ΕΓΓΡΑΦΟ 153, Η ΚΡΙΣΗ ΣΤΗΝ ΚΑΠΕΡΝΑΟΥΜ

^{(1707.1) 153:0.1} Την Παρασκευή το βράδυ, την ημέρα της άφιξής τους στη Βηθσαϊδά, και το Σάββατο το πρωί, οι απόστολοι παρατήρησαν ότι ο Ιησούς ήταν σοβαρά απασχολημένος με αρκετά σπουδαία προβλήματα. Ήταν ενήμεροι ότι ο Κύριος έδινε εξαιρετική σημασία σε μερικά σημαντικά θέματα. Δεν έτρωγε πρωινό και ελάχιστα το μεσημέρι. Όλο το πρωινό του Σαββάτου και το προηγούμενο βράδυ, οι δώδεκα και οι συνεργάτες τους είχαν μαζευτεί σε μικρές ομάδες γύρω από το σπίτι, στον κήπο και κατά μήκος της ακτής. Υπήρχε μια τάση αβεβαιότητας και μια αγωνία για τα μελλούμενα σε όλους τους. Ο Ιησούς τους είχε μιλήσει λίγο από τότε που έφυγαν από την Ιερουσαλήμ.

^{(1707.2) 153:0.2} Για μήνες δεν είχαν δει τον Κύριο τόσο ανήσυχο και επιφυλακτικό. Ακόμα και ο Σίμωνας Πέτρος ήταν κατηφής, αν όχι καταπτοημένος. Ο Ανδρέας δεν ήξερε τι να κάνει με τους θλιμμένους συντρόφους του. Ο Ναθαναήλ είπε ότι ήταν στο μέσον της «γαλήνης πριν από την καταιγίδα». Ο Θωμάς εξέφρασε τη γνώμη ότι «κάτι έξω από τα συνηθισμένα επρόκειτο να συμβεί». Ο Φίλιππος συμβούλεψε το Δαυίδ Ζεβεδαίο να «ξεχάσει τα σχέδια για την τροφοδοσία και στέγαση του όχλου μέχρι να μάθουν τι σκεπτόταν ο Κύριος». Ο Ματθαίος είχε βαλθεί σε ανανεωμένες προσπάθειες για να ξαναγεμίσει το ταμείο. Ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης μιλούσαν για το προσεχές κήρυγμα στη συναγωγή και έκαναν πολλές υποθέσεις για την ουσία και το σκοπό του. Ο Σίμων ο Ζηλωτής εξέφρασε την πίστη, στην πραγματικότητα μια ελπίδα, ότι ο «Πατέρας στον ουρανό ίσως να παρέμβει κατά κάποιο ανέλπιστο τρόπο για την υπεράσπιση και στήριξη του Γιου του», ενώ ο Ιούδας ο Ισκαριώτης τόλμησε να παραδοθεί στη σκέψη ότι πιθανόν ο Ιησούς είχε συντριβεί επειδή είχε μετανιώσει που «δεν είχε το κουράγιο και την τόλμη να επιτρέψει στα πέντε χιλιάδες άτομα να τον ανακηρύξουν βασιλιά των Ιουδαίων».

^{(1707.3) 153:0.3} Ήταν μέσα σε μια τέτοια ομάδα από συντετριμμένους και απαρηγόρητους οπαδούς που ο Ιησούς πήγε, αυτό το όμορφο απόγευμα του Σαββάτου, να κάνει το μνημειώδες κήρυγμά του στη συναγωγή της Καπερναούμ. Ο μόνος χαρούμενος χαιρετισμός ή ευχή για καλή επιτυχία, από κάποιον από τους άμεσους οπαδούς του, ήρθε από έναν από τους ανυποψίαστους διδύμους του Αλφαίου, ο οποίος, καθώς ο Ιησούς άφηνε το σπίτι καθ’ οδό προς τη συναγωγή, τον χαιρέτησε χαρούμενα και του είπε: «Προσευχόμαστε στον Πατέρα να σε βοηθήσει και να έχουμε περισσότερο κόσμο από ποτέ».

^{(1707.4) 153:1.1} Ένα διακεκριμένο εκκλησίασμα χαιρέτησε τον Ιησού στις τρεις εκείνο το εξαιρετικό απόγευμα του Σαββάτου στην καινούργια συναγωγή της Καπερναούμ. Ο Ιάειρος προήδρευε και έδωσε στον Ιησού τις Γραφές για να διαβάσει. Την προηγούμενη ημέρα, πενήντα τρεις Φαρισαίοι και Σαδουκαίοι είχαν φτάσει από την Ιερουσαλήμ. Περισσότεροι από τριάντα αρχιερείς και υπεύθυνοι των γειτονικών συναγωγών ήταν επίσης παρόντες. Αυτοί οι Ιουδαίοι θρησκευτικοί αρχηγοί ενεργούσαν άμεσα κάτω από τις διαταγές του Σαχεντρίν της Ιερουσαλήμ και συνέθεταν την ορθόδοξη εμπροσθοφυλακή η οποία είχε έρθει να εγκαινιάσει την ανοιχτή διαμάχη με τον Ιησού και τους αποστόλους του. Καθισμένος δίπλα σε αυτούς τους Ιουδαίους αρχιερείς, στα τιμητικά καθίσματα της συναγωγής, βρισκόντουσαν οι επίσημοι παρατηρητές του Ηρώδη Αντύπα, στον οποίο είχαν δώσει εντολή να επιβεβαιώσει την αλήθεια σχετικά με τις ενοχλητικές αναφορές, ότι είχε γίνει μια προσπάθεια από το λαό να ανακηρύξουν τον Ιησού βασιλιά των Ιουδαίων, στην επικράτεια του αδελφού του Φιλίππου.

^{(1708.1) 153:1.2} Ο Ιησούς κατάλαβε ότι ήταν αντιμέτωπος με την άμεση κήρυξη μιας ομολογημένης και ανοιχτής διαμάχης από τη μεριά των αυξανόμενων εχθρών του, και επέλεξε με τόλμη να αναλάβει την απόκρουση. Κατά την τροφοδοσία των πέντε χιλιάδων είχε προκαλέσει τις ιδέες τους για το Μεσσία της ύλης. Τώρα διάλεξε πάλι να επιτεθεί ανοιχτά κατά της σκέψης που είχαν για τον Ιουδαίο απελευθερωτή. Αυτή η κρίση, που άρχισε με την τροφοδοσία των πέντε χιλιάδων, και που έληξε με το κήρυγμα το απόγευμα του Σαββάτου, ήταν η προς τα έξω εκδήλωση της διογκούμενης λαϊκής φήμης και επιδοκιμασίας. Εις το εξής, το έργο της βασιλείας θα επικεντρωνόταν διαρκώς και περισσότερο στην πιο σημαντική προσπάθεια του να κερδίσουν πνευματική μεταστροφή διαρκείας για όλη την αληθινή θρησκευτική αδελφότητα της ανθρωπότητας. Αυτό το κήρυγμα σηματοδοτεί την κρίση στο πέρασμα από την περίοδο των συζητήσεων, των αμφισβητήσεων και των αποφάσεων σε εκείνη της ανοιχτής διαμάχης για την τελική αποδοχή ή την τελική απόρριψη.

