ΕΓΓΡΑΦΟ 40, ΟΙ ΑΝΕΡΧΟΜΕΝΟΙ ΥΙΟΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

^{(443.1) 40:0.1} Όπως σε πολλές από τις μείζονες ομάδες των συμπαντικών υπάρξεων, έτσι και εδώ επτά επικρατούσες τάξεις Ανερχομένων Υιών του Θεού έχουν αποκαλυφθεί:

^{(443.2) 40:0.2} 1. Οι με τον Πατέρα συγχωνευόμενοι Θνητοί.

^{(443.3) 40:0.3} 2. Οι με τον Υιό συγχωνευόμενοι Θνητοί.

^{(443.4) 40:0.4} 3. Οι με το Πνεύμα συγχωνευόμενοι Θνητοί.

^{(443.5) 40:0.5} 4. Τα Εξελικτικά Σεραφείμ.

^{(443.6) 40:0.6} 5. Οι Ανερχόμενοι Υλικοί Υιοί.

^{(443.7) 40:0.7} 6. Οι Μετασχηματισθέντες Μεσοδιάστατοι.

^{(443.8) 40:0.8} 7. Οι Εξατομικευμένοι Προσαρμοστές.

^{(443.9) 40:0.9} Η ιστορία των υπάρξεων αυτών, από τους κατώτερους, ζωικής προέλευσης θνητούς των εξελικτικών κόσμων, μέχρι τους Εξατομικευμένους Προσαρμοστές του Πατέρα του Σύμπαντος, συνιστά μία έξοχη παρουσίαση της απεριόριστης πλήρωσης της θείας αγάπης και της ελεήμονος συγκατάβασης κατά τη διάρκεια όλων των εποχών και σε όλα τα σύμπαντα της απέραντης δημιουργίας των Θεοτήτων του Παραδείσου.

^{(443.10) 40:0.10} Οι παρουσιάσεις αυτές άρχισαν με μία περιγραφή των Θεοτήτων και, από ομάδα σε ομάδα, η αφήγηση κατήλθε τη συμπαντική κλίμακα των ζωντανών υπάρξεων, μέχρις ότου έφθασε στην κατώτερη τάξη της ζωής, η οποία πληρώθηκε με την δυνατότητα της αθανασίας. Και τώρα, με απέστειλαν από τον Σάλβινγκτον – άλλου καιρού θνητός, προερχόμενος από έναν εξελικτικό κόσμο του διαστήματος – για να επεξεργασθώ και να συνεχίσω την παρουσίαση του αιώνιου στόχου των Θεών, που αφορά στις ανερχόμενες τάξεις των υιών, ιδιαίτερα δε στα θνητά πλάσματα του χρόνου και του διαστήματος.

^{(443.11) 40:0.11} Εφ’ όσον το μεγαλύτερο μέρος της αφήγησης αυτής θα αφιερωθεί στην ανάλυση των τριών βασικών τάξεων των ανερχομένων θνητών, προτεραιότητα θα δοθεί στη μελέτη των μη-θνητών ανερχόμενων τάξεων των υιών - την σεραφική, την Αδαμική, την τάξη των μεσοδιάστατων και τους Προσαρμοστές.

^{(443.12) 40:1.1} Τα ζωικής προέλευσης θνητά πλάσματα δεν είναι οι μοναδικές υπάρξεις που έχουν το προνόμιο να απολαμβάνουν την εξέλιξή τους σε υιούς. Οι στρατιές των αγγέλων μοιράζονται επίσης την ουράνια ευκαιρία να κατακτήσουν τον Παράδεισο. Τα σεραφείμ-Φρουροί, δια της εμπειρίας και της υπηρεσίας τους επί των ανερχομένων θνητών του χρόνου, φθάνουν επίσης στο στάδιο των ανερχομένων υιών. Τέτοιοι άγγελοι κατακτούν τον Παράδεισο μέσω του Σεράφινγκτον και πολλοί εντάσσονται ακόμα και στο Σώμα της Τελικότητας των Θνητών.

^{(443.13) 40:1.2} Το να αναρριχηθεί στα ουράνια ύψη των τελικιστών υιών κοντά στον Θεό, αποτελεί δεινό επίτευγμα για έναν άγγελο, ένα κατόρθωμα που υπερβαίνει κατά πολύ τη δική σας κατάκτηση της αιώνιας σωτηρίας μέσω του σχεδίου του Αιώνιου Υιού και την αεί παρούσα αρωγή του ενοικούντος Προσαρμοστή. Τα σεραφείμ-φρουροί, όμως, καθώς και άλλοι, ενίοτε, πραγματοποιούν ουσιαστικά τέτοιες ανόδους.

^{(444.1) 40:2.1} Οι Υλικοί Υιοί του Θεού δημιουργήθηκαν στο τοπικό σύμπαν μαζί με τους Μελχισεδέκ και τους συνεργάτες τους, οι οποίοι έχουν όλοι ταξινομηθεί ως κατερχόμενοι Υιοί. Και πράγματι, οι Πλανητικοί Αδάμ – οι Υλικοί Υιοί και Θυγατέρες των εξελικτικών κόσμων – είναι κατερχόμενοι Υιοί, που κατεβαίνουν στους κατοικημένους κόσμους από τις σφαίρες προέλευσής τους, τις πρωτεύουσες των τοπικών συστημάτων.

^{(444.2) 40:2.2} Όταν ένας τέτοιος Αδάμ και μία Εύα επιτύχουν απόλυτα στην από κοινού πλανητική αποστολή τους ως βιολογικοί εξυψωτές, μοιράζονται το πεπρωμένο των κατοίκων του κόσμου τους. Όταν αυτός ο κόσμος παγιωθεί στο προηγμένο καθεστώς του φωτός και της ζωής, επιτρέπεται στον πιστό αυτό Υλικό Υιό και στη Θυγατέρα να παραιτηθούν από όλα τα διοικητικά τους καθήκοντα επί του πλανήτη και αφού απαλλαγούν με τον τρόπο αυτό από την προς τα κάτω πορεία τους, τους επιτρέπεται να καταχωρηθούν ως τελειοποιηθέντες Υλικοί Υιοί στα αρχεία του τοπικού σύμπαντος. Με τον ίδιο τρόπο, όταν η πλανητική αποστολή καθυστερεί για καιρό, είναι δυνατόν οι Υλικοί Υιοί ενός σταθερού επιπέδου – οι πολίτες των τοπικών συστημάτων – να αποσυρθούν από τις δραστηριότητες των κόσμων όπου ανήκουν και με τρόπο παρόμοιο να καταχωρηθούν ως τελειοποιηθέντες Υλικοί Υιοί. Μετά τις τυπικές αυτές διαδικασίες, οι Αδάμ και οι Εύες που απηλλάγησαν, αναγνωρίζονται ως ανερχόμενοι Υιοί του Θεού και μπορούν αμέσως να αρχίσουν το μακρύ ταξίδι προς τη Χαβόνα και τον Παράδεισο, ξεκινώντας από το ακριβές σημείο της κατάστασης στην οποία θα βρίσκονται εκείνη τη στιγμή, καθώς και (σύμφωνα) με τα πνευματικά τους επιτεύγματα. Και κάνουν το ταξίδι αυτό συντροφευόμενοι από τους θνητούς και τους άλλους ανερχόμενους Υιούς, συνεχίζοντας μέχρις ότου συναντήσουν το Θεό και κατακτήσουν το Σώμα της Τελικότητας των Θνητών στην αιώνια υπηρεσία των Θεών του Παραδείσου.

^{(444.3) 40:3.1} Αν και στερούνται των άμεσων ευεργετημάτων των επί των πλανητών επιφοιτήσεων των κατερχομένων Υιών του Θεού, αν και η προς τον Παράδεισο ανέλιξη έχει από μακρού καθυστερήσει, παρ’ όλα ταύτα, μόλις ένας εξελικτικός πλανήτης φθάσει στην ενδιάμεση εποχή του φωτός και της ζωής (αν όχι νωρίτερα), και οι δύο ομάδες των μεσοδιάστατων πλασμάτων απαλλάσσονται από τα πλανητικά τους καθήκοντα. Ορισμένες φορές η πλειονότητά τους μετασχηματίζεται, μαζί με τους εξαδέλφους τους ανθρώπους, την ημέρα της καθόδου του ναού του φωτός και της ανέλιξης του Πλανητικού Πρίγκιπα στο αξίωμα του Πλανητικού Κυρίαρχου. Μόλις απαλλαγούν από την πλανητική τους υπηρεσία, και οι δύο τάξεις καταχωρούνται στο τοπικό σύμπαν ως ανερχόμενοι Υιοί του Θεού και αρχίζουν αμέσως την μακρά προς τον Παράδεισο ανέλιξη μέσα από τον ίδιο ακριβώς δρόμο που ορίσθηκε για την πρόοδο των θνητών φυλών των υλικών κόσμων. Η βασική ομάδα προορίζεται για τα διάφορα σώματα τελικότητας, η δευτερεύουσα όμως, ή οι Αδαμικοί Μεσοδιάστατοι είναι όλοι προορισμένοι να ενταχθούν στο Σώμα της Τελικότητας των Θνητών.

