ΕΓΓΡΑΦΟ 144, ΣΤΟ ΟΡΟΣ ΓΕΛΒΟΥΕ ΚΑΙ ΣΤΗ ΔΕΚΑΠΟΛΗ

^{(1617.1) 144:0.1} Ο Σεπτέμβριος και ο Οκτώβριος κύλησαν σε απομόνωση σε μια αποτραβηγμένη κατασκήνωση στις πλαγιές του όρους Γελβουέ. Το Σεπτέμβριο ο Ιησούς τον πέρασε εδώ μόνος με τους αποστόλους του, διδάσκοντας και δίνοντάς τους οδηγίες για τις αλήθειες της βασιλείας.

^{(1617.2) 144:0.2} Υπήρχε ένα πλήθος από λόγους που ο Ιησούς και οι απόστολοι είχαν απομονωθεί αυτή την εποχή, στα σύνορα της Σαμάρειας και της Δεκάπολης. Οι θρησκευτικοί άρχοντες της Ιερουσαλήμ ήταν μεγάλοι ανταγωνιστές. Ο Ηρώδης Αντύπας κρατούσε ακόμη τον Ιωάννη στη φυλακή, φοβούμενος είτε να τον ελευθερώσει είτε να τον εκτελέσει, ενώ συνέχιζε να έχει υποψίες ότι ο Ιωάννης και ο Ιησούς ήταν κατά κάποιο τρόπο συνεργάτες. Αυτές οι συνθήκες έκαναν να φαίνονται απερίσκεπτα τα σχέδια για έντονη δραστηριότητα είτε στην Ιουδαία είτε στη Γαλιλαία. Υπήρχε και ένας τρίτος λόγος: Η αργά αυξανόμενη ένταση μεταξύ των αρχηγών εκ των μαθητών του Ιωάννη και των αποστόλων του Ιησού, η οποία χειροτέρευε καθώς αυξανότανε ο αριθμός των πιστών.

^{(1617.3) 144:0.3} Ο Ιησούς γνώριζε ότι οι μέρες της προκαταρκτικής εργασίας για τη διδασκαλία και το κήρυγμα είχαν τελειώσει, ότι η επόμενη κίνηση σηματοδοτούσε την αρχή της πλήρους και τελικής προσπάθειας αυτής της γήινης ζωής και δεν επιθυμούσε η ανάληψη αυτού του εγχειρήματος να είναι κατ’ ουδένα τρόπο δύσκολη ή ενοχλητική για τον Ιωάννη τον Βαπτιστή. Ο Ιησούς είχε λοιπόν αποφασίσει να περάσει κάποιο χρονικό διάστημα στην απομόνωση δοκιμάζοντας τους αποστόλους στην πρακτική εξάσκηση και μετά να εργαστούν ήσυχα στις πόλεις της Δεκάπολης, μέχρις ότου ο Ιωάννης είτε θα εκτελείτο είτε θα ελευθερωνόταν και θα τους συναντούσε σε μια ενωμένη προσπάθεια.

^{(1617.4) 144:1.1} Καθώς περνούσε ο καιρός, οι δώδεκα αφοσιωνόντουσαν περισσότερο στον Ιησού και σταδιακά επιφορτίστηκαν με το έργο της βασιλείας. Η αφοσίωσή τους στηριζόταν σε μεγάλο βαθμό στην εμπιστοσύνη προς το πρόσωπό του. Δεν καταλάβαιναν πολύ καλά την πολύπλευρη διδασκαλία του, δεν κατανοούσαν πλήρως τη φύση του Ιησού ή τη σημασία της φανέρωσής του στη γη.

^{(1617.5) 144:1.2} Ο Ιησούς ξεκαθάρισε στους αποστόλους ότι βρισκόντουσαν αποτραβηγμένοι για τρεις λόγους:

^{(1617.6) 144:1.3} 1. Να ισχυροποιήσουν την κατανόησή τους και την πίστη τους στο ευαγγέλιο της βασιλείας.

^{(1617.7) 144:1.4} 2. Να αφήσουν τη διαμαρτυρία για το έργο τους να καταλαγιάσει και στην Ιουδαία και στη Γαλιλαία.

^{(1617.8) 144:1.5} 3. Να αναμείνουν για τη μοίρα του Ιωάννη του Βαπτιστή.

^{(1617.9) 144:1.6} Ενώ παρέμεναν στο όρος Γελβουέ, ο Ιησούς είπε στους δώδεκα πολλά για τη ζωή του στη γη και τις εμπειρίες του στο όρος Ερμών. Ξαναθυμήθηκε επίσης μερικά από όσα συνέβησαν στους λόφους κατά τις σαράντα μέρες αμέσως μετά τη βάφτισή του. Και κατ’ ευθείαν τους ζήτησε να μην αναφέρουν σε κανένα αυτές τις εμπειρίες, παρά μετά την επιστροφή του στον Πατέρα.

^{(1618.1) 144:1.7} Εκείνες τις εβδομάδες του Σεπτεμβρίου ξεκουράστηκαν, έκαναν επισκέψεις, εξιστορούσαν τις εμπειρίες τους, μέχρι που ο Ιησούς τους κάλεσε σε υπηρεσία και τους είπε να ασχοληθούν σοβαρά για να κάνουν πράξη όσα ο Κύριος τους είχε μάθει μέχρι τώρα. Κατά κάποιο τρόπο όλοι αισθανόντουσαν ότι αυτή ήταν και η τελευταία τους ευκαιρία για παρατεταμένη ανάπαυση. Είχαν συνειδητοποιήσει ότι η επόμενη δημόσια προσπάθεια, είτε στην Ιουδαία είτε στη Γαλιλαία, θα σηματοδοτούσε την αρχή της τελικής διακήρυξης της ερχόμενης βασιλείας, αλλά δεν είχαν ιδέα ή είχαν πολύ λίγο, για το τι θα ήταν αυτή η βασιλεία όταν θα ερχόταν. Ο Ιωάννης και ο Ανδρέας πίστευαν ότι η βασιλεία είχε ήδη έρθει. Ο Πέτρος και ο Ιάκωβος πίστευαν ότι θα έφτανε σε λίγο. Ο Ναθαναήλ και ο Θωμάς ειλικρινά εκμυστηρεύτηκαν ότι ήταν μπλεγμένοι. Ο Ματθαίος, ο Φίλιππος και ο Σίμων ο Ζηλωτής ήταν αβέβαιοι και μπερδεμένοι. Οι δίδυμοι βρισκόντουσαν σε μια ευτυχισμένη κατάσταση άγνοιας για την αμφισβήτηση και ο Ιούδας ο Ισκαριώτης ήταν σιωπηλός και ασαφής ως προς τις προθέσεις του.

^{(1618.2) 144:1.8} Ο Ιησούς πέρναγε πολύ καιρό μόνος του στο βουνό κοντά στην κατασκήνωση. Περιστασιακά έπαιρνε μαζί του τον Πέτρο, τον Ιάκωβο ή τον Ιωάννη αλλά συχνότερα πήγαινε να προσευχηθεί ή να επικοινωνήσει μόνος του. Μετά τη βάφτιση του Ιησού και τις σαράντα μέρες στους λόφους της Περαίας, δύσκολα μπορεί κανείς να ονομάσει σωστά, αυτές τις περιόδους επικοινωνίας με τον Πατέρα του, σαν προσευχή, ούτε είναι συνεπές να πει ότι ο Ιησούς εκκλησιαζότανε, αλλά είναι εντελώς ορθό να θεωρήσει ότι κατ’ αυτές τις περιόδους επικοινωνούσε προσωπικά με τον Πατέρα του.

^{(1618.3) 144:1.9} Το κύριο θέμα των συζητήσεων όλο το Σεπτέμβριο ήταν η προσευχή και η λατρεία. Αφού μίλησαν για τη λατρεία αρκετές μέρες, ο Ιησούς τελικά τους παρέδωσε την αξιομνημόνευτη ομιλία του για την προσευχή, σαν απάντηση στην έκκληση του Θωμά: «Κύριε, μάθε μας πώς να προσευχόμαστε».

