ΕΓΓΡΑΦΟ 76, Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΚΗΠΟΣ

^{(847.1) 76:0.1} Όταν ο Αδάμ επέλεξε να εγκαταλείψει τον πρώτο κήπο στους Νοδίτες χωρίς αντίσταση, εκείνος και οι οπαδοί του δεν μπορούσαν να πάνε δυτικά, αφού οι Εδεμίτες δεν είχαν σκάφη κατάλληλα για μια τέτοια θαλασσινή περιπέτεια. Δεν μπορούσαν να πάνε βόρεια. Οι προς βορράν Νοδίτες προήλαυναν ήδη εναντίον της Εδέμ. Φοβούνταν να πάνε νότια. Οι λόφοι της περιοχής αυτής μαστίζονταν από εχθρικές φυλές. Ο μοναδικός ανοικτός δρόμος ήταν προς ανατολάς και έτσι ταξίδεψαν ανατολικά προς τις, τότε, όμορφες περιοχές μεταξύ των ποταμών Τίγρη και Ευφράτη. Και πολλοί από εκείνους που έμειναν πίσω ταξίδεψαν, αργότερα, για να ενωθούν με τους Αδαμίτες στην καινούργια τους εστία στην κοιλάδα.

^{(847.2) 76:0.2} Ο Κάιν η Σάνσα γεννήθηκαν και οι δύο προτού το Αδαμικό καραβάνι φθάσει στον προορισμό του, μεταξύ των ποταμών στην Μεσοποταμία. Η Λαόττα, η μητέρα της Σάνσα πέθανε στη γέννηση της κόρης της. Η Εύα υπέφερε πολύ αλλά επέζησε, εξ αιτίας της ανώτερης δύναμής της. Η Εύα πήρε τη Σάνσα, το παιδί της Λαόττα, στους κόλπους της και η Σάνσα ανατράφηκε μαζί με τον Κάιν. Η Σάνσα μεγάλωσε και έγινε γυναίκα με πολλές ικανότητες. Έγινε σύζυγος του Σαργκάν, του αρχηγού των βόρειων γαλάζιων φυλών και συνεισέφερε στην πρόοδο των γαλάζιων ανθρώπων εκείνων των καιρών.

^{(847.3) 76:1.1} Το καραβάνι του Αδάμ χρειάσθηκε ένα, σχεδόν, χρόνο για να φθάσει τον ποταμό Ευφράτη. Βρίσκοντάς τον σε ανερχόμενη παλίρροια, στρατοπέδευσαν στις πεδιάδες δυτικά του ρεύματος για έξι, σχεδόν, εβδομάδες πριν προχωρήσουν απέναντι, στη γη μεταξύ των ποταμών, που επρόκειτο να γίνει ο δεύτερος κήπος.

^{(847.4) 76:1.2} Όταν η είδηση έφθασε στους κατοίκους της περιοχής του δεύτερου κήπου ότι ο βασιλιάς και ο αρχιερέας του Κήπου της Εδέμ προχωρούσαν προς το μέρος τους, απομακρύνθηκαν βιαστικά προς τα ανατολικά βουνά. Ο Αδάμ βρήκε ολόκληρη την ζητούμενη περιοχή εκκενωμένη, όταν έφθασε. Και εδώ, σ’ αυτό τον καινούργιο τόπο, ο Αδάμ και οι βοηθοί του έπιασαν δουλειά, για να φτιάξουν καινούργιες εστίες και να ιδρύσουν ένα καινούργιο κέντρο πολιτισμού και θρησκείας.

^{(847.5) 76:1.3} Η περιοχή αυτή ήταν γνωστή στον Αδάμ ως μία από τις τρεις αρχικές επιλογές της επιτροπής που είχε επιφορτισθεί βρει πιθανές τοποθεσίες για τον Κήπο, οι οποίες είχαν προταθεί από τον Βαν και τον Άμαντον. Τα ίδια τα δύο ποτάμια αποτελούσαν μια καλή φυσική άμυνα εκείνες τις εποχές, ενώ λίγο βορειότερα από τον δεύτερο κήπο ο Ευφράτης και ο Τίγρης πλησίαζαν πολύ, έτσι ώστε μπορούσε να κτισθεί ένα αμυντικό τείχος που να εκτείνεται ενενήντα χιλιόμετρα, για την προστασία της περιοχής προς το νότο και μεταξύ των ποταμών.

^{(847.6) 76:1.4} Αφού εγκαταστάθηκαν στην καινούργια Εδέμ, χρειάσθηκε να υιοθετήσουν σκληρό τρόπο διαβίωσης. Φαινόταν απόλυτα πραγματικό ότι το έδαφος ήταν καταραμένο. Η φύση για άλλη μια φορά συνέχιζε την πορεία της. Τώρα οι Αδαμίτες υποχρεώθηκαν να αποσπάσουν τα αναγκαία για τη συντήρησή τους από ένα απροετοίμαστο έδαφος και να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα της ζωής, παρά την εχθρότητα της φύσης και τις αδυναμίες¹ της θνητής υπόστασης. Βρήκαν τον πρώτο κήπο έτοιμο γι’ αυτούς, αλλά ο δεύτερος έπρεπε να φτιαχτεί με το μόχθο των χεριών τους και με «τον ιδρώτα του προσώπου τους.»

