ΕΓΓΡΑΦΟ 137, ΣΤΗΝ ΓΑΛΙΛΑΙΑ

^{(1524.1) 137:0.1} Νωρίς το Σάββατο το πρωί στις 23 Φεβρουαρίου , το 26 μ.Χ. ο Ιησούς κατέβηκε από τους λόφους για να γυρίσει στην παρέα του Ιωάννη στην Πέλλα. Όλη εκείνη την ημέρα ο Ιησούς ανακατευόταν με το πλήθος. Βοήθησε έναν νέο που είχε τραυματιστεί σε μια πτώση και πήγε σε ένα κοντινό χωριό της Πέλλας για να παραδώσει το αγόρι ασφαλές στα χέρια των γονιών του.

^{(1524.2) 137:1.1} Εκείνο το Σάββατο δύο από τους σπουδαιότερους μαθητές του Ιωάννη πέρασαν πολύ χρόνο με τον Ιησού. Από όλους τους οπαδούς του Ιωάννη κάποιος με το όνομα Ανδρέας εντυπωσιάστηκε περισσότερο με τον Ιησού¨ τον συνόδεψε στο ταξίδι του για την Πέλλα με το τραυματισμένο αγόρι. Γυρίζοντας πίσω στον Ιωάννη ρωτούσε τον Ιησού πολλές ερωτήσεις, και λίγο πριν φτάσουν στον προορισμό τους, οι δυο τους σταμάτησαν για μια σύντομη κουβέντα, κατά την διάρκεια της οποίας ο Ανδρέας είπε: «Σε παρατηρώ από τότε που ήρθες στην Καπερναούμ, και πιστεύω ότι είσαι ο νέος διδάσκαλος, και παρόλο που δεν καταλαβαίνω όλες τις διδασκαλίες σου, έχω αποφασίσει να σε ακολουθήσω¨ θα ήθελα να κάθομαι στα πόδια σου και να μάθω τα πάντα για το νέο βασίλειο.» Και ο Ιησούς, με εγκάρδια βεβαιότητα καλωσόρισε τον Ανδρέα σαν τον πρώτο από τους αποστόλους του, εκείνη την ομάδα των δώδεκα που θα εργαζόντουσαν μαζί του για το έργο της ίδρυσης της νέας βασιλείας του Θεού στις καρδιές των ανθρώπων.

^{(1524.3) 137:1.2} Ο Ανδρέας ήταν ένας σιωπηλός θεατής, και ειλικρινής πιστός στο έργο του Ιωάννη, και είχε έναν πολύ ικανό και ενθουσιώδη αδερφό, τον Σίμωνα, που ήταν ένας από τους πρώτους μαθητές του Ιωάννη. Δεν θα ήταν εσφαλμένο να λέγαμε ότι ο Σίμων ήταν ένας από τους κύριους υποστηρικτές του Ιωάννη.

^{(1524.4) 137:1.3} Σύντομα μετά την επιστροφή του Ιησού και του Ανδρέα στον καταυλισμό, ο Ανδρέας αναζήτησε τον αδερφό του τον Σίμωνα, και παίρνοντάς τον παράμερα, τον πληροφόρησε ότι είχε κατασταλάξει ότι ο Ιησούς ήταν ο μεγάλος Διδάσκαλος, και ότι του ζήτησε να γίνει μαθητής του. Συνέχισε και του είπε ότι ο Ιησούς είχε δεχτεί την προσφορά των υπηρεσιών του και του πρότεινε να κάνει και αυτός (ο Σίμων) το ίδιο και να πάει στον Ιησού και να του προσφέρει τις υπηρεσίες του για την νέα βασιλεία. Και ο Σίμων είπε: «Από τότε που ήρθε αυτός ο άνθρωπος να εργαστεί στο εργαστήριο του Ζεβεδαίου, πίστεψα ότι αυτός ο άνθρωπος είναι σταλμένος από τον Θεό, αλλά τι θα κάνουμε με τον Ιωάννη; Να τον απαρνηθούμε; Είναι σωστό να κάνουμε κάτι τέτοιο;» Έτσι συμφώνησαν να πάνε αμέσως να συμβουλευτούν τον Ιωάννη. Ο Ιωάννης λυπήθηκε με την σκέψη ότι θα χάσει δύο από τους ικανούς συμβούλους του και από τους πιο υποσχόμενους μαθητές του, αλλά με θάρρος τους απάντησε, λέγοντας: «Αυτό δεν είναι παρά η αρχή¨ σύντομα το έργο μου θα τελειώσει, και θα γίνουμε όλοι μαθητές του.» Τότε ο Ανδρέας έγνεψε στον Ιησού να έρθει παράμερα ενώ την ίδια στιγμή ανακοίνωνε ότι ο αδερφός του επιθυμούσε να καταταγεί και αυτός στην υπηρεσία του νέου βασιλείου. Και καλωσορίζοντας τον Σίμωνα σαν δεύτερο απόστολό του, ο Ιησούς είπε: «Σίμωνα ο ενθουσιασμός είναι αξιέπαινος, αλλά είναι επικίνδυνος για το έργο της βασιλείας. Σε συμβουλεύω να γίνεις πιο συγκρατημένος στα λόγια σου. Θα ήθελα να αλλάξω το όνομά σου σε Πέτρο.»

^{(1525.1) 137:1.4} Οι γονείς του τραυματισμένου παιδιού που ζούσαν στην Πέλλα είχαν παρακαλέσει τον Ιησού να περάσει την νύχτα μαζί τους, να κάνει το σπίτι τους σπίτι του, και αυτός τους το υποσχέθηκε. Πριν αφήσει τον Ανδρέα και τον αδερφό του, ο Ιησούς είπε: «Νωρίς το πρωί φεύγουμε για την Γαλιλαία.»

^{(1525.2) 137:1.5} Αφού ο Ιησούς είχε γυρίσει στην Πέλλα για να περάσει την νύχτα, και ενώ ο Ανδρέας και ο Σίμων συζητούσαν ακόμα για την φύση των υπηρεσιών τους για την ίδρυση του επερχόμενου βασιλείου, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης οι γιοι του Ζεβεδαίου έφτασαν εκεί, έχοντας μόλις επιστρέψει από την χρονοβόρα και μάταιη αναζήτησή τους στους λόφους για τον Ιησού. Όταν άκουσαν τον Σιμωνα να λέει πως αυτός και ο αδερφός του, ο Ανδρέας, είχαν γίνει δεκτοί σαν οι πρώτοι σύμβουλοι του νέου βασιλείου, και ότι θα έφευγαν με τον νέο τους Αφέντη το πρωί για την Γαλιλαία, και ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης λυπήθηκαν. Γνώριζαν τον Ιησού αρκετό καιρό, και τον αγαπούσαν. Τον αναζητούσαν πολλές μέρες στους λόφους, και τώρα που γύρισαν άκουσαν ότι άλλοι είχαν προτιμηθεί από αυτούς. Ρώτησαν που είχε πάει ο Ιησούς και έσπευσαν να τον βρουν.

^{(1525.3) 137:1.6} Ο Ιησούς κοιμόταν όταν έφτασαν στο μέρος που διέμενε, αλλά τον ξύπνησαν λέγοντας: «Πως γίνεται και, ενώ εμείς που έχουμε ζήσει μαζί σου τόσο καιρό σε ψάχνουμε στους λόφους, και εσύ να προτιμάς άλλους από εμάς και διαλέγεις τον Ανδρέα και τον Σίμωνα σαν τους πρώτους συνεργάτες σου για το νέο βασίλειο;» Και ο Ιησούς τους απάντησε, «Ας ηρεμήσουν οι καρδιές σας και αναρωτηθείτε: ποιος σας είπε να αναζητήσετε τον Υιό του Ανθρώπου όταν αυτός βρισκόταν σε δουλειά του Πατέρα του;» Αφού επανέλαβαν τις λεπτομέρειες της χρονοβόρας αναζήτησής τους στους λόφους, ο Ιησούς τους συμβούλεψε ακόμα: «Θα έπρεπε να μάθετε να αναζητάτε το μυστικό του νέου βασιλείου στις καρδιές σας και όχι στους λόφους. Αυτό που ψάχνατε βρισκόταν ήδη στις ψυχές σας. Εσείς είσαστε πραγματικά αδέρφια μου—δεν ήταν ανάγκη να σας δεχτώ—ήδη ήσασταν του βασιλείου, και θα έπρεπε να είσαστε χαρούμενοι, και να ετοιμαζόσαστε να έρθετε και εσείς μαζί μας αύριο στην Γαλιλαία.» Ο Ιωάννης τότε πήρε το θάρρος και ρώτησε, «Μα Κύριε, εγώ και ο Ιάκωβος θα είμαστε ίσοι συνεργάτες σου στην νέα βασιλεία με τον Ανδρέα και τον Σίμωνα;» Και ο Ιησούς, βάζοντας το χέρια του πάνω στους ώμους τους, είπε: «Αδέρφια μου, ήσασταν ήδη μαζί μου στο πνεύμα της βασιλείας, πριν ακόμα αυτοί οι άλλοι ζητήσουν να τους δεχτώ. Εσείς, αδερφοί μου, δεν χρειάζεται να ζητάτε να μπείτε στο βασίλειο¨ ήσασταν μαζί μου στο βασίλειο από την αρχή. Στους ανθρώπους, ίσως να φαίνεται ότι άλλοι έχουν προηγηθεί από σας, αλλά στην καρδιά μου σας είχα ήδη υπολογίσει στα συμβούλια του βασιλείου, πριν εσείς ακόμα σκεφτείτε να μου το ζητήσετε. Αλλά θα μπορούσατε να ήσαστε οι πρώτοι και για τους ανθρώπους αν δεν απουσιάζατε για ένα καλοπροαίρετο αλλά αυθαίρετο έργο αναζήτησης κάποιου που δεν είχε χαθεί. Στο επερχόμενο βασίλειο, να μην ασχολείστε με πράγματα που ενισχύουν το άγχος σας αλλά πάντα να νοιάζεστε να κάνετε το θέλημα του Πατέρα που είναι στον ουρανό.»