^{(1618.4) 144:1.10} Ο Ιωάννης είχε διδάξει στους μαθητές του μια προσευχή, μια προσευχή για τη σωτηρία στην ερχόμενη βασιλεία. Αν και ο Ιησούς δεν απαγόρευσε ποτέ στους οπαδούς του να χρησιμοποιούν τον τύπο προσευχής του Ιωάννη, οι απόστολοι πολύ νωρίς αντιλήφθηκαν ότι ο Κύριός τους δεν ενέκρινε πλήρως την πρακτική να εκφωνούν καθορισμένες και τυπικές προσευχές. Ωστόσο, οι πιστοί συνεχώς ζητούσαν να τους μάθει πώς να προσεύχονται. Οι δώδεκα λαχταρούσαν να μάθουν ποιο τύπο παράκλησης θα ενέκρινε ο Ιησούς. Και κυρίως γι αυτή την ανάγκη, για μερικές απλές παρακλήσεις που του ζητούσαν οι απλοί άνθρωποι, ο Ιησούς συγκατένευσε τότε στην έκκληση του Θωμά να τους μάθει έναν ενδεικτικό τύπο προσευχής. Ο Ιησούς τους έκανε αυτό το μάθημα ένα μεσημέρι της τρίτης εβδομάδας της παραμονής τους στο όρος Γελβουέ.

^{(1618.5) 144:2.1} «Ο Ιωάννης πράγματι σας έμαθε έναν απλό τύπο προσευχής: ‘Ω Πατέρα, καθάρισέ μας από τις αμαρτίες, δείξε μας τη δόξα σου, αποκάλυψε την αγάπη σου, και άφησε το πνεύμα σου να εξαγνίσει τις καρδιές μας για πάντα, Αμήν!’. Σας έμαθε αυτήν την προσευχή για να έχετε εσείς κάτι να μαθαίνετε στα πλήθη. Δεν σκόπευε στο να κάνετε εσείς χρήση μιας τέτοιας προκαθορισμένης και τυπικής παράκληση σαν έκφραση προσευχής των δικών σας ψυχών.

^{(1618.6) 144:2.2} Η προσευχή είναι κάτι εντελώς προσωπικό και αυθόρμητη έκφραση της διάθεσης της ψυχής προς το Πνεύμα. Η προσευχή πρέπει να αποτελεί την επικοινωνία του υιού προς τον Πατέρα και να εκφράζει τη συναδελφικότητα. Η προσευχή, όταν υπαγορεύεται από το πνεύμα, οδηγεί σε συνεργασία για πνευματική πρόοδο. Η ιδανική προσευχή είναι μια μορφή πνευματικής επικοινωνίας που οδηγεί σε επιδέξια λατρεία. Η αληθινή προσευχή είναι η ειλικρινής διάθεση του να φτάσει κανείς στον ουρανό για την επίτευξη των ιδανικών του.

^{(1619.1) 144:2.3} Η προσευχή είναι η ανάσα της ψυχής και θα πρέπει να σας οδηγεί να είστε επίμονοι στην προσπάθειά σας για την εξακρίβωση της επιθυμίας του Πατέρα. Αν κάποιος από σας έχει ένα γείτονα και πάει σ’ αυτόν τα μεσάνυχτα και του πει: ‘Φίλε, δάνεισέ μου τρία καρβέλια ψωμί, γιατί κάποιος φίλος μου ήρθε από ταξίδι για να με δει και δεν έχω τίποτα να του βάλω να φάει’. Και αν ο γείτονάς σου απαντήσει: ‘Μη με ενοχλείς, γιατί τώρα η πόρτα έκλεισε και τα παιδιά μου και εγώ κοιμόμαστε, επομένως δεν μπορώ να σηκωθώ να σου δώσω ψωμί’, εσύ θα επιμείνεις, εξηγώντας ότι ο φίλος σου πεινάει και ότι δεν έχεις φαγητό να του προσφέρεις. Σου λέγω, ότι ακόμα και αν ο γείτονάς σου δεν σηκωθεί να σου δώσει ψωμί επειδή είναι φίλος, ακόμα και τότε θα σηκωθεί από την φορτικότητά σου και θα σου δώσει όσα καρβέλια θέλεις. Αν λοιπόν η επιμονή κερδίζει χάρες από τους θνητούς, πόσο μάλλον περισσότερο η επιμονή σας στο πνεύμα θα κερδίσει τον άρτο της ζωής από τα πρόσφορα χέρια του Πατέρα στους ουρανούς. Mmm. Σας λέγω και πάλι: ζητήστε και θα σας δοθεί, ψάξτε και θα βρείτε, χτυπήστε και θα σας ανοιχθεί. Γιατί καθένας που ζητάει δέχεται και όποιος ψάχνει βρίσκει, και σε όποιον χτυπάει την πόρτα της σωτηρίας θα του ανοιχθεί.

^{(1619.2) 144:2.4} Ποιος από σας που είναι πατέρας, αν το παιδί του ζητήσει κάτι με ανόητο τρόπο, θα διστάσει να δώσει σύμφωνα με την πατρική σοφία του παρά τους όρους της άσχημης απαίτησης του παιδιού του; Αν το παιδί χρειάζεται ένα καρβέλι, θα του δώσει μια πέτρα επειδή το ζήτησε άκομψα; Αν το παιδί χρειάζεται ψάρι θα του δώσει ένα νερόφιδο επειδή συμπτωματικά πιάστηκε στο δίχτυ με το ψάρι και το παιδί ανόητα ζήτησε το φίδι; Αν λοιπόν εσείς, που είστε θνητοί και πεπερασμένοι γνωρίζετε πώς να απαντήσετε στις προσευχές και δίνετε το κατάλληλο δώρο στα παιδιά σας, πόσο μάλλον περισσότερα θα δώσει ο ουράνιος Πατέρας σας το πνεύμα του και πολλές άλλες ευλογίες σε αυτούς που του ζητάνε; Οι άνθρωποι οφείλουν πάντα να προσεύχονται και να μην απογοητεύονται.

^{(1619.3) 144:2.5} Θα σας πω την ιστορία κάποιου δικαστή που ζούσε σε μια αμαρτωλή πόλη. Ο δικαστής δεν φοβόταν το Θεό ούτε σεβόταν τους ανθρώπους. Στην πόλη ζούσε μια φτωχή χήρα που είχε πάει πολλές φορές στο δικαστή λέγοντας: ‘Προστάτεψέ με από τον αντίπαλό μου’. Για πολύ καιρό δεν την άκουγε αλλά τελευταία είπε στον εαυτό του: ‘Αν και δεν φοβάμαι το Θεό ούτε νοιάζομαι για τους ανθρώπους, επειδή όμως αυτή η χήρα δεν σταματά να με ενοχλεί, θα την υποστηρίξω μήπως και απαλλαγώ από το να έρχεται συνέχεια’. Σας λέγω αυτές τις ιστορίες για να σας παροτρύνω να επιμένετε στην προσευχή και όχι για να νομίσετε ότι οι παρακλήσεις σας θα αλλάξουν το σωστό και δίκαιο Πατέρα που είναι ψηλά. Η επιμονή σας, όμως, δεν θα κερδίσει τη χάρη εκ μέρους του Θεού αλλά θα αλλάξει τη γήινη διάθεσή σας και θα διευρύνει την ικανότητα της ψυχής σας για να δεχτεί το πνεύμα.

^{(1619.4) 144:2.6} Αλλά εσείς όταν προσεύχεστε δεν έχετε μεγάλη πίστη. Η αυθεντική πίστη μπορεί να μετακινήσει βουνά από υλικές δυσκολίες οι οποίες μπορεί να φράζουν το δρόμο για την επέκταση της ψυχής και την πνευματική πρόοδο».

^{(1619.5) 144:3.1} Οι απόστολοι όμως δεν είχαν ικανοποιηθεί. Επιθυμούσαν να τους δώσει ο Ιησούς ένα μοντέλο προσευχής το οποίο θα δίδασκαν στους νέους μαθητές. Αφού άκουσε την ομιλία για την προσευχή, ο Ιάκωβος Ζεβεδαίος είπε: «Πολύ καλά, Κύριε, αλλά δεν θέλουμε ένα τύπο προσευχής για μας τόσο, όσο για τους νεότερους πιστούς που πολύ συχνά μας ικετεύουν: ‘Μάθετέ μας πώς να προσευχόμαστε αποδεκτά στον Πατέρα στον ουρανό’ ».

