ΕΓΓΡΑΦΟ 49, ΟΙ ΚΑΤΟΙΚΗΜΕΝΟΙ ΚΟΣΜΟΙ

^{(559.1) 49:0.1} Όλοι οι κατοικημένοι από θνητούς κόσμοι είναι εξελικτικοί από προέλευση και φύση. Οι σφαίρες αυτές είναι η γη της δημιουργίας, το εξελικτικό λίκνο, των θνητών φυλών του χρόνου και του διαστήματος. Κάθε μονάδα ανερχόμενης ζωής είναι γνήσιο σχολείο εξάσκησης για το αμέσως επόμενο στάδιο ύπαρξης και τούτο είναι αληθές για κάθε στάδιο της προς τον Παράδεισο προοδευτικής ανόδου του ανθρώπου. Είναι το ίδιο αληθές για την αρχική θνητή εμπειρία σ’ ένα εξελικτικό κόσμο, όπως είναι στο τελικό σχολείο των Μελχισεδέκ στο αρχηγείο του σύμπαντος, ένα σχολείο που δεν παρακολουθούν ανερχόμενοι θνητοί, παρά μόνο λίγο πριν την μεταφορά τους στο καθεστώς του υπερσύμπαντος και την επίτευξη του πρώτου σταδίου πνευματικής υπόστασης.

^{(559.2) 49:0.2} Όλοι οι κατοικημένοι κόσμοι είναι βασικά ομαδοποιημένοι για ουράνια διακυβέρνηση στα τοπικά συστήματα και κάθε ένα από τα τοπικά αυτά συστήματα περιορίζεται σε περίπου χίλιους εξελικτικούς κόσμους. Ο περιορισμός αυτός είναι απόφαση των Αρχαίων των Ημερών και αφορά σε πραγματικούς εξελικτικούς πλανήτες, όπου ζουν οι θνητοί που πρόκειται να σωθούν. Ούτε οι κόσμοι που τελικά εγκαταστάθηκαν στο φως και στη ζωή, ούτε οι πλανήτες στο προ-ανθρώπινο στάδιο ανάπτυξης της ζωής υπολογίζονται σ’ αυτήν την ομάδα.

^{(559.3) 49:0.3} Η Σατάνια η ίδια είναι ένα ατελές σύστημα που περιέχει μόνο 619 κατοικημένους κόσμους. Τέτοιοι πλανήτες αριθμούνται εν σειρά, σύμφωνα με την ταξινόμησή τους ως κατοικημένοι κόσμοι, ως κόσμοι κατοικημένοι από αυτόβουλα πλάσματα. Έτσι δόθηκε στην Ουράντια το αριθμός 606 της Σατάνια, που σημαίνει ο εξακοσιοστός έκτος κόσμος σ’ αυτό το τοπικό σύστημα στο οποίο η μακρά εξελικτική διαδικασία της ζωής αποκορυφώθηκε με την εμφάνιση των ανθρώπινων υπάρξεων. Υπάρχουν τριάντα έξι μη κατοικημένοι κόσμοι που πλησιάζουν στο στάδιο εμφάνισης της ζωής, ενώ αρκετοί άλλοι ετοιμάζονται τώρα για τους Φορείς της Ζωής. Υπάρχουν σχεδόν διακόσιες σφαίρες που εξελίσσονται ώστε να είναι έτοιμες για τη εμφύτευση της ζωής εντός των επομένων λίγων εκατομμυρίων ετών.

^{(559.4) 49:0.4} Δεν είναι όλοι οι πλανήτες κατάλληλοι για να φιλοξενήσουν τη θνητή ζωή. Οι μικροί, που έχουν υψηλή ταχύτητα αξονικής περιστροφής είναι εντελώς ακατάλληλοι για κατοικίες της ζωής. Σε ορισμένα από τα φυσικά συστήματα της Σατάνια οι πλανήτες που περιστρέφονται γύρω από τον κεντρικό ήλιο είναι πολύ μεγάλοι για να κατοικηθούν, με την υπερβολική μάζα τους να προκαλεί συνθλιπτική βαρύτητα. Πολλές από τις πελώριες αυτές σφαίρες έχουν δορυφόρους, κάποιες φορές μισή ντουζίνα, ή και περισσότερους και οι σελήνες αυτές έχουν συχνά μέγεθος περίπου ίδιο με της Ουράντια, έτσι ώστε να είναι σχεδόν ιδανικές για εγκατάσταση.

^{(559.5) 49:0.5} Ο παλαιότερος κατοικημένος κόσμος της Σατάνια, ο κόσμος υπ’ αριθμόν ένα, είναι η Ανόβα, ένας από τους σαράντα τέσσερις δορυφόρους που περιστρέφονται γύρω από έναν πελώριο, σκοτεινό πλανήτη, εκτεθειμένο όμως στο διαφορετικό φως τριών γειτονικών ήλιων. Η Ανόβα βρίσκεται σ’ ένα εξελιγμένο στάδιο προοδευτικού πολιτισμού.

^{(559.6) 49:1.1} Τα σύμπαντα του χρόνου και του διαστήματος αναπτύσσονται σταδιακά. Η προοδευτική πορεία της ζωής – επίγειας, ή ουράνιας – δεν είτε ούτε αυθαίρετη, ούτε μαγική. Η κοσμική εξέλιξη μπορεί να μην είναι πάντα κατανοητή (προβλέψιμη), αλλά σαφώς δεν είναι συμπτωματική.

^{(560.1) 49:1.2} Η βιολογική μονάδα της υλικής ζωής είναι το πρωτοπλασματικό κύτταρο, ο κοινός συσχετισμός χημικών, ηλεκτρικών και άλλων βασικών ενεργειών. Οι χημικές φόρμουλες διαφέρουν σε κάθε σύστημα και η τεχνική της αναπαραγωγής του ζώντος κυττάρου είναι ελαφρά διαφορετική σε κάθε τοπικό σύμπαν, οι Φορείς της Ζωής, όμως, αποτελούν πάντα τους ζώντες καταλύτες οι οποίοι εγκαινιάζουν τις πρωταρχικές αντιδράσεις της υλικής ζωής. Είναι οι διεγέρτες των ενεργειακών συστημάτων της ζώσας ύλης.

^{(560.2) 49:1.3} Όλοι οι κόσμοι ενός τοπικού συστήματος αποκαλύπτουν αλάθητη φυσική συγγένεια. Πάντως, όμως, κάθε πλανήτης έχει τη δική του κλίμακα ζωής, χωρίς δύο πλανήτες να είναι ακριβώς ίδιοι, όσον αφορά στην εγκατάσταση των φυτών και των ζώων. Οι πλανητικές αυτές παραλλαγές στη ζωή του συστήματος απορρέουν από τις αποφάσεις των Φορέων της Ζωής. Οι οντότητες αυτές, όμως, δεν είναι ούτε ιδιότροπες, ούτε παράξενες. Τα σύμπαντα διευθύνονται σύμφωνα με τους νόμους και την τάξη. Οι νόμοι του Νέβαδον είναι οι θείες επιταγές του Σάλβινγκτον και η εξελικτική τάξη της ζωής στη Σατάνια είναι σύμφωνη με το εξελικτικό πρότυπο του Νέβαδον.

^{(560.3) 49:1.4} Η εξέλιξη είναι ο κανόνας της ανθρώπινης ανάπτυξης, η διαδικασία, όμως, αυτή καθ’ εαυτή ποικίλει πάρα πολύ στους διάφορους κόσμους. Η ζωή αρχίζει ορισμένες φορές σ’ ένα κέντρο, άλλες φορές σε τρία, όπως έγινε στην Ουράντια. Στους κόσμους που διαθέτουν ατμόσφαιρα προέρχεται συνήθως από τη θάλασσα, αλλά όχι πάντα. Πολλά εξαρτώνται από τη φυσική κατάσταση του πλανήτη. Οι Φορείς της Ζωής έχουν ευρύτατο πεδίο στη λειτουργία τους, της αρχής της ζωής.

^{(560.4) 49:1.5} Στην εξέλιξη της πλανητικής ζωής, η φυτική μορφή προηγείται πάντα της ζωικής και ολοκληρώνει απόλυτα την ανάπτυξή της πριν τα ζωικά πρότυπα διαφοροποιηθούν. Όλοι οι ζωικοί τύποι εξελίσσονται από τα βασικά πρότυπα του προηγηθέντος φυτικού βασιλείου των ζώντων πλασμάτων. Δεν είναι ξεχωριστά οργανωμένοι.

^{(560.5) 49:1.6} Τα πρώτα στάδια της εξέλιξης της ζωής δεν συμφωνούν εντελώς με τις σημερινές απόψεις σας. Ο θνητός άνθρωπος δεν είναι εξελικτικό ατύχημα. Υπάρχει ένα ακριβές σύστημα, ένας συμπαντικός νόμος, ο οποίος προσδιορίζει την ανάπτυξη του σχεδίου της πλανητικής ζωής στις σφαίρες του διαστήματος. Ο χρόνος και η παραγωγή σε μεγάλους αριθμούς ενός είδους δεν είναι οι καθοριστικές επιρροές. Τα ποντίκια αναπαράγονται με πολύ μεγαλύτερη ταχύτητα από τους ελέφαντες, παρ’ όλ’ αυτά, οι ελέφαντες εξελίσσονται πολύ ταχύτερα από τα ποντίκια.