^{(848.1) 76:2.1} Σε λιγότερο από δύο χρόνια μετά τη γέννηση του Κάιν γεννήθηκε ο Άβελ, το πρώτο παιδί του Αδάμ και της Εύας που επρόκειτο να γεννηθεί στον δεύτερο κήπο. Όταν ο Άβελ μεγάλωσε και έγινε δώδεκα χρόνων, αποφάσισε να γίνει βοσκός. Ο Κάιν είχε διαλέξει να ασχοληθεί με τη γεωργία.

^{(848.2) 76:2.2} Τώρα, την εποχή εκείνη ήταν συνηθισμένο να γίνονται προσφορές στον κλήρο από αυτά που διέθετε καθένας. Οι βοσκοί έφερναν τα κοπάδια τους, οι κτηματίες τους καρπούς των αγρών και σύμφωνα με το έθιμο αυτό, ο Κάιν και ο Άβελ έκαναν κι’ αυτοί κατά περιόδους προσφορές στους ιερείς. Τα δύο αγόρια είχαν πολλές φορές διαφωνήσει για τη σχετική αξία της δουλειάς του καθενός και ο Άβελ δεν άργησε να παρατηρήσει ότι υπήρχε προτίμηση στις θυσίες των ζώων που έκανε εκείνος. Μάταια ο Κάιν επικαλέσθηκε τις παραδόσεις της πρώτης Εδέμ, την προγενέστερη προτίμηση προς τους καρπούς των αγρών. Αυτό, όμως, δεν το επέτρεψε ο Άβελ και κορόιδεψε τον μεγαλύτερο αδελφό του για τη ματαίωση των σχεδίων του.

^{(848.3) 76:2.3} Την εποχή της πρώτης Εδέμ ο Αδάμ είχε, πράγματι, προσπαθήσει να αποθαρρύνει την προσφορά ζώων για θυσία, έτσι ώστε ο Κάιν να έχει ένα δικαιολογημένο προηγούμενο για τις διαφωνίες του. Ήταν, πάντως, δύσκολο να οργανωθεί η θρησκευτική ζωή της δεύτερης Εδέμ. Ο Αδάμ ήταν βεβαρημένος με χίλιες και μία λεπτομέρειες σχετικές με το έργο της οικοδόμησης, της άμυνας και της γεωργίας. Ευρισκόμενος σε βαθιά πνευματική κατάθλιψη, εμπιστεύθηκε την οργάνωση της λατρείας και της εκπαίδευσης στους από καταγωγή εκείνους Νοδίτες, οι οποίοι είχαν υπηρετήσει με τις ίδιες αρμοδιότητες στον πρώτο κήπο. Και σε εξ ίσου σύντομο διάστημα οι εκτελούντες υπηρεσία Νοδίτες ιερείς επέστρεψαν στα πρότυπα και τους κανονισμούς της προ του Αδάμ εποχής.

^{(848.4) 76:2.4} Τα δύο αγόρια ποτέ δεν τα πήγαν καλά και το θέμα αυτό των θυσιών συνέβαλε περισσότερο στο να μεγαλώσει το μίσος μεταξύ τους. Ο Άβελ γνώριζε ότι ήταν γιος του Αδάμ και της Εύας και ποτέ δεν παρέλειπε να τονίζει στον Κάιν ότι ο Αδάμ δεν ήταν δικός του πατέρας. Ο Κάιν δεν ήταν καθαρός ιώδης, αφού ο πατέρας του ήταν από τη φυλή των Νοδιτών, που αργότερα αναμίχθηκε με τον γαλάζιο και με τον κόκκινο άνθρωπο, αλλά και με το πρωτόγονο Αντονικό γένος. Και όλα αυτά, μαζί με την, εκ φύσεως, πολεμόχαρη κληρονομικότητα του Κάιν, τον έκαναν να καλλιεργήσει ένα αυξανόμενο μίσος προς τον νεώτερο αδελφό του.

^{(848.5) 76:2.5} Τα αγόρια ήσαν αντίστοιχα δέκα οκτώ και είκοσι χρόνων όταν η ένταση μεταξύ τους ξέσπασε, μια μέρα, όταν οι εμπαιγμοί του Άβελ εξαγρίωσαν τόσο τον πολεμοχαρή αδελφό του, ώστε ο Κάιν εστράφη εναντίον του οργισμένος και τον κατέσφαξε.

^{(848.6) 76:2.6} Η παρατήρηση της συμπεριφοράς του Άβελ επιβεβαιώνει την αξία του περιβάλλοντος και της παιδείας ως παράγοντες στην διάπλαση του χαρακτήρα. Ο Άβελ είχε ιδανική κληρονομικότητα και η κληρονομικότητα βρίσκεται στη βάση του κάθε χαρακτήρα. Η επίδραση, όμως, ενός κατώτερου περιβάλλοντος εξουδετέρωσε, σχεδόν, τη θαυμάσια αυτή κληρονομικότητα. Ο Άβελ, ιδιαίτερα κατά τα νεανικά του χρόνια, επηρεάσθηκε σε μεγάλο βαθμό από το αντίξοο περιβάλλον του. Θα μπορούσε να είχε γίνει ένα εντελώς διαφορετικό άτομο, αν είχε ζήσει ως τα είκοσι πέντε, ή τα τριάντα. Η ανώτερη κληρονομικότητά του θα είχε τότε φανεί. Ενώ ένα σωστό περιβάλλον δεν μπορεί να συμβάλει πολύ στο να υπερκερασθούν τα μειονεκτήματα ενός κατώτερης κληρονομικότητας χαρακτήρα, ένα κακό περιβάλλον μπορεί πολύ δραστικά να καταστρέψει μια εξαιρετική κληρονομικότητα, τουλάχιστον κατά τα πρώτα χρόνια της ζωής. Το σωστό κοινωνικό περιβάλλον και η κατάλληλη παιδεία αποτελούν το απαραίτητο έδαφος και την ατμόσφαιρα για να αποδοθεί το μέγιστο μιας καλής κληρονομικότητας.