^{(444.4) 40:4.1} Αν οι θνητοί του χρόνου αποτύχουν να κατακτήσουν την αιώνια σωτηρία της ψυχής τους στην πλανητική τους ένωση με τα πνευματικά δώρα του Πατέρα του Σύμπαντος, μια τέτοια αποτυχία δεν οφείλεται ποτέ, και κατ’ ουδένα τρόπο, σε αμέλεια του καθήκοντος, της λειτουργίας, της υπηρεσίας, ή της αφοσίωσης εκ μέρους του Προσαρμοστή. Κατά το φυσικό θάνατο, αυτοί οι εγκαταλειμμένοι Ελεγκτές επιστρέφουν στον Ντιβίνινγκτον και εν συνεχεία, μετά την δικαστική απόφαση για τον μη διασωθέντα, μπορεί να αναλάβουν εκ νέου καθήκοντα στους κόσμους του χρόνου και του διαστήματος. Ορισμένες φορές, μετά από επανειλημμένη υπηρεσία του είδους αυτού, ή έπειτα από μία ασυνήθιστη εμπειρία, όπως η λειτουργία ως ενοικούντες Προσαρμοστές ενός ενσαρκωμένου επιφοιτούντος Υιού, οι ικανοί αυτοί Προσαρμοστές εξατομικεύονται από τον Πατέρα του Σύμπαντος.

^{(445.1) 40:4.2} Οι εξατομικευμένοι Προσαρμοστές είναι υπάρξεις μιας μοναδικής και ανεξιχνίαστης τάξης. Όντας αρχικά σε ένα υπαρξιακό, μη-προσωπικό επίπεδο, απέκτησαν εμπειρίες δια της συμμετοχής των στη ζωή και την πορεία των κατώτερων θνητών των υλικών κόσμων. Και αφού η προσωπικότητα που εναποτέθηκε στους έμπειρους αυτούς Προσαρμοστές της Σκέψης γεννηθεί και αποκτήσει την αστείρευτη πηγή της στην προσωπική και συνεχή λειτουργία του Πατέρα του Σύμπαντος επί των πλασμάτων που δημιούργησε, δια της επιφοίτησης της εμπειρικής προσωπικότητας, οι Εξατομικευμένοι αυτοί Προσαρμοστές ταξινομούνται ως ανερχόμενοι Υιοί του Θεού, ως η ανώτερη όλων αυτών των τάξεων των υιών.

^{(445.2) 40:5.1} Οι θνητοί αντιπροσωπεύουν τον τελευταίο κρίκο στην αλυσίδα των υπάρξεων εκείνων οι οποίες αποκαλούνται υιοί του Θεού. Η προσωπική επαφή του Αρχικού και Αιώνιου Υιού υποβιβάζεται μέσω μίας σειράς εξατομικεύσεων ελαττούμενης θείας υπόστασης και αυξανόμενης ανθρώπινης υπόστασης μέχρις ότου γίνει μία ύπαρξη σχεδόν σαν κι’ εσάς, μία ύπαρξη που μπορείτε να δείτε, να ακούσετε και να αγγίξετε. Και τότε γίνεστε πνευματικά ενήμεροι πάνω στη μεγάλη αλήθεια την οποία η πίστη σας μπορεί να συλλάβει – την υική σας σχέση με τον Αιώνιο Θεό!

^{(445.3) 40:5.2} Κατά τον ίδιο τρόπο το Αρχικό και Άπειρο Πνεύμα, μέσω μίας μακράς σειράς τάξεων ελαττούμενης θείας υπόστασης και αυξανόμενης θνητής υπόστασης, έλκεται όλο και πιο κοντά στα αγωνιζόμενα πλάσματα των κόσμων, φθάνοντας το όριο της έκφρασης με τη μορφή των αγγέλων – από τους οποίους είστε ελάχιστα κατώτεροι – οι οποίοι προσωπικά σας φυλάσσουν και σας οδηγούν στο ταξίδι της ζωής της θνητής πορείας μέσα στο χρόνο.

^{(445.4) 40:5.3} Ο Θεός ο Πατέρας δεν υποβιβάζεται, δεν μπορεί να υποβιβαστεί, με τον ίδιο τρόπο ώστε να πραγματοποιήσει μια τέτοια στενή προσωπική επαφή με τον σχεδόν ατέλειωτο αριθμό των ανερχομένων πλασμάτων, σ’ όλη την έκταση του σύμπαντος των συμπάντων. Ο Πατέρας, ωστόσο, δεν στερείται προσωπικής επαφής με τα κατώτερα πλάσματά του. Δεν είσαστε χωρίς τη θεία παρουσία. Αν και ο Θεός ο Πατέρας δεν μπορεί να βρίσκεται μαζί σας μέσω μιας άμεσης εκδήλωσης της προσωπικότητάς του, βρίσκεται εντός σας και αποτελεί μέρος σας με την ταυτότητα των ενοικούντων Προσαρμοστών της Σκέψης, των θείων Ελεγκτών. Με τον τρόπο αυτό ο Πατέρας, ο οποίος είναι ο πλέον μακράν ευρισκόμενος σε σχέση μ’ εσάς, όσον αφορά στην προσωπικότητα και το πνεύμα, έλκεται κοντά σας μέσα στο κύκλωμα της προσωπικότητας και την πνευματική επαφή της εσώτερης επικοινωνίας με αυτές καθ’ εαυτές τις ψυχές των θνητών υιών και θυγατέρων του.

^{(445.5) 40:5.4} Η πνευματική αναγνώριση συνιστά το μυστικό της ατομικής σωτηρίας και καθορίζει τον προορισμό της πνευματικής ανέλιξης. Και εφ’ όσον οι Προσαρμοστές της Σκέψης είναι τα μόνα πνεύματα με δυνατότητα συγχώνευσης, τα οποία μπορούν να συνταυτισθούν με τον άνθρωπο κατά τη διάρκεια της θνητής του ζωής, οι θνητοί του χρόνου και του διαστήματος ταξινομούνται κατ’ αρχήν σύμφωνα με τη σχέση τους προς τα θεία αυτά δώρα, τους ενοικούντες Ελεγκτές των Μυστηρίων. Η ταξινόμηση αυτή έχει ως εξής:

^{(445.6) 40:5.5} 1. Θνητοί μεταβατικής, ή εμπειρικής παραμονής του Προσαρμοστή.

^{(445.7) 40:5.6} 2. Θνητοί μη συγχωνευόμενων με τον Προσαρμοστή τύπων.

^{(445.8) 40:5.7} 3. Θνητοί με δυνατότητα συγχώνευσης με τον Προσαρμοστή.

^{(445.9) 40:5.8} Σειρά πρώτη – θνητοί μεταβατικής, ή εμπειρικής παραμονής του Προσαρμοστή. Ο καθορισμός της σειράς αυτής είναι προσωρινός σε οποιονδήποτε εξελισσόμενο πλανήτη, εφ’ όσον χρησιμοποιείται κατά τα πρώιμα στάδια όλων των κατοικημένων κόσμων, εκτός εκείνων της δεύτερης σειράς.

^{(445.10) 40:5.9} Οι θνητοί της πρώτης σειράς κατοικούν στους κόσμους του διαστήματος κατά τις πρώιμες εποχές της εξέλιξης του ανθρώπινου είδους και περιλαμβάνουν τους πλέον πρωτόγονους τύπους της ανθρώπινης διάνοιας. Σε πολλούς κόσμους, όπως η προ-Αδαμική Ουράντια, μεγάλοι αριθμοί ανώτερων και περισσότερο προηγμένων τύπων πρωτόγονων ανθρώπων αποκτούν την ικανότητα της σωτηρίας, αλλά αποτυγχάνουν να φθάσουν στη συγχώνευση με τον Προσαρμοστή. Για αιώνες επί αιώνων, προ της ανέλιξης του ανθρώπου στο επίπεδο της ανώτερης πνευματικής επιλογής, οι Προσαρμοστές κατοικούν στο νου των αγωνιζόμενων αυτών πλασμάτων κατά τη διάρκεια της σύντομης ζωής τους στη σάρκα και τη στιγμή κατά την οποία τα αυτόβουλα αυτά πλάσματα ενοικούνται από τον Προσαρμοστή, αρχίζει τη λειτουργία της η ομάδα των αγγέλων. Ενώ οι θνητοί αυτοί της πρώτης σειράς δεν έχουν προσωπικούς φρουρούς, έχουν ομαδικούς επιτηρητές.