^{(1708.2) 153:1.3} Ο Κύριος ήξερε καλά ότι πολλοί από τους οπαδούς του αργά αλλά σταθερά προετοίμαζαν τη σκέψη τους για να τον απορρίψουν τελικά. Γνώριζε το ίδιο ότι πολλοί από τους αποστόλους του περνούσαν αργά αλλά σταθερά μέσα από εκείνη την εκπαίδευση του μυαλού και εκείνη την πειθαρχία της ψυχής που θα τους επέτρεπαν να θριαμβεύσουν πάνω στις αμφιβολίες και με θάρρος να βεβαιώσουν την μεγάλη τους πίστη στο ευαγγέλιο της βασιλείας. Ο Ιησούς καταλάβαινε τέλεια τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι προετοιμάζονταν για τις αποφάσεις μιας κρίσης και για την εκτέλεση αιφνιδιαστικών πράξεων για μια θαρραλέα επιλογή μέσα από την αργή διαδικασία επαναλαμβανόμενων επιλογών, των περιοδικών περιστάσεων του καλού και του κακού. Οι εκλεγμένοι αγγελιαφόροι του υπέκειντο σε επαναλαμβανόμενες πρακτικές μέσα στην απογοήτευση και τους παρείχε συχνές και απαιτητικές ευκαιρίες για να επιλέξουν ανάμεσα στον σωστό και στον λάθος τρόπο προσέγγισης των πνευματικών δοκιμασιών. Γνώριζε ότι μπορούσε να βασίζεται στους οπαδούς του, όταν θα ερχόντουσαν αντιμέτωποι με την τελική δοκιμασία, να πάρουν τις κρίσιμες αποφάσεις σύμφωνα με τις πρωτύτερες, συνηθισμένες νοητικές θέσεις και πνευματικές αντιδράσεις.

^{(1708.3) 153:1.4} Αυτή η κρίση στη ζωή του Ιησού στη γη άρχισε με το χορτασμό των πέντε χιλιάδων και έληξε με αυτό το κήρυγμα στη συναγωγή. Η κρίση στις ζωές των αποστόλων ξεκίνησε με αυτό το κήρυγμα στη συναγωγή και συνεχίστηκε για έναν ολόκληρο σχεδόν χρόνο, λήγοντας μόνο με τη δίκη και σταύρωση του Κυρίου.

^{(1708.4) 153:1.5} Καθώς ήσαν καθισμένοι εκεί, στη συναγωγή, εκείνο το απόγευμα πριν αρχίσει ο Ιησούς να μιλάει, παρουσιάστηκε ένα μεγάλο μυστήριο, για την ακρίβεια μια ύψιστη ερώτηση, στις σκέψεις όλων. Και οι φίλοι του αλλά και οι εχθροί του σκεφτόντουσαν μόνο μια σκέψη, και αυτή ήταν: «Γιατί ο ίδιος τόσο σκόπιμα και αποτελεσματικά ανάστρεψε το κύμα του λαϊκού ενθουσιασμού;». Και ήταν ακριβώς πριν και αμέσως μετά αυτό το κήρυγμα που οι αμφιβολίες και η απογοήτευση των δυσαρεστημένων υποστηρικτών του κατέληξε σε ασυνείδητη αντίθεση και τελικά δημιούργησε αληθινή εχθρότητα. Ήταν μετά από αυτό το κήρυγμα στη συναγωγή που ο Ιούδας ο Ισκαριώτης έκανε την πρώτη του συνειδητή σκέψη να λιποτακτήσει. Αλλά, ο Ιησούς επί του παρόντος ήταν γνώστης όλων αυτών των προδιαθέσεων.

^{(1708.5) 153:1.6} Καθένας βρισκόταν σε μια μπλεγμένη κατάσταση. Ο Ιησούς τους είχε αφήσει αποστομωμένους και συγχυσμένους. Πρόσφατα είχε αναμειχθεί στην μεγαλύτερη επίδειξη υπερφυσικής δύναμης που χαρακτήριζε όλη τη σταδιοδρομία του. Ο χορτασμός των πέντε χιλιάδων ήταν το μοναδικό γεγονός της γήινης ζωής του που ταίριαζε περισσότερο με το ιουδαϊκό σχέδιο του αναμενόμενου Μεσσία. Αλλά αυτό το ασυνήθιστο πλεονέκτημα αντισταθμίστηκε με άμεσο και ανεξήγητο τρόπο από την ταχύτατη και αναμφίβολη άρνησή του να γίνει βασιλιάς.

^{(1709.1) 153:1.7} Την Παρασκευή το βράδυ και πάλι το Σάββατο το πρωί, οι αρχιερείς της Ιερουσαλήμ εργάστηκαν πολύ και σοβαρά με τον Ιάειρο για να εμποδίσουν την ομιλία του Ιησού στη συναγωγή, αλλά δεν στάθηκε χρήσιμο. Η μοναδική απάντηση του Ιάειρου προς όλη αυτή την παράκληση ήταν: «Έχω υποσχεθεί αυτό το αίτημα και δεν μπορώ να παραβώ το λόγο μου».

^{(1709.2) 153:2.1} Ο Ιησούς προλόγισε αυτό το κήρυγμα διαβάζοντας από τους νόμους όπως βρίσκονται στο Δευτερονόμιο: «Αλλά θα συμβεί, αν αυτός ο λαός δεν δώσει προσοχή στη φωνή του Θεού, ώστε οι βλασφημίες της αμαρτίας να τους φτάσουν με βεβαιότητα. Ο Κύριος θα προξενήσει το χτύπημα από τους εχθρούς σας. Θα διασκορπιστείτε σε όλα τα βασίλεια της γης. Και ο Κύριος θα κάνει ώστε ο βασιλιάς που έχετε να πέσει στα χέρια ενός ξένου κράτους. Θα γίνετε μια απορία, μια παροιμία και ένα απόφθεγμα για όλα τα κράτη. Οι γιοι και οι κόρες σας θα συρθούν αιχμάλωτοι. Οι ξένοι ανάμεσά σας θα αποκτήσουν μεγάλη εξουσία ενώ εσείς θα πέσετε πολύ χαμηλά. Και όλα αυτά θα πέσουν πάνω σας και πάνω στους απογόνους σας για πάντα επειδή δεν ακούσατε το λόγο του Κυρίου. Κατά συνέπεια θα υπηρετήσετε τους εχθρούς σας, που θα έρθουν εναντίον σας. Θα υποφέρετε από την πείνα και τη δίψα και θα φοράτε σιδερένιες αλυσίδες. Ο Κύριος θα φέρει εναντίον σας ένα έθνος από μακριά, από το άκρο της γης, ένα έθνος του οποίου τη γλώσσα δεν θα καταλαβαίνετε, ένα έθνος που θα είναι άγριο στην όψη, ένα έθνος που θα τρέφει λίγη εκτίμηση για σας. Και θα πολιορκήσει όλες τις πόλεις σας μέχρις ότου τα ψηλά οχυρωμένα τείχη, στα οποία είχατε εμπιστοσύνη, πέσουν. Και όλη η χώρα θα πέσει στα χέρια τους. Και θα εξαναγκαστείτε να φάτε τους καρπούς των ίδιων σας των σωμάτων, τη σάρκα των παιδιών σας, κατά τη διάρκεια της πολιορκίας, εξαιτίας των κακουχιών στις οποίες θα σας εξαναγκάσουν οι εχθροί σας».

