ΕΓΓΡΑΦΟ 52, ΟΙ ΠΛΑΝΗΤΙΚΕΣ ΕΠΟΧΕΣ ΤΩΝ ΘΝΗΤΩΝ

^{(589.1) 52:0.1} Από την έναρξη της ζωής σ’ έναν εξελικτικό κόσμο μέχρι τη στιγμή της τελικής της ανθοφορίας του στην εποχή του φωτός και της ζωής, εμφανίζονται στη σκηνή των δραστηριοτήτων ενός κόσμου τουλάχιστον επτά περίοδοι ανθρώπινης ζωής. Οι διαδοχικές αυτές εποχές προσδιορίζονται από τις πλανητικές αποστολές των θείων Υιών και σ’ έναν μέσο κατοικημένο κόσμο οι εποχές αυτές εμφανίζονται με την ακόλουθη σειρά:

^{(589.2) 52:0.2} 1. Ο προ του Πλανητικού Πρίγκιπα Άνθρωπος

^{(589.3) 52:0.3} 2. Ο μετά τον Πλανητικό Πρίγκιπα Άνθρωπος

^{(589.4) 52:0.4} 3. Ο μετά τον Αδάμ Άνθρωπος

^{(589.5) 52:0.5} 4. Ο μετά τον Υιό Μάγιστρο Άνθρωπος

^{(589.6) 52:0.6} 5. Ο μετά τον Επιφοιτούντα Υιό Άνθρωπος

^{(589.7) 52:0.7} 6. Ο μετά τον Διδάσκαλο Υιό Άνθρωπος

^{(589.8) 52:0.8} 7. Η Εποχή του Φωτός και της Ζωής

^{(589.9) 52:0.9} Οι κόσμοι του διαστήματος, μόλις γίνουν από φυσικής πλευράς κατάλληλοι για τη ζωή, μπαίνουν στα μητρώα των Φορέων της Ζωής και σε εύθετο χρόνο οι Υιοί αυτοί αποστέλλονται σε τέτοιους πλανήτες με το σκοπό της έναρξης της ζωής. Ολόκληρη η περίοδος από την έναρξη της ζωής μέχρι την εμφάνιση του ανθρώπου ονομάζεται προ του ανθρώπου εποχή και προηγείται των διαδοχικών εποχών των θνητών που μελετώνται στο κεφάλαιο αυτό.

^{(589.10) 52:1.1} Από τη στιγμή της ανάδυσης του ανθρώπου από το ζωώδες επίπεδο – όταν μπορεί να επιλέξει να λατρέψει τον Δημιουργό – μέχρι την άφιξη του Πλανητικού Πρίγκιπα, τα θνητά, αυτόβουλα πλάσματα αποκαλούνται πρωτόγονοι άνθρωποι. Υπάρχουν έξι βασικοί τύποι φυλών πρωτόγονων ανθρώπων και αυτοί οι αρχικοί άνθρωποι εμφανίζονται διαδοχικά με τη σειρά των χρωμάτων του φάσματος, αρχίζοντας από το ερυθρό. Το χρονικό διάστημα που αναλίσκεται στην πρώιμη αυτή εξέλιξη της ζωής ποικίλει σε μεγάλο βαθμό σε διαφορετικούς κόσμους, κυμαινόμενο από εκατόν πενήντα χιλιάδες χρόνια έως περισσότερα από ένα εκατομμύριο χρόνια, σύμφωνα με το χρόνο της Ουράντια.

^{(589.11) 52:1.2} Οι εξελικτικές φυλές των χρωμάτων – η ερυθρά, η πορτοκαλόχρωμη, η κίτρινη, η πράσινη, η γαλάζια και η μωβ – αρχίζουν να εμφανίζονται περίπου την εποχή που ο πρωτόγονος άνθρωπος αναπτύσσει μία απλή γλώσσα και αρχίζει να χρησιμοποιεί τη δημιουργική φαντασία. Μέχρις εκείνη τη στιγμή, ο άνθρωπος έχει πλέον μάθει καλά να στέκεται όρθιος.

^{(589.12) 52:1.3} Οι πρωτόγονοι άνθρωποι ήταν ικανοί κυνηγοί και άγριοι πολεμιστές. Ο νόμος της εποχής αυτής είναι η φυσική επιβίωση του ικανότερου. Η διακυβέρνηση των καιρών αυτών είναι καθ’ ολοκληρίαν διακυβέρνηση της φυλής. Κατά τους πρώτους φυλετικούς αγώνες σε πολλούς κόσμους, κάποιες από τις εξελικτικές φυλές εξαφανίσθηκαν, όπως έγινε στην Ουράντια. Συνήθως εκείνοι που επιζούν, αναμειγνύονται στη συνέχεια με τη μετέπειτα εισαγόμενη ιώδη φυλή, τους Αδαμικούς λαούς.

^{(589.13) 52:1.4} Από την άποψη του μετέπειτα πολιτισμού, η εποχή αυτή του πρωτόγονου ανθρώπου είναι ένα μακρύ, σκοτεινό και αιματηρό κεφάλαιο. Τα ήθη της ζούγκλας και η ηθική των πανάρχαιων δασών δεν συμφωνούν με τα πρότυπα των μετέπειτα απονομών της αποκαλυφθείσας θρησκείας και του ανώτερου πνευματικού επιτεύγματος. Σε φυσιολογικούς και μη εμπειρικούς κόσμους αυτή η εποχή είναι πολύ διαφορετική από τους παρατεταμένους και εξαιρετικά σκληρούς αγώνες που χαρακτήρισαν την συγκεκριμένη εποχή στην Ουράντια. Όταν θα έχετε ολοκληρώσει την πρώτη σας εμπειρία στον κόσμο, θα αρχίσετε να αντιλαμβάνεσθε γιατί γίνεται ο μακρύς αυτός και οδυνηρός αγώνας στους εξελικτικούς κόσμους και καθώς θα προχωρείτε εμπρός, στο δρόμο για τον Παράδεισο θα αντιλαμβάνεσθε, ολοένα και περισσότερο, τη σοφία αυτών των φαινομενικά παράξενων γεγονότων. Ωστόσο, παρά την όποια μεταβλητότητα των αρχικών χρόνων της ανθρώπινης εμφάνισης, οι προσπάθειες του πρωτόγονου ανθρώπου αντιπροσωπεύουν ένα εντυπωσιακό, ακόμα και ηρωικό, κεφάλαιο στα χρονικά ενός εξελικτικού κόσμου του χρόνου και του διαστήματος.

^{(590.1) 52:1.5} Ο πρώτος εξελικτικός άνθρωπος δεν είναι ένα πλάσμα έγχρωμο. Γενικά, οι πρωτόγονοι αυτοί θνητοί είναι κάτοικοι των σπηλαίων, ή των βράχων. Φτιάχνουν, επίσης, άτεχνες καλύβες σε μεγάλα δένδρα. Πριν αποκτήσουν ένα υψηλό βαθμό ευφυΐας, οι πλανήτες ορισμένες φορές κατακλύζονται από τους πλέον μεγαλόσωμους τύπους ζώων. Από νωρίς, όμως, αυτή την εποχή, οι θνητοί μαθαίνουν να ανάβουν και να συντηρούν τη φωτιά και, με την διεύρυνση της εφευρετικής φαντασίας και την βελτίωση των εργαλείων, ο εξελισσόμενος άνθρωπος σύντομα υποτάσσει τα μεγαλύτερα και περισσότερο δυσκίνητα ζώα. Οι πρώιμες φυλές, κάνουν επίσης ευρεία χρήση των μεγάλων ιπτάμενων ζώων. Τα πελώρια αυτά πουλιά μπορούν να μεταφέρουν έναν, ή και δύο μέσου μεγέθους άνδρες σε μία χωρίς στάση πτήση άνω των οκτακοσίων χιλιομέτρων. Σε μερικούς πλανήτες τα πουλιά αυτά προσφέρουν μεγάλες υπηρεσίες, αφού διαθέτουν ένα μεγάλο βαθμό ευφυΐας, όντας συχνά ικανά να μιλούν πολλές λέξεις από τις γλώσσες του πλανήτη. Τα πουλιά αυτά είναι εξαιρετικά ευφυή, πολύ υπάκουα και απίστευτα στοργικά. Τέτοια μεταφορικά πουλιά έχουν από μακρού εκλείψει στην Ουράντια, αλλά οι αρχαίοι σας πρόγονοι απολάμβαναν τις υπηρεσίες τους.

^{(590.2) 52:1.6} Η απόκτηση από τον άνθρωπο της δίκαιης κρίσης, της ηθικής βούλησης, συνήθως συμπίπτει με την εμφάνιση της πρώτης, πρώτης γλώσσας. Με την κατάκτηση του ανθρώπινου επιπέδου, μετά την εμφάνιση της ηθικής βούλησης, αυτές οι υπάρξεις αποδέχονται την προσωρινή ενοίκηση των θείων Προσαρμοστών και, με το θάνατο, πολλοί επιλέγονται δεόντως ως διασωθέντες και επικυρώνονται από τους αρχαγγέλους για την εν συνεχεία ανάσταση και τη δια του Πνεύματος συγχώνευση. Οι αρχάγγελοι πάντα συνοδεύουν τους Πλανητικούς Πρίγκιπες και μία απονεμητική κρίση του πλανήτη γίνεται ταυτόχρονα με την άφιξη του Πρίγκιπα.

