «γεννήθηκαν από το Πνεύμα,» τα παιδιά της πίστης του Θεού.

^{(380.6) 34:6.5} Το θείο πνεύμα είναι η πηγή της συνεχούς λειτουργίας και ενθάρρυνσης προς τα παιδιά του ανθρώπου. Η δύναμη και τα επιτεύγματά σας γίνονται «σύμφωνα με το έλεός του, δια της ενδυνάμωσης του Πνεύματος.» Η πνευματική ζωή, όπως και η φυσική ενέργεια, είναι αναλώσιμη. Οι πνευματικές προσπάθειες έχουν ως αποτέλεσμα τη σχετική πνευματική εξάντληση. Ολόκληρη η διαδικασία ανέλιξης είναι πραγματική, όσο και πνευματική. Γι’ αυτό, ορθά γράφηκε «Είναι το Πνεύμα που ανανεώνει.» «Το Πνεύμα δίνει ζωή.»

^{(380.7) 34:6.6} Οι νεκρές θεωρίες ακόμη και των ύψιστων θρησκευτικών δογμάτων δεν έχουν τη δύναμη να μετασχηματίσουν τον ανθρώπινο χαρακτήρα, ή να ελέγξουν την συμπεριφορά των θνητών. Αυτό που χρειάζεται ο κόσμος σήμερα είναι η αλήθεια την οποία οι αρχαίοι σας διδάσκαλοι διεκήρυξαν: «Όχι μόνο με το λόγο, αλλά επίσης με τη δύναμη και το Άγιο Πνεύμα.» Ο σπόρος της θεωρητικής αλήθειας είναι νεκρός, οι ύψιστες ηθικές θεωρήσεις αναποτελεσματικές, εκτός και μέχρις ότου το θείο Πνεύμα εμφυσήσει τα πρότυπα της αλήθειας και αναζωογονήσει τους τύπους του ορθού.

^{(381.1) 34:6.7} Εκείνοι που δέχθηκαν και αναγνώρισαν το Θεό που κατοικεί εντός τους γεννήθηκαν από το Πνεύμα. «Είστε ο ναός του Θεού και το πνεύμα του Θεού κατοικεί εντός σας.» Δεν είναι αρκετό να εκχυθεί το πνεύμα εφ’ υμών. Το θείο πνεύμα πρέπει να κυριαρχήσει και να ελέγξει κάθε φάση της ανθρώπινης εμπειρίας.

^{(381.2) 34:6.8} Είναι η παρουσία του θείου πνεύματος, του νερού της ζωής εκείνη που εμποδίζει την εξαντλητική δίψα της δυσαρέσκειας των θνητών και την απερίγραπτη πείνα της μη εξαγνισθείσας ανθρώπινης διάνοιας. Οι από το Πνεύμα ορμώμενες υπάρξεις «ποτέ δεν διψούν, γιατί το πνευματικό νερό θα γίνει εντός τους πηγή ικανοποίησης που θα αναβλύζει αιώνια ζωντανή.» Τέτοιες θεϊκά ποτισμένες ψυχές δεν εξαρτώνται από το υλικό τους περιβάλλον για να βρουν τη χαρά της ζωής και την ικανοποίηση της επί της γης ύπαρξης. Φωτίζονται και αναζωογονούνται πνευματικά, ενδυναμώνονται και αποκτούν χαρίσματα ηθικά.

^{(381.3) 34:6.9} Σε κάθε θνητό υπάρχει μία διπλή φύση: η κληρονομιά των ζωικών τάσεων και η ανώτερη παρόρμηση του πνευματικού δώρου. Κατά τη σύντομη ζωή σας στην Ουράντια, οι δύο αυτές διαφορετικές και μεταξύ τους αντίθετες παρορμήσεις σπάνια μπορούν απόλυτα να συνυπάρξουν. Δύσκολα μπορούν να εναρμονισθούν και να ενοποιηθούν. Σ’ ολόκληρη τη ζωή σας, όμως, το συνδυασμένο Πνεύμα πάντα λειτουργεί για να σας βοηθήσει ώστε να καθυποτάξετε τη σάρκα στο Πνεύμα. Έστω κι’ αν πρέπει να ζήσετε μια ολόκληρη ζωή ως πλάσματα υλικά, έστω κι’ αν δεν μπορείτε να δραπετεύσετε από το σώμα και τις ανάγκες του, παρ’ όλ’ αυτά, όσον αφορά στους στόχους και τα ιδανικά σας, έχετε την αυξανόμενη δύναμη να θέσετε τη ζωική σας φύση υπό την κυριαρχία του Πνεύματος. Μια συνωμοσία των πνευματικών δυνάμεων υπάρχει, πραγματικά, εντός σας, μια συμμαχία θείων δυνάμεων, ο αποκλειστικός σκοπός των οποίων είναι να επιτύχουν την τελική σας απελευθέρωση από τα υλικά δεσμά και τα εμπόδια του πεπερασμένου.

