ΕΓΓΡΑΦΟ 75, Η ΠΑΡΑΒΑΣΗ ΤΟΥ ΑΔΑΜ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΥΑΣ

^{(839.1) 75:0.1} Ύστερα από περισσότερα από εκατό χρόνια προσπαθειών στην Ουράντια, ο Αδάμ ελάχιστη πρόοδο μπορούσε να δει έξω από τον Κήπο. Ο κόσμος, γενικά, δεν φαινόταν να προοδεύει πολύ. Η πραγματοποίηση της βελτίωσης της φυλής έμοιαζε να βρίσκεται πάρα πολύ μακριά και η κατάσταση φαινόταν τόσο απελπιστική, ώστε να χρειάζεται κάτι για βοήθεια, κάτι που δεν περιλαμβάνετο στα αρχικά σχέδια. Τουλάχιστον αυτό ήταν που συχνά περνούσε από το μυαλό του Αδάμ και που το είχε πει πολλές φορές στην Εύα. Ο Αδάμ και η σύντροφός του ήσαν πιστοί, αλλά ήσαν απομονωμένοι από τους ομοίους τους και επιπλέον ήσαν οδυνηρά δυστυχείς για την αξιοθρήνητη κατάσταση του κόσμου τους.

^{(839.2) 75:1.1} Η Αδαμική αποστολή στην πειραματική, καμένη από την εξέγερση και απομονωμένη Ουράντια ήταν ένα δύσκολο εγχείρημα. Και ο Υλικός Υιός και η Θυγατέρα αντελήφθησαν αμέσως τις δυσκολίες και την αβεβαιότητα της πλανητικής τους αποστολής. Παρά ταύτα, καταπιάστηκαν θαρραλέα με το έργο της επίλυσης των πολύμορφων προβλημάτων τους. Όταν όμως αφοσιώθηκαν στο μέγιστης σπουδαιότητας έργο της εξάλειψης των καθυστερημένων και εκφυλισμένων από τα γένη των ανθρώπων, απογοητεύθηκαν πολύ. Δεν μπορούσαν να βρουν διέξοδο από το δίλημμα δεν μπορούσαν να συμβουλευθούν τους ανωτέρους τους, είτε στην Τζερουζέμ είτε στην Εντέντια. Βρίσκονταν εδώ, απομονωμένοι και, μέρα με την ημέρα, αντιμέτωποι με ένα καινούργιο και περίπλοκο μπέρδεμα, ένα πρόβλημα που φαινόταν να είναι άλυτο.

^{(839.3) 75:1.2} Υπό φυσιολογικές συνθήκες, η πρώτη δουλειά ενός Πλανητικού Αδάμ και μιας Εύας θα ήταν ο συντονισμός και η ανάμιξη των φυλών. Στην Ουράντια, όμως, ένα τέτοιο σχέδιο φαινόταν σχεδόν αδύνατο να πραγματοποιηθεί, επειδή οι φυλές, αν και βιολογικά έτοιμες, δεν είχαν ποτέ απαλλαγεί από τα καθυστερημένα και εκφυλισμένα γένη τους.

^{(839.4) 75:1.3} Ο Αδάμ και η Εύα βρέθηκαν σε μια σφαίρα καθ’ ολοκληρίαν απροετοίμαστη για την αναγγελία της αδελφοσύνης των ανθρώπων, σ’ έναν κόσμο που έψαχνε στα τυφλά, μέσα σε αξιοθρήνητο πνευματικό σκοτάδι, καταδικασμένο σε σύγχυση που γινόταν ακόμη χειρότερη από την αποτυχία της αποστολής της προηγούμενης διοίκησης. Η διάνοια και η ηθική βρίσκονταν στα κατώτατα επίπεδα και αντί να αρχίσουν το έργο της επίτευξης θρησκευτικής ενότητας, έπρεπε να ξαναρχίσουν το έργο του προσηλυτισμού των κατοίκων στις απλούστερες μορφές θρησκευτικής πίστης. Αντί να βρουν μια γλώσσα έτοιμη να αποδεχθούν, βρέθηκαν αντιμέτωποι με την παγκόσμια σύγχυση εκατοντάδων επί εκατοντάδων τοπικών διαλέκτων. Κανείς Αδάμ πλανητικής υπηρεσίας δεν είχε ποτέ προσγειωθεί σε πιο δύσκολο κόσμο. Τα εμπόδια φαίνονταν αξεπέραστα και τα προβλήματα πέρα από τις λύσεις που θα μπορούσαν να δώσουν οι άνθρωποι.

^{(839.5) 75:1.4} Ήσαν απομονωμένοι και το φοβερό αίσθημα μοναξιάς που τους βάραινε γινόταν ακόμη μεγαλύτερο από την πρώιμη αναχώρηση των υποδοχέων Μελχισεδέκ. Μόνο έμμεσα, μέσω των τάξεων των αγγέλων, μπορούσαν να επικοινωνήσουν με οποιαδήποτε ύπαρξη εκτός του πλανήτη. Σιγά-σιγά το κουράγιο τους εξασθένιζε, το ηθικό τους έφθινε και κάποιες φορές η πίστη τους σχεδόν ταλαντεύετο.

^{(840.1) 75:1.5} Και αυτή είναι η πραγματική εικόνα της απελπισίας αυτών των δύο ευγενικών ψυχών, καθώς αναλογίζονταν τις δυσκολίες που τους περίμεναν. Γνώριζαν και οι δύο πάρα πολύ καλά την τερατώδη δέσμευση που συνεπάγετο η εκτέλεση της πλανητικής τους αποστολής.