^{(1525.4) 137:1.7} Ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης δέχτηκαν την επίπληξη με ευγένεια¨ ποτέ ξανά δεν ζήλεψαν τον Ανδρέα και τον Σίμωνα. Και ετοιμάστηκαν, μαζί με τους άλλους δύο αποστόλους, να αναχωρήσουν για την Γαλιλαία το επόμενο πρωινό. Από εκείνη την ημέρα και στο εξής ο όρος απόστολος χρησιμοποιείτο για να διαχωρίζεται η επιλεγμένη οικογένεια των συμβούλων του Ιησού από το τεράστιο πλήθος πιστών μαθητών που τον άρχισαν να τον ακολουθούν στο εγγύς μέλλον.

^{(1525.5) 137:1.8} Αργά εκείνο το βράδυ, ο Ιάκωβος, ο Ιωάννης, ο Ανδρέας, και ο Σίμων συνομίλησαν με τον Ιωάννη τον Βαπτιστή, και με δακρυσμένα μάτια μα σταθερή φωνή ο ακλόνητος Ιουδαίος προφήτης παράδωσε δύο από τους ηγετικούς μαθητές του για να γίνουν απόστολοι του Γαλιλαίου Πρίγκιπα του επερχόμενου βασιλείου.

^{(1526.1) 137:2.1} Την Κυριακή το πρωί, στις 24 Φεβρουαρίου, του 26 μ.Χ, ο Ιησούς άφησε τον Ιωάννη τον Βαπτιστή στον ποταμό κοντά στην Πέλλα, για να μην τον δει ποτέ πια στην σάρκα.

^{(1526.2) 137:2.2} Εκείνη την ημέρα, όταν ο Ιησούς και οι τέσσερίς του μαθητές έφευγαν για την Γαλιλαία, γινόταν μεγάλος σάλος στον καταυλισμό των οπαδών του Ιωάννη. Ο πρώτος μεγάλος διχασμός θα συνέβαινε πολύ σύντομα. Την προηγούμενη μέρα, ο Ιωάννης είχε κάνει την κατηγορηματική του ανακοίνωση στον Ανδρέα και τον Έζρα ότι ο Ιησούς ήταν ο Απελευθερωτής. Ο Ανδρέας αποφάσισε να ακολουθήσει τον Ιησού, αλλά οΈζρα απόρριπτε τον ήπιων τόνων ξυλουργό από την Ναζαρέτ, δηλώνοντας στους συνεργάτες του: «Ο Προφήτης Δανιήλ δηλώνει ότι ο Υιός του Ανθρώπου θα έρθει με τα σύννεφα του ουρανού, με δύναμη και μεγάλη δόξα. Αυτός ο Γαλιλαίος ξυλουργός, ο κατασκευαστής βαρκών από την Καπερναούμ, δεν μπορεί να είναι ο Απελευθερωτής. Μπορεί ποτέ ένα τέτοιο δώρο από τον Θεό να βγει από την Ναζαρέτ; Αυτός ο Ιησούς είναι ένας συγγενής του Ιωάννη, και από την πολλή καλοσύνη της καρδιάς του ο δάσκαλός μας έχει εξαπατηθεί. Ας μείνουμε μακριά από αυτόν τον ψεύτικο Μεσσία.» Όταν ο Ιωάννης επίπληξε τον Έζρα για αυτές του τις δηλώσεις, αυτός έφυγε με πολλούς μαθητές και έσπευσαν προς τα νότια. Και αυτή η ομάδα συνέχισε να βαπτίζει στο όνομα του Ιωάννη και τελικά ίδρυσε μια σχισματική ομάδα που πίστευε στον Ιωάννη αλλά αρνιόταν να δεχτεί τον Ιησού. Ένα υπόλειμμα αυτής της ομάδας επιμένει ακόμα στην Μεσοποταμία ακόμα και μέχρι σήμερα.

^{(1526.3) 137:2.3} Ενώ λοιπόν προμηνυόντουσαν φασαρίες ανάμεσα στους οπαδούς του Ιωάννη, ο Ιησούς και οι τέσσερις μαθητές- απόστολοί βρισκόντουσαν στον δρόμο τους για την Γαλιλαία. Πριν διασχίσουν τον Ιορδάνη, για να πάνε στην Ναζαρέτ μέσω Ναϊν, ο Ιησούς κοιτάζοντας μπροστά στον δρόμο, είδε κάποιον Φίλιππο από την Βηθσαϊδά με έναν φίλο του που ερχόντουσαν προς το μέρος τους. Ο Ιησούς γνώριζε τον Φίλιππο από παλιά, και ήταν επίσης γνωστός και σε όλους τους τέσσερις απόστολους. Είχαν ξεκινήσει με τον φίλο του τον Ναθαναήλ να επισκεφτούν τον Ιωάννη στην Πέλλα για να μάθουν περισσότερα για την επερχόμενη βασιλεία του Θεού, και ενθουσιάστηκαν που συνάντησαν τον Ιησού. Ο Φίλιππος ήταν θαυμαστής του Ιησού από τότε που αυτός είχε πάει στην Καπερναούμ για πρώτη φορά. Αλλά ο Ναθαναήλ, που ζούσε στην Κανά της Γαλιλαίας, δεν γνώριζε τον Ιησού. Ο Φίλιππος προχώρησε να χαιρετήσει τους φίλους του ενώ ο Ναθαναήλ αναπαυόταν κάτω από την σκιά ενός δέντρου δίπλα στον δρόμο.

^{(1526.4) 137:2.4} Ο Πέτρος πήρε τον Φίλιππο παράμερα και του εξήγησε ότι αυτοί, αναφερόμενος στον εαυτό του , τον Ανδρέα, τον Ιάκωβο, και τον Ιωάννη, είχαν όλοι γίνει συνεργάτες του Ιησού στο νέο βασίλειο και προέτρεψε θερμά τον Φίλιππο να προσφερθεί και αυτός να υπηρετήσει το νέο βασίλειο. Ο Φίλιππος βρισκόταν σε δίλημμα. Τι να έκανε; Εδώ, χωρίς καμιά προειδοποίηση—δίπλα στον δρόμο κοντά στον Ιορδάνη—είχε βρεθεί μπροστά στην σοβαρότερη απόφαση της ζωής του. Εκείνη την στιγμή κουβέντιαζε έντονα με τον Πέτρο, τον Ανδρέα, και τον Ιωάννη ενώ ο Ιησούς περιέγραφε σε γενικές γραμμές στον Ιάκωβο το ταξίδι μέσα στην Γαλιλαία και έπειτα στην Καπερναούμ. Τελικά, ο Ανδρέας πρότεινε στον Φίλιππο, «Γιατί δεν ρωτάς τον Δάσκαλο;»

^{(1526.5) 137:2.5} Ξαφνικά ο Φίλιππος σκέφτηκε ότι ο Ιησούς ήταν πραγματικά ένας σπουδαίος άνθρωπος, πιθανόν ο Μεσσίας, και αποφάσισε να ακολουθήσει την απόφαση του Ιησού για αυτό το θέμα¨ και πήγε κατευθείαν σε αυτόν, και τον ρώτησε, «Δάσκαλε, να πάω στον Ιωάννη ή να έρθω και εγώ με τους φίλους μου που σε ακολουθούν;» Και ο Ιησούς απάντησε, «Ακολούθησέ με». Ο Φίλιππος ενθουσιάστηκε από την βεβαιότητα ότι είχε βρει τον Απελευθερωτή.

^{(1526.6) 137:2.6} Ο Φίλιππος τώρα έγνεψε στην συντροφιά να μείνει εκεί που ήταν ενώ αυτός έσπευσε να πει τα νέα για την απόφασή του στον φίλο του τον Ναθαναήλ, που βρισκόταν ακόμα κάτω από την μουριά, σκεφτόμενος τα όσα είχε ακούσει για τον Ιωάννη τον Βαπτιστή, το επερχόμενο βασίλειο, και τον αναμενόμενο Μεσσία. Ο Φίλιππος τον διέκοψε από αυτές του τις σκέψεις, αναφωνώντας, « Βρήκα τον Απελευθερωτή, αυτόν για τον οποίον ο Μωυσής και οι προφήτες έγραψαν και τον οποίο ανάγγελλε ο Ιωάννης.» Και ο Ναθαναήλ, ρώτησε, «Από πού είναι αυτός ο δάσκαλος;» Και ο Φίλιππος απάντησε, «Είναι ο Ιησούς από την Ναζαρέτ, ο γιος του Ιωσήφ, του ξυλουργού, που τελευταία διέμενε στην Καπερναούμ.» Και τότε, κάπως σοκαρισμένος, ο Ναθαναήλ ρώτησε, «Μπορεί κάτι τόσο καλό να βγει από την Ναζαρέτ;» Αλλά ο Φίλιππος παίρνοντάς τον από το χέρι, είπε, « Έλα να δεις.»

^{(1527.1) 137:2.7} Ο Φίλιππος οδήγησε τον Ναθαναήλ στον Ιησού, που κοιτάζοντας με καλοσύνη το πρόσωπο ενός ειλικρινούς αμφισβητία, είπε: «Κοιτάξτε έναν γνήσιο Ισραηλίτη, στον οποίο δεν υπάρχει τίποτα απατηλό. Ακολούθησέ με.» Και ο Ναθαναήλ γυρίζοντας προς τον Φίλιππο, είπε: «Έχεις δίκιο. Αυτός είναι πραγματικά ένας κύριος των ανθρώπων. Θα τον ακολουθήσω και εγώ, αν είμαι άξιος.» Και ο Ιησούς έγνεψε στον Ναθαναήλ, λέγοντας πάλι, «Ακολούθησέ με.»

^{(1527.2) 137:2.8} Ο Ιησούς είχε τώρα μαζέψει το μισό από το μελλοντικό σώμα των κοντινών συνεργατών του, πέντε που τον γνώριζαν από παλιά και έναν ξένο, τον Ναθαναήλ. Χωρίς άλλη καθυστέρηση διέσχισαν τον Ιορδάνη και περνώντας από το χωριό Ναϊν, έφτασαν στην Ναζαρέτ αργά εκείνο το βράδυ.

^{(1527.3) 137:2.9} Όλοι πέρασαν την νύχτα με τον Ιωσήφ στο σπίτι της παιδικής ηλικίας του Ιησού. Οι συνεργάτες του Ιησού δεν μπορούσαν να καταλάβουν γιατί ο νέος τους διδάσκαλος ήθελε τόσο πολύ να καταστρέψει κάθε ίχνος των γραπτών του που είχαν μείνει στο σπίτι με την μορφή των Δέκα Εντολών και άλλα γνωμικά και ρητά. Αλλά αυτή η διαδικασία, μαζί με το γεγονός ότι μετέπειτα δεν τον είδαν ποτέ να γράφει—παρά μόνο πάνω στο χώμα ή στην άμμο—έκανε βαθιά εντύπωση στο μυαλό τους.

