ΕΓΓΡΑΦΟ 140, Η ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΔΩΔΕΚΑ

^{(1568.1) 140:0.1} Λίγο πριν το μεσημέρι της Κυριακής, στις 12 Ιανουαρίου, το 27 μ.Χ., ο Ιησούς συγκέντρωσε τους αποστόλους για την χειροτονία τους σε δημόσιους κήρυκες του ευαγγελίου της βασιλείας των ουρανών. Οι δώδεκα περίμεναν ότι θα τους καλούσε από μέρα σε μέρα¨ έτσι εκείνο το πρωί δεν απομακρύνθηκαν από την ακτή όταν ψάρευαν. Αρκετοί από αυτούς βρισκόντουσαν κοντά στην ακτή και επισκεύαζαν τα δίχτυα τους και γενικά μαστόρευαν με τα αλιευτικά τους σύνεργα.

^{(1568.2) 140:0.2} Όταν ο Ιησούς ξεκίνησε να κατεβαίνει στην ακτή και να καλεί τους αποστόλους, πρώτα χαιρέτησε τον Ανδρέα και τον Πέτρο, που ψάρευαν κοντά στην ακτή¨ μετά έκανε νόημα στον Ιάκωβο και τον Ιωάννη, που ήταν σε μια βάρκα εκεί κοντά, κουβεντιάζοντας με τον πατέρα τους τον Ζεβεδαίο, και μπάλωναν τα δίχτυα τους. Δύο- δύο μάζεψε και τους άλλους αποστόλους, και όταν είχε συγκεντρώσει και τους δώδεκα, τους πήρε και πήγαν στα ορεινά βόρεια της Καπερναούμ, όπου συνέχισε να τους δίνει οδηγίες για την επίσημή τους χειροτονία.

^{(1568.3) 140:0.3} Για μια φορά όλοι οι δώδεκα απόστολοι ήταν σιωπηλοί¨ ακόμα και ο Πέτρος ήταν στοχαστικός. Επιτέλους η πολυπόθητη στιγμή είχε φτάσει! Θα έφευγαν με τον Κύριο για να συμμετέχουν σε κάποια επίσημη τελετή προσωπικής μύησης και συλλογικής αφιέρωσης στο ιερό έργο της αντιπροσώπευσης του Κυρίου τους στην διακήρυξη για τον ερχομό της βασιλείας του Πατέρα.

^{(1568.4) 140:1.1} Πριν την λειτουργία της τυπικής χειροτονίας ο Ιησούς μίλησε στους δώδεκα, έτσι όπως ήταν καθισμένοι γύρω του: «Αδερφοί μου, αυτή η ώρα της βασιλείας έχει έρθει. Σας έφερα εδώ μαζί μου για να σας παρουσιάσω στον Πατέρα μου σαν πρέσβεις της βασιλείας. Μερικοί από εσάς με άκουσαν να μιλώ για αυτή την βασιλεία στην συναγωγή όταν καλέστηκαν οι πρώτοι από εσάς. Ο καθένας σας έχει μάθει περισσότερα για την βασιλεία του Πατέρα από τότε που βρίσκεστε μαζί μου και εργάζεστε στις πόλεις γύρω από την Θάλασσα της Γαλιλαίας. Αλλά αυτή την στιγμή έχω κάτι περισσότερο να σας πω για αυτήν την βασιλεία.

^{(1568.5) 140:1.2} «Η νέα βασιλεία που πρόκειται να εδραιώσει ο Πατέρας μου στις καρδιές των παιδιών του στην γη θα είναι μια αιώνια βασιλεία. Δεν θα υπάρχει τέλος σε αυτή την κυριαρχία του Πατέρα μου στις καρδιές αυτών που επιθυμούν να πράττουν τον θείο θέλημά του. Σαν δηλώνω ότι ο Πατέρας μου δεν είναι ο Θεός των Ιουδαίων ή των αλλόθρησκων. Πολλοί θα έρθουν από την ανατολή και από την δύση να καθίσουν μαζί μας στο βασίλειο του Πατέρα, ενώ πολλά από τα παιδιά του Αβραάμ θα αρνηθούν να εισέλθουν σε αυτή την νέα αδελφότητα της κυριαρχίας του πνεύματος του Πατέρα στις καρδιές των ανθρώπων.

^{(1568.6) 140:1.3} «Η δύναμη αυτού του βασιλείου θα βρίσκεται, όχι στην στρατιωτική ισχύ ούτε στην δύναμη του πλούτου, αλλά περισσότερο στην δόξα του θεϊκού πνεύματος που θα έρθει να διδάξει τον νου και να κυβερνήσει τους αναγεννημένους πολίτες αυτού του ουράνιου βασιλείου, τους γιους του Θεού. Αυτή είναι η αδελφότητα της αγάπης όπου κυβερνά η δικαιοσύνη, και όπου το αγωνιστικό της σύνθημα θα είναι: Ειρήνη υμίν και εν ανθρώποις ευδοκία. Αυτή η βασιλεία, την οποία τόσο σύντομα θα ξεκινήσετε να διακηρύσσετε, είναι ο πόθος των καλών ανθρώπων όλων των εποχών, η ελπίδα όλης της γης, και η εκπλήρωση των σοφών υποσχέσεων όλων των προφητών.

^{(1569.1) 140:1.4} «Αλλά για σας παιδιά μου, και για όλους τους άλλους που θα θελήσουν να σας ακολουθήσουν σε αυτήν την βασιλεία , υπάρχει μια σκληρή δοκιμασία. Η πίστη από μόνη της θα σας περάσει από τις θύρες της, αλλά θα πρέπει να καρποφορήσετε τους καρπούς του πνεύματος του Πατέρα μου αν θέλετε να συνεχίσετε να ανέρχεστε στην προοδευτική ζωή της θεϊκής συναδέλφωσης. Αληθώς λέγω υμίν, ου πας λέγων μοι, Κύριε, Κύριε, εισελεύσεται εις την βασιλείαν των ουρανών¨ αλλά ο ποιών το θέλημα του Πατρός μου εν τοις ουρανοίς.

^{(1569.2) 140:1.5} « Το μήνυμά σας στον κόσμο θα είναι: Αναζητείστε πρώτα το βασίλειο του Θεού και την δικαιοσύνη του, και αφού βρείτε αυτά, όλα τα άλλα τα βασικά πράγματα για την αιώνια ζωή θα έχουν κατοχυρωθεί. Και τώρα να σας ξεκαθαρίσω ότι το βασίλειο του Πατέρα μου δεν θα έρθει με μια εξωτερική επίδειξη δύναμης ή με κάποια άτοπη παρουσίαση. Δεν θα διακηρύξετε την βασιλεία των ουρανών, λέγοντας, «είναι εδώ» ή «είναι εκεί», γιατί αυτή η βασιλεία την οποία διακηρύσσετε είναι ο Θεός μέσα σας.

^{(1569.3) 140:1.6} « Όποιος θέλει να γίνει σπουδαίος στο βασίλειο του Πατέρα μου θα είναι υπηρέτης όλων¨ και όποιος θέλει να είναι πρώτος ανάμεσά σας, ας γίνει ο υπηρέτης των αδερφών του. Αλλά όταν γίνετε πραγματικά δεκτοί σαν πολίτες του ουράνιου βασιλείου, δεν θα είστε πια υπηρέτες, αλλά γιοι, γιοι του ζώντος Θεού. Και έτσι θα προχωρήσει αυτό το βασίλειο στον κόσμο μέχρι να καταρρίψει κάθε εμπόδιο και φέρει όλους τους ανθρώπους κοντά στον Θεό, να τον γνωρίσουν και να πιστέψουν στην σωτήρια αλήθεια που έχω έρθει να φανερώσω. Ακόμα και τώρα η βασιλεία βρίσκεται πολύ κοντά, και μερικοί από εσάς δεν θα πεθάνετε μέχρι να δείτε την βασιλεία του Θεού να έχει αποκτήσει μεγάλη δύναμη.

^{(1569.4) 140:1.7} «Και αυτό που βλέπουν τώρα τα μάτια σας, αυτό το μικρό ξεκίνημα με δώδεκα κοινούς ανθρώπους, θα πολλαπλασιαστεί και θα αναπτυχθεί μέχρι που τελικά όλη η γη θα γεμίσει με ύμνους προς τον Πατέρα μου. Και δεν θα είναι τόσο από τα λόγια που θα λετε, όσο με την ζωή που θα κάνετε, που οι άνθρωποι θα γνωρίζουν ότι ήσασταν μαζί μου και έχετε μάθει τις αλήθειες της βασιλείας. Και ενώ δεν θέλω να επιβαρύνω τον νου σας, θα θέσω όμως στις ψυχές σας την σοβαρή ευθύνη να με αντιπροσωπεύσετε στον κόσμο όταν σύντομα σας αφήσω όπως εγώ αντιπροσωπεύω τον Πατέρα μου σε αυτή την ζωή που ζω τώρα στην σάρκα.» Και όταν τελείωσε αυτά που είχε να πει, σηκώθηκε όρθιος.

^{(1569.5) 140:2.1} Ο Ιησούς τώρα είπε στους δώδεκα θνητούς που μόλις είχαν ακούσει την διακήρυξή του για την βασιλεία, να γονατίσουν σε κύκλο γύρω του. Τότε ο Κύριος τοποθέτησε τα χέρια του στο κεφάλι του κάθε ενός αποστόλου, αρχίζοντας με τον Ιούδα τον Ισκαριώτη και τελειώνοντας με τον Ανδρέα. Όταν τους ευλόγησε, άπλωσε τα χέρια του και προσευχήθηκε:

^{(1569.6) 140:2.2} «Πατέρα μου, σου φέρνω τώρα αυτούς τους ανθρώπους, τους αγγελιαφόρους μου. Από τα παιδιά μας στην γη έχω διαλέξει αυτούς τους δώδεκα για να με εκπροσωπήσουν όπως εγώ εκπροσωπώ εσένα. Αγάπα τους και να είσαι μαζί τους όπως ήσουν και αγαπούσες και εμένα. Και τώρα, Πατέρα, δώσε σε αυτούς τους άνδρες σοφία αφού τοποθετώ όλες τις υποθέσεις του βασιλείου στα χέρια τους. Και θα ήθελα, αν είναι το θέλημά σου, να μείνω στην γη για ένα διάστημα να τους βοηθήσω με το έργο τους για την βασιλεία. Και πάλι, Πατέρα μου, σε ευχαριστώ για αυτούς τους ανθρώπους, και τους αναθέτω στην φύλαξή σου όσο θα συνεχίζω το έργο που μου έχεις αναθέσει.»

^{(1570.1) 140:2.3} Όταν ο Ιησούς είχε τελειώσει την προσευχή του, οι απόστολοι όλοι έμειναν σκυμμένοι στην θέση τους. Και πέρασαν αρκετά λεπτά πριν τολμήσει ο Πέτρος να σηκώσει το βλέμμα του προς τον Κύριο. Ένας – ένας αγκάλιασαν τον Ιησού, αλλά κανένας τους δεν είπε τίποτα. Επικρατούσε μια μεγαλειώδης ησυχία σε εκείνο το μέρος ενώ ένα πλήθος ουράνιων υπάρξεων παρακολουθούσαν αυτή την σοβαρή και ιερή σκηνή—ο Δημιουργός ενός σύμπαντος ανέθετε τις υποθέσεις της θείας αδελφότητας του ανθρώπου στην διαχείριση ανθρώπινων διανοιών.

^{(1570.2) 140:3.1} Έπειτα ο Ιησούς μίλησε, και είπε: « Τώρα που είστε οι πρεσβευτές του βασιλείου του Πατέρα μου, από αυτήν την στιγμή έχετε γίνει μια τάξη ανθρώπων ξεχωριστή και διαφορετική από τους άλλους ανθρώπους στην γη. Δεν είσαστε πια σαν άνθρωποι ανάμεσα στους άλλους αλλά σαν οι πεφωτισμένοι πολίτες μιας άλλης και ουράνιας χώρας ανάμεσα στα αδαή πλάσματα αυτού του σκοτεινού κόσμου. Δεν είναι πια αρκετό να ζείτε όπως ζούσατε πριν από αυτή την ώρα, αλλά από τώρα και στο εξής πρέπει να ζείτε σαν αυτοί που έχουν γευτεί την δόξα μιας καλύτερης ζωής και έχετε πάλι σταλεί πίσω στην γη σαν πρεσβευτές του Κυρίαρχου εκείνου του νέου και καλύτερου κόσμου. Από τον δάσκαλο απαιτούνται περισσότερα από τον μαθητή¨ από τον αφέντη απαιτούνται περισσότερα από τον υπηρέτη. Από τους πολίτες του ουράνιου βασιλείου απαιτούνται περισσότερα από τους πολίτες αυτού του γήινου κόσμου. Μερικά από τα πράγματα που πρόκειται να σας πω μπορούν να σας φανούν σκληρά, αλλά έχετε επιλέξει να με αντιπροσωπεύσετε στον κόσμο όπως εγώ τώρα αντιπροσωπεύω τον Πατέρα¨ και σαν εκπρόσωποί μου στην γη θα είσαστε υποχρεωμένοι να συμμορφωνόσαστε με εκείνες τις διδασκαλίες και συνήθειες που αντικατοπτρίζουν το ιδανικό μου για τον θνητό βίο στους κόσμους του διαστήματος, και που παραδειγματίζω με την γήινη ζωή μου της αποκάλυψης του Πατέρα που είναι στον ουρανό.

^{(1570.3) 140:3.2} «Σας αποστέλλω να διακηρύξετε την ελευθερία στους πνευματικά αιχμαλώτους, την χαρά σε εκείνους που βρίσκονται κάτω από τον ζυγό του φόβου, και να θεραπεύσετε τους ασθενείς σύμφωνα με το θέλημα του Πατέρα μου στον ουρανό. Όταν βλέπετε τα παιδιά μου λυπημένα, να τους μιλάτε ενθαρρυντικά, και να τους λέτε:

^{(1570.4) 140:3.3} «Μακάριοι οι φτωχοί τω πνεύματι, οι ταπεινοί, ότι αυτών εστί η βασιλεία των ουρανών.