^{(446.1) 40:5.10} Ένας εμπειρικός Προσαρμοστής παραμένει κοντά σε μία πρωτόγονη ανθρώπινη ύπαρξη σ’ ολόκληρη τη διάρκεια της ζωής της στη σάρκα. Οι Προσαρμοστές συνεισφέρουν σε μεγάλο βαθμό στην πρόοδο των πρωτόγονων ανθρώπων, αλλά είναι ανίκανοι να σχηματίσουν αιώνια ένωση με τους θνητούς αυτούς. Η παροδική αυτή λειτουργία των Προσαρμοστών επιτυγχάνει δύο πράγματα: Κατ’ αρχήν αποκτούν πολύτιμη και ουσιαστική εμπειρία πάνω στη φύση και τη λειτουργία της εξελικτικής διάνοιας, μία εμπειρία που θα αποδειχθεί ανεκτίμητη σε σχέση με τις μετέπειτα επαφές σε άλλους κόσμους, με υπάρξεις μεγαλύτερης εξέλιξης. Δεύτερον, η προσωρινή διαμονή των Προσαρμοστών συνεισφέρει στην προετοιμασία των θνητών υποκειμένων τους για την πιθανή, συνακόλουθη συγχώνευση με το Πνεύμα. Όλες οι ψυχές του τύπου αυτού που αναζητούν τον Θεό επιτυγχάνουν την αιώνια ζωή δια του πνευματικού εναγκαλισμού του Πνεύματος-Μητέρα του τοπικού σύμπαντος και γίνονται, με τον τρόπο αυτό, ανερχόμενοι θνητοί του καθεστώτος του τοπικού σύμπαντος. Πολλά άτομα της προ-Αδαμικής Ουράντια προωθήθηκαν έτσι στους κόσμους-δώματα της Σατάνια.

^{(446.2) 40:5.11} Οι Θεοί που θέσπισαν ότι ο θνητός άνθρωπος πρέπει να ανέλθει στα ανώτερα επίπεδα της πνευματικής διάνοιας μέσα από ατέλειωτους καιρούς εξελικτικών δοκιμών και δεινών, λαμβάνουν υπ’ όψιν την κατάσταση και τις ανάγκες του σε κάθε στάδιο της ανέλιξής του. Και είναι πάντα με τρόπο θείο σωστοί και δίκαιοι, ακόμα και σαγηνευτικά ελεήμονες, στην τελική κρίση των αγωνιζόμενων αυτών θνητών των πρώτων ημερών των εξελισσόμενων φυλών.

^{(446.3) 40:5.12} Σειρά δεύτερη – θνητοί μη συγχωνευόμενων με τον Προσαρμοστή τύπων. Πρόκειται για ιδιαίτερους τύπους ανθρώπινων υπάρξεων οι οποίες δεν είναι ικανές να επιτύχουν αιώνια ένωση με τους ενοικούντες Προσαρμοστές τους. Η κατά τύπο ταξινόμηση μεταξύ των φυλών των οποίων η διάνοια ανήκει στην πρώτη, δεύτερη, ή τρίτη σειρά δεν αποτελεί όρο για τη συγχώνευση με τον Προσαρμοστή. Όλοι αυτοί οι θνητοί είναι συγγενείς, οι συγκεκριμένοι όμως τύποι, οι μη συγχωνευόμενοι με τον Προσαρμοστή αποτελούν μία εντελώς διαφορετική και ευδιάκριτα τροποποιημένη τάξη αυτόβουλων πλασμάτων. Πολλοί από τους μη-αναπνέοντες ανήκουν στη σειρά αυτή, ενώ υπάρχουν πολυάριθμες επίσης ομάδες οι οποίες συνήθως δεν συγχωνεύονται με τον Προσαρμοστή.

^{(446.4) 40:5.13} Όπως και η σειρά υπ’ αριθμόν ένα, κάθε μέλος της ομάδας αυτής απολαμβάνει τη λειτουργία ενός και μοναδικού Προσαρμοστή κατά τη διάρκεια της ζωής του στη σάρκα. Κατά την εγκόσμια ζωή, οι Προσαρμοστές αυτοί κάνουν για τους υποκείμενους στην προσωρινή ενοίκησή τους, οτιδήποτε γίνεται σε άλλους κόσμους, όπου οι θνητοί έχουν τη δυνατότητα συγχώνευσης. Οι θνητοί της δεύτερης αυτής σειράς ενοικούνται συχνά από παρθένους¹ Προσαρμοστές, οι ανώτεροι τύποι των ανθρώπων, όμως, συνδέονται συχνά με κυρίαρχους και έμπειρους Ελεγκτές.

^{(446.5) 40:5.14} Στο ανελικτικό σχέδιο αναβάθμισης των ζωικής προέλευσης πλασμάτων, οι υπάρξεις αυτές απολαμβάνουν την ίδια αφοσιωμένη υπηρεσία των Υιών του Θεού, όπως αυτή επεκτείνεται ως τον τύπο των θνητών της Ουράντια. Η σεραφική συνεργασία με τους Προσαρμοστές στους μη συγχωνευόμενους πλανήτες παρέχεται το ίδιο ολοκληρωμένα όπως στους κόσμους με δυνατότητα συγχώνευσης. Οι φρουροί του πεπρωμένου λειτουργούν επί των κόσμων αυτών ακριβώς όπως λειτουργούν στην Ουράντια ενώ με παρόμοιο τρόπο λειτουργούν και κατά τη στιγμή της σωτηρίας των θνητών, οπότε η διασωζόμενη ψυχή συγχωνεύεται με το Πνεύμα.

^{(446.6) 40:5.15} Όταν συναντήσετε τους τροποποιημένους αυτούς τύπους θνητών στους κόσμους-δώματα, δεν θα συναντήσετε δυσκολίες στο να επικοινωνήσετε μαζί τους. Εκεί μιλούν την ίδια γλώσσα του συστήματος, αλλά μέσα από μια τροποποιημένη τεχνική. Οι υπάρξεις αυτές είναι ταυτόσημες με τη δική σας τάξη πλασμάτων όσον αφορά στις εκδηλώσεις του πνεύματος και της προσωπικότητας, διαφέροντας μόνο σε ορισμένα φυσικά χαρακτηριστικά και στο γεγονός ότι εκείνοι δεν συγχωνεύονται με τους Προσαρμοστές της Σκέψης.

^{(447.1) 40:5.16} Όσον αφορά στο γιατί αυτός ο τύπος πλασμάτων δεν μπορεί ποτέ να συγχωνευθεί με τους Προσαρμοστές του Πατέρα του Σύμπαντος, δεν είμαι σε θέση να σας το πω. Ορισμένοι από εμάς τείνουμε να πιστέψουμε ότι οι Φορείς της Ζωής, στην προσπάθειά τους να μορφοποιήσουν υπάρξεις ικανές να διατηρούν την υπόστασή τους σε όχι συνηθισμένο πλανητικό περιβάλλον, βρίσκονται αντιμέτωποι με την ανάγκη να κάνουν τέτοιες ριζικές τροποποιήσεις στο συμπαντικό σχέδιο των έλλογων, αυτόβουλων πλασμάτων, ώστε καθίσταται εγγενώς αδύνατον γι’ αυτά να δημιουργήσουν μόνιμη ένωση με τους Προσαρμοστές. Συχνά έχουμε ρωτήσει: Πρόκειται για ένα εκούσιο, ή ακούσιο μέρος του σχεδίου ανέλιξης; Αλλά ποτέ δεν βρήκαμε την απάντηση.

^{(447.2) 40:5.17} Σειρά τρίτη – θνητοί με δυνατότητα συγχώνευσης με τον Προσαρμοστή. Όλοι οι με τον Πατέρα συγχωνευόμενοι θνητοί έχουν ζωική προέλευση, ακριβώς όπως οι Ουραντιανές φυλές. Περιλαμβάνουν θνητούς του πρώτου, δεύτερου και τρίτου τύπου διάνοιας οι οποίοι έχουν τη δυνατότητα να συγχωνευθούν με τον Προσαρμοστή. Οι Ουραντιανοί ανήκουν στον ενδιάμεσο, ή υπ’ αριθμόν δύο τύπο διάνοιας, όντας με πολλούς τρόπους ανώτεροι, ως άνθρωποι, από τις ομάδες του υπ’ αριθμόν ένα τύπου διάνοιας, αλλά σαφώς περιορισμένοι σε σύγκριση με τις τάξεις του υπ’ αριθμόν τρία τύπου διάνοιας. Οι τρεις αυτοί τύποι των φυσικών-διανοητικών ικανοτήτων δεν αποτελούν όρο για την επιφοίτηση του Προσαρμοστή, τη σεραφική υπηρεσία, ή οποιαδήποτε άλλη φάση πνευματικής λειτουργίας. Η διανοητική και πνευματική διαφορά μεταξύ των τριών διανοητικών τύπων χαρακτηρίζει άτομα τα οποία είναι, κατά τα λοιπά, απόλυτα ίδια, όσον αφορά στις διανοητικές ικανότητες και τις πνευματικές δυνατότητες, διαφορά μέγιστη στην εγκόσμια ζωή και με τάση να ελαττωθεί καθώς οι κόσμοι-δώματα διασχίζονται ένας προς έναν. Από τα αρχηγεία των συστημάτων και πέρα, η πρόοδος των τριών αυτών τύπων είναι η ίδια και το τελικό προς τον Παράδεισο πεπρωμένο τους ταυτόσημο.