^{(1527.4) 137:3.1} Την επόμενη μέρα ο Ιησούς έστειλε τους αποστόλους του στην Κανά, εφόσον όλοι τους ήταν καλεσμένοι στον γάμο μιας επιφανούς νεαρής γυναίκας εκείνης της πόλης, ενώ αυτός ετοιμάστηκε να κάνει μια σύντομη επίσκεψη στην μητέρα του στην Καπερναούμ, σταματώντας στα Μάγδαλα να δει και τον αδερφό του τον Ιούδα.

^{(1527.5) 137:3.2} Πριν φύγει από την Ναζαρέτ, οι νέοι συνεργάτες του Ιησού είπαν στον Ιωσήφ και στα άλλα μέλη της οικογένειας του Ιησού για τα θαυμάσια γεγονότα του πρόσφατου παρελθόντος και εξέφρασαν ελεύθερα την πεποίθησή τους ότι ο Ιησούς ήταν ο από πολύ καρό αναμενόμενος απελευθερωτής. Και αυτά τα μέλη της οικογένειας του Ιησού μίλησαν για όλα αυτά, και ο Ιωσήφ είπε: «Ίσως, τελικά, η Μητέρα να είχε δίκιο—ίσως ο παράξενος αδερφός μας να είναι ο ερχόμενος βασιλέας.»

^{(1527.6) 137:3.3} Ο Ιούδας ήταν παρών στην βάπτιση του Ιησού και, με τον αδερφό του τον Ιάκωβο, πίστευαν απόλυτα για την αποστολή του Ιησού στην γη. Παρόλο που και ο Ιάκωβος και ο Ιούδας ήταν μπερδεμένοι σχετικά την φύση της αποστολής του αδερφού τους, είχαν αναπτερωθεί όλες οι παλιές ελπίδες της μητέρας τους για το ότι ο Ιησούς ήταν ο Μεσσίας, ο υιός του Δαβίδ, και ενθάρρυνε τους γιους της να έχουν πίστη ότι ο αδερφός τους είναι ο απελευθερωτής του Ισραήλ.

^{(1527.7) 137:3.4} Ο Ιησούς έφτασε στην Καπερναούμ την Δευτέρα την νύχτα, αλλά δεν πήγε στο δικό του σπίτι, όπου ζούσαν ο Ιάκωβος και η μητέρα του¨ πήγε κατευθείαν στο σπίτι του Ζεβεδαίου. Όλοι του οι φίλοι στην Καπερναούμ είδαν μια μεγάλη κι ευχάριστη αλλαγή σε αυτόν. Για άλλη μια φορά έδειχνε σχετικά ευδιάθετος και ήταν πιο πολύ ο παλιός του εαυτός, τα πρώτα χρόνια στην Ναζαρέτ. Για χρόνια πριν την βάπτισή του και στις περιόδους της απομόνωσης ακριβώς πριν και μετά, γινόταν όλο και περισσότερο σοβαρός και κλειστός. Τώρα φαινόταν σε όλους φαινόταν πάλι σαν τον παλιό του εαυτό. Υπήρχε βέβαια σε αυτόν κάτι το μεγαλοπρεπές και εξυψωμένο, αλλά ήταν πάλι ανέμελος και ευδιάθετος.

^{(1528.1) 137:3.5} Η Μαρία ήταν καιγόταν από προσδοκία. Προέβλεπε ότι η υπόσχεση του Γαβριήλ πολύ γρήγορα θα εκπληρωνόταν. Περίμενε ότι όλη η Παλαιστίνη σύντομα θα ξαφνιαζόταν και θα σοκαριζόταν από την θαυμαστή αποκάλυψη του γιου της σαν υπερφυσικός βασιλέας των Ιουδαίων. Αλλά σε όλες τις πολλές ερωτήσεις που του έκαναν η μητέρα του, ο Ιάκωβος, ο Ιούδας, και ο Ζεβεδαίος, ο Ιησούς χαμογελώντας απαντούσε μόνο: «Καλύτερα να καθίσω εδώ για ένα διάστημα¨ πρέπει να κάνω το θέλημα του Πατέρα μου που είναι στον ουρανό.»

^{(1528.2) 137:3.6} Την επόμενη μέρα, Τρίτη, όλοι ταξίδεψαν για την Κανά για τον γάμο της Ναόμι, που θα γινόταν την επόμενη μέρα. Και παρά τις συνεχείς προειδοποιήσεις του Ιησού να μην πουν σε κανέναν γι αυτόν «μέχρι να έρθει η ώρα του Πατέρα,» αυτοί επέμειναν να διαδίδουν σιωπηλά τα νέα ότι είχαν βρει τον Απελευθερωτή. Όλοι τους ήταν πεπεισμένοι ότι ο Ιησούς θα εγκαινίαζε την ανάληψη της Μεσσιανικής εξουσίας του στον επικείμενο γάμο στην Κανά, και ότι θα το έκανε αυτό με μεγάλη δύναμη και ουράνιο μεγαλείο. Θυμόντουσαν για τα φαινόμενα που είχαν ακούσει για την βάπτισή του, και πιστευαν ότι η μελλοντική του πορεία στην γη θα σημαδευόταν από όλο και περισσότερες εκδηλώσεις υπερφυσικών θαυμάτων και θαυμαστών επιδείξεων. Έτσι, όλη η ύπαιθρος ετοιμαζόταν να συγκεντρωθεί στην Κανά για την γαμήλια εορτή της Ναόμι και του Ιοχάβ του γιου του Ναθαναήλ.

^{(1528.3) 137:3.7} Η Μαρία είχε πολλά χρόνια να χαρεί τόσο πολύ. Ταξίδεψε για την Κανά με το πνεύμα της βασιλομήτορος που πηγαίνει να παρακολουθήσει την στέψη του γιου της. Η οικογένεια και οι φίλοι του Ιησού είχαν να τον δουν τόσο ανέμελο και χαρούμενο, και να νοιάζεται τόσο για τις επιθυμίες των συνεργατών του με τόση κατανόηση, από τότε που ήταν δεκατριών χρονών. Και έτσι όλοι ψιθύριζαν μεταξύ τους, σε μικρές ομάδες, και αναρωτιόντουσαν τι θα συνέβαινε. Τι θα έκανε αυτός ο παράξενος άνθρωπος; Πως θα εισήγαγε την δόξα του επερχόμενου βασιλείου; Και όλοι ήταν ενθουσιασμένοι με την σκέψη ότι θα παρευρισκόντουσαν για να δουν την αποκάλυψη της ισχύος και της δύναμης του Θεού του Ισραήλ.

^{(1528.4) 137:4.1} Μέχρι το μεσημέρι της Τετάρτης σχεδόν χίλιοι καλεσμένοι είχαν φτάσει στην Κανά, τέσσερις φορές περισσότεροι από τον αριθμό που ήταν καλεσμένος για την γαμήλια εορτή. Ήταν Ιουδαϊκό έθιμο να γιορτάζουν τους γάμους την Τετάρτη, και οι προσκλήσεις είχαν σταλεί ένα μήνα πριν. Το πρωί και νωρίς το απόγευμα φαινόταν περισσότερο σαν μια λαϊκή υποδοχή του Ιησού παρά σαν γάμος. Όλοι ήθελαν να χαιρετήσουν αυτόν τον σχεδόν διάσημο Γαλιλαίο, και αυτός ήταν πολύ εγκάρδιος με όλους, νέους και γέρους, Εβραίους και μη. Και όλοι χάρηκαν όταν ο Ιησούς δέχτηκε να οδηγήσει την προκαταρκτική γαμήλια πομπή.

^{(1528.5) 137:4.2} Ο Ιησούς τώρα γνώριζε πολύ καλά την ανθρώπινη ύπαρξή του, την θεϊκή του προ- ύπαρξη, και την κατάσταση των συνδυασμένων, ή συγχωνευμένων, φύσεών του, της ανθρώπινης και της θεϊκής. Με τέλεια αυτοκυριαρχία μπορούσε την μια στιγμή αναπαραστήσει των ανθρώπινο ρόλο του ή αμέσως να αναλάβει τα προσωπικά προνόμια της θεϊκής του φύσης.

^{(1528.6) 137:4.3} Όσο περνούσε η μέρα, ο Ιησούς συνειδητοποιούσε όλο και περισσότερο ότι οι άνθρωποι περίμεναν από αυτόν να κάνει κάποιο θαύμα¨ ειδικότερα κατάλαβε ότι η οικογένειά του και τα έξι μάτια των αποστόλων – μαθητών του τον κοιτούσαν περιμένοντας να ανακοινώσει την επερχόμενη βασιλεία με πράττοντας κάτι εκπληκτικό και υπερφυσικό.

^{(1529.1) 137:4.4} Νωρίς το απόγευμα η Μαρία κάλεσε τον Ιάκωβο, και μαζί πήραν το θάρρος να πλησιάσουν τον Ιησού και να τον ρωτήσουν αν μπορούσε να τους εμπιστευτεί τι ώρα και σε ποια στιγμή της γαμήλιας τελετής σχεδίαζε να παρουσιαστεί σαν ο «υπερφυσικός.» Δεν πρόλαβαν να τελειώσουν τα λόγια τους και είδαν ότι είχαν προκαλέσει την χαρακτηριστική οργή του. Είπε μόνο: «Αν με αγαπάτε, τότε να είστε πρόθυμοι να μένετε μαζί του και να περιμένετε όσο εγώ υπηρετώ το θέλημα του Πατρός μου που είναι στον ουρανό.» Αλλά ο θυμός του καθρεφτιζόταν στην έκφραση του προσώπου του.