^{(560.6) 49:1.7} Η διαδικασία της πλανητικής εξέλιξης είναι μεθοδική και ελεγχόμενη. Η ανάπτυξη ανώτερων οργανισμών από τα κατώτερα είδη ζωής δεν είναι τυχαία. Ορισμένες φορές η εξελικτική διαδικασία καθυστερεί προσωρινά εξ αιτίας της καταστροφής ορισμένων ευνοϊκών πεδίων¹ ζωικού πλάσματος που εμπεριέχεται σε επιλεγμένα είδη. Απαιτούνται, συχνά, αιώνες επί αιώνων για να αποκατασταθούν οι ζημίες που προκλήθηκαν εξ αιτίας της απώλειας ενός μοναδικού, ανώτερου χαρακτηριστικού ανθρώπινης κληρονομικότητας. Τα επιλεγμένα αυτά, ανώτερα χαρακτηριστικά του ζώντος πρωτοπλάσματος φυλάσσονται ζηλότυπα και έξυπνα, από τη στιγμή που θα εμφανισθούν. Και στους περισσότερους από τους κατοικημένους κόσμους οι ανώτερες αυτές δυναμικές εκτιμώνται πολύ περισσότερο από όσο στην Ουράντια.

^{(560.7) 49:2.1} Υπάρχει ένα τυπικό και βασικό πρότυπο φυτών και ζώων² σε κάθε σύστημα. Οι Φορείς της Ζωής, όμως, έρχονται συχνά αντιμέτωποι με την αναγκαιότητα της τροποποίησης των βασικών αυτών προτύπων, ώστε να συμμορφώνονται προς τις διαφοροποιούμενες φυσικές συνθήκες τις οποίες συναντούν σε πολυάριθμους κόσμους του διαστήματος. Υιοθετούν ένα γενικευμένο, τύπο θνητών πλασμάτων, στο συγκεκριμένο σύστημα, υπάρχουν, όμως, επτά ξεχωριστοί φυσικοί τύποι, όπως επίσης και χιλιάδες χιλιάδων ελάσσονες παραλλαγές αυτών των επτά διακεκριμένων διαφοροποιήσεων:

^{(561.1) 49:2.2} 1. Οι ατμοσφαιρικοί τύποι.

^{(561.2) 49:2.3} 2. Οι Στοιχειώδεις τύποι.

^{(561.3) 49:2.4} 3. Οι βαρυτικοί τύποι.

^{(561.4) 49:2.5} 4. Οι θερμοκρασιακοί τύποι.

^{(561.5) 49:2.6} 5. Οι ηλεκτρικοί τύποι.

^{(561.6) 49:2.7} 6. Οι ενεργοποιητικοί τύποι.

^{(561.7) 49:2.8} 7. Οι ανώνυμοι τύποι.

^{(561.8) 49:2.9} Το σύστημα της Σατάνια εμπεριέχει όλους αυτούς τους τύπους, αλλά και πολυάριθμες ενδιάμεσες ομάδες, αν και ορισμένες ελάχιστα εκπροσωπούνται.

^{(561.9) 49:2.10} 1. Οι ατμοσφαιρικοί τύποι. Οι φυσικές διαφορές στους κόσμους όπου κατοικούν οι θνητοί καθορίζονται κυρίως από τη φύση της ατμόσφαιρας. Οι άλλες επιδράσεις οι οποίες συμμετέχουν στην πλανητική διαφοροποίηση της ζωής είναι, σχετικά, μικρότερες.

^{(561.10) 49:2.11} Η παρούσα ατμοσφαιρική κατάσταση στην Ουράντια είναι σχεδόν ιδανική για την υποστήριξη του αναπνέοντος τύπου ανθρώπου, ο ανθρώπινος τύπος, όμως, μπορεί να τροποποιηθεί ώστε να μπορεί να ζήσει σε υπερ-ατμοσφαιρικούς³ αλλά και υπό-ατμοσφαιρικούς πλανήτες. Τέτοιες τροποποιήσεις εκτείνονται επίσης και στην ύπαρξη των ζώων, η οποία διαφέρει πάρα πολύ στους ποικίλους κατοικημένους κόσμους. Υπάρχει μία πολύ μεγάλη διαφοροποίηση ζωικών τάξεων στους υπο-ατμοσφαιρικούς αλλά και στους υπερ-ατμοσφαιρικούς κόσμους.

^{(561.11) 49:2.12} Από τους ατμοσφαιρικούς τύπους στη Σατάνια, περίπου το δυόμισι τοις εκατό είναι υπο-αναπνέοντες, περίπου το πέντε τοις εκατό υπερ-αναπνέοντες και πάνω από το ενενήντα ένα τοις εκατό μεσο-αναπνέοντες, καλύπτοντας συνολικά το ενενήντα οκτώμισι τοις εκατό των κόσμων της Σατάνια.

^{(561.12) 49:2.13} Υπάρξεις τέτοιες, όπως οι φυλές της Ουράντια ταξινομούνται ως μεσο-αναπνέοντες. Αντιπροσωπεύετε τη μέση, ή τυπική αναπνέουσα τάξη θνητής ύπαρξης. Αν τα ευφυή πλάσματα ζούσαν σ’ έναν πλανήτη με ατμόσφαιρα παρόμοια μ’ εκείνη του πλησιέστερου γείτονά σας, της Αφροδίτης, θα ανήκαν στην υπερ-αναπνέουσα ομάδα, ενώ εκείνοι που θα κατοικούσαν σ’ έναν πλανήτη με ατμόσφαιρα αραιή, όπως εκείνη του εξωτερικού σας γείτονα, του Άρη, θα ονομάζονταν υπο-αναπνέοντες.

^{(561.13) 49:2.14} Αν οι θνητοί ζούσαν σ’ έναν πλανήτη χωρίς αέρα, όπως η σελήνη σας, θα ανήκαν στην ξεχωριστή κατηγορία των μη-αναπνεόντων. Ο τύπος αυτός αντιπροσωπεύει μία ριζική, ή ακραία προσαρμογή στο πλανητικό περιβάλλον και μελετάται χωριστά. Οι μη-αναπνέοντες καλύπτουν το υπόλοιπο ενάμισι τοις εκατό των κόσμων της Σατάνια.

^{(561.14) 49:2.15} 2. Οι Στοιχειώδεις τύποι. Οι διαφοροποιήσεις αυτές έχουν να κάνουν με τη σχέση των θνητών προς το νερό, τον αέρα και το έδαφος και υπάρχουν τέσσερα ξεχωριστά είδη ευφυούς ζωής, όπως συσχετίζονται με τα περιβάλλοντα αυτά. Οι φυλές της Ουράντια ανήκουν στο είδος του εδάφους.

^{(561.15) 49:2.16} Είναι εντελώς αδύνατο για σας να φαντασθείτε το περιβάλλον που επικρατεί τις αρχικές εποχές ορισμένων κόσμων. Οι ασυνήθιστες αυτές συνθήκες καθιστούν απαραίτητο για την εξελισσόμενη ζωική ύπαρξη να παραμείνει στο θαλάσσιο περιβάλλον της για μεγαλύτερες περιόδους, απ’ όσο στους πλανήτες εκείνους που από πολύ νωρίς παρέχουν ένα φιλόξενο εδάφους-ατμόσφαιρας περιβάλλον. Αντίστροφα, σε κάποιους κόσμους υπερ-αναπνεόντων, όταν ένας πλανήτης δεν είναι πολύ μεγάλος, θεωρείται σκόπιμο, ορισμένες φορές, να διασφαλισθεί ένας θνητός τύπος, ο οποίος να μπορεί εύκολα να χρησιμοποιήσει τη δια της ατμόσφαιρας μεταφορά. Οι ταξιδευτές αυτοί του αέρα πολλές φορές μεσολαβούν μεταξύ των υδάτινων και γήινων ομάδων και πάντα ζουν, ως ένα σημείο επί του εδάφους, εξελισσόμενοι τελικά σε κατοίκους του. Σε άλλους κόσμους, όμως, εξακολουθούν να πετούν ακόμη και αφού γίνουν υπάρξεις του εδάφους.

^{(562.1) 49:2.17} Είναι μαζί εκπληκτικό και διασκεδαστικό να παρατηρεί κανείς τον πρώιμο πολιτισμό μιας πρωτόγονης φυλής ανθρώπινων υπάρξεων να παίρνει μορφή, στη μία περίπτωση, στον αέρα και στις κορυφές των δένδρων και, σε μία άλλη, μέσα στα ρηχά νερά των καλυμμένων τροπικών λιμνών, αλλά και στους βυθούς, τις πλαγιές και τις ακτές των θαλάσσιων αυτών κήπων, των αυγινών φυλών, αυτών των εξαιρετικών κόσμων. Ακόμη και στην Ουράντια, υπήρξε μια μακρά περίοδος κατά την οποία ο πρωτόγονος άνθρωπος συντηρήθηκε και προώθησε τον πρωτόγονο πολιτισμό του ζώντας κατά το πλείστον στις κορυφές των δένδρων, όπως έκαναν οι αρχικοί δενδρόβιοι πρόγονοί του. Και στην Ουράντια, έχετε επιπλέον μία ομάδα πάρα πολύ μικρών θηλαστικών (την οικογένεια των νυκτερίδων), οι οποίες είναι ταξιδιώτες του αέρα, ενώ οι φώκιες και οι φάλαινές σας, που ζουν σε θαλάσσιο περιβάλλον, ανήκουν, επίσης, στην κατηγορία των θηλαστικών.

