ΕΓΓΡΑΦΟ 133, Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΡΩΜΗ

^{(1468.1) 133:0.1} Όταν ετοιμαζόντουσαν να φύγουν από την Ρώμη, ο Ιησούς δεν αποχαιρέτησε κανέναν από τους φίλους του. Ο γραμματέας από την Δαμασκό εμφανίστηκε στην Ρώμη χωρίς καμιά προαναγγελία και εξαφανίστηκε με παρόμοιο τρόπο. Πέρασε ένας ολόκληρος χρόνος πριν σταματήσουν να ελπίζουν ότι θα τον ξανα-έβλεπαν εκείνοι που τον γνώριζαν και τον αγαπούσαν. Πριν περάσει και η δεύτερη χρονιά μικρές ομάδες από εκείνους που τον γνώριζαν άρχισαν να θέλουν να βρίσκονται μαζί εξαιτίας του κοινού τους ενδιαφέροντος για την διδασκαλία εκείνου και εξαιτίας των αμοιβαίων αναμνήσεων από τις ευχάριστες στιγμές μαζί του. Και αυτές οι μικρές ομάδες Στωικών, Κυνικών, και μυστηριακών διδασκάλων συνέχισαν να συναντώνται περιστασιακά και ανεπίσημα μέχρι την στιγμή που εμφανίστηκαν στην Ρώμη οι πρώτοι κήρυκες της Χριστιανικής θρησκείας.

^{(1468.2) 133:0.2} Ο Γκονόντ και ο Γκανίντ είχαν αγοράσει τόσα πράγματα στην Αλεξάνδρεια και στην Ρώμη, που έστειλαν όλα τους τα υπάρχοντα μπροστά με κάποια αποστολή αποσκευών προς το Ταρέντο, ενώ οι τρεις ταξιδιώτες θα περπατούσαν με την ησυχία τους στην Ιταλία πάνω από τον μεγάλο δρόμο της Άππιας. Σε αυτό το ταξίδι συνάντησαν όλα τα είδη ανθρώπων. Πολλοί ευγενείς Ρωμαίοι πολίτες και Έλληνες άποικοι ζούσαν κατά μήκος αυτού του δρόμου, αλλά ήδη είχαν αρχίσει να κάνουν την εμφάνισή τους και οι απόγονοι πολλών κατωτέρων σκλάβων.

^{(1468.3) 133:0.3} Μια μέρα όταν ξεκουραζόντουσαν στο μεσημεριανό γεύμα, περίπου στα μισά του δρόμου για το Ταρέντο, ο Γκανίντ έκανε στον Ιησού μια άμεση ερώτηση για το τι πίστευε για το σύστημα των καστών της Ινδίας. Είπε ο Ιησούς: «Παρόλο που οι άνθρωποι διαφέρουν κατά πολλούς τρόπους, μπροστά στον Θεό και στον πνευματικό κόσμο όλοι οι θνητοί βρίσκονται στην ίδια μοίρα. Υπάρχουν μόνο δύο ομάδες θνητών στα μάτια του Θεού: εκείνοι που επιθυμούν να κάνουν το θέλημά του και εκείνοι που δεν το επιθυμούν. Όπως το σύμπαν βλέπει έναν κατοικημένο κόσμο, έτσι και αυτό βλέπει δύο μεγάλες κατηγορίες: εκείνους που γνωρίζουν τον Θεό και εκείνους που δεν τον γνωρίζουν. Αυτοί που δεν μπορούν να γνωρίσουν τον Θεό λογαριάζονται ανάμεσα στα ζώα οποιασδήποτε υλικής σφαίρας. Το ανθρώπινο είδος μπορεί να χωριστεί κατά προσέγγιση σε πολλές κατηγορίες σύμφωνα με τις διαφορετικές ιδιότητες, όπως φαίνονται σωματικά, νοητικά, κοινωνικά, επαγγελματικά, ή ηθικά, αλλά όταν αυτές οι θνητές κατηγορίες εμφανιστούν μπροστά στο εδώλιο της κρίσης του Θεού, βρίσκονται στην ίδια μοίρα¨ Ο Θεός πραγματικά δεν υπολογίζει κανένα. Παρόλο που δεν μπορείς να αποφύγεις την αναγνώριση κάποιων διαφοροποιημένων ανθρώπινων ικανοτήτων και χαρισμάτων σε θέματα νοητικά, κοινωνικά, και ηθικά, δεν θα έπρεπε όμως να κάνεις τέτοιες διακρίσεις στην πνευματική αδερφοσύνη των ανθρώπων που συγκεντρώθηκαν για λατρεία ενώπιον του Θεού.»

^{(1468.4) 133:1.1} Ένα πολύ ενδιαφέρον περιστατικό συνέβη ένα απόγευμα στο δρόμο όταν πλησίαζαν το Ταρέντο. Είδαν έναν άξεστο και φωνακλά νεαρό να επιτίθεται βίαια σε ένα μικρότερο παιδί. Ο Ιησούς έσπευσε να βοηθήσει το θύμα της επίθεσης, και όταν τον έσωσε, κράτησε σφικτά τον επιδρομέα μέχρι να μπορέσει το μικρότερο παιδί να διαφύγει. Την στιγμή που ο Ιησούς άφησε τον μικρό βάρβαρο, ο Γκανίντ όρμησε στο αγόρι και άρχισε να του δίνει ένα γερό χέρι ξύλο, και προς μεγάλη έκπληξη του Γκανίντ ο Ιησούς επενέβη άμεσα. Αφού συγκράτησε τον Γκανίντ και επέτρεψε στο φοβισμένο αγόρι να φύγει, ο νέος άνδρας, μόλις ξαναβρήκε την αναπνοή του, αναφώνησε θυμωμένα: «Δεν σε καταλαβαίνω, Δάσκαλε. Αν το έλεος σε έκανε να διασώσεις το νεαρό αγόρι, η δικαιοσύνη δεν απαιτεί την τιμωρία του μεγαλύτερου αγοριού που έφταιγε; Ο Ιησούς του απάντησε:

^{(1469.1) 133:1.2} «Γκανίντ, αλήθεια, δεν καταλαβαίνεις. Η προσφορά του ελέους είναι πάντα έργο του ατόμου, αλλά η τιμωρία της δικαιοσύνης είναι λειτουργία των κοινωνικών, κυβερνητικών, ή συμπαντικών αρμοδίων. Σαν άτομο είμαι υποχρεωμένος να δείξω έλεος¨ πρέπει να διασώσω το θύμα της επίθεσης, και οπωσδήποτε μπορώ να ασκήσω αρκετή βία για να συγκρατήσω τον επιδρομέα. Και αυτό μόνο έκανα. Πέτυχα την απελευθέρωση του θύματος της επίθεσης¨ και έτσι τέλειωσε η προσφορά του ελέους. Μετά συγκράτησα βίαια τον επιδρομέα για αρκετό χρόνο ώστε να μπορέσει να διαφύγει ο πιο αδύναμος, και έπειτα αποτραβήχτηκα από την υπόθεση. Δεν συνέχισα να δικάσω τον επιδρομέα, να εξετάσω το κίνητρό του—να κρίνω όλα όσα έγιναν σε αυτή την επίθεσή του εναντίον του άλλου συνανθρώπου του—και μετά να αναλάβω να εκτελέσω την τιμωρία που ο νους μου μπορεί να μου υπαγόρευε σαν δίκαιη για την κακή του πράξη. Γκανίντ, το έλεος μπορεί να είναι άφθονο και πλεονάζον, αλλά η δικαιοσύνη πρέπει να είναι ακριβής. Δεν γνωρίζεις ότι δεν υπάρχουν δύο πρόσωπα που να συμφωνούν για μια τιμωρία που θα ικανοποιούσε τις απαιτήσεις της δικαιοσύνης; Ο ένας θα επέβαλε σαράντα μαστιγώσεις, ο άλλος είκοσι, άλλος θα συμβούλευε ότι η δίκαιη τιμωρία θα ήταν περιορισμός στην απομόνωση. Δεν βλέπεις ότι τέτοιες ευθύνες είναι καλύτερα να τις αναλαμβάνει η ομάδα ή να τις διαχειρίζονται εκλεγμένοι αντιπρόσωποι της ομάδας; Στο σύμπαν, η κρίση είναι αρμοδιότητα εκείνων που γνωρίζουν πλήρως τα προηγούμενα μιας κακής πράξης καθώς και τα κίνητρά της. Στην πολιτισμένη κοινωνία και σε ένα οργανωμένο σύμπαν η διαχείριση της δικαιοσύνης προϋποθέτει ότι η δίκαιη ποινή θα έπεται μιας ορθής κρίσης, και τέτοιες αρμοδιότητες ανήκουν στις δικαστικές ομάδες του κόσμου και στους παντογνώστες διαχειριστές των ανώτερων συμπάντων όλης της δημιουργίας.»

^{(1469.2) 133:1.3} Για μέρες κουβέντιαζαν γι αυτό το πρόβλημα της προσφοράς του ελέους και της απονομής της δικαιοσύνης. Και ο Γκανίντ, τουλάχιστον μέχρι ενός σημείου, κατάλαβε γιατί ο Ιησούς δεν ήθελε να συμμετάσχει σε προσωπικούς καυγάδες. Αλλά ο Γκανίντ έκανε μια τελευταία ερώτηση, στην οποία ποτέ δεν έλαβε μια εντελώς ικανοποιητική απάντηση¨ και αυτή η ερώτηση ήταν: «Μα Δάσκαλε, αν κάποιος δυνατότερος και με κακές προθέσεις σου επιτεθεί και απειλήσει να σε σκοτώσει, τι θα έκανες; Δεν θα προσπαθούσες να υπερασπιστείς τον εαυτό σου;» Παρόλο που ο Ιησούς δεν μπορούσε να απαντήσει ολοκληρωμένα και ικανοποιητικά στην ερώτηση του νέου, αφού δεν είχε την πρόθεση να του αποκαλύψει ότι αυτός (ο Ιησούς) ζούσε στην γη σαν παράδειγμα της αγάπης του Παραδείσιου Πατέρα προς το σύμπαν, του είπε τα εξής:

^{(1469.3) 133:1.4} «Γκανίντ, καταλαβαίνω πως σε μπερδεύουν αυτά τα ζητήματα, και θα προσπαθήσω να απαντήσω στην ερώτησή σου. Πρώτα, σε όλες τις επιθέσεις που μπορεί να γίνουν εναντίον μου, θα αποφάσιζα αν ο εισβολέας ήταν ή όχι υιός του Θεού—αδερφός μου στην σάρκα—και αν πίστευα ότι αυτό το πλάσμα δεν είχε ηθική κρίση και πνευματική σκέψη, τότε χωρίς δισταγμό θα υπερασπιζόμουνα τον εαυτό μου με όλες μου τις δυνάμεις αντίστασης, άσχετα με τις συνέπειες στον εισβολέα. Αλλά δεν θα επιτεθώ με αυτόν τον τρόπο σε ένα συνάνθρωπό μου που είναι αδερφός μου—σαν υιός του Θεού--, ακόμα και σε αυτό- άμυνα. Δηλαδή, δεν θα τον τιμωρούσα προκαταβολικά και χωρίς να τον κρίνω, για την επίθεσή του εναντίον μου. Θα προσπαθούσα με κάθε τέχνασμα που ξέρω να τον εμποδίσω και να τον αποτρέψω από αυτήν την επίθεση και να την μετριάσω σε περίπτωση που αποτύχω να την αποτρέψω. Γκανίντ, έχω απόλυτη εμπιστοσύνη στην φροντίδα του ουράνιου Πατέρα μου¨ είμαι συγκεντρωμένος στο να κάνω το θέλημα του Πατέρα μου στον ουρανό. Δεν πιστεύω ότι μπορεί να μου συμβεί κάτι πραγματικά κακό¨ δεν πιστεύω ότι το έργο της ζωής μου μπορεί πραγματικά να μπει σε κίνδυνο από οτιδήποτε επιθυμούν να μου κάνουν οι εχθροί μου, και σίγουρα δεν φοβούμαστε τίποτα βίαιο από τους φίλους μας. Είμαι απόλυτα βέβαιος ότι όλο το σύμπαν είναι φιλικό απέναντί μου—πιστεύω απόλυτα σε αυτή την παντοδύναμη αλήθεια με ειλικρινή πίστη, όσο και τα φαινόμενα να δείχνουν το αντίθετο.»