^{(849.1) 76:2.7} Ο θάνατος του Άβελ έγινε γνωστός στους γονείς όταν τα σκυλιά του έφεραν το κοπάδι του σπίτι χωρίς τον αφέντη τους. Για τον Αδάμ και την Εύα, ο Κάιν έγινε γρήγορα η μακάβρια υπενθύμιση της αφροσύνης τους και τον ενθάρρυναν στην απόφασή του να εγκαταλείψει τον κήπο.

^{(849.2) 76:2.8} Η ζωή του Κάιν στη Μεσοποταμία δεν ήταν ακριβώς ευτυχισμένη, αφού αποτελούσε, με τόσο χαρακτηριστικό τρόπο, σύμβολο της παράβασης. Δεν είναι το ότι οι σύντροφοί του ήταν σκληροί μαζί του, εκείνος όμως γνώριζε την υποσυνείδητη δυσφορία τους στην παρουσία του. Ο Κάιν, ωστόσο, γνώριζε ότι, εφ’ όσον δεν έφερε καμία φυλετική διάκριση, μπορούσε να σκοτωθεί από τα μέλη της πρώτης γειτονικής φυλής που κατά τύχη θα τον συναντούσαν. Ο φόβος και κάποιες ενοχές, τον έκαναν να μετανοήσει. Ο Κάιν ουδέποτε είχε ενοικηθεί από έναν Προσαρμοστή, υπήρξε πάντα ανυπάκουος απέναντι στην οικογενειακή πειθαρχία και περιφρονητικός απέναντι στη θρησκεία του πατέρα του. Τώρα, όμως, πήγε στην Εύα, τη μητέρα του και της ζήτησε πνευματική βοήθεια και καθοδήγηση και, όταν ειλικρινά ζήτησε τη θεία βοήθεια, τον ενοίκησε ένας Προσαρμοστής. Και αυτός ο Προσαρμοστής, κατοικώντας μέσα του και προσέχοντάς τον, έδωσε στον Κάιν ένα ξεχωριστό πλεονέκτημα ανωτερότητας, που τον εξομοίωσε με την πολύ φοβισμένη φυλή του Αδάμ.

^{(849.3) 76:2.9} Και έτσι ο Κάιν έφυγε για τη γη του Νοντ, ανατολικά της δεύτερης Εδέμ. Έγινε μεγάλος ηγέτης σε μία ομάδα της φυλής του πατέρα του και πράγματι, ως ένα βαθμό, εκπλήρωσε τις προφητείες του Σεραπατέιτια, αφού, πραγματικά, προώθησε την ειρήνη μεταξύ του τμήματος αυτού των Νοδιτών και των Αδαμιτών, για όλη του τη ζωή. Ο Κάιν παντρεύτηκε τη Ρεμόνα, μακρινή εξαδέλφη του, και ο πρώτος γιος τους, ο Ενώχ, έγινε ηγέτης των Νοδιτών της Ελάμ. Και για εκατοντάδες χρόνια, οι Ελαμίτες και οι Αδαμίτες συνέχισαν να ζουν ειρηνικά.

^{(849.4) 76:3.1} Καθώς περνούσε ο καιρός στο δεύτερο κήπο, οι συνέπειες της παράβασης γίνονταν ολοένα πιο φανερές. Ο Αδάμ και η Εύα νοσταλγούσαν πολύ την προηγούμενη εστία τους, τη γεμάτη ομορφιά και ηρεμία, όπως επίσης και τα παιδιά τους, που είχαν αποπεμφθεί στην Εντέντια. Ήταν πραγματικά θλιβερό να βλέπει κανείς το θαυμάσιο αυτό ζευγάρι να υποβαθμίζεται στην κατάσταση των κοινών θνητών του κόσμου. Αλλά υπέφεραν την υποβαθμισμένη τους θέση με ευπρέπεια και καρτερία.

^{(849.5) 76:3.2} Ο Αδάμ με σύνεση περνούσε τον περισσότερο καιρό του εκπαιδεύοντας τα παιδιά του και τους συντρόφους τους στην πολιτική διακυβέρνηση, τις εκπαιδευτικές μεθόδους και τη θρησκευτική λατρεία. Αν δεν υπήρχε αυτή η πρόνοια, πανδαιμόνιο θα είχε ξεσπάσει με το θάνατό του. Όπως ήταν όμως τα πράγματα, ο θάνατος του Αδάμ ελάχιστα διαφοροποίησε τη διεξαγωγή των υποθέσεων του λαού του. Πολύ καιρό, ωστόσο, πριν πεθάνουν ο Αδάμ και η Εύα, διεπίστωσαν ότι τα παιδιά και οι οπαδοί τους είχαν μάθει σταδιακά να ξεχνούν τις μέρες του μεγαλείου στην Εδέμ. Δεν επρόκειτο να αισθανθούν ανώφελη δυσαρέσκεια με το λιγότερο ευχάριστο περιβάλλον τους.