^{(447.3) 40:5.18} Οι μη αριθμημένες σειρές. Η αφήγηση αυτή δεν είναι δυνατόν να περιλάβει όλες τις συναρπαστικές παραλλαγές των εξελικτικών κόσμων. Γνωρίζετε ότι ένας στους δέκα κόσμους αποτελεί ένα δεκαδικό, ή εμπειρικό πλανήτη, δεν γνωρίζετε όμως τίποτα για τις υπόλοιπες μεταβλητές που σημειοδοτούν την διαδοχή των εξελικτικών κόσμων. Υπάρχουν διαφορές αμέτρητες ώστε να μπορέσουμε τις αφηγηθούμε, ακόμη και μεταξύ των άγνωστων τάξεων των ζώντων πλασμάτων, όπως υπάρχουν και μεταξύ των πλανητών της ίδιας ομάδας, η παρουσίαση όμως αυτή καθιστά σαφείς τις βασικές διαφορές εν σχέσει προς την ανελικτική πορεία. Και η ανελικτική πορεία είναι ο σημαντικότερος παράγων για οποιαδήποτε θεώρηση των θνητών του χρόνου και του διαστήματος.

^{(447.4) 40:5.19} Όσον αφορά στις ευκαιρίες για τη σωτηρία των θνητών, ας γίνει μια για πάντα σαφές: Όλες οι ψυχές, σε οποιαδήποτε δυνατή φάση θνητής ύπαρξης θα σωθούν με την προϋπόθεση ότι θα επιδείξουν τη θέληση να συνεργασθούν με τους ενοικούντες Προσαρμοστές τους και θα εκδηλώσουν την επιθυμία να συναντήσουν το Θεό και να κατακτήσουν τη θεία τελειότητα, έστω κι’ αν αυτή η επιθυμία δεν είναι παρά η αρχική, αμυδρή αναλαμπή της πρωτόγονης αντίληψης εκείνου του «αληθούς φωτός το οποίο φωτίζει κάθε άνθρωπο που έρχεται στον κόσμο.»

^{(447.5) 40:6.1} Οι θνητές φυλές αποτελούν τους αντιπροσώπους της κατώτερης τάξης της έλλογης και προσωπικής δημιουργίας. Εσείς οι θνητοί είστε οι πολυαγαπημένοι των θεών και καθένας σας μπορεί να αποφασίσει να αποδεχθεί το συγκεκριμένο πεπρωμένο μιας λαμπρής εμπειρίας, δεν ανήκετε όμως εκ φύσεως στη θεία τάξη. Είστε εξ ολοκλήρου θνητοί. Θα αναγνωρισθείτε ως ανερχόμενοι υιοί τη στιγμή κατά την οποία θα λάβει χώρα η συγχώνευση, αλλά το επίπεδο των θνητών του χρόνου και του διαστήματος είναι εκείνο των υιών της πίστης προ του γεγονότος της τελικής συγχώνευσης της διασωζόμενης θνητής ψυχής με κάποιο τύπο αιώνιου και αθάνατου πνεύματος.

^{(448.1) 40:6.2} Είναι σοβαρό και ουράνιο το γεγονός ότι τέτοια ταπεινά και υλικά πλάσματα όπως οι θνητές υπάρξεις της Ουράντια είναι υιοί του Θεού, παιδιά της πίστης του Ανώτατου. «Ιδού, ποιο είδος αγάπης μας έχει εναποθέσει ο Πατέρας, ώστε να αποκαλούμεθα υιοί του Θεού.» «Σε όσους τον αποδέχθηκαν, έδωσε τη δύναμη να αντιλαμβάνονται ότι είναι οι υιοί του θεού.» Ενώ «αυτό που θα γίνετε δεν φαίνεται ακόμη,» ενώ ακόμα και τώρα «είσαστε παιδιά της πίστης του Θεού.» «διότι δεν δεχθήκατε το πνεύμα που θα σας προσδέσει πάλι στο φόβο, αλλά δεχθήκατε το πνεύμα των υιών, δια του οποίου εκράξατε ‘Πατέρα μας’». Ο αρχαίος προφήτης μίλησε στο όνομα του αιώνιου Θεού: «Θα τους δώσω ακόμη ένα χώρο στον οίκο μου και ένα όνομα καλύτερο από αυτό των υιών. Θα τους δώσω ένα όνομα αιώνιο ένα που δεν θα αποχωριστούν. «Και επειδή είσαστε υιοί του, ο Θεός απέστειλε το πνεύμα του Υιού του στην καρδιά σας.»

^{(448.2) 40:6.3} Όλοι οι εξελικτικοί κόσμοι οι οποίοι κατοικούνται από θνητούς αποτελούν κατοικία αυτών των υιών της πίστης του Θεού, των υιών της Χάρης και του ελέους, των θνητών υπάρξεων που ανήκουν στη θεία οικογένεια και γι’ αυτό αποκαλούνται υιοί του Θεού. Οι θνητοί της Ουράντια δικαιούνται να θεωρούν εαυτούς ως υιούς του Θεού διότι:

^{(448.3) 40:6.4} 1. Είστε οι υιοί της πνευματικής επαγγελίας, υιοί της πίστης. Αποδεχθήκατε το καθεστώς της υικής σχέσης. Πιστεύετε στην αλήθεια της υικής σας σχέσης και με τον τρόπο αυτό η υική σας σχέση με το Θεό γίνεται για πάντα αληθής.

^{(448.4) 40:6.5} 2. Ένας Δημιουργός Υιός του Θεού έγινε ένας εξ υμών. Είναι στην πραγματικότητα ο μεγαλύτερος αδελφός σας. Και αν γίνετε εν πνεύματι αληθείς αδελφοί του Χριστού, του τροπαιοφόρου Μιχαήλ, τότε εν πνεύματι πρέπει επίσης να γίνετε υιοί του κοινού σας Πατέρα – του ίδιου του Συμπαντικού Πατέρα των πάντων.

^{(448.5) 40:6.6} 3. Είστε υιοί επειδή το πνεύμα ενός Υιού σας κατέκλυσε, επειδή απεριόριστα και βέβαια εναποτέθηκε σ’ όλες τις φυλές της Ουράντια. Το πνεύμα αυτό σας έλκει πάντα προς τον θείο Υιό ο οποίος είναι η γενεσιουργός αιτία και προς τον Πατέρα του Παραδείσου, ο οποίος είναι η γενεσιουργός αιτία του θείου αυτού Υιού.

^{(448.6) 40:6.7} 4. Από τη θεία, ελεύθερη βούλησή του, ο Πατέρας του Σύμπαντος σας έχει δώσει την προσωπικότητά σας ως πλάσματα. Είσαστε προικισμένοι με μία ποσότητα της θείας αυτής αμεσότητας της δράσης της ελεύθερης βούλησης, την οποία ο Θεός μοιράζεται με όλους όσους γίνονται υιοί του.

^{(448.7) 40:6.8} 5. Εντός σας κατοικεί ένα κλάσμα του Πατέρα του Σύμπαντος και έτσι σχετίζεστε άμεσα με τον θείο πατέρα όλων των Υιών του Θεού.

^{(448.8) 40:7.1} Η αποστολή των Προσαρμοστών, η ενοίκησή τους, αποτελεί πράγματι ένα από τα ακατανόητα μυστήρια του Θεού του Πατέρα. Τα κλάσματα αυτά της θείας φύσης του Πατέρα του Σύμπαντος φέρουν μαζί τους τη δυναμική της αθανασίας των πλασμάτων. Οι Προσαρμοστές είναι αθάνατα πνεύματα και η ένωση μαζί τους χαρίζει αιώνια ζωή στην ψυχή του συγχωνευόμενου θνητού.

^{(448.9) 40:7.2} Οι φυλές σας, των διασωζόμενων θνητών, ανήκουν σ’ αυτή την ομάδα των ανερχομένων Υιών του Θεού. Είστε τώρα πλανητικοί υιοί, εξελικτικά πλάσματα που προήλθαν από τις εμφυτεύσεις του Φορέα της Ζωής και τροποποιήθηκαν από την συγχώνευση με την Αδαμική ζωή, ωστόσο, μετά βίας μπορείτε να θεωρηθείτε ανερχόμενοι υιοί. Είστε όμως πράγματι υιοί με δυναμική ανέλιξης – ακόμη και στα μεγαλύτερα ύψη της δόξας και του θείου επιτεύγματος – και αυτή την πνευματική κατάσταση των ανερχομένων υιών μπορείτε να την κατακτήσετε δια της πίστης και της εκούσιας συνεργασίας με τις εξαγνισμένες δραστηριότητες των ενοικούντων Προσαρμοστών. Όταν εσείς και ο Προσαρμοστής σας συγχωνευθείτε οριστικά και για πάντα, όταν εσείς οι δύο γίνετε ένα, όπως ακριβώς εντός του Χριστού Μιχαήλ ο Υιός του Θεού και ο Υιός του Ανθρώπου είναι ένα, τότε πράγματι θα έχετε γίνει ανερχόμενοι υιοί του Θεού.