^{(840.2) 75:1.6} Πιθανόν κανείς από τους Υλικούς Υιούς του Νέβαδον δεν είχε ποτέ αντιμετωπίσει ένα τόσο δύσκολο και φαινομενικά αδύνατο έργο σαν αυτό που αντιμετώπιζαν ο Αδάμ και η Εύα με την άθλια κατάσταση της Ουράντια. Θα μπορούσαν, όμως, να είχαν κάποτε επιτύχει, αν ήταν περισσότερο προβλεπτικοί και υπομονετικοί. Και οι δύο τους, ιδιαίτερα η Εύα, ήταν πάρα πολύ ανυπόμονοι. Δεν είχαν καμία διάθεση να υποστούν την πολύχρονη δοκιμασία αντοχής. Ήθελαν να δουν κάποια άμεσα αποτελέσματα και τα είδαν, τα αποτελέσματα, όμως, που εξασφάλισαν με τον τρόπο αυτό, απεδείχθησαν εντελώς καταστροφικά και για τους ίδιους και για τον κόσμο τους.

^{(840.3) 75:2.1} Ο Καλιγκάστια έκανε συχνές επισκέψεις στον Κήπο και είχε πολλές συζητήσεις με τον Αδάμ και την Εύα, εκείνοι, όμως, ήταν ανένδοτοι σε όλες τις προτάσεις του για συγκερασμό και άμεσα εγχειρήματα. Είχαν εμπρός τους αρκετά από τα αποτελέσματα της εξέγερσης να τους κάνουν δραστικά άτρωτους έναντι όλων αυτών των υπαινικτικών προτάσεων. Ακόμη και τα μικρά παιδιά του Αδάμ έμεναν ανεπηρέαστα από τις προτάσεις συμφωνίας του Νταλιγκάστια. Και φυσικά, ούτε ο Καλιγκάστια, ούτε ο συνεργάτης του είχαν δύναμη να επηρεάσουν οποιοδήποτε άτομο παρά τη θέλησή του, πολύ λιγότερο να πείσουν τα παιδιά του Αδάμ να πράξουν το κακό.

^{(840.4) 75:2.2} Πρέπει να θυμόμαστε ότι ο Καλιγκάστια ήταν ακόμη ο κατ’ όνομα Πλανητικός Πρίγκιπας της Ουράντια, ένας παραπλανημένος αλλά, παρ’ όλ’ αυτά, ανώτερος Υιός του τοπικού σύμπαντος. Δεν εκθρονίσθηκε απόλυτα ως την εποχή του Χριστού Μιχαήλ στην Ουράντια.

^{(840.5) 75:2.3} Ο εκπεσών Πρίγκιπας, ωστόσο, ήταν επίμονος και αποφασισμένος. Γρήγορα σταμάτησε να ασχολείται με τον Αδάμ και αποφάσισε να προσπαθήσει μια πανούργα, πλάγια επίθεση στην Εύα. Ο πονηρός κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η μοναδική ελπίδα επιτυχίας βρισκόταν στην έξυπνη χρησιμοποίηση κατάλληλων ατόμων που ανήκαν στα ανώτερα στρώματα της φυλής των Νοδιτών, των απογόνων του αλλοτινού υλικού επιτελείου του. Και τα σχέδιά του ετοιμάσθηκαν ανάλογα για να παγιδεύσουν τη μητέρα της ιώδους φυλής.

^{(840.6) 75:2.4} Ήταν πέραν των προθέσεων της Εύας να κάνει οτιδήποτε θα αντιστρατεύετο στα σχέδια του Αδάμ, ή θα έθετε σε κίνδυνο την πλανητική τους αποστολή.¹ Γνωρίζοντας την τάση των γυναικών να επιδιώκουν άμεσα αποτελέσματα από το να σχεδιάζουν προνοητικά για αποτελέσματα στο απώτερο μέλλον, οι Μελχισεδέκ, προτού να φύγουν, είχαν ειδικά ενημερώσει την Εύα ως προς τους ιδιαίτερους κινδύνους που περικύκλωναν την απομονωμένη θέση τους στον πλανήτη και την είχαν ειδικώτερα προειδοποιήσει να μην απομακρυνθεί από το πλευρό του συντρόφου της, δηλαδή, να μην επιχειρήσει κανένα ατομικό, ή μυστικό τρόπο για να προαγάγει τις κοινές τους υποχρεώσεις. Η Εύα είχε ακολουθήσει τις οδηγίες τους με μεγάλη ευσυνειδησία για περισσότερα από εκατό χρόνια και ποτέ δεν είχε περάσει από το νου της ότι οποιοσδήποτε κίνδυνος μπορούσε να συνδεθεί με τις όλο και περισσότερο οικείες και εμπιστευτικές συζητήσεις που απολάμβανε με κάποιον Νοδίτη ηγέτη που λεγόταν Σεραπατέιτια. Ολόκληρη η υπόθεση εξελίχθηκε τόσο σταδιακά και φυσικά, ώστε η Εύα κατελήφθη εξ απίνης.

^{(840.7) 75:2.5} Οι κάτοικοι του Κήπου βρίσκονταν σε επαφή με τους Νοδίτες από τις αρχικές ημέρες της Εδέμ. Από τους μικτούς αυτούς απογόνους των παραστρατημένων μελών του επιτελείου του Καλιγκάστια είχαν δεχθεί μεγάλη και πολύτιμη βοήθεια και συνεργασία και μέσω αυτών το καθεστώς της Εδέμ επρόκειτο πλέον να αντιμετωπίσει την πλήρη του ανατροπή και την τελική του πτώση.