^{(590.3) 52:1.7} Όλοι οι θνητοί που ενοικούνται από τον Προσαρμοστή της Σκέψης είναι εν δυνάμει προσκυνητές.¹ Έχουν «φωτιστεί από το πραγματικό φως,» και διαθέτουν την ικανότητα να αναζητήσουν αμοιβαία επαφή με το θείο. Ωστόσο, η πρώιμη, ή βιολογική θρησκεία του πρωτόγονου ανθρώπου είναι σε μεγάλο βαθμό εμμονή του ζωώδους φόβου μαζί με το δέος της άγνοιας και τις προκαταλήψεις της φυλής. Η διατήρηση των προκαταλήψεων στις φυλές της Ουράντια δεν είναι κολακευτική για την εξελικτική σας ανάπτυξη, ούτε συμβατή με τα, κατά τα λοιπά, εντυπωσιακά σας επιτεύγματα πάνω στην υλική πρόοδο. Η πρώιμη, όμως, αυτή θρησκεία του φόβου εξυπηρετεί μία πολύτιμη σκοπιμότητα, του να τιθασεύσει τον ευερέθιστο χαρακτήρα αυτών των πρωτόγονων πλασμάτων. Είναι ο προπομπός του πολιτισμού και το χώμα για το μετέπειτα φύτεμα των σπόρων της αποκαλυφθείσας θρησκείας από τον Πλανητικό Πρίγκιπα και τους λειτουργούς του.

^{(590.4) 52:1.8} Μέσα σε εκατό χιλιάδες χρόνια από την εποχή που ο άνθρωπος αποκτά την όρθια στάση, ο Πλανητικός Πρίγκιπας συνήθως φθάνει, έχοντας αποσταλεί από τον Κυρίαρχο του Συστήματος, μόλις αναφερθεί από τους Φορείς της Ζωής ότι η βούληση λειτουργεί, έστω και αν συγκριτικά ελάχιστα άτομα έχουν αναπτυχθεί στο σημείο αυτό. Οι πρωτόγονοι θνητοί συνήθως καλωσορίζουν τον Πλανητικό Πρίγκιπα και το ορατό του επιτελείο. Στην πραγματικότητα, συχνά τους αντιμετωπίζουν με δέος και σεβασμό, σχεδόν εκδηλώνοντας λατρεία, αν δεν εμποδιστούν.

^{(591.1) 52:2.1} Με την άφιξη του Πλανητικού Πρίγκιπα μία νέα απονομή αρχίζει. Η έννοια του κράτους² εμφανίζεται στη γη και φθάνει η εποχή της εξέλιξης της φυλής. Μεγάλα κοινωνικά άλματα γίνονται στη διάρκεια λίγων χιλιάδων χρόνων του καθεστώτος αυτού. Κάτω από φυσιολογικές συνθήκες, οι θνητοί φθάνουν σ’ ένα υψηλό επίπεδο πολιτισμού κατά την εποχή αυτή. Δεν αγωνίζονται τόσο πολύ μέσα στη βαρβαρότητα όπως έκαναν οι φυλές της Ουράντια. Η ζωή όμως σ’ έναν κατοικημένο κόσμο αλλάζει τόσο πολύ με την εξέγερση, ώστε ελάχιστα μπορείτε να ξέρετε, ή, να μην έχετε ιδέα ενός τέτοιου καθεστώτος σ’ έναν φυσιολογικό κόσμο.

^{(591.2) 52:2.2} Η μέση διάρκεια³ της απονομής αυτής είναι περίπου πεντακόσιες χιλιάδες χρόνια, λίγο παραπάνω, λίγο παρακάτω. Κατά την εποχή αυτή ο πλανήτης εγκαθίσταται στα κυκλώματα του συστήματος και μία πλήρης αναλογία σεραφικών και άλλων ουράνιων βοηθών επιφορτίζεται με τη διακυβέρνησή του. Οι Προσαρμοστές της Σκέψης έρχονται σε αυξανόμενους αριθμούς και οι σεραφικοί φρουροί ενισχύουν το καθεστώς τους, της εποπτείας των θνητών.

^{(591.3) 52:2.3} Όταν ο Πλανητικός Πρίγκιπας φθάσει σ’ έναν πρωτόγονο κόσμο, κυριαρχεί η θρησκεία που έχει αναπτυχθεί, του φόβου και της άγνοιας. Ο Πρίγκιπας και το επιτελείο του κάνουν τις πρώτες παρουσιάσεις της ανώτερης αλήθειας και της συμπαντικής οργάνωσης. Οι αρχικές παρουσιάσεις της αποκαλυφθείσας θρησκείας είναι πολύ απλές και αφορούν συνήθως στα θέματα του τοπικού συστήματος. Η θρησκεία είναι συνολικά μία εξελικτική διαδικασία πριν από την άφιξη του Πλανητικού Πρίγκιπα. Συνεπώς, η θρησκεία εξελίσσεται δια της βαθμιαίας αποκάλυψης, ως επίσης και δια της εξελικτικής ανάπτυξης. Κάθε απονομή, κάθε εποχή των θνητών, δέχεται μία διευρυμένη παρουσίαση της πνευματικής αλήθειας και της θρησκευτικής δεοντολογίας. Η ανάπτυξη της ικανότητας για την αποδοχή της θρησκείας από τους κατοίκους ενός κόσμου σε μεγάλο βαθμό καθορίζει το βαθμό της πνευματικής τους προόδου και το μέγεθος της θρησκευτικής αποκάλυψης.

^{(591.4) 52:2.4} Η απονομή αυτή γίνεται μάρτυρας μιας πνευματικής αυγής ενώ τα διάφορα έθνη και οι ποικίλες φυλές τους τείνουν να αναπτύξουν εξειδικευμένα συστήματα θρησκευτικής και φιλοσοφικής σκέψης. Ομοιόμορφα παρουσιάζονται μέσα από όλες αυτές τις φυλετικές θρησκείες δύο κατευθύνσεις: οι αρχικοί φόβοι του πρωτόγονου ανθρώπου και οι μετέπειτα αποκαλύψεις του Πλανητικού Πρίγκιπα. Από ορισμένες απόψεις, οι Ουραντιανοί δεν φαίνονται να έχουν απολύτως ολοκληρώσει το στάδιο αυτό της πλανητικής εξέλιξης. Καθώς συνεχίζετε τη μελέτη αυτή, θα αντιλαμβάνεστε ολοένα καθαρότερα πόσο πολύ έχει ο κόσμος σας απομακρυνθεί από την μέση πορεία της εξελικτικής προόδου και του επιτεύγματος.

^{(591.5) 52:2.5} Ο Πλανητικός Πρίγκιπας, όμως, δεν είναι «ο Πρίγκιπας της Ειρήνης.» Εθνικοί αγώνες και πόλεμοι μεταξύ των φυλών συνεχίζονται κατά τη διάρκεια της απονομής αυτής, αλλά με φθίνουσα συχνότητα και δριμύτητα. Τούτη είναι μια σπουδαία εποχή φυλετικής διασποράς και αποκορυφώνεται σε μία περίοδο έντονου εθνικισμού. Το χρώμα είναι η βάση των φυλετικών και εθνικών ομαδοποιήσεων και οι διαφορετικές φυλές συχνά αναπτύσσουν ξεχωριστές γλώσσες. Κάθε διευρυνόμενη ομάδα θνητών τείνει να αναζητά την απομόνωση. Ο διαχωρισμός αυτός ευνοείται από την ύπαρξη πολλών γλωσσών. Πριν από την ενοποίηση των διαφόρων φυλών, οι ατέλειωτες εχθροπραξίες τους έχουν μερικές φορές ως αποτέλεσμα την εξάλειψη ολόκληρων πληθυσμών. Οι πορτοκαλόχρωμοι και οι πράσινοι άνθρωποι είναι ιδιαίτερα υποκείμενοι σε μία τέτοια εξόντωση.

^{(591.6) 52:2.6} Στους μέσους κόσμους, κατά το τελευταίο μέρος της διακυβέρνησης του πρίγκιπα, η εθνική ζωή αρχίζει να αντικαθιστά την οργάνωση της φυλής, ή μάλλον να επιβάλλεται επί των υπαρχουσών φυλετικών ομαδοποιήσεων. Το μεγάλο, ωστόσο, κοινωνικό επίτευγμα της εποχής του πρίγκιπα είναι η εμφάνιση της οικογενειακής ζωής. Πριν από τότε, οι ανθρώπινες σχέσεις ήσαν κυρίως μέσα στη φυλή. Τώρα, η εστία αρχίζει να υλοποιείται.