^{(1529.2) 137:4.5} Αυτή η κίνηση της μητέρας του ήταν μεγάλη απογοήτευση για τον άνθρωπο Ιησού, και συνήλθε πολύ με την αντίδρασή του στην πρόταση να αφήσει τον εαυτό του να επιδείξει την θεϊκότητά του. Αυτό ήταν ένα από τα πράγματα που είχε αποφασίσει να μην κάνει όταν ήταν απομονωμένος τόσο πρόσφατα στους λόφους. Για αρκετές ώρες η Μαρία ήταν πολύ λυπημένη. Έλεγε στον Ιάκωβο: «Δεν μπορώ να τον καταλάβω¨ τι μπορεί να σημαίνουν όλα αυτά; Δεν θα υπάρξει τέλος πια στην παράξενη συμπεριφορά του;» Ο Ιάκωβος και ο Ιούδας προσπαθούσαν να παρηγορήσουν την μητέρα τους, ενώ ο Ιησούς αποσύρθηκε για μια ώρα μόνος. Αλλά γύρισε στην μάζωξη και ήταν πάλι χαρούμενος και ανέμελος.

^{(1529.3) 137:4.6} Ο γάμος προχώρησε με μια όλο προσδοκία σιωπή, αλλά όλη η τελετή τελείωσε και ούτε μια κίνηση, ούτε μια λέξη από τον τιμώμενο καλεσμένο. Τότε άρχισε να ψιθυρίζεται ότι ο ξυλουργός και κατασκευαστής βαρκών, που ο Ιωάννης τον είχε αναγγείλει σαν «τον Απελευθερωτή», θα φανερωνόταν στις βραδινές εορταστικές εκδηλώσεις, ίσως και στο γαμήλιο δείπνο. Αλλά αυτή η ελπίδα τελικά έφυγε από το μυαλό των έξι αποστόλων του όταν τους κάλεσε λίγο πριν το γαμήλιο γεύμα, και με μεγάλη σοβαρότητα τους είπε: «Να μην νομίζετε ότι έχω έρθει σε αυτό το μέρος για να κάνω κάποιο θαύμα προς ικανοποίηση των περίεργων ή για να πειστούν εκείνοι που αμφιβάλλουν. Είμαστε εδώ για να υπηρετήσουμε το θέλημα του Πατέρα μας που είναι στον ουρανό.» Αλλά όταν η Μαρία και οι άλλοι τον είδαν να συσκέπτεται με τους συνεργάτες του, πείστηκαν εντελώς ότι κάτι ασυνήθιστο θα συνέβαινε. Και όλοι κάθισαν να απολαύσουν το γαμήλιο δείπνο και την βραδιά με κέφι και εορταστική συντροφικότητα.

^{(1529.4) 137:4.7} Ο πατέρας του γαμπρού είχε προμηθευτεί άφθονο κρασί για όλους τους καλεσμένους της γαμήλιας γιορτής, αλλά πώς να ήξερε ότι ο γάμος του γιου του θα γινόταν ένα γεγονός τόσο συνδεδεμένο με την αναμενόμενη εκδήλωση του Ιησού σαν Μεσσιανικό Απελευθερωτή; Ήταν πολύ χαρούμενος που είχε την τιμή να έχει τον φημισμένο Γαλιλαίο ανάμεσα στους καλεσμένους του, αλλά πριν τελειώσει το γαμήλιο δείπνο, οι υπηρέτες του έφεραν τα ενοχλητικά νέα ότι το κρασί τελείωνε. Την στιγμή περίπου που τελείωσε το επίσημο γεύμα και οι καλεσμένοι έκαναν βόλτα στον κήπο, η μητέρα του γαμπρού εμπιστεύτηκε στην Μαρία ότι η προμήθειες του κρασιού είχαν εξαντληθεί. Και η Μαρία εμπιστευτικά είπε: «Μην ανησυχείς—θα μιλήσω στον γιο μου. Θα μας βοηθήσει.» Και έτσι αποτόλμησε να του μιλήσει, παρά την επίπληξη που είχε δεχτεί πριν από λίγες ώρες.

^{(1529.5) 137:4.8} Για μια περίοδο πολλών ετών, η Μαρία πάντα στρεφόταν στον Ιησού για βοήθεια σε κάθε κρίση στην οικογενειακή τους ζωή στην Ναζαρέτ και γι αυτό ήταν πολύ φυσικό γι αυτήν να τον σκεφτεί εκείνη την στιγμή. Αλλά αυτή η φιλόδοξη μητέρα είχε και άλλα κίνητρα που πήγε στον γιο της σε αυτήν την περίπτωση. Όταν ο Ιησούς στεκόταν μόνος σε μια γωνία του κήπου, η μητέρα του τον πλησίασε λέγοντας, «Γιε μου, δεν έχουν κρασί.» Και ο Ιησούς απάντησε, «Καλή μου γυναίκα, και εγώ τι να κάνω;» Η Μαρία ειπε, «Μα πιστεύω ότι η ώρα σου έχει έρθει¨ δεν μπορείς να μας βοηθήσεις;» Ο Ιησούς απάντησε: «Ξανά σου δηλώνω ότι δεν έχω έρθει για να κάνω τέτοια πράγματα. Γιατί με ενοχλείς συνέχεια για τέτοια θέματα;»Και τότε ξεσπώντας σε κλάματα, η Μαρία τον ικέτευσε, «Μα γιε μου τους υποσχέθηκα ότι θα μας βοηθήσεις¨ δεν μπορείς σε παρακαλώ να κάνεις κάτι για μένα;» Και τότε ο Ιησούς είπε: «Γυναίκα, τι δουλειά έχεις εσύ να δίνεις τέτοιες υποσχέσεις; Πρόσεξε να μην επαναλάβεις κάτι τέτοιο. Σε όλα τα πράγματα πρέπει να υπηρετούμε το θέλημα του Πατέρα στον ουρανό.»

^{(1530.1) 137:4.9} Η Μαρία η μητέρα του Ιησού ήταν συντετριμμένη¨ τα είχε χαμένα! Έτσι όπως στεκόταν μπροστά του ακίνητη, με τα δάκρυα να τρέχουν από τα μάτια της στο πρόσωπό της, η ανθρώπινη καρδιά του Ιησού κατακλύστηκε από συμπόνια για την γυναίκα που τον είχε γεννήσει στην σάρκα¨ και σκύβοντας προς το μέρος της, έβαλε το χέρι του τρυφερά πάνω στο κεφάλι της, λέγοντας: «Έλα τώρα, Μητέρα Μαρία, μην λυπάσαι για τα φαινομενικά σκληρά λόγια μου, αφού δεν σου έχω πει τόσες φορές ότι έχω έρθει εδώ μόνο για να πράξω το θέλημα του ουράνιου Πατέρα μου; Με μεγάλη μου χαρά θα έκανα αυτό που μου ζήτησες αν ήταν μέρος του θελήματος του Πατέρα»—και εκεί ο Ιησούς σταμάτησε και δίστασε. Η Μαρία σαν να κατάλαβε ότι κάτι συνέβαινε. Και αναπηδώντας, αγκάλιασε τον Ιησού, τον φίλησε, και έτρεξε προς τα διαμερίσματα των υπηρετών, λέγοντας, «Ότι πει ο γιος μου, αυτό θα γίνει.» Αλλά ο Ιησούς δεν είπε τίποτα. Τώρα συνειδητοποιούσε ότι ήδη είχε πει – ή μάλλον είχε σκεφτεί με επιθυμία-- πάρα πολλά.

^{(1530.2) 137:4.10} Η Μαρία χόρευε με χαρά. Δεν ήξερε πως θα γινόταν το κρασί, αλλά ήταν πεπεισμένη ότι είχε τελικά πείσει τον πρωτότοκό της να επιβάλει την εξουσία του, να τολμήσει να φανερωθεί, να διεκδικήσει την θέση του και να επιδείξει την Μεσσιανική του δύναμη. Και, χάρη στην παρουσία και την συνεργασία κάποιων συμπαντικών δυνάμεων και προσωπικοτήτων, για τις οποίες όλοι οι παρευρισκόμενοι δεν είχαν την παραμικρή ιδέα, δεν θα απογοητευόταν. Το κρασί που επιθυμούσε η Μαρία και το οποίο ο Ιησούς, ο Θεάνθρωπος, ανθρώπινα και συμπονετικά ευχήθηκε, θα ερχόταν.

^{(1530.3) 137:4.11} Εκεί κοντά βρισκόντουσαν έξι πέτρινα αγγεία νερού, περιεκτικότητας περίπου είκοσι γαλλόνια το κάθε ένα. Αυτό το νερό προοριζόταν για μετέπειτα χρήση στις τελικές τελετές εξαγνισμού της γαμήλιας εορτής. Η αναστάτωση των υπηρετών γύρω από αυτά τα τεράστια πέτρινα αγγεία, κάτω από την πολυάσχολη επίβλεψη της μητέρας του, τράβηξε την προσοχή του Ιησού, και πηγαίνοντας εκεί, παρατήρησε ότι έβγαζαν κρασί μέσα από αυτά με μία στάμνα.

^{(1530.4) 137:4.12} Ο Ιησούς σταδιακά συνειδητοποιούσε τι είχε συμβεί. Από όλους τους παρευρισκόμενους στην γαμήλια γιορτή στην Κανά, ο Ιησούς ήταν αυτός που είχε εκπλαγεί περισσότερο. Οι άλλοι περίμεναν από αυτόν να κάνει ένα θαύμα, αλλά αυτό ακριβώς ήταν που δεν σκόπευε να κάνει ο Ιησούς. Και τότε ο Υιός του Ανθρώπου θυμήθηκε τις νουθεσίες του Προσωποποιημένου Προσαρμοστή Σκέψης του στους λόφους. Θυμήθηκε πως ο Προσαρμοστής τον είχε προειδοποιήσει για την ανικανότητα οποιασδήποτε δύναμης ή προσωπικότητας να του στερήσει τα προνόμια που έχει σαν Δημιουργός της ανεξαρτησίας από τον χρόνο. Σε αυτή την περίπτωση μετασχηματιστές δύναμης, μεσόδρομοι, και άλλες προσωπικότητες ήταν συγκεντρωμένες κοντά στο νερό και σε άλλα αναγκαία στοιχεία, και μπροστά στην εκφρασμένη επιθυμία του Συμπαντικού Δημιουργού και Κυρίαρχου, δεν γινόταν να μην εμφανιστεί αμέσως το κρασί. Και αυτό το συμβάν ήταν σίγουρο εφόσον ο Προσωποποιημένος Προσαρμοστής είχε ξεκαθαρίσει ότι η εκτέλεση της επιθυμίας του Υιού δεν ήταν καθόλου ενάντια στο θέλημα του Πατέρα.