^{(841.1) 75:3.1} Ο Αδάμ μόλις είχε συμπληρώσει τα πρώτα του εκατό χρόνια στη γη όταν ο Σεραπατέιτια, με τον θάνατο του πατέρα του, έγινε αρχηγός της δυτικής Συριακής ομοσπονδίας των φυλών των Νοδιτών. Ο Σεραπατέιτια ήταν ένας άνθρωπος με χρώμα καφέ, ένας λαμπρός απόγονος του πάλαι ποτέ ηγέτη της επιτροπής υγείας της Νταλαμέιτια που πήρε για σύντροφό του μία από τις μεγαλύτερες θηλυκές διάνοιες της γαλάζιας φυλής εκείνων των μακρινών καιρών. Δια μέσου των αιώνων, η γενιά αυτή είχε διατηρήσει την εξουσία και ασκούσε μεγάλη επιρροή ανάμεσα στις προς δυσμάς φυλές των Νοδιτών.

^{(841.2) 75:3.2} Ο Σεραπατέιτια είχε κάνει αρκετές επισκέψεις στον Κήπο και είχε εντυπωσιασθεί βαθιά από την ορθότητα των σκοπών του Αδάμ. Και αμέσως αφού ανέλαβε την ηγεσία των Συρίων Νοδιτών, ανακοίνωσε την πρόθεσή του να εδραιώσει μια σχέση με το έργο του Αδάμ και της Εύας στον Κήπο. Το μεγαλύτερο μέρος του λαού του τον ακολούθησε στο πρόγραμμα αυτό και ο Αδάμ χάρηκε με το νέο ότι η ισχυρότερη και ευφυέστερη από όλες τις γειτονικές φυλές είχε έλθει κοντά του, σχεδόν σύσσωμη, για να υποστηρίξει το πρόγραμμα για τη βελτίωση του κόσμου. Ήταν αποφασιστικά εγκαρδιωτικό. Και αμέσως μετά το σπουδαίο αυτό συμβάν, Ο Σεραπατέιτια και το καινούργιο του επιτελείο έγιναν δεκτοί από τον Αδάμ και την Εύα στο ίδιο τους το σπίτι.

^{(841.3) 75:3.3} Ο Σεραπατέιτια έγινε ένας από τους πιο ικανούς και δραστήριους υπαρχηγούς του Αδάμ. Ήταν απόλυτα έντιμος και βαθιά ειλικρινής σε όλες του τις δραστηριότητες. Δεν είχε συναίσθηση, ούτε καν αργότερα, ότι χρησιμοποιείτο ως περιστασιακό όργανο του δόλιου Καλιγκάστια.

^{(841.4) 75:3.4} Τώρα πλέον ο Σεραπατέιτια έγινε ο αντιπρόεδρος της Εδεμικής επιτροπής επί των φυλετικών σχέσεων και πολλά σχέδια καταστρώθηκαν για πιο δραστική εκτέλεση του έργου του να κερδίσουν τις μακρινές φυλές για χάρη της υπόθεσης του Κήπου.

^{(841.5) 75:3.5} Έκανε πολλές συσκέψεις με τον Αδάμ και την Εύα – ιδιαίτερα με την Εύα – και συζήτησαν για πολλά σχέδια πάνω στη βελτίωση των μεθόδων τους. Μια μέρα, ενώ συζητούσε με την Εύα, ο Σεραπατέιτια σκέφθηκε ότι θα ήταν πολύ χρήσιμο αν, ενώ περίμεναν τη στρατολόγηση πάρα πολλών από την ιώδη φυλή, θα μπορούσε να γίνει κάτι ενδιάμεσα, ώστε να προαγάγει άμεσα τις ενδεείς φυλές που βρίσκονταν σε αναμονή. Ο Σεραπατέιτια ισχυρίσθηκε ότι, αν οι Νοδίτες, ως η πλέον προοδευτική και συνεργαζόμενη φυλή, είχαν ένα ηγέτη από τη φυλή τους, αλλά με μερική καταγωγή από την ιώδη γενεά, αυτό θα αποτελούσε ισχυρό δεσμό, ο οποίος θα ένωνε τους λαούς αυτούς πιο στενά με τον Κήπο. Και όλα τούτα, ήρεμα και ειλικρινά, θεωρήθηκε ότι ήταν για το καλό του κόσμου, αφού το παιδί αυτό, που επρόκειτο να ανατραφεί και να εκπαιδευθεί στον Κήπο, θα ασκούσε μεγάλη επιρροή για το καλό στο λαό του πατέρα του.

^{(841.6) 75:3.6} Πρέπει και πάλι να τονισθεί ότι ο Σεραπατέιτια ήταν απόλυτα έντιμος και εντελώς ειλικρινής για όλα όσα πρότεινε. Ούτε για μία φορά δεν υποπτεύθηκε ότι ήταν παιγνίδι στα χέρια του Καλιγκάστια και του Νταλιγκάστια. Ο Σεραπατέιτια ήταν απόλυτα πιστός στο σχέδιο της δημιουργίας ισχυρών εφεδρειών της ιώδους φυλής προτού επιχειρηθεί η παγκόσμια αναβάθμιση των σε σύγχυση ευρισκόμενων λαών της Ουράντια. Όλα αυτά, όμως, χρειάζονταν εκατοντάδες χρόνια για να ολοκληρωθούν κι’ αυτός ήταν ανυπόμονος. Ήθελε να δει κάποια άμεσα αποτελέσματα – κάτι, όσο ζούσε. Κατέστησε σαφές στην Εύα ότι και ο Αδάμ συχνά αποθαρρύνετο από τα λίγα που είχαν επιτευχθεί προς την κατεύθυνση της αναβάθμισης του κόσμου.