^{(562.2) 49:2.18} Από τους στοιχειώδεις τύπους στη Σατάνια, το επτά τοις εκατό είναι υδρόβιοι, το δέκα τοις εκατό αερόβιοι, το εβδομήντα τοις εκατό ζουν στο έδαφος και το δέκα τρία τοις εκατό είναι μικτοί τύποι εδάφους-αέρος. Οι τροποποιήσεις, όμως, αυτές των προγενέστερων ευφυών πλασμάτων δεν είναι ανθρώπινα ψάρια, ούτε ανθρώπινα πουλιά. Ανήκουν στους ανθρώπινους και προ-ανθρώπινους τύπους, ούτε υπερ-ψάρια, ούτε θεοποιημένα πουλιά, αλλά σαφώς θνητοί.

^{(562.3) 49:2.19} 3. Οι βαρυτικοί τύποι. Με τροποποίηση του δημιουργικού σχεδιασμού, οι ευφυείς υπάρξεις είναι δομημένες έτσι ώστε να μπορούν να λειτουργήσουν απρόσκοπτα σε σφαίρες μικρότερες, αλλά και μεγαλύτερες από την Ουράντια, όντας με τον τρόπο αυτό, ως ένα σημείο, προσαρμοσμένες στη βαρύτητα των πλανητών εκείνων οι οποίοι δεν έχουν το ιδανικό μέγεθος και πυκνότητα.

^{(562.4) 49:2.20} Οι διάφοροι πλανητικοί τύποι των θνητών ποικίλουν ως προς το ύψος, ο μέσος όρος του οποίου στον Νέβαδον είναι κατά τι λιγότερο από 2.3 μέτρα. Μερικοί από τους μεγαλύτερους κόσμους κατοικούνται από υπάρξεις που έχουν μόνο 75 εκατοστά, περίπου, ύψος. Το ανάστημα των θνητών κυμαίνεται από το σημείο αυτό, προχωρώντας στο μέσο ύψος σε μέσου μεγέθους πλανήτες, ως τα τρία περίπου μέτρα, στις μικρότερες κατοικημένες σφαίρες. Στη Σατάνια υπάρχει μόνο μία φυλή με ύψος λιγότερο από 1.2 μέτρα. Το είκοσι τοις εκατό των κατοικημένων κόσμων της Σατάνια κατοικούνται από θνητούς διαφοροποιημένων βαρυτικών τύπων, οι οποίοι καταλαμβάνουν τους μεγαλύτερους και τους μικρότερους πλανήτες.

^{(562.5) 49:2.21} 4. οι Θερμοκρασιακοί τύποι. Είναι δυνατόν να δημιουργηθούν ζώσες υπάρξεις που μπορούν να ανθέξουν θερμοκρασίες πολύ υψηλότερες, αλλά και πολύ χαμηλότερες από τη ζωτική κλίμακα θερμοκρασίας των φυλών της Ουράντια. Υπάρχουν πέντε ξεχωριστές κατηγορίες υπάρξεων, όπως κατατάσσονται εν σχέσει προς τους μηχανισμούς θερμοκρασιακής ρύθμισης. Στην κλίμακα αυτή, οι φυλές της Ουράντια έχουν τον αριθμό τρία. Τριάντα τοις εκατό των κόσμων της Σατάνια κατοικούνται από φυλές τροποποιημένων θερμοκρασιακών τύπων. Δώδεκα τοις εκατό ανήκουν στις υψηλότερες κλίμακες θερμοκρασίας, δέκα οκτώ τοις εκατό στις χαμηλότερες, συγκρινόμενες με τους Ουραντιανούς, οι οποίοι βρίσκονται στην μέσης θερμοκρασίας ομάδα.

^{(562.6) 49:2.22} 5. Οι ηλεκτρικοί τύποι. Η ηλεκτρική, μαγνητική και ηλεκτρονική συμπεριφορά των κόσμων ποικίλει σε μεγάλο βαθμό. Υπάρχουν δέκα πρότυπα θνητής ζωής ποικιλότροπα διαμορφωμένοι ώστε να αντέχουν στη διαφορετική ενέργεια των σφαιρών. Οι δέκα αυτές ποικιλίες επίσης αντιδρούν με ελαφρά διαφορετικούς τρόπους στις χημικές ακτίνες του συνηθισμένου ηλιακού φωτός. Οι ελαφρές, όμως, αυτές παραλλαγές, κατ’ ουδένα τρόπο επηρεάζουν την διανοητική και την πνευματική ζωή.

^{(562.7) 49:2.23} Από τις ηλεκτρικές ομαδοποιήσεις της θνητής ζωής, σχεδόν το είκοσι τρία τοις εκατό ανήκει στην κατηγορία υπ’ αριθμόν τέσσερα, τον τύπο ύπαρξης της Ουράντια. Οι τύποι αυτοί είναι κατανεμημένοι ως εξής: Υπ’ αριθμόν 1, ένα τοις εκατό. Υπ’ αριθμόν 2, δύο τοις εκατό. Υπ’ αριθμόν 3, πέντε τοις εκατό. Υπ’ αριθμόν 4, είκοσι τρία τοις εκατό. Υπ’ αριθμόν 5, είκοσι επτά τοις εκατό. Υπ’ αριθμόν 6, είκοσι τέσσερα τοις εκατό. Υπ’ αριθμόν 7, οκτώ τοις εκατό, υπ’ αριθμόν 8, πέντε τοις εκατό, υπ’ αριθμόν 9, τρία τοις εκατό και υπ’ αριθμόν 10, δύο τοις εκατό, σε ακέραια ποσοστά.

^{(563.1) 49:2.24} 6. Οι ενεργοποιητικοί τύποι. Δεν είναι όλοι οι κόσμοι ίδιοι στον τρόπο πρόσληψης ενέργειας. Δεν έχουν όλοι οι κατοικημένοι κόσμοι έναν ατμοσφαιρικό ωκεανό κατάλληλο για την, δια της αναπνοής, ανταλλαγή αερίων, όπως είναι τώρα στην Ουράντια. Κατά τα προγενέστερα, αλλά και τα μεταγενέστερα στάδια πολλών πλανητών, πλάσματα της σημερινής σας κατηγορίας δεν θα μπορούσαν να υπάρξουν. Και όταν οι συνιστώσες αναπνοής ενός πλανήτη είναι πολύ υψηλές, ή πολύ χαμηλέςί, αλλά όλες οι άλλες απαιτούμενες προϋποθέσεις για την ευφυή ζωή κατάλληλες, οι Φορείς της Ζωής συχνά εγκαθιστούν σε τέτοιους κόσμους μία τροποποιημένη μορφή θνητής υπόστασης, υπάρξεις που είναι ικανές να πραγματοποιήσουν τις ζωτικές τους ανταλλαγές άμεσα, δια της φωτεινής ενέργειας και των αρχικών δυναμικών μεταστοιχειώσεων των Κυρίαρχων Φυσικών Ελεγκτών.

^{(563.2) 49:2.25} Υπάρχουν έξι διαφορετικοί τύποι ζωικής και θνητής θρέψης: Οι υπο-αναπνέοντες χρησιμοποιούν τον πρώτο τύπο θρέψης, οι υδρόβιοι τον δεύτερο, οι μεσο-αναπνέοντες τον τρίτο, όπως στην Ουράντια. Οι υπερ-αναπνέοντες χρησιμοποιούν τον τέταρτο τύπο πρόσληψης ενέργειας, ενώ οι μη αναπνέοντες κάνουν χρήση του πέμπτου τύπου θρέψης και ενέργειας. Η έκτη τεχνική ενεργοποίησης περιορίζεται στα μεσοδιάστατα πλάσματα.

^{(563.3) 49:2.26} 7. Οι ανώνυμοι τύποι. Υπάρχουν πολυάριθμες επιπλέον φυσικές παραλλαγές στην πλανητική ζωή, όλες όμως, οι διαφορές αυτές αποτελούν αποκλειστικά θέμα ανατομικών τροποποιήσεων, φυσιολογικών διαφοροποιήσεων και ηλεκτροχημικών προσαρμογών. Οι διαχωρισμοί αυτοί δεν αφορούν στην διανοητική, ή την πνευματική ζωή.

^{(563.4) 49:3.1} Το μεγαλύτερο μέρος των κατοικημένων κόσμων είναι γεμάτοι με ευφυείς υπάρξεις που αναπνέουν. Αλλά υπάρχουν, επίσης, κατηγορίες θνητών οι οποίες είναι ικανές να ζήσουν σε κόσμους με λίγο, ή καθόλου αέρα. Από τους κατοικημένους κόσμους του Όρβοντον, ο τύπος αυτός ισοδυναμεί με λιγότερο από επτά τοις εκατό. Στον Νέβαδον το ποσοστό αυτό είναι λιγότερο από τρία. Σ’ ολόκληρη τη Σατάνια υπάρχουν μόνο εννέα τέτοιοι κόσμοι.