^{(1709.3) 153:2.2} Και όταν ο Ιησούς τελείωσε το διάβασμα από το εδάφιο αυτό, γύρισε στους Προφήτες και διάβασε από τον Ιερεμία: « ‘Αν δεν ακούσετε με προσοχή τα λόγια των υπηρετών μου, των προφητών, τους οποίους έστειλα σε σας, τότε θα κάνω αυτό το σπίτι σαν αυτό της Σηλώ, και θα κάνω αυτή την πόλη μια κατάρα για όλα τα έθνη της γης’. Και οι ιερείς και οι διδάσκαλοι άκουγαν τον Ιερεμία να λέγει αυτά τα λόγια στον οίκο του Κυρίου. Και όταν ο Ιερεμίας είπε όσα ο Κύριος τον είχε διατάξει να πει σε όλο το λαό, οι ιερείς και οι διδάσκαλοι του είπαν: ‘Θα πεθάνεις, σίγουρα’. Και όλος ο λαός μαζεύτηκε γύρω από τον Ιερεμία στον οίκο του Κυρίου. Και όταν οι πρίγκιπες του Ιούδα άκουσαν αυτά τα πράγματα, πέρασαν από κρίση τον Ιερεμία. Μετά μίλησαν οι ιερείς και οι διδάσκαλοι στους πρίγκιπες και σε όλο το λαό, λέγοντας: ‘Αυτός ο άνδρας αξίζει να πεθάνει, γιατί προφήτευσε κατά της χώρας σας και τον ακούσατε με τα αυτιά σας’. Μετά μίλησε ο Ιερεμίας σε όλους τους πρίγκιπες και σε όλο το λαό: ‘Ο Κύριος με έστειλε να προφητεύω κατά του οίκου αυτού και κατά της χώρας αυτής όλα τα λόγια που ακούσατε. Τώρα, επομένως, διορθώστε τους τρόπους σας και αναμορφώστε τις πράξεις σας και υπακούσατε στη φωνή του Κυρίου του Θεού σας ώστε να αποφύγετε τα κακά που έχουν απαγγελθεί εναντίον σας. Όσο για μένα είμαι στα χέρια σας. Κάντε ότι νομίζετε ότι είναι καλό για σας. Αλλά μάθετε με σιγουριά ότι, αν με θανατώσετε, θα βάλετε αθώο αίμα πάνω σας και πάνω στο λαό αυτό, γιατί ο Κύριος με έστειλε να σας μιλήσω την αλήθεια στα αυτιά σας’.

^{(1710.1) 153:2.3} Οι ιερείς και οι διδάσκαλοι ήθελαν να σκοτώσουν τον Ιερεμία εκείνη την ημέρα, αλλά οι δικαστές δεν μπορούσαν να συναινέσουν, μολονότι, εξαιτίας των προειδοποιητικών λόγων του, τον έδεσαν με σκοινιά και τον βούτηξαν σ’ ένα βρωμερό μπουντρούμι μέχρι που βούλιαξε στο βούρκο μέχρι τις μασχάλες. Αυτό έκανε ο λαός αυτός στον προφήτη Ιερεμία επειδή υπάκουσε στην εντολή του Κυρίου και προειδοποίησε τους αδελφούς του για την επικείμενη πτώση του κράτους τους. Σήμερα θέλω να σας ρωτήσω: Τι θα κάνουν οι αρχιερείς και οι άλλοι θρησκευτικοί αρχηγοί τούτου του λαού στον άνθρωπο που τολμάει να τους προειδοποιήσει για την ημέρα της πνευματικής κρίσης τους; Θα προσπαθήσετε το ίδιο να θανατώσετε το δάσκαλο που τολμάει να διακηρύξει το λόγο του Κυρίου και ο οποίος δεν φοβάται να επισημάνει ότι αρνείστε να βαδίσετε στο δρόμο του φωτός που οδηγεί στην είσοδο της βασιλείας των ουρανών;

^{(1710.2) 153:2.4} Τι είναι αυτό που ψάχνετε σαν απόδειξη της αποστολής μου στη γη; Σας αφήσαμε ανενόχλητους στις θέσεις της επιρροής και της εξουσίας, ενώ εμείς κηρύτταμε τα ευχάριστα νέα στους φτωχούς και στους απόκληρους. Δεν επιτεθήκαμε εχθρικά στο σεβασμό που εσείς κατέχετε αλλά μάλλον διακηρύξαμε καινούργια ελευθερία για την κυριαρχούμενη από φόβο ψυχή του ανθρώπου. Ήρθα στον κόσμο αυτό για να αποκαλύψω τον Πατέρα μου και να ιδρύσω στη γη την πνευματική αδελφότητα των γιων του Θεού, τη βασιλεία των ουρανών. Και, μολονότι σας έχω θυμίσει τόσες πολλές φορές ότι η βασιλεία μου δεν είναι αυτού του κόσμου, όμως ο Πατέρας μου σας έχει παραχωρήσει πολλές εκδηλώσεις θαυμάτων μαζί με περισσότερες αποδεδειγμένες μεταμορφώσεις και αναγεννήσεις του πνεύματος.

^{(1710.3) 153:2.5} Τι άλλο σημείο αναζητάτε από τα χέρια μου; Σας δηλώνω ότι ήδη έχετε αρκετές αποδείξεις για να σας κάνουν να πάρετε την απόφασή σας. Αλήθεια, αλήθεια, λέγω σε πολλούς που κάθονται μπροστά μου σήμερα, είστε αντιμέτωποι με την αναγκαιότητα να επιλέξετε ποιο δρόμο θα τραβήξετε, και σας λέγω, όπως είπε ο Ιησούς του Ναυί στους προγόνους σας, ‘διαλέξτε σήμερα ποιον θα υπηρετείτε’. Σήμερα, πολλοί από εσάς βρίσκονται στο σημείο που χωρίζουν οι δρόμοι.