^{(1619.6) 144:3.2} Όταν ο Ιάκωβος σταμάτησε να μιλάει, ο Ιησούς είπε: «Αν, λοιπόν, θέλετε ακόμα μια τέτοια προσευχή, θα σας δώσω αυτή που έμαθα στα αδέλφια μου στη Ναζαρέτ».

^{(1620.1) 144:3.3} Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς,

^{(1620.2) 144:3.4} Αγιασθήτω το όνομά σου,

^{(1620.3) 144:3.5} Ελθέτω η βασιλεία σου, Γεννηθήτω το θέλημά σου,

^{(1620.4) 144:3.6} Ως εν ουρανώ και επί της γης.

^{(1620.5) 144:3.7} Τον άρτον ημών τον επιούσιον, Δίδου ημίν το καθ’ ημέραν

^{(1620.6) 144:3.8} Αναζωογόνησε τις ψυχές μας με το νερό της ζωής.

^{(1620.7) 144:3.9} Άφες ημίν τα οφειλήματα ημών,

^{(1620.8) 144:3.10} ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών

^{(1620.9) 144:3.11} Και μη εινενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού

^{(1620.10) 144:3.12} Και κάνε μας τέλειους όπως Εσύ.

^{(1620.11) 144:3.13} Δεν είναι περίεργο που οι απόστολοι ήθελαν να τους μάθει ο Ιησούς ένα τύπο προσευχής για τους πιστούς. Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής είχε μάθει στους οπαδούς του μερικές προσευχές. Όλοι οι μεγάλοι διδάσκαλοι είχαν δώσει προσευχές στους μαθητές τους. Οι θρησκευτικοί αρχηγοί των Ιουδαίων είχαν περίπου εικοσιπέντε με τριάντα προσευχές που απάγγελναν στις συναγωγές ακόμη και στις γωνίες των δρόμων. Ο Ιησούς ήταν ιδιαίτερα αντίθετος με τη δημόσια προσευχή. Μέχρι τότε οι δώδεκα τον είχαν ακούσει να προσεύχεται λίγες μόνο φορές. Τον παρατηρούσαν να περνάει ολόκληρες νύχτες στην προσευχή ή τη λατρεία, και ήταν πολύ περίεργοι να μάθουν τον τρόπο ή το είδος των παρακλήσεών του. Επέμεναν πραγματικά πολύ να μάθουν τι θα απαντούσαν στα πλήθη όταν θα ρωτούσαν να μάθουν πώς να προσεύχονται, όπως είχε διδάξει και ο Ιωάννης τους μαθητές του.

^{(1620.12) 144:3.14} Ο Ιησούς δίδασκε τους δώδεκα να προσεύχονται πάντα μυστικά. Να αποτραβιούνται μέσα στα ήσυχα μέρη της φύσης ή να πηγαίνουν στα δωμάτιά τους και να κλείνουν τις πόρτες όταν ήθελαν να προσευχηθούν.

^{(1620.13) 144:3.15} Μετά το θάνατο του Ιησού και την ανάληψη του στον Πατέρα έγινε συνήθεια σε πολλούς πιστούς να τελειώνουν την λεγόμενη Κυριακή προσευχή με την προσθήκη του – «Εις το όνομα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού». Ακόμα αργότερα, χάθηκαν στην αντιγραφή δυο σειρές και προσέθεσαν σ’ αυτήν την προσευχή μια ξεχωριστή πρόταση, λέγοντας: «Ότι Σου εστί η βασιλεία και η δύναμις και η δόξα, για πάντα».

^{(1620.14) 144:3.16} Ο Ιησούς έδωσε στους αποστόλους την προσευχή σε συλλογική μορφή όπως προσευχόντουσαν στο σπίτι της Ναζαρέτ. Δεν δίδαξε ποτέ μια τυπική προσωπική προσευχή, μόνο ομαδικές, οικογενειακές ή κοινωνικές παρακλήσεις. Και ποτέ δεν προσφέρθηκε εθελοντικά να το πράξει.

^{(1620.15) 144:3.17} Ο Ιησούς δίδασκε ότι μια αποτελεσματική προσευχή πρέπει να είναι:

^{(1620.16) 144:3.18} 1. Ανιδιοτελής – όχι μόνο για έναν.

^{(1620.17) 144:3.19} 2. Ένθερμη – ανάλογη με την πίστη.

^{(1620.18) 144:3.20} 3. Ειλικρινής – εγκάρδια.

^{(1620.19) 144:3.21} 4. Ενδιαφέρουσα – ανάλογα με τη φώτιση.

^{(1620.20) 144:3.22} 5. Έμπιστη – με υποταγή στο σοφό θέλημα του Πατέρα.

^{(1620.21) 144:3.23} Όταν ο Ιησούς περνούσε ολόκληρες βραδιές πάνω στο βουνό προσευχόμενος, ήταν κυρίως για τους μαθητές του, κυρίως τους δώδεκα. Ο Κύριος προσευχόταν ελάχιστα για τον εαυτό του, αν και αφιέρωνε πολύ καιρό στη λατρεία και την επικοινωνία με τον Ουράνιο Πατέρα του.

^{(1620.22) 144:4.1} Για μέρες μετά την ομιλία για την προσευχή οι απόστολοι συνέχισαν να ρωτούν τον Κύριο σχετικά με τις σημαντικές πρακτικές της λατρείας. Οι οδηγίες του Ιησού για τους αποστόλους, αυτές τις μέρες, σχετικά με την προσευχή και τη λατρεία, μπορούν να συνοψισθούν και να επανατοποθετηθούν με σύγχρονη ορολογία ως ακολούθως:

^{(1621.1) 144:4.2} Η ένθερμη και με μεγάλη λαχτάρα επανάληψη κάθε προσευχής, όταν μια τέτοια προσευχή είναι η ειλικρινής έκφραση ενός παιδιού του Θεού, και προφέρεται με πίστη, άσχετα με το πόσο είναι ασύνετη ή αδύνατον να της δοθεί άμεση απάντηση, ποτέ δεν αποτυγχάνει από το να διευρύνει την ικανότητα της ψυχής για να δεχτεί το πνεύμα.

^{(1621.2) 144:4.3} Να θυμάστε πάντα, όλοι που προσεύχεστε, ότι η σχέση σας με τον Θεό σαν παιδιά του είναι δώρο. Κανένα παιδί δεν οφείλει να κάνει τίποτε για να κερδίσει τη θέση του γιου ή της κόρης. Το παιδί της γης έρχεται στη ζωή με τη θέληση των γονέων του. Έτσι και το παιδί του Θεού έρχεται στη νέα ζωή του πνεύματος με τη χάρη και με τη θέληση του ουράνιου Πατέρα. Συνεπώς πρέπει τη βασιλεία των ουρανών – την θεϊκή υική σχέση – να την δεχτείτε σαν να είσαστε μικρά παιδιά. Κερδίζετε τη δικαιοσύνη – την προοδευτική ανάπτυξη του χαρακτήρα – αλλά αποκτάτε τη σχέση σας με το Θεό από τη χάρη του θεού και μέσα από την πίστη σας.

^{(1621.3) 144:4.4} Η προσευχή οδήγησε τον Ιησού μέχρι την υπερ-κοινωνία της ψυχής του με τους Ύψιστους Άρχοντες όλης της οικουμένης. Η προσευχή θα οδηγήσει τους θνητούς της γης μέχρι την κοινωνία της αληθινής λατρείας. Η πνευματική ικανότητα της ψυχής για δεκτικότητα, προσδιορίζει την ποσότητα της ουράνιας ευλογίας που μπορεί να είναι κατάλληλη για τον καθένα και που μπορεί καθένας να την συνειδητοποιήσει σαν αληθινή απάντηση στην προσευχή του.