^{(849.6) 76:3.3} Οι πολιτικοί κυβερνήτες των Αδαμιτών προέρχονταν κληρονομικά από τους γιους του πρώτου κήπου. Ο πρώτος γιος του Αδάμ, ο Άνταμσαν (Αδάμ, γιος του Αδάμ), ίδρυσε ένα δευτερεύον κέντρο της ιώδους φυλής στα βόρεια του δεύτερου κήπου. Ο δεύτερος γιος του Αδάμ, ο Ήβσαν, έγινε επιδέξιος ηγέτης και διοικητής. Υπήρξε σπουδαίος βοηθός του πατέρα του. Ο Ήβσαν δεν έζησε τόσο πολύ όσο ο Αδάμ και ο μεγαλύτερος γιος του, ο Τζανσάντ, έγινε ο διάδοχος του Αδάμ, ως επικεφαλής των φυλών των Αδαμιτών.

^{(849.7) 76:3.4} Οι θρησκευτικοί ηγέτες, ή το ιερατείο, προήλθαν από τον Σεθ, τον μεγαλύτερο διασωθέντα γιο του Αδάμ και της Εύας που γεννήθηκε στον δεύτερο κήπο. Γεννήθηκε εκατόν είκοσι εννέα χρόνιας μετά την άφιξη του Αδάμ στην Ουράντια. Ο Σεθ απορροφήθηκε στο έργο της βελτίωσης της πνευματικής κατάστασης του λαού του πατέρα του και έγινε ο επικεφαλής του ιερατείου του δεύτερου κήπου. Ο γιος του, ο Ενώς, ίδρυσε τη νέα τάξη λατρείας και ο εγγονός του, ο Κενάν, ίδρυσε την εξωτερική ιεραποστολική υπηρεσία για τις τριγύρω φυλές, κοντινές και μακρινές.

^{(850.1) 76:3.5} Το ιερατείο των Σεθιτών είχε τριπλές υποχρεώσεις, που περιελάμβαναν τη θρησκεία, την υγεία και την παιδεία. Οι ιερείς αυτής της τάξης εκπαιδεύονταν για να χοροστατούν σε θρησκευτικές τελετές, να υπηρετούν ως γιατροί και επιθεωρητές υγείας και να λειτουργούν ως δάσκαλοι στα σχολεία του κήπου.

^{(850.2) 76:3.6} Το καραβάνι του Αδάμ είχε φέρει μαζί του, στη γη μεταξύ των ποταμών, τους σπόρους και τους βολβούς εκατοντάδων φυτών και σιτηρών του πρώτου κήπου. Είχαν φέρει, επίσης, μεγάλα κοπάδια καθώς και αρκετά από τα εξημερωμένα ζώα. Εξ αιτίας αυτού, διέθεταν μεγάλα πλεονεκτήματα έναντι των φυλών που τους περιέβαλαν. Απολάμβαναν πολλά από τα οφέλη του προηγούμενου πολιτισμού του αρχικού κήπου.

^{(850.3) 76:3.7} Ως την εποχή που εγκατέλειψαν τον πρώτο κήπο, ο Αδάμ και η οικογένειά του τρέφονταν πάντα με φρούτα, δημητριακά και καρπούς. Στο δρόμο για τη Μεσοποταμία έφαγαν, για πρώτη φορά, χόρτα και λαχανικά. Η βρώση του κρέατος εισήχθη νωρίς στο δεύτερο κήπο αλλά ο Αδάμ και η Εύα ποτέ δεν χρησιμοποίησαν κρέας, ως μέρος της συνήθους διατροφής τους. Ούτε ο Άνταμσαν, ούτε ο Ήβσαν, ούτε τα άλλα παιδιά της πρώτης γενιάς του πρώτου κήπου έτρωγαν κρέας.

^{(850.4) 76:3.8} Οι Αδαμίτες ξεπέρασαν σε μεγάλο βαθμό τους τριγύρω πληθυσμούς σε πολιτισμικά επιτεύγματα και διανοητική ανάπτυξη. Δημιούργησαν το τρίτο αλφάβητο και επιπλέον έθεσαν τα θεμέλια μεγάλου μέρους αυτού που απετέλεσε τον προπομπό της σύγχρονης τέχνης, της επιστήμης και της λογοτεχνίας. Εδώ, στη γη μεταξύ του Τίγρη και του Ευφράτη, διατήρησαν την τέχνη της γραφής, της κατεργασίας του μετάλλου, της αγγειοπλαστικής και της υφαντικής, ενώ δημιούργησαν ένα τύπο αρχιτεκτονικής που δεν ξεπεράστηκε για χιλιάδες χρόνια.

^{(850.5) 76:3.9} Η οικογενειακή ζωή του ιώδους λαού ήταν, για τα χρόνια και την εποχή τους, ιδανική. Τα παιδιά παρακολουθούσαν προγράμματα μαθημάτων σχετικά με τη γεωργία, τη χειροτεχνία και την κτηνοτροφία, ή, άλλως εκπαιδεύονταν για να ασκούν το τριπλό καθήκον των Σεθιτών: να γίνονται ιερείς, γιατροί και δάσκαλοι.

^{(850.6) 76:3.10} Και όταν αναφέρουμε το ιερατείο των Σεθιτών, να μην συγχέουμε τους ανώτερης ευφυΐας, ευγενείς αυτούς δασκάλους της υγείας και της θρησκείας, εκείνους τους πραγματικούς εκπαιδευτές, με τα διεφθαρμένα και εμπορευματοποιημένα ιερατεία των μετέπειτα φυλών και των γειτονικών εθνών. Οι θρησκευτικές τους απόψεις περί Θεότητας και σύμπαντος ήταν προηγμένες και λίγο-πολύ ακριβείς, η μέριμνα που ελάμβαναν για την υγεία ήταν, για την εποχή τους, εξαιρετική και οι εκπαιδευτικές τους μέθοδοι δεν έχουν ξεπερασθεί από τότε.