^{(563.5) 49:3.2} Υπάρχουν τόσο λίγοι κόσμοι κατοικημένοι με μη αναπνέοντες τύπους στην Σατάνια, επειδή αυτός, ο πιο πρόσφατα δημιουργημένος, τομέας του Νορλάτιαντεκ είναι ακόμη γεμάτος μετεωρίτες. Και κόσμοι χωρίς ατμόσφαιρα που να προστατεύει από την τριβή, είναι υποκείμενοι σε αδιάκοπο βομβαρδισμό από τους πλάνητες αυτούς. Επιπλέον, ορισμένοι από τους κομήτες αποτελούνται από σμήνη μετεωριτών, κατά κανόνα, όμως, αποτελούνται από διασπασμένα μικρότερα σώματα ύλης.

^{(563.6) 49:3.3} MISSING PARAGRAPH

^{(563.7) 49:3.4} Η ζωή στους κόσμους των μη αναπνεόντων είναι ριζικά διαφορετική από ό,τι είναι στην Ουράντια. Οι μη αναπνέοντες δεν τρώνε φαγητό και δεν πίνουν νερό, όπως κάνουν οι φυλές της Ουράντια. Οι αντιδράσεις του νευρικού συστήματος, του θερμορυθμιστικού μηχανισμού και του μεταβολισμού των μοναδικών αυτών λαών διαφέρει ριζικά από τις αντίστοιχες λειτουργίες των θνητών της Ουράντια. Σχεδόν κάθε ζωτική εκδήλωση, εκτός από την αναπαραγωγή, διαφέρει ενώ ακόμη και οι μέθοδοι αναπαραγωγής είναι λίγο διαφορετικές.

^{(564.1) 49:3.5} Στους κόσμους των μη αναπνεόντων τα είδη των ζώων είναι εντελώς ανόμοια από εκείνα που βρίσκονται στους πλανήτες με ατμόσφαιρα. Η διαδικασία της χωρίς αναπνοή ζωής διαφέρει από τη διαδικασία της ύπαρξης σ’ έναν πλανήτη με ατμόσφαιρα. Ακόμη και ως προς την επιβίωση διαφέρουν οι λαοί τους, όντας υποψήφιοι για την δια του Πνεύματος συγχώνευση. Παρ’ όλ’ αυτά, οι υπάρξεις αυτές απολαμβάνουν τη ζωή και διεξάγουν τις δραστηριότητες του κόσμου με τις ίδιες, σχετικά, δοκιμασίες και απολαύσεις που βιώνονται από τις θνητές υπάρξεις στους κόσμους με ατμόσφαιρα. Στο νου και το χαρακτήρα οι μη αναπνέοντες δεν διαφέρουν από τους άλλους τύπους των θνητών.

^{(564.2) 49:3.6} Θα νοιώσετε κάτι περισσότερο από ενδιαφέρον στην πλανητική διεύθυνση αυτού του τύπου των θνητών, επειδή μία τέτοια φυλή πλασμάτων κατοικεί σ’ έναν κόσμο πολύ κοντά στην Ουράντια.

^{(564.3) 49:4.1} Υπάρχουν μεγάλες διαφορές μεταξύ των θνητών στους διάφορους κόσμους, ακόμη και μεταξύ εκείνων οι οποίοι ανήκουν στους ίδιους διανοητικούς και φυσικούς τύπους, ωστόσο όλοι οι θνητοί ελεύθερης βούλησης είναι όρθια ζώα, δίποδα.

^{(564.4) 49:4.2} Υπάρχουν έξι βασικές εξελικτικές φυλές: τρεις βασικές – η κόκκινη, η κίτρινη και η γαλάζια. Και τρεις δευτερεύουσες – η πορτοκαλόχρωμη, η πράσινη και εκείνη στο χρώμα του λουλακιού. Οι περισσότεροι από τους κατοικημένους κόσμους διαθέτουν όλες αυτές τις φυλές, αλλά πολλοί από τους τριπλού εγκεφάλου πλανήτες φιλοξενούν μόνο τους τρεις βασικούς τύπους. Ορισμένα τοπικά συστήματα επίσης έχουν μόνον αυτές τις τρεις φυλές.

^{(564.5) 49:4.3} Ο μέσος όρος των ιδιαίτερων φυσικών αισθήσεων με τις οποίες είναι προικισμένες οι ανθρώπινες υπάρξεις είναι δώδεκα, αν και οι ιδιαίτερες αισθήσεις των τριπλού εγκεφάλου θνητών εκτείνονται λίγο περισσότερο από εκείνες των απλού και διπλού εγκεφάλου τύπων. Μπορούν να βλέπουν και να ακούνε πολύ καλύτερα από όσο οι φυλές της Ουράντια.

^{(564.6) 49:4.4} Τα παιδιά συνήθως γεννιούνται ανά ένα, με τις πολλαπλές γεννήσεις να αποτελούν εξαίρεση και η οικογενειακή ζωή είναι αρκετά ομοιόμορφη σε όλους τους τύπους των πλανητών. Η ισότητα των φύλων επικρατεί σε όλους τους εξελιγμένους κόσμους. Τα αρσενικά και τα θηλυκά είναι ισότιμα όσον αφορά στις διανοητικές ιδιότητες και την πνευματική κατάσταση. Δεν θεωρούμε ότι ένας πλανήτης έχει ξεφύγει από τη βαρβαρότητα, όσο το ένα φύλο προσπαθεί να καταδυναστεύσει το άλλο. Το χαρακτηριστικό αυτό της εμπειρίας των πλασμάτων πάντα βελτιώνεται κατά πολύ μετά την άφιξη ενός Υλικού Υιού και μιας Θυγατέρας.

^{(564.7) 49:4.5} Μεταβολές στις εποχές και τη θερμοκρασία λαμβάνουν χώρα σε όλους τους πλανήτες που φωτίζονται και θερμαίνονται από τους ήλιους. Η γεωργία είναι συμπαντική, σε όλους τους διαθέτοντες ατμόσφαιρα κόσμους. Η άροση του εδάφους είναι μία ασχολία κοινή στις εξελιγμένες φυλές όλων αυτών των πλανητών.

^{(564.8) 49:4.6} Όλοι οι θνητοί κάνουν γενικά τους ίδιους αγώνες εναντίον μικροσκοπικών εχθρών, στους πρώιμους καιρούς τους, σαν αυτούς που τώρα βιώνετε στην Ουράντια, αν και, ίσως, όχι σε τόση έκταση. Η διάρκεια της ζωής ποικίλει σε διαφορετικούς πλανήτες, από τα είκοσι πέντε χρόνια στους πρωτόγονους κόσμους, μέχρι τα πεντακόσια, σχεδόν, στις περισσότερο εξελιγμένες και παλαιότερες σφαίρες.

^{(564.9) 49:4.7} Όλες οι ανθρώπινες υπάρξεις είναι αγελαίες, ως φυλές, αλλά και ως έθνη. Αυτοί οι ομαδικοί διαχωρισμοί είναι εγγενείς όσον αφορά στην καταγωγή και τη δημιουργία τους. Παρόμοιες τάσεις μπορούν να τροποποιηθούν μόνο δια του εξελισσόμενου πολιτισμού και της σταδιακής πνευματοποίησης. Τα κοινωνικά, οικονομικά και κυβερνητικά προβλήματα των κατοικημένων κόσμων ποικίλουν, σύμφωνα με την ηλικία των πλανητών και το βαθμό στον οποίον έχουν δεχθεί την επίδραση των διαδοχικών επισκέψεων των θείων Υιών.

^{(564.10) 49:4.8} Η διάνοια είναι η πλήρωση του Απείρου Πνεύματος και λειτουργεί με τον ίδιο ακριβώς τρόπο σε ανόμοια περιβάλλοντα.. Η διάνοια των θνητών είναι παρόμοια, ανεξάρτητα από ορισμένες δομικές και χημικές διαφορές που χαρακτηρίζουν την υλική φύση των αυτόβουλων πλασμάτων των τοπικών συστημάτων. Ανεξάρτητα από τις φυσικές πλανητικές διαφορές, η διανοητική ζωή όλων αυτών των ποικίλων τάξεων των θνητών μοιάζει πολύ και η πορεία τους αμέσως μετά τον θάνατο είναι σχεδόν η ίδια.

^{(565.1) 49:4.9} Ο θνητός, όμως, νους, χωρίς το αθάνατο πνεύμα δεν μπορεί να σωθεί. Ο νους του ανθρώπου είναι θνητός. Μόνο το επιφοιτήσαν πνεύμα είναι αθάνατο. Η σωτηρία εξαρτάται από την πνευματοποίηση δια της λειτουργίας του Προσαρμοστή – κατά τη γέννηση και την εξέλιξη της αθάνατης ψυχής. Τουλάχιστον, δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ανταγωνιστικά η αποστολή του Προσαρμοστή να πραγματοποιήσει τον πνευματικό μετασχηματισμό του υλικού νου.