^{(591.7) 52:2.7} Αυτή είναι η απονομή της συνειδητοποίησης της ισότητας των φύλων. Σε ορισμένους πλανήτες ο άνδρας μπορεί να εξουσιάζει την γυναίκα. Σε άλλους επικρατεί το αντίθετο. Κατά την εποχή αυτή οι φυσιολογικοί κόσμοι παγιώνουν την πλήρη ισότητα των φύλων, με την ισότητα αυτή να είναι το προκαταρκτικό στάδιο της πλήρους συνειδητοποίησης των ιδανικών της οικογενειακής ζωής. Τούτη είναι η αυγή του χρυσού αιώνα της οικογένειας. Η ιδέα της διακυβέρνησης της φυλής βαθμιαία παραχωρεί τη θέση της στην διττή αρχή της εθνικής ζωής και της οικογενειακής ζωής.

^{(592.1) 52:2.8} Κατά την εποχή αυτή η γεωργία κάνει την εμφάνισή της. Η ανάπτυξη του οικογενειακού ιδεώδους είναι ασύμβατη με την περιπλανώμενη και αβέβαιη ζωή του κυνηγού. Σταδιακά η συνήθεια της μόνιμης κατοικίας και η καλλιέργεια του εδάφους γίνονται καθεστώς. Η εξημέρωση των ζώων και η ανάπτυξη της ζωής στο σπίτι προχωρούν γοργά. Με την επίτευξη της αποκορύφωσης της βιολογικής εξέλιξης, ένα ανώτερο επίπεδο πολιτισμού επιτυγχάνεται, μικρή, ωστόσο, είναι η ανάπτυξη της τεχνολογίας. Οι ανακαλύψεις είναι το χαρακτηριστικό της επόμενης εποχής.

^{(592.2) 52:2.9} Οι φυλές εξαγνίζονται και μεταφέρονται σ’ ένα ανώτερο επίπεδο φυλετικής τελειότητας και διανοητικής ισχύος πριν το πέρας της εποχής αυτής. Η αρχική ανάπτυξη ενός φυσιολογικού κόσμου βοηθάται πολύ από το σχέδιο προώθησης της αύξησης των ανώτερων τύπων των θνητών με ανάλογη περικοπή των κατώτερων. Και είναι η αποτυχία των πρώιμων λαών σας να κάνουν δι’ αυτού του τρόπου το διαχωρισμό μεταξύ των τύπων αυτών που ερμηνεύει την παρουσία τόσο πολλών ατελών και εκφυλισμένων ατόμων μεταξύ των σημερινών φυλών της Ουράντια.

^{(592.3) 52:2.10} Ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα της εποχής του πρίγκιπα είναι ο περιορισμός του πολλαπλασιασμού των διανοητικά καθυστερημένων και κοινωνικά απροσάρμοστων ατόμων. Πολύ πριν την εποχή της άφιξης των δεύτερων Υιών, των Αδάμ, οι περισσότεροι κόσμοι είχαν αφοσιωθεί σοβαρά στο έργο του εξαγνισμού της φυλής, κάτι το οποίο οι λαοί της Ουράντια δεν έχουν καν επιχειρήσει ακόμη, σοβαρά.

^{(592.4) 52:2.11} Το πρόβλημα αυτό της βελτίωσης της φυλής δεν είναι τόσο μεγάλο εγχείρημα, όταν αντιμετωπίζεται στο πρώιμο αυτό στάδιο της ανθρώπινης εξέλιξης. Η προηγηθείσα περίοδος των φυλετικών αγώνων και της άγριας διαπάλης για την επιβίωση της φυλής έχει απομακρύνει τα περισσότερα από τα αφύσικα και ατελή γένη. Ένας ηλίθιος δεν έχει μεγάλα περιθώρια επιβίωσης σε μία πρωτόγονη και πολεμική κοινωνική οργάνωση της φυλής. Είναι τα επιπόλαια συναισθήματα των εν μέρει τελειοποιημένων πολιτισμών σας που υποθάλπουν, προστατεύουν και διαιωνίζουν τους αγιάτρευτα ατελείς κλάδους των εξελικτικών ανθρώπινων γενών.

^{(592.5) 52:2.12} Δεν αποτελεί ευαισθησία, ούτε αλτρουισμό να εναποθέτει κανείς μάταιη συμπόνια σε εκφυλισμένες ανθρώπινες υπάρξεις, αφύσικους και κατώτερους θνητούς που δεν μπορούν να σωθούν. Υπάρχουν ακόμα και στους πλέον φυσιολογικούς από τους εξελικτικούς κόσμους αρκετές διαφορές μεταξύ των ατόμων καθώς και μεταξύ των διαφόρων κοινωνικών ομάδων για να διασφαλιστεί η πλήρης εκμετάλλευση όλων εκείνων των ευγενών ιδιοτήτων των αλτρουιστικών αισθημάτων και της ανιδιοτελούς λειτουργίας των θνητών, χωρίς τη διαιώνιση των κοινωνικά απροσάρμοστων και ηθικά εκφυλισμένων γενών της εξελισσόμενης ανθρωπότητας. Υπάρχουν άφθονες ευκαιρίες για την άσκηση της επιείκειας και τη λειτουργία του αλτρουισμού για λογαριασμό εκείνων των άτυχων και ενδεών ατόμων, που δεν έχουν ανεπανόρθωτα απολέσει την ηθική τους κληρονομία και δεν έχουν καταστρέψει για πάντα τα πνευματικά τους πρωτοτόκια.

^{(592.6) 52:3.1} Όταν η αρχική ώθηση της εξελικτικής ζωής διατρέξει την πορεία της, όταν ο άνθρωπος φθάσει το αποκορύφωμα της ανάπτυξής του ως ζωντανός οργανισμός, τότε φθάνει η δεύτερη τάξη των υιών και η δεύτερη απονομή της ευλογίας και της λειτουργίας εγκαινιάζεται. Τούτο είναι αλήθεια σε όλους τους εξελικτικούς κόσμους. Όταν το ανώτατο δυνατόν επίπεδο της εξελικτικής ζωής επιτευχθεί, όταν ο πρωτόγονος άνθρωπος έχει ανέλθει όσο το δυνατόν υψηλότερα στην βιολογική κλίμακα, ένας Υλικός Υιός και μία Θυγατέρα πάντα εμφανίζονται στον πλανήτη, έχοντας αποσταλεί από τον Κυρίαρχο του Συστήματος.

^{(593.1) 52:3.2} Οι Προσαρμοστές της Σκέψης πληρούν ολοένα και περισσότερο τους μετά τον Αδάμ ανθρώπους και σε συνεχώς αυξανόμενους αριθμούς οι θνητοί αυτοί αποκτούν την ικανότητα για την μετέπειτα συγχώνευση με τον Προσαρμοστή. Ενώ λειτουργούν ως κατερχόμενοι Υιοί, οι Αδάμ δεν διαθέτουν Προσαρμοστές, οι πλανητικοί τους όμως απόγονοι – άμεσοι και μικτοί – γίνονται νόμιμοι υποψήφιοι για την υποδοχή, σε εύθετο χρόνο, των Ελεγκτών των Μυστηρίων. Με το πέρας της μετά τον Αδάμ εποχής ο πλανήτης διαθέτει την πλήρη του αναλογία ουράνιων λειτουργών. Μόνον οι Προσαρμοστές συγχώνευσης δεν έχουν ακόμη επιφοιτήσει σε συμπαντικό επίπεδο.

^{(593.2) 52:3.3} Είναι ο κύριος σκοπός του Αδαμικού καθεστώτος να επηρεάσει τον εξελισσόμενο άνθρωπο ώστε να ολοκληρώσει το πέρασμα από το εξελικτικό στάδιο του κυνηγού και του βοσκού σ’ εκείνο του γεωργού και του καλλιεργητή, που θα συμπληρωθεί αργότερα με την εμφάνιση των αστικών και βιομηχανικών παρελκόμενων του πολιτισμού. Δέκα χιλιάδες χρόνια της απονομής αυτής των βιολογικών εξευγενιστών είναι αρκετά για να επιτευχθεί μία θαυμάσια μεταμόρφωση. Είκοσι πέντε χιλιάδες χρόνια τέτοιας διακυβέρνησης δια της κοινής ορθής κρίσης του Πλανητικού Πρίγκιπα και των Υλικών Υιών ωριμάζει τη σφαίρα για την έλευση του Μάγιστρου Υιού.

^{(593.3) 52:3.4} Η εποχή αυτή γίνεται συνήθως μάρτυρας της ολοκλήρωσης της εξάλειψης των απροσάρμοστων και του ακόμη μεγαλύτερου εξαγνισμού των φυλετικών κλάδων. Σε φυσιολογικούς κόσμους οι ανώμαλες, κτηνώδεις τάσεις έχουν σχεδόν εξαφανισθεί από τα αναπαραγόμενα είδη του κόσμου.

