ΕΓΓΡΑΦΟ 64, ΟΙ ΕΞΕΛΙΚΤΙΚΕΣ ΦΥΛΕΣ ΤΩΝ ΧΡΩΜΑΤΩΝ

^{(718.1) 64:0.1} Αυτή είναι η ιστορία των εξελικτικών φυλών της Ουράντια από τις μέρες του Άντον και της Φόντα, σχεδόν ένα εκατομμύριο χρόνια πριν, τους καιρούς του Πλανητικού Πρίγκιπα, ως το τέλος της εποχής των παγετώνων.

^{(718.2) 64:0.2} Η ανθρώπινη φυλή έχει ηλικία σχεδόν ενός εκατομμυρίου χρόνων και το πρώτο ήμισυ της ιστορίας αυτής αντιστοιχεί, πρόχειρα, στις προ του Πλανητικού Πρίγκιπα μέρες της Ουράντια. Το δεύτερο ήμισυ της ιστορίας της ανθρωπότητας αρχίζει την εποχή της άφιξης του Πλανητικού Πρίγκιπα και την εμφάνιση των έξι εγχρώμων φυλών και πρόχειρα αντιστοιχεί στην περίοδο που κοινά θεωρείται ως η Παλαιολιθική Εποχή.

^{(718.3) 64:1.1} Ο πρωτόγονος άνθρωπος έκανε την εξελικτική του εμφάνιση στη γη κατά τι λιγότερο από ένα εκατομμύριο χρόνια και είχε μια δυναμική διαδρομή. Ενστικτωδώς προσπάθησε να διαφύγει τον κίνδυνο να αναμειχθεί με τις κατώτερες πιθηκοειδείς φυλές. Δεν μπορούσε, όμως, να μεταναστεύσει προς ανατολάς, εξ αιτίας των άνυδρων ορέων του Θιβέτ, 9,000 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Ούτε μπορούσε να προχωρήσει προς δυσμάς, ή προς νότον, εξ αιτίας της διευρυμένης Μεσογείου Θαλάσσης, η οποία τότε εκτείνετο προς τα ανατολικά, ως τον Ινδικό Ωκεανό. Και όπως προχώρησε βόρεια, συνάντησε τον προελαύνοντα πάγο. Αλλά ακόμη και όταν η περαιτέρω μετανάστευση εμποδίστηκε από τον πάγο και, παρά το γεγονός ότι οι διεσπαρμένες φυλές γίνονταν ολοένα περισσότερο εχθρικές, στις πλέον ευφυείς ομάδες ποτέ δεν άρεσε η ιδέα να πάνε προς νότον, να ζήσουν μεταξύ των τριχωτών, δενδρόβιων εξαδέλφων τους με την κατώτερη διάνοια.

^{(718.4) 64:1.2} Πολλά από τα αρχαιότερα θρησκευτικά συναισθήματα του ανθρώπου εξελίχθηκαν από την αίσθηση της αδυναμίας του στο απομονωμένο περιβάλλον της γεωγραφικής αυτής περιοχής – βουνά στα δεξιά, θάλασσα στα αριστερά και πάγος μπροστά του. Αλλά οι προοδευτικοί αυτοί Αντονίτες δεν θα επέστρεφαν στους κατώτερους, δενδρόβιους συγγενείς τους στο νότο.

^{(718.5) 64:1.3} Οι Αντονίτες αυτοί απέφυγαν τα δάση, σε αντίθεση με τις συνήθειες των μη ανθρώπινων συγγενών τους. Στα δάση ο άνθρωπος πάντα εκφυλιζόταν. Η ανθρώπινη εξέλιξη είχε κάνει πρόοδο μόνο σε ανοικτούς χώρους και σε υψηλότερα γεωγραφικά πλάτη. Το κρύο και η πείνα των ανοικτών περιοχών διεγείρει τη δράση, την εφευρετικότητα και τη επινοητικότητα. Ενώ αυτές οι Αντονικές φυλές εξελίσσονταν στους πρωτοπόρους της σύγχρονης ανθρώπινης φυλής, μέσα στις κακουχίες και τις στερήσεις αυτών των άγριων, βόρειων κλιμάτων, τα υποανάπτυκτα εξαδέλφια τους εντρυφούσαν στα νότια τροπικά δάση της γης της αρχικής, κοινής καταγωγής τους.

^{(718.6) 64:1.4} Τα γεγονότα αυτά συνέβησαν κατά την περίοδο του τρίτου παγετώνα, του πρώτου σύμφωνα με τη άποψη των γεωλόγων. Οι δύο πρώτοι παγετώνες δεν ήταν εκτεταμένοι στη νότια Ευρώπη.

^{(718.7) 64:1.5} Κατά το μεγαλύτερο μέρος της εποχής των παγετώνων η Αγγλία συνδέετο δια ξηράς με τη Γαλλία, ενώ αργότερα η Αφρική ενώθηκε με την Ευρώπη δια της Σικελικής γέφυρας της ξηράς. Την εποχή των Αντονικών μεταναστεύσεων υπήρχε ένας συνεχής δρόμος ξηράς από την Αγγλία, στη δύση, μέσω της Ευρώπης και της Ασίας, ως την Ιάβα, στην ανατολή. Η Αυστραλία, ωστόσο, ήταν και πάλι απομονωμένη, πράγμα το οποίο εξήρε την ανάπτυξη της δικής της, ιδιάζουσας πανίδας.

^{(719.1) 64:1.6} 950,000 χρόνια πριν, οι απόγονοι του Άντον και της Φόντα είχαν μεταναστεύσει μακριά στην ανατολή και τη δύση. Προς δυσμάς, πέρασαν στην Ευρώπη προς τη Γαλλία και την Αγγλία. Σε κατοπινούς χρόνους διείσδυσαν ανατολικά ως την Ιάβα, όπου πολύ πρόσφατα βρέθηκαν τα οστά τους – του αποκαλούμενου ανθρώπου της Ιάβα – και έπειτα ταξίδεψαν ως την Τασμανία.

^{(719.2) 64:1.7} Οι ομάδες που πήγαν δυτικά μολύνθηκαν λιγότερο από τα υποανάπτυκτα γένη της κοινής προγονικής καταγωγής, απ’ όσο εκείνες που πήγαν ανατολικά, οι οποίες τόσο ελεύθερα αναμείχθηκαν με τα καθυστερημένα, ζωώδους υπόστασης, εξαδέλφια τους. Αυτά τα μη προοδευτικά άτομα περιπλανήθηκαν προς νότον και γρήγορα ζευγάρωσαν με κατώτερες φυλές. Αργότερα, αυξημένοι αριθμοί των μιγάδων απογόνων τους επέστρεψαν στο βορρά για να ζευγαρώσουν με τους ραγδαία εξαπλούμενους Αντονικούς λαούς και αυτές οι ατυχείς συνευρέσεις εκφύλισαν σίγουρα το ανώτερο γένος. Όλο και λιγότερες από τις πρωτόγονες αποικίες διατήρησαν τη λατρεία του Δότη της Αναπνοής. Αυτός ο πρώιμος, αρχικός πολιτισμός απειλείτο με αφανισμό.

^{(719.3) 64:1.8} Και έτσι γινόταν στην Ουράντια. Πολλά υποσχόμενοι πολιτισμοί εκφυλίσθηκαν στη συνέχεια και εξοντώθηκαν, τελικά, από την αφροσύνη του να επιτρέπουν στους ανώτερους να τεκνοποιούν με τους κατώτερους.

^{(719.4) 64:2.1} 900,000 χρόνια πριν οι τέχνες του Άντον και της Φόντα, αλλά και ο πολιτισμός του Όναγκαρ εξαφανίζονταν από το πρόσωπο της γης. Πολιτισμός, θρησκεία, ακόμη και η επεξεργασία του πυρόλιθου ήταν στη μεγαλύτερή τους ύφεση.

^{(719.5) 64:2.2} Αυτές ήταν οι εποχές κατά τις οποίες μεγάλοι αριθμοί κατώτερων ομάδων από μιγάδες κατέφθαναν στην Αγγλία από τη νότια Γαλλία. Οι φυλές αυτές είχαν σε τόσο μεγάλο βαθμό αναμειχθεί με τα πιθηκόμορφα πλάσματα των δασών ώστε, μετά βίας θεωρούνταν άνθρωποι. Δεν είχαν θρησκεία, αλλά κατεργάζονταν πρωτόγονα τον πυρόλιθο και διέθεταν αρκετή ευφυία για να ανάβουν φωτιά.