^{(1710.4) 153:2.6} Μερικοί από εσάς, όταν δεν μπορούσανε να με βρούνε, μετά τον εορτασμό του πλήθους στην απέναντι όχθη, νοίκιασαν τον ψαράδικο στόλο της Τιβεριάδος, που μια βδομάδα πρωτύτερα είχε βρει καταφύγιο εκεί κοντά από μια καταιγίδα, για να έρθουν προς καταδίωξή μου, και για ποιο λόγο; Όχι από αγάπη και δικαιοσύνη ή για να μάθουν καλύτερα πώς να υπηρετούν και να φροντίζουν τους συνανθρώπους τους! Όχι, αλλά πιο πολύ για να έχουν περισσότερο ψωμί για το οποίο δεν μόχθησαν. Δεν ήταν για να γεμίσουν την ψυχή τους με το λόγο της ζωής, αλλά μάλλον για να γεμίσουν την κοιλιά τους με το εύκολο ψωμί. Και έχετε διδαχθεί από παλιά ότι όταν θα ερχόταν ο Μεσσίας, θα έκανε παρόμοια θαύματα για να κάνει τη ζωή ευχάριστη και εύκολη για όλους τους εκλεκτούς. Δεν είναι περίεργο, λοιπόν, ότι εσείς που διδαχτήκατε έτσι λαχταρήσατε τα καρβέλια και τα ψάρια. Αλλά σας δηλώνω ότι δεν είναι αυτή η αποστολή του Γιου του Ανθρώπου. Ήρθα για να διακηρύξω την πνευματική ελευθερία, να διδάξω την αιώνια αλήθεια και να καλλιεργήσω τη ζωντανή πίστη.

^{(1710.5) 153:2.7} Αδελφοί μου, μην επιθυμείτε διακαώς το κρέας που καταστρέφεται αλλά καλύτερα αναζητάτε την πνευματική τροφή που τρέφει την αιώνια ζωή. Και αυτό είναι ο άρτος της ζωής τον οποίο ο Υιός δίνει σε όλους που θα τον πάρουν και θα τον φάνε, γιατί ο Πατέρας έδωσε στον Υιό τη ζωή αυτή χωρίς όρια. Και όταν με ρωτήσατε: ‘Τι πρέπει να κάνουμε για να εκτελέσουμε το έργο του Θεού;’, σας είπα καθαρά: ‘Αυτό είναι το έργο του Θεού, να πιστεύετε σ’ αυτόν τον οποίο απέστειλε’».

^{(1710.6) 153:2.8} Και μετά ο Ιησούς είπε, δείχνοντας προς το σχέδιο ενός δοχείου με μάννα που διακοσμούσε το υπέρθυρο της νέας συναγωγής, και το οποίο είχε στολιστεί με τσαμπιά από σταφύλια: «Νομίσατε ότι οι πρόγονοί σας έφαγαν μάννα μέσα στην έρημο – το ψωμί από τον ουρανό – αλλά σας λέγω ότι αυτό ήταν το ψωμί της γης. Αφού ο Μωυσής δεν έδωσε στους πατέρες σας ψωμί από τον ουρανό, ο Πατέρας μου τώρα είναι έτοιμος να σας δώσει το αληθινό ψωμί της ζωής. Το ουράνιο ψωμί είναι αυτό που προέρχεται από το Θεό και δίνει αιώνια ζωή στους ανθρώπους του κόσμου. Και όταν θα μου πείτε, Δώσε μας αυτό το ζωντανό ψωμί, θα σας απαντήσω: Εγώ είμαι αυτό το ψωμί της ζωής. Αυτός που έρχεται προς εμένα δεν θα πεινάσει ποτέ, ενώ αυτός που με πιστεύει δεν θα διψάσει ποτέ. Με είδατε, ζήσατε μαζί μου, προσέξατε το έργο μου, και ακόμα δεν πιστεύετε ότι ήρθα από τον Πατέρα μου. Αλλά εκείνοι που πιστεύουν – ας μην φοβούνται. Όλοι εκείνοι που καθοδηγούνται από τον Πατέρα θα έρθουν σε μένα, και όποιος έρχεται σε μένα δεν θα διωχτεί καθόλου.

^{(1711.1) 153:2.9} Και τώρα θα σας ανακοινώσω, μια για πάντα, ότι έχω έρθει στη γη, όχι για να κάνω το θέλημά μου, αλλά το θέλημα Εκείνου που με έστειλε. Και αυτό είναι το τελικό θέλημα Εκείνου που με έστειλε, ότι από όλους όσους μου έδωσε δεν θα χάσω κανέναν. Και αυτό είναι το θέλημα του Πατέρα: Καθένας που προσέχει τον Υιό και πιστεύει σε αυτόν θα έχει αιώνια ζωή. Εχθές μόνο σας έθρεψα με ψωμί για τα σώματά σας, σήμερα σας προσφέρω τον άρτο της ζωής για τις πεινασμένες ψυχές σας. Θα πάρετε σήμερα τον άρτο του πνεύματος όπως τόσο πρόθυμα φάγατε το ψωμί του κόσμου αυτού;».

^{(1711.2) 153:2.10} Καθώς ο Ιησούς σταμάτησε για ένα λεπτό, να κοιτάξει το εκκλησίασμα, ένας από τους διδασκάλους από την Ιερουσαλήμ (ένα μέλος του Σανχεντρίν) σηκώθηκε και ρώτησε: «Κατάλαβα καλά, ότι λες πως είσαι το ψωμί που έρχεται από τον ουρανό, και ότι το μάννα που έδωσε ο Μωυσής στους πατέρες μας στην έρημο δεν ήταν;». Και ο Ιησούς απάντησε στον Φαρισαίο: «Κατάλαβες καλά». Τότε είπε ο Φαρισαίος: «Δεν είσαι λοιπόν ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ, ο γιος του Ιωσήφ, του μαραγκού; Δεν είναι ο πατέρας σου και η μητέρα σου, όπως και τα αδέλφια σου, γνωστοί σε εμάς; Τότε πώς εμφανίζεσαι εδώ στον οίκο του Θεού και διακηρύσσεις πως έχεις κατέβει από τον ουρανό;».

^{(1711.3) 153:2.11} Εκείνη την ώρα δημιουργήθηκε μεγάλος ψίθυρος στη συναγωγή και προμηνυόταν τέτοιος αναβρασμός που ο Ιησούς σηκώθηκε και είπε: «Ας έχουμε υπομονή, η αλήθεια δεν φοβάται την έντιμη εξέταση. Είμαι όσα λέτε και ακόμα περισσότερα. Ο Πατέρας και Εγώ είμαστε ένα. Ο Υιός κάνει μόνον όσα τον διδάσκει ο Πατέρας, ενώ όλα εκείνα που έχουν δοθεί στον Υιό από τον Πατέρα, τα καλωσορίζει ο Υιός. Έχετε διαβάσει στους Προφήτες που είναι γραμμένο ότι: ‘Όλοι θα διδαχθείτε από το Θεό’ και ότι ‘Εκείνοι που διδάσκονται από τον Πατέρα θα ακούσουν και τον Υιό’. ‘Καθένας που παραδίνεται στη διδασκαλία τού εντός του ανθρώπου κατοικούντος πνεύματος του Πατέρα, θα έρθει τελικά σε μένα. Κανένας δεν είδε τον Πατέρα αλλά το πνεύμα του Πατέρα κατοικεί μέσα στον άνθρωπο. Και ο Υιός που έχει κατέβει από τον ουρανό, έχει δει βέβαια τον Πατέρα. Και εκείνοι που πιστεύουν αληθινά στον Υιό έχουν ήδη αιώνια ζωή.