^{(1470.1) 133:1.5} Αλλά ο Γκανίντ δεν ικανοποιήθηκε απόλυτα. Πολλές φορές κουβέντιασαν πάλι αυτά τα θέματα, και ο Ιησούς του ανάφερε κάποιες από τις παιδικές του εμπειρίες, καθώς και για τον Ιακώβ, τον γιο του τεχνίτη πέτρας. Ακούγοντας πως ο Ιακώβ είχε αυτό- διοριστεί υπερασπιστής του Ιησού, ο Γκανίντ είπε: «Α τώρα αρχίζω να καταλαβαίνω! Βέβαια εξ αρχής πολύ σπάνια θα ήθελε κάποιος φυσιολογικός άνθρωπος να επιτεθεί σε ένα τόσο καλό και ευγενικό άνθρωπο σαν εσένα, και ακόμα και αν κάποιος ήταν τόσο απερίσκεπτος ώστε να κάνει κάτι τέτοιο, είναι πολύ σίγουρο ότι θα βρίσκεται εκεί κοντά κάποιος άλλος άνθρωπος που θα τρέξει να σε βοηθήσει, όπως και εσύ πάντα πηγαίνεις να σώσεις όποιον βλέπεις στεναχωρημένο. Μέσα στην καρδιά μου, Δάσκαλε, συμφωνώ μαζί σου, αλλά με το μυαλό μου ακόμα πιστεύω ότι αν ήμουν ο Ιακώβ, θα απολάμβανα να τιμωρώ εκείνους τους αγροίκους που τόλμησαν να σου επιτεθούν μόνο και μόνο επειδή νόμισαν ότι δεν θα υπερασπιζόσουν τον εαυτό σου. Υποθέτω ότι στο ταξίδι της ζωής σου θα είσαι αρκετά ασφαλής εφόσον περνάς τον περισσότερο χρόνο σου βοηθώντας τους άλλους και προσφέροντας τις υπηρεσίες σου σε αυτούς που είναι δυστυχισμένοι—και πολύ πιθανόν, θα υπάρχει πάντα κοντά κάποιος που θα σε υπερασπίζεται.» Και ο Ιησούς απάντησε: «Αυτή η δοκιμασία δεν έχει έρθει ακόμα, Γκανίντ, και όταν έρθει, θα πρέπει να τηρήσουμε το θέλημα του Πατρός.» Και αυτά μόνο μπόρεσε ο νέος να αποσπάσει από τον δάσκαλό του για αυτό το δύσκολο θέμα της αυτό- άμυνας και της μη αντίστασης. Κάποια άλλη στιγμή κατάφερε να αποσπάσει από τον Ιησού την γνώμη ότι η οργανωμένη κοινωνία έχει κάθε δικαίωμα να ασκεί βία για την εκτέλεση κάποιων ποινών.

^{(1470.2) 133:2.1} Ενώ στεκόντουσαν στην αποβάθρα, περιμένοντας να ξεφορτώσει το πλοίο το φορτίο του, οι ταξιδιώτες είδαν έναν άνδρα να κακομεταχειρίζεται την γυναίκα του. Όπως ήταν η συνήθειά του, ο Ιησούς παρενέβη για λογαριασμό του προσώπου που είχε υποστεί την επίθεση. Πήγε πίσω από τον εκνευρισμένο σύζυγο και, κτυπώντας τον ελαφρά στον ώμο, είπε: «Φίλε μου, μπορώ να σου μιλήσω λίγο μόνο σου για ένα λεπτό;» Ο θυμωμένος άνθρωπος παραξενεύτηκε από αυτή την προσέγγιση και, μετά από ένα λεπτό αμήχανου δισταγμού, ψέλλισε—«ε,--γιατί—ναι, τι θέλεις από μένα;» Όταν ο Ιησούς τον οδήγησε παράμερα, του είπε: « Φίλε μου, καταλαβαίνω ότι κάτι φοβερό πρέπει να σου συνέβη¨ πολύ θα ήθελα να μου έλεγες τι θα μπορούσε να έχει συμβεί σε ένα τέτοιο δυνατό άνδρα που να τον οδηγήσει να επιτεθεί στην σύζυγό του, την μητέρα των παιδιών του, και αυτό μπροστά στα μάτια όλων. Είμαι σίγουρος ότι πρέπει να αισθάνεσαι ότι έχεις σοβαρό λόγο για αυτή την επίθεση. Τι έκανε η γυναίκα για να αξίζει μια τέτοια μεταχείριση από τον άνδρα της; Όταν σε κοιτάζω, νομίζω ότι διακρίνω στο πρόσωπό σου την αγάπη για την δικαιοσύνη αν όχι την επιθυμία να δείχνεις έλεος. Θα έλεγα μάλιστα ότι, αν με έβλεπες στο δρόμο, θύμα επίθεσης ληστών, χωρίς δισταγμό θα έτρεχες να με σώσεις. Μάλιστα τολμώ να πω ότι πρέπει να έχεις κάνει πολλά τέτοια γενναία πράγματα στην ζωή σου μέχρι τώρα. Τώρα φίλε μου ,πες μου τι συμβαίνει; Έκανε η γυναίκα κάτι κακό, ή εσύ απλά χωρίς λόγο έχασες την ψυχραιμία σου και της επιτέθηκες;» Δεν ήταν τόσο πολύ αυτά που του είπε που συγκίνησαν την καρδιά αυτού του ανθρώπου, όσο η όλο καλοσύνη ματιά του και το όλο κατανόηση χαμόγελο του Ιησού στο τέλος των λόγων του. Είπε ο άνθρωπος: «Καταλαβαίνω ότι είσαι ιερέας των Κυνικών, και είμαι ευγνώμων που με σταμάτησες Η σύζυγός μου δεν έκανε και κανένα σπουδαίο σφάλμα¨ είναι καλή γυναίκα, αλλά με εκνευρίζει ο τρόπος που με ειρωνεύεται μπροστά στον κόσμο, και χάνω την ψυχραιμία μου. Λυπάμαι για την έλλειψη αυτό-έλεγχού μου, και υπόσχομαι να προσπαθήσω να ζήσω σύμφωνα με την υπόσχεση που έδωσα κάποτε σε έναν από τους αδερφούς σου που μου δίδαξε τον σωστό δρόμο πολλά χρόνια πριν. Στο υπόσχομαι.»

^{(1471.1) 133:2.2} Και τότε, αποχαιρετώντας τον, ο Ιησούς του είπε: «Αδερφέ μου, πάντα να θυμάσαι ότι ο άνδρας δεν έχει καμία δικαιωματική εξουσία πάνω στην γυναίκα εκτός και αν η γυναίκα του έχει δώσει πρόθυμα με την θέλησή στης μια τέτοια εξουσία. Η γυναίκα σου έχει δεσμευτεί να πορευτεί μαζί σου στην ζωή, να σε βοηθήσει στις μάχες που θα δώσεις, και να αναλάβει το κατά πολύ σπουδαιότερο μερίδιο του φορτίου της γέννησης και ανατροφής των παιδιών σου¨ και σε ανταπόδοση για αυτή την σπουδαία υπηρεσία το σωστό είναι να έχει από σένα αυτή την ιδιαίτερη προστασία που ο άνδρας μπορεί να προσφέρει στην γυναίκα σαν σύντροφο που πρέπει να κρατήσει τα παιδιά του στο σώμα της, να τα γεννήσει, και να τα θηλάσει. Η στοργική φροντίδα και το ενδιαφέρον που ένας άνδρας είναι πρόθυμος να χαρίσει την γυναίκα του και στα παιδιά τους είναι το μέτρο επίτευξης αυτού του άνδρα των υψηλότερων επιπέδων δημιουργικής και πνευματικής αυτό-συνείδησης. Δεν γνωρίζεις ότι οι άνδρες και οι γυναίκες είναι συνέταιροι με τον Θεό στο ότι συνεργάζονται για να δημιουργούν υπάρξεις που αναπτύσσονται και αποκτούν την δυνατότητα να κερδίσουν την αθανασία των ψυχών τους; Ο Πατέρας στον ουρανό μεταχειρίζεται την Μητέρα Πνεύμα των παιδιών του σύμπαντος σαν ίση με αυτόν. Είναι Θεόπνευστο να μοιράζεσαι την ζωή σου και όλα τα σχετικά με ίσους όρους με την μητέρα σύντροφο που τόσο ολοκληρωτικά μοιράζεται μαζί σου αυτή την θεϊκή εμπειρία της αναπαραγωγής των εαυτών σας μέσα από τις ζωές των παιδιών σας. Αν μπορείς να αγαπάς τα παιδιά σου όσο σε αγαπά ο Θεός, θα αγαπάς και θα τιμάς την γυναίκα σου όπως ο Πατέρας στον ουρανό τιμά και εξυψώνει το Άπειρο Πνεύμα, την μητέρα όλων των πνευματικών παιδιών ενός τεράστιου σύμπαντος.»

^{(1471.2) 133:2.3} Καθώς επιβιβαζόντουσαν στο πλοίο, κοίταξαν πίσω τους και είδαν το δακρυσμένο ζευγάρι να στέκεται αγκαλιασμένο σιωπηλά. Έχοντας ακούσει τα τελευταία λόγια του μηνύματος του Ιησού προς τον άνθρωπο, ο Γκονόντ πέρασε όλη την ημέρα με σκέψεις πάνω σε αυτό το ζήτημα, και αποφάσισε να αναδιοργανώσει το σπίτι του όταν επέστρεφε στην Ινδία.