^{(719.6) 64:2.3} Στην Ευρώπη τους ακολούθησε ένας κάπως ανώτερος και γόνιμος λαός, οι απόγονοι των οποίων γρήγορα σκορπίστηκαν σ’ ολόκληρη την ήπειρο, από τους πάγους στο βορρά, ως τις Άλπεις και τη Μεσόγειο στο νότο. Οι φυλές αυτές αποτελούν την αποκαλούμενη Φυλή της Χαϊδελβέργης.

^{(719.7) 64:2.4} Κατά τη μακρόχρονη αυτή περίοδο της παρακμής του πολιτισμού οι λαοί του Φόξχωλλ της Αγγλίας και οι φυλές Μπάντοναν βορειοδυτικά της Ινδίας εξακολούθησαν να διατηρούν μερικές από τις παραδόσεις του Άντον και κάποια υπολείμματα της κουλτούρας του Όναγκαρ.

^{(719.8) 64:2.5} Οι λαοί του Φόξχωλλ πήγαν ακόμη πιο δυτικά και επέτυχαν να διατηρήσουν μεγάλο μέρος της κουλτούρας του Άντον. Διατήρησαν, επίσης, τη γνώση της κατεργασίας του πυρόλιθου, την οποία μετέδωσαν στους απογόνους τους, τους αρχαίους προγόνους των Εσκιμώων.

^{(719.9) 64:2.6} Αν και τα κατάλοιπα των λαών του Φόξχωλλ ήταν τα τελευταία που ανακαλύφθηκαν στην Αγγλία, αυτοί οι Αντονίτες ήταν πραγματικά οι πρώτες ανθρώπινες υπάρξεις που έζησαν σ’ αυτές τις περιοχές. Την εποχή εκείνη η γέφυρα της ξηράς ένωνε τη Γαλλία με την Αγγλία. Και αφού οι περισσότερες από τις πρώιμες αποικίες των απογόνων του Άντον βρίσκονταν κατά μήκος των ποταμών και των ακτών εκείνης της παλιάς εποχής, τώρα είναι κάτω από τα νερά του Αγγλικού Διαύλου και της Βόρειας Θάλασσας, αλλά τρεις, ή τέσσερις είναι ακόμη πάνω από το νερό, στις Αγγλικές ακτές.

^{(720.1) 64:2.7} Πολλοί από τους περισσότερο ευφυείς και πνευματικούς λαούς του Φόξχωλλ διατήρησαν τη φυλετική τους υπεροχή και διαιώνισαν τα πρωτόγονα θρησκευτικά τους έθιμα. Και αυτοί οι λαοί, καθώς αργότερα αναμείχθηκαν με τα επόμενα γένη, ταξίδεψαν δυτικά από την Αγγλία, μετά την τελευταία δοκιμασία των πάγων και επέζησαν ως οι σημερινοί Εσκιμώοι.

^{(720.2) 64:3.1} Εκτός των λαών του Φόξχωλλ στη δύση, ένα άλλο κέντρο αγώνα του πολιτισμού διατηρήθηκε στην ανατολή. Η ομάδα αυτή διέμενε στις υπώρειες των υψιπέδων της βορειοδυτικής Ινδίας, μεταξύ των φυλών του Μπάντοναν, τρισέγγονου του Άντον. Οι λαοί αυτοί ήταν οι μοναδικοί απόγονοι του Άντον οι οποίοι δεν έκαναν ποτέ ανθρωποθυσίες.

^{(720.3) 64:3.2} Αυτοί οι Μπαντονίτες των υψιπέδων κατέλαβαν ένα εκτεταμένο οροπέδιο που το περιτριγύριζαν δάση, το διέσχιζαν ποτάμια και όπου αφθονούσε το κυνήγι. Όπως μερικά από τα εξαδέλφια τους στο Θιβέτ, ζούσαν σε πρωτόγονες πέτρινες καλύβες, σε σπηλιές στα πρανή των λόφων και σε ημιυπόγεια περάσματα.

^{(720.4) 64:3.3} Ενώ οι φυλές του βορρά ανέπτυσσαν όλο και μεγαλύτερο φόβο για τους πάγους, εκείνοι που ζούσαν κοντά στην κοιτίδα της προέλευσής τους κατέληξαν να φοβούνται υπερβολικά το νερό. Έβλεπαν τη χερσόνησο της Μεσοποταμίας να βυθίζεται σιγά-σιγά στον ωκεανό και, παρά το ότι ξαναβγήκε μερικές φορές, οι παραδόσεις των πρωτόγονων αυτών φυλών ωρίμασαν γύρω από τους κινδύνους της θάλασσας και το φόβο του περιοδικού καταποντισμού. Και ο φόβος αυτός, μαζί με την εμπειρία τους από τις πλημμύρες των ποταμών, εξηγεί το γιατί αναζήτησαν τα υψίπεδα, ως ασφαλές μέρος για να ζήσουν.

^{(720.5) 64:3.4} Προς τα ανατολικά των λαών του Μπάντοναν, στους Λόφους του Σίγουαλικ στη βόρεια Ινδία βρίσκονται απολιθώματα, τα οποία πλησιάζουν περισσότερο τους μεταβατικούς τύπους ανθρώπου, καθώς και τις διάφορες προανθρώπινες ομάδες, παρά οποιεσδήποτε άλλες στη γη.

^{(720.6) 64:3.5} 850,000 χρόνια πριν οι ανώτερες Μπαντόνιες φυλές άρχισαν εξοντωτικό πόλεμο εναντίον των κατώτερων, ανιμαλιστών γειτόνων τους. Σε λιγότερα από εκατό χρόνια, οι περισσότερες από τις παραμεθόριες ζωώδεις ομάδες των περιοχών αυτών είχαν είτε εξοντωθεί, είτε οπισθοχωρήσει στα νοτιότερα δάση. Η εκστρατεία αυτή για την εξόντωση των κατώτερων επέφερε μία ελαφρά βελτίωση στις φυλές των λόφων, της εποχής εκείνης. Και οι μικτοί απόγονοι αυτού του βελτιωμένου γένους των Μπαντονιτών εμφανίσθηκε στο πεδίο της δράσης ως ένας φαινομενικά καινούργιος λαός – η φυλή του Νεάντερταλ.

^{(720.7) 64:4.1} Οι άνθρωποι του Νεάντερταλ ήταν εξαίρετοι μαχητές και ταξίδευαν πολύ. Σταδιακά εξαπλώθηκαν από τα κέντρα τους στα υψίπεδα της Βορειοδυτικής Ινδίας ως τη Γαλλία, προς τα δυτικά, την Κίνα, προς τα ανατολικά, ακόμα και προς τα κάτω, στη βόρεια Αφρική. Κυριάρχησαν στον κόσμο σχεδόν για μισό εκατομμύριο χρόνια, ως την εποχή της μετανάστευσης των έγχρωμων φυλών.

^{(720.8) 64:4.2} 800,000 χρόνια πριν το κυνήγι ήταν πλούσιο. Πολλά είδη ελαφιών, όπως επίσης ελέφαντες και ιπποπόταμοι περιπλανώντο στην Ευρώπη. Τα βοοειδή ήταν άφθονα. Τα άλογα και οι λύκοι βρίσκονταν παντού. Οι Νεαντερτάλιοι ήταν σπουδαίοι κυνηγοί και οι φυλές στη Γαλλία ήταν οι πρώτες που υιοθέτησαν την πρακτική του να αφήνουν τους πλέον επιτυχημένους κυνηγούς να διαλέγουν τις γυναίκες που ήθελαν ως συζύγους.

^{(721.1) 64:4.3} Οι τάρανδοι ήταν πάρα πολύ χρήσιμοι σ’ αυτούς τους Νεαντερτάλιους λαούς χρησιμεύοντας ως τροφή, ένδυση, αλλά και για την κατασκευή εργαλείων, αφού χρησιμοποιούσαν ποικιλοτρόπως τα κέρατα και τα οστά τους. Είχαν ελάχιστη καλλιέργεια, αλλά είχαν βελτιώσει πολύ την κατεργασία του πυρόλιθου, μέχρις ότου έφθασαν, σχεδόν, τα επίπεδα των ημερών του Άντον. Τα μεγάλα κομμάτια πυρόλιθου που προσδένονταν σε ξύλινες λαβές χρησιμοποιούνταν και πάλι σαν τσεκούρια και αξίνες.

^{(721.2) 64:4.4} 750,000 χρόνια πριν, το τέταρτο στρώμα των πάγων είχε ήδη αρχίσει το ταξίδι του προς το νότο. Με τα βελτιωμένα εργαλεία τους οι Νεαντερτάλιοι έκαναν τρύπες στον πάγο που κάλυπτε τους βόρειους ποταμούς και μπορούσαν, έτσι, να καμακώσουν τα ψάρια που έρχονταν ως αυτά τα ανοίγματα. Ακόμη κι’ αυτές οι φυλές υποχώρησαν μπροστά στον προελαύνοντα πάγο, ο οποίος εκείνη την εποχή έκανε την πλέον εκτεταμένη εισβολή του στην Ευρώπη.