^{(1711.4) 153:2.12} Είμαι ο άρτος της ζωής. Οι πατέρες σας έφαγαν το μάννα στην έρημο και τώρα έχουν πεθάνει. Αλλά τον άρτο που κατέρχεται από το Θεό, αν ο άνθρωπος τον φάει, δεν θα πεθάνει ποτέ το πνεύμα του. Επαναλαμβάνω, είμαι αυτός ο ζωντανός άρτος και κάθε ψυχή που επιτυγχάνει την πραγματοποίηση της ενωμένης αυτής φύσης του Θεού και του ανθρώπου θα ζήσει για πάντα. Και αυτό τον άρτο της ζωής που δίνω σε όλους που θα τον δεχτούν, είναι η δική μου ζωντανή και συνδυασμένη φύση. Ο Πατέρας μέσα στον Υιό και ο Υιός μαζί με τον Πατέρα – αυτή είναι η αποκάλυψή μου που δίνει ζωή στον κόσμο και το δώρο μου της σωτηρίας για όλα τα έθνη».

^{(1711.5) 153:2.13} Όταν ο Ιησούς τελείωσε την ομιλία του, ο υπεύθυνος της συναγωγής διέλυσε το εκκλησίασμα αλλά αυτοί δεν έφευγαν. Συνωστίστηκαν γύρω από τον Ιησού για να κάνουν περισσότερες ερωτήσεις, ενώ άλλοι ψιθύριζαν και φιλονικούσαν μεταξύ τους. Και αυτή η κατάσταση συνεχίστηκε για περισσότερο από τρεις ώρες. Ήταν καλά περασμένες επτά πριν διαλυθεί τελικά το ακροατήριο.

^{(1712.1) 153:3.1} Πολλές ήταν οι ερωτήσεις που έγιναν στον Ιησού μετά τη συγκέντρωση. Μερικές έγιναν από τους μπερδεμένους μαθητές του, αλλά οι περισσότερες έγιναν από αυτούς που δεν πίστευαν αλλά ανακατεύτηκαν με μικρολεπτομέρειες αναζητώντας μόνο και μόνο να του δημιουργήσουν ενόχληση και να τον παγιδεύσουν.

^{(1712.2) 153:3.2} Ένας από τους Φαρισαίους που είχαν επισκεφθεί τη συναγωγή, ανέβηκε στο βάθρο μιας λάμπας και ξεφώνησε αυτή την ερώτηση: «Μας λες ότι είσαι ο άρτος της ζωής. Πώς μπορείς να μας δώσεις τη σάρκα σου για να την φάμε ή το αίμα σου για να το πιούμε; Πού χρησιμεύει η διδασκαλία σου αν δεν μπορεί να εφαρμοστεί;». Και ο Ιησούς απάντησε λέγοντας: «Δεν σας δίδαξα ότι η σάρκα μου είναι ο άρτος της ζωής ούτε ότι το αίμα μου είναι το νερό γι αυτό. Αλλά σας είπα ότι η ζωή μου στη γη είναι το κατάλυμα του άρτου της ζωής. Το γεγονός του Λόγου του Θεού που βρίσκει κατάλυμα στη σάρκα και το φαινόμενο του Υιού του Ανθρώπου που υπόκειται στο θέλημα του Θεού, αποτελούν μια πραγματικότητα που είναι ισοδύναμη της θεϊκής αξίας. Δεν μπορείς να φας τη σάρκα μου ούτε να πιεις το αίμα μου, αλλά μπορείς να γίνεις ένα με μένα στο πνεύμα όπως είμαι ένα στο πνεύμα Εγώ με τον Πατέρα. Μπορείς να τρέφεσαι από τον αιώνιο λόγο του Θεού, ο οποίος είναι πραγματικά ο άρτος της ζωής, και ο οποίος έχει βρει κατάλυμα στη θνητή σάρκα. Και μπορείς να δροσίζεις την ψυχή σου με το θεϊκό πνεύμα που είναι πραγματικά το ύδωρ της ζωής. Ο Πατέρας με έστειλε στον κόσμο για να δείξω τον τρόπο που επιθυμεί να ενοικεί και να κατευθύνει όλους τους ανθρώπους. Και έζησα με τέτοιον τρόπο τη ζωή μου ώστε να εμπνέω όλους τους ανθρώπους να αναζητούν παρόμοια και να μαθαίνουν να κάνουν το θέλημα τού εντός του ανθρώπου ενοικούντος ουράνιου Πατέρα».

^{(1712.3) 153:3.3} Τότε ένας από τους κατασκόπους της Ιερουσαλήμ ο οποίος παρατηρούσε τον Ιησού και τους αποστόλους του, είπε: «Παρατηρούμε ότι ούτε εσύ ούτε οι απόστολοί σου πλένετε τα χέρια σας σωστά πριν φάτε ψωμί. Πρέπει να γνωρίζετε καλά ότι τέτοια πρακτική, του να τρώτε με μιαρά και άπλυτα χέρια είναι παράβαση του νόμου των πρεσβυτέρων. Ούτε πλένετε σωστά τα ποτήρια που πίνετε και τα πιάτα που τρώτε. Γιατί δείχνετε τέτοια ασέβεια στις παραδόσεις των πατέρων και τους νόμους των πρεσβυτέρων;». Όταν ο Ιησούς τον άκουσε να μιλάει, αποκρίθηκε: «Γιατί παραβαίνεις τις εντολές του Θεού με τους νόμους της παράδοσής σας; Η εντολή λέγει, ‘Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου’, και σε διατάσσει να μοιραστείς μαζί τους την περιουσία σου αν χρειαστεί, αλλά θεσπίσατε ένα νόμο της παράδοσης που επιτρέπει στα απείθαρχα παιδιά να λένε ότι τα χρήματα, με τα οποία θα μπορούσαν να είχαν βοηθηθεί οι γονείς, έχουν ‘δοθεί στο Θεό’. Έτσι ο νόμος των πρεσβυτέρων απαλλάσσει τέτοια πανούργα παιδιά από τις ευθύνες τους, μολονότι τα παιδιά στη συνέχεια χρησιμοποιούν όλα αυτά τα χρήματα για τη δική τους άνεση. Γιατί εσείς λοιπόν με αυτόν τον τρόπο ακυρώνετε την εντολή με την ίδια σας την παράδοση; Καλά έπραξε ο Ησαΐας όταν προφήτευε για την υποκρισία σας λέγοντας: ‘Αυτός ο λαός με τιμά με τα χείλη αλλά η καρδιά τους είναι μακριά από μένα. Μάταια με λατρεύουν, διδάσκοντας με τις θεωρίες τους τις εντολές των ανθρώπων’.