^{(449.1) 40:7.3} Οι λεπτομέρειες της πορείας του Προσαρμοστή ο οποίος λειτουργεί ενοικών σ’ ένα πλάσμα, σ’ έναν δόκιμο και εξελικτικό πλανήτη δεν αποτελεί μέρος της αποστολής μου. Η επεξεργασία της μεγάλης αυτής αλήθειας αγκαλιάζει ολόκληρη την διαδρομή σας. Κάνω μνεία ορισμένων λειτουργιών των Προσαρμοστών για να συντάξω μία πλήρη έκθεση πάνω στους με τον Προσαρμοστή συγχωνευόμενους θνητούς. Τα ενοικούντα αυτά κλάσματα του Θεού βρίσκονται κοντά στην κατηγορία της ύπαρξής σας από τις πρώτες μέρες της φυσικής σας υπόστασης σ’ ολόκληρο το μήκος της ανελικτικής πορείας στον Νέβαδον και τον Όρβοντον κι’ ακόμα προς τη Χαβόνα και τον ίδιο τον Παράδεισο. Μετά ταύτα, στην αιώνια διαδρομή, ο ίδιος αυτός Προσαρμοστής γίνεται ένα μαζί σας και κομμάτι από σας.

^{(449.2) 40:7.4} Αυτοί είναι οι θνητοί οι οποίοι πήραν την εντολή από τον Πατέρα του Σύμπαντος, «Εστέ τέλειοι, ως εγώ ειμί τέλειος.» Ο Πατέρας έχει εναποθέσει τον εαυτό του πάνω σας, έθεσε το πνεύμα του εντός σας. Γι’ αυτό απαιτεί από σας την ύπατη τελειότητα. Η αφήγηση της ανόδου του ανθρώπου από τις θνητές σφαίρες του κόσμου στα θεία βασίλεια της αιωνιότητας συνιστά μια παράξενη εξιστόρηση η οποία δεν περιλαμβάνεται στα καθήκοντά μου, η ουράνια όμως αυτή περιπέτεια γίνεται η υπέρτατη σπουδή του θνητού ανθρώπου.

^{(449.3) 40:7.5} Η συγχώνευση με ένα κλάσμα του Πατέρα του Σύμπαντος είναι ισοδύναμη με τη θεία επισημοποίηση της τελικής κατάκτησης του Παράδεισου, και τέτοιοι συγχωνευόμενοι με τον Προσαρμοστή θνητοί αποτελούν τη μοναδική τάξη ανθρωπίνων υπάρξεων που διασχίζουν όλοι τα κυκλώματα της Χαβόνα και βρίσκουν τον Θεό στον Παράδεισο. Για τον συγχωνευόμενο με τον Προσαρμοστή θνητό, η πορεία της συμπαντικής υπηρεσίας είναι ολάνοιχτη. Πόσο αξιοσέβαστο πεπρωμένο και πόσο μεγαλειώδες επίτευγμα περιμένει τον καθένα από εσάς! Μπορείτε να εκτιμήσετε απόλυτα αυτά που έγιναν για σας; Αντιλαμβάνεστε το μεγαλείο της αποκορύφωσης του αιώνιου επιτεύγματος που απλώνεται εμπρός σας; - ακόμα και σ’ εσάς που προχωρείτε με κόπο στο ταπεινό μονοπάτι της ζωής, μέσα από την αποκαλούμενη «κοιλάδα των δακρύων;»

^{(449.4) 40:8.1} Ενώ πρακτικά όλοι οι διασωζόμενοι θνητοί συγχωνεύονται με τον Προσαρμοστή τους σε κάποιον από τους κόσμους-δώματα, ή αμέσως μετά την άφιξή τους στους ανώτερους μοροντιανούς κόσμους, υπάρχουν ορισμένες περιπτώσεις καθυστερημένης συγχώνευσης, ορισμένοι (θνητοί) που δεν βιώνουν την τελική αυτή βεβαιότητα της σωτηρίας παρά μόνο όταν φθάσουν στους τελευταίους εκπαιδευτικούς κόσμους των αρχηγείων του σύμπαντος. Και λίγοι από τους θνητούς αυτούς υποψήφιους για την αιώνια ζωή αποτυγχάνουν εντελώς να ταυτοποιηθούν δια της συγχώνευσης με τον πιστό Προσαρμοστή τους.

^{(449.5) 40:8.2} Οι θνητοί αυτοί θεωρήθηκαν άξιοι για σωτηρία από τις δικαστικές αρχές ενώ και οι ίδιοι οι Προσαρμοστές τους, επιστρέφοντας από τον Ντιβίνινγκτον, ενέκριναν την ανέλιξή τους στους κόσμους-δώματα. Οι υπάρξεις αυτές ανήλθαν μέσω ενός συστήματος, ενός αστερισμού, καθώς επίσης και μέσω των εκπαιδευτικών κόσμων του κυκλώματος του Σάλβινγκτον. Απόλαυσαν τις «εβδομήντα φορές επτά» ευκαιρίες για συγχώνευση και παρ’ όλ’ αυτά στάθηκαν ανίκανοι να επιτύχουν την ενοποίηση με τους Προσαρμοστές τους.

^{(449.6) 40:8.3} Όταν γίνει πλέον φανερό ότι κάποια δυσκολία στο συγχρονισμό παρακωλύει τη συγχώνευση με τον Πατέρα, συνέρχονται οι κριτές της σωτηρίας του Δημιουργού Υιού. Και όταν το δικαστήριο αυτό της αξιολόγησης της συμπεριφοράς, επικυρωμένο από έναν προσωπικό αντιπρόσωπο των Αρχαίων των Ημερών, αποφασίσει τελικά ότι ο ανερχόμενος θνητός δεν είναι ένοχος για μία συγκεκριμένη αιτία που τον εμπόδισε να επιτύχει τη συγχώνευση, καταχωρούν την απόφασή τους στα αρχεία του τοπικού σύμπαντος και δεόντως μεταβιβάζουν τις διαπιστώσεις τους αυτές στους Αρχαίους των Ημερών. Κατόπιν, ο ενοικών Προσαρμοστής επιστρέφει αμέσως στον Ντιβίνινγκτον για να πάρει την επιβεβαίωση από τους Εξατομικευμένους Ελεγκτές και με την αναχώρηση αυτή, ο μοροντιανός θνητός συγχωνεύεται αμέσως μ’ ένα εξατομικευμένο δώρο του πνεύματος του Δημιουργού Υιού.

^{(450.1) 40:8.4} Όπως περίπου οι μοροντιανές σφαίρες του Νέβαδον μοιράζονται με τους θνητούς που συγχωνεύονται με το Πνεύμα, έτσι και αυτά τα με τον Υιό συγχωνευθέντα πλάσματα μοιράζονται τις υπηρεσίες του Όρβοντον με τους αδελφούς τους, τους συγχωνευθέντες με τον Προσαρμοστή, που ταξιδεύουν προς το μακρινό Νησί του Παραδείσου. Είναι πραγματικοί αδελφοί σας και θ’ απολαύσετε σε μεγάλο βαθμό τη σχέση τους μαζί σας, καθώς θα περνάτε από τους εκπαιδευτικούς κόσμους του υπερσύμπαντος.

^{(450.2) 40:8.5} Οι με τον Υιό συγχωνευθέντες θνητοί δεν αποτελούν πολυάριθμη ομάδα, όντας λιγότεροι από ένα εκατομμύριο στο υπερσύμπαν του Όρβοντον. Εκτός του προορισμού τους να κατοικήσουν στον Παράδεισο, είναι κατά τα πάντα ισότιμοι με τους συγχωνευθέντες με τον Προσαρμοστή συντρόφους τους. Συχνά ταξιδεύουν στον Παράδεισο, σε υπερσυμπαντικές αποστολές, αλλά σπάνια διαμένουν μόνιμα εκεί, αφού ως τάξη περιορίζονται στο υπερσύμπαν όπου γεννήθηκαν.

^{(450.3) 40:9.1} Οι ανερχόμενοι, με το Πνεύμα συγχωνευόμενοι θνητοί δεν αποτελούν προσωπικότητες της Τρίτης Γενεσιουργού Αιτίας. Περιλαμβάνονται στο κύκλωμα προσωπικοτήτων του Πατέρα, αλλά έχουν συγχωνευθεί με εξατομικεύσεις του προ-διανοητικού πνεύματος της Τρίτης Γενεσιουργού Αιτίας και Κέντρου. Μία τέτοια συγχώνευση με το Πνεύμα ουδέποτε συμβαίνει κατά τη διάρκεια της φυσικής ζωής. Λαμβάνει χώρα μόνο κατά τη στιγμή της επαναφύπνισης των θνητών στη μοροντιανή υπόσταση στους κόσμους-δώματα. Κατά την διαδικασία της συγχώνευσης δεν υπάρχει επικάλυψη. Το αυτόβουλο πλάσμα συγχωνεύεται είτε με το Πνεύμα, είτε με τον Υιό, είτε με τον Πατέρα. Εκείνοι οι οποίοι συγχωνεύονται με τον Προσαρμοστή, ή τον Πατέρα, ουδέποτε συγχωνεύονται με το Πνεύμα, ή τον Υιό.