^{(1471.3) 133:2.4} Το ταξίδι για την Νικόπολη ήταν ευχάριστο αλλά αργό μιας και ο άνεμος δεν ήταν ευνοϊκός. Οι τρεις τους πέρασαν πολλές ώρες συζητώντας για τις εμπειρίες τους στην Ρώμη και με τις αναμνήσεις όλων αυτών που τους είχαν συμβεί από τότε που συναντήθηκαν για πρώτη φορά στην Ιερουσαλήμ. Ο Γκανίντ είχε αρχίσει να διαποτίζεται από το πνεύμα της προσωπικής προσφοράς. Άρχισε δουλειά με τον καμαρότο του πλοίου, αλλά την δεύτερη μέρα, όταν έφτασαν σε βαθιά θρησκευτικά θέματα, κάλεσε τον Ιησού να τον βοηθήσει.

^{(1471.4) 133:2.5} Πέρασαν πολλές μέρες στην Νικόπολη, την πόλη την οποία είχε ιδρύσει ο Αύγουστος περίπου πριν από πενήντα χρόνια σαν την «πόλη της νίκης» για να τιμήσει την μνήμη της μάχης στο Άκτιο, μιας και αυτός ήταν ο τόπος που είχε στρατοπεδεύσει πριν την μάχη. Έμειναν στο σπίτι κάποιου Ιεραμή, ενός Έλληνα προσήλυτου στην Ιουδαϊκή πίστη, που είχαν γνωρίσει στο πλοίο. Ο Απόστολος Παύλος πέρασε όλο το χειμώνα με τον γιο του Ιεραμή στο ίδιο σπίτι όταν βρισκόταν εκεί για το τρίο ιεραποστολικό του ταξίδι. Από την Νικόπολη έφυγαν με το ίδιο πλοίο για την Κόρινθο, την πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής επαρχίας της Αχαίας.

^{(1471.5) 133:3.1} Μέχρι να φτάσουν στην Κόρινθο, ο Γκανίντ είχε αρχίσει να ενδιαφέρεται πολύ για την Εβραϊκή θρησκεία, και γι αυτό δεν ήταν παράξενο που, κάποια μέρα όταν περνούσαν από την συναγωγή και είδε ανθρώπους να μπαίνουν μέσα, ζήτησε από τον Ιησού να τον πάει στην λειτουργία. Εκείνη την ημέρα άκουσαν έναν μορφωμένο ραβίνο να βγάζει λόγο για τον «Προορισμό του Ισραήλ,» και μετά την λειτουργία γνώρισαν κάποιον Κρίσπο, τον κύριο ηγέτη της συναγωγής. Πολλές φορές πήγαν πίσω στις λειτουργίες της συναγωγής, αλλά κυρίως για να συναντήσουν τον Κρίσπο. Ο Γκανίντ είχε αρχίσει να συμπαθεί πολύ τον Κρίσπο, την γυναίκα του, και την οικογένειά τους με τα πέντε τους παιδιά. Του άρεσε πολύ να παρατηρεί πως ένας Εβραίος περνούσε την οικογενειακή του ζωή.

^{(1472.1) 133:3.2} Ενώ ο Γκανίντ μελετούσε την οικογενειακή ζωή, ο Ιησούς δίδασκε τον Κρίσπο τους καλύτερους τρόπους της θρησκευτικής ζωής. Ο Ιησούς συζήτησε πάνω από είκοσι φορές με αυτόν τον προοδευτικό Εβραίο¨ δεν είναι περίεργο που, κάποια χρόνια αργότερα, όταν ο Παύλος κήρυσσε σε αυτήν ακριβώς την συναγωγή, και όταν οι Εβραίοι είχαν απορρίψει το μήνυμά του και είχαν ψηφίσει να απαγορευτεί η διδασκαλία του στην συναγωγή, και όταν τότε αυτός πήγε στους μη Ιουδαίους, ο Κρίσπος με όλη του την οικογένεια αγκάλιασαν την νέα θρησκεία, και έγινε ένας από τους κύριους υποστηρικτές της Χριστιανικής εκκλησίας που οργάνωσε έπειτα ο Παύλος στην Κόρινθο.

^{(1472.2) 133:3.3} Τους δεκαοκτώ μήνες που ο Παύλος κήρυσσε στην Κόρινθο, με την βοήθεια αργότερα του Σίλα και του Τιμόθεου, συνάντησε πολλούς άλλους που είχαν διδαχθεί από τον «Εβραίο δάσκαλο του γιου ενός Ινδού εμπόρου.»

^{(1472.3) 133:3.4} Στην Κόρινθο συνάντησαν ανθρώπους κάθε φυλής και από τις πέντε ηπείρους. Μετά από την Αλεξάνδρεια και την Ρώμη, ήταν η πιο κοσμοπολίτικη πόλη της αυτοκρατορίας της Μεσογείου. Υπήρχαν πολλά για να προσελκύσουν την προσοχή κάποιου σε αυτήν την πόλη, και ο Γκανίντ ποτέ δεν βαρέθηκε να επισκέπτεται την ακρόπολη που βρισκόταν σε ύψος περίπου δύο χιλιάδων ποδιών πάνω από την θάλασσα. Επίσης περνούσε πολύ από τον ελεύθερο χρόνο του στην συναγωγή και στο σπίτι του Κρίσπου. Στην αρχή σοκαρίστηκε, αλλά μετά γοητεύτηκε, από την θέση της γυναίκας στην Εβραϊκή οικογένεια¨ ήταν μια αποκάλυψη για αυτόν τον νεαρό Ινδό.

^{(1472.4) 133:3.5} Ο Ιησούς και ο Γκανίντ ήταν συχνά καλεσμένοι και σε ένα άλλο Εβραϊκό σπίτι, του Ιούστου, ενός ευσεβούς εμπόρου, που έμενε δίπλα στην συναγωγή. Και πολλές φορές, αργότερα, όταν ο Απόστολος Παύλος διέμεινε σε αυτό το σπίτι, άκουσε την εξιστόρηση εκείνων των συζητήσεων με τον νεαρό Ινδό και τον Εβραίο δάσκαλό του, ενώ και ο Παύλος και ο Ιούστος αναρωτιόντουσαν τι απέγινε ένας τόσο σοφός και λαμπρός Εβραίος δάσκαλος.

^{(1472.5) 133:3.6} Όταν ήταν στην Ρώμη, ο Γκανίντ παρατήρησε ότι ο Ιησούς αρνιόταν να πάει μαζί τους στα δημόσια λουτρά. Πολλές φορές αργότερα ο νέος επιδίωξε να κάνει τον Ιησού να εκφράσει την γνώμη του για τις σχέσεις των φύλων. Παρόλο που απαντούσε στις ερωτήσεις του νέου, ποτέ δεν φάνηκε διατεθειμένος να συζητήσει αυτά τα θέματα πολύ αναλυτικά. Ένα βράδυ καθώς περπατούσαν στην Κόρινθο εκεί που το τείχος της ακρόπολης έφτανε κάτω στην θάλασσα, τους πλησίασαν δύο κοινές γυναίκες. Ο Γκανίντ πίστευε, πολύ σωστά, ότι ο Ιησούς ήταν άνθρωπος με υψηλές αρχές, και ότι απεχθανόταν κάθε τι που ήταν ακάθαρτο ή είχε την χροιά του κακού¨ γι αυτό μίλησε σκληρά σε αυτές τις γυναίκες και τις έδιωξε με άσχημο τρόπο. Όταν ο Ιησούς το είδε αυτό, είπε στον Γκανίντ: «Μπορεί να έχεις καλό σκοπό, αλλά δεν πρέπει να μιλάς έτσι στα παιδιά του Θεού, ακόμα και αν έτυχε να βρίσκονται σε πλάνη. Ποιοι είμαστε εμείς που θα κρίνουμε αυτές τις γυναίκες; Μήπως γνωρίζεις τις περιστάσεις που τις οδήγησαν να καταφύγουν σε αυτήν την μέθοδο για να κερδίσουν τα προς το ζην; Ας σταματήσουμε εδώ να κουβεντιάσουμε για αυτά τα θέματα.» Οι εταίρες εξεπλάγησαν με αυτά που είπε περισσότερο από τον Γκανίντ.

^{(1472.6) 133:3.7} Καθώς στεκόντουσαν εκεί κάτω από το φως του φεγγαριού, ο Ιησούς έλεγε: « Μέσα σε κάθε ανθρώπινο νου ζει ένα θεϊκό πνεύμα, το δώρο του Πατέρα στον ουρανό. Αυτό το καλό πνεύμα πάντα αγωνίζεται να μας οδηγήσει στον Θεό, να μας βοηθήσει να βρούμε τον Θεό και να γνωρίσουμε τον Θεό¨ αλλά μέσα στους θνητούς βρίσκονται και άλλες σωματικές τάσεις που ο Δημιουργός έβαλε εκεί για το καλό των ανθρώπων και της φυλής. Τώρα, πολλές φορές, οι άνδρες και οι γυναίκες μπερδεύονται στις προσπάθειές τους να καταλάβουν τους εαυτούς τους και να καταπιαστούν με τις πολλαπλές δυσκολίες να ζήσουν σε ένα κόσμο που κυριαρχείται από τον εγωισμό και την αμαρτία. Νομίζω, Γκανίντ, ότι καμία από αυτές τις γυναίκες δεν είναι εκούσια διεφθαρμένη. Καταλαβαίνω από τα πρόσωπά τους ότι έχουν νοιώσει πολύ πίκρα¨ υπόφεραν πολλά στα χέρια μιας πολύ σκληρής μοίρας¨ δεν είχαν σκοπό τους να επιλέξουν αυτόν τον τρόπο ζωής¨ από αποθάρρυνση και απελπισία, παραδόθηκαν στις πιέσεις της στιγμής και δέχτηκαν αυτό τον αποκρουστικό τρόπο για να βγάζουν τα προς το ζην, μην μπορώντας να βρουν καλύτερο τρόπο για να βγουν από μια απελπιστική κατάσταση. Γκανίντ, μερικοί άνθρωποι είναι πραγματικά κακοί μέσα στην καρδιά τους¨ σκόπιμα επιλέγουν να κάνουν κακά πράγματα, μα πες μου, όταν κοιτάς αυτά τα δακρυσμένα πρόσωπα, βλέπεις τίποτα κακό ή διεστραμμένο;» Και όταν ο Ιησούς σταμάτησε περιμένοντας την απάντησή του, η φωνή του Γκανίντ κόμπιαζε καθώς ψέλλιζε την απάντησή του: «Όχι, Δάσκαλε, δεν βλέπω. Και ζητώ συγνώμη για την αγένειά μου προς αυτές—λαχταρώ για την συγχώρεσή τους.» Τότε είπε ο Ιησούς: «Και εγώ σου λέγω εκ μέρους τους πως σε έχουν συγχωρέσει όπως μιλώ και εκ μέρους του Πατέρα μου στον ουρανό πως τις έχει συγχωρέσει. Τώρα όλοι σας ελάτε μαζί μου στο σπίτι ενός φίλου όπου θα πιούμε κάτι δροσιστικό και θα σχεδιάσουμε κάποια νέα και καλύτερη ζωή από δω και πέρα.» Μέχρι εκείνη την στιγμή οι παραξενεμένες γυναίκες δεν είχαν προφέρει ούτε λέξη¨ κοίταξαν η μια την άλλη και σιωπηλά ακολούθησαν τους άνδρες.