^{(721.3) 64:4.5} Εκείνους τους καιρούς ο Σιβηριανός παγετώνας έκανε την μεγαλύτερη προέλασή του προς το νότο, υποχρεώνοντας τους πρώιμους ανθρώπους να μετακινηθούν ακόμη νοτιότερα, πίσω προς τις περιοχές προέλευσής τους. Τα ανθρώπινα είδη, όμως, είχαν τόσο πολύ διαφοροποιηθεί, ώστε ο κίνδυνος της περαιτέρω ανάμιξής τους με τους μη προοδευτικούς πιθηκοειδείς συγγενείς είχε κατά πολύ μειωθεί.

^{(721.4) 64:4.6} 700,000 χρόνια πριν ο τέταρτος παγετώνας, ο μεγαλύτερος απ’ όλους στην Ευρώπη, υποχώρησε. Άνθρωποι και ζώα επέστρεψαν στο βορρά. Το κλίμα ήταν ψυχρό και υγρό και ο πρωτόγονος άνθρωπος ευδοκίμησε και πάλι στην Ευρώπη και τη δυτική Ασία. Σταδιακά τα δάση εξαπλώθηκαν βόρεια, στα εδάφη που τόσο πρόσφατα είχαν καλυφθεί από τον παγετώνα.

^{(721.5) 64:4.7} Τα θηλαστικά ελάχιστα είχαν αλλάξει εξ αιτίας του μεγάλου παγετώνα. Τα ζώα αυτά παρέμειναν στην στενή αυτή ζώνη της ξηράς μεταξύ του πάγου και των Άλπεων και, με την υποχώρηση του παγετώνα, εξαπλώθηκαν και πάλι, ραγδαία, σ’ ολόκληρη την Ευρώπη. Ήλθαν από την Αφρική, μέσω της Σικελικής γέφυρας της ξηράς, ελέφαντες με μακριούς χαυλιόδοντες, ρινόκεροι με μεγάλες μύτες, ύαινες και Αφρικανικοί λέοντες και τα καινούργια αυτά ζώα κυριολεκτικά εξόντωσαν τις μακρόδοντες τίγρεις και τους ιπποπόταμους.

^{(721.6) 64:4.8} 650,000 χρόνια πριν βεβαιώνουν τη συνέχιση του ήπιου κλίματος. Μέχρι το μέσον της μεταξύ των παγετώνων περιόδου, το κλίμα είχε γίνει τόσο θερμό, ώστε οι Άλπεις είχαν σχεδόν απογυμνωθεί από τους πάγους και το χιόνι.

^{(721.7) 64:4.9} 600,000 χρόνια πριν οι πάγοι έχουν φθάσει στο, τότε, βορειότερο σημείο της υποχώρησής τους και, μετά μία παύση μερικών χιλιάδων χρόνων, άρχισαν πάλι την πέμπτη εισβολή τους προς το νότο. Ελάχιστη, ωστόσο, ήταν η μεταβολή του κλίματος για πενήντα χιλιάδες χρόνια. Οι άνθρωποι και τα ζώα της Ευρώπης πολύ λίγο είχαν αλλάξει. Η ασήμαντη ξηρασία της προηγούμενης περιόδου ελαττώθηκε και οι αλπικοί παγετώνες κατέβηκαν χαμηλά, ως τις κοιλάδες των ποταμών.

^{(721.8) 64:4.10} 550,000 χρόνια πριν, ο προελαύνων πάγος ώθησε και πάλι τον άνθρωπο και τα ζώα προς το νότο. Αλλά αυτή τη φορά, ο άνθρωπος είχε άφθονο χώρο στην ευρεία ζώνη της ξηράς, η οποία εκτείνεται βορειοανατολικά στην Ασία και βρίσκεται μεταξύ του στρώματος πάγου και της, τότε, μεγάλης, προς τη Μαύρη Θάλασσα, προέκτασης της Μεσογείου.

^{(721.9) 64:4.11} Εκείνοι οι καιροί του τέταρτου και του πέμπτου παγετώνα έγιναν μάρτυρες της περαιτέρω εξάπλωσης του πρωτόγονου πολιτισμού των Νεαντερτάλιων φυλών. Η πρόοδος, όμως, ήταν τόσο μικρή, ώστε πράγματι φάνηκε ότι η προσπάθεια να δημιουργηθεί ένας καινούργιος και τροποποιημένος τύπος ευφυούς ζωής στην Ουράντια θα αποτύγχανε. Για διακόσιες πενήντα, σχεδόν, χιλιάδες χρόνια αυτοί οι πρωτόγονοι λαοί περιπλανώντο, κυνηγώντας και πολεμώντας, βελτιωνόμενοι, ως εκ θαύματος, σε ορισμένους τομείς, αλλά συνολικά, οπισθοδρομώντας σταθερά, συγκρινόμενοι με τους ανώτερους Αντονικούς προγόνους.

^{(721.10) 64:4.12} Κατά τη διάρκεια αυτών των σκοτεινών, πνευματικά, εποχών, ο πολιτισμός της γεμάτης δεισιδαιμονίες ανθρωπότητας έφθασε στο κατώτερο σημείο του. Οι Νεαντερτάλιοι δεν είχαν, πράγματι, καμιά θρησκεία, πέρα από μία επαίσχυντη δεισιδαιμονία. Φοβούνταν έως θανάτου τα σύννεφα, ιδιαίτερα την καταχνιά και την ομίχλη. Μια πρωτόγονη θρησκεία φόβου για τις φυσικές δυνάμεις αναπτύχθηκε σταδιακά, ενώ η λατρεία των ζώων εγκαταλείφθηκε, αφού η βελτίωση των εργαλείων και η αφθονία του κυνηγιού έκαναν αυτούς τους λαούς να ζουν με λιγότερη αγωνία για την τροφή τους. Οι σεξουαλικές ανταμοιβές στο κυνήγι συνέτειναν πολύ στο να βελτιωθεί η κυνηγετική δεινότητα. Η καινούργια αυτή θρησκεία του φόβου οδήγησε σε προσπάθειες να εξευμενίσουν τις αόρατες δυνάμεις πίσω από τα φυσικά αυτά στοιχεία και κορυφώθηκε, αργότερα, με τις ανθρωποθυσίες για να ικανοποιήσουν αυτές τις αόρατες και άγνωστες φυσικές δυνάμεις. Και η φοβερή αυτή πρακτική της ανθρωποθυσίας διαιωνίσθηκε στους περισσότερους υποανάπτυκτους λαούς της Ουράντια έως και τον εικοστό αιώνα.

^{(722.1) 64:4.13} Οι πρώιμοι αυτοί Νεαντερτάλιοι δεν μπορούσαν να αποκληθούν λάτρεις του ήλιου. Ζούσαν, μάλλον, με το φόβο του σκότους. Ένοιωθαν θανάσιμο φόβο όταν νύχτωνε. Όσο το φεγγάρι έλαμπε λίγο, τα κατάφερναν, όταν όμως δεν είχε φεγγάρι πανικοβάλλονταν και άρχιζαν τις θυσίες των καλύτερων ανδρών και γυναικών τους σε μια προσπάθεια να πείσουν το φεγγάρι να ξαναλάμψει. Γρήγορα έμαθαν ότι ο ήλιος θα επέστρεφε και πάλι, για το φεγγάρι, όμως, πίστευαν, ότι ερχόταν μόνο επειδή θυσίαζαν τους συντρόφους τους από τη φυλή. Καθώς η φυλή εξελίσσετο, το αντικείμενο και ο σκοπός της θυσίας προοδευτικά άλλαξαν, η προσφορά ωστόσο της ανθρωποθυσίας ως μέρος θρησκευτικών τελετουργιών διατηρήθηκε για πάρα πολύ καιρό.

^{(722.2) 64:5.1} 500,000 χρόνια πριν οι Μπαντόνιες φυλές των βορειοδυτικών υψιπέδων της Ινδίας ενεπλάκησαν σ’ έναν άλλο μεγάλο, φυλετικό αγώνα. Για περισσότερα από εκατό χρόνια μαινόταν ο αδυσώπητος αυτός πόλεμος και όταν οι μακρόχρονες μάχες τέλειωσαν, μόνο εκατό, περίπου, οικογένειες είχαν απομείνει. Οι επιζήσαντες, ωστόσο, αυτοί ήταν οι πλέον ευφυείς και καλοί από όλους τους απογόνους του Άντον και της Φόντα που ζούσαν τότε.