^{(1712.4) 153:3.4} Μπορείτε να καταλάβετε πώς καταστρατηγείτε την εντολή ενώ κρατάτε στέρεα την ανθρώπινη παράδοση. Είστε εντελώς πρόθυμοι να απαρνηθείτε το λόγο του Θεού ενώ διατηρείτε τις δικές σας παραδόσεις. Και με πολλούς άλλους τρόπους τολμάτε να προβάλετε τις δικές σας διδασκαλίες πάνω από το νόμο των προφητών».

^{(1712.5) 153:3.5} Ο Ιησούς τότε απεύθυνε τις παρατηρήσεις του σε όλους τους παρόντες. Είπε: «Δώστε μεγάλη προσοχή όλοι σας. Δεν είναι εκείνο που εισέρχεται στο στόμα, που λερώνει πνευματικά τον άνθρωπο, αλλά μάλλον εκείνο που απορρέει από το στόμα και από την καρδιά». Αλλά ακόμα και οι απόστολοι απέτυχαν να πιάσουν ολοκληρωτικά το νόημα των λέξεων, γιατί ο Σίμων Πέτρος ρώτησε επίσης: «Από το φόβο μήπως μερικοί από τους ακροατές σου προσβληθούν άσκοπα, θα μας εξηγήσεις το νόημα αυτών των λέξεων;». Και ο Ιησούς είπε τότε στον Πέτρο: «Και εσύ επίσης δυσκολεύεσαι να καταλάβεις; Δεν γνωρίζεις ότι κάθε φυτό που δεν έχει φυτέψει ο Πατέρας μου θα ξεριζωθεί; Στρέψε τώρα την προσοχή σου σ’ εκείνους που υποτίθεται ότι γνωρίζουν την αλήθεια. Δεν μπορείς να εξαναγκάσεις τους ανθρώπους να αγαπήσουν την αλήθεια. Πολλοί από αυτούς τους διδασκάλους είναι τυφλοί οδηγοί. Και ξέρεις ότι, εάν ο τυφλός οδηγεί άλλο τυφλό, και οι δυο θα πέσουν στο λάκκο. Αλλά πρόσεχε πολύ καλά όταν σου λέγω την αλήθεια που αφορά εκείνα τα πράγματα τα οποία κηλιδώνουν ηθικά και μολύνουν πνευματικά τους ανθρώπους. Δηλώνω πως δεν είναι εκείνο που εισέρχεται στο σώμα από το στόμα ή κατορθώνει να περάσει στη σκέψη μέσα από τα μάτια και τα αυτιά, που λερώνουν τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος μιαίνεται μόνο από εκείνο το κακό που προέρχεται από την καρδιά και που εκφράζεται με τα λόγια και τα έργα αυτών των ασεβών ατόμων. Δεν γνωρίζεις ότι είναι από την καρδιά, που προέρχονται οι κακές σκέψεις, τα αμαρτωλά σχέδια φόνου, κλεψιάς και μοιχείας, μαζί με τη ζήλια, την υπεροψία, το θυμό, την εκδίκηση, τις βρισιές και την ψευδορκία; Και αυτά τα πράγματα είναι που λερώνουν τους ανθρώπους και όχι το ότι τρώγει κανείς ψωμί με τυπικά ακάθαρτα χέρια».

^{(1713.1) 153:3.6} Οι Φαρισαίοι επίτροποι του Σανχεντρίν της Ιερουσαλήμ ήταν τώρα σχεδόν πεπεισμένοι ότι ο Ιησούς έπρεπε να συλληφθεί με την κατηγορία της βλασφημίας ή του εμπαιγμού των ιερών νόμων των Ιουδαίων, γι αυτό και οι προσπάθειές τους να τον εμπλέξουν στη συζήτηση, και σε πιθανή επίθεση, για κάποιες από τις παραδόσεις των πρεσβυτέρων, ή των καλούμενων προφορικών νόμων του έθνους. Άσχετα με το πόσο σπάνιο μπορεί να είναι το νερό, αυτοί οι σκλαβωμένοι με την παράδοση Ιουδαίοι δεν θα αμελούσαν τον απαραίτητο τελετουργικό καθαρμό των χεριών τους πριν από κάθε γεύμα. Ήταν πιστεύω τους «καλύτερα να πεθάνει κανείς παρά να παραβιάσει τις εντολές των πρεσβυτέρων». Οι κατάσκοποι έκαναν αυτή την ερώτηση επειδή είχε αναφερθεί ότι ο Ιησούς είχε πει, «Η σωτηρία είναι θέμα καθαρής καρδιάς παρά καθαρών χεριών». Αλλά τέτοια πιστεύω, όταν γίνουν κάποτε μέρος της θρησκείας κάποιου, είναι δύσκολο μετά να φύγουν. Για πολλά ακόμα χρόνια μετά από αυτή την ημέρα, ο απόστολος Πέτρος ήταν δεσμώτης του φόβου από τις πολλές παραδόσεις για πράγματα καθαρά και ακάθαρτα, και ελευθερώθηκε ολοκληρωτικά μόνο μετά από την εμπειρία ενός ασυνήθιστου και ζωντανού ονείρου. Όλα αυτά μπορεί να γίνουν καλύτερα κατανοητά όταν θυμίσουμε ότι αυτοί οι Ιουδαίοι θεωρούσαν το να φάει κανείς με άπλυτα χέρια το ίδιο άσχημο με το να έχει συναλλαγές με μια πόρνη, και τα δυο το ίδιο τιμωρητέα με αφορισμό.

^{(1713.2) 153:3.7} Με αυτό τον τρόπο επέλεξε ο Κύριος να συζητήσει και να εκθέσει την ανοησία όλου του ραβινικού συστήματος των κανόνων και των ρυθμίσεων τα οποία αντιπροσωπευόντουσαν από τον άγραφο νόμο – τις παραδόσεις των πρεσβυτέρων, οι οποίες θεωρούνταν πιο ιερές και πιο δεσμευτικές για τους Ιουδαίους ακόμα και από τις διδασκαλίες των Γραφών. Και ο Ιησούς μίλησε ανοιχτά με λιγότερη επιφύλαξη επειδή γνώριζε ότι είχε έρθει η ώρα που δεν μπορούσε να κάνει τίποτε περισσότερο για να εμποδίσει μια ανοιχτή ρήξη με αυτούς τους ιερατικούς αρχηγούς.