^{(381.4) 34:6.10} Ο σκοπός όλης αυτής της λειτουργίας είναι, «να γίνετε δυνατώτεροι με το πνεύμα Του εντός σας.» Και όλο τούτο δεν αντιπροσωπεύει ει μη μόνο τα αρχικά βήματα προς το τελικό επίτευγμα της τέλειας σοφίας και υπηρεσίας, προς την εμπειρία εκείνη δια της οποίας θα «πληρωθείτε με όλη την ουσία του Θεού,» «αφού όλοι όσοι καθοδηγούνται από το πνεύμα του Θεού είναι Υιοί του Θεού.»

^{(381.5) 34:6.11} Το Πνεύμα ποτέ δεν οδηγεί, μόνο ηγείται. Αν θέλετε ειλικρινά να διδαχθείτε, αν επιθυμείτε να κατακτήσετε επίπεδα πνευματικά και να φθάσετε στα θεία ύψη, αν ειλικρινά επιθυμείτε να επιτύχετε τον αιώνιο στόχο, τότε το θείο Πνεύμα τρυφερά και στοργικά θα σας οδηγήσει στο μονοπάτι της υϊκής με το Θεό σχέσης και της πνευματικής προόδου. Κάθε σας βήμα πρέπει να είναι βήμα θέλησης, λογικής και χαρούμενης συνεργασίας. Η κυριαρχία του Πνεύματος δεν διαφθείρεται ποτέ από την ανάγκη, ούτε συμβιβάζεται με την παρόρμηση.

^{(381.6) 34:6.12} Και όταν μία τέτοια ζωή πνευματικής καθοδήγησης γίνεται ελεύθερα και λογικά αποδεκτή, τότε αναπτύσσεται σταδιακά στον ανθρώπινο νου η αναντίρρητη συνειδητοποίηση της θείας επαφής και η διαβεβαίωση της πνευματικής επικοινωνίας. Αργά, ή γρήγορα, «το Πνεύμα συνομολογεί με το πνεύμα σας (τον Προσαρμοστή) ότι είσαστε παιδί του Θεού.» Ήδη σας έχει πει ο Προσαρμοστής της Σκέψης εντός σας, για τη συγγένειά σας με τον Θεό, έτσι που τα αρχεία να πιστοποιούν ότι το Πνεύμα «συνομολογεί με το πνεύμα σας» και όχι προς το πνεύμα σας.

^{(381.7) 34:6.13} Η συνειδητοποίηση της πνευματικής κυριαρχίας στην ανθρώπινη ζωή συνοδεύεται τώρα από μία αυξανόμενη προβολή των χαρακτηριστικών του Πνεύματος στις εκφάνσεις της ζωής ενός τέτοιου, υπό του Πνεύματος οδηγούμενου θνητού, «διότι οι καρποί του πνεύματος είναι η αγάπη, η χαρά, η ειρήνη, ο μακρόχρονος πόνος, η καλοσύνη, η αγαθότητα, η πίστη, η πραότητα και η αυτοκυριαρχία.» Τέτοιοι πνευματικά οδηγούμενοι και με τρόπο θεϊκό φωτισμένοι θνητοί, ενώ ακόμη βαδίζουν το ταπεινό μονοπάτι του μόχθου και με την ανθρώπινη πίστη τους εκτελούν τα καθήκοντα της γήινης ύπαρξής τους, έχουν ήδη αρχίσει να διακρίνουν το φως της αιώνιας ζωής, που αχνοφέγγει στις μακρινές ακτές ενός άλλου κόσμου. Έχουν ήδη αρχίσει να αντιλαμβάνονται την πραγματικότητα της εμπνέουσας και παρηγορούσας αυτής αλήθειας, ότι «Το Βασίλειο του Θεού δεν είναι φαγητό και ποτό, αλλά δικαιοσύνη, γαλήνη και χαρά, μέσα από το Άγιο Πνεύμα.» Και σε κάθε δοκιμασία, σε κάθε δυσκολία, οι αναγεννημένες από το πνεύμα ψυχές στηρίζονται με την ελπίδα εκείνη που υπερβαίνει κάθε φόβο, αφού η αγάπη του Θεού διαχέεται παντού, σε όλες τις καρδιές, με την παρουσία του θείου Πνεύματος.