^{(1570.5) 140:3.4} «Μακάριοι οι πεινώντες και διψώντες την δικαιοσύνην, ότι αυτοί χορτασθήσονται.

^{(1570.6) 140:3.5} «Μακάριοι οι πραείς, ότι αυτοί κληρονομήσουσι την γην.

^{(1570.7) 140:3.6} «Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία, ότι αυτοί τον Θεόν όψονται.

^{(1570.8) 140:3.7} «Και να πείτε στα παιδιά μου και τα ακόλουθα λόγια πνευματικής ενθάρρυνσης και υπόσχεσης:

^{(1570.9) 140:3.8} «Μακάριοι οι πενθούντες, ότι αυτοί παρακληθήσονται. Μακάριοι είναι αυτοί που θρηνούν διότι αυτοί θα δεχτούν το πνεύμα της χαράς.

^{(1570.10) 140:3.9} «Μακάριοι οι ελεήμονες, ότι αυτοί ελεηθήσονται.

^{(1570.11) 140:3.10} «Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί του Θεού κληθήσονται.

^{(1570.12) 140:3.11} «Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστίν η βασιλεία των ουρανών. Μακάριοι εστέ όταν ονειδίσωσιν υμάς και διώξωσι και είπωσι αν πονηρόν ρήμα υμών ψευδόμενοι. Ένεκεν εμού χαίρεσθε και αγαλλιάσθε ότι ο μισθός υμών πολύς αν τοις ουρανοίς.

^{(1570.13) 140:3.12} «Υμείς εστέ το άλας της γης, το άλας με την σωτήρια γεύση. Εάν Δε το άλας μωρανθή, εν τινί αλήσθηται; Εις ουδέν ισχύει έτι ει μη βληθήναι έξω και καταπατείσθαι υπό των ανθρώπων.

^{(1570.14) 140:3.13} «Υμείς εστέ το φως του κόσμου. Ου δύναται πόλις κρυβήναι επάνω όρους κειμένης. Ουδέ καίουσι λύχνον και τίθέασιν υπό το μόδιον¨ αλλά επί την. λυχνίαν και λάμπει πάσι τοις εν τη οικία. Ούτω λαμψάτω το φως υμών έμπροσθεν των ανθρώπων, όπως ίδωσιν υμών τα καλά έργα και δοξάσωσιντον Πατέρα τον εν τοις ουρανοίς.

^{(1571.1) 140:3.14} «Σας στέλνω στον κόσμο να με εκπροσωπήσετε και να ενεργήσετε σαν πρέσβεις του βασιλείου του Πατρός μου, και όπως διακηρύσσετε τα καλά νέα, να έχετε εμπιστοσύνη στον Πατέρα του οποίου είστε οι αγγελιαφόροι. Μην αντιστέκεστε βίαια στο κακό ( μη αντιστήναι τω πονηρώ) ¨μην εμπιστεύεστε την δύναμη της σάρκας. Εάν ο γείτονάς σας ραπίσει στο δεξί μάγουλο, να του προσφέρετε και το άλλο. Να είστε πρόθυμοι να υπομένετε την αδικία παρά να πηγαίνετε στα δικαστήρια. Με καλοσύνη και έλεος να βοηθάτε όλους εκείνους που είναι δυστυχισμένοι και βρίσκονται σε ανάγκη «Εγώ λέγω υμίν: Αγαπάτε τους εχθρούς υμών, καλώς ποιείτε τους μισούντας υμάς, ευλογείτε τους καταρωμένους υμάς και προσεύχεσθε υπέρ των επηρεαζόντων και διωκόντων υμάς. Ό, τι πιστεύετε ότι θα έπραττα εγώ προς τους ανθρώπους, το αυτό να πράττετε και υμείς προς αυτούς.

^{(1571.2) 140:3.15} «Ο Πατέρας εν τοις ουρανοίς τον ήλιον ανατέλλει επί πονηρούς και αγαθούς¨ και βρέχει επί δικαίους και αδίκους. Εστέ οι υιοί του Θεού¨ και επί πλέον, είστε τώρα οι πρέσβεις του βασιλείου του Πατέρα μου. Να είστε ελεήμονες , όπως ελεήμων είναι και ο Θεός, και στο αιώνιο μέλλον του βασιλείου θα είστε τέλειοι, όπως τέλειος είναι και ο ουράνιος Πατέρας σας.

^{(1571.3) 140:3.16} «Έργο σας είναι να σώζετε ανθρώπους, και όχι να τους κρίνετε. Στο τέλος της επίγειας ζωής σας όλοι περιμένετε έλεος¨ έτσι απαιτώ από εσάς σε όλη την θνητή ζωή σας να δείχνετε έλεος σε όλους τους αδερφούς σας στην σάρκα. Ή πως ερείς τω αδερφώ σου άφες εκβάλω το κάρφος από του οφθαλμού σου, και ιδού ο δοκός εν τω οφθαλμώ σου. Έκβαλε πρώτον την δοκόν εκ του οφθαλμού σου και τότε διαβλέψεις εκβαλείν το κάρφος εκ του οφθαλμού του αδερφού σου.

^{(1571.4) 140:3.17} «Να διακρίνετε καθαρά την αλήθεια¨ διάγετε βίον ορθόν άνευ φόβου¨ και έτσι θα είστε οι απόστολοί μου και οι πρέσβεις του Πατρός μου. Έχετε ακούσει να λέγεται: «Αν οι τυφλοί οδηγούν τους τυφλούς, όλοι θα πέσουν στον λάκκο.» Αν θέλετε να οδηγείτε άλλους στην βασιλεία, πρέπει εσείς οι ίδιοι να βαδίζετε στο καθαρό φως της ζώσης αλήθειας. Σε όλο το έργο του βασιλείου σας προτρέπω να έχετε δίκαιη οξυδερκή κρίση και σοφία. Μη δώτε το άγιον τοις κυσί, μηδέ βάλητε τους μαργαρίτας υμών έμπροσθεν των χοίρων, μήποτε καταπατησάντων αυτούς τοις ποσί αυτών.

^{(1571.5) 140:3.18} «Προσέχετε δε από των ψευδοπροφητών, οίτινες έρχονται προς υμάς εν ενδύμασι προβάτων, έσωθεν Δε εισί λύκοι άρπαγες. Από των καρπών αυτών επιγνώσεσθε αυτούς. Μήτι συλλέγουσιν από των ακάνθων σταφυλήν ή από τριβόλων σύκα; Ούτω παν δένδρον αγαθόν καρπούς αγαθούς ποιεί, το δε σαπρόν δένδρον καρπούς πονηρούς φέρει. Ου δύναται δένδρον αγαθόν καρπούς πονηρούς ποιείν, ουδέ δένδρονσαπρόν καρπούς καλούς ποιείν. Παν δένδρον μη ποιών καλόν καρπόν εκκόπτεται και εις πυρ βάλλεται. Για την απόκτηση της άδειας εισόδου στην βασιλεία των ουρανών, αυτό που μετρά είναι το κίνητρο. Ο Πατέρας μου κοιτάζει στις καρδιές των ανθρώπων και κρίνει από τους βαθύτερες επιθυμίες τους και τις ειλικρινείς προθέσεις τους.

^{(1571.6) 140:3.19} «Την μεγάλη μέρα της κρίσης του βασιλείου, πολλοί θα μου πουν, «Ου εν τω σω ονόματι προεφητεύσαμεν και τω σω ονόματι δυνάμεις πολλάς εποιήσαμεν;» Αλλά τότε ομολογώ αυτοίς, «Ουδέποτε έγνων υμίν¨ αποχωρείτε απ’ εμού οι εργαζόμενοι την ανομίαν.»

^{(1571.7) 140:3.20} Αλλά κάθε ένας που ακούσει αυτά τα λόγια και εκτελέσει ειλικρινά την αποστολή του να με εκπροσωπεί ενώπιον των ανθρώπων όπως εγώ εκπροσωπώ τον Πατέρα μου σε σας, θα έχει άνετη είσοδο στην υπηρεσία μου και στο βασίλειο του ουράνιου Πατέρα.»

^{(1571.8) 140:3.21} Ο Ιησούς ποτέ δεν είχε ξαναμιλήσει στους αποστόλους με αυτόν τον τρόπο, γιατί τους μίλησε σαν κάποιος που κατείχε ανώτατη εξουσία. Κατέβηκαν από το βουνό περίπου κατά το ηλιοβασίλεμα, αλλά κανένας τους δεν έκανε καμία ερώτηση στον Ιησού.

^{(1572.1) 140:4.1} Η αποκαλούμενη «Η επί του όρους ομιλία» δεν είναι το ευαγγέλιο του Ιησού. Μπορεί να περιέχει πολλές χρήσιμες διδασκαλίες, αλλά ήταν η ομιλία της χειροτονίας των δώδεκα αποστόλων. Ήταν η προσωπική ανάθεση του Κυρίου σε εκείνους που θα συνέχιζαν να κηρύσσουν το ευαγγέλιό του και θα τον εκπροσωπούσαν στον κόσμο των ανθρώπων όπως αυτός με τόση άνεση και τελειότητα εκπροσωπούσε τον Πατέρα του.

^{(1572.2) 140:4.2} «Υμείς εστέ το άλας της γης, το άλας με την σωτήρια γεύση. Εάν Δε το άλας μωρανθή, εν τινί αλήσθηται; Εις ουδέν ισχύει έτι ει μη βληθήναι έξω και καταπατείσθαι υπό των ανθρώπων».

^{(1572.3) 140:4.3} Τον καιρό του Ιησού το αλάτι ήταν πολύτιμο. Το χρησιμοποιούσαν ακόμα αντί για χρήματα. Η σύγχρονη λέξη salary (=μισθός) προέρχεται από την λέξη salt (=αλάτι). Το αλάτι όχι μόνο νοστιμεύει το φαγητό, αλλά είναι και συντηρητικό. Κάνει τα άλλα πράγματα πιο γευστικά, και έτσι η χρήση του είναι ωφέλιμη.

^{(1572.4) 140:4.4} «Υμείς εστέ το φως του κόσμου. Ου δύναται πόλις κρυβήναι επάνω όρους κειμένης. Ουδέ καίουσι λύχνον και τίθέασιν υπό το μόδιον¨ αλλά επί. λυχνίαν και λάμπει πάσι τοις εν τη οικία. Ούτω λαμψάτω το φως υμών έμπροσθεν των ανθρώπων, όπως ίδωσιν υμών τα καλά έργα και δοξάσωσιντον Πατέρα τον εν τοις ουρανοίς.»

^{(1572.5) 140:4.5} Ενώ το φως διαλύει το σκοτάδι, μπορεί όμως και να είναι τόσο «εκτυφλωτικό» που να συγχύζει και να εξουδετερώνει. Πρέπει να αφήνουμε το φως μας να λάμπει τόσο που οι συνάνθρωποί μας να οδηγούνται σε νέα και θεϊκά μονοπάτια εξυψωμένης ζωής. Το φως μας θα πρέπει να λάμπει τόσο ώστε να μην τραβά την προσοχή στον εαυτό. Ακόμα και το επάγγελμα κάποιου μπορεί να αξιοποιηθεί σαν αποτελεσματικός «αντανακλαστήρας» για την διάδοση του φωτός της ζωής.

^{(1572.6) 140:4.6} Οι ισχυροί χαρακτήρες δεν γίνονται μην πράττοντας το άδικο αλλά πράττοντας πραγματικά το σωστό. Η αυταπάρνηση είναι το διακριτικό γνώρισμα του ανθρώπινου μεγαλείου. Τα ανώτερα της αυτό-συνειδητοποίησης κερδίζονται με την λατρεία και την υπηρεσία. Το ευτυχισμένο και ικανό άτομο έχει σαν κίνητρό του, όχι τον φόβο του να πράξεις το άδικο, αλλά την αγάπη για τις ορθές πράξεις.

^{(1572.7) 140:4.7} «Από των καρπών αυτών επιγνώσεσθε αυτούς». Η προσωπικότητα είναι βασικά αμετάβλητη¨ αυτό που αλλάζει—αναπτύσσεται—είναι ο ηθικός χαρακτήρας. Το σημαντικότερο σφάλμα της σύγχρονης θρησκείας είναι ο αρνητισμός. Το δέντρο που δεν φέρει καρπούς«. Παν δένδρον μη ποιών καλόν καρπόν εκκόπτεται και εις πυρ βάλλεται.» Η ηθική αξία δεν προέρχεται από την απλή καταπίεση – την υπακοή στην εντολή « Ου ποιήσεις.» Ο φόβος και η αισχύνη είναι ανάξια κίνητρα για την θρησκευτική ζωή. Η θρησκεία έχει αξία μόνο όταν αποκαλύπτει την πατρότητα του Θεού και διευρύνει την αδελφοσύνη των ανθρώπων.

^{(1572.8) 140:4.8} Μια αποτελεσματική φιλοσοφία δημιουργείται με τον συνδυασμό της κοσμικής διορατικότητας και του συνόλου των συναισθηματικών αντιδράσεων κάποιου στο κοινωνικό και οικονομικό περιβάλλον του. Να θυμάστε: Ενώ οι έμφυτες ορμές δεν μπορεί να τροποποιηθεί ουσιαστικά, οι συναισθηματικές ανταποκρίσεις σε αυτές τις ορμές μπορούν να αλλάξουν¨ έτσι η ηθική φύση μπορεί να τροποποιηθεί, ο χαρακτήρας μπορεί να βελτιωθεί. Στον ισχυρό χαρακτήρα οι συναισθηματικές αντιδράσεις αφομοιώνονται και συντονίζονται, και έτσι δημιουργείται μια ενοποιημένη προσωπικότητα. Η ελλιπής ενοποίηση εξασθενεί την ηθική φύση και προκαλεί δυστυχία.