^{(1473.1) 133:3.8} Φανταστείτε την έκπληξη της γυναίκας του Ιούστου όταν, τόσο προχωρημένη ώρα εμφανίστηκε ο Ιησούς με τον Γκανίντ και αυτές τις δύο ξένες, λέγοντας: «Θα μας συγχωρήσετε που ήρθαμε τόσο αργά, αλλά ο Γκανίντ και εγώ επιθυμήσαμε να βάλουμε κάτι στο στόμα μας, και θα θέλαμε να το μοιραστούμε με αυτές τις νέες φίλες μας, που επίσης έχουν ανάγκη τροφής¨ και εκτός από όλα αυτά, ερχόμαστε σε σας με την σκέψη ότι θα ενδιαφερόσαστε να δώσετε και εσείς να συζητήσουμε για να βρούμε τον καλύτερο τρόπο για να κάνουν μια νέα αρχή στην ζωή τους. Μπορούν να σας πουν την ιστορία τους, αλλά εγώ συμπεραίνω ότι έχουν περάσει πολλά, και η παρουσία τους εδώ από μόνη της είναι απόδειξη πόσο λαχταρούν να γνωρίσουν καλούς ανθρώπους, και πόσο πρόθυμα θα αγκαλιάσουν την ευκαιρία να δείξουν σε όλο τον κόσμο—και ακόμα και στους αγγέλους του ουρανού—πόσο γενναίες και ευγενείς μπορούν να γίνουν.»

^{(1473.2) 133:3.9} Όταν η Μάρθα, η γυναίκα του Ιούστου είχε σερβίρει το φαγητό στο τραπέζι, ο Ιησούς, φεύγοντας ξαφνικά, είπε: «Καθώς είναι αργά, και ο πατέρας του νέου θα μας περιμένει, σας παρακαλούμε να μας συγχωρέσετε ενώ αφήνουμε εσάς εδώ—τρεις γυναίκες—τα αγαπημένα παιδιά του Ύψιστου. Και θα προσευχηθώ για την πνευματική σας καθοδήγηση όσο κάνετε σχέδια για μια νέα καλύτερη ζωή στην γη και την αιώνια ζωή πέρα από εδώ.»

^{(1473.3) 133:3.10} Έτσι ο Ιησούς και ο Γκανίντ άφησαν τις γυναίκες. Μέχρι εκείνη την στιγμή οι δύο εταίρες δεν είχαν πει κουβέντα¨ έτσι και ο Γκανίντ ήταν άφωνος. Και για λίγα λεπτά το ίδιο και η Μάρθα, αλλά μετά σηκώθηκε και έκανε ότι μπορούσε για τις δύο ξένες όπως έλπιζε ο Ιησούς. Η μεγαλύτερη από αυτές τις δύο γυναίκες πέθανε λίγο καιρό αργότερα, με λαμπρές ελπίδες για αιώνια ζωή, και η νεότερη γυναίκα δούλευε στο κατάστημα του Ιούστου και αργότερα έγινε ισόβιο μέλος της πρώτης Χριστιανικής εκκλησίας στην Κόρινθο.

^{(1473.4) 133:3.11} Αρκετές φορές στο σπίτι του Κρίσπου, ο Ιησούς και ο Γκανίντ συνάντησαν κάποιον Γάϊο, που αργότερα έγινε πιστός υποστηρικτής του Παύλου. Όλους αυτούς τους δύο μήνες στην Κόρινθο συζήτησαν προσωπικά με πλήθος αξιόλογων ανθρώπων, και το αποτέλεσμα όλων αυτών των φαινομενικά τυχαίων συναντήσεων ήταν πιο πολλοί από τους μισούς να γίνουν αργότερα μέλη της Χριστιανικής κοινότητας.

^{(1473.5) 133:3.12} Όταν ο Παύλος πήγε για πρώτη φορά στην Κόρινθο, δεν σκόπευε να μείνει για πολύ. Αλλά δεν γνώριζε πόσο καλά ο Εβραίος δάσκαλος είχε προετοιμάσει το έδαφος για το έργο του. Και ακόμα, ανακάλυψε ότι ήδη είχε ξεσηκωθεί μεγάλο ενδιαφέρον από τον Ακίλα και την Πρισίλλα, ο Ακίλας ήταν ένας από τους Κυνικούς με τους οποίους ο Ιησούς είχε έρθει σε επαφή στην Ρώμη. Αυτό το ζευγάρι ήταν Ιουδαίοι πρόσφυγες από την Ρώμη, και πολύ σύντομα αγκάλιασαν τις διδασκαλίες του Παύλου. Έζησε μαζί τους και εργάστηκε μαζί τους, γιατί ήταν και αυτοί κατασκευαστές σκηνών. Εξαιτίας αυτών των περιστάσεων ο Παύλος παράτεινε την παραμονή του στην Κόρινθο.

^{(1474.1) 133:4.1} Ο Ιησούς και ο Γκανίντ είχαν και άλλες ενδιαφέρουσες εμπειρίες στην Κόρινθο. Κουβέντιασαν από κοντά με μεγάλο αριθμό προσώπων που κέρδισαν πολλά από την διδασκαλία του Ιησού.

^{(1474.2) 133:4.2} Στον μυλωνά δίδαξε να αλέθει τους σπόρους της αλήθειας στον μύλο της ζωντανής εμπειρίας για να μπορεί έτσι να παραδίδει τα δύσκολα πράγματα της θεϊκής ζωής έτοιμα και αποδεκτά ακόμα και από τους αδύναμους και τους διστακτικούς συνανθρώπους του. Είπε ο Ιησούς: «Δώσε το γάλα της αλήθειας σε εκείνους που είναι μωρά στην ικανότητα πνευματικής αντίληψης. Στην ζωντανή και στοργική σου προσφορά να σερβίρεις πνευματική τροφή σε ωραία μορφή και ανάλογη με την ικανότητα δεκτικότητας του καθενός που την ζητά.»

^{(1474.3) 133:4.3} Στον Ρωμαίο εκατόνταρχο είπε: «Να δίνεις στον Καίσαρα τα πράγματα που είναι του Καίσαρα και στον Θεό τα πράγματα που είναι του Θεού. Η αληθινή υπηρεσία προς τον Θεό και η πιστή υπηρεσία προς τον Καίσαρα δεν συγκρούονται εκτός και αν ο Καίσαρ τολμήσει να διεκδικήσει για τον εαυτό του πράγματα που ανήκουν στην Θεότητα. Η πίστη προς τον Θεό, αν κάποια στιγμή τον γνωρίσεις, θα σε κάνει ακόμα περισσότερο πιστό και νομοταγή στην αφοσίωσή σου προς έναν άξιο αυτοκράτορα.»

^{(1474.4) 133:4.4} Στον πρόθυμο ηγέτη της Μιθραϊκής δοξασίας είπε: «Καλά κάνεις που ψάχνεις για μια θρησκεία αιώνιας σωτηρίας, αλλά σφάλλεις που αναζητάς μια τέτοια λαμπρή αλήθεια σε μυστήρια φτιαγμένα από τους ανθρώπους και στις ανθρώπινες φιλοσοφίες. Δεν γνωρίζεις ότι το μυστήριο της αιώνιας σωτηρίας κατοικεί μέσα στην δική σου ψυχή; Δεν γνωρίζεις ότι ο Θεός του ουρανού έχει στείλει το πνεύμα του να ζήσει μέσα σου, και ότι αυτό το πνεύμα θα οδηγήσει όλους τους θνητούς θεοσεβούμενους και λάτρεις της αλήθειας σε αυτή την ζωή και μέσα από την θύρα του θανάτου προς τα αιώνια ύψη του φωτός όπου ο θεός περιμένει να υποδεχτεί τα παιδιά του; Και ποτέ μην ξεχνάς: Εσείς που γνωρίζετε τον Θεό είσαστε οι υιοί του Θεού αν ειλικρινά επιθυμείτε να γίνετε σαν αυτόν.»

^{(1474.5) 133:4.5} Στον δάσκαλο της Επικουρικής φιλοσοφίας είπε: «καλά κάνεις που διαλέγεις το καλύτερο και εκτιμάς το καλό, αλλά είσαι σοφός όταν αποτυγχάνεις να διακρίνεις τα σπουδαιότερα πράγματα της θνητής ζωής που περιλαμβάνονται στις πνευματικές σφαίρες που προέρχονται από την συνειδητοποίηση της παρουσίας του Θεού στην ανθρώπινη καρδιά; Το πιο σπουδαίο πράγμα σε όλη την ανθρώπινη ζωή είναι η συνειδητοποίηση της γνώσης του Θεού του οποίου το πνεύμα ζει μέσα σου και επιζητά να σε οδηγήσει μπροστά σε εκείνο το μακρινό και σχεδόν ατελείωτο ταξίδι της επίτευξης της προσωπικής παρουσίας του κοινού μας Πατέρα, τον Θεό όλης της δημιουργίας, τον Κύριο των συμπάντων.»

^{(1474.6) 133:4.6} Στον Έλληνα εργολάβο και οικοδόμο είπε: «Φίλε μου, όπως κτίζεις τις υλικές κατασκευές των ανθρώπων, καλλιέργησε και έναν πνευματικό χαρακτήρα παρόμοιο με το θείο πνεύμα μέσα στην ψυχή σου. Μην αφήνεις την επιτυχία σου σαν προσωρινός κτίστης να ξεπεράσει την επίτευξή σου σαν πνευματικός γιος της βασιλείας των ουρανών. Ενώ κτίζεις τα μέγαρα του χρόνου για κάποιον άλλο, μην παραμελείς να κατοχυρώνεις τον τίτλο σου στα κτίρια της αιωνιότητας για τον εαυτό σου. Πάντα να θυμάσαι, ότι υπάρχει μια πόλη της οποίας τα θεμέλια είναι η δικαιοσύνη και η αλήθεια, και της οποίας ο κατασκευαστής και κτίστης είναι ο Θεός.»

^{(1474.7) 133:4.7} Στον Ρωμαίο δικαστή είπε: «Όπως κρίνεις τους ανθρώπους, να θυμάσαι ότι και για σένα θα έρθει κάποια μέρα που θα κριθείς στο εδώλιο των Κυβερνητών ενός σύμπαντος.

^{(1475.1) 133:4.8} Να κρίνεις δίκαια, ακόμα και με έλεος, ακόμα όπως και εσύ θα παρακαλάς για έλεος στα χέρια του Ανώτατου Ρυθμιστή. Να κρίνεις όπως θα ήθελες να σε κρίνουν κάτω από παρόμοιες περιστάσεις, και να καθοδηγείσαι έτσι από το πνεύμα του νόμου όσο και από το γράμμα του. Και όπως εσύ θα απονέμεις την δικαιοσύνη με καλοσύνη κάτω από το φως της ανάγκης εκείνων που έρχονται ενώπιόν σου, έτσι και εσύ θα έχεις το δικαίωμα να περιμένεις κρίση μετριασμένη από το έλεος όταν κάποια στιγμή σταθείς ενώπιον του Δικαστή όλης της γης.»