^{(593.4) 52:3.5} Οι Αδαμικοί απόγονοι δεν αναμειγνύονται ποτέ με τους κατώτερους κλάδους των εξελικτικών φυλών. Ούτε αποτελεί θείο σχέδιο για τον Πλανητικό Αδάμ, ή την Εύα να συνευρίσκονται προσωπικά με τους εξελικτικούς λαούς. Το σχέδιο αυτό βελτίωσης της φυλής είναι το έργο των απογόνων τους. Οι γόνοι, όμως, του Υλικού Υιού και της Θυγατέρας επιστρατεύονται για γενιές πριν από αρχίσει η λειτουργία επί της φυλετικής ανάμιξης.

^{(593.5) 52:3.6} Το αποτέλεσμα του δώρου του πλάσματος της Αδαμικής ζωής στις θνητές φυλές είναι μία άμεση αναβάθμιση των διανοητικών ικανοτήτων και μία επιτάχυνση της πνευματικής προόδου. Συνήθως, υπάρχει επίσης κάποια φυσική βελτίωση. Σ’ έναν μέσο κόσμο, η μετά τον Αδάμ απονομή είναι εποχή μεγάλων εφευρέσεων, ελέγχου επί της ενέργειας και τεχνολογικής⁴ ανάπτυξης. Αυτή είναι η εποχή της εμφάνισης των πολύμορφων κατασκευών και του ελέγχου των φυσικών δυνάμεων. Είναι ο χρυσός αιώνας των εξερευνήσεων και της τελικής υποταγής του πλανήτη. Μέγα μέρος της υλικής προόδου ενός κόσμου επιτελείται κατά την εποχή αυτή της έναρξης της ανάπτυξης των φυσικών επιστημών, μία τέτοια ακριβώς εποχή σαν αυτήν που τώρα βιώνει η Ουράντια. Ο κόσμος σας είναι κατά μία πλήρη απονομή και περισσότερο πίσω από το μέσο πλανητικό σχέδιο.

^{(593.6) 52:3.7} Με το πέρας της Αδαμικής απονομής σ’ έναν φυσιολογικό πλανήτη οι φυλές έχουν πρακτικά αναμιχθεί, έτσι ώστε είναι δυνατόν πράγματι να δηλωθεί ότι «ο Θεός από ένα αίμα έφτιαξε όλα τα έθνη,» και ότι ο Υιός του «έφτιαξε με ένα χρώμα όλους τους λαούς.» Το χρώμα μιας τέτοιας μικτής φυλής έχει κάπως μία απόχρωση στο χρώμα της ελιάς, του ιώδους χρωματικού τόνου, το φυλετικό «λευκό» των σφαιρών.

^{(593.7) 52:3.8} Ο πρωτόγονος άνθρωπος είναι κατά το πλείστον σαρκοφάγος. Οι Υλικοί Υιοί και Θυγατέρες δεν τρώνε κρέας, οι απόγονοί τους όμως, μέσα σε λίγες γενεές συνήθως κινούνται προς το επίπεδο του παμφάγου, αν και ολόκληροι πληθυσμοί των απογόνων τους, ορισμένες φορές, εξακολουθούν να μην είναι σαρκοφάγοι. Η διττή προέλευση των μετά τον Αδάμ φυλών εξηγεί πώς τέτοια μικτά ανθρώπινα γένη παρουσιάζουν ανατομικά υπολείμματα που ανήκουν τόσο στα φυτοφάγα, όσο και στα σαρκοβόρα είδη ζώων.

^{(593.8) 52:3.9} Μέσα σε δέκα χιλιάδες χρόνια φυλετικών αναμίξεων, τα προκύπτοντα γένη παρουσιάζουν διαφορετικούς βαθμούς ανατομικών συνδυασμών, με ορισμένους κλάδους να φέρουν περισσότερα στοιχεία των μη σαρκοβόρων προγόνων τους, άλλους να παρουσιάζουν περισσότερες από τις ξεχωριστές ιδιότητες και τα φυσικά χαρακτηριστικά των σαρκοβόρων, εξελικτικών προγεννητόρων τους. Η πλειονότητα των φυλών αυτών των κόσμων γρήγορα γίνεται παμφάγα, συντηρούμενη από μία ευρεία ποικιλία τροφίμων από το ζωικό αλλά και το φυτικό βασίλειο.

^{(594.1) 52:3.10} Η μετά τον Αδάμ εποχή είναι η απονομή του διεθνισμού. Με την ολοκλήρωση, σχεδόν, του έργου της ανάμιξης των φυλών, ο εθνικισμός φθίνει και η αδελφοσύνη των ανθρώπων αρχίζει, πράγματι, να υλοποιείται. Κυβερνήσεις αντιπροσώπων αρχίζουν να παίρνουν τη θέση της μοναρχικής, ή πατριαρχικής μορφής διακυβέρνησης. Το εκπαιδευτικό σύστημα γίνεται παγκόσμιο και βαθμιαία οι γλώσσες των φυλών δίνουν τη θέση τους στη γλώσσα του ιώδους λαού. Παγκόσμια ειρήνη και συνεργασία σπάνια επιτυγχάνονται, ώσπου οι φυλές να αναμιχθούν αρκετά καλά και να μιλούν μία κοινή γλώσσα.

^{(594.2) 52:3.11} Κατά τους τελευταίους αιώνες της μετά τον Αδάμ εποχής αναπτύσσεται καινούργιο ενδιαφέρον για την τέχνη, την μουσική και τη λογοτεχνία και τούτο το παγκόσμιο ξύπνημα είναι το σύνθημα για την εμφάνιση του Υιού Μάγιστρου. Το κορυφαίο επίτευγμα της εποχής αυτής είναι το παγκόσμιο ενδιαφέρον για τις διανοητικές πραγματικότητες, την αληθή φιλοσοφία. Η θρησκεία γίνεται λιγότερο εθνικιστική, γίνεται ολοένα και περισσότερο μια πλανητική υπόθεση. Καινούργιες αποκαλύψεις της αλήθειας χαρακτηρίζουν τις εποχές αυτές και οι Μέγιστοι του αστερισμού αρχίζουν να κυβερνούν τις υποθέσεις των ανθρώπων. Η αλήθεια αποκαλύπτεται μέχρι τη διοίκηση των αστερισμών.

^{(594.3) 52:3.12} Μεγάλη ηθική εξέλιξη χαρακτηρίζει την εποχή αυτή. Η αδελφοσύνη των ανθρώπων είναι ο στόχος της κοινωνίας της. Η παγκόσμια ειρήνη – η παύση των συγκρούσεων μεταξύ των φυλών και της εχθρότητας μεταξύ των εθνών – αποτελεί την ένδειξη της πλανητικής ωριμότητας για την έλευση της τρίτης τάξης των υιών, του Υιού Μάγιστρου.

^{(594.4) 52:4.1} Σε φυσιολογικούς και πιστούς πλανήτες η εποχή αυτή αρχίζει με τις θνητές φυλές αναμεμειγμένες και βιολογικά υγιείς. Δεν υπάρχουν προβλήματα φυλής, ή χρώματος. Κυριολεκτικά, όλα τα έθνη και οι φυλές έχουν το ίδιο αίμα. Η συναδέλφωση των ανθρώπων ανθεί και τα έθνη μαθαίνουν να ζουν στη γη με ειρήνη και ηρεμία. Ένας τέτοιος κόσμος βρίσκεται στα πρόθυρα μιας μεγάλης και κορυφούμενης διανοητικής εξέλιξης.

^{(594.5) 52:4.2} Όταν ένας εξελικτικός κόσμος καταστεί δια του τρόπου αυτού ώριμος για την εποχή των Μαγίστρων, ένας από την ανώτερη τάξη των Υιών Άβοναλ κάνει την εμφάνισή του σε κυβερνητική αποστολή. Ο Πλανητικός Πρίγκιπας και ο Υλικός Υιός προέρχονται από το τοπικό σύμπαν. Ο Υιός Μάγιστρος έρχεται από τον Παράδεισο.

^{(594.6) 52:4.3} Όταν οι Παραδείσιοι Άβοναλ έλθουν στις σφαίρες των θνητών για δικαστική λειτουργία, αποκλειστικά ως κριτές της απονομής, δεν ενσαρκώνονται ποτέ. Όταν, όμως, έρχονται με κυβερνητική αποστολή ως μάγιστροι, τουλάχιστον κατά την πρώτη αποστολή, πάντα ενσαρκώνονται, αν και δεν βιώνουν τη γέννηση, ούτε πεθαίνουν με τον θάνατο των πλασμάτων του κόσμου. Μπορούν να εξακολουθήσουν να ζουν για γενεές, στις περιπτώσεις εκείνες που παραμένουν ως κυβερνήτες σε ορισμένους πλανήτες. Όταν οι αποστολές τους ολοκληρωθούν, απεκδύονται την πλανητική τους ζωή και επιστρέφουν στην προτεραία τους κατάσταση των θείων υιών.