^{(565.2) 49:5.1} Θα είναι λίγο δύσκολο να γίνει μία επαρκής παρουσίαση των πλανητικών σειρών των θνητών, διότι γνωρίζετε ελάχιστα γι’ αυτούς και διότι υπάρχουν πλείστες παραλλαγές. Τα θνητά πλάσματα, πάντως, μπορούν να μελετηθούν από πάρα πολλές απόψεις, μεταξύ των οποίων είναι οι εξής:

^{(565.3) 49:5.2} 1. Προσαρμογή στο πλανητικό περιβάλλον

^{(565.4) 49:5.3} 2. Σειρές εγκεφαλικών τύπων

^{(565.5) 49:5.4} 3. Σειρές πνευματικής υποδοχής

^{(565.6) 49:5.5} 4. Εποχές πλανητικών θνητών

^{(565.7) 49:5.6} 5. Σειρές συγγενών πλασμάτων

^{(565.8) 49:5.7} 6. Σειρές συγχωνευόμενες δια του Προσαρμοστή

^{(565.9) 49:5.8} 7. Τεχνικές απόδρασης από τα επίγεια.

^{(565.10) 49:5.9} Οι κατοικημένες σφαίρες των επτά υπερσυμπάντων κατοικούνται από θνητούς που ταυτόχρονα ταξινομούνται σε μία, ή περισσότερες κατηγορίες από αυτές τις επτά γενικευμένες τάξεις της εξελικτικής ζωής των πλασμάτων. Αλλά και οι γενικές αυτές ταξινομήσεις δεν λαμβάνουν μέριμνα για υπάρξεις όπως οι ενδιάμεσοι,⁴ ή ορισμένες άλλες μορφές ευφυούς ζωής. Οι κατοικημένοι κόσμοι, όπως παρουσιάσθηκαν στις αφηγήσεις αυτές, κατοικούνται από εξελικτικά, θνητά πλάσματα, υπάρχουν, ωστόσο, και άλλες μορφές ζωής.

^{(565.11) 49:5.10} 1. Προσαρμογή στο πλανητικό περιβάλλον. Υπάρχουν τρεις μεγάλες ομάδες κατοικημένων κόσμων, από την άποψη της προσαρμογής των ζώντων πλασμάτων στο πλανητικό περιβάλλον: η ομάδα φυσιολογικής προσαρμογής, η ομάδα ριζικής προσαρμογής και η εμπειρική ομάδα.

^{(565.12) 49:5.11} Οι φυσιολογικές προσαρμογές στο πλανητικό περιβάλλον ακολουθούν τα γενικά φυσικά πρότυπα που μελετήθηκαν προηγούμενα. Οι κόσμοι των μη αναπνεόντων αντιπροσωπεύουν τη ριζική, ή ακραία προσαρμογή, αλλά στην ομάδα αυτή περιλαμβάνονται, επίσης, και άλλοι τύποι. Οι εμπειρικοί κόσμοι προσαρμόζονται, συνήθως, ιδανικά στις τυπικές μορφές ζωής και στους δεκαδικούς αυτούς πλανήτες οι Φορείς της Ζωής επιχειρούν να δημιουργήσουν ευνοϊκές παραλλαγές των προτύπων της κανονικής ζωής. Εφ’ όσον ο κόσμος σας είναι εμπειρικός πλανήτης, διαφέρει σημαντικά από τους αδελφούς πλανήτες στη Σατάνια. Πολλές μορφές ζωής έχουν εμφανισθεί στην Ουράντια που δεν βρίσκονται αλλού. Ωσαύτως υπάρχουν πολλά κοινά είδη απόντα από τον πλανήτη σας.

^{(565.13) 49:5.12} Στο σύμπαν του Νέβαδον, όλοι οι κόσμοι όπου γίνονται τροποποιήσεις της ζωής είναι εν σειρά συνδεδεμένοι και αποτελούν ένα ιδιαίτερο χώρο συμπαντικών συμβάντων τον οποίο φροντίζουν διορισμένοι διοικητές. Και όλοι αυτοί οι εμπειρικοί κόσμοι επιθεωρούνται κατά περιόδους από ένα σώμα συμπαντικών διευθυντών προϊστάμενος των οποίων είναι ο βετεράνος τελικιστής γνωστός στην Σατάνια ως Τεϊμπαμέιντια.

^{(566.1) 49:5.13} 2. Σειρές εγκεφαλικών τύπων. Η μοναδική φυσική ομοιομορφία των θνητών είναι ο εγκέφαλος και το νευρικό σύστημα. Παρ’ όλ’ αυτά, υπάρχουν τρεις βασικές οργανώσεις εγκεφαλικού μηχανισμού: ο απλού, ο διπλού και ο τριπλού εγκεφάλου τύπος. Οι Ουραντιανοί ανήκουν στον διπλού εγκεφάλου τύπο, κάπως περισσότερο ευφάνταστοι, ριψοκίνδυνοι και φιλοσοφημένοι από τους απλού εγκεφάλου θνητούς, αλλά κάπως λιγότερο πνευματικοί, ηθικοί και θρησκευόμενοι από τους τριπλού εγκεφάλου τύπους. Οι εγκεφαλικές αυτές διαφορές χαρακτηρίζουν ακόμη και τις προ-ανθρώπινες, ζωώδεις υπάρξεις.

^{(566.2) 49:5.14} Από τον δύο ημισφαιρίων τύπο του Ουραντιανού εγκεφαλικού φλοιού, μπορείτε, αναλογικά, να αντιληφθείτε κάτι για τον απλού εγκεφάλου τύπο. Ο τρίτος εγκέφαλος των τριπλού εγκεφάλου τάξεων γίνεται περισσότερο αντιληπτός ως εξέλιξη του δικού σας κατώτερου, ή στοιχειώδους μορφής εγκεφάλου, ο οποίος αναπτύχθηκε μέχρι του σημείου από το οποίο να λειτουργεί κυρίως ελέγχοντας τις φυσικές δραστηριότητες, αφήνοντας τους δύο ανώτερους εγκεφάλους ελεύθερους, για ανώτερες λειτουργίες: έναν για διανοητικές λειτουργίες και τον άλλο για τις συμπληρωματικές των πνευματικών δραστηριότητες του Προσαρμοστή της Σκέψης.

^{(566.3) 49:5.15} Ενώ τα επίγεια επιτεύγματα των απλού εγκεφάλου φυλών είναι ελαφρά περιορισμένα σε σύγκριση με τις διπλού εγκεφάλου τάξεις, οι παλαιότεροι πλανήτες της τριπλού εγκεφάλου ομάδας παρουσιάζουν πολιτισμούς που θα εξέπλησσαν τους Ουραντιανούς και που ίσως θα ντρόπιαζαν το δικό σας, συγκρινόμενοι μ’ αυτόν. Ως προς τη μηχανική εξέλιξη και τον υλικό πολιτισμό, ακόμη και την πνευματική πρόοδο, οι κόσμοι των διπλού εγκεφάλου θνητών μπορούν να φθάσουν τις τριπλού εγκεφάλου σφαίρες. Όσον όμως αφορά στον ανώτερο έλεγχο του νου και την εξέλιξη της διανοητικής και πνευματικής αμοιβαιότητας, είσαστε κάπως κατώτεροι.

^{(566.4) 49:5.16} Όλες αυτές οι συγκριτικές εκτιμήσεις που αφορούν στην διανοητική πρόοδο, ή τα πνευματικά επιτεύγματα οποιουδήποτε κόσμου, ή ομάδας κόσμων, πρέπει αμερόληπτα να συνυπολογίσουν την πλανητική ηλικία. Πολλά, πάρα πολλά εξαρτώνται από την ηλικία, την αρωγή των βιολογικών εξευγενιστών και τις συνακόλουθες αποστολές των διαφόρων τάξεων των θείων Υιών.

^{(566.5) 49:5.17} Ενώ οι τριπλού εγκεφάλου λαοί είναι ικανοί για μία ελαφρά ανώτερη πλανητική εξέλιξη από όση οι απλού, ή διπλού εγκεφάλου τάξεις, όλοι έχουν τον ίδιο τύπο ζωτικού πλάσματος και διεξάγουν τις πλανητικές δραστηριότητες με πολύ παρόμοιους τρόπους, εν πολλοίς όπως οι ανθρώπινες υπάρξεις στην Ουράντια. Αυτοί οι τρεις τύποι των θνητών είναι κατανεμημένοι σε όλους τους κόσμους των τοπικών συστημάτων. Στην πλειονότητα των περιπτώσεων οι πλανητικές συνθήκες ελάχιστα έχουν να κάνουν με τις αποφάσεις των Φορέων της Ζωής να σχεδιάσουν τις ποικίλες αυτές κατηγορίες των θνητών στους διαφορετικούς κόσμους. Αποτελεί προνόμιο των Φορέων της Ζωής να σχεδιάζουν και να εκτελούν τα σχέδιά τους με τον τρόπο αυτό.