^{(841.7) 75:3.7} Για περισσότερα από πέντε χρόνια τα σχέδια αυτά ωρίμαζαν κρυφά. Τελικά, ωρίμασαν μέχρι του σημείου που η Εύα συναίνεσε να κάνει μια μυστική συνομιλία με τον Κάνο, τη λαμπρότερη διάνοια και δραστήριο ηγέτη της γειτονικής αποικίας φιλικών Νοδιτών. Ο Κάνο ήταν πολύ φιλικός προς το Αδαμικό καθεστώς. Στην πραγματικότητα, ήταν ο αγνός πνευματικός ηγέτης εκείνων των γειτόνων Νοδιτών που διατηρούσαν φιλικές σχέσεις με τον Κήπο.

^{(842.1) 75:3.8} Η μοιραία συνάντηση έγινε στο μισόφωτο της φθινοπωρινής εσπέρας, όχι μακριά από το σπίτι του Αδάμ. Η Εύα δεν είχε ποτέ πριν συναντήσει τον όμορφο και γεμάτο ενθουσιασμό Κάνο – κι’ εκείνος ήταν ένα θαυμάσιο δείγμα της επιβίωσης της σωματικής δομής και της ασυνήθιστης ευφυΐας των μακρινών του προγόνων, που ανήκαν στο επιτελείο του Πρίγκιπα. Και ο Κάνο, επίσης, πίστεψε βαθιά στην ορθότητα του σχεδίου του Σεραπατέιτια. (Εκτός του Κήπου, οι πολλαπλές σχέσεις ήταν κοινή πρακτική.)

^{(842.2) 75:3.9} Επηρεασμένη από την κολακεία, τον ενθουσιασμό και τη μεγάλη προσωπική πεποίθηση, η Εύα συναίνεσε, εκεί και τότε, να ξεκινήσει το πολυσυζητημένο εγχείρημα, να προσθέσει το δικό της μικρό σχέδιο για τη σωτηρία του κόσμου στο ευρύτερο και περισσότερο μεγαλεπήβολο θείο σχέδιο. Προτού καταλάβει καλά τι συνέβαινε, το μοιραίο βήμα είχε γίνει. Ήταν πλέον γεγονός.

^{(842.3) 75:4.1} Η ουράνια ζωή του πλανήτη βρισκόταν σε αναβρασμό. Ο Αδάμ αντιλαμβάνετο ότι κάτι δεν πήγαινε καλά και ζήτησε από την Εύα να έλθει μαζί του στον Κήπο. Και τώρα, για πρώτη φορά, ο Αδάμ άκουσε ολόκληρη την ιστορία του επί μακρόν προετοιμαζόμενου σχεδίου για την επιτάχυνση της βελτίωσης του κόσμου δια της λειτουργίας, ταυτόχρονα, προς δύο κατευθύνσεις: την εκτέλεση του θείου σχεδίου μαζί με την εκτέλεση του εγχειρήματος του Σεραπατέιτια.

^{(842.4) 75:4.2} Και καθώς ο Υλικός Υιός και η Θυγατέρα συζητούσαν, έτσι, στο φεγγαροφωτισμένο Κήπο, «η φωνή στον Κήπο» τους επέπληξε για ανυπακοή. Κι’ εκείνη η φωνή δεν ήταν άλλη από τη δική μου αναγγελία προς το ζευγάρι της Εδέμ ότι είχαν παραβιάσει τη σύμβαση του Κήπου. Ότι είχαν παρακούσει τις εντολές των Μελχισεδέκ. Ότι είχαν κάνει παράβαση κατά την εκτέλεση των όρκων πίστης που είχαν δώσει στον κυρίαρχο του συστήματος.

^{(842.5) 75:4.3} Η Εύα είχε συναινέσει να συμμετάσχει στην άσκηση του καλού και του κακού. Το καλό είναι η πραγματοποίηση των θείων σχεδίων. Η αμαρτία είναι η εσκεμμένη παραβίαση της θείας θέλησης. Το κακό είναι η κακή τακτοποίηση των σχεδίων και η λανθασμένη προσαρμογή των τεχνικών που κατέληξαν σε παγκόσμια δυσαρμονία και πλανητική σύγχυση.

^{(842.6) 75:4.4} Κάθε φορά που το ζευγάρι του Κήπου έτρωγε από τον καρπό του δένδρου της ζωής, προειδοποιείτο από τον αρχάγγελο συνοδό να αρνηθεί να παραδοθεί στις υποδείξεις του Καλιγκάστια, να συνδυάσει το καλό με το κακό. Τους είχαν προειδοποιήσει² ότι: «Την ημέρα που θα συνδέσετε το καλό με το κακό, να είσαστε βέβαιοι ότι θα γίνετε όπως οι θνητοί του κόσμου. Να είσαστε βέβαιοι ότι θα πεθάνετε.»

^{(842.7) 75:4.5} Η Εύα μίλησε στον Κάνο γι’ αυτήν την συχνά επαναλαμβανόμενη προειδοποίηση, τη μοιραία στιγμή της μυστικής τους συνάντησης, αλλά ο Κάνο, μη γνωρίζοντας τη σημασία, ή τη σπουδαιότητα μιας τέτοιας προειδοποίησης, την διαβεβαίωσε ότι οι άνδρες και οι γυναίκες με αγαθά κίνητρα και αγνές προθέσεις δεν μπορούσαν να κάνουν κακό. Ότι βέβαια δεν θα πέθαινε, αλλά μάλλον ότι θα ξαναζούσε στο πρόσωπο του παιδιού τους, που θα μεγάλωνε για να βοηθήσει και να σταθεροποιήσει τον κόσμο.