^{(1475.2) 133:4.9} Στην οικοδέσποινα του Ελληνικού πανδοχείου είπε: «Να προσφέρεις την φιλοξενία σου σαν να έχεις να κάνεις με τα παιδιά του Ύψιστου. Εξύψωσε τον καθημερινό σου μόχθο στα υψηλά επίπεδα μιας ωραίας τέχνης μέσα από την αυξανόμενη συνειδητοποίηση ότι προσφέρεις στον Θεό μέσα από τα πρόσωπα στα οποία κατοικεί το πνεύμα του το οποίο έχει κατέλθει να ζήσει μέσα στις καρδιές των ανθρώπων, αναζητώντας έτσι να αναμορφώσει τον νου τους και να οδηγήσει τις ψυχές τους προς την γνώση του Παραδείσιου Πατέρα όλων αυτών των χαρισμάτων του θεϊκού πνεύματος.»

^{(1475.3) 133:4.10} Ο Ιησούς είχε πολλές συνομιλίες με έναν Κινέζο έμπορο. Αποχαιρετώντας τον, τον συμβούλεψε: «Να λατρεύεις μόνο τον Θεό, που είναι ο αληθινός πνευματικός σου πρόγονος. Να θυμάσαι ότι το πνεύμα του Πατέρα ζει πάντα μέσα σου και πάντα δείχνει την κατεύθυνση της ψυχής προς τα ουράνια. Αν ακολουθήσεις τις υποσυνείδητες καθοδηγήσεις αυτού του αθάνατου πνεύματος, είναι σίγουρο ότι θα συνεχίσεις στον εξυψωμένο δρόμο της εύρεσης του Θεού. Και όταν πραγματοποιήσεις την επίτευξη του Πατέρα στον ουρανό, θα είναι επειδή αναζητώντας τον γινόσουνα όλο και περισσότερο σαν αυτόν. Γι αυτό στο αντίο Τσαγκ, και αυτό μόνο για μια περίοδο, γιατί θα ξανασυναντηθούμε στους κόσμους του φωτός όπου ο Πατέρας των πνευματικών ψυχών έχει παραχωρήσει πολλές υπέροχες στάσεις για εκείνους που πηγαίνουν προς τον Παράδεισο.»

^{(1475.4) 133:4.11} Στον ταξιδιώτη από την Βρετανία είπε: «Αδερφέ μου, καταλαβαίνω ότι αναζητάς την αλήθεια, και σου θυμίζω ότι το πνεύμα του Πατέρα όλης της αλήθειας μπορεί να κατοικεί μέσα σου. Προσπάθησες ποτέ ειλικρινά να κουβεντιάσεις με το πνεύμα που κατοικεί μέσα στην ψυχή σου; Κάτι τέτοιο είναι πραγματικά δύσκολο και σπάνια συνειδητοποιείς ότι το πέτυχες¨ αλλά κάθε ειλικρινής προσπάθεια του υλικού νου να επικοινωνήσει με αυτό το εσωτερικά διαμένον πνεύμα έχει και κάποια επιτυχία, μολονότι η πλειοψηφία όλων των παρόμοιων μεγαλειωδών ανθρώπινων εμπειριών πρέπει να παραμείνει για πολύ σαν υπερσυνειδητή καταγραφή στις ψυχές αυτών των θνητών που γνωρίζουν τον Θεό.»

^{(1475.5) 133:4.12} Στον δραπέτη νεαρό ο Ιησούς είπε: «Να θυμάσαι ότι υπάρχουν δύο πράγματα από τα οποία δεν μπορείς να ξεφύγεις—ο Θεός και ο εαυτός σου. Όπου και να πας, παίρνεις μαζί σου τον εαυτό σου και το πνεύμα του ουράνιου Πατέρα που διαμένει μέσα στην καρδιά σου. Γιε μου σταμάτα να αυταπατάσαι¨ κάθισε να αντιμετωπίσεις με θάρρος τα γεγονότα της ζωής¨ βασίσου στην ασφάλεια που σου δίνει το γεγονός ότι είσαι γιο τους Θεού και στην βεβαιότητα της αιώνιας ζωής, όπως σου έχω πει. Από σήμερα να βάλεις σκοπό σου να γίνεις πραγματικός άνδρας, ένας άνδρας αποφασισμένος να αντιμετωπίσει την ζωή γενναία και έξυπνα.»

^{(1476.1) 133:4.13} Στον καταδικασμένο κακοποιό είπε στην τελευταία του ώρα: «Αδερφέ μου, έπεσες σε κακούς καιρούς. Έχασες τον δρόμο σου¨ εμπλάκηκες στα γρανάζια του εγκλήματος. Μιλώντας μαζί σου καταλαβαίνω ότι δεν εννοούσες να κάνεις αυτό το πράγμα που θα σου κοστίσει την προσωρινή σου ζωή. Αλλά όμως έκανες αυτό το κακό, και οι συνάνθρωποί σου σε έκριναν ένοχο¨ σε καταδίκασαν σε θάνατο. Εσύ ή εγώ μπορεί να μην αρνηθούμε το δικαίωμα της αυτό- άμυνας κατ’ επιλογήν. Δεν φαίνεται να υπάρχει τρόπος να αποφύγεις ανθρώπινα την ποινή της πράξης σου. Οι συνάνθρωποί σου σε έκριναν από αυτό που έκανες, αλλά υπάρχει ένας Δικαστής στον οποίο μπορείς να προσφύγεις για συγχώρεση, και ο οποίος θα σε κρίνει από από τα αληθινά σου κίνητρα και τις καλύτερές σου προθέσεις. Δεν χρειάζεται να φοβάσαι να συναντήσεις την κρίση του Θεού αν η μετάνοιά σου είναι γνήσια και η πίστη σου ειλικρινής. Το γεγονός ότι το σφάλμα σου προκάλεσε την καταδίκη σου σε θάνατο από τους ανθρώπους δεν προκαταλαμβάνει την ευκαιρία που θα έχει η ψυχή σου να κριθεί δίκαια και να απολαύσει το έλεος στα ουράνια δικαστήρια.» Ο Ιησούς απόλαυσε πολλές προσωπικές συνομιλίες με έναν μεγάλο αριθμό πεινασμένων ψυχών, πάρα πολλές για να μπορέσουμε να βρούμε χώρο να τις καταγράψουμε όλες εδώ. Οι τρεις ταξιδιώτες απόλαυσαν την παραμονή τους στην Κόρινθο. Εκτός από την Αθήνα, που ήταν πιο γνωστή σαν μορφωτικό κέντρο, η Κόρινθος ήταν η πιο σημαντική πόλη στην Ελλάδα εκείνους τους Ρωμαϊκούς καιρούς, και η δίμηνη παραμονή τους σε αυτό το ακμάζον εμπορικό κέντρο τους χάρισε πολλές ευκαιρίες και για τους τρεις τους για να αποκτήσουν πολλές πολύτιμες εμπειρίες. Η παραμονή τους σε αυτήν την πόλη ήταν μια από τις πιο ενδιαφέρουσες από όλες τις στάσεις τους στον δρόμο της επιστροφής από την Ρώμη.

^{(1476.2) 133:4.14} Ο Γκονόντ είχε πολλές δουλειές στην Κόρινθο, αλλά τελικά οι δουλειές του τελείωσαν, και ετοιμάστηκαν να πάνε στην Αθήνα. Ταξίδεψαν με ένα μικρό πλοίο που μπορούσε να μεταφερθεί στην ξηρά πάνω σε μια άμαξα από το ένα από τα λιμάνια της Κορίνθου μέχρι το άλλο, μια απόσταση δέκα μιλίων.

^{(1476.3) 133:5.1} Σύντομα έφτασαν στο παλαιό κέντρο της Ελληνικής επιστήμης και μάθησης, και ο Γκανίντ ήταν ενθουσιασμένος με την σκέψη ότι θα πήγαινε στην Αθήνα, που ήταν στην Ελλάδα γενικότερα, το πολιτιστικό κέντρο της κάποτε Αλεχανδρινής αυτοκρατορίας, που είχε επεκτείνει τα σύνορά της ακόμα και μέχρι την δική του χώρα την Ινδία. Ο Γκονόντ είχε δουλειές εκεί, έτσι πέρασε τον περισσότερο χρόνο του με τον Ιησού και τον Γκανίντ, πηγαίνοντας να δουν πολλά ενδιαφέροντα μέρη και ακούγοντας ενδιαφέρουσες συζητήσεις του νεαρού με τον πολύξερο δάσκαλό του.

^{(1476.4) 133:5.2} Ένα μεγάλο πανεπιστήμιο βρισκόταν ακόμα σε άνθηση στην Αθήνα, και οι τρεις τους έκαναν συχνές επισκέψεις στις αίθουσες των μαθημάτων του. Ο Ιησούς και ο Γκανίντ είχαν συζητήσει διεξοδικά τις διδασκαλίες του Πλάτωνα όταν παρακολουθούσαν τις διαλέξεις στο μουσείο της Αλεξάνδρειας. Όλοι απόλαθσαν την Ελληνική τέχνη, παραδείγματα της οποίας βρισκόντουσαν ακόμα διασκορπισμένα στην πόλη.

^{(1476.5) 133:5.3} Και ο πατέρας και ο γιος απόλαυσαν ιδιαίτερα την συζήτηση για την επιστήμη που είχε ο Ιησούς στο πανδοχείο τους ένα βράδυ με έναν Έλληνα φιλόσοφο. Αφού αυτός ο σχολαστικός είχε μιλήσει για σχεδόν τρεις ώρες, και όταν τελείωσε την διάλεξή του, ο Ιησούς, σε μοντέρνα φρασεολογία, είπε:

^{(1476.6) 133:5.4} Οι επιστήμονες μπορεί κάποια μέρα να μετρήσουν την ενέργεια, τις εκδηλώσεις της ισχύος, της βαρύτητας του φωτός, και του ηλεκτρισμού, αλλά αυτοί οι ίδιοι επιστήμονες ποτέ δεν θα μπορέσουν (επιστημονικά) να σου πουν τι είναι αυτά τα συμπαντικά φαινόμενα. Η επιστήμη ασχολείται με τις δραστηριότητες της φυσικής ενέργειας¨ η θρησκεία ασχολείται με αιώνιες αξίες. Η αληθινή φιλοσοφία αναπτύσσεται από την σοφία που βάζει τα δυνατά της να συσχετίσει αυτές τις ποσοτικές και ποιοτικές παρατηρήσεις. Πάντα υπάρχει ο κίνδυνος ο απλά φυσικός επιστήμονας να προσβληθεί με την μαθηματική υπερηφάνεια και τον στατιστικό εγωισμό, χωρίς να αναφέρουμε βέβαια την πνευματική τύφλωση.