^{(1621.4) 144:4.5} Η προσευχή όπως και η λατρεία που συμβαδίζει μαζί της είναι οι τεχνικές της αποκόλλησης από την καθημερινή ρουτίνα της ζωής, από τη μονότονη εξοντωτική δουλειά της υλιστικής ύπαρξης. Είναι η λεωφόρος που οδηγεί στην πνευματική αυτοπραγμάτωση και στην διανοητική ιδιαιτερότητα και στην θρησκευτική επίτευξη.

^{(1621.5) 144:4.6} Η προσευχή είναι το αντίδοτο για τη βλαβερή ενδοσκόπηση. Τουλάχιστον η προσευχή, όπως την δίδαξε ο Κύριος, είναι μια τόσο αγαθοεργή υπηρεσία για την ψυχή. Ο Ιησούς συνέστηνε με συνέπεια την ευεργετική επίδραση της προσευχής για τους συνανθρώπους του. Ο Κύριος συνήθως προσευχότανε στον πληθυντικό, όχι στον ενικό. Μόνο στις πολύ σημαντικές στιγμές της γήινης ζωής του ο Ιησούς προσευχήθηκε για τον εαυτό του.

^{(1621.6) 144:4.7} Η προσευχή είναι η ανάσα του πνεύματος της ζωής στο μέσον του υλιστικού πολιτισμού των φυλών του κόσμου. Η λατρεία είναι σωτήρια για τις γενιές των ανθρώπων που αναζητούν την απόλαυση.

^{(1621.7) 144:4.8} Όπως είναι φανερό ότι η προσευχή ξαναγεμίζει τις πνευματικές μπαταρίες της ψυχής, έτσι και η λατρεία μπορεί να συγκριθεί με την πράξη του συντονισμού της ψυχής ώστε να λαμβάνει τις συμπαντικές εκπομπές του απείρου πνεύματος του Συμπαντικού Πατέρα.

^{(1621.8) 144:4.9} Η προσευχή είναι το ειλικρινές και με λαχτάρα κοίταγμα του παιδιού προς το πνεύμα του Πατέρα. Είναι μια ψυχολογική μέθοδος για τη διεύρυνση της ανθρώπινης θέλησης προς την θεϊκή θέληση. Η προσευχή αποτελεί τμήμα του θεϊκού σχεδίου για την εκχώρηση εκείνου, που είναι εντός εκείνου που οφείλει να είναι. (Παραχώρηση της ανθρώπινης θέλησης μπροστά στην θεϊκή θέληση).

^{(1621.9) 144:4.10} Ένας από τους λόγους που ο Πέτρος, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης, που τόσο συχνά συνόδευαν τον Ιησού στις ολονύκτιες αγρυπνίες του, δεν άκουσαν ποτέ τον Ιησού να προσεύχεται, ήταν επειδή ο Κύριός τους πολύ σπάνια έλεγε τις προσευχές του με λόγια. Στην πράξη, όλες οι προσευχές του Ιησού γίνονταν με το πνεύμα και με την καρδιά – σιωπηλά.

^{(1621.10) 144:4.11} Από όλους τους αποστόλους, ο Πέτρος και ο Ιάκωβος πλησίασαν πιο πολύ στην κατανόηση της διδασκαλίας του Κυρίου για την προσευχή και τη λατρεία.

^{(1621.11) 144:5.1} Από καιρού εις καιρό, κατά τη διάρκεια του υπόλοιπου χρόνου της παραμονής του στη γη, ο Ιησούς γνωστοποίησε στους αποστόλους μερικούς επιπλέον τύπους προσευχής, αλλά το έκανε αυτό σαν επεξήγηση άλλων πραγμάτων και τους κατεύθυνε στο να μην διδάξουν αυτές τις «παραβολικές προσευχές» στα πλήθη. Πολλές από αυτές προέρχονταν από άλλους κατοικημένους πλανήτες, αλλά αυτό το γεγονός ο Ιησούς δεν το αποκάλυψε ποτέ στους δώδεκα. Μεταξύ αυτών των προσευχών ήταν και οι ακόλουθες:

^{(1622.1) 144:5.2} Πατέρα μας, mmm, από τον οποίο συνίσταται όλο το σύμπαν,

^{(1622.2) 144:5.3} Εξυψωμένο να είναι το όνομά σου και δοξασμένο το πρόσωπό σου,

^{(1622.3) 144:5.4} Η παρουσία σου μας περικλείει και η δόξα σου μας φανερώνεται,

^{(1622.4) 144:5.5} Κατά τέλειο τρόπο μέσα μας, όπως είναι και ψηλά,

^{(1622.5) 144:5.6} Δώσε μας σήμερα τις ζωοποιές δυνάμεις του φωτός,

^{(1622.6) 144:5.7} Και κάνε μας να μην χανόμαστε στα σκοτεινά σοκάκια της φαντασίας μας,

^{(1622.7) 144:5.8} Γιατί δική σου είναι η δόξα και η αιώνια δύναμη,

^{(1622.8) 144:5.9} Και δικό μας το αιώνιο δώρο της άπειρης αγάπης του Υιού σου.

^{(1622.9) 144:5.10} Και έτσι και για πάντα αληθινό.

******

^{(1622.10) 144:5.12} Δημιουργέ Πατέρα μας, που βρίσκεσαι στο κέντρο του σύμπαντος,

^{(1622.11) 144:5.13} Φανέρωσέ μας τη φύση σου και δείξε μας τη μορφή σου.

^{(1622.12) 144:5.14} Κάνε μας γιους και κόρες με τη χάρη σου,

^{(1622.13) 144:5.15} Και δόξασε το όνομά σου μέσα από τα αιώνια κατορθώματά μας.

^{(1622.14) 144:5.16} Το πνεύμα σου που ρυθμίζει και ελέγχει κάνε να ζει και να κατοικεί εντός μας,

^{(1622.15) 144:5.17} Ώστε να κάνουμε το θέλημά σου στη γη όπως οι άγγελοι το κάνουν στο φως.

^{(1622.16) 144:5.18} Υποστήριξε μας σήμερα στην προσπάθειά μας στην οδό της αλήθειας.

^{(1622.17) 144:5.19} Ελευθέρωσέ μας από την αδράνεια, την αμαρτία, και κάθε παράβαση.

^{(1622.18) 144:5.20} Να έχεις υπομονή μαζί μας, καθώς εκφράζουμε την αγάπη μας στους συνανθρώπους μας.

^{(1622.19) 144:5.21} Σκόρπισε πάνω στις καρδιές μας το πνεύμα του ελέους σου.

^{(1622.20) 144:5.22} Οδήγησέ μας με το χέρι σου βήμα βήμα μέσα από τον αβέβαιο λαβύρινθο της ζωής,

^{(1622.21) 144:5.23} Και όταν έρθει το τέλος, δέξου το πνεύμα μας στην αγκαλιά σου.

^{(1622.22) 144:5.24} Και πάλι, όχι το δικό μας αλλά το δικό σου θέλημα να γίνει.

******

^{(1622.23) 144:5.26} Τέλειε και δίκαιε ουράνιε Πατέρα,

^{(1622.24) 144:5.27} Αυτή η μέρα οδηγεί και κατευθύνει την πορεία μας.

^{(1622.25) 144:5.28} Εξάγνισε τα βήματά μας και συντόνισε τις σκέψεις μας.

^{(1622.26) 144:5.29} Οδήγησέ μας πάντα σε δρόμους αιώνιας προόδου.

^{(1622.27) 144:5.30} Πλήρωσέ μας με σοφία στον ύψιστο βαθμό,

^{(1622.28) 144:5.31} Και ζωογόνησέ μας με την άπειρη ενέργειά σου.

^{(1622.29) 144:5.32} Ενέπνευσε μας με την θεϊκή συνειδητότητα

^{(1622.30) 144:5.33} Της παρουσίας σου και με την καθοδήγηση των Σεραφείμ σου.

^{(1622.31) 144:5.34} Οδήγησέ μας πάντα μπροστά στην οδό του φωτός,

^{(1622.32) 144:5.35} Δικαίωσέ μας την ημέρα της μεγάλης κρίσεως.