^{(842.8) 75:4.6} Αν και το σχέδιο αυτό της τροποποίησης του θείου σχεδίου είχε συλληφθεί και εκτελεσθεί με απόλυτη μυστικότητα και μόνο με τα ευγενέστερα κίνητρα για στην ευημερία του κόσμου, απετέλεσε πράξη κακή, διότι αντιπροσώπευε το λανθασμένο τρόπο δια του οποίου επιτυγχάνονται ορθά αποτελέσματα, αφού ξεφεύγει από τον ίσιο δρόμο, από το θείο σχέδιο.

^{(843.1) 75:4.7} Πράγματι, η Εύα είχε βρει τον Κάνο ελκυστικό στην όψη και θεώρησε όλα όσα της είπε ο εκμαυλιστής της ως «μία νέα και πληρέστερη γνώση των ανθρώπινων υποθέσεων, καθώς επίσης και μια ταχύτερη κατανόηση της ανθρώπινης φύσης, ως συμπληρωματικής στην αντίληψη της Αδαμικής φύσης.»

^{(843.2) 75:4.8} Μίλησα στον πατέρα και τη μητέρα της ιώδους φυλής εκείνη τη νύκτα στον Κήπο, όπως επέτασσε το καθήκον μου υπό τις θλιβερές εκείνες συνθήκες. Άκουσα με προσοχή την αφήγηση όλων εκείνων που είχαν οδηγήσει στην παράβαση της Μητέρας Εύας και έδωσα και στους δύο συμβουλές και ορμήνιες πάνω στην παρούσα κατάσταση. Μερικές από τις συμβουλές μου τις ακολούθησαν. Μερικές τις αγνόησαν. Η συζήτηση αυτή εμφανίζεται στις καταγραφές σας ως «ο Κύριος και Θεός που φωνάζει τον Αδάμ και την Εύα στον Κήπο και ρωτά, ‘πού είσαστε;’» Ήταν πρακτική των μεταγενέστερων γενεών να αποδίδουν οτιδήποτε ασυνήθιστο και παράξενο, είτε υλικό, είτε πνευματικό, κατ’ ευθείαν στην προσωπική παρέμβαση των Θεών.

^{(843.3) 75:5.1} Η απογοήτευση της Εύας ήταν πράγματι παθητική. Ο Αδάμ κατάλαβε τη δυσάρεστη κατάσταση στο σύνολό της και, ενώ είχε πληγωθεί και αποθαρρυνθεί, ένοιωθε μόνο οίκτο και συμπόνια για τη σύντροφό του που έσφαλε.

^{(843.4) 75:5.2} Ήταν μέσα στην απελπισία της συνειδητοποίησης της αποτυχίας που ο Αδάμ, την επομένη του ολισθήματος της Εύας, αναζήτησε την Λαόττα, την ευφυή Νοδίτισσα που ήταν επικεφαλής των δυτικών σχολείων του Κήπου και εσκεμμένα διέπραξε την αφροσύνη της Εύας. Αλλά, μην το παρεξηγήσετε. Ο Αδάμ δεν εξαπατήθηκε. Γνώριζε ακριβώς τι έκανε. Σκόπιμα διάλεξε να μοιρασθεί τη μοίρα της Εύας. Αγαπούσε τη σύντροφό του, με μια πάνω από το ανθρώπινο αφοσίωση και η σκέψη της πιθανότητας μιας μοναχικής αγρυπνίας στην Ουράντια χωρίς αυτήν ήταν περισσότερο από όσο μπορούσε να αντέξει.

^{(843.5) 75:5.3} Όταν έμαθαν τι είχε συμβεί στην Εύα, οι εξαγριωμένοι κάτοικοι του Κήπου έγιναν ανεξέλεγκτοι. Κήρυξαν πόλεμο στη γειτονική αποικία των Νοδιτών. Ξεχύθηκαν από τις πύλες της Εδέμ και έπεσαν πάνω στον απροετοίμαστο κόσμο καταστρέφοντάς τουν εντελώς – δεν άφησαν ούτ’ έναν άνδρα, γυναίκα, ή παιδί. Και ο Κάνο, ο πατέρας του αγέννητου ακόμη Κάιν, χάθηκε κι’ αυτός.

^{(843.6) 75:5.4} Μόλις αντελήφθη τι είχε συμβεί, ο Σεραπατέιτια κυριεύθηκε από κατάπληξη και γέμισε με φόβο και ενοχές. Την επομένη έπεσε και πνίγηκε στο μεγάλο ποτάμι.

^{(843.7) 75:5.5} Τα παιδιά του Αδάμ προσπάθησαν να παρηγορήσουν την απελπισμένη τους μητέρα, ενώ ο πατέρας τους περιπλανήθηκε μόνος για τριάντα μέρες. Στο τέλος αυτού του διαστήματος η σύνεση επεκράτησε και ο Αδάμ επέστρεψε στο σπίτι και άρχισε να σχεδιάζει το μελλοντικό τους πρόγραμμα δράσης.