^{(850.7) 76:4.1} Ο Αδάμ και η Εύα υπήρξαν οι ιδρυτές της ιώδους φυλής των ανθρώπων, της ένατης ανθρώπινης φυλής που εμφανίσθηκε στην Ουράντια. Ο Αδάμ και οι απόγονοί του είχαν γαλάζια μάτια και οι ιώδεις λαοί χαρακτηρίζονταν από λευκό δέρμα και ανοικτόχρωμα μαλλιά – κίτρινα, κόκκινα και καστανά.

^{(850.8) 76:4.2} Η Εύα δεν υπέφερε όταν γεννούσε. Ούτε οι πρώτες εξελικτικές φυλές πονούσαν. Μόνον οι μικτές φυλές που δημιουργήθηκαν με την ένωση του εξελικτικού ανθρώπου και με τους Νοδίτες και αργότερα με τους Αδαμίτες ένοιωθαν τους φοβερούς πόνους της γέννας.

^{(851.1) 76:4.3} Ο Αδάμ και η Εύα, όπως και τα αδέλφια τους στην Τζερουζέμ, έπαιρναν ενέργεια με διπλή διατροφή, συντηρούμενη με τροφή και φως, που συμπληρώνονταν από ορισμένες υπερφυσικές ενέργειες άγνωστες στην Ουράντια. Οι απόγονοί τους στην Ουράντια δεν κληρονόμησαν το χάρισμα πρόσληψης ενέργειας και κυκλοφορίας του φωτός των γονέων τους. Είχαν μία μόνο κυκλοφορία, τη συντήρηση δια του αίματος, όπως οι άνθρωποι. Ήταν φτιαγμένοι για να πεθαίνουν, αν και ζούσαν πολλά χρόνια, παρά το γεγονός ότι η μακροβιότητά τους υποβαθμίζετο προς τον ανθρώπινο μέσο όρο με κάθε γενιά που ακολουθούσε.

^{(851.2) 76:4.4} Ο Αδάμ και η Εύα, όπως και η πρώτη γενεά των παιδιών τους δεν χρησιμοποιούσαν τη σάρκα των ζώων για τροφή. Συντηρούνταν καθ’ ολοκληρίαν από «τους καρπούς των δένδρων.» Μετά την πρώτη γενεά, όλοι οι απόγονοι του Αδάμ άρχισαν να χρησιμοποιούν γαλακτοκομικά προϊόντα, αλλά πολλοί από αυτούς συνέχισαν να ακολουθούν μια διατροφή χωρίς κρέας. Πολλές από τις φυλές που κατοικούσαν στο νότο, με τους οποίους αργότερα ενώθηκαν, δεν έτρωγαν, επίσης, κρέας. Αργότερα, οι περισσότεροι από τις χορτοφάγες αυτές φυλές μετανάστευσαν προς τα ανατολικά και επέζησαν, όπως είναι τώρα ανάμικτοι στις φυλές των Ινδιών.

^{(851.3) 76:4.5} Η διανοητική και πνευματική οξυδέρκεια του Αδάμ και της Εύας ήσαν μακράν ανώτερες εκείνων των σημερινών ανθρώπων. Οι μοναδικές τους αισθήσεις ήσαν πολύ περισσότερο οξυμένες και μπορούσαν να δουν τους μεσοδιάστατους και τα πλήθη των αγγέλων, τους Μελχισεδέκ και τον εκπεσόντα Πρίγκιπα Καλιγκάστια, ο οποίος αρκετές φορές ήλθε για να συζητήσει με τον ευγενικό του διάδοχο. Διατήρησαν την ικανότητα να βλέπουν τις ουράνιες αυτές υπάρξεις για περισσότερα από εκατό χρόνια μετά την παράβαση. Οι μοναδικές αυτές αισθήσεις δεν ήσαν με τόσο μεγάλη οξύτητα παρούσες στα παιδιά τους και έτειναν να φθίνουν σε κάθε διαδοχική γενιά.

^{(851.4) 76:4.6} Τα παιδιά του Αδάμ ενοικούνταν συνήθως από τους Προσαρμοστές, αφού όλα διέθεταν αδιαμφισβήτητες δυνατότητες σωτηρίας. Αυτοί οι ανώτεροι γόνοι δεν υπόκειντο στο φόβο τόσο πολύ, όσο τα παιδιά της εξέλιξης. Ο μεγάλος βαθμός φόβου που παραμένει στις σημερινές φυλές της Ουράντια είναι εξ αιτίας του ότι οι πρόγονοί σας δέχθηκαν ελάχιστο από το ζωτικό πλάσμα του Αδάμ, πράγμα που οφείλεται στην πρώιμη διακοπή των σχεδίων για τη φυσική αναβάθμιση των φυλών.

^{(851.5) 76:4.7} Τα σωματικά κύτταρα των Υλικών Υιών και των απογόνων τους είναι πολύ περισσότερο ανθεκτικά στα νοσήματα από εκείνα των εξελικτικών, αυτόχθονων υπάρξεων του πλανήτη. Τα σωματικά κύτταρα των γηγενών φυλών είναι συγγενή προς τους μικροσκοπικούς και υπερ-μικροσκοπικούς οργανισμούς του κόσμου που είναι υπεύθυνοι για τις ασθένειες. Τα δεδομένα αυτά εξηγούν γιατί οι λαοί της Ουράντια πρέπει να κάνουν τόσες πολλές επιστημονικές προσπάθειες για να αντισταθούν σε τόσες πολλές φυσικές παθογένειες. Θα είχατε πολύ μεγαλύτερη αντίσταση στις ασθένειες αν οι φυλές σας διέθεταν περισσότερη Αδαμική ζωτικότητα.