^{(1572.9) 140:4.9} Χωρίς έναν άξιο στόχο, η ζωή είναι χωρίς νόημα και ανώφελη, και έχει σαν αποτέλεσμα πολλή δυστυχία. Η ομιλία του Ιησού στην χειροτονία των δώδεκα αποτελεί μια αυθεντική φιλοσοφία της ζωής ο Ιησούς προέτρεψε τους ακολούθους του να ασκούν εμπειρική φύση. Τους συμβούλεψε να μην βασίζονται στην απλή νοητική συναίνεση, την ευπιστία, και την καθιερωμένη εξουσία.

^{(1573.1) 140:4.10} Η εκπαίδευση θα έπρεπε να είναι μια τεχνική εκμάθησης (ανακάλυψης) των καλύτερων μεθόδων ικανοποίησης των φυσικών και έμφυτων ορμών, και η ευτυχία είναι το συνολικό αποτέλεσμα αυτών των διευρυμένων τεχνικών συναισθηματικών ικανοποιήσεων. Η ευτυχία λίγο βασίζεται στο περιβάλλον, αν και το ευχάριστο περιβάλλον μπορεί πολύ να συνεισφέρει.

^{(1573.2) 140:4.11} Κάθε θνητός πραγματικά ποθεί να είναι ολοκληρωμένος άνθρωπος, να είναι τέλειος όπως τέλειος είναι και ο Πατέρας στον ουρανό, και αυτή η ικανοποίηση είναι εφικτή αφού σε τελευταία ανάλυση το «σύμπαν είναι πραγματικά πατρικό.»

^{(1573.3) 140:5.1} Από την Επί του όρους Ομιλία έως το Μυστικό Δείπνο, ο Ιησούς δίδασκε τους οπαδούς να εκδηλώνουν πατρική αγάπη παρά αδερφική αγάπη. Η αδερφική αγάπη σημαίνει να αγαπάς τον γείτονά σου σαν τον εαυτό σου, και αυτό θα ήταν επαρκής εκπλήρωση του «χρυσού κανόνα». Αλλά η πατρική στοργή σημαίνει να αγαπάς τους συνανθρώπους σου όπως σε αγαπά ο Ιησούς.

^{(1573.4) 140:5.2} Ο Ιησούς αγαπά τους ανθρώπους με διπλή στοργή. Έζησε στην γη σαν διπλή προσωπικότητα—ανθρώπινη και θεϊκή--. Σαν Υιός του Θεού αγαπά τους ανθρώπους με πατρική αγάπη—είναι ο Δημιουργός των ανθρώπων, ο συμπαντικός τους Πατέρας. Σαν Υιός του Ανθρώπου, ο Ιησούς αγαπά τους θνητούς σαν αδερφός—ήταν πραγματικά ένας άνθρωπος ανάμεσα στους άλλους.

^{(1573.5) 140:5.3} Ο Ιησούς δεν περίμενε ότι οι οπαδοί του θα πετύχαιναν μια αδύνατη εκδήλωση αδερφικής αγάπης, αλλά περίμενε από αυτούς να αγωνίζονται να μοιάσουν με τον Θεό—να είναι τέλειοι όπως τέλειος είναι ο Πατέρας στον ουρανό—και να μπορούν να αρχίσουν να βλέπουν τους ανθρώπους όπως βλέπει ο Θεός τα πλάσματά του και έτσι να μπορέσουν να αρχίσουν να αγαπούν τους ανθρώπους όπως τους αγαπά ο Θεός—να αρχίσουν να παράγουν την αρχή της πατρικής αγάπης. Στην πορεία αυτών των διδασκαλιών προς τους δώδεκα απόστολους, ο Ιησούς προσπαθούσε να αποκαλύψει αυτή την νέα έννοια της πατρικής αγάπης έτσι όπως σχετίζεται με κάποιες συναισθηματικές στάσεις που αφορούν την δημιουργία πολυάριθμων περιβαλλοντολογικών προσαρμογών.

^{(1573.6) 140:5.4} Ο Κύριος ξεκίνησε αυτή την βαρυσήμαντη ομιλία καλώντας την προσοχή σε τέσσερις στάσεις πίστης σαν το προοίμιο στην μεταγενέστερη απεικόνιση των τεσσάρων υπερβατικών και υπέρτατων αντιδράσεων πατρικής αγάπης σε αντίθεση με τους περιορισμούς της απλής αδερφικής αγάπης.

^{(1573.7) 140:5.5} Πρώτα επικαλέστηκε αυτούς που είναι φτωχούς στο πνεύμα, λαχταρούσαν για δικαιοσύνη, ήταν πράοι και αγνοί στην καρδιά. Τέτοιοι θνητοί που είχαν τέτοια πνευματική διορατικότητα είναι πιθανόν να πετύχουν τέτοια επίπεδα θείας αποστασιοποίησης από τον εαυτό ώστε να μπορέσουν να επιχειρήσουν την καταπληκτική εξάσκηση της πατρικής στοργής¨ ότι ακόμα και σαν πενθούντες θα ήταν προικισμένοι με την δύναμη να δείχνουν έλεος, να προωθούν την ειρήνη, να υπομένουν τους διωγμούς, και σε όλες αυτές τις δύσκολες καταστάσεις να αγαπούν ακόμα και τους κακούς ανθρώπους με πατρική αγάπη. Η στοργή ενός ανθρώπου μπορεί να έχει επίπεδα αφοσίωσης και να υπερβεί κατά πολύ την αδερφική στοργή.

^{(1573.8) 140:5.6} Η πίστη και η αγάπη τέτοιας μακαριότητας δυναμώνουν τον ηθικό χαρακτήρα και δημιουργούν ευτυχία. Ο φόβος και ο θυμός εξασθενούν τον χαρακτήρα και καταστρέφουν την ευτυχία. Αυτή η μνημειώδης ομιλία ξεκίνησε με την επισήμανση της ευτυχίας.

^{(1573.9) 140:5.7} 1. «Μακάριοι οι φτωχοί τω πνεύματι—οι ταπεινοί.» Για ένα παιδί, η ευτυχία είναι η ικανοποίηση των άμεσων πόθων του για ηδονή. Ο ενήλικος είναι πρόθυμος να σπείρει σπόρους αυταπάρνησης για να θερίσει αργότερα τους καρπούς της επαυξημένης ευτυχίας. Από τον καιρό του Ιησού και έπεινα, η ευτυχία υπερβολικά συχνά έχει συνδεθεί με την ιδέα της απόκτησης πλούτου. Στην ιστορία του τελώνη και του Φαρισαίου που προσευχόντουσαν στον ναό, ο ένας αισθανόταν πλούσιος στο πνεύμα—εγωιστής¨ ο άλλος αισθανόταν «φτωχός τω πνεύματι» ταπεινός. Ο ένας ήταν αυτάρεσκος¨ ο άλλος ήταν ευκολοδίδακτος και αναζητούσε την αλήθεια. Οι φτωχοί στο πνεύμα αναζητούν στόχους πνευματικού πλούτου—τον Θεό. Και τέτοιοι αναζητητές της αλήθειας δεν χρειάζεται να περιμένουν ανταμοιβές στο μακρινό μέλλον¨ αμείβονται τώρα. Βρίσκουν την βασιλεία του Θεού μέσα στις ίδιες τις καρδιές τους, και ζουν αυτή την ευτυχία τώρα.

^{(1574.1) 140:5.8} 2. «Μακάριοι οι πεινώντες και διψώντες την δικαιοσύνην, ότι αυτοί χορτασθήσονται». Μόνο εκείνοι που αισθάνονται φτωχοί στο πνεύμα θα «πεινάσουν» ποτέ για δικαιοσύνη. Μόνο οι ταπεινοί αναζητούν την θεία δύναμη και διψούν για πνευματική δύναμη. Αλλά είναι πάρα πολύ επικίνδυνο να καταφύγετε σε πνευματική νηστεία για να βελτιώσετε την όρεξη για πνευματικά χαρίσματα. Η σωματική νηστεία γίνεται επικίνδυνη μετά από τέσσερις ή πέντε μέρες¨ κάποιος χάνει όλη την όρεξή του για φαγητό. Η παρατεταμένη νηστεία, είτε σωματική είτε πνευματική, τείνει να καταστρέφει την πείνα.

^{(1574.2) 140:5.9} Η εμπειρική δικαιοσύνη είναι ευχαρίστηση, και όχι καθήκον. Η δικαιοσύνη του Ιησού είναι δυναμική αγάπη—πατρική – αδερφική στοργή. Δεν είναι ο αρνητικός ή ο «ου πράξεις» τύπος δικαιοσύνης. Πως θα μπορούσε κάποιος να λαχταρήσει για κάτι αρνητικό—για κάτι που να μην κάνει;

^{(1574.3) 140:5.10} Δεν είναι εύκολο να διδάξεις ένα παιδικό νου αυτούς τους δύο πρώτους μακαρισμούς, αλλά ο ώριμος νους θα έπρεπε να αντιλαμβάνεται την σημασία τους.

^{(1574.4) 140:5.11} 3. «Μακάριοι οι πραείς, ότι αυτοί κληρονομήσουσι την γην.» Η γνήσια πραότητα δεν έχει καμιά σχέση με τον φόβο. Είναι μάλλον η διάθεση του ανθρώπου να συνεργάζεται με τον Θεό – «γεννηθήτω το θέλημά σου». Περιλαμβάνει υπομονή και ανεκτικότητα και κίνητρό της είναι η ακλόνητη πίστη σε ένα έννομο και φιλικό σύμπαν. Κυριεύει όλους τους πειρασμούς για αποστασία ενάντια στη θεία καθοδήγηση. Ο Ιησούς ήταν ο ιδανικός πράος άνθρωπος της Ουράντια, και κληρονόμησε ένα αχανές σύμπαν.

^{(1574.5) 140:5.12} 4. «Μακάριοι οι αγνοί τη καρδία, ότι αυτοί τω Θεό όψονται.» Η πνευματική αγνότητα δεν είναι αρνητική ιδιότητα, εκτός από το ότι της λείπει καχυποψία και εκδίκηση. Συζητώντας για την αγνότητα, ο Ιησούς δεν σκόπευε να ασχοληθεί αποκλειστικά με τις διαθέσεις των φύλων. Περισσότερο αναφερόταν στην πίστη που θα έπρεπε να έχει ο άνθρωπος προς τους συνανθρώπους του¨ αυτή την πίστη που έχει ο γονέας προς το παιδί του, και που τον κάνει ικανό να αγαπά τους συνανθρώπους του όπως θα τους αγαπούσε ένας πατέρας. Μια πατρική αγάπη δεν χρειάζεται να παραχαϊδεύει, και δεν παραβλέπει το κακό, αλλά είναι πάντα αντικυνική. Η πατρική αγάπη έχει μοναδικότητα σκοπού, και πάντα ψάχνει το καλύτερο στους ανθρώπους¨ αυτή είναι η στάση ενός πραγματικού γονέα.

^{(1574.6) 140:5.13} Το να βλέπει2ς τον Θεό—μέσα από την πίστη—σημαίνει να έχεις αποκτήσει αληθινή πνευματική διορατικότητα. Και η πνευματική διορατικότητα διευρύνει την καθοδήγηση του Προσαρμοστή, και όλα αυτά τελικά ενισχύουν την θεϊκή συνειδητοποίηση. Και όταν γνωρίζετε τον Θεό, επιβεβαιώνεστε για την θεϊκή ιδιότητα ότι είστε υιοί του Θεού, και μπορείτε έτσι περισσότερο να αγαπάτε τον κάθε ένα από τους αδερφούς σας, όχι μόνο σαν αδερφούς—με αδερφική αγάπη—αλλά και σαν πατέρας—με πατρική στοργή.

^{(1574.7) 140:5.14} Είναι εύκολο να διδάξεις αυτή την διδασκαλία σε ένα παιδί. Τα παιδιά είναι από φύση τους γεμάτα εμπιστοσύνη, και οι γονείς θα έπρεπε να φροντίζουν να μην χάνουν αυτή την απλή πίστη. Όταν ασχολείστε με παιδιά, να αποφεύγετε καεί εξαπάτηση και να μην τους καλλιεργείτε την καχυποψία. Με σύνεση να τα βοηθάτε να επιλέγουν τους ήρωές τους και να διαλέγουν το έργο της ζωής τους.