^{(843.8) 75:5.6} Τις συνέπειες της αφροσύνης των παραπλανημένων γονιών τις υφίστανται συχνά και τα αθώα παιδιά τους. Οι ακέραιοι και ευγενικοί γιοι και θυγατέρες του Αδάμ και της Εύας εξουθενώθηκαν από την ανεξήγητη πίκρα της απίστευτης τραγωδίας, που τόσο ξαφνικά και άσπλαχνα είχε πέσει επάνω τους. Το μεγαλύτερο από τα παιδιά αυτά, ούτε μετά από πενήντα χρόνια δεν είχε συνέλθει από τη θλίψη και τη στενοχώρια των τραγικών εκείνων ημερών, από τον τρόμο, ιδιαίτερα, εκείνης της περιόδου των τριάντα ημερών, όταν ο πατέρας τους έφυγε από το σπίτι, ενώ η συγχυσμένη μητέρα τους είχε πλήρη άγνοια για το πού βρισκόταν εκείνος, ή για το τι του είχε συμβεί.

^{(843.9) 75:5.7} Και οι τριάντα μέρες αυτές ήταν ατέλειωτες σαν τριάντα χρόνια θλίψης και δυστυχίας για την Εύα. Η ευγενική αυτή ψυχή ποτέ δεν συνήλθε απόλυτα από τις επιπτώσεις αυτής της βασανιστικής περιόδου διανοητικού άλγους και πνευματικής θλίψης. Καμία ιδιαιτερότητα των μετέπειτα απωλειών, αλλά και των υποκειμενικών κακουχιών τους, μπόρεσε ποτέ να συγκριθεί στην μνήμη της Εύας με τις τρομερές εκείνες ημέρες και τις φριχτές νύκτες της μοναξιάς και της αβάσταχτης αβεβαιότητας. Έμαθε την απερίσκεπτη ενέργεια του Σεραπατέιτια και δεν γνώριζε αν ο σύντροφός της είχε σκοτωθεί μέσα στη λύπη του, ή αν είχε απαλειφθεί από τον κόσμο ως τιμωρία του ολισθήματός της. Και όταν γύρισε ο Αδάμ, η Εύα ένοιωσε μια γεμάτη ικανοποίηση χαρά και ευγνωμοσύνη, που ποτέ δεν ξεχάστηκε στη μακρόχρονη και δύσκολη στη διαβίωση σχέση τους της επίπονης υπηρεσίας.

^{(844.1) 75:5.8} Ο καιρός περνούσε, ο Αδάμ, ωστόσο, δεν ήταν βέβαιος για τη φύση της αμαρτίας τους, έως εβδομήντα μέρες μετά την παράβαση της Εύας, όταν οι υποδοχείς Μελχισεδέκ επέστρεψαν στην Ουράντια και ανέλαβαν τη δικαιοδοσία επί των υποθέσεων του κόσμου. Και τότε, ο Αδάμ έμαθε ότι είχαν αποτύχει.

^{(844.2) 75:5.9} Μεγαλύτερα προβλήματα, ωστόσο, βρίσκονταν σε εξέλιξη: Το νέο της εξόντωσης της αποικίας των Νοδιτών κοντά στην Εδέμ δεν άργησε να φθάσει στην πατρική φυλή του Σεραπατέιτια στο βορρά και τώρα, μια μεγάλη στρατιά συναθροιζόταν για να προελάσει στον Κήπο. Και αυτή ήταν η αρχή ενός μακρόχρονου και άσπονδου πολέμου μεταξύ των Αδαμιτών και των Νοδιτών, αφού οι εχθροπραξίες αυτές κράτησαν για καιρό, μετά την μετανάστευση του Αδάμ και των οπαδών του στον δεύτερο κήπο, στην κοιλάδα του Ευφράτη. Υπήρξε μία έντονη και μακρόχρονη «εχθρότητα ανάμεσα στον άνδρα αυτόν και στη γυναίκα, ανάμεσα στο σπόρο του και στον σπόρο της.»

^{(844.3) 75:6.1} Όταν ο Αδάμ έμαθε ότι οι Νοδίτες βρίσκονταν καθ’ οδόν, ζήτησε τη συμβουλή των Μελχισεδέκ, εκείνοι, όμως, αρνήθηκαν να τον συμβουλέψουν, λέγοντάς του μόνο να κάνει ό,τι νόμιζε καλύτερο και υποσχόμενοι τη φιλική τους συνεργασία, κατά το δυνατόν, σε οτιδήποτε εκείνος θα αποφάσιζε. Είχε απαγορευθεί στους Μελχισεδέκ να αναμιχθούν στα προσωπικά σχέδια του Αδάμ και της Εύας.

^{(844.4) 75:6.2} Ο Αδάμ γνώριζε ότι η Εύα είχε αποτύχει. Η παρουσία των υποδοχέων Μελχισεδέκ του το είπε, αν και δεν γνώριζε ακόμη τίποτα για την ατομική κατάληξη της μελλοντικής τους μοίρας. Έκανε μια ολονύκτια σύσκεψη με περίπου χίλιους διακόσιους πιστούς οπαδούς που υποσχέθηκαν να ακολουθήσουν τον αρχηγό τους και την επόμενη μέρα το μεσημέρι, οι οδοιπόροι αυτοί έφυγαν από την Εδέμ προς αναζήτηση νέας εστίας. Ο Αδάμ δεν αγαπούσε τον πόλεμο και ως εκ τούτου επέλεξε να εγκαταλείψει τον πρώτο κήπο στους Νοδίτες χωρίς να αντισταθεί.