^{(1713.3) 153:4.1} Στη μέση της συζήτησης αυτής μετά τη συγκέντρωση, ένας από τους Φαρισαίους από την Ιερουσαλήμ έφερε στον Ιησού ένα τρελό νέο που εξουσιαζόταν από ένα ανυπάκουο και επαναστατικό πνεύμα. Οδηγώντας αυτόν τον τρελό νεαρό στον Ιησού, είπε: «Τι μπορείς να κάνεις για μια ασθένεια σαν κι αυτή; Μπορείς να βγάλεις έξω δαιμόνια;». Και όταν ο Κύριος κοίταξε το νεαρό, συγκινήθηκε και νεύοντας στο νέο να πάει σ’ αυτόν, τον έπιασε από το χέρι και είπε: «Γνωρίζεις ποιος είμαι. Βγες έξω από αυτόν και θα επιφορτίσω έναν από τους πιστούς συντρόφους σου να προσέχει ώστε να μην επιστρέψεις». Και αμέσως ο νεαρός έγινε καλά και βρήκε το μυαλό του. Και αυτή είναι η πρώτη φορά που ο Ιησούς πραγματικά έβγαλε ένα «κακό πνεύμα» έξω από ένα ανθρώπινο ον. Όλες οι προηγούμενες περιπτώσεις ήταν μόνο υποτιθέμενες κατοχές από το διάβολο. Αλλά αυτή ήταν μια αυθεντική περίπτωση δαιμονικής κατοχής, όπως αυτές που συνέβαιναν καμιά φορά εκείνη την εποχή, και μέχρι την ημέρα της Πεντηκοστής, όταν το πνεύμα του Κυρίου εκχύθηκε σε όλους τους ανθρώπους, κάνοντας για πάντα αδύνατο σε αυτούς τους ουράνιους επαναστάτες να έχουν αυτό το πλεονέκτημα εις βάρος μερικών ασταθών τύπων ανθρώπινων υπάρξεων.

^{(1714.1) 153:4.2} Όταν ο λαός θαύμασε, ένας από τους Φαρισαίους σηκώθηκε και κατηγόρησε ότι ο Ιησούς έκανε αυτά τα πράγματα επειδή είχε συμμαχήσει διαβόλους, ότι με τη γλώσσα που χρησιμοποίησε για να διώξει το διάβολο, παραδέχτηκε ότι γνώριζαν ο ένας τον άλλον και συνέχισε αναφέροντας ότι οι θρησκευτικοί διδάσκαλοι και οι αρχηγοί στην Ιερουσαλήμ είχαν αποφασίσει ότι ο Ιησούς έκανε τα λεγόμενα θαύματά του με τη δύναμη του Βελζεβούλ, του πρίγκιπα των διαβόλων. Είπε ο Φαρισαίος: «Μην έχετε σχέσεις με αυτόν τον άνθρωπο. Είναι συνεργάτης του Σατανά».

^{(1714.2) 153:4.3} Τότε είπε ο Ιησούς: «Πώς μπορεί ο Σατανάς να εκδιώξει το Σατανά; Ένα βασίλειο διχασμένο με τον εαυτό του δεν μπορεί να σταθεί. Αν ένα σπίτι έχει χωριστεί από τον εαυτό του, γρήγορα θα επέλθει ερήμωση. Μπορεί μια πόλη να αντέξει σε μια πολιορκία αν δεν είναι ενωμένη; Αν ο Σατανάς εκδιώκει το Σατανά, έχει χωριστεί από τον εαυτό του, τότε πώς μπορεί να υφίσταται το βασίλειό του; Θα έπρεπε να γνωρίζετε ότι κανείς δεν μπορεί να εισέλθει στο σπίτι ενός ισχυρού άνδρα και να ληστέψει τα αγαθά του, αν πρώτα δεν υπερισχύσει και δέσει εκείνο τον ισχυρό άνδρα. Και έτσι, αν εγώ με τη δύναμη του Βελζεβούλ εκδιώκω δαιμόνια, με ποιανού τη δύναμη οι γιοι σας τα εκδιώκουν; Αυτοί λοιπόν ας είναι οι κριτές σας. Αλλά αν εγώ, με το πνεύμα του Θεού, εκδιώκω δαιμόνια, τότε η βασιλεία του Θεού βρίσκεται πράγματι μέσα μου. Αν δεν είχατε τυφλωθεί από την προκατάληψη και δεν είχατε παραπλανηθεί από το φόβο και την υπεροψία, θα διακρίνατε εύκολα ότι κάποιος που είναι ανώτερος από τα δαιμόνια βρίσκεται ανάμεσά σας. Με αναγκάζετε να δηλώσω ότι όποιος δεν είναι μαζί μου, είναι εναντίον μου, ενώ εκείνος που δεν συσσωρεύει μαζί μου, διασκορπίζει. Θα εκστομίσω μια σοβαρή προειδοποίηση σε σας που τολμήσατε, με τα μάτια σας ανοιχτά και με προμελετημένη μοχθηρία, με πονηριά να αποδώσετε τα έργα του Θεού σε πράξεις των διαβόλων! Αληθώς, αληθώς σας λέγω, όλες οι αμαρτίες σας θα συγχωρεθούν, ακόμα και όλες οι βλασφημίες σας, αλλά οποιοσδήποτε βλασφημήσει κατά του Θεού επισταμένα και με πρόστυχη πρόθεση δεν θα λάβει συγχώρεση. Τέτοιοι επίμονοι εργάτες της αμαρτίας δεν θα ζητήσουν ποτέ ούτε και θα λάβουν συγχώρεση, θα είναι ένοχοι της αμαρτίας για αιώνια απόρριψη της θεϊκής συγχώρεσης.

^{(1714.3) 153:4.4} Πολλοί από σας σήμερα έχετε φτάσει στο χώρισμα των δρόμων. Έχετε φτάσει στο ξεκίνημα για να κάνετε την αναπόφευκτη επιλογή μεταξύ του θελήματος του Πατέρα και των δρόμων του σκότους που από μόνοι σας θα διαλέξετε. Και όπως επιλέγετε σήμερα, αυτό τελικά θα γίνετε. Είτε θα γίνετε το καλό δέντρο με τους καλούς καρπούς, ή διαφορετικά το δέντρο θα γίνει διεφθαρμένο και οι καρποί του διεφθαρμένοι επίσης. Δηλώνω ότι στο αιώνιο βασίλειο του Πατέρα μου το δέντρο αναγνωρίζεται από τους καρπούς του. Μερικοί από εσάς όμως που είστε σαν οχιές, πώς μπορείτε, έχοντας ήδη επιλέξει το κακό, να παράγετε καλούς καρπούς; Μετά από όλα αυτά, από την αφθονία της κακίας στις καρδιές σας μιλάνε οι κουβέντες σας».

^{(1714.4) 153:4.5} Μετά ένας άλλος Φαρισαίος σηκώθηκε, ο οποίος είπε: «Διδάσκαλε, θα θέλαμε να μας δώσεις ένα προκαθορισμένο σημάδι με το οποίο θα συμφωνούσαμε, σαν επαλήθευση της εξουσίας σου και του δικαιώματος να διδάσκεις. Συμφωνείς με μια τέτοια διευθέτηση;». Και όταν ο Ιησούς το άκουσε αυτό, είπε: «Αυτή η άπιστη γενιά που αναζητά σημάδια γυρεύει τεκμήριο, αλλά κανένα σημάδι δεν θα σας δοθεί άλλο από εκείνο που ήδη έχετε, και το οποίο θα καταλάβετε όταν ο Γιος του Ανθρώπου αναχωρήσει από ανάμεσά σας».