^{(1476.7) 133:5.5} Η λογική έχει αξία στον υλικό κόσμο, και τα μαθηματικά είναι αξιόπιστα όταν περιορίζονται στην εφαρμογή τους στα φυσικά πράγματα¨ αλλά δεν πρέπει να θεωρούνται εντελώς αξιόπιστα ή αλάνθαστα όταν εφαρμόζονται στα προβλήματα της ζωής. Η ζωή περιλαμβάνει φαινόμενα που δεν εξ ολοκλήρου υλικά. Η αριθμητική λέει ότι, αν ένας άνθρωπος μπορεί να κουρέψει ένα πρόβατο σε δέκα λεπτά, δέκα άνθρωποι θα μπορούσαν να το κουρέψουν σε ένα λεπτό. Αυτό είναι σωστά μαθηματικά, αλλά δεν είναι αλήθεια, γιατί οι δέκα άνθρωποι δεν θα μπορούσαν να το κάνουν¨ θα έμπαιναν ο ένας στα πόδια του άλλου τόσο άσχημα που η δουλειά θα καθυστερούσε πολύ.

^{(1477.1) 133:5.6} Τα μαθηματικά ισχυρίζονται ότι, αν ένα πρόσωπο αντιπροσωπεύει κάποια συγκεκριμένη μονάδα νοητικής και ηθικής αξίας, τότε δέκα πρόσωπα θα πρέπει να αντιπροσωπεύουν δέκα φορές αυτήν την αξία. Αλλά αφού μιλάμε για την ανθρώπινη προσωπικότητα, θα ήταν πιο κοντά στην αλήθεια να λέγαμε ότι ένας τέτοιος συσχετισμός προσωπικοτήτων είναι ένα ποσό που ισούται με το τετράγωνο του αριθμού των προσωπικοτήτων που παίρνουν μέρος στην εξίσωση, παρά το απλό αριθμητικό σύνολο. Μια κοινωνική ομάδα ανθρώπινων υπάρξεων σε συντονισμένη εργασιακή αρμονία αντιπροσωπεύει μια δύναμη κατά πολύ μεγαλύτερη από το απλό σύνολο των τμημάτων του.

^{(1477.2) 133:5.7} Η ποσότητα μπορεί να αναγνωριστεί σαν γεγονός, γινόμενη έτσι μια επιστημονική ομοιομορφία. Η ποιότητα, αφού είναι θέμα νοητικής επεξεργασίας, αντιπροσωπεύει μια εκτίμηση αξιών, και πρέπει, γι αυτό να παραμείνει ένα βίωμα του ατόμου. Όταν η επιστήμη και η θρησκεία γίνουν λιγότερο δογματικές και πιο ανεκτικές στην κριτική, η φιλοσοφία τότε θα αρχίσει να επιτυγχάνει την ενότητα στην νοητική κατανόηση του σύμπαντος.

^{(1477.3) 133:5.8} Υπάρχει ενότητα στο κοσμικό σύμπαν αν μόνο μπορέσεις να διακρίνεις πως δουλεύει στην πραγματικότητα. Το πραγματικό σύμπαν είναι φιλικό σε κάθε παιδί του αιώνιου Θεού. Το πραγματικό πρόβλημα είναι: Πως μπορεί ο πεπερασμένος νους του ανθρώπου να πετύχει μια λογική, αληθινή, και αντίστοιχη ενότητα σκέψης; Αυτή η κατάσταση του νου που γνωρίζει το σύμπαν μπορεί να επιτευχθεί μόνο αν γίνει αντιληπτό ότι το ποσοτικό γεγονός και η ποιοτική αξία έχουν κοινή αιτία στον Παραδείσιο Πατέρα. Μια τέτοια αντίληψη της πραγματικότητας αποδίδει μια ευρύτερη εμβάθυνση στην σκόπιμη ενότητα των συμπαντικών φαινομένων¨ αποκαλύπτει ακόμα ένα πνευματικό στόχο προοδευτικής προσωπικής επίτευξης. Και αυτή είναι μια έννοια ενότητας που μπορεί να διαισθανθεί τον αμετάβλητο φόντο ενός ζώντος σύμπαντος απρόσωπων σχέσεων που αλλάζουν διαρκώς και των εξελισσόμενων προσωπικών σχέσεων.

^{(1477.4) 133:5.9} Η ύλη και το πνεύμα και η κατάσταση που βρίσκεται ενδιάμεσά τους είναι τρία αλληλένδετα και αλληλοσυνδεδεμένα επίπεδα της αληθινής ενότητας του πραγματικού σύμπαντος. Άσχετα με το πόσο αποκλίνοντα μπορεί να δείχνουν τα συμπαντικά φαινόμενα γεγονότων και αξιών, είναι, παρόλα αυτά, ενοποιημένα στο Υπέρτατο.

^{(1477.5) 133:5.10} Η πραγματικότητα της υλικής ύπαρξης αποδίδεται στην μη αναγνωρισμένη ενέργεια καθώς και στην ορατή ύλη. Όταν οι ενέργειες του σύμπαντος επιβραδύνονται τόσο ώστε απαιτείται ο αναγκαίος βαθμός κίνησης, τότε, κάτω από ευνοϊκές συνθήκες, αυτές ακριβώς οι ενέργειες γίνονται μάζα. Και ας μην ξεχνάμε, ότι ο νους που μπορεί από μόνος του να αντιληφθεί την παρουσία των προφανών αληθειών είναι επίσης και ο ίδιος πραγματικός. Και η βασική αιτία αυτού του σύμπαντος ενεργειακής μάζας, νου, και πνεύματος, είναι αιώνια—υπάρχει και συνίσταται στην φύση και στις αντιδράσεις του Συμπαντικού Πατέρα και των απόλυτων ομότιμών του.

^{(1477.6) 133:5.11} Όλοι έμειναν άναυδοι με τα λόγια του Ιησού, και όταν ο Έλληνας ετοιμάστηκε να φύγει, είπε: «Επιτέλους τα μάτια μου είδαν έναν Εβραίο που σκέφτεται κάτι πέρα από την φυλετική υπεροχή και μιλά και για κάτι άλλο από την θρησκεία.» Και αποσύρθηκαν για την νύχτα.

^{(1477.7) 133:5.12} Η παραμονή τους στην Αθήνα ήταν ευχάριστη και ωφέλιμη, αλλά δεν ήταν ιδιαίτερα καρποφόρα από ανθρώπινες επαφές. Πάρα πολλοί Αθηναίοι εκείνων των ημερών ήταν είτε πνευματικά περήφανοι για την φήμη που είχαν παλιά ή ήταν νοητικά ανόητοι και αδαείς, σαν απόγονοι των κατώτερων σκλάβων εκείνων των παλαιότερων περιόδων όταν υπήρχε δόξα στην Ελλάδα και σοφία στο μυαλό των ανθρώπων της. Ακόμα και τότε, υπήρχαν ακόμα πολλά πρόθυμα πνεύματα ανάμεσα στους πολίτες της Αθήνας.

^{(1477.8) 133:6.1} Φεύγοντας από την Αθήνα, οι ταξιδιώτες πήγαν από τον δρόμο της Τρωάδας στην Έφεσο, την πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής επαρχίας της Ασίας. Πήγαν πολλές φορές στον φημισμένο ναό της Αρτέμιδος των Εφεσίων, περίπου δύο μίλια από την πόλη. Η Άρτεμις ήταν η πιο ημισμένη θεά όλης της Μικράς Ασίας και μια συνέχιση της παλαιότερης μητέρας θεάς των αρχαίων Ανατολικών καιρών. Το φανταχτερό είδωλο που στόλιζε τον τεράστιο ναό τον αφιερωμένο στην λατρεία της λεγόταν ότι είχε πέσει από τον ουρανό. Ο Γκανίντ είχε κάποιες παλιές αντιλήψεις εξαιτίας της πρώτης παιδείας του, να σέβεται τις απεικονίσεις σαν σύμβολα θεότητας, που δεν είχαν εξαλειφθεί ακόμα, γι αυτό θεώρησε καλό να αγοράσει μια μικρή ασημένια λειψανοθήκη προς τιμή της θεάς της γονιμότητας της Μικράς Ασίας. Εκείνη την νύχτα κουβέντιασαν εκτενώς για την λατρεία των πραγμάτων των κατασκευασμένων από τα ανθρώπινα χέρια.

^{(1478.1) 133:6.2} Την τρίτη μέρα της παραμονής τους περπατούσαν δίπλα στο ποτάμι για να παρατηρήσουν το καθάρισμα του στόμιου του λιμανιού. Το μεσημέρι μίλησαν με έναν νεαρό Φοίνικα που είχε πεθυμήσει την πατρίδα του και ήταν πολύ αποθαρρυμένος¨ αλλά κυρίως ζήλευε κάποιον άνθρωπο που είχε πάρει προαγωγή αντί για αυτόν. Ο Ιησούς του μίλησε ενθαρρυντικά και του ανάφερε την παλιά Εβραϊκή παροιμία: «Το χάρισμα κάθε ανθρώπου του κάνει χώρο και τον φέρνει μπροστά σε σπουδαίους ανθρώπους.»

^{(1478.2) 133:6.3} Από όλες τις μεγάλες πόλεις που επισκέφτηκαν σε αυτή τους την περιοδεία στην Μεσόγειο, εδώ εκπλήρωσαν σε αξία σχετικά ελάχιστα για το επόμενο έργο των Χριστιανών ιεραποστόλων. Ο Χριστιανισμός εξασφάλισε την αρχή του στην Έφεσο κυρίως με τις προσπάθειες του Παύλου, που έμεινε εκεί για πάνω από δύο χρόνια, φτιάχνοντας σκηνές για να βγάζει το ψωμί του και δίνοντας διαλέξεις για την θρησκεία και την φιλοσοφία κάθε νύχτα στην αίθουσα ακροάσεων της σχολής του Τυράννου.