^{(566.6) 49:5.18} Οι τρεις αυτές τάξεις βρίσκονται στην ίδια βαθμίδα της ανελικτικής πορείας. Κάθε μία πρέπει να ανέλθει την ίδια διανοητική κλίμακα ανάπτυξης και κάθε μία πρέπει να επιτύχει στις ίδιες πνευματικές δοκιμασίες προόδου. Η διακυβέρνηση του συστήματος και ο, από τον αστερισμό προερχόμενος, υπερέλεγχος των διαφορετικών αυτών κόσμων είναι ομοιόμορφα απαλλαγμένοι από διακρίσεις. Ακόμα και τα καθεστώτα των Πλανητικών πριγκίπων είναι ταυτόσημα.

^{(566.7) 49:5.19} 3. Οι σειρές πνευματικής υποδοχής. Υπάρχουν τρεις κατηγορίες σχεδιασμού του εγκεφάλου όσον αφορά την επαφή με τα πνευματικά θέματα. Η κατάταξη αυτή δεν αναφέρεται στις απλού, διπλού και τριπλού εγκεφάλου τάξεις των θνητών. Αναφέρεται κυρίως στη χημεία των αδένων, ειδικώτερα δε στον σχηματισμό ορισμένων αδένων που μπορούν να συγκριθούν με τους αδένες της υπόφυσης. Οι φυλές σε ορισμένους κόσμους έχουν έναν αδένα, σε άλλους δύο, όπως οι Ουραντιανοί, ενώ σε άλλες, πάλι, σφαίρες οι φυλές έχουν τρία από τα μοναδικά αυτά σώματα. Η εγγενής φαντασία και η πνευματική δεκτικότητα επηρεάζονται καθοριστικά από τις διαφορετικές αυτές χημικές ιδιότητες.

^{(566.8) 49:5.20} Από τους τύπους πνευματικής αποδοχής, το εξήντα πέντε τοις εκατό ανήκει στη δεύτερη ομάδα, όπως οι φυλές της Ουράντια. Δώδεκα τοις εκατό ανήκουν στον πρώτο τύπο, φυσικά λιγότερο δεκτικό, ενώ είκοσι τρία τοις εκατό έχουν μεγαλύτερη κλίση προς το πνεύμα κατά την επίγεια ζωή τους. Τέτοιες διακρίσεις, όμως, δεν επιζούν του φυσικού θανάτου. Όλες αυτές οι φυλετικές διαφορές χαρακτηρίζουν μόνο τη ζωή στη σάρκα.

^{(567.1) 49:5.21} 4. Οι εποχές των πλανητικών θνητών. Η ταξινόμηση αυτή αναγνωρίζει τη διαδοχή των εγκόσμιων απονομών, όπως αυτές επηρεάζουν την επίγεια κατάσταση του ανθρώπου και την αποδοχή από αυτόν της ουράνιας λειτουργίας.

^{(567.2) 49:5.22} Η ζωή εγκαινιάζεται στους πλανήτες από τους Φορείς της Ζωής, οι οποίοι εποπτεύουν την ανάπτυξή της μέχρις ενός χρονικού σημείου, μετά την εξελικτική εμφάνιση του θνητού ανθρώπου. Προτού οι Φορείς της Ζωής εγκαταλείψουν ένα πλανήτη, εγκαθιστούν με τον δέοντα τρόπο ένα Πλανητικό πρίγκιπα ως κυβερνήτη του πλανήτη. Μαζί με τον κυβερνήτη αυτό φθάνει μία πλήρης αναλογία από δευτερεύοντες βοηθητικούς και λειτουργικούς αρωγούς και η πρώτη απόφαση για ζώντες και νεκρούς γίνεται ταυτόχρονα με την άφιξή του.

^{(567.3) 49:5.23} Με την εμφάνιση των ανθρώπινων κατηγοριών, ο Πλανητικός αυτός Πρίγκιπας καταφθάνει για να εγκαινιάσει τον ανθρώπινο πολιτισμό και να συγκεντρώσει την ανθρώπινη κοινωνία. Ο γεμάτος σύγχυση κόσμος σας δεν αποτελεί κριτήριο των πρώιμων ημερών της κυριαρχίας των Πλανητικών Πριγκίπων, εφ’ όσον ήταν σχεδόν στην αρχή μιας τέτοιας διακυβέρνησης στην Ουράντια, όταν ο Πλανητικός σας Πρίγκιπας, ο Καλιγκάστια προσχώρησε στην εξέγερση του Κυρίαρχου του Συστήματος, του Εωσφόρου. Ο πλανήτης σας ακολούθησε από τότε μια ταραγμένη πορεία.

^{(567.4) 49:5.24} Σ’ ένα φυσιολογικό εξελικτικό κόσμο, η φυλετική πρόοδος φθάνει στο φυσικό, βιολογικό της αποκορύφωμα κατά τη διάρκεια του καθεστώτος του Πλανητικού Πρίγκιπα και σύντομα, κατόπιν αυτού, ο Κυρίαρχος του Συστήματος αποστέλλει έναν Υλικό Υιό και μία Θυγατέρα στον συγκεκριμένοι πλανήτη. Οι εισηγμένες αυτές υπάρξεις υπηρετούν ως βιολογικοί εξευγενιστές. Η παράβασή τους στην Ουράντια περιέπλεξε περισσότερο την ιστορία του πλανήτη σας.

^{(567.5) 49:5.25} Όταν η διανοητική και ηθική πρόοδος μιας ανθρώπινης φυλής φθάσει στα όρια της εξελικτικής ανάπτυξης, καταφθάνει ένας Υιός Άβοναλ του Παραδείσου με καθήκοντα δικαστή. Και αργότερα, όταν η πνευματική κατάσταση ενός τέτοιου κόσμου πλησιάσει το όριο του φυσικού επιτεύγματος, επισκέπτεται τον πλανήτη ένας Παραδείσιος Υιός της πλήρωσης. Η κύρια αποστολή ενός Υιού πλήρωσης είναι να παγιώσει την πλανητική κατάσταση, να απελευθερώσει το Πνεύμα της Αλήθειας ώστε να λειτουργήσει επί του πλανήτη και έτσι να πραγματοποιηθεί η συμπαντική άφιξη των Προσαρμοστών της Σκέψης.

^{(567.6) 49:5.26} Εδώ, πάλι, η Ουράντια παρεκκλίνει: Ουδέποτε υπήρξε δικαστική αποστολή στον κόσμο σας, ούτε ο Υιός της πλήρωσης στον πλανήτη σας ανήκε στην τάξη των Άβοναλ. Ο πλανήτης σας απόλαυσε τη μοναδική τιμή να γίνει ο πλανήτης-πατρίδα του, ως θνητού, του Κυρίαρχου Υιού, του Μιχαήλ του Νέβαδον.

^{(567.7) 49:5.27} Ως αποτέλεσμα της λειτουργίας όλων των διαδοχικών κατηγοριών των θείων υιών, οι κατοικημένοι κόσμοι και οι εξελισσόμενες φυλές τους αρχίζουν να πλησιάζουν τον κολοφώνα της πλανητικής εξέλιξης. Τέτοιοι κόσμοι είναι πλέον ώριμοι για την ύψιστη αποστολή, την άφιξη των Διδασκάλων Υιών της Τριάδας. Η εποχή αυτή των Διδασκάλων Υιών είναι ο προθάλαμος για την τελική πλανητική εποχή – την εξελικτική ουτοπία – την εποχή του φωτός και της ζωής.

^{(567.8) 49:5.28} Η κατάταξη αυτή των ανθρωπίνων υπάρξεων θα τύχει μεγαλύτερης προσοχής σε επόμενο κεφάλαιο.

^{(567.9) 49:5.29} 5. Οι σειρές συγγενών πλασμάτων. Οι πλανήτες δεν είναι οργανωμένοι μόνο κατακόρυφα σε συστήματα, αστερισμούς και ούτω καθεξής, αλλά η διακυβέρνηση του σύμπαντος μεριμνά, επίσης, για τις οριζόντιες ομαδοποιήσεις σύμφωνα με τον τύπο, την κατηγορία και τους λοιπούς συσχετισμούς. Η παράλληλη αυτή διακυβέρνηση του σύμπαντος αφορά ειδικώτερα στο συντονισμό των δραστηριοτήτων μιας συγγενούς φύσης η οποία έχει ανεξάρτητα υιοθετηθεί σε διαφορετικές σφαίρες. Οι συνδεδεμένες αυτές τάξεις των συμπαντικών πλασμάτων επιθεωρούνται περιοδικά από ένα σύνθετο σώμα υψηλών προσωπικοτήτων του οποίου προΐστανται τελικιστές με μακρόχρονη εμπειρία.

^{(568.1) 49:5.30} Οι παράγοντες αυτοί της συγγένειας εκδηλώνονται σε όλα τα επίπεδα, επειδή οι συγγενείς σειρές υπάρχουν τόσο μεταξύ των μη ανθρώπινων οντοτήτων, όσο και μεταξύ των θνητών πλασμάτων – ακόμη και μεταξύ ανθρώπινων και υπεράνω του ανθρώπινου τάξεων. Οι ευφυείς υπάρξεις είναι συνδεδεμένες κατακόρυφα σε δώδεκα μεγάλες ομάδες με επτά μείζονες υποδιαιρέσεις η κάθε μία. Ο συντονισμός αυτών των μοναδικά συνδεδεμένων ομάδων ζώντων πλασμάτων πραγματοποιείται πιθανόν από κάποια, μη πλήρως κατανοητή, τεχνική του Υπέρτατου Όντος.