^{(851.6) 76:4.8} Αφού εγκαταστάθηκε στον δεύτερο κήπο στον Ευφράτη, ο Αδάμ αποφάσισε να αφήσει όσο περισσότερο από το ζωτικό πλάσμα του μπορούσε για να ωφελήσει τον κόσμο μετά το θάνατό του. Έτσι, η Εύα έγινε η επικεφαλής μιας δωδεκαμελούς επιτροπής επί της βελτίωσης της φυλής και πριν πεθάνει ο Αδάμ, η επιτροπή αυτή είχε επιλέξει 1,682 γυναίκες ανώτατου τύπου στην Ουράντια και αυτές οι γυναίκες έμειναν έγκυοι με το Αδαμικό ζωτικό πλάσμα. Τα παιδιά τους μεγάλωσαν όλα και έφθασαν στην ωριμότητα εκτός από 112, έτσι ώστε ο κόσμος, με τον τρόπο αυτό, ωφελήθηκε με την προσθήκη 1,570 ανώτερων ανδρών και γυναικών. Αν και οι υποψήφιες αυτές μητέρες είχαν επιλεγεί από όλες τις γειτονικές φατρίες και αντιπροσώπευαν τις περισσότερες φυλές της γης, η πλειονότητά τους επελέγη από τα ανώτερα γένη των Νοδιτών και απετέλεσαν την απαρχή της κραταιάς φυλής των Αντιτών. Τα παιδιά τους γεννήθηκαν και ανατράφηκαν στο αντίστοιχο φυλετικό περιβάλλον των μητέρων τους.

^{(851.7) 76:5.1} Σύντομα μετά την ίδρυση της δεύτερης Εδέμ, ο Αδάμ και η Εύα πληροφορήθηκαν δεόντως ότι η μεταμέλειά τους έγινε αποδεκτή και ότι, ενώ είχαν καταδικασθεί να υποφέρουν τη μοίρα των θνητών του κόσμου τους, τους δόθηκε το δικαίωμα να γίνουν δεκτοί στις τάξεις των κοιμώμενων διασωθέντων της Ουράντια. Πίστευαν απόλυτα στο ευαγγέλιο αυτό της ανάστασης και της αποκατάστασης, που οι Μελχισεδέκ τόσο συγκινητικά τους είχαν προαναγγείλει. Η παράβασή τους είχε θεωρηθεί σφάλμα κρίσης και όχι αμαρτία συνειδητής και εσκεμμένης εξέγερσης.

^{(852.1) 76:5.2} Ο Αδάμ και η Εύα δεν διέθεταν, ως πολίτες της Τζερουζέμ, Προσαρμοστές της Σκέψης, ούτε ενοικούνταν από Προσαρμοστές όταν υπηρετούσαν στην Ουράντια στον πρώτο Κήπο. Σύντομα, ωστόσο, μετά τον υποβιβασμό τους στην κατάσταση των θνητών, συνειδητοποίησαν μια καινούργια παρουσία εντός τους και διαπίστωσαν ότι η υπόσταση του ανθρώπου ενωμένη με την ειλικρινή μεταμέλεια είχε καταστήσει δυνατόν για τους Προσαρμοστές το να τους ενοικήσουν. Ήταν αυτή η γνώση του ότι ενοικούνται από τους Προσαρμοστές που ενθάρρυνε τον Αδάμ και την Εύα ως το τέλος της ζωής τους. Γνώριζαν ότι είχαν αποτύχει ως Υλικοί Υιοί της Σατάνια, γνώριζαν, όμως, επίσης ότι η προς τον Παράδεισο πορεία τους ήταν ακόμη ανοικτή, ως ανερχόμενοι υιοί του σύμπαντος.

^{(852.2) 76:5.3} Ο Αδάμ γνώριζε περί της απονεμητικής ανάστασης η οποία έλαβε χώρα ταυτόχρονα με την άφιξή του στον πλανήτη και πίστευε ότι ο ίδιος και η σύντροφός του θα επαναπροσωποποιούνταν, πιθανόν, με τον ερχομό της επόμενης τάξης των υιών. Δεν γνώριζε ότι ο Μιχαήλ, ο κυρίαρχος αυτού του σύμπαντος, επρόκειτο πολύ σύντομα να παρουσιασθεί στην Ουράντια. Πίστευε ότι ο επόμενος Υιός που θα ερχόταν θα ήταν της τάξης των Άβοναλ. Οπωσδήποτε, υπήρξε πάντα παρηγοριά για τον Αδάμ και την Εύα, αλλά και κάπως δύσκολο να το κατανοήσουν, να αντιληφθούν σε βάθος το μοναδικό μήνυμα που πήραν ποτέ από τον Μιχαήλ. Το μήνυμα αυτό, μεταξύ άλλων εκφράσεων φιλίας και παρηγοριάς, έλεγε: «Σκέφθηκα τις συνθήκες της παράβασής σας, θυμήθηκα την επιθυμία της καρδιάς σας να μείνετε πιστοί στο θέλημα του Πατέρα μου και θα ανακληθείτε από τον εναγκαλισμό του ύπνου των θνητών όταν έλθω στην Ουράντια, αν οι υφιστάμενοι Υιοί του κόσμου μου δεν σας ζητήσουν πριν από τη στιγμή αυτή.»