^{(1574.8) 140:5.15} Και έπειτα ο Ιησούς συνέχισε να διδάσκει τους οπαδούς του για την πραγματοποίηση του κύριου σκοπού όλων των ανθρώπινων αγώνων—την τελειότητα---ακόμα και την θεϊκή επίτευξη. Πάντα τους συμβούλευε: «Να είστε τέλειοι, όπως τέλειος είναι ο Πατέρας στον ουρανό.» Δεν προέτρεπε τους δώδεκα να αγαπούν τον πλησίον τους όπως αγαπούσαν τον εαυτό τους. Αυτό βέβαια θα ήταν ένα άξιο επίτευγμα¨ θα έδειχνε την επίτευξη της αδερφικής αγάπης. Περισσότερο συμβούλευε τους απόστολους του να αγαπούν τους ανθρώπους όπως τους είχε αγαπήσει αυτός—να αγαπούν με πατρική αγάπη εκτός από αδερφική. Και τους το εξήγησε αυτό επισημαίνοντάς τους τέσσερις υπέρτατες αντιδράσεις πατρικής αγάπης:

^{(1575.1) 140:5.16} 1. «Μακάριοι οι πενθούντες, ότι αυτοί παρακληθήσονται» Η αποκαλούμενη κοινή λογική ή η καλύτερη λογική ποτέ δεν θα έλεγε ότι η ευτυχία προέρχεται από το πένθος. Αλλά ο Ιησούς δεν αναφερόταν σε ένα εξωτερικό επιδεικτικό πένθος. Εννοούσε μια συναισθηματική στάση ευαισθησίας. Είναι μεγάλο σφάλμα να διδάσκετε τα αγόρια και τους νέους άνδρες ότι είναι άνανδρο να δείχνουν τρυφερότητα ή να δείχνουν στοιχεία συναισθηματισμού ή φυσικού πόνου. Η συμπόνια είναι μια άξια στάση του άνδρα όσο και της γυναίκας. Δεν είναι απαραίτητο να είσαι σκληρός για να είσαι αρρενωπός. Αυτός είναι λανθασμένος τρόπος να δημιουργείς γενναίους άνδρες. Οι γενναιότεροι άνδρες του κόσμου ποτέ δεν φοβήθηκαν να θρηνήσουν. Ο Μωυσής, ο πενθών, ήταν σπουδαιότερος άνδρας και από τον Σαμψών και από τον Γολιάθ. Ο Μωυσής ήταν υπέροχος ηγέτης, αλλά ήταν επίσης και πράος άνθρωπος. Το να είσαι ευαίσθητος και να δείχνεις ενδιαφέρον στις ανθρώπινες ανάγκες δημιουργεί γνήσια και διαρκή ευτυχία, ενώ αυτές οι ευγενικές στάσεις προφυλάσσουν την ψυχή από τις καταστροφικές επιδράσεις του θυμού, του μίσους, και της καχυποψίας.

^{(1575.2) 140:5.17} 2. «Μακάριοι οι ελεήμονες, ότι αυτοί ελεηθήσονται». Το έλεος υποδηλώνει το ύψος και το βάθος και το πλάτος της πιο αληθινής φιλίας---της στοργικής καλοσύνης. Το έλεος μερικές φορές μπορεί να είναι παθητικό, αλλά εδώ είναι ενεργητικό και δυναμικό—η υπέρτατη πατρικότητα. Ένας στοργικός γονέας δεν δυσκολεύεται πολύ να συγχωρέσει το παιδί του, ακόμα και πολλές φορές. Και σε ένα παιδί που δεν είναι κακομαθημένο η ανάγκη να ανακουφίζει από τον πόνο είναι έμφυτη. Τα παιδιά κανονικά είναι καλόψυχα και συμπονετικά όταν μεγαλώσουν αρκετά για να εκτιμούν τις πραγματικές καταστάσεις.

^{(1575.3) 140:5.18} 3. «Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί του Θεού κληθήσονται». Οι ακροατές του Ιησού ποθούσαν στρατιωτική απελευθέρωση, και όχι ειρηνοποιούς. Αλλά η ειρήνη του Ιησού δεν είναι παθητικού και αρνητικού τύπου. Μπροστά στις δοκιμασίες και στους διωγμούς είπε, «Την δική μου ειρήνη αφήνω σε εσάς.» «Ας μην ενοχλείται η καρδιά σας, ούτε να φοβάται.» Αυτή είναι η ειρήνη που εμποδίζει τις καταστροφικές συγκρούσεις. Η προσωπική ειρήνη εμποδίζει τους φυλετικούς ανταγωνισμούς, τις εθνικές καχυποψίες, και τον πόλεμο. Η ειρήνευση είναι η θεραπεία της δυσπιστίας και της καχυποψίας.

^{(1575.4) 140:5.19} MISSING PARAGRAPH

^{(1575.5) 140:5.20} 4. «Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστίν η βασιλεία των ουρανών. Μακάριοι εστέ όταν ονειδίσωσιν υμάς και διώξωσι και είπωσι αν πονηρόν ρήμα υμών ψευδόμενοι. Ένεκεν εμού χαίρεσθε και αγαλλιάσθε ότι ο μισθός υμών πολύς αν τοις ουρανοίς.». Πολύ συχνά οι διώξεις ακολουθούν την ειρήνη. Αλλά οι νέοι άνθρωποι και οι γενναίοι ενήλικες ποτέ δεν αποφεύγουν τις δυσκολίες ή τον κίνδυνο «Κανένας άνθρωπος δεν αγαπά περισσότερο από εκείνον που δίνει την ζωή του για τους φίλους του.» Και η πατρική αγάπη μπορεί ελεύθερα να πράξει όλα αυτά τα πράγματα—πράγματα που η αδερφική αγάπη μετά δυσκολίας να περιλάβει. Και η πρόοδος ήταν πάντα η τελική συγκομιδή των διώξεων.

^{(1575.6) 140:5.21} MISSING PARAGRAPH

^{(1575.7) 140:5.22} Τα παιδιά πάντα ανταποκρίνονται σε προκλήσεις θάρρους. Η νεότητα είναι πάντα πρόθυμη να «παίρνει ρίσκα». Και κάθε παιδί θα έπρεπε από νωρίς να μαθαίνει να θυσιάζεται.

^{(1575.8) 140:5.23} Και έτσι αποκαλύπτεται ότι οι μακαρισμοί της Επί του Όρους Ομιλίας βασίζονται στην πίστη και στην αγάπη και όχι στον νόμο—τις παραδόσεις και το καθήκον.

^{(1575.9) 140:5.24} Η πατρική αγάπη δίνει ευτυχία επιστρέφοντας καλό στο κακό—κάνοντας το καλό σε αντίποινα για την αδικία.

^{(1576.1) 140:6.1} Την Κυριακή το βράδυ, φτάνοντας στο σπίτι του Ζεβεδαίου από τα ορεινά της βόρειας Καπερναούμ, ο Ιησούς και οι δώδεκα συμμετείχαν σε ένα λιτό γεύμα. Έπειτα, όσο ο Ιησούς πήγε για έναν περίπατο στην ακτή, οι δώδεκα κουβέντιασαν μεταξύ τους. Μετά από ένα σύντομο συμβούλιο, όσο οι δίδυμοι άναβαν μια φωτιά για ζεστασιά και περισσότερο φως, ο Ανδρέας πήγε να βρει τον Ιησού, και όταν τον έφτασε, του είπε: «Κύριε, οι αδερφοί μου δεν μπορούν να καταλάβουν αυτά που τους έχεις πει για την βασιλεία των ουρανών. Δεν αισθανόμαστε ικανοί να αρχίσουμε αυτό το έργο μέχρι να μας δώσεις και άλλες οδηγίες. Έχω έρθει να σου ζητήσω να έρθεις μαζί μας στον κήπο και να μας βοηθήσεις να αντιληφθούμε την σημασία των λόγων σου.» Και ο Ιησούς πήγε με τον Ανδρέα να συναντηθεί με τους αποστόλους του.

^{(1576.2) 140:6.2} Όταν πήγε στον κήπο, μάζεψε τους αποστόλους γύρω του και τους δίδαξε, λέγοντας: «Δυσκολεύεστε να δεχτείτε το μήνυμά μου επειδή θέλετε να οικοδομήσετε την νέα διδασκαλία κατευθείαν πάνω στην παλιά, αλλά σας δηλώνω ότι πρέπει να αναγεννηθείτε. Πρέπει να αρχίσετε εκ νέου σαν μικρά παιδιά και να είστε πρόθυμοι να εμπιστευτείτε την διδασκαλία μου και να πιστέψετε στον Θεό. Το νέο ευαγγέλιο της βασιλείας δεν μπορεί να προσαρμοστεί στα παλαιά δεδομένα. Έχετε λανθασμένες ιδέες για τον Υιό του Ανθρώπου και την αποστολή του στην γη. Αλλά μην κάνετε το λάθος να νομίζετε ότι έχω έρθει για να καταργήσω τον νόμο και τους προφήτες¨ δεν έχω έρθει να καταστρέψω, μα για να εκπληρώσω, να μεγεθύνω και να διαφωτίσω. Δεν έρχομαι να παραβιάσω τον νόμο αλλά για να γράψω αυτές τις νέες εντολές στα σημειωματάρια της καρδιάς σας.

^{(1576.3) 140:6.3} «Ζητώ από εσάς δικαιοσύνη που θα υπερβαίνει την δικαιοσύνη εκείνων που προσπαθούν να κερδίσουν την εύνοια του Πατέρα με ελεημοσύνες, προσευχές, και νηστείες. Αν θέλετε να εισέλθετε στο βασίλειο, πρέπει να έχετε μια δικαιοσύνη που να συνίσταται στην αγάπη, το έλεος, και την αλήθεια,--την ειλικρινή επιθυμία να πράττετε το θέλημα του Πατέρα στον ουρανό.»

^{(1576.4) 140:6.4} Τότε είπε ο Σίμωνας Πέτρος : «Κύριε, αν έχεις μια νέα εντολή, θέλουμε να την ακούσουμε. Αποκάλυψέ μας τον νέο δρόμο.» Και ο Ιησούς απάντησε στον Πέτρο: «Έχεις ακούσει να την λένε εκείνοι που διδάσκουν τον νόμο: «Ου φονεύσεις, διότι θα δικαστείς.» Αλλά εγώ βλέπω πέρα από την πράξη για να βρω το κίνητρο. Σας δηλώνω ότι όποιος είναι θυμωμένος με τον αδερφό του κινδυνεύει να καταδικαστεί. Αυτός που κρύβει μίσος στην καρδιά του και σχεδιάζει εκδίκηση στο μυαλό του βρίσκεται σε κίνδυνο να κριθεί. Εσείς πρέπει να κρίνετε τους συνανθρώπους σας από τις πράξεις τους¨ ο Πατέρας στον ουρανό κρίνει από τις προθέσεις .

^{(1576.5) 140:6.5} «Έχετε ακούσει τους δασκάλους του νόμου να λένε, «Ου μοιχεύσεις.» Αλλά σας λέγω ότι ο κάθε άνδρας που θα κοιτάξει μια γυναίκα με λάγνα πρόθεση έχει ήδη μοιχεύσει με αυτήν μέσα στην καρδιά του. Εσείς μπορείτε να κρίνετε τους ανθρώπους σύμφωνα με τις πράξεις τους, αλλά ο Πατέρας μου βλέπει στις καρδιές των παιδιών του και με έλεος κρίνει αυτά σύμφωνα με τις προθέσεις τους και τις πραγματικές επιθυμίες τους.»

^{(1576.6) 140:6.6} Ο Ιησούς ήταν πρόθυμος να συζητήσει και τις άλλες εντολές όταν ο Ιάκωβος του Ζεβεδαίου τον διέκοψε και τον ρώτησε: «Κύριε τι να διδάξουμε τους ανθρώπους για το διαζύγιο; Να επιτρέπουμε σε έναν άνδρα να χωρίζει με την γυναίκα του όπως είπε ο Μωυσής;» Και όταν ο Ιησούς άκουσε αυτήν την ερώτηση, είπε: «Δεν έχω έρθει για να νομοθετήσω, αλλά για να διαφωτίσω. Δεν έχω έρθει για να αναμορφώσω τα βασίλεια αυτού του κόσμου αλλά για να εδραιώσω την βασιλεία των ουρανών. Δεν είναι το θέλημα του Πατέρα να υποκύψω στον πειρασμό και να διδάξω κανονισμούς για την διακυβέρνηση, το εμπόριο, ή την κοινωνική συμπεριφορά, που ενώ μπορεί να είναι καλοί για σήμερα, θα ήταν πολύ ακατάλληλοι για την κοινωνία μιας άλλης εποχής. Βρίσκομαι στην γη αποκλειστικά και μόνο για να ενθαρρύνω τον νου των ανθρώπων, να ελευθερώσω το πνεύμα τους, και να σώσω τις ψυχές τους. Αλλά θα πω, για αυτό το ερώτημα σχετικά με το διαζύγιο, ότι, αν και ο Μωυσής έβλεπε θετικά αυτά τα πράγματα, δεν συνέβαινε το ίδιο στις μέρες του Αδάμ και στον Κήπο της Εδέμ.»

^{(1577.1) 140:6.7} Αφού οι απόστολοι μίλησαν μεταξύ τους για λίγο, ο Ιησούς συνέχισε και είπε: «Πάντα πρέπει να αναγνωρίζετε τις δύο πλευρές της συμπεριφοράς όλων των θνητών—την ανθρώπινη και την θεϊκή¨ τον δρόμο της σάρκας και τον δρόμο του πνεύματος¨ την εκτίμηση του χρόνου την άποψη της αιωνιότητας.» Και παρόλο που οι δώδεκα δεν μπόρεσαν να καταλάβουν όλα όσα τους δίδαξε, όμως τους βοήθησε πραγματικά αυτή του η διδασκαλία.

^{(1577.2) 140:6.8} Και μετά είπε ο Ιησούς: «Αλλά θα δυσκολεύεστε με την διδασκαλία μου επειδή έχετε την τάση να ερμηνεύετε το μήνυμά μου κυριολεκτικά¨ είστε αργοί στο να διακρίνετε το πνεύμα της διδασκαλίας μου. Ξανά πρέπει να θυμηθείτε ότι είσαστε οι αγγελιαφόροι μου¨ πρέπει να ζήσετε τις ζωές σας όπως έχω ζήσει εγώ στο πνεύμα την δική μου. Είσαστε οι προσωπικοί μου αντιπρόσωποι¨ αλλά να μην κάνετε το λάθος και έχετε την απαίτηση από όλους τους ανθρώπους να ζουν ακριβώς όπως εσείς. Ακόμα, πρέπει να θυμάστε ότι έχω πρόβατα όχι μόνο από αυτό το ποίμνιο, και ότι είμαι υποχρεωμένος να διδάξω και σε αυτούς πώς να πράττουν το θέλημα του Θεού όσο ζουν την ζωή της σάρκας.»