^{(1530.5) 137:4.13} Αλλά αυτό δεν ήταν καθόλου θαύμα. Δεν τροποποιήθηκε κανένας νόμος της φύσης, ούτε καταργήθηκε, ούτε καν δεν την υπερέβησαν. Τίποτα δεν έγινε παρά μόνο η κατάργηση του χρόνου σε συνεργασία με την ουράνια συγκέντρωση των χημικών στοιχείων που χρειάζονται για την παραγωγή του κρασιού. Στην Κανά τότε οι αντιπρόσωποι του Δημιουργού κατασκεύασαν κρασί ακριβώς όπως φτιάχνεται με την συνηθισμένη φυσική διαδικασία εκτός του γεγονός ότι το έφτιαξαν ανεξάρτητα από τον χρόνο και με την παρέμβαση υπεράνθρωπων αντιπροσώπων στο θέμα της συγκέντρωσης στον χώρο των απαραίτητων χημικών συστατικών.

^{(1531.1) 137:4.14} Ακόμα ήταν προφανές ότι η αναπαράσταση αυτού του αποκαλούμενου θαύματος δεν ήταν ενάντια στο θέλημα του Παραδείσιου Πατέρα.

^{(1531.2) 137:4.15} Όταν οι υπηρέτες έφεραν αυτό το νέο κρασί στον κουμπάρο, τον «αρχηγό της γιορτής», και όταν αυτός το δοκίμασε, κάλεσε τον γαμπρό, και είπε: «Συνηθίζεται να παρουσιάζουν το καλό κρασί πρώτα, και όταν οι καλεσμένοι έχουν πιει καλά, τότε φέρνουν το κατώτερο¨ αλλά εσείς κρατήσατε το καλύτερο κρασί για το τέλος της γιορτής.»

^{(1531.3) 137:4.16} Η Μαρία και οι μαθητές του Ιησού χάρηκαν πολύ με το υποτιθέμενο θαύμα που νόμισαν ότι ο Ιησούς είχε κάνει σκόπιμα, αλλά ο Ιησούς αποτραβήχτηκε σε μια άκρη του κήπου και σκεφτόταν πολύ σοβαρά για λίγα λεπτά. Τελικά αποφάσισε ότι το επεισόδιο ήταν πέρα από τον προσωπικό του έλεγχο κάτω από τις περιστάσεις και, αφού δεν ήταν αντίθετο με το θέλημα του Πατέρα, ήταν αναπόφευκτο. Όταν γύρισε στους ανθρώπους , τον κοίταζαν με δέος¨ όλοι πίστευαν ότι αυτός ήταν ο Μεσσίας. Αλλά ο Ιησούς ήταν πολύ μπερδεμένος, γνωρίζοντας ότι πίστευαν σε αυτόν μόνο εξαιτίας του ασυνήθιστου συμβάντος που όλοι είχαν δει τόσο επιφανειακά. Πάλι ο Ιησούς αποσύρθηκε για ένα διάστημα στην σοφίτα του σπιτιού για να σκεφτεί όλα αυτά.

^{(1531.4) 137:4.17} Ο Ιησούς τώρα συνειδητοποιούσε πλήρως ότι πρέπει συνεχώς να προσέχει μήπως η συμπόνια του και ο οίκτος του γίνουν υπεύθυνοι για παρόμοια περιστατικά. Παρόλα αυτά, πολλά παρόμοια γεγονότα συνέβησαν πριν ο Υιός του Ανθρώπου αφήσει οριστικά την ζωή του στην σάρκα.

^{(1531.5) 137:5.1} Αν και πολλοί από τους καλεσμένους παρέμειναν για όλη την εβδομάδα των γαμήλιων εορτών, ο Ιησούς με τους πρόσφατα διαλεγμένους μαθητές-αποστόλους του –τον Ιάκωβο, τον Ιωάννη, τον Ανδρέα, τον Πέτρο, τον Φίλιππο, και τον Ναθαναήλ—αναχώρησαν πολύ νωρίς το επόμενο πρωί για την Καπερναούμ, φεύγοντας χωρίς να ειδοποιήσουν κανέναν. Η οικογένεια του Ιησού και όλοι του οι φίλοι στην Κανά στεναχωρήθηκαν πολύ που έφυγε τόσο ξαφνικά, και ο Ιούδας ο μικρότερος αδερφός του, ξεκίνησε να τον βρει. Ο Ιησούς και οι απόστολοί του πήγαν κατευθείαν στο σπιτι του Ζεβεδαίου στην Βηθσαϊδά. Σε αυτό το ταξίδι ο Ιησούς μίλησε για πολλά σημαντικά πράγματα σχετικά με την επερχόμενη βασιλεία με τους νέους του συνεργάτες και ιδιαίτερα τους προειδοποίησε να μην μιλήσουν σε κανένα για την μετατροπή του νερού σε κρασί. Επίσης τους συμβούλεψε να αποφεύγουν τις πόλεις της Σέφορης και της Τιβεριάδας στο μελλοντικό τους έργο.

^{(1531.6) 137:5.2} Μετά το δείπνο εκείνο το βράδυ, σε αυτό το σπίτι του Ζεβεδαίου και της Σαλώμης, έλαβε χώρα μια από τις σημαντικότερες διαλέξεις όλης της επίγειας ζωής του Ιησού. Μόνο οι έξι απόστολοι παρευρισκόντουσαν σε αυτή την συνάντηση¨ ο Ιούδας έφτασε μόλις ήταν έτοιμοι να αποχωριστούν. Αυτοί οι έξι επίλεκτοι άνδρες είχαν κάνει την διαδρομή από την Κανά για την Βηθσαϊδά με τον Ιησού, περπατώντας, σαν να πετούσαν. Αισθανόντουσαν όλο ζωή από προσδοκία και ενθουσιασμένοι με την σκέψη ότι είχαν επιλεγεί για στενοί συνεργάτες του Υιού του Ανθρώπου. Αλλά όταν ο Ιησούς ξεκίνησε να τους ξεκαθαρίζει ποιος ήταν και ποια θα ήταν η αποστολή του στην γη και πως πιθανόν θα τελείωνε, έμειναν άναυδοι. Δεν μπορούσαν να καταλάβουν τι τους έλεγε. Ήταν άφωνοι¨ ακόμα και ο Πέτρος είχε μείνει χωρίς φωνή. Μόνο ο Ανδρέας με την βαθιά σκέψη τόλμησε να δώσει κάποια απάντηση στις νουθεσίες του Ιησού. Όταν ο Ιησούς κατάλαβε ότι δεν καταλαβαίνανε το μήνυμά του, όταν είδε ότι οι ιδέες τους για τον Ιουδαϊκό Μεσσία ήταν τόσο απόλυτα αποκρυσταλωμένες, τους έστειλε να ξεκουραστούν ενώ αυτός έμεινε να περπατήσει και να μιλήσει με τον αδερφό του τον Ιούδα. Και πριν φύγει ο Ιούδας, είπε στον Ιησού με πολύ αίσθημα: «Αδερφέ-πατέρα μου, ποτέ δεν σε κατάλαβα απόλυτα. Δεν ξέρω στα σίγουρα να είσαι αυτό που μας έχει πει η μητέρα μας, και δεν καταλαβαίνω απόλυτα την επερχόμενη βασιλεία, αλλά ξέρω όμως ότι είσαι ένας ισχυρός άνθρωπος του Θεού. Άκουσα την φωνή στον Ιορδάνη, και πιστεύω σε σένα, όποιος και να είσαι.» Και όταν είπε αυτά, έφυγε, και πήγε στο δικό του σπίτι στα Μάγδαλα.

^{(1532.1) 137:5.3} Εκείνη την νύχτα ο Ιησούς δεν κοιμήθηκε. Ντυμένος με την νυχτερινή του ενδυμασία, κάθισε στην ακτή της λίμνης σκεπτόμενος, μέχρι το χάραμα της επόμενης μέρας. Όλες εκείνες τις ώρες του νυχτερινού διαλογισμού του ο Ιησούς κατάλαβε καθαρά ότι ποτέ δεν θα έκανε τους οπαδούς να τον δουν σαν κάποιον άλλον εκτός από τον από πολύ καιρό αναμενόμενο Μεσσία. Τελικά αναγνώρισε ότι δεν υπήρχε άλλος τρόπος να λανσάρει το μήνυμά του για την βασιλεία εκτός από την εκπλήρωση της πρόβλεψης του Ιωάννη και σαν αυτός που περίμεναν οι Εβραίοι. Εξάλλου, αν και δεν ήταν ο Δαβιδικός τύπος Μεσσία, ήταν πραγματικά η εκπλήρωση των προφητειών των πνευματικότερων από τους παλαιούς προφήτες. Ποτέ ξανά δεν αρνήθηκε εξ ολοκλήρου ότι ήταν ο Μεσσίας. Αποφάσισε να αφήσει την τελική επίλυση αυτής της περίπλοκης κατάστασης στην λειτουργία του θελήματος του Πατέρα.

^{(1532.2) 137:5.4} Το επόμενο πρωί ο Ιησούς πήγε να πάρει το πρωινό με τους φίλους του, αλλά η διάθεσή τους δεν ήταν ιδιαίτερα καλή. Συζήτησε μαζί τους και στο τέλος του γεύματος τους μάζεψε γύρω του λέγοντας: «Είναι το θέλημα του Πατέρα μου να μείνουμε εδώ για ένα διάστημα. Έχετε ακούσει τον Ιωάννη να λέει ότι ήρθε για να προετοιμάσει τον δρόμο για την βασιλεία¨ γι αυτό το σωστό είναι να περιμένουμε να ολοκληρώσει ο Ιωάννης το κήρυγμά του. Όταν ο πρόδρομος του Υιού του Ανθρώπου θα έχει τελειώσει το έργο του, θα αρχίσουμε να διακηρύσσουμε τα καλά νέα της βασιλείας.» Προέτρεψε τους αποστόλους του να γυρίσουν στα δίχτυα τους ενώ αυτός ετοιμάστηκε να πάει με τον Ζεβεδαίο στο εργαστήριο κατασκευής βαρκών, δίνοντάς τους την υπόσχεση ότι θα τους έβλεπε την άλλη μέρα στην συναγωγή, όπου θα μιλούσε, και όρισε μια σύσκεψη μαζί τους το Σάββατο το απόγευμα.