^{(722.3) 64:5.2} Και τώρα, μεταξύ αυτών των Μπαντονιτών των υψιπέδων, συνέβη ένα καινούργιο και παράξενο γεγονός. Ένας άνδρα και μία γυναίκα που ζούσαν στο βορειοανατολικό τμήμα της τότε κατοικημένης περιοχής των υψιπέδων, άρχισαν ξαφνικά να δημιουργούν μία γενιά ασυνήθιστα ευφυών παιδιών. Αυτή ήταν η γενιά του Σαντζίκ, οι πρόγονοι και των έξι έγχρωμων φυλών της Ουράντια.

^{(722.4) 64:5.3} Αυτά τα παιδιά του Σαντζίκ, δεκαεννέα τον αριθμό, δεν ήταν μόνο περισσότερο ευφυή από τους συντρόφους τους, αλλά το δέρμα τους παρουσίαζε μια μοναδική τάση να αλλάζει διάφορα χρώματα με την έκθεση στον ήλιο. Μεταξύ των δεκαεννέα αυτών παιδιών υπήρχαν πέντε κόκκινα, δύο πορτοκαλόχρωμα, τέσσερα κίτρινα, δύο πράσινα, τέσσερα γαλάζια και δύο μπλε-μοβ.¹ Τα χρώματα αυτά τονίζονταν περισσότερο καθώς τα παιδιά μεγάλωναν και όταν οι νέοι αυτοί ζευγάρωσαν με τα μέλη της φυλής τους, όλοι οι απόγονοί τους έτειναν προς το χρώμα του δέρματος του γονέα Σαντζίκ.

^{(722.5) 64:5.4} Και τώρα, θα διακόψω τη χρονολογική αφήγηση, αφού επιστήσω την προσοχή σας στην άφιξη του Πλανητικού Πρίγκιπα εκείνη, περίπου, την εποχή, ενώ θα εξετάζουμε χωριστά τις έξι φυλές της γενιάς του Σαντζίκ της Ουράντια.

^{(722.6) 64:6.1} Σ’ έναν μέσο εξελικτικό πλανήτη οι έξι εξελικτικές έγχρωμες φυλές εμφανίζονται ανά μία. Ο κόκκινος άνθρωπος είναι ο πρώτος που εξελίσσεται και για αιώνες πλανάται στον κόσμο, προτού οι επόμενες έγχρωμες φυλές κάνουν την εμφάνισή τους. Η ταυτόχρονη εμφάνιση και των έξι φυλών στην Ουράντια και σε μία γενεά, ήταν εξαιρετικά ασυνήθιστη.

^{(723.1) 64:6.2} Η εμφάνιση των πρώτων Αντονιτών στην Ουράντια υπήρξε, επίσης, κάτι νέο στην Σατάνια. Ουδείς άλλος κόσμος στο τοπικό σύστημα διέθετε τέτοια φυλή αυτόβουλων πλασμάτων που να έχουν εξελιχθεί πριν από τις εξελικτικές έγχρωμες φυλές.

^{(723.2) 64:6.3} 1. Ο κόκκινος άνθρωπος. Οι λαοί αυτοί υπήρξαν αξιοπρόσεκτα δείγματα της ανθρώπινης φυλής, από πολλές απόψεις ανώτεροι του Άντον και της Φόντα. Ήταν μια εξαιρετικά ευφυής ομάδα και υπήρξαν τα πρώτα από τα παιδιά του Σαντζίκ τα οποία ανέπτυξαν ένα φυλετικό πολιτισμό και κυβέρνηση. Ήταν πάντα μονογαμικοί. Ακόμη και οι μικτοί απόγονοί τους σπάνια έκαναν πολλαπλούς γάμους.

^{(723.3) 64:6.4} Σε μεταγενέστερους χρόνους είχαν σοβαρά και μακρόχρονα προβλήματα με τους κίτρινους αδελφούς τους στην Ασία. Τους βοήθησε η πρώιμη εφεύρεση του τόξου και του βέλους, αλλά, ατυχώς, είχαν κληρονομήσει μεγάλο μέρος της τάσης των προγόνων τους να πολεμούν μεταξύ τους και αυτό τους εξασθένησε τόσο πολύ, ώστε οι κίτρινες φυλές κατόρθωσαν να τους διώξουν από την Ασιατική ήπειρο.

^{(723.4) 64:6.5} Περίπου ογδόντα πέντε χιλιάδες χρόνια πριν, τα, σχετικώς, αμιγή κατάλοιπα της κόκκινης φυλής πέρασαν μαζικά στη Βόρεια Αμερική και σύντομα μετά από αυτό, ο ισθμός ξηράς του Βερίγγειου βυθίστηκε, απομονώνοντάς τους έτσι. Ουδείς κόκκινος άνθρωπος επέστρεψε ποτέ στην Ασία. Σ’ ολόκληρη, όμως, τη Σιβηρία, την Κίνα, την κεντρική Ασία και την Ευρώπη άφησαν πίσω πολλούς από το γένος τους, αναμεμειγμένους με φυλές άλλων χρωμάτων.

^{(723.5) 64:6.6} Όταν ο κόκκινος άνθρωπος πέρασε αντίπερα, στην Αμερική, έφερε μαζί του πολλές από τις διδασκαλίες και τις παραδόσεις της αρχικής του προέλευσης. Οι άμεσοι πρόγονοί του είχαν επαφή με τις μετέπειτα δραστηριότητες του αρχηγικού κόσμου του Πλανητικού Πρίγκιπα. Σε σύντομο, όμως, χρονικό διάστημα μετά την άφιξή τους στην Αμερική, οι κόκκινοι άνθρωποι άρχισαν να χάνουν την επαφή με τις διδασκαλίες αυτές, ενώ συνέβη μία μεγάλη εξασθένηση στην διανοητική και πνευματική καλλιέργεια. Πολύ σύντομα οι λαοί αυτοί άρχισαν να πολεμούν με τόσο μένος μεταξύ τους, ώστε φαινόταν ότι οι αυτοί πόλεμοι μέσα στη φυλή θα κατέληγαν στην γρήγορη εξόντωση των καταλοίπων αυτών της, σχετικά, αμιγούς κόκκινης φυλής.

^{(723.6) 64:6.7} Εξ αιτίας αυτής της οπισθοδρόμησης, ο κόκκινος άνθρωπος φαινόταν καταδικασμένος όταν, εξήντα πέντε, περίπου, χιλιάδες χρόνια πριν, ο Οναμοναλόντον παρουσιάσθηκε ως αρχηγός και πνευματικός απελευθερωτής τους. Έφερε προσωρινή ειρήνη μεταξύ των Αμερικανών κόκκινων ανθρώπων και αναβίωσε τη λατρεία τους του «Μεγάλου Πνεύματος.» Ο Οναμοναλόντον έζησε για να γίνει ενενήντα έξι χρόνων και διατήρησε το αρχηγείο του μέσα στις μεγάλες σεκόιες της Καλιφόρνιας. Πολλοί από τους μετέπειτα απογόνους του έφθασαν ως τους σύγχρονους καιρούς, μεταξύ των Μαυροπόδαρων Ινδιάνων.

^{(723.7) 64:6.8} Καθώς ο καιρός περνούσε, οι διδασκαλίες του Οναμοναλόντον έγιναν θολές παραδόσεις. Αλληλοεξοντωτικοί πόλεμοι ξανάρχισαν και ποτέ μετά τις μέρες αυτού του μεγάλου δάσκαλου δεν επέτυχε άλλος αρχηγός να φέρει παγκόσμια ειρήνη ανάμεσά τους. Ολοένα και περισσότερο, οι πιο ευφυείς κλάδοι χάθηκαν σ’ αυτούς τους φυλετικούς πολέμους. Σε διαφορετική περίπτωση θα είχε δημιουργηθεί ένας μεγάλος πολιτισμός στη Βορειοαμερικανική ήπειρο από αυτούς τους ικανούς και ευφυείς κόκκινους ανθρώπους.

^{(723.8) 64:6.9} Αφού πέρασαν απέναντι στην Αμερική, από την Κίνα, οι βόρειοι κόκκινοι άνθρωποι δεν ήλθαν ποτέ ξανά σε επαφή με επιδράσεις από τον υπόλοιπό κόσμο (εκτός των Εσκιμώων) μέχρις ότου ανακαλύφθησαν αργότερα από τους λευκούς. Ήταν εντελώς ατυχές το ότι ο κόκκινος άνθρωπος έχασε σχεδόν τελείως την ευκαιρία να αναβαθμιστεί δια της ανάμειξης με το μεταγενέστερο Αδαμικό γένος. Όπως έγινε, ο κόκκινος άνθρωπος δεν κατόρθωσε να κυριαρχήσει στο λευκό άνθρωπο και δεν μπορούσε να τον υπηρετήσει εκούσια. Σε μια τέτοια περίπτωση, αν δύο φυλές δεν αναμειχθούν, η μία, ή η άλλη είναι καταδικασμένη.