^{(450.4) 40:9.2} Το γεγονός ότι οι τύποι αυτοί των θνητών πλασμάτων δεν είναι υποψήφιοι για συγχώνευση με τον Προσαρμοστή, δεν εμποδίζει τους Προσαρμοστές να κατοικούν εντός τους κατά τη ζωή τους στη σάρκα. Οι Προσαρμοστές λειτουργούν στο νου των υπάρξεων αυτών κατά το διάστημα της υλικής ζωής, αλλά ουδέποτε ενοποιούνται αιώνια με τις ψυχές των μαθητών τους. Όσο διαρκεί η προσωρινή αυτή παραμονή, οι Προσαρμοστές με τρόπο δραστικό αναπτύσσουν σταδιακά το ίδιο πνευματικό ισοδύναμο της θνητής φύσης – την ψυχή – το οποίο αναπτύσσουν στους υποψήφιους για τη συγχώνευση μαζί τους. Μέχρι τη στιγμή του φυσικού θανάτου,² το έργο των Προσαρμοστών είναι συγγενές προς τη λειτουργία τους επί των φυλών σας, μόλις όμως ο θνητός επιστρέψει στα εξ ων συνετέθη, οι Προσαρμοστές αποχωρίζονται για πάντα τους υποψήφιους αυτούς για συγχώνευση με το Πνεύμα και, προχωρώντας κατ’ ευθείαν προς τον Ντιβίνινγκτον, το αρχηγείο όλων των Θείων Ελεγκτών, περιμένουν τις καινούργιες αποστολές της τάξης τους.

^{(450.5) 40:9.3} Όταν αυτοί οι κοιμώμενοι διασωθέντες επαναπροσωποποιηθούν στους κόσμους-δώματα, η θέση των Προσαρμοστών που απεχώρησαν πληρούται από μία εξατομίκευση του πνεύματος του Θείου Λειτουργού, του αντιπροσώπου του Απείρου Πνεύματος στο συγκεκριμένο τοπικό σύμπαν. Η πνευματική αυτή ενστάλαξη σχηματίζει τα διασωζόμενα αυτά πλάσματα, τους θνητούς που συγχωνεύθηκαν με το Πνεύμα. Οι υπάρξεις αυτές είναι από κάθε άποψη ισότιμες μ’ εσάς, εν διανοία και πνεύματι. Και είναι πράγματι σύγχρονοί σας, που μοιράζονται τους κόσμους-δώματα και τις μοροντιανές σφαίρες από κοινού με την τάξη σας των υποψηφίων για συγχώνευση, καθώς και με εκείνους που θα συγχωνευθούν με τον Υιό.

^{(450.6) 40:9.4} Υπάρχει, ωστόσο, κάτι συγκεκριμένο κατά το οποίο οι με το Πνεύμα συγχωνευόμενοι θνητοί διαφέρουν από τους ανερχόμενους αδελφούς τους: Η θνητή μνήμη της ανθρώπινης εμπειρίας στους υλικούς κόσμους προέλευσης επιζεί του θανάτου της σάρκας, επειδή ο ενοικών Προσαρμοστής απέκτησε ένα ισοδύναμο, ή αντίγραφο των γεγονότων εκείνων της ανθρώπινης ζωής, τα οποία είχαν πνευματική σημασία. Με τους θνητούς όμως που συγχωνεύονται με το Πνεύμα δεν υπάρχει παρόμοιος μηχανισμός δια του οποίου να μπορεί η ανθρώπινη μνήμη να διαρκέσει. Τα αντίγραφα της μνήμης του Προσαρμοστή είναι πλήρη και άθικτα, αλλά τα αποκτήματα ήλθαν στην κατοχή των αναχωρούντων Προσαρμοστών δια της εμπειρίας και δεν είναι διαθέσιμα στα πλάσματα εντός των οποίων κατοίκησαν προηγούμενα, που για το λόγο αυτό ξύπνησαν στις αίθουσες της ανάστασης στις μοροντιανές σφαίρες του Νέβαδον, σαν να ήταν νεοδημιουργημένες υπάρξεις, πλάσματα χωρίς συνείδηση προηγούμενης υπόστασης.

^{(451.1) 40:9.5} Τα παιδιά αυτά του τοπικού σύμπαντος είναι σε θέση να επανακτήσουν οι ίδιοι μεγάλο μέρος της προηγούμενης, ανθρώπινης μνήμης των εμπειριών τους, την οποία τους επαναλαμβάνουν τα συντροφικά τους σεραφείμ και χερουβείμ, αλλά και συμβουλευόμενα τις καταγραφές της θνητής πορείας τις οποίες αρχειοθετούν οι καταγράφοντες άγγελοι. Τούτο μπορούν να το πράξουν με αναμφίβολη επιτυχία επειδή η εμπειρικής προέλευσης, στην υλική και θνητή ζωή, διασωζόμενη ψυχή διαθέτει ένα κατάλοιπο εμπειρικής-αναγνωριστικής αντίδρασης σ’ αυτά τα ξεχασμένα γεγονότα της παρελθούσης εμπειρίας.

^{(451.2) 40:9.6} Όταν ένας με το Πνεύμα συγχωνευόμενος θνητός πληροφορηθεί τα γεγονότα της ξεχασμένης παρελθούσας εμπειρίας του, δημιουργείται μία άμεση αντίδραση εμπειρικής αναγνώρισης στην ψυχή (ταυτότητα) του διασωθέντος αυτού, η οποία ακαριαία περιβάλλει το αφηγηθέν γεγονός με τη συναισθηματική χροιά της πραγματικότητας και τις διανοητικές ιδιότητες του γεγονότος. Και η διπλή αυτή αντίδραση συνιστά την ανακατασκευή, την αναγνώριση και την επικύρωση μιας ξεχασμένης πλευράς της θνητής εμπειρίας.

^{(451.3) 40:9.7} Ακόμη και στην περίπτωση των υποψήφιων για συγχώνευση με τον Προσαρμοστή, μόνον οι ανθρώπινες εκείνες εμπειρίες που είχαν πνευματική αξία αποτελούν κοινή κτήση των διασωζόμενων θνητών και του επιστρέφοντος Προσαρμοστή και εξ αυτού έρχονται αμέσως στην μνήμη, μετά τη σωτηρία του θνητού. Όσον αφορά στα συμβάντα που δεν ήταν σημαντικά από πνευματικής πλευράς, ακόμη και εκείνοι οι οποίοι συγχωνεύονται με τον Προσαρμοστή είναι υποχρεωμένοι να εξαρτώνται από το γεγονός³ της αναγνώρισης-αντίδρασης στη διασωζόμενη ψυχή. Και, αφού οποιοδήποτε συμβάν μπορεί να έχει πνευματική σημασία για έναν θνητό, αλλά όχι για έναν άλλο, καθίσταται δυνατόν σε μία ομάδα ταυτόχρονα ανερχομένων θνητών από τον ίδιο πλανήτη να συνδυάζει το απόθεμα των δια του Προσαρμοστή ανακαλούμενων γεγονότων και με τον τρόπο αυτό να ανακατασκευάζει οποιαδήποτε εμπειρία την οποία τα μέλη της είχαν από κοινού, η οποία είχε πνευματική αξία στη ζωή οποιουδήποτε μέλους της.

^{(451.4) 40:9.8} Ενώ κατανοούμε τις τεχνικές αυτές της ανακατασκευής της μνήμης αρκετά καλά, δεν αντιλαμβανόμαστε την τεχνική της αναγνώρισης της προσωπικότητας. Οι προσωπικότητες που κάποτε είχαν σχέσεις μεταξύ τους, ανταποκρίνονται η μία στην άλλη εντελώς ανεξάρτητα από τη λειτουργία της μνήμης, αν και, η μνήμη καθ’ εαυτή και οι τεχνικές ανακατασκευής της, είναι απαραίτητες για να εγκατασταθεί παρόμοια αμοιβαία ανταπόκριση των προσωπικοτήτων με την πληρότητα της αναγνώρισης.

^{(451.5) 40:9.9} Ένας δια του Πνεύματος συγχωνευμένος διασωθείς είναι επιπλέον σε θέση να μάθει πολλά για τη ζωή που έζησε στη σάρκα επισκεπτόμενος τον γενέθλιο κόσμο του, αφού κριθεί στον πλανήτη όπου έζησε. Τα παιδιά αυτά της δια του Πνεύματος συγχώνευσης είναι σε θέση να απολαμβάνουν τις ευκαιρίες αυτές για διερεύνηση της ανθρώπινης διαδρομής τους, αφού, γενικά, περιορίζονται στην υπηρεσία του τοπικού σύμπαντος. Δεν μοιράζονται μ’ εσάς το ευγενικό και ανώτερο πεπρωμένο σας στο εν Παραδείσω Σώμα της Τελικότητας. Μόνον οι δια του Προσαρμοστή συγχωνευμένοι θνητοί, ή άλλες, με ειδικό τρόπο, αντιμετωπιζόμενες υπάρξεις εντάσσονται στις τάξεις εκείνων οι οποίοι τελούν εν αναμονή της αιώνιας πορείας προς το Θείο. Οι δια του Πνεύματος συγχωνευμένοι θνητοί είναι οι μόνιμοι πολίτες των τοπικών συμπάντων. Μπορεί διακαώς να επιθυμούν τον εν Παραδείσω προορισμό τους, αλλά δεν μπορούν να είναι βέβαιοι γι’ αυτόν. Στον Νέβαδον ο συμπαντικός τους οίκος είναι η όγδοη ομάδα των κόσμων που περιβάλλουν τον Σάλβινγκτον, ένας προορισμός-παράδεισος η φύση και ο χώρος του οποίου μοιάζουν πολύ με εκείνον που οραματίσθηκαν οι πλανητικές παραδόσεις της Ουράντια.