^{(594.7) 52:4.4} Κάθε καινούργια απονομή διευρύνει τον ορίζοντα της δι’ αποκαλύψεως θρησκείας και οι Υιοί Μάγιστροι διευρύνουν την αποκάλυψη της αλήθειας για να παρουσιάσουν τις υποθέσεις του τοπικού σύμπαντος και όλων των υποτελών του.

^{(594.8) 52:4.5} Μετά την αρχική επιθεώρηση ενός Υιού Μάγιστρου, οι φυλές σύντομα επιτυγχάνουν την οικονομική τους απελευθέρωση. Η ημερήσια εργασία που απαιτείται για να διατηρηθεί η ανεξαρτησία του ατόμου θα αντιπροσώπευε δυόμισι ώρες του χρόνου σας. Είναι απολύτως ασφαλές να απελευθερωθούν τέτοιοι ενάρετοι και ευφυείς θνητοί. Τέτοιοι εξευγενισμένοι λαοί γνωρίζουν καλά πώς να χρησιμοποιούν τις ώρες ανάπαυσης για ατομική βελτίωση και πλανητική πρόοδο. Η εποχή αυτή γίνεται μάρτυρας του περαιτέρω εξαγνισμού των φυλετικών κλάδων δια του περιορισμού της αναπαραγωγής μεταξύ των λιγότερο κατάλληλων και ανεπαρκώς προικισμένων ατόμων.

^{(595.1) 52:4.6} Η πολιτική κυβέρνηση και η κοινωνική διοίκηση των φυλών συνεχίζουν να βελτιώνονται, με την αυτοδιοίκηση να εγκαθίσταται αρκετά καλά με το τέλος της εποχής αυτής. Με τον όρο αυτοδιοίκηση αναφερόμαστε στον ανώτατο τύπο κυβέρνησης δι’ αντιπροσώπων. Τέτοιοι κόσμοι προάγουν και τιμούν μόνον εκείνους τους ηγέτες και τους κυβερνήτες οι οποίοι είναι οι πλέον κατάλληλοι να φέρουν κοινωνικές και πολιτικές ευθύνες.

^{(595.2) 52:4.7} Κατά την εποχή αυτή, η πλειονότητα των θνητών του κόσμου ενοικείται υπό του Προσαρμοστή. Ακόμη και τότε, όμως, η επιφοίτηση των θείων Ελεγκτών δεν είναι πάντα συμπαντική. Οι Προσαρμοστές του πεπρωμένου της συγχώνευσης δεν έχουν ακόμη επιφοιτήσει εφ’ όλων των θνητών του πλανήτη. Είναι, ακόμη, απαραίτητο τα αυτόβουλα πλάσματα να διαλέξουν τους Ελεγκτές των Μυστηρίων.

^{(595.3) 52:4.8} Κατά τις τελευταίες περιόδους της απονομής αυτής, η κοινωνία αρχίζει να επιστρέφει σε περισσότερο απλοποιημένους τρόπους ζωής. Η σύνθετη φύση ενός εξελισσόμενου πολιτισμού ακολουθεί την πορεία της και οι θνητοί μαθαίνουν να ζουν περισσότερο φυσιολογικά και αποτελεσματικά. Και η τάση αυτή αυξάνεται σε κάθε εποχή που ακολουθεί. Τούτη είναι η περίοδος της άνθησης της τέχνης, της μουσικής και της ανώτερης μάθησης. Οι φυσικές επιστήμες έχουν ήδη φθάσει στο απόγειο της ανάπτυξής τους. Το πέρας της εποχής αυτής, σ’ έναν ιδανικό κόσμο, γίνεται μάρτυρας της πληρότητας μιας μεγάλης θρησκευτικής αφύπνισης, μιας παγκόσμιας πνευματικής διαφώτισης. Και τούτο το μέγα ξύπνημα της πνευματικής φύσης των φυλών είναι το σύνθημα για την άφιξη του επιφοιτούντος Υιού και την έναρξη της πέμπτης εποχής των θνητών.

^{(595.4) 52:4.9} Σε πολλούς κόσμους αποδεικνύεται ότι ο πλανήτης δεν είναι έτοιμος για τον επιφοιτούντα Υιό, από μία κυβερνητική αποστολή. Στην περίπτωση αυτή, θα υπάρξει ένας δεύτερος Μάγιστρος Υιός, ακόμη και μία σειρά Μαγίστρων Υιών, κάθε ένας από τους οποίους θα βελτιώσει τις φυλές από την μία απονομή στην άλλη, μέχρις ότου ο πλανήτης ετοιμαστεί για το δώρο του επιφοιτούντος Υιού. Κατά την δεύτερη, αλλά και τις επόμενες αποστολές, οι Μάγιστροι Υιοί μπορεί να ενσαρκωθούν, μπορεί και όχι. Ανεξάρτητα, όμως, του πόσοι Μάγιστροι Υιοί μπορεί να εμφανισθούν – και μπορούν να εμφανισθούν ως Μάγιστροι Υιοί και μετά τον επιφοιτούντα Υιό – η έλευση του καθενός σηματοδοτεί το τέλος μιας απονομής και την απαρχή μιας άλλης.

^{(595.5) 52:4.10} Οι απονομές αυτές των Μαγίστρων Υιών καλύπτουν οποιαδήποτε περίοδο από είκοσι πέντε χιλιάδες έως πενήντα χιλιάδες χρόνια κατά τη μέτρηση της Ουράντια. Ορισμένες φορές μία τέτοια εποχή είναι πολύ μικρότερη και σε σπάνιες περιπτώσεις ακόμη μεγαλύτερη. Αλλά με το πλήρωμα του χρόνου, ένας από τους ίδιους αυτούς Μαγίστρους Υιούς θα γεννηθεί ως ο επιφοιτών Υιός του Παραδείσου.

^{(595.6) 52:5.1} Όταν ένα ορισμένο επίπεδο διανοητικής και πνευματικής ανάπτυξης επιτευχθεί σ’ έναν κατοικημένο κόσμο, πάντοτε φθάνει ένας επιφοιτών Υιός του Παραδείσου. Σε φυσιολογικούς κόσμους δεν παρουσιάζεται με σάρκα μέχρις ότου οι φυλές ανέλθουν στα ανώτατα επίπεδα της διανοητικής ανάπτυξης και του ηθικού επιτεύγματος. Στην Ουράντια, όμως, ο επιφοιτών Υιός, ο ίδιος ο Δημιουργός Υιός σας, εμφανίσθηκε με την ολοκλήρωση της Αδαμικής απονομής, αλλ’ αυτή δεν είναι η συνήθης σειρά των γεγονότων στους κόσμους τους διαστήματος.

^{(595.7) 52:5.2} Όταν οι κόσμοι γίνουν ώριμοι για εξαγνισμό, φθάνει ο επιφοιτών Υιός. Οι Υιοί αυτοί ανήκουν πάντα στην τάξη των Μαγίστρων, ή των Άβοναλ, εκτός από την περίπτωση, μία σε κάθε τοπικό σύμπαν, όταν ο Δημιουργός Υιός ετοιμάζεται για την τελική του επιφοίτηση σε κάποιον εξελικτικό κόσμο, όπως συνέβη όταν ο Μιχαήλ του Νέβαδον εμφανίσθηκε στην Ουράντια για να εναποθέσει τον εαυτό του επί των θνητών φυλών σας. Μόνον ένας κόσμος σε σχεδόν δέκα εκατομμύρια μπορεί να απολαύσει ένα τέτοιο δώρο. Όλοι οι άλλοι κόσμοι προοδεύουν πνευματικά δια της επιφοίτησης ενός Παραδείσιου Υιού της τάξης των Άβοναλ.

^{(596.1) 52:5.3} Ο επιφοιτών Υιός φθάνει σ’ έναν κόσμο υψηλής εκπαιδευτικής καλλιέργειας και συναντά μία φυλή εκπαιδευμένη πνευματικά και προετοιμασμένη να αφομοιώσει τις πνευματικές διδασκαλίες και να εκτιμήσει την αποστολή επιφοίτησης. Αυτή είναι μία εποχή που χαρακτηρίζεται από την παγκόσμια επιδίωξη της ηθικής καλλιέργειας και της πνευματικής αλήθειας. Ο πόθος των θνητών αυτής της απονομής είναι η διείσδυση στην κοσμική πραγματικότητα και η μετάληψη της πνευματικής πραγματικότητας. Οι αποκαλύψεις της αλήθειας διευρύνονται για να περιλάβουν το υπερσύμπαν. Εντελώς νέα συστήματα εκπαίδευσης και διακυβέρνησης αναπτύσσονται για να αντικαταστήσουν τα πρωτόγονα καθεστώτα των προηγούμενων εποχών. Η χαρά της ζωής αποκτά καινούργιο ενδιαφέρον και οι εκδηλώσεις της ζωής υψώνονται στις ουράνιες κορυφές της εναρμόνισης.