^{(723.9) 64:6.10} 2. Ο πορτοκαλόχρωμος άνθρωπος. Το εξαιρετικό χαρακτηριστικό αυτής της φυλής ήταν η ιδιαίτερη τάση τους να κατασκευάζουν, να κατασκευάζουν οτιδήποτε και τα πάντα, ακόμη και το να συσσωρεύουν πελώριους σωρούς από πέτρες, μόνο και μόνο για να δουν ποια φυλή θα έφτιαχνε το μεγαλύτερο σωρό. Αν και δεν ήταν προοδευτικός λαός, ωφελήθηκαν πολύ από τα σχολεία του Πρίγκιπα και έστειλαν εκεί αντιπροσώπους για οδηγίες.

^{(724.1) 64:6.11} Η πορτοκαλόχρωμη φυλή ήταν η πρώτη που ακολούθησε την ακτογραμμή προς νότον, προς την Αφρική, καθώς η Μεσόγειος Θάλασσα αποτραβήχτηκε προς τη δύση. Ποτέ, ωστόσο, δεν έβαλαν γερά θεμέλια στην Αφρική και εξολοθρεύτηκαν από την πράσινη φυλή, που έφθασε αργότερα.

^{(724.2) 64:6.12} Πριν να έλθει το τέλος, ο λαός αυτός έχασε μεγάλο μέρος των πνευματικών και πολιτιστικών του γνώσεων. Έγινε, ωστόσο, μια μεγάλη ανανέωση της ανώτερης ζωής, ως αποτέλεσμα της συνετής αρχηγίας του Πορσιούντα, της κυρίαρχης διάνοιας της άτυχης αυτής φυλής, ο οποίος λειτούργησε επ’ αυτών όταν στον τόπο τους δινόταν η μεγάλη μάχη του καλού και του κακού,² περίπου τριακόσιες χιλιάδες χρόνια πριν.

^{(724.3) 64:6.13} Ο τελευταίος μεγάλος πόλεμος μεταξύ των πορτοκαλόχρωμων και των πράσινων ανθρώπων έλαβε χώρα στην περιοχή της κοιλάδας του κάτω Νείλου στην Αίγυπτο. Αυτή η από αιώνες ξεχασμένη μάχη διήρκεσε για εκατό, σχεδόν, χρόνια και προς το τέλος της, ελάχιστοι από την πορτοκαλόχρωμη φυλή είχαν μείνει ζωντανοί. Τα σκόρπια υπολείμματα των λαών αυτών απορροφήθηκαν από την πράσινη φυλή καθώς και από τους μετέπειτα αφιχθέντες μαύρους ανθρώπους. Η φυλή, όμως, αυτή του πορτοκαλόχρωμου ανθρώπου έπαψε να υπάρχει περίπου εκατό χιλιάδες χρόνια πριν.

^{(724.4) 64:6.14} 3. Ο κίτρινος άνθρωπος. Οι πρωτόγονες κίτρινες φυλές ήταν οι πρώτες που εγκατέλειψαν το κυνήγι, ίδρυσαν σταθερές κοινότητες και ανέπτυξαν μια κοινωνία βασισμένη την γεωργία. Διανοητικά ήταν λίγο κατώτεροι από τον κόκκινο άνθρωπο, κοινωνικά, όμως και συλλογικά απεδείχθησαν ανώτεροι όλων των λαών του Σαντζίκ, όσον αφορά στην υπόθαλψη του φυλετικού πολιτισμού. Επειδή ανέπτυξαν αδελφικό πνεύμα, με τις διάφορες φυλές να μαθαίνουν να ζουν μαζί σε σχετική ειρήνη, μπόρεσαν να διώξουν την κόκκινη φυλή που προηγήθηκε, καθώς σταδιακά προεκτείνονταν στην Ασία.

^{(724.5) 64:6.15} Ταξίδεψαν μακριά από τις επιδράσεις του πνευματικού αρχηγείου του κόσμου και περιπλανήθηκαν στη μεγάλη άγνοια που ακολούθησε την αποστασία του Καλιγκάστια. Ήλθε, όμως, μια θαυμάσια εποχή για το λαό αυτό, όταν ο Σίνγκλανγκτον, εκατό, περίπου, χιλιάδες χρόνια πριν, ανέλαβε την αρχηγεία των φυλών αυτών και κήρυξε τη λατρεία της «Μιας Αλήθειας.»

^{(724.6) 64:6.16} Η επιβίωση σχετικά μεγάλων αριθμών της κίτρινης φυλής οφείλεται στην ειρήνη μεταξύ των μελών της. Από τις μέρες του Σίνγκλανγκτον μέχρι την εποχή της σύγχρονης Κίνας, η κίτρινη φυλή θεωρείται από τις πλέον ειρηνικές των εθνών της Ουράντια. Η φυλή αυτή έλαβε μια μικρή, αλλά δυνατή κληρονομιά του μετέπειτα εισαχθέντος Αδαμικού γένους.

^{(724.7) 64:6.17} 4. Ο πράσινος άνθρωπος. Η πράσινη φυλή ήταν μία από τις λιγότερο ικανές ομάδες των πρωτόγονων ανθρώπων, ενώ εξασθένησαν σημαντικά εξ αιτίας των εκτεταμένων μεταναστεύσεων σε διαφορετικές κατευθύνσεις. Πριν τη διασπορά τους, οι φυλές αυτές οι φυλές αυτές βίωσαν μια μεγάλη αναγέννηση του πολιτισμού τους υπό την αρχηγία του Φάνταντ, κάπου τριακόσιες πενήντα χιλιάδες χρόνια πριν.

^{(724.8) 64:6.18} Η πράσινη φυλή χωρίσθηκε σε τρεις μείζονες υποδιαιρέσεις: Οι βόρειες φυλές υποτάχθηκαν, έγιναν σκλάβοι και απορροφήθηκαν από τις κίτρινες και τις γαλάζιες φυλές. Η ανατολική ομάδα συγχωνεύθηκε με τους Ινδιάνικους λαούς των καιρών εκείνων, ενώ κατάλοιπα εξακολουθούν να υπάρχουν ανάμεσά τους. Το έθνος του νότου εισέβαλε στην Αφρική, όπου κατέστρεψαν τα σχεδόν εξίσου με τους ίδιους κατώτερα πορτοκαλόχρωμα ξαδέλφια τους.

^{(724.9) 64:6.19} Με πολλούς τρόπους και οι δύο ομάδες βρέθηκαν ισόπαλες σ’ αυτόν τον αγώνα, αφού κάθε μια τους περιείχε γένη της τάξης των γιγάντων, με πολλούς από τους αρχηγούς τους να φθάνουν σε ύψος τα δυόμισι, ή και τα τρία μέτρα. Τα γιγάντια αυτά γένη των πράσινων ανθρώπων περιορίσθηκαν κυρίως στη νότια αυτή περιοχή του Αιγυπτιακού έθνους.

^{(725.1) 64:6.20} Τα κατάλοιπα των τροπαιούχων πράσινων ανθρώπων απορροφήθηκαν στη συνέχεια από τους μαύρους, λαούς για να αναπτυχθούν και να μεταναστεύσουν από το αρχικό κέντρο των Σαντζίκ, απ΄ όπου έγινε η εξάπλωση των φυλών.

^{(725.2) 64:6.21} 5. Ο γαλάζιος άνθρωπος. Οι γαλάζιοι άνθρωποι υπήρξαν σπουδαίος λαός. Νωρίς εφηύραν το δόρυ και αργότερα ανέπτυξαν τις βασικές γνώσεις πολλών από τις τέχνες του σύγχρονου πολιτισμού. Ο γαλάζιος άνθρωπος είχε τη δύναμη του μυαλού του κόκκινου ανθρώπου συνδυασμένη με την ψυχή και το συναίσθημα του κίτρινου ανθρώπου. Οι απόγονοι του Αδάμ τους προτιμούσαν από όλες τις μεταγενέστερα διατηρηθείσες έγχρωμες φυλές.

^{(725.3) 64:6.22} Οι πρώιμοι γαλάζιοι άνθρωποι ανταποκρίθηκαν στις ιδέες των δασκάλων του επιτελείου του Πρίγκιπα Καλιγκάστια και υπέστησαν μεγάλη σύγχυση από τις μετέπειτα διαστρεβλωμένες διδασκαλίες αυτών των προδοτικών αρχηγών. Όπως και άλλες πρωτόγονες φυλές, ουδέποτε ανένηψαν απόλυτα από την αναταραχή που προκλήθηκε από την προδοσία του Καλιγκάστια, ούτε ξεπέρασαν ολοκληρωτικά την τάση τους να μάχονται μεταξύ τους.