^{(1577.3) 140:6.9} Τότε ρώτησε ο Ναθαναήλ: «Κύριε, να μην αφήσουμε καθόλου χώρο για την δικαιοσύνη; Ο Νόμος του Μωυσή λεει , «Οφθαλμός αντί οφθαλμού, και οδόντα αντί οδόντος.» Εμείς τι θα πούμε;» Και ο Ιησούς απάντησε: «Θα ανταποδίδετε το κακό με καλό. Οι αγγελιαφόροι μου δεν θα πρέπει να μαλώνουν με τους ανθρώπους, αλλά να είναι καλοί και ευγενικοί με όλους. Το «μία σου, μία μου» να μην είναι ο κανόνας σας. Οι κυβερνήτες των ανθρώπων μπορεί να έχουν τέτοιους νόμους, αλλά δεν συμβαίνει το ίδιο στην βασιλεία των ουρανών¨ το έλεος πάντα θα καθορίζει τις κρίσεις σας και η αγάπη την συμπεριφορά σας. Και αν αυτά σας φαίνονται δύσκολα, ακόμα και τώρα μπορείτε να κάνετε πίσω. Αν βρίσκετε τις απαιτήσεις της αποστολικής ιδιότητας πολύ δύσκολες, μπορείτε να επιστρέψετε στο λιγότερο δύσκολο μονοπάτι της μαθητείας.»

^{(1577.4) 140:6.10} Ακούγοντας αυτά τα εκπληκτικά λόγια, οι απόστολοι αποτραβήχτηκαν για λίγο, αλλά σύντομα επέστρεψαν, και ο Πέτρος είπε: «Κύριε, επιθυμούμε να συνεχίσουμε μαζί σου¨ κανένας μας δεν θέλει να γυρίσει πίσω. Είμαστε πλήρως προετοιμασμένοι να πληρώσουμε το έξτρα τίμημα¨ θα πιούμε από αυτό το ποτήρι. Επιθυμούμε να είμαστε απόστολοι, και όχι απλά μαθητές.»

^{(1577.5) 140:6.11} Όταν ο Ιησούς το άκουσε αυτό, είπε: «Τότε να είσαστε πρόθυμοι να αναλάβετε τις ευθύνες σας και ακολουθείστε με. Να κάνετε τις καλές πράξεις σας με μυστικότητα¨ όταν δίνετε ελεημοσύνη, το αριστερό σας χέρι να μην γνωρίζει τι έχει κάνει το δεξί. Και όταν προσεύχεστε, να το κάνετε μόνοι σας και να μην χρησιμοποιείτε μάταιες επαναλήψεις και φράσεις χωρίς νόημα. Πάντα να θυμάστε ότι ο Πατέρας γνωρίζει τι χρειάζεστε ακόμα και πριν του το ζητήσετε. Και να μην νηστεύετε και το διαφημίζετε με την θλιβερή σας όψη στους για να το δουν οι άλλοι άνθρωποι. Και τώρα, ξεκινήστε για το έργο της βασιλείας, σαν οι επίλεκτοι μου απόστολοι , και μην μαζεύετε για σας τους θησαυρούς της γης, αλλά με την ανιδιοτελή σας υπηρεσία θα έχετε τους θησαυρούς του ουρανού, διότι εκεί που βρίσκονται οι θησαυροί σας, εκεί θα βρίσκονται και οι καρδιές σας.

^{(1577.6) 140:6.12} «Η λυχνία του σώματος είναι ο οφθαλμός¨ αν, λοιπόν, ο οφθαλμό σας είναι γενναιόδωρος, όλο σας το σώμα θα είναι γεμάτο φως. Αλλά αν ο οφθαλμός σας είναι εγωιστής, όλο το σώμα σας θα γεμίσει σκοτάδι. Και αν το φως που βρίσκεται μέσα σας μετατραπεί σε σκοτάδι, πόσο μεγάλο θα είναι αυτό το σκοτάδι!»

^{(1577.7) 140:6.13} Και τότε ο Θωμάς ρώτησε αν «θα συνέχιζαν να είχαν τα πάντα κοινά». Και είπε ο Κύριος: «Ναι, αδερφοί μου, θα ήθελα να ζήσουμε μαζί σαν μια μονιασμένη οικογένεια. Έχουμε αναλάβει ένα σπουδαίο έργο, και χρειάζομαι την αδιαίρετη προσφορά σας. Γνωρίζετε ότι είναι πολύ σωστό το ρητό: «Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να υπηρετεί δύο αφέντες.» Δεν μπορείτε να λατρεύετε ειλικρινά τον Θεό και συγχρόνως ολόψυχα να υπηρετείτε τον μαμμωνά. Αφού τώρα έχετε καταταγεί ανεπιφύλακτα στο έργο της βασιλείας, μην ανησυχείτε για την ζωή σας¨ και ακόμα λιγότερο να μην ανησυχείτε για το τι θα φάτε και θα πιείτε¨ ούτε για το τι ενδύματα θα φορέσει το σώμα σας. Από παλιά έχετε μάθει ότι τα πρόθυμα χέρια και οι ευσυνείδητες καρδιές ποτέ δεν πεινούν. Και τώρα, όταν ετοιμαστείτε να αφιερώσετε όλη σας την ενέργεια στο έργο της βασιλείας, να είστε βέβαιοι ότι και ο Πατέρας δεν θα αδιαφορήσει για τις ανάγκες σας. Αναζητείστε πρώτα την βασιλεία του Θεού , και όταν έχετε βρει την είσοδο για εκεί, ό,τι σας χρειάζεται θα σας δοθεί. Γι αυτό λοιπόν, να μην ανησυχείτε για το αύριο. Αρκετά θα είναι τα προβλήματα της ημέρας.»

^{(1578.1) 140:6.14} Όταν ο Ιησούς είδε ότι είχαν πρόθεση να μείνουν όλη την νύχτα να κάνουν ερωτήσεις, τους είπε: «Αδερφοί μου, η ψυχή σας βρίσκεται ακόμα στο γήινο όχημά της¨ είναι καλύτερα λοιπόν να πάτε να ξεκουραστείτε για να είστε έτοιμοι για το αυριανό έργο». Αλλά είχαν χάσει πια τον ύπνο τους. Ο Πέτρος είπε στον Κύριο ότι «θα ήθελα να κουβεντιάσω λίγο ιδιαιτέρως μαζί σου. Όχι ότι έχω μυστικά από τους αδερφούς μου, αλλά το πνεύμα μου είναι ταραγμένο, και αν, τυχόν αξίζω κάποια επίπληξη από τον κύριό μου, θα προτιμούσα να την υπομείνω μόνος μου μαζί σου». Και ο Ιησούς είπε, «Έλα μαζί μου Πέτρο»-- και πήγε προς το σπίτι. Όταν ο Πέτρος γύρισε από τον Κύριό του πολύ πιο χαρούμενος και με περισσότερο θάρρος, ο Ιάκωβος αποφάσισε να μιλήσει και αυτός ιδιαιτέρως με τον Ιησού. Και έτσι μέχρι το χάραμα όλοι οι άλλοι απόστολοι είχαν μιλήσει ένας ένας με τον Κύριο. Όταν όλοι είχαν μιλήσει προσωπικά μαζί του εκτός από τους διδύμους, που τους είχε πάρει ο ύπνος, ο Ανδρέας πήγε στον Ιησού και είπε: «Κύριε, οι δίδυμοι έχουν αποκοιμηθεί στον κήπο δίπλα στην φωτιά¨ να τους ξυπνήσω να τους ρωτήσω αν θέλουν να κουβεντιάσουν και αυτοί μαζί σου;» Και ο Ιησούς χαμογελώντας είπε στον Ανδρέα, «Άφησέ τους, καλά είναι εκεί.» Και τώρα η νύχτα περνούσε και ξημέρωνε μια άλλη μέρα.

^{(1578.2) 140:7.1} Μετά από μερικές ώρες ύπνο, όταν οι δώδεκα μαζεύτηκαν για ένα κάπως καθυστερημένο πρόγευμα με τον Ιησού, αυτός είπε: «Τώρα πρέπει να αρχίσετε το έργο σας, να κηρύσσετε τα χαρμόσυνα νέα και να διδάσκετε πιστούς. Ετοιμαστείτε να πάτε στην Ιερουσαλήμ».Αφού μίλησε ο Ιησούς, ο Θωμάς συγκέντρωσε το θάρρος του για να πει: «Γνωρίζω Κύριε, ότι θα έπρεπε να είμαστε έτοιμοι τώρα να ξεκινήσουμε το έργο, αλλά φοβούμαι πως δεν είμαστε ακόμα έτοιμοι να αναλάβουμε ένα τόσο σπουδαίο έργο. Θα δώσεις την συγκατάθεσή σου να μείνουμε εδώ μερικές ακόμα μέρες πριν αρχίσουμε το έργο του Βασιλείου;» Και όταν ο Ιησούς είδε ότι όλοι οι απόστολοί του διακατέχονταν από τον ίδιο φόβο, αυτός είπε: «Θα γίνει όπως ζητήσατε¨ θα παραμείνουμε εδώ και μετά την ημέρα του Σαββάτου.

^{(1578.3) 140:7.2} Για πολλές εβδομάδες μικρές ομάδες ένθερμων αναζητητών της αλήθειας, μαζί με περίεργους θεατές, ερχόντουσαν στην Βηθσαΐδα να δουν τον Ιησού. Ήδη φήμες γι αυτόν είχαν εξαπλωθεί σε όλη την επαρχία¨ ομάδες που ήθελαν να τον δουν είχαν έρθει από πόλεις όπως η Σιδών, η Τύρος, η Δαμασκός, η Καισαρεία, και η Ιερουσαλήμ. Μέχρι εκείνη την στιγμή ο Ιησούς χαιρετούσε αυτούς τους ανθρώπους και τους δίδασκε για την βασιλεία, αλλά ο Κύριος τώρα ανάθεσε αυτό το έργο στους δώδεκα. Ο Ανδρέας θα διάλεγε έναν από τους αποστόλους και θα του ανέθετε μια ομάδα επισκεπτών, και μερικές φορές και οι δώδεκα θα ήταν απασχολημένοι κατ’ αυτόν τον τρόπο.

^{(1578.4) 140:7.3} Για δυο μέρες δούλευαν, διδάσκοντας την ημέρα και κάνοντας ιδιωτικά συμβούλια την νύχτα. Την τρίτη ημέρα ο Ιησούς κουβέντιασε με τον Ζεβεδαίο και την Σαλώμη και έστειλε τους αποστόλους του να «πάνε για ψάρεμα, να ξεσκάσουν, και αν θέλουν να επισκεφτούν τις οικογένειές τους.» Την Πέμπτη επέστρεψαν για άλλες τρεις ημέρες διδασκαλίας.

^{(1578.5) 140:7.4} Αυτή την βδομάδα της προετοιμασίας, ο Ιησούς πολλές φορές επανέλαβε στους αποστόλους του τα δύο μεγάλα κίνητρα της μετά-βαπτιστικής αποστολής του στην γη:

^{(1578.6) 140:7.5} 1. Να αποκαλύψει τον Πατέρα στους ανθρώπους.

^{(1578.7) 140:7.6} 2. Να καθοδηγήσει τους ανθρώπους ώστε να συνειδητοποιήσουν ότι είναι υιοί του Θεού—να συνειδητοποιήσουν μέσα από την πίστη ότι είναι οι παιδιά του Ύψιστου.

^{(1579.1) 140:7.7} Μια εβδομάδα με αυτές τις ποικίλες εμπειρίες πρόσφερε πολλά στους δώδεκα¨ μερικοί μάλιστα παρασιγουρεύτηκαν για τον εαυτό τους. Στο τελευταίο τους συμβούλιο, την νύχτα μετά το Σάββατο, ο Πέτρος και ο Ιάκωβος ήρθαν στον Ιησού, και είπαν: «Είμαστε έτοιμοι—ας ξεκινήσουμε τώρα να πάρουμε την βασιλεία.» Στους οποίους ο Ιησούς απάντησε, «Είθε η σοφία σας να είναι ίση με τον ζήλο και το θάρρος σας και να επανορθώνει την άγνοιά σας.»

^{(1579.2) 140:7.8} Παρόλο που οι απόστολοι δεν μπόρεσαν να αντιληφθούν πολλές από τις διδασκαλίες του, μπόρεσαν όμως να καταλάβουν την σημασία της όμορφης ζωής που ζούσε αυτός μαζί τους.

^{(1579.3) 140:8.1} Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά ότι οι απόστολοι του δεν αφομοίωναν απόλυτα την διδασκαλία του. Αποφάσισε να δώσει κάποιες ακόμα οδηγίες στον Πέτρο, τον Ιάκωβο, και τον Ιωάννη, ελπίζοντας ότι αυτοί θα μπορούσαν να ξεκαθαρίσουν τις ιδέες στους συντρόφους τους. Έβλεπε ότι, ενώ κάποια στοιχεία από την ιδέα της πνευματικής βασιλείας ήταν κατανοητά από τους δώδεκα, όμως επέμεναν να προσαρμόζουν αυτές τις νέες πνευματικές διδασκαλίες άμεσα στις παλιές και καθιερωμένες τυποποιημένες αντιλήψεις για την βασιλεία των ουρανών σαν μια επαναστήλωση του θρόνου του Δαβίδ και επανα-εδραίωση του Ισραήλ σαν μια προσωρινή δύναμη στην γη. Έτσι, την Πέμπτη το απόγευμα ο Ιησούς απομακρύνθηκε από την ακτή με μια βάρκα με τον Πέτρο, τον Ιάκωβο, και τον Ιωάννη για να συζητήσει για τις υποθέσεις της βασιλείας. Ήταν μια διδασκαλία τεσσάρων ωρών, που περιλάμβανε πλήθος ερωτήσεων και απαντήσεων, και μπορεί να μπει σε αυτό το αρχείο αναδιοργανώνοντας την περίληψη αυτού του μνημειώδους απογεύματος όπως την έδωσε ο Σίμωνας Πέτρος στον αδερφό του, τον Ανδρέα, το επόμενο πρωί:

^{(1579.4) 140:8.2} 1. Εφαρμογή του θελήματος του Πατέρα. Η διδασκαλία το Ιησού για την εμπιστοσύνη στην φροντίδα του ουράνιου Πατέρα δεν ήταν μια τυφλή και παθητική μοιρολατρία. Τους έφερε για παράδειγμα, εκείνο το απόγευμα, ένα παλιό Εβραϊκό ρητό: «Αυτός που δεν δουλεύει, δεν τρώγει». Και υποδείκνυε την δική του εμπειρία σαν αρκετά ερμηνευτικά στοιχεία για τις διδασκαλίες του. Οι παραινέσεις του για την εμπιστοσύνη στον Πατέρα δεν πρέπει να κρίνονται από τις κοινωνικές ή οικονομικές συνθήκες της σύγχρονης εποχής ή κάποιας άλλης. Η διδασκαλία του περιλαμβάνει τα ιδανικά πρότυπα της ζωής κοντά στον Θεό για όλες τις εποχές και για όλους τους κόσμους.