^{(844.5) 75:6.3} Το καραβάνι της Εδέμ σταμάτησε την τρίτη ημέρα έξω από τον Κήπο εξ αιτίας της άφιξης των σεραφικών μεταφορέων από την Τζερουζέμ. Και για πρώτη φορά, ο Αδάμ και η Εύα πληροφορήθηκαν τι επρόκειτο να γίνουν να παιδιά τους. Ενώ οι μεταφορείς περίμεναν σε ετοιμότητα, σ’ εκείνα τα παιδιά που είχαν φθάσει στην ηλικία επιλογής (είκοσι χρόνων), δόθηκε η δυνατότητα να παραμείνουν στην Ουράντια με τους γονείς τους, ή να τεθούν υπό την προστασία των Μέγιστων του Νορλάτιαντεκ. Τα δύο τρίτα επέλεξαν να πάνε στην Εντέντια. Περίπου το ένα τρίτο επέλεξε να παραμείνει με τους γονείς τους. Όλα τα παιδιά που των οποίων η ηλικία ήταν μικρότερη από την ηλικία επιλογής μεταφέρθηκαν στην Εντέντια. Κανείς δεν μπορούσε να δει τη θλιβερή αναχώρηση αυτού του Υλικού Υιού, της Θυγατέρας και των παιδιών τους, χωρίς να συνειδητοποιήσει ότι η μοίρα του παραβάτη είναι σκληρή. Οι απόγονοι αυτοί του Αδάμ και της Εύας βρίσκονται πλέον στην Εντέντια. Δεν γνωρίζουμε τι πρόκειται να τους συμβεί.

^{(844.6) 75:6.4} Ήταν ένα θλιβερό, πολύ θλιβερό καραβάνι αυτό που ετοιμαζόταν να ταξιδέψει. Τι θα μπορούσε να είναι πιο τραγικό! Να έχουν έλθει σ’ έναν κόσμο, με τόσο μεγάλες προσδοκίες, να τους έχουν δεχθεί τόσο ευνοϊκά και μετά να φύγουν ατιμασμένοι από την Εδέμ, μόνο και μόνο για να χάσουν τα τρία τέταρτα των παιδικών τους, πριν ακόμη βρουν ένα καινούργιο τόπο για να μείνουν!

^{(845.1) 75:7.1} Ήταν όταν σταμάτησε το Εδεμικό καραβάνι, που ο Αδάμ και η Εύα πληροφορήθηκαν τη φύση της παράβασής τους και ενημερώθηκαν για την τύχη τους. Ο Γαβριήλ εμφανίσθηκε για να αναγγείλει την απόφαση. Και η ετυμηγορία ήταν αυτή: Ο Πλανητικός Αδάμ και η Εύα της Ουράντια είχαν κριθεί ένοχοι. Είχαν παραβιάσει τη συνθήκη της επιτροπείας τους, ως κυβερνήτες αυτού του κατοικημένου κόσμου.

^{(845.2) 75:7.2} Ενώ ήσαν καταβεβλημένοι από το αίσθημα ενοχής, ο Αδάμ και η Εύα ήσαν πολύ ευχαριστημένοι με την ανακοίνωση ότι οι κριτές τους στον Σάλβινγκτον τους είχαν απαλλάξει από όλες τις κατηγορίες για «περιφρόνηση της κυβέρνησης του σύμπαντος.» Δεν είχαν κριθεί ένοχοι για εξέγερση.

^{(845.3) 75:7.3} Το ζευγάρι της Εδέμ πληροφορήθηκε ότι είχαν υποβαθμιστεί στην κατάσταση των θνητών του κόσμου. Ότι πρέπει, εφεξής, να συμπεριφέρονται όπως οι άνδρες και οι γυναίκες της Ουράντια, να αναζητήσουν το μέλλον τους στο μέλλον των φυλών του κόσμου.

^{(845.4) 75:7.4} Πολύ καιρό προτού ο Αδάμ και η Εύα αφήσουν την Τζερουζέμ, οι εκπαιδευτές τους, τους είχαν εξηγήσει πλήρως τις συνέπειες οποιασδήποτε ζωτικής σημασίας απόκλισης από τα θεία σχέδια. Τους είχα προσωπικά και επανειλημμένα προειδοποιήσει, τόσο πριν, όσο και μετά την άφιξή τους στην Ουράντια, ότι η υποβάθμιση στην κατάσταση των θνητών ανθρώπων θα ήταν το βέβαιο αποτέλεσμα, η βέβαιη τιμωρία, που οπωσδήποτε θα ακολουθούσε την παράβαση στην εκτέλεση της αποστολής τους επί του πλανήτη. Η συνειδητοποίηση όμως, της αθανασίας των υιών υλικής τάξης είναι βασική για την σαφή κατανόηση των συνεπειών που ακολούθησαν την παράβαση του Αδάμ και της Εύας.

^{(845.5) 75:7.5} 1. Ο Αδάμ και η Εύα, όπως και οι σύντροφοί τους στην Τζερουζέμ, διατήρησαν την αθάνατη φύση τους δια της διανοητικής σχέσης τους με το κύκλωμα διανοητικής βαρύτητας του Πνεύματος. Όταν η ζωτική αυτή συντήρηση διακοπεί, εξ αιτίας διανοητικής διάζευξης, τότε, ανεξάρτητα από το πνευματικό επίπεδο του συγκεκριμένου πλάσματος, η ιδιότητα της αθανασίας χάνεται. Η κατάσταση των θνητών, ακολουθούμενη από τη σωματική διάλυση, ήταν η αναπόφευκτη συνέπεια της διανοητικής παράβασης του Αδάμ και της Εύας.