^{(725.4) 64:6.23} Περίπου πεντακόσια χρόνια μετά την πτώση του Καλιγκάστια, μια ευρύτατη αναβίωση των γνώσεων και της θρησκείας ενός πρωτόγονου τύπου – αλλά καθ’ όλα πραγματικής και ευεργετικής - έλαβε χώρα. Ο Ορλάντοφ έγινε ένας σπουδαίος διδάσκαλος για το γαλάζιο γένος και οδήγησε πολλές από τις επί μέρους φυλές πίσω, στη λατρεία του αληθινού Θεού, τον οποίον ονόμαζαν «Υπέρτατο Αρχηγό.» Αυτή υπήρξε η μεγαλύτερη πρόοδος του γαλάζιου ανθρώπου ως τους μεταγενέστερους εκείνους χρόνους, όταν η φυλή αυτή αναβαθμίστηκε εξαιρετικά δια της ανάμειξής της με το γένος του Αδάμ.

^{(725.5) 64:6.24} Οι Ευρωπαϊκές έρευνες και εξερευνήσεις της Παλαιολιθικής Εποχής έχουν σε μεγάλο βαθμό να κάνουν με τις ανασκαφές των εργαλείων, των οστών και των τεχνών των αρχαίων αυτών γαλάζιων ανθρώπων, εφ’ όσον αυτοί διατηρήθηκαν στην Ευρώπη ως τους πρόσφατους χρόνους. Οι αποκαλούμενες λευκές φυλές της Ουράντια είναι οι απόγονοι αυτών των γαλάζιων ανθρώπων, όπως τροποποιήθηκαν αρχικά δια της ελαφράς ανάμιξής τους με τους κίτρινους και τους κόκκινους, αλλά και καθώς, αργότερα, σε μεγάλο βαθμό αναβαθμίσθηκαν αφομοιώνοντας το μεγαλύτερο μέρος της ιώδους φυλής.

^{(725.6) 64:6.25} 6. Μαύρη φυλή. Όπως ο κόκκινος άνθρωπος ήταν ο πλέον προηγμένος απ’ όλους τους λαούς του Σαντζίκ, έτσι και οι μαύροι άνθρωποι ήταν οι λιγότερο προοδευτικοί. Υπήρξαν οι τελευταίοι που μετανάστευσαν από τις εστίες τους στα υψίπεδα. Ταξίδεψαν στην Αφρική, καταλαμβάνοντας την ήπειρο και από τότε έχουν παραμείνει εκεί, εκτός από όταν υποχρεώθηκαν να φύγουν δια της βίας, κατά διαστήματα, ως σκλάβοι.

^{(725.7) 64:6.26} Απομονωμένοι στην Αφρική, οι μαύροι αυτοί λαοί, όπως και οι κόκκινοι άνθρωποι δέχθηκαν ελάχιστη, ή καθόλου από την έξαρση, η οποία θα είχε προκύψει από την ενστάλαξη του Αδαμικού γένους. Μόνη στην Αφρική, η μαύρη φυλή έκανε ελάχιστη πρόοδο, ως τις ημέρες του Όρβονον, όταν υπέστησαν μία μεγάλη πνευματική αφύπνιση. Ενώ αργότερα λησμόνησαν σχεδόν εντελώς τον «Θεό των Θεών», που κηρύχθηκε από τον Όρβονον, δεν απώλεσαν ολοκληρωτικά την επιθυμία να λατρέψουν το Άγνωστο. Διατήρησαν τουλάχιστον μια μορφή λατρείας ως πριν λίγες χιλιάδες χρόνια.

^{(725.8) 64:6.27} Παρά την οπισθοδρόμησή τους, οι μαύροι αυτοί λαοί έχουν την ίδια υπόληψη από τις ουράνιες δυνάμεις, όπως ακριβώς οποιαδήποτε άλλη γήινη φυλή.

^{(725.9) 64:6.28} Αυτές ήταν περίοδοι έντονων αγώνων μεταξύ των διαφόρων φυλών, κοντά, όμως, στο αρχηγείο του Πλανητικού Πρίγκιπα, οι πλέον φωτισμένες ομάδες, καθώς και εκείνες οι οποίες είχαν πιο πρόσφατα διδαχθεί, έζησαν σε σχετική αρμονία, αν και ουδεμία μεγάλη πνευματική κατάκτηση των φυλών του κόσμου επετεύχθη ποτέ, ως την εποχή της σοβαρής διάσπασης του καθεστώτος αυτού από την έκρηξη της εξέγερσης του Εωσφόρου.

^{(726.1) 64:6.29} Από καιρό σε καιρό, όλοι αυτοί οι διαφορετικοί λαοί βίωναν πολιτιστική και πνευματική ανανέωση. Ο Μάνσαντ υπήρξε ένας σπουδαίος δάσκαλος της μετά τον Πλανητικό Πρίγκιπα εποχής. Μνεία, ωστόσο, γίνεται μόνο για τους εξέχοντες αρχηγούς και διδασκάλους οι οποίοι επηρέασαν εμφανώς και ενέπνευσαν ολόκληρες φυλές. Με την πάροδο του χρόνου, πολλοί κατώτεροι διδάσκαλοι εμφανίσθηκαν στις διάφορες περιοχές. Και, συνολικά, συνεισέφεραν τα μέγιστα στο ολικό άθροισμα των σωτήριων αυτών επιδράσεων, οι οποίες εμπόδισαν την ολική κατάρρευση του πολιτισμού, ιδιαίτερα κατά τη μακρόχρονη και σκοτεινή περίοδο μεταξύ της εξέγερσης του Καλιγκάστια και της άφιξης του Αδάμ.

^{(726.2) 64:6.30} Υπάρχουν πολλοί καλοί και επαρκείς λόγοι για το σχέδιο εξέλιξης είτε τριών, είτε έξι έγχρωμων φυλών στους κόσμους του διαστήματος. Αν και οι θνητοί της Ουράντια μπορεί να μην είναι σε θέση να εκτιμήσουν απολύτως όλους αυτούς τους λόγους, θα εφιστούσαμε την προσοχή σας στα εξής:

^{(726.3) 64:6.31} 1. Η ποικιλία είναι απαραίτητη για να δοθεί η ευκαιρία να λειτουργήσει σε μεγάλη κλίμακα η φυσική επιλογή, η διαφορική επιβίωση των ανώτερων γενών.

^{(726.4) 64:6.32} 2. Δυνατότερες και καλύτερες φυλές αναμένονται από την διασταύρωση διαφορετικών πληθυσμών, όταν αυτές οι διαφορετικές φυλές είναι φορείς ανώτερων κληρονομικών χαρακτηριστικών. Και οι φυλές της Ουράντια θα επωφελούντο από μια τέτοια πρώιμη ανάμιξη, με την προϋπόθεση ότι ένας παρόμοιος μικτός πληθυσμός, θα αναβαθμίζετο εν συνεχεία αποτελεσματικά μέσω μιας πλήρους ανάμειξης με το γένος του Αδάμ. Η προσπάθεια να εκτελεσθεί ένα τέτοιο σχέδιο στην Ουράντια υπό τις παρούσες φυλετικές συνθήκες θα ήταν εξαιρετικά καταστροφικό.

^{(726.5) 64:6.33} 3. Ο συναγωνισμός διεγείρεται υγιώς με τη διαφοροποίηση των φυλών.

^{(726.6) 64:6.34} 4. Οι διαφορές στην κατάσταση των φυλών και των ομάδων μέσα σε κάθε φυλή είναι βασικές για την εξέλιξη.

^{(726.7) 64:6.35} 5. Η ομοιογένεια της ανθρώπινης φυλής δεν είναι επιθυμητή, έως ότου οι λαοί ενός εξελισσόμενου κόσμου φθάσουν σε συγκριτικά υψηλά επίπεδα πνευματικής ανάπτυξης.

^{(726.8) 64:7.1} Όταν οι έγχρωμοι απόγονοι της γενιάς του Σαντζίκ άρχισαν να πολλαπλασιάζονται και καθώς αναζητούσαν ευκαιρία να επεκταθούν σε γειτονικές περιοχές, ο πέμπτος παγετώνας, ο τρίτος κατά τη γεωλογική μέτρηση, είχε προωθηθεί αρκετά, κατά την προς νότο πορεία του στην Ευρώπη και την Ασία. Αυτές οι πρώιμες, έγχρωμες φυλές δοκιμάστηκαν ασυνήθιστα από τις κακουχίες και τις ταλαιπωρίες της εποχής των παγετώνων της περιοχής απ’ όπου κατάγονταν. Ο παγετώνας αυτός ήταν τόσο εκτεταμένος στην Ασία, που για χιλιάδες χρόνια η μετανάστευση προς την ανατολική Ασία είχε διακοπεί. Και ως την μετέπειτα υποχώρηση της Μεσογείου Θάλασσας, που ακολούθησε την ανύψωση της Αραβίας, δεν τους ήταν δυνατόν να φθάσουν στην Αφρική.