^{(1579.5) 140:8.3} Ο Ιησούς ξεκαθάρισε στους τρεις την διαφορά ανάμεσα στις απαιτήσεις της ιδιότητας του αποστόλου και στην ιδιότητα του μαθητή. Και ακόμα και τότε δεν απαγόρεψε την άσκηση της φρονιμάδας και της προνοητικότητας από τους δώδεκα. Αυτό που εναντιωνόταν δεν ήταν η προνοητικότητα, αλλά το άγχος και η ανησυχία. Δίδασκε την ενεργητική και άγρυπνη υποταγή στο θέλημα του Θεού. Απαντώντας στις πολλές από τις ερωτήσεις τους σχετικά με την οικονομία και την αποταμίευση, τους επισήμανε την προσοχή στην δική του ζωή σαν ξυλουργός, κατασκευαστής βαρκών, και ψαράς,, και στην προσεχτική οργάνωση των δώδεκα. Προσπάθησε να ξεκαθαρίσει ότι δεν πρέπει να θεωρούν τον κόσμο εχθρό τους¨ ότι οι περιστάσεις της ζωής αποτελούν μια θεία απονομή που λειτουργεί μαζί με τα παιδιά του Θεού.

^{(1579.6) 140:8.4} Ο Ιησούς συναντούσε μεγάλη δυσκολία να τους κάνει να καταλάβουν την προσωπική του πραχτική της μη αντίστασης. Αρνιόταν κατηγορηματικά να υπερασπιστεί τον εαυτό του, και οι απόστολοι πίστευαν ότι θα τον ευχαριστούσε αν ακολουθούσαν και αυτοί την ίδια ταχτική. Τους δίδασκε να μην αντιστέκονται στο κακό, να μην πολεμούν την αδικία ή τον τραυματισμό, αλλά δεν τους δίδασκε την παθητική ανοχή στην αδικία. Και εκείνο το απόγευμα τους ξεκαθάρισε ότι ενέκρινε την τιμωρία της κοινωνίας προς τους κακοποιούς και τους εγκληματίες, και ότι η αστική κυβέρνηση μπορεί μερικές φορές να χρησιμοποιεί ακόμα και βία για την τήρηση της κοινωνικής τάξης και την εκτέλεση της δικαιοσύνης.

^{(1579.7) 140:8.5} Ποτέ δεν σταμάτησε να προειδοποιεί τους μαθητές του ενάντια στην κακή συνήθεια των αντίποινων¨ δεν δικαιολογούσε την εκδίκηση, την ιδέα της ανταπόδοσης των ίσων. Καταδίκαζε απόλυτα την μνησικακία.

^{(1580.1) 140:8.6} Απόρριπτε την ιδέα «του οφθαλμού αντί οφθαλμόν και οδόντα αντί οδόντος». Αποδοκίμαζε κάθε έννοια ιδιωτικής ή προσωπικής εκδίκησης, και άφηνε αυτά τα θέματα να τα διαχειρίζεται η αστική κυβέρνηση, από την μία, και η κρίση του Θεού, από την άλλη. Ξεκαθάρισε στους τρεις ότι οι διδασκαλίες του απευθυνόντουσαν στο άτομο, και όχι στο κράτος. Και συνόψισε την διδασκαλία του μέχρι εκείνη την στιγμή για τέτοια θέματα, όπως:

^{(1580.2) 140:8.7} Αγαπάτε τους εχθρούς σας—να θυμάστε τις αξιώσεις της ανθρώπινης αδελφότητας.

^{(1580.3) 140:8.8} Την ματαιότητα του κακού: Μια αδικία δεν δικαιώνεται με εκδίκηση. Μην κάνετε το σφάλμα να πολεμάτε το κακό με τα δικά του όπλα.

^{(1580.4) 140:8.9} Να έχετε πίστη—εμπιστοσύνη στην τελική νίκη της θείας δικαιοσύνης και της αιώνιας καλοσύνης.

^{(1580.5) 140:8.10} 2. Στάση προς την πολιτική. Επέστησε την προσοχή στους αποστόλους του να είναι διακριτικοί στις παρατηρήσεις τους για τις τεταμένες σχέσεις που υπήρχαν τότε ανάμεσα στον Ιουδαϊκό λαό και στην Ρωμαϊκή κυβέρνηση¨ τους απαγόρεψε να εμπλακούν με οποιοδήποτε τρόπο σε αυτές τις δυσκολίες.

^{(1580.6) 140:8.11} Πάντα πρόσεχε πολύ να αποφεύγει τις πολιτικές παγίδες των εχθρών του, απαντώντας πάντα, «Να δίδετε τα του Καίσαρος στον Καίσαρα, και τα του Θεού στον Θεό». Δεν δεχόταν να αποσπαστεί η προσοχή του από την αποστολή του για την εδραίωση ενός νέου δρόμου για την σωτηρία¨ δεν επέτρεπε στον εαυτό του να ασχοληθεί με οτιδήποτε άλλο. Στην προσωπική του ζωή υπάκουε πάντα δεόντως σε όλους τους αστικούς νόμους και κανονισμούς¨ σε όλη του την δημόσια διδασκαλία αγνόησε τα αστικά, κοινωνικά και οικονομικά βασίλεια. Είπε στους τρεις αποστόλους του ότι τον αφορούσαν μόνο οι αρχές της εσώτερης προσωπικής πνευματικής ζωής των ανθρώπων.

^{(1580.7) 140:8.12} 3. Κοινωνική στάση. Οι Ιουδαίοι ραβίνοι συζητούσαν από καιρό για το ερώτημα: Ποιος είναι ο γείτονάς μου; Ο Ιησούς ήρθε και παρουσίασε την ιδέα της ενεργητικής και αυθόρμητης καλοσύνης, μια αγάπη προς τον συνάνθρωπο τόσο γνήσια που ξεπερνούσε την γειτονιά για να περιλάβει ολόκληρο τον κόσμο, κάνοντας έτσι όλους τους ανθρώπους γείτονες. Αλλά με όλα αυτά ο Ιησούς ενδιαφερόταν μόνο για το άτομο, και όχι για την μάζα. Ο Ιησούς δεν ήταν κοινωνιολόγος, αλλά μοχθούσε για να καταργήσει όλες τις μορφές εγωιστικής απομόνωσης. Δίδασκε την αγνή συμπόνια και συμπάθεια. Ο Μιχαήλ του Νέβαδον είναι ένας Υιός με άφθονο έλεος για τα πλάσματά του¨ η συμπόνια είναι η ίδια η φύση του.

^{(1580.8) 140:8.13} Ο Κύριος δεν είπε οι άνθρωποι να μην διασκεδάζουν με τους φίλους τους και να μην τρων μαζί τους, αλλά είπε ότι οι οπαδοί του θα έπρεπε να κάνουν και γιορτές για τους φτωχούς και τους δυστυχισμένους. Ο Ιησούς είχε μια πολλή σταθερή αίσθηση της δικαιοσύνης, αλλά πάντα μετριαζόταν από το έλεος. Δεν δίδασκε τους αποστόλους του να αφήνουν να τους επιβάλλονται τα κοινωνικά παράσιτα ή οι επαγγελματίες ζητιάνοι. Το πλησιέστερο που έφτασε ποτέ στο να κάνει κοινωνιολογικές προτάσεις ήταν όταν έλεγε, «Μην κρίνετε ίνα μη κριθείτε».

^{(1581.1) 140:8.14} Ξεκαθάρισε ότι η χωρίς διάκριση καλοσύνη μπορεί να κατηγορηθεί για πολλά κοινωνικά κακά. Την επόμενη μέρα ο Ιησούς έδωσε ρητή εντολή στον Ιούδα, κανένας απόστολος να μην κάνει ελεημοσύνες από το ταμείο τους εκτός και αν το ζητούσε ο ίδιος ή δύο άστολοι μαζί. Σε όλα τα θέματα συνήθιζε να λεει, «Να είστε έξυπνοι σαν φίδια αλλά αθώοι σαν περιστέρια.»Σε όλες τις κοινωνικές καταστάσεις σκοπός του ήταν να διδάσκει υπομονή, ανεκτικότητα, και συγχώρεση.

^{(1581.2) 140:8.15} Η οικογένεια κατείχε το επίκεντρο της φιλοσοφίας του Ιησού για την ζωή---από τότε και στο εξής. Βάσιζε τις διδασκαλίες για τον Θεό στην οικογένεια, ενώ επεδίωκε να διορθώσει την Ιουδαϊκή τάση να υπερτιμούν τους προγόνους τους. Εξύψωνε την οικογενειακή ζωή σαν το ανώτατο ανθρώπινο καθήκον αλλά ξεκαθάρισε ότι οι οικογενειακές σχέσεις δεν θα πρέπει να παρεμβαίνουν στις θρησκευτικές υποχρεώσεις. Επέστησε την προσοχή στο γεγονός ότι η οικογένεια είναι ένας προσωρινός θεσμός¨ δεν επιβιώνει μετά τον θάνατο. Ο Ιησούς δεν δίστασε να αφήσει την οικογένειά του όταν αυτή η οικογένεια εναντιώθηκε στο θέλημα του Πατέρα. Δίδασκε την νέα και μεγαλύτερη αδελφότητα των ανθρώπων—των υιών του Θεού. Στον καιρό του Ιησού η συνήθειες για το διαζύγιο ήταν χαλαρές στην Παλαιστίνη και σε όλη την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Επανειλημμένα αρνιόταν να φτιάξει νόμους για τον γάμο και το διαζύγιο, αλλά πολλοί από τους πρώτους οπαδούς του Ιησού είχαν ισχυρές απόψεις για το διαζύγιο και δεν δίστασαν να τις αποδώσουν σε αυτόν. Όλοι οι συγγραφείς της Καινής Διαθήκης κράτησαν αυτές τις αυστηρές και προωθημένες ιδέες για το διαζύγιο, εκτός από τον Ιωάννη Μάρκο.

^{(1581.3) 140:8.16} 4. Η οικονομική στάση. Ο Ιησούς δούλεψε και έζησε στον κόσμο όπως τον βρήκε. Δεν ήταν οικονομικός μεταρρυθμιστής, αν και πολλές φορές επέστησε την προσοχή στην αδικία της άνισης κατανομής του πλούτου. Αλλά δεν πρότεινε λύσεις. Ξεκαθάρισε στους τρεις ότι, οι απόστολοί του δεν θα είχαν ιδιοκτησία, αλλά δεν κήρυσσε ενάντια στα πλούτη και την ιδιοκτησία, μόνο στην άνιση και άδικη κατανομή τους. Αναγνώριζε την ανάγκη για κοινωνική δικαιοσύνη, αλλά δεν πρότεινε κανονισμούς γι αυτό τον σκοπό.

^{(1581.4) 140:8.17} Ποτέ δεν δίδαξε τους οπαδούς του να αποφεύγουν τα γήινα αποκτήματα, μόνο τους δώδεκα αποστόλους του. Ο Λουκάς, ο φυσικός, πίστευε ένθερμα στην κοινωνική ισότητα, και έκανε πολλά για να ερμηνεύσει τα λόγια του Ιησού σύμφωνα με τα προσωπικά του πιστεύω. Ο Ιησούς ο ίδιος ποτέ δεν οδήγησε τους οπαδούς του να υιοθετήσουν ένα κοινοβιακό τρόπο ζωής, ποτέ δεν πρότεινε κάτι τέτοιο γι αυτά τα θέματα.

^{(1581.5) 140:8.18} Ο Ιησούς συχνά προειδοποιούσε τους ακροατές του ενάντια στην απληστία, δηλώνοντας ότι «η ευτυχία ενός ανθρώπου δεν συνίσταται στην αφθονία των υλικών αγαθών.» Και συχνά επαναλάμβανε, «Τι κέρδος θα έχει ένας άνθρωπος αν κερδίσει όλο τον κόσμο και χάσει την ψυχή του;» Δεν επιτέθηκε απευθείας στην κατοχή περιουσίας, αλλά επέμεινε ότι είναι πολύ σημαντικότερες οι πνευματικές αξίες. Στις μεταγενέστερες διδασκαλίες του προσπάθησε να διορθώσει πολλές εσφαλμένες Ουραντιανές απόψεις για την ζωή λέγοντας πολλές παραβολές που παρουσίασε στην διάρκεια της δημόσιας προσφοράς του. Ο Ιησούς ποτέ δεν σκόπευε να διαμορφώσει οικονομικές θεωρίες¨ γνώριζε καλά ότι κάθε εποχή πρέπει να αναπτύσσει τις δικές της λύσεις για τα υπάρχοντα προβλήματα. Και αν ο Ιησούς ήταν στην γη σήμερα, ζώντας την ζωή του στην σάρκα, θα απογοήτευε τους περισσότερους καλούς ανθρώπους για τον απλούστατο λόγο ότι δεν θα έπαιρνε το μέρος κανενός στις παρούσες πολιτικές, κοινωνικές, ή οικονομικές διενέξεις . θα έμενε μεγαλόπρεπα αποστασιοποιημένος ενώ θα δίδασκε πώς να τελειοποιήσετε την εσώτερη πνευματική ζωή σας για να σας κάνει πιο δυνατούς και ικανούς να βρείτε μόνοι σας τις λύσεις για τα ανθρώπινα προβλήματα.