^{(1532.3) 137:6.1} Η πρώτη δημόσια εμφάνιση του Ιησού μετά την βάπτισή του ήταν στην συναγωγή της Καπερναούμ το Σάββατο, στις 2 Μαρτίου, το 26 μ.Χ. Η συναγωγή ήταν γεμάτη. Η ιστορία της βάπτισης στον Ιορδάνη είχε τώρα ενισχυθεί από τα καινούρια νέα από την Κανά για το νερό και το κρασί. ο Ιησούς έδωσε τις θέσεις τιμής στους έξι αποστόλους του, και μαζί τους κάθισαν τα αδέρφια του στην σάρκα ο Ιάκωβος και ο Ιούδας. Η μητέρα του, που είχε επιστρέψει στην Καπερναούμ με τον Ιάκωβο το προηγούμενο βράδυ, ήταν επίσης παρούσα, και καθόταν στο τμήμα των γυναικών στην συναγωγή. Όλο το ακροατήριο ήταν σε έξαψη¨ περίμεναν να δουν κάποια ασυνήθιστη επίδειξη υπερφυσικής δύναμης που θα ήταν η αρμόζουσα μαρτυρία για την φύση και την εξουσία εκείνου που θα τους μιλούσε εκείνη την ημέρα. Αλλά ήταν γραφτό να απογοητευτούν.

^{(1532.4) 137:6.2} Όταν ο Ιησούς σηκώθηκε, ο αρχηγός της συναγωγής του παράδωσε τις Γραφές, και διάβασε από τον προφήτη Ησαϊα: «Αυτά είπε ο Κύριος: ‘Ο ουρανός είναι ο θρόνος μου, και η γη το υποπόδιό μου. Που είναι ο οίκος που κτίσατε για μένα; Και που είναι ο τόπος κατοικίας μου; Όλα αυτά τα πράγματα τα έχουν φτιάξει τα χέρια μου’, είπε ο Κύριος. ‘Αλλά θα κοιτάξω αυτόν τον άνθρωπο, ακόμα και αν είναι φτωχός και μεταμελημένος, και τρέμει τα λόγια μου.’ Ακούστε τον λόγο του Κυρίου, εσείς που τρέμετε και φοβάστε: ‘Οι αδερφοί σας σας μίσησαν και σας εξεδίωξαν για χάρη του ονόματός μου.’ Αλλά ας δοξαστεί ο Κύριος. Θα εμφανιστεί μπροστά σας με χαρά, και όλοι οι άλλοι θα ντροπιαστούν. Μια φωνή από την πόλη, μια φωνή από τον ναό, μια φωνή από τον Κύριο λέει: «Πριν αρχίσουν οι ωδίνες, αυτή γέννησε¨ πριν έρθουν οι πόνοι της, γέννησε ένα αγόρι.» Ποιος έχει ακούσει κάτι τέτοιο; Μπορεί η γη να παράγει σε μια μέρα; Ή μπορεί ένα έθνος να γεννηθεί σε μια στιγμή; Αλλά έτσι είπε ο Κύριος: «Κοιτάξτε πως θα φέρω ειρήνη σαν ποτάμι, και η δόξα ακόμα και των αλλόθρησκων θα είναι σαν ξέχειλος χείμαρρος. Όπως σου δίνει θάρρος η μητέρα σου έτσι θα σε ενθαρρύνω και εγώ. Και θα πάρετε θάρρος ακόμα και στην Ιερουσαλήμ. Και όταν δείτε αυτά τα πράγματα, τότε η καρδιά σας θα χαρεί.»

^{(1533.1) 137:6.3} Όταν τέλειωσε αυτή την ανάγνωση, ο Ιησούς παράδωσε το γραπτό πίσω στον αρχηγό της συναγωγής. Πριν καθίσει κάτω, απλά είπε: «Έχετε υπομονή και θα δείτε την δόξα του Θεού¨ έτσι θα γίνει και με αυτούς που περιμένουν μαζί μου και έτσι μαθαίνουν να πράττουν το θέλημα του Πατέρα μου που είναι στον ουρανό.» Και οι άνθρωποι πήγαν στα σπίτια τους ενώ αναρωτιόντουσαν ποια ήταν η σημασία όλων αυτών.

^{(1533.2) 137:6.4} Εκείνο το απόγευμα ο Ιησούς και οι απόστολοί του, μαζί με τον Ιάκωβο και τον Ιούδα, μπήκαν σε μια βάρκα και απομακρύνθηκαν από την ακτή λίγο, όπου αγκυροβόλησαν ενώ αυτός τους μιλούσε για το επερχόμενο βασίλειο. Και κατάλαβαν περισσότερα από ότι είχαν καταλάβει την Πέμπτη το βράδυ.

^{(1533.3) 137:6.5} Ο Ιησούς τους προέτρεψε να αναλάβουν τις συνηθισμένες τους δουλειές μέχρι να «έρθει η ώρα του βασιλείου». Και για να τους ενθαρρύνει, έδωσε ο ίδιος το παράδειγμα πηγαίνοντας πίσω να δουλέψει κανονικά στο εργαστήριο κατασκευής βαρκών. Και εξηγώντας τους ότι θα έπρεπε να μελετούν τρεις ώρες την ημέρα και να προετοιμάζονται για το μελλοντικό τους έργο, ο Ιησούς τους είπε ακόμα: «Όλοι θα μείνουμε εδώ μέχρι ο Θεός να με προστάξει να σας καλέσω. Ο καθένας σας τώρα πρέπει να επιστρέψει στην συνηθισμένη του εργασία σαν να μην έχει συμβεί τίποτα. Μην πείτε σε κανέναν για μένα και να θυμόσαστε ότι το βασίλειό μου δεν θα έρθει με θόρυβο και αίγλη, αλλά θα έρθει μάλλον μέσα από την μεγάλη αλλαγή που έχει φέρει ο Πατέρας μου στις καρδιές σας και στις καρδιές εκείνων που θα έρθουν μαζί σας στα συμβούλια της βασιλείας. Εσείς τώρα είστε φίλοι μου¨ σας εμπιστεύομαι και σας αγαπώ¨ σύντομα θα γίνετε οι προσωπικοί μου συνεργάτες. Να είσαστε υπομονετικοί, να είσαστε ευγενικοί. Πάντα να υπακούετε στο θέλημα του Πατέρα. Ετοιμαστείτε για το κάλεσμα της βασιλείας. Ενώ θα ζήσετε μεγάλη χαρά υπηρετώντας τον Πατέρα μου, πρέπει επίσης να είστε προετοιμασμένοι για προβλήματα, γιατί σας προειδοποιώ ότι στην βασιλεία των ουρανών θα μπείτε μόνο μέσα από πολλές δοκιμασίες. Αλλά εκείνοι που θα βρουν το βασίλειο, η ευτυχία τους θα είναι απόλυτη, και θα είναι οι ευλογημένοι της γης. Αλλά μην τρέφετε ψεύτικες ελπίδες¨ ο κόσμος θα αντισταθεί στα λόγια μου. Ακόμα και εσείς, φίλοι μου, δεν αντιλαμβάνεστε απόλυτα τι αποκαλύπτω στο συγχυσμένο μυαλό σας. Μην κάνετε λάθος¨ θα εργαστούμε με μια γενιά ανθρώπων που ψάχνουν για σημάδια. Θα απαιτήσουν θαύματα και μαγικά για απόδειξη ότι είμαι σταλμένος από τον Πατέρα μου, και θα αργήσουν να αναγνωρίσουν στην αποκάλυψη της αγάπης του Πατέρα μου τα διαπιστευτήρια της αποστολής μου.»

^{(1533.4) 137:6.6} Εκείνο το βράδυ, όταν επέστρεψαν στην ξηρά, πριν φύγουν, ο Ιησούς, όρθιος στην άκρη της λίμνης, προσευχήθηκε: «Πατέρα μου, σε ευχαριστώ αυτούς τους μικρούληδες που, παρά τις αμφιβολίες τους, ακόμα και τώρα πιστεύουν. Και για χάρη τους έχω αφιερωθεί στο θέλημά σου. Και τώρα μπορούν μάθουν να είναι ένα, ακόμα και όπως εμείς είμαστε ένα.»

^{(1533.5) 137:7.1} Για τέσσερις ατέλειωτους μήνες—Μάρτιο, Απρίλιο, Μάη, και Ιούνιο—συνεχιζόταν αυτή η αναμονή¨ ο Ιησούς έκανε εκατό μακροσκελείς και σοβαρές ,αν και χαρούμενες, συνεδριάσεις με τους έξι συνεργάτες του και τον αδερφό του τον Ιάκωβο. Εξαιτίας κάποιας ασθένειας στην οικογένειά του, ο Ιούδας σπάνια μπορούσε να παρακολουθήσει αυτά τα μαθήματα. Ο Ιάκωβος ο αδερφός του Ιησού, δεν έχασε την πίστη του σε αυτόν, αλλά όλους αυτούς τους μήνες καθυστέρησης και αδράνειας η Μαρία σχεδόν είχε απελπιστεί με τον γιο της. Η πίστη της που είχε φτάσει στα ύψη στην Κανά, τώρα έπεσε πάλι σε χαμηλά επίπεδα. Το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να γυρίσει πάλι στην παλιά της τόσο συχνά επαναλαμβανόμενη αναφώνηση: «Δεν μπορώ να τον καταλάβω. Δεν μπορώ να καταλάβω τι σημαίνουν όλα αυτά.»Αλλά η σύζυγος του Ιάκωβου έκανε ότι μπορούσε για να της δίνει θάρρος.

^{(1534.1) 137:7.2} Όλους αυτούς τους τέσσερις μήνες αυτοί οι επτά πιστοί, ένας από αυτούς ο αδερφός του στην σάρκα, εξοικειωνόντουσαν με τον Ιησού¨ άρχισαν να συνηθίζουν στην ιδέα του να ζουν με αυτόν τον θεάνθρωπο. Αν και τον αποκαλούσαν Ραβί μάθαιναν να μην τον φοβούνται. Ο Ιησούς κατείχε αυτή την ανυπέρβλητη χάρη στην προσωπικότητά του που τον έκανε να μπορεί να ζει ανάμεσά τους χωρίς αυτοί να τρομάζουν από την θεϊκότητά του. Το εύρισκαν αλήθεια εύκολο να «είναι φίλοι με τον Θεό», τον Θεό που ενσαρκώθηκε στην θνητή σάρκα. Δεν συνέβη κανένα, μα απολύτως κανένα θαύμα. Μέρα με την ημέρα πήγαιναν στην συνηθισμένη τους δουλειά, ενώ όλες τις νύχτες καθόντουσαν στα πόδια του Ιησού. Και τους κρατούσε όλους μαζί του με αυτή την ασυναγώνιστη προσωπικότητά του και με τα ευγενικά λόγια που τους έλεγε τα βράδια.