^{(1622.33) 144:5.36} Κάνε μας όπως εσύ σε μεγάλη δόξα

^{(1622.34) 144:5.37} Και δέξου μας στην άπειρη φροντίδα σου στα ύψη.

******

^{(1622.35) 144:5.39} Πατέρα μας που είσαι μέσα στο μυστήριο,

^{(1622.36) 144:5.40} Αποκάλυψέ μας την άγια μορφή σου,

^{(1622.37) 144:5.41} Επέτρεψε στα γήινα παιδιά σου σήμερα

^{(1622.38) 144:5.42} Να δουν την οδό, το φως, και την αλήθεια.

^{(1622.39) 144:5.43} Δείξε μας το μονοπάτι της αιώνιας προόδου

^{(1622.40) 144:5.441} Και δώσε μας τη θέληση να περπατήσουμε πάνω του.

^{(1622.41) 144:5.45} Εδραίωσε μέσα μας τη θεϊκή σου βασιλεία

^{(1622.42) 144:5.46} Και φανέρωσέ μας όλη την κυριαρχία του εαυτού σου.

^{(1622.43) 144:5.47} Μην μας αφήσεις να χαθούμε στα μονοπάτια του σκότους και του θανάτου,

^{(1622.44) 144:5.48} Οδήγησέ μας για πάντα δίπλα στα νερά της ζωής.

^{(1622.45) 144:5.49} Άκουσε τις προσευχές μας για σένα,

^{(1622.46) 144:5.50} Και κάνε μας όλο και πιο πολύ να σου μοιάζουμε.

^{(1623.1) 144:5.51} Τέλος, για χάρη του θεϊκού σου γιου,

^{(1623.2) 144:5.52} Δέξου μας στα αιώνια μπράτσα σου.

^{(1623.3) 144:5.53} Και πάλι, όχι το δικό μας αλλά το δικό σου θέλημα να γίνει.

******

^{(1623.4) 144:5.55} Δοξασμένε Πατέρα και Μητέρα, και οι δυο σ’ ένα γονέα,

^{(1623.5) 144:5.56} Είμαστε πιστοί στη θεϊκή φύση σας.

^{(1623.6) 144:5.57} Εσείς να ζήσετε πάλι μέσα από μας,

^{(1623.7) 144:5.58} Με το δώρο και τη φανέρωση του θεϊκού πνεύματός σας,

^{(1623.8) 144:5.59} Αναπαραγόμενοι έτσι θαυμάσια σ’ αυτή τη σφαίρα,

^{(1623.9) 144:5.60} Όπως εμφανίζεστε τέλειοι και μεγαλοπρεπείς στα ύψη.

^{(1623.10) 144:5.61} Δώστε μας μέρα τη μέρα τη γλυκιά αδελφικότητά σας,

^{(1623.11) 144:5.62} Και οδηγείστε μας λεπτό το λεπτό στο μονοπάτι της τρυφερής υπηρεσίας.

^{(1623.12) 144:5.63} Να είστε πάντα και ανεξάντλητα υπομονετικοί μαζί μας,

^{(1623.13) 144:5.64} Όπως δείχνουμε την υπομονή σας στα παιδιά μας.

^{(1623.14) 144:5.65} Δώστε μας τη θεϊκή σοφία που κάνει τα πάντα σωστά,

^{(1623.15) 144:5.66} Και την απέραντη αγάπη που είναι γενναιόδωρη σε κάθε δημιούργημα.

^{(1623.16) 144:5.67} Φανερώστε μας την υπομονή σας και τη στοργική ευγένειά σας

^{(1623.17) 144:5.68} Ώστε η ευσπλαχνία μας να αγκαλιάσει τον αδύναμο της κτίσης.

^{(1623.18) 144:5.69} Και όταν τελειώσει το έργο μας, κάντε το να είναι δόξα για το όνομά σας,

^{(1623.19) 144:5.70} Μια ευχαρίστηση για το καλό πνεύμα σας, και ικανοποίηση για τους βοηθούς της ψυχής μας.

^{(1623.20) 144:5.71} Όχι όπως εμείς θέλουμε, αγαπημένε μας Πατέρα, αλλά όπως εσύ επιθυμείς το αιώνιο καλό των θνητών παιδιών σου,

^{(1623.21) 144:5.72} Αμήν.

******

^{(1623.22) 144:5.74} Εσύ, πιστή Πηγή και παντοδύναμο Κέντρο μας,

^{(1623.23) 144:5.75} Σεβαστό και αγιασμένο να είναι το όνομα του παντελεήμονα Γιου σου.

^{(1623.24) 144:5.76} Η γενναιοδωρία σου και η ευλογία σου έχουν ενσκήψει πάνω μας,

^{(1623.25) 144:5.77} Ώστε να μας ενδυναμώσουν για να εκπληρώσουμε το θέλημά σου και να εκτελέσουμε την εντολή σου.

^{(1623.26) 144:5.78} Δώσε μας λεπτό προς λεπτό την τροφή από το δέντρο της ζωής.

^{(1623.27) 144:5.79} Αναζωογόνησέ μας μέρα τη μέρα με το ζωντανό νερό από το ποτάμι της ζωής.

^{(1623.28) 144:5.80} Βήμα προς βήμα οδήγησέ μας έξω από το σκοτάδι μέσα στο θεϊκό φως.

^{(1623.29) 144:5.81} Ανανέωσε το μυαλό μας με τις μεταρρυθμίσεις του εντός μας διαμένοντος πνεύματος,

^{(1623.30) 144:5.82} Και όταν έρθει το τέλος το θνητό,

^{(1623.31) 144:5.83} Δέξου μας στην αγκαλιά σου και στείλε μας στην αιωνιότητα.

^{(1623.32) 144:5.84} Στέψε μας με τα ουράνια διαδήματα της καρποφόρας υπηρεσίας,

^{(1623.33) 144:5.85} Και θα δοξάσουμε τον Πατέρα, το Γιο και το Άγιο Πνεύμα.

^{(1623.34) 144:5.86} Ας γίνει έτσι σ’ ένα σύμπαν χωρίς τέλος.

******

^{(1623.35) 144:5.88} Πατέρα μας που κατοικείς στις μυστικές μεριές του σύμπαντος,

^{(1623.36) 144:5.89} Δοξασμένο να είναι το όνομά σου, σεβαστό το έλεός σου, και τιμημένη η κρίση σου.

^{(1623.37) 144:5.90} Άσε τον ήλιο της δικαιοσύνης να ανατείλει πάνω μας το μεσημέρι,

^{(1623.38) 144:5.91} Ενώ σε παρακαλούμε να οδηγήσεις τα ασταθή βήματά μας στο γλυκοχάραμα.

^{(1623.39) 144:5.92} Οδήγησέ μας από το χέρι στις οδούς της επιλογής σου,

^{(1623.40) 144:5.93} Και μη μας εγκαταλείπεις στα δύσκολα μονοπάτια και στις σκοτεινές ώρες.

^{(1623.41) 144:5.94} Μη μας ξεχνάς όπως εμείς τόσο συχνά σε ξεχνούμε και σε παραμελούμε.

^{(1623.42) 144:5.95} Αλλά να είσαι ελεήμων και να μας αγαπάς όπως και εμείς θέλουμε να σε αγαπούμε.

^{(1623.43) 144:5.96} Κοίταξέ μας με καλοσύνη και συγχώρησέ μας με έλεος,

^{(1623.44) 144:5.97} Όπως και εμείς συγχωρούμε εκείνους που μας στενοχωρούν και μας πληγώνουν.

^{(1624.1) 144:5.98} Είθε η αγάπη, η αφοσίωση και η φανέρωση του λαμπρού Γιου,

^{(1624.2) 144:5.99} Κάνει τη διαθέσιμη ζωή να διαρκεί αιώνια με το άπειρο έλεος και την αγάπη σου.

^{(1624.3) 144:5.100} Είθε ο Θεός του σύμπαντος να μας φανερώσει όλο το μέγεθος του πνεύματός του,

^{(1624.4) 144:5.101} Να μας δώσει τη χάρη να παραδοθούμε σ’ αυτό το οδηγητικό πνεύμα.