^{(726.9) 64:7.2} Έτσι γινόταν και για, σχεδόν, εκατό χιλιάδες χρόνια οι λαοί αυτοί του Σαντζίκ εξαπλώθηκαν γύρω από τους πρόποδες των λόφων και αναμείχθηκαν λίγο-πολύ, παρά την παράξενη, αλλά φυσιολογική αντιπάθεια η οποία εκδηλώθηκε νωρίς μεταξύ των διαφόρων φυλών.

^{(726.10) 64:7.3} Ανάμεσα στην εποχή του Πλανητικού Πρίγκιπα και του Αδάμ, η Ινδία έγινε η πατρίδα του πλέον κοσμοπολίτικου πληθυσμού που θα μπορούσε ποτέ να βρεθεί στο πρόσωπο της γης. Ήταν, όμως, ατυχές το ότι η ανάμιξη αυτή έφθασε να περιέχει πολύ μεγάλο μέρος από τις πράσινες, πορτοκαλόχρωμες και μαύρες φυλές. Οι υποδεέστεροι αυτοί πληθυσμοί της γενιάς του Σαντζίκ αναπτύχθηκαν ευκολότερα και ανετότερα στις νότιες περιοχές ενώ πολλοί από αυτούς μετανάστευσαν εν συνεχεία στην Αφρική. Οι αρχικοί πληθυσμοί της γενιάς του Σαντζίκ, οι ανώτερες φυλές απέφυγαν τους τροπικούς, με τον κόκκινο άνθρωπο να πηγαίνει βορειοανατολικά στην Ασία, ακολουθούμενο στενά από τον κίτρινο άνθρωπο, ενώ η γαλάζια φυλή κινήθηκε βορειοδυτικά στην Ευρώπη.

^{(727.1) 64:7.4} Ο κόκκινος άνθρωπος γρήγορα άρχισε να μεταναστεύει προς τα βορειοανατολικά, στα όρια του πάγου που υποχωρούσε, περνώντας γύρω από τα υψίπεδα της Ινδίας και καταλαμβάνοντας ολόκληρη τη βορειοανατολική Ασία. Τους ακολούθησαν από κοντά οι κίτρινες φυλές , οι οποίες στη συνέχεια τους έδιωξαν από την Ασία προς τη Βόρεια Αμερική.

^{(727.2) 64:7.5} Όταν τα σχετικά αμιγούς σειράς κατάλοιπα της κόκκινης φυλής εγκατέλειψαν την Ασία, ήταν μόνο έντεκα φυλετικές ομάδες και αριθμούσαν λίγο περισσότερο από επτά χιλιάδες άνδρες, γυναίκες και παιδιά. Οι φυλές αυτές συνοδεύονταν από τρεις μικρές ομάδες μικτών προγόνων, η μεγαλύτερη των οποίων ήταν συνδυασμός της πορτοκαλόχρωμης και της γαλάζιας φυλής. Οι τρεις αυτές ομάδες δεν συναδελφώθηκαν ποτέ απόλυτα με τον κόκκινο άνθρωπο και νωρίς ταξίδεψαν νότια προς το Μεξικό και την Κεντρική Αμερική, όπου αργότερα ενώθηκαν με μία μικρή ομάδα ανάμικτων κόκκινων και κίτρινων. Οι λαοί αυτοί παντρεύτηκαν μεταξύ τους και δημιούργησαν μια νέα, ανάμικτη φυλή, μια φυλή η οποία ήταν πολύ λιγότερο φιλοπόλεμη απ’ όσο οι γνήσιοι κόκκινοι άνθρωποι. Μέσα σε πέντε χιλιάδες χρόνια, η ανάμικτη αυτή φυλή διασπάσθηκε σε τρεις ομάδες, ιδρύοντας τους πολιτισμούς, αντίστοιχα, του Μεξικού, της Κεντρικής Αμερικής και της Νότιας Αμερικής. Ο Νοτιοαμερικανικός κλάδος είχε πράγματι ένα αμυδρό ίχνος από το αίμα του Αδάμ.

^{(727.3) 64:7.6} Ως ένα ορισμένο σημείο, οι πρώτοι κόκκινοι και κίτρινοι άνθρωποι αναμείχθηκαν στην Ασία και οι απόγονοι της ένωσης αυτής ταξίδεψαν προς τα ανατολικά καθώς και κατά μήκος της νότιας ακτογραμμής και τελικά εξωθήθηκαν από την ραγδαία αυξανόμενη κίτρινη φυλή στις χερσονήσους και τα κοντινά νησιά, στη θάλασσα. Είναι οι σημερινοί καφέ άνθρωποι.

^{(727.4) 64:7.7} Η κίτρινη φυλή εξακολούθησε να καταλαμβάνει τις κεντρικές περιοχές της ανατολικής Ασίας. Είχε επιβιώσει σε μεγαλύτερους αριθμούς και από τις έξι έγχρωμες φυλές. Ενώ οι κίτρινοι άνθρωποι διεξήγαγαν περιστασιακά πολέμους μεταξύ τους, δεν εμπλέκονταν σε συνεχείς και αδυσώπητους, εξοντωτικούς πολέμους όπως διεξήγοντο από τους κόκκινους, κίτρινους και πορτοκαλόχρωμους ανθρώπους. Αυτές οι τρεις φυλές κυριολεκτικά αυτοκαταστράφηκαν προτού τις εξοντώσουν οι εχθροί τους, από τις άλλες φυλές.

^{(727.5) 64:7.8} Εφ’ όσον ο πέμπτος παγετώνας δεν επεκτάθηκε πολύ νότια στην Ευρώπη, ο δρόμος ήταν εν μέρει ανοικτός για τους πληθυσμούς αυτούς της γενιάς του Σαντζίκ για να μεταναστεύσουν προς τα βορειοδυτικά. Και με την υποχώρηση των πάγων, οι γαλάζιοι άνθρωποι, μαζί με λίγες άλλες μικρές ομάδες φυλών, μετανάστευσαν προς δυσμάς, πάνω στα παλιά ίχνη των φυλών του Άντον. Εισέβαλαν στην Ευρώπη σε διαδοχικά κύματα, καταλαμβάνοντας το μεγαλύτερο μέρος της ηπείρου.

^{(727.6) 64:7.9} Στην Ευρώπη σύντομα συνάντησαν τους απογόνους του Νεάντερταλ, με τους οποίους είχαν κοινό, αρχικό πρόγονο τον Άντον. Αυτοί οι αρχαιότεροι Ευρωπαίοι Νεαντερτάλιοι διώχθηκαν προς τα νότια και ανατολικά από τον παγετώνα και έτσι βρέθηκαν γρήγορα σε θέση να συναντήσουν και να απορροφήσουν τα εισβάλλοντα εξαδέλφια τους από τις φυλές του Σαντζίκ.

^{(727.7) 64:7.10} Γενικά και για ν’ αρχίσουμε, οι φυλές της γενιάς του Σαντζίκ ήταν περισσότερο ευφυείς και, κατά πολλούς τρόπους, ανώτερες των εκφυλισμένων απογόνων των πρώτων Αντονικών κατοίκων των πεδιάδων. Και η ανάμιξη των φυλών αυτών του Σαντζίκ με τους Νεαντερτάλιους λαούς οδήγησε στην άμεση βελτίωση της παλαιότερης φυλής. Ήταν η έκχυση αυτή του αίματος της γενιάς του Σαντζίκ, ειδικότερα εκείνη του γαλάζιου ανθρώπου που δημιούργησε την αξιοσημείωτη εκείνη βελτίωση στους λαούς του Νεάντερταλ, η οποία παρουσιάσθηκε στα διαδοχικά κύματα των ολοένα και περισσότερο ευφυών φυλών οι οποίες κατέκλυσαν την Ευρώπη από την ανατολή.

^{(727.8) 64:7.11} Κατά τη διάρκεια της επόμενης, της μεταξύ των παγετώνων, περιόδου, η καινούργια αυτή φυλή του Νεάντερταλ εξαπλώθηκε από την Αγγλία ως την Ινδία. Τα κατάλοιπα της γαλάζιας φυλής που είχαν μείνει στην παλιά Περσική χερσόνησο αναμείχθηκαν αργότερα με ορισμένες άλλες φυλές, κυρίως την κίτρινη. Και η ανάμειξη που προέκυψε, αναβαθμισμένη στη συνέχεια, κατά κάποιο τρόπο, από την ιώδη φυλή του Αδάμ, παρέμεινε ως οι μελαψές, νομαδικές φυλές των σύγχρονων Αράβων.