^{(1714.5) 153:4.6} Και όταν τελείωσε την ομιλία, οι απόστολοι τον περιτριγύρισαν και τον οδήγησαν μακριά από τη συναγωγή. Σιωπηλά έκαναν το δρόμο μαζί του μέχρι το σπίτι στη Βηθσαϊδά. Ήταν όλοι κατάπληκτοι και κάπως φοβισμένοι από την ξαφνική αλλαγή στην τακτική της διδασκαλίας του Κυρίου. Ήταν τελείως ασυνήθιστοι να τον βλέπουν να δρα με τόσο επιθετικό τρόπο.

^{(1715.1) 153:5.1} Επανειλημμένα ο Ιησούς είχε εκτινάξει σε κομμάτια τις ελπίδες των αποστόλων του, επανειλημμένα είχε συντρίψει τις πιο αγαπητές προσδοκίες τους, αλλά καμία άλλη απογοήτευση ή θλίψη δεν έμοιαζε με εκείνη που τους έπιασε τώρα. Και επίσης, είχε ανακατευτεί μαζί με την κατάθλιψή τους ένας αληθινός φόβος για την ασφάλειά τους. Είχαν όλοι εκπληκτικά τρομάξει από την αιφνιδιαστική και πλήρη εγκατάλειψη της μάζας. Επίσης ήταν φοβισμένοι σε μεγάλο βαθμό και συγχυσμένοι από το απροσδόκητο θράσος και τη βέβαιη αποφασιστικότητα που έδειχναν οι Φαρισαίοι που είχαν φθάσει από την Ιερουσαλήμ. Αλλά περισσότερο από όλα είχαν ζαλιστεί από την ξαφνική αλλαγή τακτικής του Ιησού. Κάτω από κανονικές συνθήκες θα είχαν καλοδεχτεί την εμφάνιση αυτής της πιο επιθετικής στάσης, αλλά τώρα που έγινε, μαζί με τόσα που ήταν απροσδόκητα, τους ξάφνιαζε.

^{(1715.2) 153:5.2} Και τώρα, πάνω από όλες αυτές τις ανησυχίες, όταν έφθασαν σπίτι, ο Ιησούς αρνήθηκε να φάει. Για ώρες απομονώθηκε σε ένα από τα επάνω δωμάτια. Ήταν σχεδόν μεσάνυχτα όταν ο Ιωάβ, ο αρχηγός των ευαγγελιστών, γύρισε και ανέφερε ότι περίπου ένα τρίτο των συνεργατών του είχαν λιποτακτήσει από την υπόθεση. Όλο το βράδυ πιστοί μαθητές ερχόντουσαν και έφευγαν, αναφέροντας ότι η μεταστροφή των αισθημάτων προς τον Κύριο ήταν γενική στην Καπερναούμ. Οι αρχηγοί από την Ιερουσαλήμ δεν άργησαν να θρέψουν αυτό το αίσθημα της δυσαρέσκειας και έψαχναν με κάθε δυνατό τρόπο να συμβάλλουν στην κίνηση απομάκρυνσης από τον Ιησού και τη διδασκαλία του. Όλες αυτές τις δύσκολες ώρες οι δώδεκα γυναίκες βρισκόντουσαν σε συνεδρίαση στο σπίτι του Πέτρου. Είχαν ταραχτεί φοβερά αλλά καμία από αυτές δεν λιποτάκτησε.

^{(1715.3) 153:5.3} Ήταν λίγο μετά τα μεσάνυχτα όταν ο Ιησούς κατέβηκε από το υπερώο και στάθηκε ανάμεσα στους δώδεκα και στους συντρόφους τους, συνολικά τριάντα περίπου όλοι. Είπε: «Αναγνωρίζω ότι αυτό το ξεδιάλεγμα της βασιλείας σάς καταπονεί, αλλά είναι αναπόφευκτο. Ακόμη, μετά από όλη την εκπαίδευση που έχετε, υπάρχει κανένας καλός λόγος για τον οποίο δυσκολεύεστε να πιστέψετε στα λόγια μου; Γιατί είστε γεμάτοι φόβο και κατάπληξη ενώ βλέπετε τη βασιλεία να χάνει αυτά τα χλιαρά πλήθη και αυτούς τους απρόθυμους μαθητές; Γιατί στενοχωριέστε όταν η καινούργια μέρα ξημερώνει για τη λαμπερή καινούργια δόξα της πνευματικής διδασκαλίας της βασιλείας των ουρανών; Αν βρίσκετε δύσκολο να υπομένετε αυτή τη δοκιμασία, τι τότε, θα κάνετε όταν ο Γιος του Ανθρώπου πρέπει να επιστρέψει στον Πατέρα; Πώς θα προετοιμαστείτε για την ώρα που θα ανέλθω στο μέρος από το οποίο ήρθα σε αυτόν τον κόσμο;

^{(1715.4) 153:5.4} Αγαπημένοι μου, πρέπει να θυμάστε ότι είναι το πνεύμα που επιταχύνει. Η σάρκα και όλο εκείνο που την χαρακτηρίζει έχει μικρό όφελος. Τα λόγια που σας έχω πει είναι το πνεύμα της ζωής. Να έχετε καλή διάθεση! Δεν σας εγκατέλειψα. Πολλοί μπορεί να ενοχληθούν από τα καθαρά λόγια αυτών των ημερών. Ακούσατε ήδη ότι πολλοί από τους μαθητές μου έκαναν πίσω. Δεν βαδίζουν μαζί μου πλέον. Από την αρχή γνώριζα ότι αυτοί οι απρόθυμοι πιστοί θα αποτύγχαναν στο δρόμο τους. Εγώ δεν διάλεξα εσάς, δώδεκα άνδρες και σας ξεχώρισα σαν πρεσβευτές της βασιλείας; Και τώρα σε μια τέτοια ώρα όπως αυτή θα λιποτακτούσατε επίσης; Ας κοιτάξει ο καθένας σας τη δική του πίστη, γιατί ένας από εσάς βρίσκεται σε μεγάλο κίνδυνο». Και όταν ο Ιησούς σταμάτησε να μιλάει, ο Σίμων Πέτρος είπε: «Ναι, Κύριε, είμαστε λυπημένοι και μπερδεμένοι, αλλά ποτέ δεν θα σε εγκαταλείψουμε. Μας έχεις διδάξει τα λόγια της αιώνιας ζωής. Πιστέψαμε σε σένα και σε ακολουθήσαμε όλο αυτό τον καιρό. Δεν θα γυρίσουμε πίσω, γιατί γνωρίζουμε ότι σε έχει στείλει ο Θεός». Και όταν ο Πέτρος σταμάτησε να μιλάει, όλοι με ένα γνέψιμο συμφώνησαν για την υπόσχεση αυτή της πίστης τους.

^{(1716.1) 153:5.5} Τότε είπε ο Ιησούς: «Πηγαίνετε να αναπαυθείτε, γιατί έρχονται καιροί γεμάτοι δραστηριότητα, μέρες δράσης είναι ακριβώς μπροστά».