^{(1624.5) 144:5.102} Με την στοργική υπηρεσία των αφοσιωμένων Σεραφείμ,

^{(1624.6) 144:5.103} Είθε ο Γιος να μας οδηγήσει και να μας κατευθύνει στο τέλος των εποχών.

^{(1624.7) 144:5.104} Κάνε μας για πάντα και σταδιακά σαν και σένα,

^{(1624.8) 144:5.105} Και όταν έρθει το τέλος μας, δέξου μας στην αγκαλιά του αιώνιου Παράδεισου.

^{(1624.9) 144:5.106} Ας γίνει έτσι, στο όνομα του φανερωμένου Γιου

^{(1624.10) 144:5.107} Και για την τιμή και τη δόξα του Ύψιστου Πατέρα.

^{(1624.11) 144:5.108} Αν και οι απόστολοι δεν είχαν την ελευθερία να παρουσιάσουν αυτές τις προσευχές-μαθήματα στις δημόσιες διδασκαλίες τους, επωφελήθηκαν πολύ από όλες αυτές τις αποκαλύψεις στην προσωπική τους θρησκευτική εμπειρία. Ο Ιησούς χρησιμοποίησε αυτές και άλλες προσευχές υποδείγματα σαν επεξήγηση, σε συνδυασμό και με τις απόκρυφες οδηγίες προς τους δώδεκα, και δόθηκε ειδική άδεια για να μεταγραφούν αυτές οι επτά προσευχές σ’ αυτή την αναφορά.

^{(1624.12) 144:6.1} Γύρω στις αρχές Οκτωβρίου, ο Φίλιππος και μερικοί άλλοι φίλοι του απόστολοι βρισκόντουσαν σ’ ένα κοντινό χωριό για να αγοράσουν τροφή όταν συνάντησαν μερικούς από τους αποστόλους του Ιωάννη του Βαπτιστή. Σαν αποτέλεσμα αυτής της τυχαίας συνάντησης στην αγορά, έλαβε χώρα μια σύσκεψη τριών εβδομάδων στην κατασκήνωση του όρους Γελβουέ, μεταξύ των αποστόλων του Ιησού και των αποστόλων του Ιωάννη, επειδή ο Ιωάννης είχε πρόσφατα χρήσει δώδεκα από τους αρχηγούς του αποστόλους, ακολουθώντας το προηγούμενο του Ιησού. Ο Ιωάννης είχε πράξει αυτό σαν απάντηση στην προτροπή του Άμπνερ, του αρχηγού των πιστών υποστηρικτών του. Ο Ιησούς ήταν παρών στην κατασκήνωση στο Γελβουέ όλη την πρώτη εβδομάδα της κοινής σύσκεψης αλλά απών τις δυο τελευταίε εβδομάδες.

^{(1624.13) 144:6.2} Από την αρχή της δεύτερης εβδομάδας του μήνα ο Άμνερ είχε συνάξει όλους τους συνεργάτες του στην κατασκήνωση του Γελβουέ και ετοιμαζόταν για το συνέδριο με τους αποστόλους του Ιησού.

^{(1624.14) 144:6.3} Επί τρεις βδομάδες αυτοί οι εικοσιτέσσερις άνδρες συνεδρίαζαν τρεις φορές την ημέρα και για έξι μέρες τη βδομάδα. Την πρώτη βδομάδα ο Ιησούς ήταν μαζί τους στην πρωινή, απογευματινή και βραδινή σύσκεψη. Ήθελαν ο Κύριος να είναι μαζί τους και να διευθύνει τις κοινές διαβουλεύσεις τους, αλλά ο ίδιος αρνήθηκε σταθερά να λάβει μέρος, αν και συγκατατέθηκε να τους μιλήσει σε τρεις περιπτώσεις. Αυτές οι ομιλίες του Ιησού στους εικοσιτέσσερις είχαν σαν θέμα τη συμπάθεια, τη Συνεργασία και την ανεκτικότητα.

^{(1625.1) 144:6.4} Ο Ανδρέας και ο Άμπνερ ήταν διαδοχικά προεδρεύοντες αυτών των κοινών συναντήσεων των δυο αποστολικών ομάδων. Όλοι τους είχαν πολλές δυσκολίες να συζητήσουν και πολυάριθμα προβλήματα να λύσουν. Ξανά και ξανά ανέφεραν τις δυσκολίες τους στον Ιησού και τον άκουγαν μόνο να λέγει: «Με ενδιαφέρουν μόνο τα προσωπικά και καθαρά θρησκευτικά σας προβλήματα. Είμαι αντιπρόσωπος του Πατέρα για τον καθένα ξεχωριστά, όχι ομαδικά. Αν αντιμετωπίζετε προσωπικές δυσκολίες στις σχέσεις σας με τον Θεό, ελάτε σε μένα και θα σας ακούσω και θα σας συμβουλέψω για τη λύση του προβλήματός σας. Όταν όμως μπαίνετε στη διαδικασία της διευθέτησης των ανθρώπινων απόψεών σας για τα θρησκευτικά ζητήματα που αποκλίνουν και για την κοινωνικοποίηση της θρησκείας, είστε καταδικασμένοι να λύσετε όλα αυτά τα προβλήματα με τις δικές σας αποφάσεις. Εν τούτοις είμαι πάντα συμπάσχων μαζί σας και πάντα ενδιαφέρομαι, και όταν βγάλετε τα συμπεράσματά σας για τα θέματα που δεν άπτονται θρησκευτικού ενδιαφέροντος, υπό τον όρο ότι είστε όλοι σύμφωνοι, τότε δεσμεύομαι από τώρα να σας δώσω την πλήρη έγκρισή μου και την εγκάρδια συνεργασία μου. Και τώρα, για να σας αφήσω ανεμπόδιστους στις διαβουλεύσεις σας, φεύγω για δυο βδομάδες. Μην ανησυχείτε για μένα, γιατί θα επιστρέψω. Θα ασχοληθώ με το έργο του Πατέρα μου, γιατί έχουμε και άλλες επικράτειες εκτός από αυτήν εδώ.

^{(1625.2) 144:6.5} Αφού τους μίλησε έτσι, ο Ιησούς κατέβηκε το βουνό και δεν τον ξανάδαν για δυο ολόκληρες βδομάδες. Και ποτέ δεν έμαθαν πού πήγε ή τι έκανε εκείνες τις ημέρες. Πέρασε αρκετός χρόνος πριν οι εικοσιτέσσερις μπορέσουν να στρωθούν για τη σοβαρή θεώρηση των προβλημάτων τους, επειδή είχαν συγχυσθεί από την απουσία του Κυρίου. Όμως, μέσα σε μια βδομάδα βρισκόντουσαν ξανά στην καρδιά των συζητήσεών τους και δεν μπορούσαν να καταφύγουν στον Ιησού για βοήθεια.

^{(1625.3) 144:6.6} Το πρώτο θέμα για το οποίο συμφώνησε η ομάδα, ήταν η υιοθέτηση της προσευχής που ο Ιησούς τους είχε πρόσφατα μάθει. Ψήφισαν ομόφωνα για να δεχτούν αυτή την προσευχή σαν τη μόνη που θα δίδασκαν στους πιστούς και οι δυο ομάδες των αποστόλων.

^{(1625.4) 144:6.7} Μετά αποφάσισαν, όσο θα ζούσε ο Ιωάννης, είτε στη φυλακή είτε έξω, και οι δυο ομάδες των αποστόλων να συμβαδίζουν με το έργο του, και ότι κοινές συναντήσεις θα γινόντουσαν κάθε τρεις μήνες για να συζητηθούν τα θέματα που τυχόν προέκυπταν.