^{(568.2) 49:5.31} 6. Οι δια του Προσαρμοστή συγχωνευμένες σειρές. Η πνευματική ταξινόμηση, ή ομαδοποίηση όλων των θνητών κατά την προ της συγχώνευσης εμπειρία καθορίζεται ολοκληρωτικά από τη σχέση της ατομικής κατάστασης προς τον ενοικούντα Ελεγκτή των Μυστηρίων. Το ενενήντα, σχεδόν, τοις εκατό των κατοικημένων κόσμων του Νέβαδον φιλοξενούν θνητούς συγχωνευμένους δια του Προσαρμοστή, εν αντιθέσει προς ένα γειτονικό σύμπαν, όπου ελάχιστα περισσότεροι από τους μισούς κόσμους φιλοξενούν υπάρξεις υποψήφιες για ενοίκηση υπό του Προσαρμοστή, για την αιώνια συγχώνευση.

^{(568.3) 49:5.32} 7. Τεχνικές απόδρασης από τα επίγεια. Υπάρχει βασικά ένας μόνο τρόπος δια του οποίου η ζωή των ανθρώπων, ως άτομα, αρχίζει στους κατοικημένους κόσμους και αυτός είναι δια της αναπαραγωγής των πλασμάτων και της φυσικής γέννησης. Υπάρχουν, όμως, πολυάριθμες τεχνικές δια των οποίων ο άνθρωπος αποδρά από τη επίγεια κατάστασή του και βρίσκει πρόσβαση προς το εσωτερικά κινούμενο ρεύμα των προς τον Παράδεισο ανερχομένων.

^{(568.4) 49:6.1} Όλοι οι διαφορετικοί φυσικοί τύποι και οι πλανητικές σειρές των θνητών απολαμβάνουν το ίδιο τη λειτουργία των Προσαρμοστών της Σκέψης, των φρουρών αγγέλων και των διαφόρων τάξεων του πλήθους των αγγελιαφόρων του Απείρου Πνεύματος. Όλοι το ίδιο αποτινάσσουν τα δεσμά της σάρκας με την απελευθέρωση του φυσικού θανάτου και όλοι το ίδιο προχωρούν από το σημείο αυτό προς τους μοροντιανούς κόσμους της πνευματικής εξέλιξης και της διανοητικής προόδου.

^{(568.5) 49:6.2} Από καιρό σε καιρό, με πρόταση των πλανητικών αξιωματούχων, ή των κυβερνητών του συστήματος, πραγματοποιούνται έκτακτες αναστάσεις των κοιμώμενων διασωθέντων. Τέτοιες αναστάσεις λαμβάνουν χώρα τουλάχιστον κάθε χιλιετία πλανητικού χρόνου, όταν όχι όλοι, αλλά «πολλοί εξ αυτών οι οποίοι κοιμούνται στη σκόνη ξυπνούν.» Οι έκτακτες αυτές αναστάσεις αποτελούν την ευκαιρία για κινητοποίηση ειδικών ομάδων ανερχομένων για συγκεκριμένη υπηρεσία στο σχέδιο ανέλιξης των θνητών του τοπικού σύμπαντος. Υπάρχουν πρακτικοί λόγοι, αλλά και συναισθηματικές σχέσεις που συνδέονται με τις έκτακτες αυτές αναστάσεις.

^{(568.6) 49:6.3} Σ’ όλη τη διάρκεια των πρώιμων εποχών των κατοικημένων κόσμων, πολλοί καλούνται στις σφαίρες-δώματα κατά τις έκτακτες και τις ανά χιλιετία αναστάσεις, οι περισσότεροι, ωστόσο, διασωθέντες επαναπροσωποποιούνται κατά την εγκαινίαση μιας νέας απονομής, που συνδέεται με την έλευση ενός θείου Υιού πλανητικής υπηρεσίας.

^{(568.7) 49:6.4} 1. Οι θνητοί της απονεμητικής, ή ομαδικής τάξης σωτηρίας. Με την άφιξη του πρώτου Προσαρμοστή σ’ έναν κατοικημένο κόσμο, τα σεραφείμ-φρουροί εμφανίζονται επίσης. Είναι απαραίτητα για την απόδραση από τα επίγεια. Καθ’ όλη τη διάρκεια της έκπτωσης της ζωής των κοιμώμενων διασωθέντων, οι πνευματικές αξίες και οι αιώνιες πραγματικότητες των νέο-εξελιγμένων και αθάνατων ψυχών φυλάσσονται ως ιερή παρακαταθήκη από τα ατομικά, ή, τα ομαδικά σεραφείμ-φρουρούς.

^{(568.8) 49:6.5} Οι ομαδικοί φρουροί, οι αποσπασμένοι στους κοιμώμενους διασωθέντες, λειτουργούν πάντοτε με την κρίση των Υιών στους κόσμους έλευσής τους. «Εκείνος θα στείλει τους αγγέλους του και εκείνοι θα συγκεντρώσουν τους εκλεκτούς του από τους τέσσερις ανέμους.» Με κάθε σεραφείμ αποσπασμένο στην επαναπροσωποποίηση ενός κοιμώμενου θνητού, λειτουργεί ο Ρυθμιστής που επέστρεψε, το ίδιο, αθάνατο κλάσμα του Πατέρα, που ζούσε εντός του θνητού κατά την εποχή του στη σάρκα και, με τον τρόπο αυτό, η ταυτότητά του αποκαθίσταται και η προσωπικότητά του ανασταίνεται. Κατά τη διάρκεια του ύπνου των υποκειμένων τους, οι αναμένοντες αυτοί Προσαρμοστές υπηρετούν στον Ντιβίνινγκτον. Ουδέποτε ενοικούν το νου ενός άλλου θνητού στο διάλειμμα αυτό.

^{(569.1) 49:6.6} Ενώ οι παλαιότεροι κόσμοι της θνητής εμπειρίας φιλοξενούν αυτούς τους πολύ ανεπτυγμένους και εξαιρετικά πνευματικούς τύπους ανθρώπινων υπάρξεων, που ουσιαστικά εξαιρούνται από τη μοροντιανή ζωή, οι προγενέστερες εποχές των ζωικής προέλευσης φυλών χαρακτηρίζονται από πρωτόγονους θνητούς, οι οποίοι είναι τόσο ανώριμοι, ώστε η συγχώνευση δια του Προσαρμοστή τους είναι αδύνατη. Η επαναφύπνιση αυτών των θνητών επιτυγχάνεται δια των σεραφείμ-φρουρών των συνδεδεμένων με ένα εξατομικευμένο τμήμα του αθάνατου πνεύματος της Τρίτης Γενεσιουργού Αιτίας και Κέντρου.

^{(569.2) 49:6.7} Έτσι επαναπροσωποποιούνται οι κοιμώμενοι διασωθέντες μιας πλανητικής περιόδου στα απονεμητικά προσκλητήρια. Όσον, όμως, αφορά στις μη δυνάμενες να διασωθούν προσωπικότητες ενός κόσμου, κανένα αθάνατο πνεύμα δεν είναι παρόν για να λειτουργήσει μαζί με τους ομαδικούς φρουρούς του πεπρωμένου και τούτο συνιστά το τέλος της ύπαρξης του πλάσματος. Ενώ ορισμένες από τις καταγραφές σας έχουν παρουσιάσει τα περιστατικά αυτά ως συμβαίνοντα στους πλανήτες του υλικού θανάτου, στην πραγματικότητα όλα λαμβάνουν χώρα στους κόσμους-δώματα.

^{(569.3) 49:6.8} 2. Θνητοί ξεχωριστών τάξεων ανέλιξης. Η ατομική πρόοδος των ανθρώπινων υπάρξεων εκτιμάται ανάλογα με τα διαδοχικά τους επιτεύγματα και τη διάβαση (την τέλεια γνώση) των επτά κοσμικών κύκλων. Αυτοί οι κύκλοι της προόδου των θνητών αποτελούν επίπεδα σχετικών διανοητικών, κοινωνικών, πνευματικών και κοσμικής ενόρασης αξιών. Αρχίζοντας απ’ έξω, από τον έβδομο κύκλο, οι θνητοί αγωνίζονται να φθάσουν στον πρώτο και όλοι όσοι έφθασαν στον τρίτο αποκτούν αμέσως τους ατομικούς τους φρουρούς του πεπρωμένου που έχουν εκχωρηθεί σ’ αυτούς. Οι θνητοί αυτοί μπορούν να επαναπροσωποποιηθούν στη μοροντιανή ζωή, ανεξάρτητα από τις απονεμητικές, ή άλλες κρίσεις.