^{(452.1) 40:10.1} Οι με το Πνεύμα συγχωνευόμενοι θνητοί είναι, γενικά μιλώντας, εγκλεισμένοι σ’ ένα τοπικό σύμπαν. Οι με τον Υιό συγχωνευόμενοι θνητοί περιορίζονται σ’ ένα υπερσύμπαν. Οι με τον Προσαρμοστή συγχωνευόμενοι θνητοί προορίζονται να διεισδύσουν στο σύμπαν των συμπάντων. Τα πνεύματα συγχώνευσης των θνητών πάντα ανέρχονται στο επίπεδο προέλευσής τους. Παρόμοιες πνευματικές οντότητες πάντα επιστρέφουν στη σφαίρα απ’ όπου αρχικά ξεκίνησαν.

^{(452.2) 40:10.2} Οι με το Πνεύμα συγχωνευόμενοι θνητοί ανήκουν στο τοπικό σύμπαν. Κανονικά δεν ανέρχονται πέραν των ορίων του γενέθλιου κόσμου τους, πέραν των ορίων του διαστημικού βεληνεκούς του πνεύματος το οποίο τα διαπερνά. Με τον ίδιο τρόπο, οι με τον Υιό συγχωνευόμενοι ανερχόμενοι αναρριχώνται ως την πηγή της πνευματικής δωρεάς, εφ’ όσον, όπως περίπου το Πνεύμα της Αλήθειας ενός Δημιουργού Υιού εστιάζεται στον συνεργαζόμενο Θείο Λειτουργό, έτσι και το «συγχωνευόμενο πνεύμα» του λειτουργεί στα Ανακλαστικά Πνεύματα των ανώτερων συμπάντων. Τέτοια πνευματική σχέση μεταξύ του τοπικού σύμπαντος επιπέδου και του υπερσυμπαντικού επιπέδου του Θεού του Επτάπτυχου ίσως είναι δύσκολο να αποσαφηνισθεί, αλλά όχι και να γίνει αντιληπτή, αφού αλάθητα αποκαλύπτεται στα παιδιά εκείνα των Ανακλαστικών Πνευμάτων – τις Φωνές των σεκοναφείμ των Δημιουργών Υιών. Ο Προσαρμοστής της Σκέψης, προερχόμενος από τον εν Παραδείσω Πατέρα, ποτέ δεν σταματά, μέχρις ότου ο θνητός βρεθεί πρόσωπο με πρόσωπο με τον αιώνιο Θεό.

^{(452.3) 40:10.3} Η μυστηριώδης μεταβλητή στη σχετική τεχνική δια της οποίας μία θνητή ύπαρξη δεν συγχωνεύεται αιώνια, ή δεν μπορεί να συγχωνευθεί, με τον ενοικούντα Προσαρμοστή της Σκέψης, μπορεί να προδίδει κάποιο σφάλμα στο σχέδιο ανέλιξης. Η συγχώνευση με τον Υιό και η συγχώνευση με το Πνεύμα μοιάζουν, επιφανειακά, όσον αφορά στην επανόρθωση ανεξήγητων αποτυχιών σε κάποιες λεπτομέρειες του σχεδίου κατάκτησης του Παραδείσου. Όλα αυτά τα συμπεράσματα όμως είναι λανθασμένα. Διδαχθήκαμε ότι όλα αυτά τα περιστατικά εκτυλίσσονται υπακούοντας στους παγιωμένους νόμους των Ανώτατων Συμπαντικών Κυβερνητών.

^{(452.4) 40:10.4} Έχουμε αναλύσει το πρόβλημα αυτό και έχουμε φθάσει στο αναμφίβολο συμπέρασμα ότι η αποστολή όλων των θνητών σ’ ένα τελικό, εν Παραδείσω προορισμό θα ήταν αθέμιτη στα σύμπαντα του χρόνου και του διαστήματος, στο βαθμό κατά τον οποίο τα δικαστήρια των Δημιουργών Υιών και των Αρχαίων των Ημερών θα εξηρτώντο, στην περίπτωση αυτή, από τις υπηρεσίες εκείνων οι οποίοι θα μετέβαιναν στους ανώτερους κόσμους. Και φαίνεται απόλυτα σωστό το ότι στις κυβερνήσεις των τοπικών συμπάντων και των υπερσυμπάντων παρέχεται μία μόνιμη ομάδα ανερχομένων πολιτών. Ότι οι λειτουργίες των διοικήσεων αυτών εμπλουτίζονται με τις προσπάθειες ορισμένων ομάδων μεγαλυνθέντων θνητών μόνιμης σειράς, εξελικτικών συμπληρωμάτων των αποχωρούντων και των σουσέιτια. Τώρα πλέον είναι απολύτως προφανές ότι το παρόν σχέδιο ανέλιξης παρέχει στις διοικήσεις του χρόνου και του διαστήματος τις συγκεκριμένες ομάδες ανερχομένων πλασμάτων. Κι’ έχουμε όλοι πολλές φορές αναρωτηθεί: Αντιπροσωπεύουν, άραγε, όλα αυτά σκόπιμο μέρος των πάνσοφων σχεδίων των Αρχιτεκτόνων του Κυρίαρχου Σύμπαντος, τα οποία δημιουργήθηκαν για να παράσχουν στους Δημιουργούς Υιούς και στους Αρχαίους των Ημερών ένα μόνιμο πληθυσμό ανερχομένων; Με εξελιγμένες τάξεις πολιτών, οι οποίοι θα γίνονται ολοένα περισσότερο ικανοί να διαχειρίζονται τα θέματα των κόσμων αυτών στους συμπαντικούς καιρούς που θα έλθουν;

^{(452.5) 40:10.5} Το γεγονός ότι τα πεπρωμένα των θνητών ποικίλουν, κατ’ ουδεμία λογική αποδεικνύει ότι το ένα είναι ανώτερο, ή κατώτερο ενός άλλου, αποδεικνύει απλά ότι διαφέρουν. Οι με τον Προσαρμοστή συγχωνευόμενοι θνητοί έχουν πράγματι μια θαυμάσια και μεγαλειώδη πορεία, ως τελικιστές, που απλώνεται μπροστά τους στο αιώνιο μέλλον, αλλά τούτο δεν σημαίνει ότι προκρίνονται περισσότερο από τους ανερχόμενους αδελφούς τους. Δεν υπάρχει φαβοριτισμός, ούτε αυθαιρεσία στην επιλεκτική λειτουργία του θείου σχεδίου της σωτηρίας των θνητών.

^{(453.1) 40:10.6} Ενώ οι με τον Προσαρμοστή συγχωνευόμενοι τελικιστές απολαμβάνουν φαινομενικά τις μεγαλύτερες ευκαιρίες υπηρεσίας από όλους, η κατάκτηση του στόχου αυτού αυτόματα τους αποκλείει από την ευκαιρία να συμμετάσχουν στον αιώνιο αγώνα κάποιου σύμπαντος, ή υπερσύμπαντος, από τις προγενέστερες και λιγότερο κατασταλαγμένες εποχές, μέχρι τις μεταγενέστερες, παγιωμένες περιόδους της επίτευξης της σχετικής τελειότητας. Οι τελικιστές αποκτούν μια θαυμαστή και εκτεταμένη εμπειρία μεταβατικής υπηρεσίας και τους επτά τομείς του μεγάλου σύμπαντος, αλλά συνήθως δεν αποκτούν την ιδιαίτερη εκείνη γνώση οποιουδήποτε σύμπαντος η οποία χαρακτηρίζει τους με το Πνεύμα συγχωνευόμενους βετεράνους του Σώματος της Ολοκλήρωσης του Νέβαδον. Τα άτομα αυτά απολαμβάνουν την ευκαιρία να γίνουν μάρτυρες της ανελισσόμενης διαδοχής των πλανητικών εποχών καθώς αυτές ξεδιπλώνονται μία προς μία, σε δέκα εκατομμύρια κατοικημένους κόσμους. Και στην πιστή υπηρεσία των πολιτών αυτών των τοπικών συμπάντων η μία εμπειρία προτίθεται στην άλλη, μέχρις ότου το πλήρωμα του χρόνου ωριμάσει την ανώτερη εκείνη ποιότητα της σοφίας, η οποία δημιουργείται από την επικεντρωμένη εμπειρία – της αυθεντικής σοφίας – και τούτο αποτελεί αφ’ εαυτού ζωτικό παράγοντα για την παγίωση οποιουδήποτε τοπικού σύμπαντος.