^{(852.3) 76:5.4} Και τούτο υπήρξε ένα μεγάλο μυστήριο για τον Αδάμ και την Εύα. Μπορούσαν να κατανοήσουν την κεκαλυμμένη υπόσχεση μιας πιθανής, ειδικής ανάστασης στο μήνυμα αυτό και μία τέτοια πιθανότητα τους χαροποίησε πολύ, δεν μπορούσαν, όμως, να αντιληφθούν το νόημα της εκμυστήρευσης ότι θα μπορούσαν να αναπαυθούν ως τη στιγμή μιας ανάστασης που θα είχε σχέση με την προσωπική εμφάνιση του Μιχαήλ στην Ουράντια. Και έτσι το ζευγάρι της Εδέμ κήρυσσε πάντα ότι ένας Υιός του Θεού πρόκειται να έλθει κάποτε και μετέδωσαν στους αγαπημένους τους την πίστη, τουλάχιστον τη μεγάλη τους επιθυμία και την ελπίδα, ότι ο κόσμος των σφαλμάτων και της θλίψης τους θα μπορούσε, ίσως, να γίνει ο κόσμος όπου ο κυβερνήτης του σύμπαντος τούτου θα επέλεγε να λειτουργήσει ως επιφοιτών Υιός του Παραδείσου. Φαινόταν πολύ ωραίο για να είναι αληθινό, ωστόσο ο Αδάμ απολάμβανε πραγματικά τη σκέψη ότι η διαλυμένη από τους πολέμους Ουράντια θα μπορούσε, τελικά, να μεταβληθεί στον πιο καλότυχο κόσμο του συστήματος της Σατάνια, στον πλανήτη που θα ζήλευαν όλοι στον Νέβαδον.

^{(852.4) 76:5.5} Ο Αδάμ έζησε 530 χρόνια και πέθανε από αυτό που θα λέγαμε γεράματα. Οι φυσικοί του μηχανισμοί απλά εφθάρησαν. Η διαδικασία της αποσύνθεσης νίκησε σταδιακά τη διαδικασία της αποκατάστασης και ήλθε το αναπόφευκτο τέλος. Η Εύα είχε πεθάνει δέκα εννέα χρόνια νωρίτερα, από καρδιακή ανεπάρκεια. Ετάφησαν και οι δύο στο κέντρο του ναού της ιερής λειτουργίας που είχε κτισθεί σύμφωνα με τα δικά τους σχέδια, αμέσως αφού ολοκληρώθηκε το τείχος της αποικίας. Και αυτή ήταν η απαρχή της πρακτικής του να θάβονται οι επιφανείς και ευσεβείς άνδρες και γυναίκες κάτω από το δάπεδο των χώρων λατρείας.

^{(852.5) 76:5.6} Η υπεράνω της ύλης κυβέρνηση της Ουράντια, υπό την διεύθυνση των Μελχισεδέκ, συνεχίσθηκε, αλλά η άμεση φυσική επαφή με τις εξελικτικές φυλές είχε διακοπεί. Από τις μακρινές μέρες της άφιξης του υλικού επιτελείου του Πλανητικού Πρίγκιπα, μέσα από την εποχή του Βαν και του Άμαντον ως την άφιξη του Αδάμ και της Εύας, οι φυσικοί εκπρόσωποι της συμπαντικής κυβέρνησης ήσαν σταθμευμένοι στον πλανήτη. Αλλά με την Αδαμική παράβαση το καθεστώς αυτό, που διήρκεσε για μια περίοδο μεγαλύτερη των τετρακοσίων πενήντα χιλιάδων ετών, έφθασε στο τέλος του. Στις πνευματικές σφαίρες, οι αγγελικοί βοηθοί εξακολούθησαν να αγωνίζονται σε συνεργασία με τους Προσαρμοστές της Σκέψης, μοχθώντας και οι δύο πλευρές ηρωικά για τη σωτηρία των ανθρώπων. Αλλά κανένα πολυσήμαντο σχέδιο για την μακροπρόθεσμη ευημερία του κόσμου δεν διακηρύχθηκε στους ανθρώπους της γης, ως την άφιξη του Μελχισεδέκ Ματσιβέντα, την εποχή του Αβραάμ, ο οποίος, με τη δύναμη, την υπομονή και την εξουσία ενός Υιού του Θεού, έθεσε τα θεμέλια για την περαιτέρω αναβάθμιση και την πνευματική αποκατάσταση της κακότυχης Ουράντια.

^{(853.1) 76:5.7} Η κακοτυχία, ωστόσο, δεν υπήρξε η μοναδική μοίρα της Ουράντια. Τούτος ο πλανήτης υπήρξε, επίσης, ο ευτυχέστερος στο τοπικό σύμπαν του Νέβαδον. Οι Ουραντιανοί πρέπει όλα τούτα να θα θεωρήσουν θετικά, αν τα ατοπήματα των προγόνων τους και τα λάθη των πρώτων κυβερνητών του κόσμου τους καταβύθισαν τον πλανήτη σε μια τόσο αγιάτρευτη κατάσταση σύγχυσης, που επιπλέον καταστράφηκε από την αμαρτία και το κακό, που το ίδιο αυτό υπόβαθρο το ζόφου γοήτευσε τόσο πολύ τον Μιχαήλ του Νέβαδον, ώστε επέλεξε τον κόσμο αυτό ως αρένα στην οποία να αποκαλύψει τη γεμάτη αγάπη προσωπικότητα του Πατέρα εν ουρανοίς. Δεν είναι το ότι η Ουράντια είχε ανάγκη ενός Δημιουργού Υιού για να βάλει σε τάξη τις μπερδεμένες υποθέσεις της. Είναι, μάλλον, ότι το κακό και η αμαρτία στην Ουράντια εξασφάλισαν στον Δημιουργό Υιό ένα εντυπωσιακότερο υπόβαθρο έναντι του οποίου να αποκαλύψει την απαράμιλλη αγάπη, το έλεος και την υπομονή του εν Παραδείσω Πατέρα.