^{(382.1) 34:7.1} Η σάρκα, η εγγενής φύση η προερχόμενη από της ζωικής προέλευσης φυλές, δεν φέρει αφ’ εαυτής τους καρπούς του θείου Πνεύματος. Όταν η θνητή φύση αναβαθμίζεται με την προσθήκη της φύσης των Υλικών Υιών του Θεού, όπως οι φυλές της Ουράντια προόδευσαν ως ένα σημείο με την επιφοίτηση του Αδάμ, προετοιμάζεται καλύτερα ο δρόμος για το Πνεύμα της Αλήθειας να συνεργασθεί με τον ενοικούντα Προσαρμοστή για να παρουσιάσει την όμορφη σοδειά των καρπών της φύσης του πνεύματος. Αν δεν αποποιηθείτε τούτο το πνεύμα, ακόμα κι’ η αιωνιότητα θα συνηγορήσει για να εκπληρωθεί η ρήση, «εκείνος θα σας οδηγήσει στην απόλυτη αλήθεια.»

^{(382.2) 34:7.2} Οι εξελικτικοί θνητοί οι κατοικούντες τους φυσικούς κόσμους της πνευματικής ανέλιξης δεν βιώνουν τις έντονες συγκρούσεις μεταξύ του πνεύματος και της σάρκας, οι οποίες χαρακτηρίζουν τις παρούσες φυλές της Ουράντια. Ωστόσο, ακόμα και στους πλέον ιδανικούς πλανήτες, ο προ-Αδαμικός άνθρωπος πρέπει να καταβάλει μεγάλες προσπάθειες για να ανελιχθεί από το αμιγώς ζωικό επίπεδο της ύπαρξης, μέσω διαδοχικών σταδίων διανοητικών εννοιών και ανώτερων πνευματικών αξιών που συνεχώς αυξάνουν.

^{(382.3) 34:7.3} Η υλική και η πνευματική φύση των θνητών των φυσιολογικών² κόσμων δεν βρίσκονται σε διαρκή πόλεμο μεταξύ τους. Έρχονται αντιμέτωπες με την αναγκαιότητα της αναρρίχησης από το ζωικό επίπεδο της ύπαρξης στα ανώτερα επίπεδα της πνευματικής ζωής, αλλά η ανέλιξη αυτή μοιάζει περισσότερο με εκπαιδευτική άσκηση, συγκρινόμενη με τις έντονες αντιπαραθέσεις των θνητών της Ουράντια στο χώρο αυτό της υλικής και πνευματικής φύσης οι οποίες είναι εντελώς διαφορετικές η μία από την άλλη.

^{(382.4) 34:7.4} Οι λαοί της Ουράντια υφίστανται τις συνέπειες της διπλής αποστέρησης της βοήθειας στη διαδικασία της προοδευτικής πλανητικής πνευματικής κατάκτησης. Η μεγάλη αναστάτωση της Καλιγκάστια δημιούργησε παγκόσμια σύγχυση και αποστέρησε όλες τις επόμενες γενεές από την ηθική βοήθεια, την οποία μία καλώς δομημένη κοινωνία θα παρείχε. Περισσότερο όμως καταστροφικό ήταν το σφάλμα του Αδάμ, αφού αποστέρησε τους ανθρώπους από τον ανώτερο αυτό τύπο υλικής φύσης ο οποίος θα μπορούσε να είναι περισσότερο σύμφωνος με τις πνευματικές φιλοδοξίες.