^{(453.2) 40:10.7} Ό,τι συμβαίνει με εκείνους που συγχωνεύονται με το Πνεύμα, συμβαίνει και με τους θνητούς εκείνους που συγχωνεύονται με τον Υιό, οι οποίοι κατέκτησαν το δικαίωμα να κατοικήσουν στην Ουβέρσα. Ορισμένες από τις υπάρξεις αυτές προέρχονται από τις προγενέστερες εποχές του Όρβοντον και αντιπροσωπεύουν ένα αργά αυξανόμενο σώμα ενορατικής-εμβαθύνουσας σοφίας η οποία συνεισφέρει με αυξανόμενες πάντα υπηρεσίες στην ευημερία και την τελική παγίωση του έβδομου υπερσύμπαντος.

^{(453.3) 40:10.8} Ποιος θα είναι ο τελικός προορισμός των σταθερών αυτών τάξεων των πολιτών του τοπικού σύμπαντος και του υπερσύμπαντος δεν το γνωρίζουμε, αλλά είναι πολύ πιθανόν, όταν οι εν Παραδείσω τελικιστές ανοίξουν το δρόμο προς τα επεκτεινόμενα όρια της αιωνιότητας στα πλανητικά συστήματα του πρώτου εξωτερικού διαστημικού επιπέδου, οι δια του Υιού και δια του Πνεύματος συγχωνευόμενοι αδελφοί τους, που λαμβάνουν μέρος στην εξελικτική προσπάθεια των ανερχομένων, θα μπορέσουν να συνεισφέρουν στην διατήρηση της εμπειρικής ισορροπίας των τελειοποιημένων υπερσυμπάντων, ενώ θα είναι έτοιμοι να καλωσορίσουν το ρεύμα των οδοιπόρων του Παραδείσου που έρχεται, το οποίο, τη μακρινή εκείνη μέρα, θα εκχυθεί σ’ ολόκληρο τον Όρβοντον και τις αδελφές δημιουργίες του, σαν χείμαρρος που αναζητά το πνεύμα από τους μέχρι τώρα αχαρτογράφητους και ακατοίκητους γαλαξίες του εξώτερου διαστήματος.

^{(453.4) 40:10.9} Ενώ το μεγαλύτερο μέρος των με το Πνεύμα συγχωνευόμενων υπηρετεί μόνιμα ως πολίτες των τοπικών συμπάντων, δεν υπηρετούν όλοι. Αν κάποια φάση της συμπαντικής τους λειτουργίας απαιτήσει την ατομική τους παρουσία στο υπερσύμπαν, τότε οι πολίτες αυτοί θα μετασχηματισθούν ως υπάρξεις με τέτοιο τρόπο ώστε να καταστούν ικανοί να ανέλθουν στο ανώτερο σύμπαν. Και με την άφιξη των Ουράνιων Φρουρών οι οποίοι θα έχουν εντολή να παρουσιάσουν τους με το Πνεύμα συγχωνευθέντες αυτούς θνητούς στα δικαστήρια των Αρχαίων των Ημερών, εκείνοι θα ανέλθουν για να μην επιστρέψουν ποτέ. Γίνονται φύλακες του υπερσύμπαντος, υπηρετώντας ως βοηθοί των Ουράνιων Φρουρών μόνιμα, εκτός των ολίγων εκείνων οι οποίοι στη συνέχεια καλούνται να υπηρετήσουν στον παράδεισο και τη Χαβόνα.

^{(453.5) 40:10.10} Όπως οι με το Πνεύμα συγχωνευόμενοι αδελφοί τους, έτσι και οι με τον Υιό συγχωνευόμενοι ούτε διασχίζουν τη Χαβόνα, ούτε κατακτούν τον Παράδεισο αν δεν υποβληθούν σε ορισμένους τροποποιητικούς μετασχηματισμούς. Για πολλούς και σωστούς λόγους οι αλλαγές αυτές έχουν γίνει σε ορισμένους με τον Υιό συγχωνευμένους διασωθέντες και οι υπάρξεις αυτές συναπαντώνται παντού στα επτά κυκλώματα του κεντρικού σύμπαντος. Και είναι με τον τρόπο αυτό που ορισμένοι αριθμοί αμφότερων των με τον Υιό και με το Πνεύμα συγχωνευόμενων θνητών πράγματι ανέρχονται στον Παράδεισο, και επιτυγχάνουν ένα στόχο εν πολλοίς ισότιμο εκείνου ο οποίος περιμένει τους με τον Πατέρα συγχωνευόμενους θνητούς.

^{(453.6) 40:10.11} Οι με τον Πατέρα συγχωνευόμενοι θνητοί είναι εν δυνάμει τελικιστές. Ο προορισμός τους είναι ο Πατέρας του Σύμπαντος και αυτόν κατακτούν, ωστόσο στο πλαίσιο της παρούσας συμπαντικής εποχής, οι τελικιστές, σαν τέτοιοι, δεν ολοκληρώνουν το πεπρωμένο τους. Παραμένουν ανολοκλήρωτα πλάσματα – πνεύματα έκτης κατηγορίας – και εξ αυτού ανενεργοί στους εξελικτικούς χώρους της προ του φωτός και της ζωής κατάστασης.

^{(454.1) 40:10.12} Όταν ένας θνητός τελικιστής περιβληθεί την Τριάδα – γίνει τριαδοποιημένος Υιός, όπως ένας Κραταιός Αγγελιαφόρος – τότε ο τελικιστής αυτός έχει φθάσει στον προορισμό του, τουλάχιστον για την παρούσα συμπαντική εποχή. Οι Κραταιοί Αγγελιαφόροι και οι σύντροφοί τους ίσως δεν είναι στην κυριολεξία έβδομης κατηγορίας πνεύματα, αλλά πέραν των άλλων η περίπτυξη της Τριάδας τους προικίζει με κάθε τι, το οποίο θα επιτύχει κάποτε ένας τελικιστής, ως πνεύμα έβδομης κατηγορίας. Όταν οι με το Πνεύμα, ή οι με τον Υιό συγχωνευόμενοι θνητοί τριαδοποιηθούν, βιώνουν την εν Παραδείσω εμπειρία μαζί με τους ανερχόμενους τους συγχωνευόμενους με τον Προσαρμοστή, με τους οποίους είναι ταυτόσημοι σε οτιδήποτε αφορά στην διακυβέρνηση του υπερσύμπαντος. Οι Τριαδοποιημένοι αυτοί Υιοί της Επιλογής, ή της Επίτευξης είναι, τουλάχιστον στην παρούσα φάση ολοκληρωμένα πλάσματα, εν αντιθέσει προς τους τελικιστές οι οποίοι είναι επί του παρόντος μη ολοκληρωμένα πλάσματα.

^{(454.2) 40:10.13} Με τον τρόπο αυτό, σε τελική ανάλυση, δεν θα ήταν σωστό να χρησιμοποιήσουμε τις λέξεις «ανώτερος», ή «κατώτερος» προκειμένου να αντιδιαστείλουμε το πεπρωμένο των ανερχόμενων τάξεων των υιών. Κάθε τέτοιος υιός του Θεού μοιράζεται την πατρική ιδιότητα του Θεού και ο Θεός αγαπά το ίδιο κάθε ένα από τα παιδιά που δημιούργησε. Δεν λαμβάνει υπ’ όψιν του το πεπρωμένο των ανελθόντων περισσότερο από όσο των πλασμάτων τα οποία μπορούν να φθάσουν σ’ ένα τέτοιο πεπρωμένο. Ο Πατέρας αγαπά κάθε έναν από τους υιούς του και η αγάπη αυτή δεν είναι λιγότερο από αληθινή, ιερή, θεία, απεριόριστη, αιώνια και μοναδική – μια αγάπη που εναποτίθεται σ’ αυτόν τον υιό και σ’ εκείνον τον υιό, ξεχωριστά, ατομικά και αποκλειστικά. Και μία τέτοια αγάπη επισκιάζει εντελώς όλα τα άλλα δεδομένα. Η υική σχέση είναι η υπέρτατη σχέση των πλασμάτων προς τον Δημιουργό.

^{(454.3) 40:10.14} Ως θνητοί μπορείτε τώρα να αναγνωρίσετε τη θέση σας στην οικογένεια των θείων υιών και να αρχίσετε να αισθάνεστε την υποχρέωση να επωφεληθείτε από τα πλεονεκτήματα που τόσο ελεύθερα παρέχονται από το Παραδείσιο σχέδιο της σωτηρίας των θνητών, σχέδιο το οποίο τόσο πολύ εμπλουτίσθηκε και καταυγάσθηκε από την εμπειρία της Ζωής ενός επιφοιτούντος Υιού. Κάθε διευκόλυνση και όλη η δύναμη έχουν προβλεφθεί ώστε να σας διασφαλίσουν το ύπατο επίτευγμα του Παραδείσιου στόχου της θείας τελειότητας.

^{(454.4) 40:10.15} [Παρουσιάσθηκε από έναν Κραταιό Αγγελιαφόρο προσωρινά προσαρτημένο στο επιτελείο του Γαβριήλ του Σάλβινγκτον.]