^{(1625.5) 144:6.8} Αλλά το πιο σοβαρό από όλα τα προβλήματα ήταν η υπόθεση του βαπτίσματος. Οι δυσκολίες τους είχαν αυξηθεί πιο πολύ επειδή ο Ιησούς είχε αρνηθεί να κάνει οποιαδήποτε επίσημη αναφορά γι αυτό το θέμα. Τελικά συμφώνησαν: Όσο θα ζούσε ο Ιωάννης, ή μέχρις ότου μπορέσουν να τροποποιήσουν από κοινού αυτή την απόφαση, μόνο οι απόστολοι του Ιωάννη θα βάφτιζαν πιστούς και μόνο οι απόστολοι του Ιησού θα έκαναν την τελική καθοδήγηση των νέων μαθητών. Επομένως, από εκείνη την ώρα και μέχρι τον θάνατο του Ιωάννη, δυο απόστολοι του Ιωάννη συνόδευαν τον Ιησού και τους αποστόλους του για να βαπτίζουν πιστούς, επειδή το κοινό συνέδριο είχε ψηφίσει ομόφωνα ότι το βάφτισμα θα αποτελούσε το βασικό βήμα για την αποδοχή των υποθέσεων της βασιλείας, που θα φαινόταν στον έξω κόσμο.

^{(1625.6) 144:6.9} Μετά συμφώνησαν, σε περίπτωση θανάτου του Ιωάννη, οι απόστολοί του να παρουσιαστούν στον Ιησού και να τεθούν κάτω από τις οδηγίες του και να μην βαφτίζουν πια εκτός και είχαν την αποδοχή του Ιησού ή των αποστόλων του.

^{(1625.7) 144:6.10} Και μετά ψήφισαν ότι σε περίπτωση θανάτου του Ιωάννη, οι απόστολοι του Ιησού θα συνέχιζαν να βαφτίζουν με νερό σαν έμβλημα της βάφτισης με το Άγιο Πνεύμα. Όσο για το αν η μετάνοια θα συνδεόταν με το κήρυγμα της βάπτισης, το άφησαν προαιρετικό. Καμία απόφαση δεν ήταν δεσμευτική για την ομάδα. Οι απόστολοι του Ιωάννη κήρυτταν, «Μετανοείτε και βαπτίζεστε». Οι απόστολοι του Ιησού διακήρυτταν, «Πιστεύετε και βαπτίζεστε».

^{(1625.8) 144:6.11} Και αυτή είναι η ιστορία της πρώτης προσπάθειας των οπαδών του Ιησού να τακτοποιήσουν διαφορετικές προσπάθειες, να συνθέσουν διαφορετικές απόψεις, να οργανώσουν ομάδες επιχειρήσεων, να ορίζουν νόμους για την συμπεριφορά τους προς τα έξω και να κοινωνικοποιούν προσωπικές θρησκευτικές πρακτικές.

^{(1625.9) 144:6.12} Πολλά άλλα μικρότερης σημασίας θέματα συζητήθηκαν και συμφώνησαν ομόφωνα για τις λύσεις. Αυτοί οι εικοσιτέσσερις άνδρες είχαν μια θαυμαστή και αληθινή εμπειρία αυτές τις δυο βδομάδες, καθώς αναγκάστηκαν να αντιμετωπίσουν προβλήματα και να τακτοποιήσουν δυσκολίες χωρίς τον Ιησού. Έμαθαν να έχουν διαφορετικές απόψεις, να διαφωνούν δημόσια, να αγωνίζονται, να προσεύχονται και να συμβιβάζονται και παρόλα αυτά να αναγνωρίζουν τις απόψεις των άλλων και να διατηρούν κάποιο βαθμό ανεκτικότητας για την έντιμη γνώμη του άλλου.

^{(1626.1) 144:6.13} Το απόγευμα της τελευταίας συζήτησης των οικονομικών θεμάτων, ο Ιησούς επέστρεψε, άκουσε τις διαβουλεύσεις τους, πρόσεξε τις αποφάσεις τους και είπε: «Αυτά, λοιπόν, είναι τα συμπεράσματά σας και εγώ θα βοηθήσω τον καθένα σας να φέρει εις πέρας την ουσία των κοινών σας αποφάσεων». Δυόμισι μήνες αργότερα, ο Ιωάννης εκτελέστηκε και από εκείνη την περίοδο και μετά οι απόστολοι του Ιωάννη παρέμειναν με τον Ιησού και τους δώδεκα. Δούλεψαν όλοι μαζί και βάφτιζαν πιστούς, όλη αυτή την περίοδο του έργου τους, στις πόλεις της Δεκάπολης. Η κατασκήνωση στο όρος Γελβουέ διαλύθηκε στις 2 Νοεμβρίου 27 μ.Χ.

^{(1626.2) 144:7.1} Όλο το μήνα Νοέμβριο και Δεκέμβριο, ο Ιησούς και οι εικοσιτέσσερις εργάστηκαν με ηρεμία στις Ελληνικές πόλεις της Δεκάπολης, κυρίως στην Σκυθούπολη, τη Γέραζα, την Άβιλα και τα Γάδαρα. Αυτή ήταν και το πραγματικό τέλος εκείνης της προκαταρκτικής περιόδου που ανέλαβαν το έργο του Ιωάννη και την οργάνωσή του. Η κοινωνικοποίηση της θρησκείας μιας νέας αποκάλυψης πάντα πληρώνει το τίμημα του συμβιβασμού με τους τύπους και τις συνήθειες της προηγούμενης θρησκείας που ήδη υπάρχουν και προσπαθούν να διασωθούν. Το βάπτισμα ήταν το τίμημα που πλήρωσαν οι οπαδοί του Ιησού για να μπορέσουν να πάρουν μαζί τους, σαν κοινωνική θρησκευτική ομάδα, τους οπαδούς του Ιωάννη. Οι οπαδοί του Ιωάννη, καθώς ενώθηκαν με τους οπαδούς του Ιησού, αποσύρθηκαν από σχεδόν όλες τους τις συνήθειες εκτός από το βάφτισμα με το νερό.

^{(1626.3) 144:7.2} Ο Ιησούς λίγο δίδαξε σ’ αυτές τις αποστολές στις πόλεις της Δεκάπολης. Περνούσε αρκετό καιρό διδάσκοντας τους εικοσιτέσσερις και έκανε πολλές ειδικές συγκεντρώσεις με τους δώδεκα αποστόλους του Ιωάννη. Με τον καιρό κατενόησαν πολλά πράγματα, όπως το γιατί ο Ιησούς δεν πήγε να επισκεφθεί τον Ιωάννη στη φυλακή, και γιατί δεν προσπάθησε να εξασφαλίσει την απελευθέρωσή του. Αλλά δεν μπόρεσαν ποτέ να καταλάβουν γιατί ο Ιησούς δεν έκανε θαύματα, γιατί αρνιόταν να παρουσιάσει εξωτερικά σημάδια της θεϊκής εξουσίας του. Πριν έρθουν στην κατασκήνωση στο όρος Γελβουέ, είχαν πιστέψει στον Ιησού πιο πολύ από την μαρτυρία του Ιωάννη, αλλά σύντομα άρχισαν να τον πιστεύουν σαν αποτέλεσμα της δικής τους επαφής με τον Κύριο και τη διδασκαλία του.

^{(1626.4) 144:7.3} Γι αυτούς τους δυο μήνες η ομάδα εργαζόταν τον περισσότερο καιρό κατά ζεύγη, ένας από τους αποστόλους του Ιησού πήγαινε με κάποιον από του Ιωάννη. Οι απόστολοι του Ιωάννη βάφτιζαν, οι απόστολοι του Ιησού καθοδηγούσαν, ενώ και οι δυο κήρυτταν το ευαγγέλιο της βασιλεία όπως το καταλάβαιναν. Και κέρδιζαν πολλές ψυχές μεταξύ των ειδωλολατρών και των αποστατών Ιουδαίων.

^{(1626.5) 144:7.4} Ο Άμπνερ, ο αρχηγός των αποστόλων του Ιωάννη, έγινε αφοσιωμένος πιστός του Ιησού και αργότερα έγινε η κεφαλή μιας ομάδας από εβδομήντα διδασκάλους την οποία ο Κύριος εξουσιοδότησε να κηρύττει το ευαγγέλιο.

^{(1626.6) 144:8.1} Κατά τα τέλη Δεκεμβρίου έφτασαν όλοι κοντά στον Ιορδάνη, πολύ κοντά στην Πέλλα, όπου άρχισαν πάλι να διδάσκουν και να κηρύττουν. Ιουδαίοι και ειδωλολάτρες ήρθαν στην κατασκήνωση να ακούσουν το ευαγγέλιο. Ένα απόγευμα που ο Ιησούς δίδασκε τα πλήθη, μερικοί εκλεκτοί φίλοι του Ιωάννη, έφεραν στον Κύριο το τελευταίο μήνυμα από τον Βαπτιστή.