^{(1534.2) 137:7.3} Αυτή η περίοδος της αναμονής και της διδασκαλίας ήταν ιδιαίτερα δύσκολη για τον Σίμωνα Πέτρο. Συνέχεια προσπαθούσε να πείσει τον Ιησού να ξεκινήσει το κήρυγμά του για την βασιλεία των ουρανών στην Γαλιλαία όσο ο Ιωάννης κήρυσσε στην Ιουδαία. Αλλά η απάντηση του Ιησού στον Πέτρο ήταν πάντα: «Κάνε υπομονή, Σίμωνα. Κάνε πρόοδο. Θα είμαστε έτοιμοι μόνο όταν μας καλέσει ο Πατέρας.» Και ο Ανδρέας τον ηρεμούσε πότε- πότε με τις πιο ήπιες και φιλοσοφικές συμβουλές του. Ο Ανδρέας είχε πολύ εντυπωσιαστεί από την ανθρώπινη φυσικότητα του Ιησού. Ποτέ δεν κουραζόταν να σκέφτεται πως κάποιος που μπορούσε να ζει τόσο κοντά στον Θεό μπορούσε και να είναι τόσο φιλικός και ευγενικός.

^{(1534.3) 137:7.4} Όλη αυτή την περίοδο ο Ιησούς μίλησε μόνο δύο φορές στην συναγωγή. Μέχρι να τελειώσει αυτή η περίοδος της αναμονής οι φήμες για την βάπτισή του και το κρασί στην Κανά είχαν αρχίσει να εξασθενούν. Και ο Ιησούς φρόντισε να μην υπάρξουν άλλα θαύματα εκείνη την περίοδο. Αλλά αν και ζούσαν τόσο ήσυχα στην Βηθσαϊδά, φήμες για τις παράξενες πράξεις του Ιησού έφτασαν στα αυτιά του Ηρώδη Αντύπα, που με την σειρά του έστειλε κατασκόπους να εξακριβώσουν τι συνέβαινε. Αλλά ο Ηρώδης ενδιαφερόταν για το κήρυγμα του Ιωάννη. Αποφάσισε να μην πειράξει τον Ιησού, του οποίου το έργο συνεχιζόταν τόσο ήσυχα στην Καπερναούμ.

^{(1534.4) 137:7.5} Εκείνη την περίοδο της αναμονής ο Ιησούς προσπαθούσε να διδάξει τους συνεργάτες του ποια να είναι η στάση τους προς τις διάφορες θρησκευτικές ομάδες και τα πολιτικά κόμματα της Παλαιστίνης. Τα λόγια του Ιησού πάντα ήταν: « Θέλουμε να κερδίσουμε όλους αυτούς, αλλά δεν είμαστε από αυτούς.»

^{(1534.5) 137:7.6} Οι γραμματείς και οι ραββίνοι, όλοι μαζί, ονομαζόντουσαν Φαρισαίοι. Μεταξύ τους αποκαλούνταν «συνεταίροι». Κατά πολλούς τρόπους ήταν οι προοδευτικοί ανάμεσα στους Εβραίους, αφού είχαν υιοθετήσει πολλές διδασκαλίες που δεν βρισκόντουσαν απόλυτα μέσα στις Εβραϊκές γραφές, όπως η πίστη στην ανάσταση των νεκρών, μια θεωρία που αναφέρεται μόνο από ένα σχετικά μεταγενέστερο προφήτη, τον Δανιήλ.

^{(1534.6) 137:7.7} Στους Σαδδουκαίους ήταν οι ιερείς και ορισμένοι πλούσιοι Ιουδαίοι. Δεν ήταν τόσο αυστηροί για τις λεπτομέρειες της τήρησης του νόμου. Οι Φαρισαίοι και Σαδδουκαίοι ήταν περισσότερο θρησκευτικές ομάδες, παρά σχισματικές αιρέσεις.

^{(1534.7) 137:7.8} Οι Εσσένοι ήταν μια πραγματικά σχισματική αίρεση, που ξεκίνησε κατά την διάρκεια της εξέγερσης των Μακκαβαίων, και ήταν σε πολλές απόψεις πιο αυστηροί από τους Φαρισαίους. Είχαν υιοθετήσει πολλές Περσικές πίστεις και συνήθειες, ζούσαν σαν αδελφότητα σε μοναστήρια, απείχαν από τον γάμο, και είχαν όλα τα πράγματα από κοινού. Ειδικευόντουσαν σε διδασκαλίες για τους αγγέλους.

^{(1535.1) 137:7.9} Οι Ζηλωτές ήταν μια ομάδα φανατικών Εβραίων πατριωτών. Υποστήριζαν ότι όποιες μεθόδους και να χρησιμοποιούσαν, δικαιωνόντουσαν για χάρη του αγώνα να απελευθερωθούν από τον Ρωμαϊκό ζυγό.

^{(1535.2) 137:7.10} Οι Ηρωδιανοί ήταν ένα απλά πολιτικό κόμμα που υποστήριζαν την απελευθέρωση από την άμεση Ρωμαϊκή κυριαρχία, αναστηλώνοντας την Ηρωδιανή δυναστεία.

^{(1535.3) 137:7.11} Και καταμεσής της Παλαιστίνης ζούσαν οι Σαμαρείτες, με τους οποίους «οι Εβραίοι δεν ήθελαν να έχουν καμία επαφή», παρόλο που είχαν πολλές παρόμοιες αντιλήψεις με τις διδασκαλίες των Ιουδαίων.

^{(1535.4) 137:7.12} Όλα αυτά τα κόμματα και οι αιρέσεις, συμπεριλαμβανόμενης και της μικρής Ναζαριτικής αδελφότητας, πίστευαν ότι κάποτε θα ερχόταν ο Μεσσίας. Όλοι έψαχναν για έναν εθνικό απελευθερωτή. Αλλά ο Ιησούς ήταν κατηγορηματικός και ξεκαθάρισε ότι αυτός και οι μαθητές του δεν θα συμμαχούσαν με καμία από αυτές τις σχολές σκέψης και πρακτικής. Ο Υιός του Ανθρώπου δεν θα ήταν ούτε Ναζαρίτης ούτε Εσσένος.

^{(1535.5) 137:7.13} Ενώ ο Ιησούς αργότερα κατεύθυνε τους αποστόλους του να προχωρήσουν, όπως ειχε πει ο Ιωάννης, να διδάσκουν το ευαγγέλιο και να καθοδηγούν τους πιστούς, έδωσε έμφαση στην διακήρυξη των «καλών νέων της βασιλείας των ουρανών». Πάντα τόνιζε στους συνεργάτες του ότι πρέπει να «δείχνουν αγάπη, συμπόνια και κατανόηση.» Από νωρίς δίδαξε στους οπαδούς του ότι η βασιλεία των ουρανών ήταν πνευματική εμπειρία σχετική με τον ενθρόνιση του Θεού στις καρδιές των ανθρώπων.

^{(1535.6) 137:7.14} Και όσο περίμεναν πριν ξεκινήσουν την ενεργή δημόσια διδασκαλία τους, ο Ιησούς και οι επτά περνούσαν δύο βράδια κάθε βδομάδα στην συναγωγή μελετώντας τις Εβραϊκές γραφές. Τα μεταγενέστερα χρόνια μετά από περιόδους έντονου δημόσιου έργου, οι απόστολοι αναπολούσαν εκείνους τους τέσσερις μήνες σαν τους πολυτιμότερους και ωφελιμότερους μήνες σε όλη τους την σχέση με τον Κύριο. Ο Ιησούς δίδασκε αυτούς τους ανθρώπους όσα μπορούσαν να αφομοιώσουν. Δεν έκανε το λάθος να τους φορτώσει. Δεν θα τους μπέρδευε με την παρουσίαση μιας αλήθειας που ήταν πέρα από την ικανότητα κατανόησής τους.

^{(1535.7) 137:8.1} Το Σάββατο, στις 22 Ιουνίου, λίγο πριν ξεκινήσουν την πρώτη τους δημόσια περιοδεία και περίπου δέκα μέρες πριν την φυλάκιση του Ιωάννη, ο Ιησούς ανέβηκε στον άμβωνα της συναγωγής για δεύτερη φορά από τότε που ήρθε με τους αποστόλους του στην Καπερναούμ.

^{(1535.8) 137:8.2} Μερικές ημέρες πριν την ομιλία του για «την βασιλεία των ουρανών», ενώ ο Ιησούς βρισκόταν στο εργαστήριο κατασκευής βαρκών, ο Πέτρος του έφερε τα νέα για την σύλληψη του Ιωάννη. Τότε ο Ιησούς άφησε κάτω τα εργαλεία του, έβγαλε την ποδιά του, και είπε στον Πέτρο: «Η ώρα του Πατέρα έχει έρθει. Ας ετοιμαστούμε να κηρύξουμε το ευαγγέλιο της βασιλείας των ουρανών.»

^{(1535.9) 137:8.3} Ο Ιησούς έκανε την τελευταία του εργασία στον πάγκο του ξυλουργείου εκείνη την Τρίτη , στις 18 Ιουνίου, το 26 μ.Χ. Ο Πέτρος έφυγε τρέχοντας από το μαγαζί και μέχρι το απόγευμα είχε μαζέψει όλους τους συντρόφους του, αφήνοντάς τους σε ένα άλσος κοντά στην ακτή, πήγε να βρει τον Ιησού. Αλλά δεν μπορούσε να τον βρει, γιατί ο Κύριος πάει σε ένα άλλο άλσος να προσευχηθεί. Και δεν τον είδαν μέχρι αργά εκείνο το βράδυ όταν γύρισε στο σπίτι του Ζεβεδαίου και ζήτησε φαγητό. Την επόμενη μέρα έστειλε τον αδερφό του τον Ιάκωβο να ζητήσει την τιμή να μιλήσει στην συναγωγή το επόμενο Σάββατο. Και ο αρχηγός της συναγωγής χάρηκε πολύ που ο Ιησούς ήταν πάλι πρόθυμος να κάνει ξανά την λειτουργεία.