^{(728.1) 64:7.12} Όλες οι προσπάθειες να αναγνωρισθεί η γενεαλογία του Σαντζίκ στους σύγχρονους πληθυσμούς, πρέπει να λαμβάνουν υπ’ όψιν την μεταγενέστερη βελτίωση των φυλετικών γενών δια της μετέπειτα πρόσμιξης του Αδαμικού αίματος.

^{(728.2) 64:7.13} Οι ανώτερες φυλές αναζήτησαν βόρεια, ή εύκρατα κλίματα, ενώ οι πορτοκαλόχρωμες, πράσινες και μαύρες φυλές συγκεντρώθηκαν διαδοχικά στην Αφρική, πάνω στην πρόσφατα ανυψωμένη γέφυρα της ξηράς που χώριζε την προς τα δυτικά υποχωρούσα Μεσόγειο από τον Ινδικό Ωκεανό.

^{(728.3) 64:7.14} Ο τελευταίος από τους λαούς της γενιάς του Σαντζίκ που μετανάστευσε από το κέντρο καταγωγής της φυλής ήταν ο μαύρος άνθρωπος. Την εποχή περίπου κατά την οποία ο πράσινος άνθρωπος κατέστρεφε μαζικά την πορτοκαλόχρωμη φυλή στην Αίγυπτο εξασθενώντας ο ίδιος σε μεγάλο βαθμό κάνοντάς το αυτό, άρχισε η μεγάλη μαύρη έξοδος προς το νότο μέσω της Παλαιστίνης, κατά μήκος της ακτής. Και αργότερα, όταν οι, από φυσικής πλευράς, ισχυροί αυτοί μαύρους άνθρωποι κατέκλυσαν την Αίγυπτο, εξόντωσαν τον πράσινο άνθρωπο με την αριθμητική τους δύναμη και μόνο. Οι μαύρες αυτές φυλές απορρόφησαν τα κατάλοιπα του πορτοκαλόχρωμου ανθρώπου και μεγάλο μέρος του γένους του πράσινου ανθρώπου, ενώ ορισμένες από τις μαύρες φυλές βελτιώθηκαν σημαντικά δια της φυλετικής αυτής ανάμιξης.

^{(728.4) 64:7.15} Και έτσι φαίνεται ότι η Αίγυπτος κυριαρχήθηκε, αρχικά, από τον πορτοκαλόχρωμο άνθρωπο, κατόπιν από τον πράσινο, στη συνέχεια από τον μαύρο άνθρωπο και ακόμη αργότερα από μια μιγαδική φυλή αποτελούμενη από μαύρους, γαλάζιους και τροποποιημένους πράσινους ανθρώπους. Πολύ πριν, ωστόσο, φθάσει ο Αδάμ, οι γαλάζιοι άνθρωποι της Ευρώπης και οι μικτές φυλές της Αραβίας είχαν εκδιώξει τη μαύρη φυλή από την Αίγυπτο, στις νότιες περιοχές της Αφρικανικής ηπείρου.

^{(728.5) 64:7.16} Καθώς οι μεταναστεύσεις της γενιάς του Σαντζίκ φθάνει στο τέλος της, η πράσινη και η πορτοκαλόχρωμη φυλή εξαφανίζονται, ο κόκκινος άνθρωπος διατηρεί τη Βόρεια Αμερική, ο κίτρινος άνθρωπος την ανατολική Ασία, ο γαλάζιος άνθρωπος την Ευρώπη, ενώ η μαύρη φυλή έχει εγκατασταθεί στην Αφρική. Η Ινδία φιλοξενεί ένα ανακάτεμα των δευτερογενών φυλών της γενιάς του Σαντζίκ, ενώ ο καφέ άνθρωπος, ένα κράμα κόκκινου και κίτρινου παραμένει στα νησιά πέρα από την Ασιατική ακτή. Μία ανάμικτη φυλή ανώτερων σχετικά δυνατοτήτων καταλαμβάνει τα υψίπεδα της Νότιας Αμερικής. Οι γνησιότεροι Αντονίτες ζουν στις βόρειες εσχατιές της Ευρώπης και της Ισλανδίας, στη Γροιλανδία και το βορειοανατολικό τμήμα της Βόρειας Αμερικής.

^{(728.6) 64:7.17} Κατά τις περιόδους της μεγαλύτερης παγετωνικής προέλασης, οι Αντονικές φυλές οι οποίες ζούσαν στις δυτικές εσχατιές πλησίασαν πολύ κοντά, οδηγούμενες στη θάλασσα. Έζησαν για χρόνια πάνω σε μια λεπτή λωρίδα στα νότια του σημερινού νησιού της Αγγλίας. Και ήταν η παράδοση αυτών των επαναλαμβανόμενων παγετωνικών εισβολών που τους έκανε να πάνε προς τη θάλασσα, όταν ο έκτος και ο έβδομος παγετώνας εμφανίσθηκαν, τελικά. Υπήρξαν οι πρώτοι θαλασσοπόροι. Ναυπήγησαν σκάφη και άρχισαν να ψάχνουν για καινούργιες στεριές, οι οποίες, πίστευαν, μπορεί να ήταν απαλλαγμένες από τις τρομακτικές εισβολές του πάγου. Και μερικοί από αυτούς έφθασαν στην Ισλανδία, άλλοι στη Γροιλανδία, αλλά οι περισσότεροι χάθηκαν από την πείνα και τη δίψα στο πέλαγος.

^{(728.7) 64:7.18} Λίγο περισσότερο από ογδόντα χιλιάδες χρόνια πριν, αμέσως αφού ο κόκκινος άνθρωπος εισέβαλε στο βορειοδυτικό τμήμα της Βόρειας Αμερικής, η παγωνιά πάνω από τις βόρειες θάλασσες και η προέλαση των τοπικών στρωμάτων πάγου στη Γροιλανδία οδήγησαν τους Εσκιμώους αυτούς απογόνους των ιθαγενών της Ουράντια να αναζητήσουν μια καλύτερη γη, μια καινούργια πατρίδα. Και πέτυχαν, διασχίζοντας με ασφάλεια τον στενό πορθμό που χώριζε, τότε, τη Γροιλανδία από τις βορειοανατολικές μάζες ξηράς της Βόρειας Αμερικής. Έφθασαν στην ήπειρο περίπου δύο χιλιάδες εκατό χρόνια αφού ο κόκκινος άνθρωπος έφθασε στην Αλάσκα. Στη συνέχεια, ένα μέρος του μικρού γένους του γαλάζιου ανθρώπου ταξίδεψε προς δυσμάς και αναμίχθηκε με τους αργότερα εμφανισθέντες Εσκιμώους και η ένωση αυτή ήταν κάπως ευεργετική για τις φυλές των Εσκιμώων.

^{(728.8) 64:7.19} Περίπου πέντε χιλιάδες χρόνια πριν έγινε μία τυχαία συνάντηση μεταξύ μιας Ινδιάνικης φυλής και μιας μοναχικής ομάδας Εσκιμώων στις νοτιοανατολικές ακτές του Κόλπου του Χάντσον.

^{(729.1) 64:7.20} Οι δύο αυτές φυλές δυσκολεύτηκαν να επικοινωνήσουν η μία με την άλλη, αλλά πολύ σύντομα παντρεύτηκαν μεταξύ τους, με αποτέλεσμα οι Εσκιμώοι αυτοί να απορροφηθούν, τελικά, από τους πολυαριθμότερους κόκκινους ανθρώπους. Και τούτο αντιπροσωπεύει τη μοναδική επαφή του κόκκινου ανθρώπου της Βόρειας Αμερικής με οποιοδήποτε άλλο ανθρώπινο γένος, ως και μέχρι πριν χίλια χρόνια πριν, όταν οι λευκοί τυχαία πάτησαν στις ακτές του Ατλαντικού. Οι αγώνες των πρώιμων αυτών εποχών χαρακτηρίζονταν από θάρρος, ανδρεία, ακόμη και ηρωισμό. Και λυπόμαστε που τόσοι πολλοί από τα εξαιρετικά και ρωμαλέα εκείνα γένη των αρχικών προγόνων σας χάθηκαν από τις μετέπειτα εμφανισθείσες φυλές. Ενώ εκτιμούμε την αξία πολλών βελτιώσεων του πολιτισμού που προοδεύει, μας λείπει η υπέροχη εγκαρτέρηση και η έξοχη αφοσίωση των αρχικών προγόνων σας, που συχνά έφθανε στα όρια του μεγαλειώδους και του υπέρτατου.

^{(729.2) 64:7.21} [Παρουσιάσθηκε από ένα Φορέα της Ζωής, διαμένοντα στην Ουράντια.]