^{(1626.7) 144:8.2} Ο Ιωάννης ήταν στη φυλακή για περίπου ενάμισι χρόνο και το περισσότερο από αυτό το διάστημα ο Ιησούς είχε εργαστεί πολύ ήσυχα, ώστε δεν ήταν περίεργο που ο Ιωάννης είχε οδηγηθεί σε αμφιβολίες σχετικά με τη βασιλεία. Οι φίλοι του Ιωάννη διέκοψαν τη διδασκαλία του Ιησού λέγοντάς του: «Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής μας έστειλε να ρωτήσουμε – είσαι αλήθεια ο Ελευθερωτής, ή να ψάξουμε για άλλον;».

^{(1626.8) 144:8.3} Ο Ιησούς σταμάτησε το κήρυγμα για να πει στους φίλους του Ιωάννη: «Πηγαίνετε πίσω και πείτε στον Ιωάννη ότι δεν έχει ξεχαστεί. Πείτε του ό,τι είδατε και ακούσατε, ότι οι φτωχοί έχουν καλές ειδήσεις που κηρύττονται σ’ αυτούς». Και όταν πια ο Ιησούς τελείωσε την ομιλία του με τους αγγελιαφόρους του Ιωάννη, γύρισε πάλι στα πλήθη και είπε: «Μην νομίζετε ότι ο Ιωάννης αμφιβάλλει για το ευαγγέλιο της βασιλείας. Ερωτά μόνο για να βεβαιώσει τους μαθητές του που είναι και δικοί μου μαθητές. Ο Ιωάννης δεν είναι αδύναμος. Σας ερωτώ ποιος άκουσε τον Ιωάννη να κηρύττει πριν ο Ηρώδης τον βάλει φυλακή: Τι προσέξατε στον Ιωάννη – ένα καλαμάκι να τρέμει στον άνεμο; Έναν άνδρα με ασταθή διάθεση και ντυμένο με απαλά ενδύματα; Κατά κανόνα όσοι ντύνονται μεγαλοπρεπώς και ζούνε εκλεπτυσμένα βρίσκονται στις αυλές των βασιλέων και στα μέγαρα των πλουσίων. Αλλά τι βλέπετε όταν παρατηρείτε τον Ιωάννη; Ένα προφήτη; Ναι, σας λέγω και πολύ περισσότερο από ένα προφήτη. Είναι γραμμένο για τον Ιωάννη: ‘Ιδού εγώ αποστέλλω τον αγγελιαφόρο μου πριν από σε, ο οποίος θα προετοιμάσει τον δρόμον σου εμπρός σου’.

^{(1627.1) 144:8.4} Αληθώς, αληθώς, σας βεβαιώ, ότι μεταξύ των γεννηθέντων υπό των γυναικών, δεν εμφανίστηκε μεγαλύτερος από τον Ιωάννη τον Βαπτιστή. Και όμως ο μικρότερος εις την βασιλεία των ουρανών είναι μεγαλύτερος από αυτόν επειδή έχει γεννηθεί εκ του πνεύματος και γνωρίζει ότι έγινε παιδί του Θεού».

^{(1627.2) 144:8.5} Πολλοί που άκουσαν τον Ιησού εκείνη την ημέρα δέχτηκαν το βάπτισμα του Ιωάννη, που δηλώνει έτσι δημόσια την είσοδο στη βασιλεία. Και οι απόστολοι του Ιωάννη δέθηκαν στενά με τον Ιησού από εκείνη την ημέρα και μετά. Αυτό το συμβάν σηματοδότησε την αληθινή ένωση των οπαδών του Ιωάννη και του Ιησού.

^{(1627.3) 144:8.6} Μετά τη συνομιλία των αγγελιαφόρων με τον Άμπνερ, αναχώρησαν για τη Μάχαιρο, για να πουν όλα αυτά στον Ιωάννη. Αυτός παρηγορήθηκε τα μέγιστα και η πίστη του δυνάμωσε με τα λόγια του Ιησού και του Άμπνερ.

^{(1627.4) 144:8.7} Το ίδιο απόγευμα ο Ιησούς συνέχισε τη διδασκαλία του λέγοντας: «Με τι να παρομοιάσω αυτή τη γενεά; Πολλοί από σας δεν θα δεχθείτε ούτε το μήνυμα του Ιωάννη ούτε τη δική μου διδασκαλία. Είστε σαν τα παιδιά που παίζουν στην αγορά και φωνάζουν τους φίλους τους και τους λένε: ‘Σας παίξαμε με τη φλογέρα και δεν χορέψατε, σας είπαμε μοιρολόγια και δεν θρηνήσατε’. Έτσι και μερικοί από σας. Ήρθε ο Ιωάννης που ούτε τρώγει ούτε πίνει και είπατε πως έχει δαιμόνιο. Ήρθε ο Γιος του Ανθρώπου που τρώγει και πίνει και οι ίδιοι άνθρωποι λέγουν: ‘Προσέξτε, ένας λαίμαργος και ένας κρασοπότης, φίλος τελωνών και αμαρτωλών!’. Αληθώς, η σοφία δικαιώνεται από τα παιδιά της.

^{(1627.5) 144:8.8} Θα φαινόταν σαν ο Πατέρας στον ουρανό να έχει κρύψει μερικές από αυτές τις αλήθειες από τους σοφούς και τους αλαζόνες, ενώ τις έχει αποκαλύψει στα μωρά. Αλλά ο Πατέρας κάνει όλα τα πράγματα σωστά. Ο Πατέρας αποκαλύπτει τον εαυτό του στο σύμπαν με μεθόδους της δικής του επιλογής. Ελάτε, λοιπόν, όλοι εσείς που μοχθείτε και έχετε βαρύ φορτίο και θα βρείτε ανάπαυση για τις ψυχές σας. Βάλτε πάνω σας το θεϊκό φορτίο και θα αποκτήσετε την εμπειρία της ειρήνης του Θεού, που ξεπερνά κάθε κατανόηση».

^{(1627.6) 144:9.1} Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής εκτελέστηκε κατόπιν διαταγής του Ηρώδη Αντύπα το βράδυ της 10ης Ιανουαρίου 28 μ.Χ. Την άλλη μέρα λίγοι από τους μαθητές του Ιωάννη που είχαν πάει στη Μάχαιρο, άκουσαν για την εκτέλεσή του και πήγαν στον Ηρώδη και ζήτησαν το σώμα του, το οποίο τοποθέτησαν σε ένα τύμβο, αργότερα δε το έθαψαν στη Σεβάστεια, την πατρίδα του Άμπνερ. Την επομένη, στις 12 Ιανουαρίου, ξεκίνησαν βόρεια για την κατασκήνωση των αποστόλων του Ιωάννη και του Ιησού κοντά στην Πέλλα, και είπαν στον Ιησού για το θάνατο του Ιωάννη. Όταν ο Ιησούς άκουσε την αναφορά τους, διέλυσε τα πλήθη και καλώντας μαζί τους εικοσιτέσσερις, είπε: «Ο Ιωάννης είναι νεκρός. Ο Ηρώδης τον αποκεφάλισε. Απόψε κάντε ένα συμβούλιο από κοινού και τακτοποιήστε ανάλογα τις υποθέσεις σας. Δεν θα υπάρξει άλλη καθυστέρηση. Ήρθε η ώρα να διακηρύξουμε τη βασιλεία δημόσια και με ισχύ. Αύριο πάμε στη Γαλιλαία».

^{(1627.7) 144:9.2} Νωρίς το πρωί της 13ης Ιανουαρίου 28 μ.Χ., ο Ιησούς και οι απόστολοι, ακολουθούμενοι από καμιά εικοσιπενταριά μαθητές, πήραν το δρόμο για την Καπερναούμ και κατέφυγαν εκείνη τη νύχτα στο σπίτι του Ζεβεδαίου.