^{(1536.1) 137:8.4} Πριν ο Ιησούς κάνει αυτή την βαρυσήμαντη ομιλία για την βασιλεία των ουρανών, την πρώτη σπουδαία προσπάθεια του λαϊκού του έργου, διάβασε από τις Γραφές αυτά τα αποσπάσματα: «Θα είστε για μένα ένα βασίλειο ιερέων, ένας ιερός λαός. Ο Ιεχωβάς είναι ο κριτής μας, ο Ιεχωβάς είναι ο νομοθέτης μας, ο Ιεχωβάς είναι ο βασιλέας μας¨ αυτός θα μας σώσει. Ο Ιεχωβάς είναι ο βασιλέας μου και ο Θεός μου. Είναι ο μεγάλος βασιλιάς όλης της γης. Αγάπη και καλοσύνη είναι πάνω στο Ισραήλ σε αυτό το βασίλειο. Ευλογημένη η δόξα του Κυρίου γιατί είναι ο Βασιλέας μας.»

^{(1536.2) 137:8.5} Όταν τελείωσε το διάβασμα, ο Ιησούς είπε:

^{(1536.3) 137:8.6} «Έχω έρθει να διακηρύξω την ίδρυση της βασιλείας του Πατρός. Και αυτή η βασιλεία θα περιλαμβάνει τις ευσεβείς ψυχές των Εβραίων και των αλλόθρησκων, των πλούσιων και των φτωχών, των ελεύθερων και των σκλαβωμένων, γιατί ο Πατέρας μου δεν λογαριάζει πρόσωπα¨ η αγάπη του και το έλεός του είναι για όλους.

^{(1536.4) 137:8.7} «Ο Πατέρας στον ουρανό στέλνει το πνεύμα του να κατοικήσει στο νου των ανθρώπων, και όταν θα έχω τελειώσει το έργο μου στην γη, τότε και το Πνεύμα της Αλήθειας θα απλωθεί πάνω σε όλους. Και το πνεύμα του Πατρός μου και το Πνεύμα της Αλήθειας θα σας εδραιώσουν στην επερχόμενη βασιλεία της πνευματικής κατανόησης και θεϊκής δικαιοσύνης. Το βασίλειό μου δεν είναι σε αυτόν τον κόσμο. Ο Υιός του Ανθρώπου δεν θα οδηγήσει στρατιές να πολεμήσουν για την ίδρυση ενός θρόνου δύναμης ή ενός βασιλείου εγκόσμιας δόξας. Όταν θα έχει έρθει το βασίλειό μου, θα ξέρετε τον Υιό του Ανθρώπου σαν Πρίγκιπα Ειρήνης, την αποκάλυψη του αιώνιου Πατέρα. Τα παιδιά αυτού του κόσμου πολεμούν για την ίδρυση και την μεγέθυνση των βασιλείων αυτού του κόσμου, αλλά οι δικοί μου μαθητές θα μπουν στην βασιλεία των ουρανών με τις ηθικές τους αποφάσεις και τον πνευματικό τους θρίαμβο¨ και όταν τελικά μπουν εκεί, θα βρουν χαρά, δικαιοσύνη, και αιώνια ζωή.

^{(1536.5) 137:8.8} «Αυτοί που θα αναζητήσουν πρώτοι να μπουν στην βασιλεία, και αρχίσουν έτσι να αγωνίζονται για ευγένεια του χαρακτήρα σαν αυτόν του Πατέρα μου, σύντομα θα αποκτήσει και όλα τα άλλα αναγκαία. Αλλά σας λέω ειλικρινά: Εκτός κι αν ζητήσετε να εισέλθετε στην βασιλεία με την πίστη σας και με την εμπιστοσύνη που δείχνει ένα μικρό και εύπιστο παιδί, δεν υπάρχει άλλος τρόπος να αποκτήσετε άδεια εισόδου.

^{(1536.6) 137:8.9} «Μην εξαπατάστε από εκείνους που λένε ότι εδώ είναι η βασιλεία ή εκεί είναι η βασιλεία, γιατί το βασίλειο του Πατέρα μου δεν αφορά πράγματα ορατά και υλικά. Και αυτό το βασίλειο βρίσκεται ακόμα και τώρα ανάμεσά σας, γιατί εκεί που το πνεύμα του Θεού διδάσκει και οδηγεί την ψυχή του ανθρώπου, εκεί βρίσκεται στην πραγματικότητα η βασιλεία των ουρανών. Και αυτό το βασίλειο του Θεού είναι η δικαιοσύνη, η γαλήνη, και η χαρά του Αγίου Πνεύματος.

^{(1536.7) 137:8.10} «Ο Ιωάννης πραγματικά σας βάπτισε σε ένδειξη μετάνοιας και άφεσης αμαρτιών, αλλά όταν εισέλθετε στο ουράνιο βασίλειο, θα βαπτιστείτε με το Άγιο Πνεύμα.

^{(1536.8) 137:8.11} «Στο βασίλειο του Πατρός μου δεν θα υπάρχουν ούτε Εβραίοι ούτε αλλόθρησκοι μόνο εκείνοι που αναζητούν την τελειότητα μέσα από την υπηρεσία, γιατί σας δηλώνω ότι αυτός που θα γίνει σπουδαίος στο βασίλειο του Πατρός μου πρώτα πρέπει να γίνει υπηρέτης όλων. Αν είσαστε πρόθυμοι να υπηρετήσετε τους συνανθρώπους σας, θα καθίσετε μαζί μου στο βασίλειό μου, όπως εγώ, που με την μορφή θνητού υπηρετώ, σύντομα θα καθίσω με τον Πατέρα μου στο βασίλειό του.

^{(1536.9) 137:8.12} «Αυτό το νέο βασίλειο είναι σας ένας σπόρος που ευδοκιμεί στο καλό χώμα ενός χωραφιού. Δεν φέρνει πλήρεις καρπούς γρήγορα. Υπάρχει ένα χρονικό διάλειμμα ανάμεσα στην εγκατάσταση του βασιλείου στην ψυχή του ανθρώπου και σε εκείνη την ώρα που το βασίλειο θα ωριμάσει στους ολοκληρωμένους καρπούς της αιώνιας ορθότητας και σωτηρίας.

^{(1536.10) 137:8.13} «Και αυτό το νέο βασίλειο που σας ανακηρύσσω δεν είναι βασίλειο δύναμης και αφθονίας. Η βασιλεία των ουρανών δεν είναι θέμα φαγητού και ποτού αλλά μάλλον μια ζωή προοδευτικής ορθότητας και αυξανόμενης χαράς στην τελειοποιούμενη υπηρεσία του Πατέρα που είναι στον ουρανό. Γιατί έχει πει ο Πατέρας στα παιδιά του σε αυτόν τον κόσμο, «Είναι το θέλημά μου να γίνουν τελικά τέλειοι, όπως εγώ είμαι τέλειος.»

^{(1537.1) 137:8.14} «Έχω έρθει να σας φέρω τα καλά νέα της βασιλείας. Δεν έχω έρθει να προσθέσω στα βάρη εκείνων που θέλουν να μπουν σε αυτό το βασίλειο. Διακηρύσσω τον νέο και καλύτερο τρόπο, και εκείνοι που είναι ικανοί να εισέλθουν στην ερχόμενη βασιλεία, θα απολαύσουν την θεϊκή γαλήνη. Και ότι και να σας κοστίσει στα πράγματα αυτού του κόσμου, ότι τίμημα και να πληρώσετε για να μπείτε στην βασιλεία των ουρανών, θα απολαύσετε πολλαπλάσια ευτυχία και πνευματική πρόοδο σε αυτόν τον κόσμο, και στο μέλλον στην αιώνια ζωή.

^{(1537.2) 137:8.15} «Η είσοδος στην βασιλεία του Πατρός δεν βρίσκεται σε παρελαύνοντες στρατούς, ούτε σε ανατρεπόμενα βασίλεια αυτού του κόσμου, ούτε στην απόταξη ζυγών δουλείας. Η βασιλεία των ουρανών πλησιάζει, και όλοι όσοι θα μπουν εκεί θα βρουν άφθονη ελευθερία και χαρμόσυνη σωτηρία.

^{(1537.3) 137:8.16} «Αυτό το βασίλειο είναι μια αιώνια κυριαρχία. Εκείνοι που εισέρχονται στο βασίλειο θα ανέλθουν στον Πατέρα μου¨ σίγουρα θα καθίσουν στο δεξί χέρι της δόξας του στον Παράδεισο. Και όλοι όσοι θα εισέλθουν στην βασιλεία των ουρανών θα γίνουν οι γιοι του Θεού, και στην εποχή που θα έρθει θα ανέλθουν στον Πατέρα μου. Και δεν έχω έρθει να καλέσω τους δίκαιους μόνο αλλά και τους αμαρτωλούς και όλους όσους λαχταρούν για την ορθότητα της θεϊκής τελειότητας.

^{(1537.4) 137:8.17} «Ο Ιωάννης ήρθε να κηρύξει την μετάνοια για να σας προετοιμάσει για την βασιλεία¨ τώρα ήρθα εγώ να σας διακηρύξω την πίστη, το δώρο του Θεού, σαν το τίμημα για την είσοδο στην βασιλεία των ουρανών. Αν μόνο πιστέψετε ότι ο Πατέρας μου σας αγαπά με μια άπειρη αγάπη, τότε είστε στην βασιλεία του Θεού.»

^{(1537.5) 137:8.18} Όταν είπε αυτά, κάθισε. Όλοι όσοι τον άκουσαν παραξενεύτηκαν από τα λόγια του. Οι μαθητές του θαύμασαν. Αλλά οι άνθρωποι δεν ήταν έτοιμοι να δεχτούν τα καλά νέα από τα χείλη αυτού του Θεανθρώπου. Περίπου το ένα τρίτο από όσους τον άκουσαν πίστεψαν στο μήνυμα παρόλο που δεν το καταλάβαιναν απόλυτα¨ περίπου το ένα τρίτο προετοιμάστηκε στην καρδιά του να απορρίψει μια τέτοια μόνο πνευματική αντίληψη της αναμενόμενης βασιλείας, ενώ το υπόλοιπο ένα τρίτο δεν μπορούσε να καταλάβει την σημασία της διδασκαλίας του, και πολλοί πίστεψαν στα αλήθεια ότι «ήταν εκτός εαυτού.»