^{(1581.6) 140:8.19} Ο Ιησούς ήθελε να κάνει όλους τους ανθρώπους σαν τον Θεό και έπειτα να σταθεί παράμερα με συμπάθεια ενώ αυτοί οι υιοί του Θεού θα έλυναν τα δικά τους πολιτικά, κοινωνικά, και οικονομικά προβλήματα. Δεν αποκήρυσσε τα πλούτη, αλλά αυτό που κάνουν τα πλούτη στους περισσότερους οπαδούς τους. Εκείνο το απόγευμα της Πέμπτης ο Ιησούς είπε για πρώτη φορά στους συνεργάτες του ότι «είναι πιο ευλογημένο να δίνεις παρά να παίρνεις.»

^{(1582.1) 140:8.20} 5. Η προσωπική θρησκεία. Εσείς, όπως και οι απόστολοι του, θα έπρεπε να κατανοήσετε καλύτερα την διδασκαλία του Ιησού μέσα από την ζωής του. Έζησε μια τελειοποιημένη ζωή στην Ουράντια, και οι μοναδικές του διδασκαλίες μπορεί να γίνουν κατανοητές μόνο οραματιστούμε την ζωή του στο άμεσο περιβάλλον του. Είναι η ζωή του, και όχι τα μαθήματα προς τους δώδεκα, ή οι ομιλίες του προς τα πλήθη, που θα βοηθήσουν περισσότερο στην αποκάλυψη του Θείου χαρακτήρα και της στοργικής προσωπικότητας του Πατέρα.

^{(1582.2) 140:8.21} Ο Ιησούς δεν επιτέθηκε στις διδασκαλίες των Εβραίων προφητών ή των Ελλήνων ηθικολόγων. Ο Κύριος αναγνώρισε τα πολλά καλά στοιχεία τα οποία αντιπροσώπευαν αυτοί οι σπουδαίοι διδάσκαλοι, αλλά ήρθε στην γη για να διδάξει κάτι συμπληρωματικό, «την εκούσια συμμόρφωση του θελήματος του ανθρώπου στο θέλημα του Θεού». Ο Ιησούς δεν ήθελε μόνο να παράγει έναν θρησκευόμενο άνθρωπο, έναν θνητό που να ασχολείται εξ ολοκλήρου με τα θρησκευτικά συναισθήματα και να ενεργεί μόνο από πνευματικές παρορμήσεις. Αν μπορούσατε να του ρίξετε μια ματιά μόνο, θα ξέρατε ότι ο Ιησούς ήταν ένας πραγματικός άνδρας με μεγάλη εμπειρία στα πράγματα αυτού του κόσμου. Οι διδασκαλίες του Ιησού γι αυτά τα θέματα έχουν χονδροειδώς παραποιηθεί και διαστρεβλωθεί πολύ μέσα σε όλους τους αιώνες της Χριστιανικής περιόδου¨ επίσης έχετε διαστρεβλωμένες απόψεις για την πραότητα και την ταπεινοφροσύνη του Κυρίου. Αυτό που ήταν ο σκοπός στην ζωή του φαίνεται να ήταν ένας υπέροχος αυτοσεβασμός. Συμβούλευε τους ανθρώπους να είναι ταπεινώνονται μόνο για να μπορέσουν να εξυψωθούν πραγματικά¨ αυτό που πραγματικά εννοούσε ήταν αληθινή ταπεινοφροσύνη προς τον Θεό. Έδινε μεγάλη αξία στην ειλικρίνεια—μια αγνή καρδιά. Η πίστη ήταν μια από τις κύριες αρετές στην εκτίμηση του χαρακτήρα, ενώ το θάρρος ήταν το επίκεντρο των διδασκαλιών του. «Μη φοβάστε» ήταν το σύνθημα του, και η υπομονετική καρτερικότητα το ιδανικό του για την δύναμη του χαρακτήρα.. οι διδασκαλίες του Ιησού αποτελούν μια θρησκεία γενναιότητας, θάρρους και ηρωισμού. Και αυτός είναι ο λόγος που διάλεξε για προσωπικούς του εκπροσώπους δώδεκα κοινούς ανθρώπους, η πλειοψηφία από τους οποίους ήταν κουρελήδες, εύρωστοι και αρρενωποί ψαράδες. Ο Ιησούς πολύ λίγα είχε να πει για τα κοινωνικά κακά των ημερών του¨ σπάνια αναφερόταν σε ηθικά παραπτώματα. Ήταν ένας θετικός διδάσκαλος της αληθινής αρετής. Επιμελώς απέφευγε την αρνητική μέθοδο διδασκαλίας¨ αρνιόταν να διαφημίσει το κακό. Δεν ούτε ηθικός μεταρρυθμιστής. Γνώριζε καλά, και το δίδαξε και στους αποστόλους του, ότι τα αισθησιακά ένστικτα των ανθρώπων δεν μπορούν να καταπνιγούν ούτε με θρησκευτικές επιπλήξεις ή νομικές απαγορεύσεις. Οι λίγες αποκηρύξεις του απευθυνόντουσαν κυρίως εναντίον της υπερηφάνειας, της σκληρότητας, της καταπίεσης, και της υποκρισίας.

^{(1582.3) 140:8.22} Ο Ιησούς δεν αποκήρυσσε φλογερά ούτε τους Φαρισαίους, όπως έκανε ο Ιωάννης. Γνώριζε πολλούς από τους γραμματείς και τους Φαρισαίους που ήταν έντιμοι μέσα στην καρδιά τους¨ καταλάβαινε αυτή την υποδούλωσή τους από τις θρησκευτικές παραδόσεις. Ο Ιησούς έδινε μεγαλύτερη έμφαση στο «να κάνει πρώτα το δέντρο καλό». Και επισήμανε στους τρεις ότι έδινε αξία σε ολόκληρη την ζωή, και όχι μόνο σε κάποιες ειδικές αρετές.

^{(1582.4) 140:8.23} Το μόνο πράγμα που κατάλαβε ο Ιωάννης από την διδασκαλία εκείνης της ημέρας ήταν ότι η καρδιά της θρησκείας του Ιησού βρισκόταν στην απόκτηση ενός συμπονετικού χαρακτήρα μαζί με μια προσωπικότητα προσανατολισμένη στην εκτέλεση του θελήματος του Πατέρα στον ουρανό.

^{(1582.5) 140:8.24} Ο Πέτρος κατανόησε την ιδέα ότι το ευαγγέλιο που ετοιμαζόντουσαν να κηρύξουν ήταν πραγματικά μια νέα αρχή για όλη την ανθρωπότητα. Μετέφερε αυτή την ιδέα αργότερα στον Παύλο, που διαμόρφωσε από τότε την θεωρία του Χριστού σαν «δεύτερος Αδάμ».

^{(1582.6) 140:8.25} Ο Ιάκωβος κατάλαβε την καταπληκτική αλήθεια ότι ο Ιησούς ήθελε τα παιδιά του στην γη να ζουν σαν να ήταν ήδη πολίτες του ολοκληρωμένου ουράνιου βασιλείου.

^{(1582.7) 140:8.26} Ο Ιησούς γνώριζε ότι οι άνθρωποι ήταν διαφορετικοί, και το δίδαξε και στους αποστόλους του. Διαρκώς τους προέτρεπε να μην προσπαθούν να διαπλάθουν τους μαθητές και τους πιστούς σύμφωνα με κάποια στερεότυπα πρότυπα. Επεδίωξε να αφήνει κάθε ψυχή να αναπτύσσεται με τον δικό της τρόπο , ένα τελειοποιούμενο και ξεχωριστό άτομο ενώπιον του Θεού. Απαντώντας σε μια από τις πολλές ερωτήσεις του Παύλου ο Κύριος είπε: «Θέλω να ελευθερώσω τους ανθρώπους για να μπορέσουν να αρχίσουν από την αρχή σαν μικρά παιδιά μπροστά σε μια νέα και καλύτερη ζωή.» Ο Ιησούς πάντα επέμενε ότι η πραγματική καλοσύνη πρέπει να είναι ασυνείδητη, και κάνοντας ευεργεσίες, να μην γνωρίζει το αριστερό μας χέρι τι κάνει το δεξί.

^{(1583.1) 140:8.27} Οι τρεις απόστολοι εκείνο το απόγευμα σοκαρίστηκαν όταν συνειδητοποίησαν ότι η θρησκεία του Κυρίου τους δεν προέβλεπε για την πνευματική αυτό-εξέταση. Όλες οι θρησκείες πριν και μετά τον καιρό του Ιησού, ακόμα και ο Χριστιανισμός, φροντίζουν με επιμέλεια για την ευσυνείδητη αυτό- εξέταση. Αλλά δεν συμβαίνει το ίδιο με την θρησκεία του Ιησού από την Ναζαρέτ. Η φιλοσοφία της ζωής του Ιησού είναι χωρίς θρησκευτική ενδοσκόπηση. Ο γιος του ξυλουργού ποτέ δεν δίδαξε το κτίσιμο του χαρακτήρα¨ αυτός δίδαξε την ανάπτυξη του χαρακτήρα, δηλώνοντας ότι η Βασιλεία των ουρανών είναι σαν το σπόρο του σιναπιού. Αλλά ο Ιησούς δεν είπε τίποτα που να προγράφει την αυτοανάλυση σαν εμπόδιο της αλαζονικής έπαρσης.

^{(1583.2) 140:8.28} Το δικαίωμα να εισέλθουν στο βασίλειο καθορίζεται από την πίστη, την προσωπική πίστη. Το κόστος της παραμονής στην προοδευτική ανοδική πορεία του βασιλείου είναι το πετράδι της μεγάλης αξίας, που για να το αποκτήσει ο άνθρωπος πρέπει να πουλήσει όλα όσα έχει.

^{(1583.3) 140:8.29} Η διδασκαλία του Ιησού είναι μια θρησκεία για όλους, όχι μόνο για τους αδυνάτους και τους δούλους. Η θρησκεία του ποτέ δεν αποκρυσταλλώθηκε (τουλάχιστον στις μέρες του) σε δογματικά πιστεύω και θεολογικούς νόμους¨ δεν άφησε ούτε μια γραμμή γραπτού λόγου πίσω του. Η ζωή του και η διδασκαλία του κληροδοτήθηκαν στο σύμπαν σαν μια εμπνευσμένη και ιδεαλιστική κληρονομιά για την πνευματική και την ηθική καθοδήγηση όλων των εποχών σε όλους τους κόσμους. Και ακόμα και σήμερα, η διδασκαλία του Ιησού ξεχωρίζει από όλες τις θρησκείες, γι αυτούς ακριβώς τους λόγους, και είναι η ζώσα ελπίδα της κάθε μιας από αυτές.

^{(1583.4) 140:8.30} Ο Ιησούς δεν δίδαξε τους αποστόλους του ότι η θρησκεία είναι ο μόνος γήινος στόχος του ανθρώπου¨ αυτή ήταν η Εβραϊκή ιδέα της υπηρεσίας προς τον Θεό. Αλλά επέμεινε ότι η θρησκεία ήταν η αποκλειστική δουλειά των δώδεκα. Ο Ιησούς δεν δίδαξε τίποτα που να αποτρέπει τους πιστούς του από την αναζήτηση της γνήσιας καλλιέργειας¨ αυτός απέτρεπε μόνο από τις δεμένες από τις παραδόσεις θρησκευτικές σχολές της Ιερουσαλήμ. Ήταν φιλελεύθερος, μεγαλόκαρδος, μορφωμένος, και ανεκτικός. Η βεβιασμένη ευσέβεια δεν είχε καμιά θέση στην φιλοσοφία του για την δίκαιη ζωή.

^{(1583.5) 140:8.31} Ο Κύριος δεν προσέφερε λύσεις για τα μη θρησκευτικά προβλήματα της εποχής του ούτε και των επόμενων. Ο Ιησούς επιθυμούσε να αναπτύξει την πνευματική διορατικότητα προς αιώνιες αλήθειες και να ενεργοποιήσει την πρωτοβουλία για την αυθεντικότητα της ζωής¨ ασχολήθηκε αποκλειστικά με τις βαθύτερες μόνιμες πνευματικές ανάγκες της ανθρωπότητας. Αποκάλυψε μια καλοσύνη ισοδύναμη με του Θεού. Εξύψωσε την αγάπη—την αλήθεια, την ομορφιά, και την καλοσύνη—σαν θείο ιδανικό και αιώνια αλήθεια.

^{(1583.6) 140:8.32} Ο Κύριος ήρθε για να δημιουργήσει στον άνθρωπο ένα νέο πνεύμα, μια νέα θέληση—να τους χαρίσει μια νέα ικανότητα να γνωρίζουν την αλήθεια, να αισθάνονται συμπόνια, και να επιλέγουν την καλοσύνη—την θέληση να είναι σε αρμονία με το θέλημα του Θεού, μαζί με την αιώνια παρόρμηση να γίνουν τέλειοι, όπως τέλειος είναι και ο Πατέρας στον ουρανό.

^{(1583.7) 140:9.1} Την επόμενη ημέρα του Σαββάτου ο Ιησούς την αφιέρωσε στους αποστόλους του, και ταξίδεψαν πάλι για τα ορεινά εκεί όπου τους είχε χειροτονήσει¨ και εκεί, μετά από ένα μακροσκελές, όμορφο και συγκινητικό μήνυμα ενθάρρυνσης, ασχολήθηκε με την επίσημη πράξη του χρίσματος των δώδεκα. Εκείνο το Σάββατο το απόγευμα ο Ιησούς συγκέντρωσε γύρω του τους αποστόλους πάνω στον λόφο και τους παράδωσε στα χέρια του ουράνιου Πατέρα του για να τους προετοιμάσει για την ημέρα που αυτός θα ήταν αναγκασμένος να τους αφήσει μόνους στον κόσμο. Δεν τους δίδαξε καθόλου εκείνη την ημέρα, μόνο συζήτησαν και επικοινωνούσαν.