^{(596.2) 52:5.4} Ο επιφοιτών Υιός ζει και πεθαίνει για την πνευματική εξύψωση των θνητών φυλών ενός κόσμου. Εγκαθιστά την «καινούργια και ζώσα άποψη.» Η ζωή του είναι η ενσάρκωση της αλήθειας του Παραδείσου στη θνητή σάρκα, η ίδια αυτή αλήθεια – ακόμη και το Πνεύμα της Αλήθειας - με την κατανόηση της οποίας οι άνθρωποι θα ελευθερωθούν.

^{(596.3) 52:5.5} Στην Ουράντια η εγκαθίδρυση αυτής της «καινούργιας και ζώσας άποψης» ήταν μία πραγματικότητα, ως επίσης και μία αλήθεια. Η απομόνωση της Ουράντια κατά την εξέγερση του Εωσφόρου ανέστειλε τη διαδικασία δια της οποίας οι θνητοί μπορούν να περάσουν, μετά θάνατον, κατ’ ευθείαν στις ακτές των κόσμων-δωμάτων. Πριν από τον καιρό του Χριστού Μιχαήλ στην Ουράντια, όλες οι ψυχές κοιμούνταν, μέχρι τις απονεμητικές, ή τις ανά χιλιετία αναστάσεις. Ακόμη και στον Μωυσή δεν επιτρεπόταν να περάσει στην άλλη πλευρά μέχρι την ευκαιρία μιας ειδικής ανάστασης, με τον εκπεσόντα Πλανητικό Πρίγκιπα, τον Καλιγκάστια, να αμφισβητεί μία τέτοια λύτρωση. Από την ημέρα, όμως, της Πεντηκοστής, οι θνητοί της Ουράντια μπορούν και πάλι να προχωρήσουν κατ΄ ευθείαν προς τις μοροντιανές σφαίρες.

^{(596.4) 52:5.6} Με την ανάστασή του, ένας επιφοιτών Υιός, την τρίτη ημέρα μετά την παράδοση της ενσαρκωμένης ζωής του, ανέρχεται στα δεξιά του Πατέρα του Σύμπαντος, δέχεται τη διαδεβαίωση της αποδοχής της αποστολής επιφοίτησης και επιστρέφει στον Δημιουργό Υιό στο αρχηγείο του τοπικού σύμπαντος. Από εκεί, ο επιφοιτών Άβοναλ και ο Δημιουργός Μιχαήλ αποστέλλουν το συνδεδεμένο πνεύμα τους, το Πνεύμα της Αλήθειας, στον πληρωθέντα κόσμο. Τούτη είναι η περίπτωση όπου το «πνεύμα του θριαμβευτή Υιού διαποτίζει όλους τους θνητούς.» Το Συμπαντικό Πνεύμα-Μητέρα συμμετέχει επίσης στην επιφοίτηση αυτή του Πνεύματος της Αλήθειας και υπακούοντας σ’ αυτό εκδίδει το διάταγμα επιφοίτησης των Προσαρμοστών της Σκέψης. Κατόπιν, όλα τα φυσιολογικά, από διανοητικής πλευράς, αυτόβουλα πλάσματα θα δεχθούν τους Προσαρμοστές μόλις φθάσουν στην εποχή της ηθικής υπευθυνότητας, της πνευματικής επιλογής.

^{(596.5) 52:5.7} Αν ένας τέτοιος επιφοιτών Άβοναλ επιστρέψει σ’ έναν κόσμο μετά την αποστολή του της επιφοίτησης, δεν θα ενσαρκωθεί, αλλά θα έλθει «δοξασμένος, μαζί με τα σεραφικά πλήθη.»

^{(596.6) 52:5.8} Η μετά τον επιφοιτούντα Υιό εποχή μπορεί να διευρυνθεί από δέκα χιλιάδες έως εκατό χιλιάδες χρόνια. Ο χρόνος δεν κατανέμεται αυθαίρετα, σε καμία από τις απονεμητικές αυτές εποχές. Τούτη είναι η περίοδος μεγάλης ηθικής και πνευματικής προόδου. Υπό την πνευματική επίδραση των καιρών αυτών, η ανθρώπινη προσωπικότητα υφίσταται τρομακτικές μεταμορφώσεις και βιώνει εκπληκτική ανάπτυξη. Καθίσταται δυνατόν να τεθεί ο χρυσός κανόνας σε πρακτική εφαρμογή. Οι διδασκαλίες του Ιησού εφαρμόζονται πραγματικά σ’ ένα θνητό κόσμο που έχει δεχθεί την προκαταρκτική εκπαίδευση των προ της επιφοίτησης Υιών, με τις απονομές τους πάνω στον εξευγενισμό της προσωπικότητας και την διεύρυνση της κουλτούρας.

^{(596.7) 52:5.9} Κατά την εποχή αυτή, τα προβλήματα των ασθενειών και της εγκληματικότητας ουσιαστικά επιλύονται. Ο εκφυλισμός έχει ήδη σε μεγάλο βαθμό εξαλειφθεί δια της επιλεκτικής αναπαραγωγής. Οι ασθένειες έχουν πρακτικά τεθεί υπό έλεγχο δια των εξαιρετικά ανθεκτικών χαρακτηριστικών των Αδαμικών γενών αλλά και δια της ευφυούς και παγκόσμιας εφαρμογής των ανακαλύψεων των φυσικών επιστημών των προηγούμενων εποχών. Η μέση διάρκεια της ζωής, κατά την περίοδο αυτή, ξεπερνά κατά πολύ το αντίστοιχο των τριακοσίων ετών σύμφωνα με το χρόνο της Ουράντια.

^{(597.1) 52:5.10} Σ’ όλη τη διάρκεια αυτής της περιόδου γίνεται μία βαθμιαία μείωση της κυβερνητικής εποπτείας. Η πραγματική αυτοδιοίκηση αρχίζει να λειτουργεί. Όλο και λιγότεροι περιοριστικοί νόμοι απαιτούνται. Οι στρατιωτικοί κλάδοι της εθνικής αντίστασης χάνονται. Η εποχή της διεθνούς αρμονίας φθάνει πραγματικά. Υπάρχουν πολλά έθνη, καθοριζόμενα κυρίως από τη διανομή της γης, αλλά μία μόνο φυλή, μία γλώσσα και μία θρησκεία. Οι υποθέσεις των θνητών είναι σχεδόν, αλλά όχι απόλυτα, ουτοπιστικές. Τούτη είναι πράγματι μια μεγαλειώδης και λαμπρή εποχή!

^{(597.2) 52:6.1} Ο επιφοιτών Υιός είναι ο Πρίγκιπας της ειρήνης. Φθάνει με το μήνυμα, «Επί γης ειρήνη και εν ανθρώποις ευδοκία.» Σε φυσιολογικούς κόσμους γίνεται μία απονομή της παγκόσμιας ειρήνης. Τα έθνη δεν κάνουν πλέον πόλεμο. Τέτοιες ευεργετικές επιδράσεις, όμως, δεν ακολούθησαν την έλευση του δικού σας επιφοιτήσαντος Υιού, του Χριστού Μιχαήλ. Η Ουράντια δεν προχωρεί με το φυσιολογικό τρόπο. Ο κόσμος σας βρίσκεται μακράν της πλανητικής προόδου. Ο Κύριος σας, όταν βρισκόταν στη γη, προειδοποίησε τους μαθητές του ότι η έλευσή του δεν θα έφερνε τη συνηθισμένη κυριαρχία της ειρήνης στην Ουράντια. Καθαρά τους είπε ότι θα γίνονταν «πόλεμοι και φήμες πολέμων,» και ότι τα έθνη θα πολεμούσαν το ένα κατά του άλλου. Κάποια άλλη στιγμή είπε, «Μην πιστέψετε ότι ήλθα για να φέρω την ειρήνη στη γη.»

^{(597.3) 52:6.2} Ακόμα και στους φυσιολογικούς εξελικτικούς κόσμους η συνειδητοποίηση της παγκόσμιας συναδέλφωσης των ανθρώπων δεν είναι εύκολο επίτευγμα. Σ’ έναν μπερδεμένο και διαταραγμένο πλανήτη, σαν την Ουράντια, ένα τέτοιο επίτευγμα απαιτεί πολύ μεγαλύτερο χρόνο και χρειάζεται πολύ μεγαλύτερη προσπάθεια. Η χωρίς βοήθεια κοινωνική επανάσταση μετά βίας μπορεί να επιτύχει τέτοια ευτυχή αποτελέσματα σε μία πνευματικά απομονωμένη σφαίρα. Η θρησκευτική αποκάλυψη είναι απαραίτητη για τη συνειδητοποίηση της συναδέλφωσης στην Ουράντια. Ενώ ο Ιησούς έδειξε το δρόμο για το άμεσο επίτευγμα της πνευματικής συναδέλφωσης, η συνειδητοποίηση της κοινωνικής συναδέλφωσης στον κόσμο σας εξαρτάται κατά πολύ από την επίτευξη των ακόλουθων ατομικών μεταμορφώσεων και πλανητικών προσαρμογών:

^{(597.4) 52:6.3} 1. Κοινωνική συναδέλφωση: Ο πολλαπλασιασμός των διεθνών και διαφυλετικών κοινωνικών επαφών και οι συναδελφικές σχέσεις μέσα από τα ταξίδια, το εμπόριο και την ανταγωνιστική συνεργασία. Η ανάπτυξη μιας κοινής γλώσσας και ο πολλαπλασιασμός των πολύγλωσσων. Η φυλετική και εθνική ανταλλαγή σπουδαστών, δασκάλων, βιομηχανικών κατασκευαστών και θρησκευτικών φιλοσόφων.