^{(382.5) 34:7.5} Οι θνητοί της Ουράντια είναι υποχρεωμένοι να υφίστανται τον πολύ σκληρό αυτό αγώνα μεταξύ σάρκας και πνεύματος επειδή οι μακρινοί τους πρόγονοι δεν μετέσχαν πλήρως στη φύση του Αδάμ, μία διαδικασία που έλαβε χώρα με την επιφοίτηση της Εδέμ. Το θείο σχέδιο προέβλεπε για τις θνητές φυλές της Ουράντια να έχουν υλική φύση καλύτερα αποκρινόμενη, αφ’ εαυτής, προς το πνεύμα.

^{(382.6) 34:7.6} Παρά τη διπλή αυτή καταστροφή στη φύση του ανθρώπου αλλά και στο περιβάλλον του, οι σημερινοί θνητοί θα βιώσουν σε μικρότερο βαθμό τον προφανή αυτό πόλεμο μεταξύ της σάρκας και του πνεύματος αν εισέλθουν στη βασιλεία του πνεύματος, όπου οι πιστοί υιοί του Θεού απολαμβάνουν σχετική απελευθέρωση από τα δεσμά της σάρκας δια της φωτισμένης και απελευθερωτικής υπηρεσίας τους να πράττουν με ολόψυχη αφοσίωση το θέλημα του Πατέρα εν ουρανοίς. Ο Ιησούς έδειξε στην ανθρωπότητα ένα καινούργιο τρόπο ζωής, σύμφωνα με τον οποίο οι άνθρωποι μπορούν να ξεφύγουν από τις φρικτές συνέπειες της Καλιγκαστικής εξέγερσης και περισσότερο αποτελεσματικά να αποζημιωθούν για την αποστέρηση που τους προκαλεί το σφάλμα του Αδάμ. «Το πνεύμα της ζωής του Ιησού Χριστού μας ελευθέρωσε από τους νόμους των ζώων και τους πειρασμούς του πονηρού και της αμαρτίας.» «Τούτη είναι η νίκη που υπερβαίνει τη σάρκα, ακόμη και την πίστη σας.»

^{(383.1) 34:7.7} Οι άνδρες και οι γυναίκες που γνωρίζουν το Θεό, που αναγεννήθηκαν δια του πνεύματος δεν αντιμάχονται πλέον τη θνητή τους φύση περισσότερο απ’ όσο οι κάτοικοι των πιο κανονικών (καλύτερων) κόσμων, των πλανητών που η αμαρτία δεν τους διέφθειρε και η εξέγερση δεν τους άγγιξε. Οι υιοί της πίστης λειτουργούν σε διανοητικά επίπεδα και ζουν σε πνευματικέ σφαίρες πολύ ψηλότερα από τις αντιπαραθέσεις που δημιουργούνται από ανεξέλεγκτες, ή αφύσικες υλικές επιθυμίες. Οι φυσιολογικές παρορμήσεις των ζωικής προέλευσης υπάρξεων και οι υλικές ορέξεις και ορμέμφυτα της υλικής φύσης δεν συγκρούονται με τα πνευματικά επιτεύγματα, ακόμη και τα ανώτερα, ει μη μόνο στο νου των αδαών, των παραπλανημένων, ή των, ανεπιτυχώς, υπερευσυνείδητων ατόμων.

^{(383.2) 34:7.8} Έχοντας ξεκινήσει το δρόμο για την αιώνια ζωή, έχοντας αποδεχθεί την αποστολή σας και έχοντας λάβει τις οδηγίες για την ανέλιξή σας, μην φοβηθείτε τους κινδύνους της ανθρώπινης λησμονιάς και της θνητής αστάθειας, μην ενοχληθείτε από τις αμφιβολίες της αποτυχίας, ή την αβεβαιότητα της σύγχυσης, μην διστάσετε και μην αμφισβητήσετε τη θέση και την υπόληψή σας, γιατί σε κάθε δύσκολη ώρα, σε κάθε σταυροδρόμι στον αγώνα εμπρός σας, το Πνεύμα της Αλήθειας πάντα θα σας μιλά και θα σας λέει, «Αυτός είναι ο δρόμος.»

^{(383.3) 34:7.9} [Παρουσιάσθηκε από ένα Κραταιό Αγγελιαφόρο προσωρινά επιφορτισμένο να υπηρετήσει στην Ουράντια.]