^{(1584.1) 140:9.2} Ο Ιησούς ανακεφαλαίωσε πολλά στοιχεία της τελετής χειροτονίας, που είχε γίνει ακριβώς σε εκείνο το σημείο, και έπειτα, καλώντας τους έναν- έναν, τους ανάθεσε να προχωρήσουν στον κόσμο σαν εκπρόσωποί του. Το καθήκον που τους ανέθεσε ο Κύριος ήταν: «Πηγαίνετε στον κόσμο και κηρύξτε τα χαρμόσυνα νέα της βασιλείας. Ελευθερώστε τους πνευματικά υπόδουλους, εμψυχώστε τους καταπιεσμένους, και φροντίστε τους ασθενείς. Ελεύθερα λάβατε, ελεύθερα να δίδετε.»

^{(1584.2) 140:9.3} Ο Ιησούς τους συμβούλεψε να μην παίρνουν χρήματα ούτε παραπάνω ρουχισμό, λέγοντάς τους, «Ο εργάτης είναι αντάξιος της μίσθωσής του.» Και τελικά είπε: «Προσέξτε σαν στέλνω πρόβατα ανάμεσα στους λύκους¨ να είστε σοφοί σαν φίδια και αθώοι όπως τα περιστέρια. Αλλά, προσοχή, γιατί οι εχθροί σας θα σας φέρουν ενώπιον των δικαστηρίων τους, ενώ στις συναγωγές τους θα σας επικρίνουν. Θα σας σύρουν ενώπιον κυβερνητών και ηγετών επειδή πιστεύετε σε αυτό το ευαγγέλιο, και η κατάθεση σας θα είναι μαρτυρία για μένα προς αυτούς. Και όταν σας οδηγήσουν σε δίκη, μην ανησυχείτε για το τι θα πείτε, γιατί το πνεύμα του Πατέρα μου διαμένει μέσα σας και εκείνη την στιγμή θα μιλήσει μέσα από σας. Μερικοί από σας θα θανατωθείτε, και πριν εδραιωθεί η βασιλεία των ουρανών στην γη, θα σας μισήσουν πολλοί εξαιτίας αυτού του ευαγγελίου¨ αλλά μην φοβάστε¨ εγώ θα είμαι μαζί σας, και το πνεύμα μου θα πηγαίνει μπροστά σας σε όλο τον κόσμο. Και η παρουσία του Πατέρα μου θα βρίσκεται μαζί σας όταν πάτε πρώτα στους Εβραίους, και έπειτα στους αλλόθρησκους.»

^{(1584.3) 140:9.4} Και όταν κατέβηκαν από το βουνό, ταξίδεψαν πίσω για την πατρίδα τους στο σπίτι του Ζεβεδαίου.

^{(1584.4) 140:10.1} Εκείνο το βράδυ ενώ τους δίδασκε στο σπίτι γιατί είχε αρχίσει να βρέχει, ο Ιησούς μίλησε για πολλή ώρα, προσπαθώντας να δείξει στους δώδεκα τι πρέπει να είναι, όχι τι πρέπει να κάνουν. Γν ώριζαν μόνο μια θρησκεία που επέβαλε την πράξη κάποιων συγκεκριμένων πραγμάτων σαν μέσο για την επίτευξη της δικαιοσύνης και της ορθότητας—της σωτηρίας. Αλλά ο Ιησούς επαναλάμβανε, «Στη βασιλεία πρέπει να είστε δίκαιοι για να κάνετε το έργο.» Πολλές φορές επαναλάμβανε, «Γι αυτό να είστε τέλειοι, όπως τέλειος είναι ο Πατέρας στον ουρανό». Και όλο αυτό το διάστημα ο Κύριος εξηγούσε στους απορημένους αποστόλους του ότι η σωτηρία την οποία είχε έρθει να φέρει στον κόσμο θα αποκτιόταν μόνο μέσα από την πίστη, την απλή και ειλικρινή πίστη. Είπε ο Ιησούς: Ο Ιωάννης κήρυσσε μια βάπτιση μετάνοιας, την λύπη για τον παλιό τρόπο ζωής. Εσείς θα διακηρύξετε την βάπτιση στην ένωση με τον Θεό. Να κηρύσσετε την μετάνοια σε αυτούς που έχουν την ανάγκη μιας τέτοιας διδασκαλίας, αλλά σε εκείνους που ήδη αναζητούν την ειλικρινή είσοδο στην βασιλεία, ανοίξτε διάπλατα τις πόρτες και αφήστε τους να εισέλθουν στην χαρούμενη αδελφότητα των υιών του Θεού.» Αλλά ήταν δύσκολο έργο να πειστούν αυτοί οι Γαλιλαίοι ψαράδες ότι, το να είσαι δίκαιος, μέσα από την πίστη, πρέπει να προηγηθεί από το να πράττεις το δίκαιο στην καθημερινή ζωή των θνητών στην γη.

^{(1584.5) 140:10.2} Μια άλλη μεγάλη δυσκολία σε αυτό το έργο της διδασκαλίας των δώδεκα ήταν η τάση τους να παίρνουν τις υψηλές ιδεαλιστικές αρχές της θρησκευτικής αλήθειας και να τις αναδιαμορφώνουν σε συγκεκριμένους κανόνες προσωπικής συμπεριφοράς. Ο Ιησούς τους παρουσίαζε το ωραίο πνεύμα της στάσης της ψυχής, αλλά αυτοί επέμεναν να μεταφράζουν αυτές τις διδασκαλίες σε κανόνες προσωπικής συμπεριφοράς. Πολλές φορές, όταν σιγουρευόντουσαν ότι θυμόντουσαν τι είχε πει ο Κύριος, σχεδόν σίγουρα ξεχνούσαν τι δεν είχε πει. Αλλά σιγά- σιγά αφομοίωναν την διδασκαλία του γιατί ο Ιησούς ήταν όλα αυτά που δίδασκε. Ότι δεν μπορούσαν να κατανοήσουν από την λεκτική του διδασκαλία, σταδιακά το ένοιωσαν ζώντας μαζί του.

^{(1585.1) 140:10.3} Δεν ήταν προφανές στους αποστόλους ότι ο Κύριος ζούσε μια ζωή που θα ενέπνεε πνευματικά κάθε άτομο κάθε εποχής σε κάθε κόσμο του απέραντου σύμπαντος. Παρά το όσα τους έλεγε ο Ιησούς από καιρό σε καιρό, οι απόστολοι δεν κατανοούσαν την ιδέα ότι έκανε ένα έργο σε αυτόν τον κόσμο για όλους τους άλλους κόσμους της αχανούς δημιουργίας του. Ο Ιησούς έζησε την επίγεια ζωή του στην Ουράντια, όχι για να θέσει ένα προσωπικό παράδειγμα θνητής ζωής στους άνδρες και τις γυναίκες αυτού του κόσμου, αλλά για να δημιουργήσει ένα υψηλό πνευματικό ιδανικό που να εμπνέει όλες τις υπάρξεις σε όλους τους κόσμους.

^{(1585.2) 140:10.4} Εκείνο ακριβώς το βράδυ ο Θωμάς ρώτησε τον Ιησού: «Κύριε, λες ότι πρέπει να γίνουμε σαν τα μικρά παιδιά πριν μπορέσουμε να κερδίσουμε την άδεια εισόδου στην βασιλεία του Πατέρα, αλλά όμως μας προειδοποίησες να μην πιστεύουμε τους ψεύτικους προφήτες, ούτε να μην κάνουμε το λάθος να ρίξουμε τα μαργαριτάρια στους χοίρους. Τώρα, στα αλήθεια έχω μπερδευτεί. Δεν καταλαβαίνω την διδασκαλία σου.» Και ο Ιησούς απάντησε στον Θωμά: «Για πόσο ακόμα θα πρέπει να κάνω υπομονή μαζί σας! Πάντα επιμένετε να παίρνετε κυριολεκτικά όλα όσα σας διδάσκω. Όταν σας ζήτησα να γίνετε σαν τα μικρά παιδιά σαν τίμημα για να εισέλθετε στην βασιλεία, δεν εννοούσα να είστε εύκολοι στην εξαπάτηση, ούτε ευκολόπιστοι, ούτε να πιστεύετε αμέσως τους ευχάριστους ξένους. Αυτό που επιθυμούσα να αποκομίσετε από την εικόνα αυτή, ήταν η σχέση του πατέρα με το παιδί του. Εσείς είστε το παιδί, και είναι του Πατέρα σας το βασίλειο στο οποίο προσπαθείτε να εισέλθετε. Είναι παρούσα αυτή η φυσική στοργή που υπάρχει ανάμεσα σε κάθε φυσιολογικό παιδί και τον πατέρα του που κάνει βέβαιη την κατανόηση και την αγάπη στην σχέση, και που μια για πάντα αποκλείει κάθε πρόθεση για διαπραγμάτευση της αγάπης και του ελέους του Πατέρα. Και το ευαγγέλιο που πρόκειται να κηρύξετε είναι για μια σωτηρία που αναπτύσσεται από την συνειδητοποίηση της πίστης σε αυτή ακριβώς την αιώνια σχέση του πατέρα με το παιδί του.»

^{(1585.3) 140:10.5} Ένα χαρακτηριστικό της διδασκαλίας του Ιησού ήταν ότι η ηθικότητα της φιλοσοφίας του προερχόταν από την προσωπική σχέση του ατόμου με τον Θεό—αυτή η σχέση πατέρα παιδιού. Ο Ιησούς έδινε έμφαση στο άτομο, και όχι στην φυλή ή το έθνος. Ενώ έτρωγαν για βράδυ, ο Ιησούς συζήτησε με τον Ματθαίο και του εξήγησε ότι η ηθικότητα οποιασδήποτε πράξης καθορίζεται από τα κίνητρα του ατόμου. Η ηθικότητα του Ιησού ήταν πάντα θετική. Ο χρυσός κανόνας όπως τον διαμόρφωσε ο Ιησούς απαιτεί ενεργή κοινωνική επαφή¨ ο παλαιός αρνητικός κανόνας μπορούσε να τηρηθεί μόνο σε απομόνωση. Ο Ιησούς απογύμνωσε την ηθικότητα από όλους τους κανόνες και τελετουργίες και την εξύψωσε στα μεγαλειώδη επίπεδα της πνευματικής σκέψης και της πραγματικά ενάρετης και δίκαιης ζωής.

^{(1585.4) 140:10.6} Αυτή η νέα θρησκεία του Ιησού δεν ήταν χωρίς πρακτικές εφαρμογές, αλλά οτιδήποτε πρακτικής πολιτικής, κοινωνικής, ή οικονομικής αξίας βρίσκεται στην διδασκαλία του είναι το φυσικό αποτέλεσμα της εσώτερης εμπειρίας της ψυχής όπως εκδηλώνει τους καρπούς του πνεύματος στην αυθόρμητη καθημερινή προσφορά της γνήσιας προσωπικής θρησκευτικής εμπειρίας.

^{(1585.5) 140:10.7} Αφού τελείωσαν την συνομιλία τους, ο Ιησούς και ο Ματθαίος, ο Σίμων ο Ζηλωτής ρώτησε, «Μα Κύριε, είναι όλοι οι άνθρωποι υιοί του Θεού» Και ο Ιησούς απάντησε: «Ναι, Σίμωνα, όλοι οι άνθρωποι είναι υιοί του Θεού, και αυτά είναι τα καλά νέα που θα διακηρύξετε.» Αλλά οι απόστολοι δεν μπορούσαν να καταλάβουν αυτή τη διδασκαλία¨ ήταν μια νέα, παράξενη, και πρωτόγνωρη εξαγγελία. Και ήταν εξαιτίας αυτής του της επιθυμίας να τους μεταδώσει αυτή την αλήθεια, που ο Ιησούς δίδαξε τους οπαδούς του να μεταχειρίζονται όλους τους ανθρώπους σαν αδερφούς τους.

^{(1585.6) 140:10.8} Απαντώντας σε μια ερώτηση του Ανδρέα, ο Κύριος ξεκαθάρισε ότι η ηθική της διδασκαλίας του ήταν αδιαχώριστη από την θρησκεία της ζωή του. Δίδαξε την ηθική, όχι από την φύση του ανθρώπου, αλλά από την σχέση του ανθρώπου με τον Θεό.

^{(1585.7) 140:10.9} Ο Ιωάννης ρώτησε τον Ιησού, «Κύριε, τι είναι η βασιλεία των ουρανών;» Και ο Ιησούς απάντησε: «Η βασιλεία των ουρανών συνίσταται στα αυτά τα τρία βασικά: πρώτα, στην αναγνώριση του γεγονότος της κυριαρχίας του Θεού¨ δεύτερον, στην πίστη στην αλήθεια της σχέσης πατέρα παιδιού, με τον Θεό¨ και τρίτον, στην πίστη στην αποτελεσματικότητα της υπέρτατης ανθρώπινης επιθυμίας να πράττει το θέλημα του Θεού—να γίνει σαν τον Θεό. Και αυτά είναι, λοιπόν, τα καλά νέα του ευαγγελίου: ότι με την πίστη κάθε θνητός μπορεί να αποκτήσει όλα αυτά τα βασικά της σωτηρίας.»

^{(1586.1) 140:10.10} Και τώρα πλέον έληξε η εβδομάδα της αναμονής, και ετοιμάστηκαν να αναχωρήσουν το πρωί για την Ιερουσαλήμ.