^{(597.5) 52:6.4} 2. Ευφυής αλληλεπίδραση ιδεών. Η συναδέλφωση είναι αδύνατη σ’ έναν κόσμο οι κάτοικοι του οποίου είναι τόσο πρωτόγονοι ώστε δεν κατορθώνουν να αντιληφθούν την αφροσύνη του άμετρου εγωισμού. Πρέπει να γίνει μία ανταλλαγή εθνικής και φυλετικής φιλολογίας. Κάθε φυλή πρέπει να εξοικειωθεί με τις απόψεις όλων των φυλών. Κάθε έθνος πρέπει να γνωρίσει την έκφραση όλων των εθνών. Η άγνοια γεννά την καχυποψία και η καχυποψία είναι ασύμβατη με την βασική θέση της κατανόησης και της αγάπης.

^{(597.6) 52:6.5} 3. Ηθική αφύπνιση. Μόνον η ηθική συναίσθηση μπορεί να αποκαλύψει την ανηθικότητα της ανθρώπινης μισαλλοδοξίας και την αμαρτία των αδελφοκτόνων αγώνων. Μόνον η ηθική συναίσθηση μπορεί να καταδικάσει την εμπάθεια του φθόνου των εθνών μεταξύ τους και τη ζήλια μεταξύ των φυλών. Μόνον οι ηθικές υπάρξεις θα αναζητούν πάντα για την πνευματική εκείνη διόραση, η οποία είναι απαραίτητη για να ζήσει κανείς σύμφωνα με το χρυσό κανόνα.

^{(598.1) 52:6.6} 4. Πολιτική σύνεση. Η συναισθηματική ωριμότητα είναι βασική για τον αυτοέλεγχο. Μόνον η συναισθηματική ωριμότητα θα διασφαλίσει την αντικατάσταση της βάρβαρης πολεμικής αυθαιρεσίας με τις διεθνείς τεχνικές της πολιτισμένης κρίσης. Συνετοί κυβερνητικοί παράγοντες θα εργασθούν, κάποτε, για την ευημερία της ανθρωπότητας, έστω και αν ενδιάμεσα αγωνίζονται για να προωθήσουν τα συμφέροντα των εθνικών, ή φυλετικών ομάδων τους. Η εγωιστική πολιτική ευθυκρισία είναι, τελικά, αυτοκτονική – καταστροφική για όλες εκείνες τις διαρκείς ιδιότητες που διασφαλίζουν την ομαδική επιβίωση στον πλανήτη.

^{(598.2) 52:6.7} 5. Πνευματική ενόραση. Η συναδέλφωση των ανθρώπων στηρίζεται, τελικά, στην αναγνώριση της πατρικής υπόστασης του Θεού. Ο συντομότερος τρόπος για να γίνει κατανοητή η συναδέλφωση των ανθρώπων στην Ουράντια είναι να επιτευχθεί ο πνευματικός μετασχηματισμός της σημερινής ανθρωπότητας. Ο μοναδικός τρόπος για την επιτάχυνση της φυσικής τάσης της κοινωνικής εξέλιξης είναι εκείνος της εφαρμογής πνευματικής πίεσης από ψηλά, για να διευθυνθεί, με τον τρόπο αυτό, η ηθική συναίσθηση, ενώ θα μεγαλώνει η ικανότητα της ψυχής κάθε θνητού να κατανοήσει και να αγαπήσει κάθε άλλο θνητό. Η αμοιβαία κατανόηση και η αδελφική αγάπη είναι οι υπερβατικοί εκπολιτιστές και οι ισχυροί παράγοντες στην παγκόσμια πραγμάτωση της συναδέλφωσης των ανθρώπων.

^{(598.3) 52:6.8} Αν μπορούσατε να μεταφυτευθείτε από τον υποανάπτυκτο και μπερδεμένο κόσμο σας σε ένα φυσιολογικό πλανήτη τώρα, στην μετά τον επιφοιτήσαντα Υιό εποχή, θα νομίζατε ότι έχετε μεταφερθεί στον παράδεισο των παραδόσεών σας. Δεν θα πιστεύατε ότι βλέπετε τα φυσιολογικά, εξελικτικά έργα μιας θνητής σφαίρας όπου κατοικούν άνθρωποι. Οι κόσμοι αυτοί βρίσκονται στα πνευματικά κυκλώματα των χώρων τους και απολαμβάνουν όλα τα πλεονεκτήματα των συμπαντικών εκπομπών και τις υπηρεσίες ανάκλασης του υπερσύμπαντος.

^{(598.4) 52:7.1} Οι Υιοί της επόμενης τάξης που φθάνουν σ’ έναν μέσο εξελικτικό κόσμο είναι οι Τριαδικοί Διδάσκαλοι Υιοί, οι θείοι Υιοί της Αγίας Τριάδας του Παραδείσου. Πάλι βρίσκουμε την Ουράντια μακριά από τους αδελφούς πλανήτες της στο ότι ο Ιησούς σας υποσχέθηκε να επιστρέψει. Την υπόσχεση αυτή θα την τηρήσει οπωσδήποτε, ωστόσο ουδείς γνωρίζει αν η δεύτερη έλευσή του θα προηγηθεί, ή θα ακολουθήσει την εμφάνιση των Υιών Μαγίστρων, ή των Διδασκάλων Υιών στην Ουράντια.

^{(598.5) 52:7.2} Οι Διδάσκαλοι Υιοί έρχονται σε ομάδες για να εξαγνίσουν τους κόσμους. Ένας Πλανητικός Διδάσκαλος Υιός βοηθάται και υποστηρίζεται από εβδομήντα βασικούς Υιούς, δώδεκα δευτερεύοντες Υιούς και τρεις από τους ανώτατους και πλέον έμπειρους της ύψιστης τάξης των Ντέηναλ. Το σώμα αυτό θα παραμείνει για λίγο καιρό στον κόσμο, αρκετά για να πραγματοποιήσει τη διέλευση από τις εξελικτικές εποχές στην εποχή του φωτός και της ζωής – όχι λιγότερα από χίλια έτη πλανητικού χρόνου και συχνά πολλά περισσότερα. Αυτή η αποστολή αποτελεί τη συνεισφορά της Τριάδας στις προηγηθείσες προσπάθειες όλων των θείων οντοτήτων που λειτούργησαν σ’ έναν κατοικημένο κόσμο.

^{(598.6) 52:7.3} Η αποκάλυψη της αλήθειας διευρύνεται πλέον ως το κεντρικό σύμπαν και στον Παράδεισο. Οι φυλές γίνονται ανώτερες πνευματικά. Ένας σπουδαίος λαός έχει αναπτυχθεί και μια μεγαλειώδης εποχή πλησιάζει. Τα εκπαιδευτικά, οικονομικά και διοικητικά συστήματα του πλανήτη υφίστανται ριζικές μεταβολές. Νέες αξίες και σχέσεις εγκαθιδρύονται. Το βασίλειο των ουρανών εμφανίζεται στη γη και το μεγαλείο του Θεού διαχέεται σ’ ολόκληρο τον κόσμο.

^{(598.7) 52:7.4} Αυτή είναι η απονομή κατά την οποία πολλοί θνητοί μετασχηματίζονται από τους ζώντες. Καθώς η εποχή των Τριαδικών Διδασκάλων Υιών προχωρεί, η πνευματική υπακοή των θνητών του χρόνου γίνεται ολοένα περισσότερο συμπαντική. Ο φυσικός θάνατος γίνεται λιγότερο συχνός, καθώς οι Προσαρμοστές με αυξανόμενους ρυθμούς συγχωνεύονται με τους υποκειμένους τους κατά τη διάρκεια της ζωής τους στη σάρκα. Ο πλανήτης τελικά ταξινομείται ως πρώτης τροποποιημένης τάξης ανέλιξης των θνητών.