^{(1478.3) 133:6.4} Υπήρχε κάποιος προοδευτικός στοχαστής συνδεδεμένος με αυτήν την τοπική φιλοσοφική σχολή, και ο Ιησούς είχε αρκετές καρποφόρες συναντήσεις μαζί του. Σε αυτές τις συνομιλίες ο Ιησούς συχνά χρησιμοποίησε την λέξη «ψυχή». Αυτός ο μορφωμένος Έλληνας τελικά τον ρώτησε τι εννοούσε με την λέξη «ψυχή», και αυτός του απάντησε:

^{(1478.4) 133:6.5} «Η ψυχή είναι το τμήμα του ανθρώπου που αυτό-αντανακλάται, διακρίνει την αλήθεια, και αντιλαμβάνεται το πνεύμα και πάντα εξυψώνει την ανθρώπινη ύπαρξη πάνω από το επίπεδο του ζωικού κόσμου. Η αυτογνωσία (αυτοσυνειδησία), από μόνη της, δεν είναι η ψυχή. Η ηθική αυτοσυνειδησία είναι πραγματική ανθρώπινη συνειδητοποίηση του εαυτού και αποτελεί το θεμέλιο της ανθρώπινης ψυχής, και η ψυχή είναι εκείνο το κομμάτι του ανθρώπου που αντιπροσωπεύει το δυναμικό της αξίας της επιβίωσης της ανθρώπινης εμπειρίας. Η ηθική επιλογή και η πνευματική επίτευξη, η ικανότητα να γνωρίσεις τον Θεό και η ώθηση να εξομοιωθείς με αυτόν, είναι τα χαρακτηριστικά της ψυχής. Η ψυχή του ανθρώπου δεν μπορεί να υπάρξει ξέχωρα από την ηθική σκέψη και την πνευματική δραστηριότητα. Μια στάσιμη ψυχή είναι ψυχή που πεθαίνει. Αλλά η ψυχή του ανθρώπου είναι ευδιάκριτη από το θεϊκό πνεύμα που κατοικεί μέσα στον νου. Το θεϊκό πνεύμα φτάνει την ίδια στιγμή με την πρώτη ηθική δραστηριότητα του ανθρώπινου νου, και αυτή είναι και η στιγμή της γέννησης της ψυχής.

^{(1478.5) 133:6.6} «Η σωτηρία ή η απώλεια μιας ψυχής έχει να κάνει με το αν η ηθική συνείδηση πετύχει την κατάσταση της αιώνιας ζωής ή όχι, μέσα από την αιώνια συμμαχία με το συνδεδεμένο αθάνατο εσωτερικά εγκατεστημένο πνεύμα. Η σωτηρία είναι η πνευματικοποίηση της αυτό- συνειδητοποίησης της ηθικής συνείδησης, που αρχίζει και αποκτά έτσι αξία επιβίωσης (αιώνιας ζωής). Όλες οι μορφές της ψυχικής σύγκρουσης συντελούν στην έλλειψη της αρμονίας ανάμεσα στην ηθική, ή την πνευματική, αυτό-συνείδησης και της απλά νοητικής αυτό- συνείδησης.

^{(1478.6) 133:6.7} «Η ανθρώπινη ψυχή, όταν ωριμάσει, εξευγενιστεί, και πνευματικοποιηθεί, πλησιάζει στην ουράνια κατάσταση στο ότι έρχεται κοντά στο να γίνει μια οντότητα ανάμεσα στο υλικό και το πνευματικό, τον υλικό εαυτό και το θεϊκό πνεύμα. Η εξελισσόμενη ψυχή μιας ανθρώπινης ύπαρξης είναι δύσκολο να περιγραφεί και πιο δύσκολο να αποδειχτεί επειδή δεν μπορεί να βρεθεί με τις μεθόδους της υλικής έρευνας, ή με την απλό πνευματικό έλεγχο. Παρά την αποτυχία και της υλικής επιστήμης και των πνευματικών μέτρων να ανακαλύψουν την ύπαρξη της ανθρώπινης ψυχής, κάθε άνθρωπος που διαθέτει ηθική συνείδηση γνωρίζει την ύπαρξη της δικής του ψυχής σαν μια πραγματική και αληθινή εμπειρία.»

^{(1479.1) 133:7.1} Σε λίγο καιρό οι ταξιδιώτες ξεκίνησαν για την Κύπρο, κάνοντας και μια στάση στην Ρόδο. Απόλαυσαν το μεγάλο ταξίδι στην θάλασσα και έφτασαν στο νησί του προορισμού τους πολύ ξεκούραστοι στο σώμα και ανανεωμένοι στο πνεύμα.

^{(1479.2) 133:7.2} Το σχέδιό τους ήταν να χαρούν μια μεγάλη περίοδο ξεκούρασης και διασκέδασης σε αυτήν τους την επίσκεψη στην Κύπρο, μιας και η περιοδεία τους στην Μεσόγειο πλησίαζε στο τέλος της. Ξεμπαρκάρισαν στην Πάφο και αμέσως άρχισαν να εφοδιάζονται με τα απαραίτητα για την παραμονή τους για αρκετές βδομάδες στα κοντινά βουνά. Την Τρίτη μέρα μετά την άφιξή τους ξεκίνησαν για τους λόφους με τα ζώα τα φορτωμένα με τις αποσκευές τους.

^{(1479.3) 133:7.3} Για δυο βδομάδες οι τρεις τους πέρασαν πολύ όμορφα, και τότε, εντελώς ξαφνικά, ο νεαρός Γκανίντ αρρώστησε σοβαρά. Για δυο βδομάδες υπόφερε από υψηλό πυρετό, πέφτοντας συχνά σε παραλήρημα¨ και ο Ιησούς και ο Γκονόντ είχαν πολύ δουλειά να περιποιούνται τον άρρωστο νέο. Ο Ιησούς φρόντιζε τον νέο με επιδεξιότητα και στοργή, και ο πατέρας τα είχε χάσει με την ευγένεια και την επιδεξιότητα με την οποία εκδήλωνε την βοήθειά του στον άρρωστο νέο. Βρισκόντουσαν μακριά από ανθρώπινες κατοικίες, και ο νέος ήταν πολύ άρρωστος για να μετακινηθεί¨ έτσι ετοιμάστηκαν να τον φροντίσουν όσο μπορούσαν καλύτερα μέχρι να αναρρώσει, εκεί που βρισκόντουσαν στα βουνά.

^{(1479.4) 133:7.4} Κατά την διάρκεια της ανάρρωσης του Γκανίντ που κράτησε τρεις βδομάδες ο Ιησούς του είπε πολλά ενδιαφέροντα πράγματα για την φύση και τις διάφορες διαθέσεις της. Και πόσο ωραία περνούσαν όταν περιπλανιόντουσαν στα βουνά, το αγόρι να κάνει ερωτήσεις, και ο Ιησούς να τις απαντά, και ο πατέρας να θαυμάζει την όλη διαδικασία.

^{(1479.5) 133:7.5} Την τελευταία βδομάδα της παραμονής τους στα βουνά ο Ιησούς και ο Γκανίντ είχαν μια μακροσκελή συνομιλία για τις λειτουργίες του ανθρώπινου νου. Μετά από πολλές ώρες συνομιλίας ο νέος έκανε την εξής ερώτηση: «Μα Δάσκαλε, τι εννοείς όταν λες ότι ο άνθρωπος βιώνει μια υψηλότερη μορφή αυτοσυνειδησίας από τα ζώα ακόμα και από τα εξυπνότερα;» Προσαρμοσμένα στην σύγχρονη φρασεολογία, ο Ιησούς απάντησε τα εξής:

^{(1479.6) 133:7.6} Γιε μου, ήδη σου έχω πει πολλά για τον νου του ανθρώπου και το θεϊκό πνεύμα που κατοικεί μέσα του, αλλά τώρα θα σου τονίσω ότι η αυτοσυνειδησία είναι μια πραγματικότητα. Όταν ένα ζώο γίνεται ενσυνείδητο, τότε γίνεται ένας πρωτόγονος άνθρωπος. Μια τέτοια επίτευξη είναι αποτέλεσμα ενός συντονισμού της λειτουργίας ανάμεσα στην απρόσωπη ενέργεια και τον νου που έχει συλλάβει το πνεύμα, και είναι αυτό το φαινόμενο που εγγυάται την προσφορά ενός απόλυτου εστιακού σημείου για την ανθρώπινη προσωπικότητα, το πνεύμα του Πατέρα στον ουρανό.

^{(1479.7) 133:7.7} Οι ιδέες δεν είναι απλά μια καταγραφή των εντυπώσεων¨ οι ιδέες είναι εντυπώσεις μαζί με τις στοχαστικές ερμηνείες του προσωπικού εαυτού¨ και ο εαυτός είναι κάτι περισσότερο από το σύνολο των εντυπώσεων κάποιου. Σε αυτό το σημείο αρχίζει να υπάρχει μια προσέγγιση στην ενότητα σε μια εξελισσόμενη προσωπικότητα, και αυτή η ενότητα προέρχεται από την εσωτερικά διαμένουσα παρουσία ενός τμήματος της απόλυτης ενότητας που ενεργοποιεί πνευματικά έναν τέτοιο ενσυνείδητο νου ζώωδους καταγωγής.

^{(1479.8) 133:7.8} Κανένα απλό ζώο δεν θα μπορούσε να κατέχει μια χρονική αυτοσυνειδησία. Τα ζώα κατέχουν έναν φυσιολογικό συντονισμό συνδεδεμένης εντύπωσης-αναγνώρισης και μνήμη από τότε και στο εξής, αλλά κανένα ζώο δεν βιώνει μια αναγνώριση εντύπωσης με σημασία ή δεν παρουσιάζει μια σκόπιμη σύνδεση αυτών των συνδυασμένων σωματικών βιωμάτων όπως εκδηλώνεται στα συμπεράσματα των νοητικών και στοχαστικών ανθρώπινων επεξεργασιών. Και αυτό το γεγονός ενσυνείδητης ύπαρξης, συνδεδεμένο με την πραγματικότητα της επακόλουθης πνευματικής εμπειρίας, κάνει τον άνθρωπο εν δυνάμει γιο του σύμπαντος και προδιαγράφει την τελική του επίτευξη της Υπέρτατης Ενότητας του σύμπαντος.

^{(1480.1) 133:7.9} Ούτε ο ανθρώπινος εαυτός είναι μόνο το σύνολο των διαδοχικών καταστάσεων συνείδησης. Χωρίς την αποτελεσματική λειτουργία πιο ταξινομημένη και συνδεδεμένη δεν θα υπήρχε επαρκής ενότητα για να εγγυηθεί τον προσδιορισμό του εαυτού. Ένας τέτοιος με ενοποιημένος νους δεν θα μπορούσε να αποκτήσει τα συνειδητά επίπεδα της ανθρώπινης κατάστασης. Αν οι σχέσεις της συνείδησης ήταν απλά τυχαίες, ο νους όλων των ανθρώπων τότε θα παρουσίαζε τις ανεξέλεγκτες και τυχαίες σχέσεις κάποιων φάσεων διανοητικής παράνοιας.

^{(1480.2) 133:7.10} Ένας ανθρώπινος νους, φτιαγμένος αποκλειστικά από την συνείδηση σωματικών εντυπώσεων, ποτέ δεν θα μπορούσε να φτάσει σε πνευματικά επίπεδα¨ αυτό το είδος υλικού νου δεν θα είχε καθόλου αίσθηση ηθικών αξιών και θα ήταν χωρίς κάποια καθοδηγητική αίσθηση πνευματικής κυριαρχίας που είναι τόσο βασική για να επιτευχθεί αρμονική προσωπική ενότητα στον χρόνο, και που είναι αχώριστη από την επιβίωση της προσωπικότητας στην αιωνιότητα.