^{(853.2) 76:6.1} Ο Αδάμ και η Εύα κοιμήθηκαν σαν θνητοί με πίστη δυνατή στις υποσχέσεις που τους έδωσαν οι Μελχισεδέκ, ότι κάποτε θα ξυπνούσαν από τον ύπνο του θανάτου για να ξαναρχίσουν τη ζωή τους στους κόσμους-δώματα, κόσμους τόσο οικείους σ’ αυτούς από τις μέρες που προηγήθηκαν της αποστολής τους στη φθαρτή σάρκα της ιώδους φυλής της Ουράντια.

^{(853.3) 76:6.2} Δεν αναπαύθηκαν για πολύ στη λησμονιά του ασύνειδου ύπνου των θνητών του κόσμου. Την τρίτη μέρα μετά τον θάνατο του Αδάμ, τη δεύτερη μετά την ταπεινή του ταφή, τα τάγματα του Λέιναφορτζ, διατηρημένα από τον εν ενεργεία Μέγιστο της Εντέντια και συνεργαζόμενα με την Ενοποίηση των Ημερών στον Σάλβινγκτον, εξ ονόματος του Μιχαήλ, τοποθετήθηκαν στα χέρια του Γαβριήλ, διευθύνοντας το ειδικό προσκλητήριο των διακεκριμένων διασωθέντων της Αδαμικής παράβασης στην Ουράντια. Και σύμφωνα με την εντολή αυτή της ειδικής ανάστασης, την υπ’ αριθμόν είκοσι έξι της σειράς της Ουράντια, Ο Αδάμ και η Εύα επαναπροσωποποιήθηκαν και ξανασυναντήθηκαν στις αίθουσες ανάστασης των κόσμων-δωμάτων της Σατάνια μαζί με 1,316 από τους συντρόφους τους στην εμπειρία του πρώτου κήπου. Πολλές άλλες πιστές ψυχές είχαν ήδη μετασχηματισθεί την εποχή της άφιξης του Αδάμ, η οποία ακολουθήθηκε από μια απονεμητική κρίση τόσο των διασωθέντων, όσο και των ζώντων, άξιων ανερχομένων.

^{(853.4) 76:6.3} Ο Αδάμ και η Εύα γρήγορα πέρασαν από τους κόσμους της προοδευτικής ανέλιξης έως ότου απέκτησαν την ιδιότητα του πολίτη της Τζερουζέμ, για να γίνουν άλλη μία φορά κάτοικοι του πλανήτη καταγωγής τους, τη φορά, όμως, αυτή, ως μέλη μιας διαφορετικής τάξης συμπαντικών προσωπικοτήτων. Έφυγαν από την Τζερουζέμ ως μόνιμοι πολίτες – Υιοί του Θεού. Επέστρεψαν ως ανερχόμενοι πολίτες – υιοί του ανθρώπου. Προσαρτήθηκαν αμέσως στην υπηρεσία της Ουράντια στην πρωτεύουσα του συστήματος, ενώ αργότερα τους δόθηκε η ιδιότητα του μέλους των είκοσι τεσσάρων συμβούλων, οι οποίοι αποτελούν το σημερινό εισηγητικό-ελεγκτικό σώμα της Ουράντια.

^{(854.1) 76:6.4} Και έτσι τελειώνει η ιστορία του Πλανητικού Αδάμ και της Εύας της Ουράντια, μια ιστορία δοκιμασίας, τραγωδίας και θριάμβου, προσωπικού, τουλάχιστον, θριάμβου για τους καλοπροαίρετους αλλά παραπλανημένους Υλικό Υιό και Θυγατέρα και αναμφίβολα, στο τέλος, μια ιστορία απώτατου θριάμβου για τον κόσμο τους και τους κατοίκους του που κλυδωνίζονταν εξ αιτίας της εξέγερσης και είχαν εξαντληθεί από το κακό. Όταν όλα ανακεφαλαιώθηκαν, ο Αδάμ και η Εύα έκαναν μια γενναία συνεισφορά στον ραγδαίο πολιτισμό και επετάχυναν τη βιολογική πρόοδο της ανθρώπινης φυλής. Άφησαν μια σπουδαία κουλτούρα στη γη, δεν ήταν, όμως, δυνατόν για ένα τέτοιο προηγμένο πολιτισμό διασωθεί, αντιμέτωπος με την πρώιμη διάλυση και την μετέπειτα καταβύθιση της Αδαμικής κληρονομιάς. Είναι οι άνθρωποι που φτιάχνουν τον πολιτισμό, δεν φτιάχνει ο πολιτισμός τους ανθρώπους.

^{(854.2) 76:6.5} [Παρουσιάσθηκε από τον Σολόνια, τη σεραφική «φωνή στον Κήπο.»]