^{(599.1) 52:7.5} Η ζωή κατά την εποχή αυτή είναι ευχάριστη και προσοδοφόρα. Ο εκφυλισμός και τα προϊόντα της αντικοινωνικής συμπεριφοράς του μακρόχρονου εξελικτικού αγώνα έχουν ουσιαστικά απαλειφθεί. Η διάρκεια της ζωής πλησιάζει τα πεντακόσια Ουραντιανά χρόνια και ο αναπαραγωγικός ρυθμός φυλετικής αύξησης ελέγχεται έξυπνα. Μια εντελώς νέα κοινωνική ευρυθμία έχει συντελεσθεί. Υπάρχουν ακόμη μεγάλες διαφορές μεταξύ των θνητών, αλλά η κοινωνική κατάσταση πλησιάζει πιο κοντά στα ιδανικά της κοινωνικής συναδέλφωσης και της πνευματικής ισότητας. Η κυβερνήσεις των αντιπροσώπων εξαφανίζονται και ο κόσμος περνά στην κυριαρχία του ατομικού αυτοελέγχου. Η λειτουργία της κυβέρνησης κατευθύνεται κυρίως στα συλλογικά έργα της κοινωνικής διαχείρισης και του οικονομικού συντονισμού. Ο χρυσός αιώνας πλησιάζει γοργά. Ο εγκόσμιος στόχος του μακρόχρονου και σκληρού εξελικτικού αγώνα έχει φανεί. Η ανταμοιβή των εποχών γρήγορα θα πραγματοποιηθεί. Η σοφία των Θεών γρήγορα θα εκδηλωθεί.

^{(599.2) 52:7.6} Η φυσική διακυβέρνηση ενός κόσμου κατά την περίοδο αυτή απαιτεί περίπου μία ώρα εκ μέρους κάθε ενηλίκου ατόμου. Δηλαδή, το αντίστοιχο μιας ώρας της Ουράντια. Ο πλανήτης είναι σε στενή επαφή με τις συμπαντικές υποθέσεις και ο λαός του ανιχνεύει τις πλέον πρόσφατες εκπομπές με το ίδιο ένθερμο ενδιαφέρον που εσείς εκδηλώνετε τώρα για τις τελευταίες εκδόσεις των ημερήσιων εφημερίδων σας. ΟΙ φυλές αυτές ασχολούνται με χίλια ενδιαφέροντα πράγματα άγνωστα στον κόσμο σας.

^{(599.3) 52:7.7} Με αυξανόμενο ρυθμό, η πραγματική πίστη στο Υπέρτατο Ον μεγαλώνει. Η μία γενεά μετά την άλλη, όλο και περισσότερα μέλη της φυλής ευθυγραμμίζονται μ’ εκείνους που εφαρμόζουν τη δικαιοσύνη και ασκούν το έλεος. Αργά αλλά σίγουρα ο κόσμος κατακτάται από την ευφρόσυνη υπηρεσία των Υιών του Θεού. Οι φυσικές δυσκολίες και τα υλικά προβλήματα έχουν κατά το πλείστον επιλυθεί. Ο πλανήτης γίνεται ώριμος για εξελιγμένη ζωή και περισσότερο σταθερή υπόσταση.

^{(599.4) 52:7.8} Από καιρό σε καιρό, κατά τη διάρκεια της απονομής τους, οι Διδάσκαλοι Υιοί εξακολουθούν να έρχονται στους ειρηνικούς αυτούς κόσμους. Δεν εγκαταλείπουν έναν κόσμο μέχρις ότου βεβαιωθούν ότι το εξελικτικό σχέδιο, καθ’ όσον αφορά στον συγκεκριμένο πλανήτη, λειτουργεί απρόσκοπτα. Ένας Μάγιστρος Υιός κριτής συνοδεύει συνήθως τους Διδασκάλους Υιούς στις διαδοχικές τους αποστολές, ενώ ένας άλλος παρόμοιος Υιός λειτουργεί την εποχή της αναχώρησής τους. Και οι λειτουργίες αυτές της κρίσης συνεχίζονται από τη μία εποχή την άλλη, σ’ ολόκληρη τη διάρκεια του καθεστώτος των θνητών του χρόνου και του διαστήματος.

^{(599.5) 52:7.9} Κάθε επαναλαμβανόμενη αποστολή των Τριαδικών Διδασκάλων Υιών διαδοχικά ανυψώνει έναν τέτοιο ουράνιο κόσμο σε ακόμη μεγαλύτερο αποκορύφωμα σοφίας, πνευματικότητας και κοσμικής διαφώτισης. Οι ανώτεροι, όμως, αυτόχθονες μιας τέτοιας σφαίρας είναι ακόμη πεπερασμένοι και θνητοί. Τίποτα δεν είναι τέλειο. Πάντως, αναπτύσσεται μία σχεδόν τέλεια ποιότητα στη λειτουργία ενός ατελούς κόσμου και τις ζωές των ανθρώπων που τον κατοικούν.

^{(599.6) 52:7.10} Οι Τριαδικοί Διδάσκαλοι Υιοί μπορούν να επιστρέψουν πολλές φορές στον ίδιο κόσμο. Αλλά αργά, ή γρήγορα, σε συνάρτηση με τον τερματισμό της αποστολής τους, ο Πλανητικός Πρίγκιπας ανέρχεται στη θέση του Πλανητικού Κυριάρχου και ο Κυρίαρχος του Συστήματος εμφανίζεται για να αναγγείλει την είσοδο ενός τέτοιου κόσμου στην εποχή του φωτός και της ζωής.

^{(599.7) 52:7.11} Ήταν κατά την εποχή της ολοκλήρωσης της τελευταίας αποστολής των Διδασκάλων Υιών (τουλάχιστον αυτή θα ήταν η χρονολογία σ’ έναν φυσιολογικό κόσμο), όταν ο Ιωάννης έγραψε: «Είδα ένα νέο Παράδεισο και μία νέα γη και την νέα Ιερουσαλήμ να κατέρχεται από τον Θεό του Παραδείσου, έτοιμη σαν πριγκίπισσα στολισμένη για τον πρίγκιπα.»

^{(600.1) 52:7.12} Είναι η ίδια ανανεωμένη γη, το προηγμένο πλανητικό στάδιο που ο αρχαίος προφήτης οραματίσθηκε όταν έγραψε: «’Γιατί, όπως ο νέος Παράδεισος και η νέα γη που θα δημιουργήσω, θα παραμείνουν εμπρός μου, έτσι και εσείς και τα παιδιά σας θα επιζήσετε. Και θα φθάσει για γίνει από τη μία νέα σελήνη στην άλλη και από το ένα Σάββατο στο άλλο, όλοι οι θνητοί να έλθουν να προσκυνήσουν εμπρός μου,’ είπεν ο Κύριος.»

^{(600.2) 52:7.13} Είναι οι θνητοί μιας τέτοιας εποχής που περιγράφονται ως «περιούσια γενεά, μεγαλειώδης κλήρος, άγιο έθνος, δοξασμένος λαός. Και θα εξυμνήσετε Εκείνον που σας έβγαλε από το σκοτάδι σ’ αυτό το εξαίρετο φως.»

^{(600.3) 52:7.14} Ανεξάρτητα του ποια μπορεί να είναι η ιδιαίτερη φυσική ιστορία ενός μεμονωμένου πλανήτη, χωρίς να λαμβάνεται υπ’ όψιν εάν ένας κόσμος υπήρξε απόλυτα πιστός, διεφθαρμένος από το πονηρό, ή καταραμένος από την αμαρτία – ανεξάρτητα του τι μπορεί να ήταν οι προγενέστεροι – αργά, ή γρήγορα η χάρη του Θεού και η λειτουργία των αγγέλων θα αναγγείλουν την ημέρα της έλευσης των Τριαδικών Διδασκάλων Υιών. Και η αναχώρησή τους, μετά την τελευταία τους αποστολή, θα εγκαινιάσει αυτή την ύψιστη εποχή του φωτός και της ζωής.

^{(600.4) 52:7.15} Όλοι οι κόσμοι της Σατάνια μπορούν να συμμετάσχουν στην προσδοκία εκείνου που έγραψε: «Παρά ταύτα εμείς, σύμφωνα με την υπόσχεσή Του, αναζητούμε ένα νέο παράδεισο και μία νέα γη, όπου ενοικεί η δικαιοσύνη. Γι’ αυτό, αγαπημένοι, βλέποντας ότι αναζητάτε αυτά τα πράγματα, ας είστε φίλεργοι, ώστε Εκείνος να σας βρει εν ειρήνη, χωρίς ατίμωση, άμεμπτους.»

^{(600.5) 52:7.16} Η αναχώρηση του σώματος του Διδασκάλου Υιού, στο τέλος της πρώτης, ή κάποιας επόμενης κυριαρχίας του, εξαγγέλλει την αυγή της εποχής του φωτός και της ζωής – το κατώφλι της διέλευσης από τον χρόνο στον προθάλαμο της αιωνιότητας. Η πλανητική συνειδητοποίηση της εποχής αυτής του φωτός και της ζωής υπερβαίνει κατά πολύ το αντίστοιχο των πιο μύχιων προσδοκιών των θνητών της Ουράντια, που δεν εμφορούνται πλέον από μελλοντικές ιδέες πάνω στη ζωή που θα έλθει, άλλες από εκείνες που εμπεριέχονται στη θρησκευτική πίστη, που περιγράφει τον Παράδεισο ως τον άμεσο προορισμό και την τελική κατοικία των διασωθέντων θνητών.

^{(600.6) 52:7.17} [Υποστηρίχθηκε από έναν Κραταιό Αγγελιαφόρο προσωρινά προσαρτημένο στο επιτελείο του Γαβριήλ.]