^{(1480.3) 133:7.11} Το ανθρώπινο μυαλό νωρίς αρχίζει να παρουσιάζει ιδιότητες που είναι υπερ-υλικές¨ η αληθινά στοχαστική ανθρώπινη διάνοια δεν είναι εντελώς περιορισμένη από τα δεσμά του χρόνου. Το ότι τα άτομα διαφέρουν τόσο στην εκδήλωση της ζωής τους φανερώνει, όχι μόνο τα διαφορετικά γνωρίσματα της κληρονομικότητας και τις διάφορες επιδράσεις του περιβάλλοντος, αλλά επίσης και τον βαθμό ενοποίησης με το εσωτερικά διαμένων πνεύμα του Πατέρα που έχει επιτευχθεί από τον εαυτό, το μέτρο της ταύτισης του ενός με το άλλο.

^{(1480.4) 133:7.12} Το ανθρώπινο μυαλό δεν υπομένει καλά την σύγκρουση της διπλής υπακοής. Είναι σοβαρή δοκιμασία για την ψυχή να υπόκειται την εμπειρία μιας προσπάθειας να υπηρετήσει και το καλό και το κακό. Ο υπέρτατα ευτυχισμένος και αποτελεσματικά ενοποιημένος νους είναι αυτός που είναι αποκλειστικά αφοσιωμένος στην εκπλήρωση του θελήματος του Πατέρα στον ουρανό. Οι ανεπίλυτες συγκρούσεις καταστρέφουν την ενότητα και μπορούν να καταλήξουν σε αποσύνθεση του νου. Αλλά ο χαρακτήρας της ψυχής που επιβιώνει στην αιωνιότητα δεν καλλιεργείται προσπαθώντας να ασφαλίσει την ειρήνη του νου με οποιοδήποτε τίμημα, με την παράδοση των ευγενικών φιλοδοξιών, και από τον συμβιβασμό των πνευματικών ιδανικών¨ μια τέτοια ειρήνη επιτυγχάνεται περισσότερο από την γενναία διεκδίκηση του θριάμβου εκείνου που είναι αληθινό, και αυτή η νίκη πετυχαίνεται ξεπερνώντας το κακό με την δυνητική ισχύ του καλού.

^{(1480.5) 133:7.13} Την επόμενη μέρα αναχώρησαν για την Σαλαμίνα, όπου ξεκίνησαν για την Αντιόχεια στην ακτή της Συρίας.

^{(1480.6) 133:8.1} Η Αντιόχεια ήταν η πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής επαρχίας της Συρίας, και εδώ είχε την κατοικία του ο αυτοκρατορικός κυβερνήτης. Η Αντιόχεια είχε μισό εκατομμύριο κατοίκους¨ ήταν η τρίτη πόλη της αυτοκρατορίας σε μέγεθος και η πρώτη σε διαφθορά και σκανδαλώδη ανηθικότητα. Ο Γκονόντ είχε πολλές δουλειές εκεί¨ έτσι ο Ιησούς και ο Γκανίντ έμεναν για πολύ μόνοι τους. Πήγαν παντού σε αυτήν την πολύγλωσση πόλη εκτός από το άλσος της Δάφνης. Ο Γκονόντ και ο Γκανίντ επισκέφτηκαν το περίφημο ναό της ντροπής, αλλά ο Ιησούς αρνήθηκε να πάει μαζί τους. Τέτοιες σκηνές δεν σοκάριζαν και πολύ τους Ινδούς, αλλά ήταν απωθητικές για έναν ιδεαλιστή Εβραίο.

^{(1480.7) 133:8.2} Ο Ιησούς είχε γίνει σιωπηλός και σκεφτικός όσο πλησίαζαν στην Παλαιστίνη και στο τέλος του ταξιδιού τους. Μίλησε με λίγους ανθρώπους στην Αντιόχεια¨ σπάνια γύριζε στην πόλη. Αφού ρώτησε τον δάσκαλό του πολλές φορές γιατί έδειχνε τόσο λίγο ενδιαφέρον για την Αντιόχεια, τελικά ο Γκανίντ κατάφερε τον Ιησού να του πει: «Αυτή η πόλη δεν είναι μακριά από την Παλαιστίνη¨ ίσως κάποια μέρα γυρίσω πάλι εδώ.»

^{(1481.1) 133:8.3} Ο Γκανίντ είχε μια πολύ ενδιαφέρουσα εμπειρία στην Αντιόχεια. Αυτός ο νέος είχε αποδειχτεί πολύ ικανός μαθητής και ήδη είχε αρχίσει να κάνει πρακτική χρήση μερικών από τις διδασκαλίες του Ιησού. Υπήρχε κάποιος Ινδός που είχε σχέση με τις δουλειές του πατέρα του στην Αντιόχεια, και είχε γίνει τόσο δυσάρεστος και θυμωμένος που σκεφτόντουσαν να τον απολύσουν. Όταν ο Γκανίντ το άκουσε αυτό, πήρε την θέση του πατέρα του στην δουλειά και είχε μια μακροσκελή συνομιλία με αυτόν τον συμπατριώτη του. Αυτός ο άνθρωπος αισθανόταν ότι τον είχαν τοποθετήσει σε λάθος δουλειά. Ο Γκανίντ του είπε για τον Πατέρα στον ουρανό και με πολλούς τρόπους του ανέπτυξε τις θρησκευτικές του απόψεις. Αλλά από όσα είπε ο Γκανίντ, μια Εβραϊκή παροιμία έκανε το περισσότερο καλό, και αυτά τα σοφά λόγια ήταν: «Ότι κι αν τύχει να κάνεις, κάνε το όσο μπορείς καλύτερα.»

^{(1481.2) 133:8.4} Αφού ετοίμασαν τις αποσκευές τους για το καραβάνι με τις καμήλες, πήγαν στην Σιδώνα και από εκεί στην Δαμασκό, και μετά από τρεις μέρες ετοιμάστηκαν για την μεγάλη τους πορεία στην έρημο.

^{(1481.3) 133:9.1} Το ταξίδι με καραβάνι στην έρημο δεν ήταν καινούρια εμπειρία για αυτούς τους πολυταξιδεμένους ανθρώπους. Αφού ο Γκανίντ είδε τον δάσκαλό του να βοηθά στο φόρτωμα των είκοσι καμήλων τους και τον παρατήρησε να προσφέρεται να οδηγήσει το δικό τους ζώο, αναφώνησε, «Δάσκαλε, υπάρχει τίποτα που να μην μπορείς να κάνεις;» Ο Ιησούς μόνο χαμογέλασε, και είπε: «Σίγουρα τα μάτια του εργατικού μαθητή τιμούν τον δάσκαλό του.» Και έτσι ξεκίνησαν για την αρχαία πόλη Ουρ.

^{(1481.4) 133:9.2} Ο Ιησούς ενδιαφερόταν πολύ για την παλιά ιστορία της Ουρ, το μέρος που γεννήθηκε ο Αβραάμ, και ενθουσιάστηκε και με τα ερείπια και τις παραδόσεις της πόλης Σούσα, τόσο που ο Γκονόντ και ο Γκανίντ παρέτειναν την παραμονή τους σε αυτά τα μέρη τρεις εβδομάδες για να μπορέσει ο Ιησούς να αφιερώσει περισσότερο χρόνο για τις έρευνές του και να έχουν έτσι περισσότερες ευκαιρίες να τον πείσουν να πάει μαζί τους στην Ινδία.

^{(1481.5) 133:9.3} Στην Ουρ ο Γκανίντ και ο Ιησούς είχαν μια μεγάλη συνομιλία για την διαφορά ανάμεσα στην γνώση, την σοφία και την αλήθεια. Γοητεύτηκε πολύ από αυτά που του είπε ο σοφός Εβραίος: «Η σοφία είναι το κυριότερο πράγμα¨ γι αυτό να αποκτήσεις σοφία. Με όλη σου την αναζήτηση για την γνώση, να αποκτήσεις κατανόηση. Να εξυψώνεις την σοφία και αυτή θα σε προωθήσει. Θα σε τιμήσει αν την αγκαλιάσεις.»

^{(1481.6) 133:9.4} Τελικά ήρθε και η ημέρα του αποχωρισμού. Όλοι φάνηκαν γενναίοι, ειδικά ο νέος, αλλά ήταν δοκιμασία. Τα μάτια τους είχαν δακρύσει, αλλά οι καρδιές τους ήταν θαρραλέες. Αποχαιρετώντας τον δάσκαλό του, ο Γκανίντ είπε: «Αντίο, Δάσκαλε, αλλά όχι για πάντα .Όταν έρθω ξανά στην Δαμασκό θα σε αναζητήσω. Σε αγαπώ, γιατί νομίζω ότι ο Πατέρας στον ουρανό πρέπει να είναι κάπως σαν εσένα¨ τουλάχιστον ξέρω ότι είσαι κατά πολύ σαν αυτά που μου έχεις πει για αυτόν. Θα θυμάμαι την διδασκαλία σου, αλλά κυρίως , ποτέ δεν θα ξεχάσω εσένα.» Ο πατέρας είπε: «Αντίο στον σπουδαίο δάσκαλο, αυτόν που μας έκανε καλύτερους και μας βοήθησε να γνωρίσουμε τον Θεό.» Και ο Ιησούς απάντησε, «Ειρήνη σε σας, και είθε οι ευλογίες του Πατέρα στον ουρανό να είναι πάντα μαζί σας.»και ο Ιησούς στάθηκε στην ακτή και παρακολουθούσε την μικρή βάρκα που τους μετέφερε στο αγκυροβολημένο τους πλοίο. Έτσι ο Κύριος άφησε τους φίλους του από την Ινδία στο Χαράξ, και δεν τους ξαναείδε σε αυτόν τον κόσμο¨ ούτε και αυτοί, σε αυτόν τον κόσμο, θα μάθαιναν ποτέ ότι ο άνδρας που αργο΄τερα έγινε γνωστός σαν ο Ιησούς από την Ναζαρέτ δεν ήταν άλλος από τον φίλο τους που μόλις είχαν αποχωριστεί—τον Ιωσουά τον δάσκαλο.

^{(1481.7) 133:9.5} Στην Ινδία, ο Γκανίντ μεγάλωσε και έγινε άνθρωπος με επιρροή, ένας άξιος διάδοχος του επιφανούς πατέρα του, και διέδωσε εκεί στα ξένα πολλές από τις ευγενικές αλήθειες που είχε μάθει από τον Ιησού, τον αγαπημένο του δάσκαλο. Αργότερα στην ζωή του, όταν κάποια στιγμή άκουσε για τον παράξενο δάσκαλο στην Παλαιστίνη που τελείωσε στην ζωή του πάνω στον σταυρό, αν και αναγνώρισε την ομοιότητα ανάμεσα στο ευαγγέλιο αυτού του Υιού του Ανθρώπου και στις διδασκαλίες του Εβραίου δασκάλου του, ποτέ δεν του πέρασε από το μυαλό ότι αυτοί οι δύο ήταν στην πραγματικότητα ο ίδιος άνθρωπος.

^{(1482.1) 133:9.6} Έτσι τελείωσε αυτό το κεφάλαιο της ζωής του Υιού του Ανθρώπου που θα μπορούσε να ονομαστεί: Η αποστολή του Ιωσουά του διδασκάλου.