^{(569.4) 49:6.9} Σ’ όλη τη διάρκεια των προγενέστερων εποχών ενός εξελικτικού κόσμου, λίγοι θνητοί κρίνονται την τρίτη ημέρα. Καθώς όμως οι εποχές περνούν, ολοένα περισσότεροι φρουροί του πεπρωμένου εκχωρούνται στους ανερχόμενους θνητούς και έτσι αυξανόμενοι αριθμοί των εξελισσομένων αυτών πλασμάτων επαναπροσωποποιούνται στον πρώτο κόσμο-δώμα στην τρίτη ημέρα, μετά το φυσικό θάνατο. Σε τέτοιες περιπτώσεις, η επιστροφή του Προσαρμοστή σηματοδοτεί την αφύπνιση της ανθρώπινης ψυχής και τούτο αποτελεί την επαναπροσωποποίηση των νεκρών, τόσο ουσιαστικά, όσο όταν γίνεται μαζικό προσκλητήριο στο τέλος μιας απονομής στους εξελικτικούς κόσμους.

^{(569.5) 49:6.10} Υπάρχουν τρεις ομάδες μεμονωμένων ανερχόμενων: Οι λιγότερο εξελιγμένοι προσεδαφίζονται στον αρχικό, ή πρώτο κόσμο-δώμα. Η περισσότερο εξελιγμένη ομάδα μπορεί να αρχίσει τη μοροντιανή πορεία σε οποιονδήποτε από τους ενδιάμεσους κόσμους-δώματα, σύμφωνα με την προηγούμενη πλανητική της πρόοδο. Η πολύ εξελιγμένη από τις τάξεις αυτές πράγματι αρχίζει τη μοροντιανή της εμπειρία στον έβδομο κόσμο-δώμα.

^{(569.6) 49:6.11} 3. Οι θνητοί των εξελικτικών τάξεων, των εξαρτώμενων από τη δοκιμασία. Η άφιξη ενός Προσαρμοστή αποτελεί ταυτοποίηση στα μάτια του σύμπαντος και όλες οι ενοικούμενες υπάρξεις είναι στο προσκλητήριο για την απονομή δικαιοσύνης. Η εγκόσμια, όμως, ζωή στους εξελικτικούς κόσμους είναι αβέβαιη και πολλοί πεθαίνουν νέοι, πριν επιλέξουν την προς τον Παράδεισο πορεία τους. Τέτοια υπό του Προσαρμοστή ενοικούμενα παιδιά και νέοι ακολουθούν το γονέα της πλέον εξελιγμένης πνευματικής κατάστασης και έτσι πηγαίνουν στον κόσμο των τελικιστών του συστήματος (τους δοκιμαστικούς παιδικούς σταθμούς) την τρίτη ημέρα, σε μία έκτακτη ανάσταση, ή στα τακτικά, ανά χιλιετία, και απονεμητικά προσκλητήρια.

^{(570.1) 49:6.12} Τα παιδιά που πέθαναν πολύ μικρά για να έχουν Προσαρμοστές της Σκέψης, επαναπροσωποποιούνται στον κόσμο των τελικιστών των τοπικών συστημάτων ταυτόχρονα με την άφιξη ενός από τους γονείς τους στους κόσμους-δώματα. Ένα παιδί αποκτά φυσική οντότητα, αλλά από την άποψη της σωτηρίας, όλα τα χωρίς Προσαρμοστή παιδιά θεωρούνται ότι είναι ακόμη προσαρτημένα στους γονείς τους.

^{(570.2) 49:6.13} Σε εύθετο χρόνο οι Προσαρμοστές έρχονται για να ενοικήσουν σ’ αυτά τα παιδιά, ενώ η σεραφική λειτουργία και στις δύο ομάδες των από τη δοκιμή εξαρτώμενων για τη σωτηρία ομάδων είναι, γενικά, παρόμοια με εκείνη του περισσότερο εξελιγμένου γονέα, ή, είναι ισοδύναμη με εκείνη του γονέα, στην περίπτωση που μόνο ο ένας σώζεται. Σ’ εκείνα που φθάνουν στον τρίτο κύκλο, ανεξάρτητα από την κατάσταση των γονέων τους, παραχωρούνται προσωπικού φρουροί.

^{(570.3) 49:6.14} Παρόμοιοι δοκιμαστικοί παιδικοί σταθμοί διατηρούνται στις σφαίρες των τελικιστών του αστερισμού και στο αρχηγείο του σύμπαντος για τα χωρίς Προσαρμοστή παιδιά της κύριας και δευτερεύουσας τροποποιημένης τάξης των ανερχομένων.

^{(570.4) 49:6.15} 4. Θνητοί των δευτερευουσών τροποποιημένων τάξεων ανέλιξης. Αυτές είναι οι προοδευτικές ανθρώπινες υπάρξεις των ενδιάμεσων εξελικτικών κόσμων. Κατά κανόνα δεν είναι άτρωτοι στο φυσικό θάνατο, αλλά εξαιρούνται από το πέρασμα δια μέσου των επτά κόσμων-δωμάτων.

^{(570.5) 49:6.16} Η λιγότερο τελειοποιημένη ομάδα επαναφυπνίζεται στο αρχηγείο του τοπικού της συστήματος προσπερνώντας μόνο τους κόσμους-δώματα. Η ενδιάμεση ομάδα πηγαίνει στους εκπαιδευτικούς κόσμους του αστερισμού. Προσπερνά ολόκληρο το μοροντιανό καθεστώς του τοπικού συστήματος. Ακόμη μακρύτερα, στις πλανητικές εποχές του πνευματικού αγώνα, πολύ διασωθέντες αφυπνίζονται στο αρχηγείο του αστερισμού και εκεί αρχίζουν την προς τον Παράδεισο πορεία τους.

^{(570.6) 49:6.17} Αλλά προτού οποιαδήποτε από τις ομάδες αυτές μπορέσει να προχωρήσει, πρέπει να γυρίσουν πίσω, ως καθοδηγητές στους κόσμους όπου δεν πήγαν, αποκτώντας πολλές εμπειρίες ως διδάσκαλοι στους κόσμους εκείνους τους οποίους προσπέρασαν ως σπουδαστές. Στη συνέχεια, όλοι προχωρούν προς τον Παράδεισο από τις προκαθορισμένες πορείες της προόδου των θνητών.

^{(570.7) 49:6.18} 5. Θνητοί της κύριας τροποποιημένης τάξης ανέλιξης. Οι θνητοί αυτοί ανήκουν στον δια του Προσαρμοστή συγχωνευθέντος τύπο εξελικτικής ζωής, αλλά πολύ συχνά αντιπροσωπεύουν τις τελικές φάσεις της ανθρώπινης ανάπτυξης σ’ έναν εξελισσόμενο κόσμο. Οι μεγαλυνθείσες αυτές υπάρξεις εξαιρούνται της διέλευσης από τις πύλες του θανάτου. Παραδίδονται στη δικαιοδοσία του Υιού. Μετασχηματίζονται από εκεί που βρίσκονταν, μεταξύ των ζωντανών, και αμέσως εμφανίζονται μπροστά στον Κυρίαρχο Υιό στο αρχηγείο του τοπικού σύμπαντος.

^{(570.8) 49:6.19} Αυτοί είναι οι θνητοί οι οποίοι συγχωνεύονται δια του Προσαρμοστή τους κατά τη διάρκεια της θνητής ζωής και τέτοιες δια του Προσαρμοστή συγχωνευμένες προσωπικότητες διασχίζουν το διάστημα ανεμπόδιστα, πριν ενδυθούν τη μοροντιανή μορφή. Οι συγχωνευμένες αυτές ψυχές πηγαίνουν μέσω της άμεσης διέλευσης του Προσαρμοστή στις αίθουσες ανάστασης των ανώτερων μοροντιανών σφαιρών, όπου λαμβάνουν το αρχικό τους μοροντιανό περίβλημα, όπως ακριβώς και όλοι οι άλλοι θνητοί από τους εξελικτικούς κόσμους.

^{(570.9) 49:6.20} Η αρχική αυτή τροποποιημένη τάξη ανέλιξης τω θνητών μπορεί να εφαρμοσθεί σε άτομα οποιασδήποτε πλανητικής σειράς από τα κατώτερα ως τα ανώτατα στάδια των δια του Προσαρμοστή συγχωνευμένων κόσμων, αλλά λειτουργεί συχνότερα στις παλαιότερες από τις σφαίρες αυτές, αφού δεχθεί τα οφέλη των πολλών επισκέψεων των θείων Υιών.

^{(570.10) 49:6.21} Με την εγκατάσταση της πλανητικής εποχής του φωτός και της ζωής, πολλοί πηγαίνουν στους μοροντιανούς κόσμους του σύμπαντος δια της αρχικής τροποποιημένης τάξης μεταφοράς. Ακόμη μακρύτερα, στα εξελιγμένα στάδια της παγιωμένης υπόστασης, όταν η πλειονότητα των θνητών εγκαταλείποντας ένα κόσμο, περιλαμβάνεται στην τάξη αυτή, ο πλανήτης θεωρείται ως ανήκων σ’ αυτή τη σειρά. Ο φυσικός θάνατος γίνεται λιγότερο συχνός σ’ αυτούς τους κόσμους που από καιρό παγιώθηκαν στο φως και στη ζωή.

^{(571.1) 49:6.22} [Παρουσιάσθηκε από ένα Μελχισεδέκ του Σχολείου Πλανητικής Διοίκησης της Τζερουζέμ.]