^{(845.6) 75:7.6} 2. Ο Υλικός Υιός και η Θυγατέρα της Ουράντια, έχοντας επιπλέον προσωποποιηθεί ώστε να μοιάζουν με τους θνητούς αυτού του κόσμου, είχαν μεγαλύτερη εξάρτηση από τη διατήρηση ενός διπλού κυκλοφορικού συστήματος, το ένα μέρος του οποίου ξεκινούσε από την υλική τους φύση, το άλλο από την υπερ-ενέργεια που ήταν αποθηκευμένη στον καρπό του δένδρου της ζωής. Ο συνοδός αρχάγγελος πάντα προειδοποιούσε τον Αδάμ και την Εύα ότι κατάχρηση της εμπιστοσύνης θα μεγιστοποιούσε την υποβάθμιση της κατάστασής τους και η πρόσβαση σ’ αυτήν την ενεργειακή πηγή δεν θα τους επετρέπετο μετά την κατάχρηση.

^{(845.7) 75:7.7} Ο Καλιγκάστια πράγματι πέτυχε να παγιδεύσει τον Αδάμ και την Εύα αλλά δεν πέτυχε το σκοπό του, να τους οδηγήσει σε ανοικτή εξέγερση κατά της κυβέρνησης του σύμπαντος. Αυτό που είχαν κάνει ήταν αληθινά κακό, αλλά ποτέ δεν ήσαν ένοχοι για περιφρόνηση της αλήθειας, ούτε προσχώρησαν εσκεμμένα σε επανάσταση κατά της δίκαιης κυριαρχίας του Πατέρα του Σύμπαντος και του Δημιουργού Υιού του.

^{(845.8) 75:8.1} Ο Αδάμ και η Εύα πράγματι εξέπεσαν από την υψηλή θέση των υλικών υιών στην κατώτερη κατάσταση του θνητού ανθρώπου. Αυτό, όμως, δεν ήταν η πτώση του ανθρώπου. Η ανθρώπινη φυλή είχε εξευγενισθεί, παρά τις άμεσες συνέπειες της κατάχρησης του Αδάμ. Αν και το θείο σχέδιο του να δοθεί η ιώδης φυλή στους λαούς της Ουράντια διεκόπη, οι φυλές των ανθρώπων ωφελήθηκαν πάρα πολύ από την περιορισμένη συνεισφορά που ο Αδάμ και οι απόγονοί του έκαναν στις φυλές της Ουράντια.

^{(846.1) 75:8.2} Η πτώση του ανθρώπου δεν συνέβη. Η ιστορία της ανθρώπινης φυλής είναι μια ιστορία προοδευτικής εξέλιξης και η Αδαμική πλήρωση άφησε τους λαούς του κόσμου βελτιωμένους σε μεγάλο βαθμό, σε σχέση με την προηγούμενη βιολογική τους κατάσταση. Τα καλύτερα γένη της Ουράντια περιέχουν πλέον κληρονομικούς παράγοντες που προέρχονται από τέσσερις ξεχωριστές πηγές: Τους Αντονίτες, τους Σαντζίκ, τους Νοδίτες και τους Αδαμίτες.

^{(846.2) 75:8.3} Ο Αδάμ δεν πρέπει να θεωρηθεί ως αιτία κατάρας επί της ανθρώπινης φυλής. Ενώ πράγματι απέτυχε στο να επιτελέσει το θείο σχέδιο, ενώ πράγματι παρέβη τη συνθήκη του με τη θεότητα, ενώ αυτός και η σύντροφός του ασφαλώς υποβαθμίσθηκαν στην κατηγορία των πλασμάτων, παρ’ όλα ταύτα, η συμβολή τους στην ανθρώπινη φυλή βοήθησε πολύ για να προαχθεί ο πολιτισμός στην Ουράντια.

^{(846.3) 75:8.4} Εκτιμώντας τα αποτελέσματα της Αδαμικής αποστολής στον κόσμο σας, η δικαιοσύνη απαιτεί την αναγνώριση της κατάστασης του πλανήτη. Ο Αδάμ ήλθε αντιμέτωπος με ένα σχεδόν ακατόρθωτο έργο όταν, μαζί με την όμορφη σύντροφό του, μεταφέρθηκε από την Τζερουζέμ σ’ αυτό τον ζοφερό και σε σύγχυση ευρισκόμενο πλανήτη. Είχαν, ωστόσο, ενημερωθεί από το συμβούλιο των Μελχισεδέκ και των συνεργατών τους και αν είχαν περισσότερη υπομονή, θα είχαν τελικά επιτύχει. Αλλά η Εύα εισάκουσε τη δόλια προπαγάνδα περί ατομικής ελευθερίας και ελευθερίας δράσης του πλανήτη. Οδηγήθηκε στον πειραματισμό με το ζωτικό πλάσμα της υλικής τάξης των υιών, με το να επιτρέψει στην παρακαταθήκη αυτή της ζωής να αναμιχθεί πρόωρα με εκείνη της, τότε, μικτής τάξης του αυθεντικού σχεδίου των Φορέων της Ζωής, που είχε προηγούμενα συνδυασθεί μ’ εκείνο των αναπαραγομένων υπάρξεων, οι οποίες κάποτε είχαν προσαρτηθεί στο επιτελείο του Πλανητικού Πρίγκιπα.

^{(846.4) 75:8.5} Ποτέ, σ’ ολόκληρη την ανέλιξή σας προς τον Παράδεισο, δεν θα κερδίσετε οτιδήποτε επιχειρώντας ανυπόμονα να υπερκεράσετε το σταθερό και θείο σχέδιο, προσπαθώντας να συντομεύσετε τη διαδικασία, με ατομικές επινοήσεις, ή άλλα μέσα για να βελτιώσετε το δρόμο της τελειότητας, προς την τελειότητα και για την αιώνια τελειότητα.

^{(846.5) 75:8.6} Οπωσδήποτε, δεν έχει ίσως υπάρξει πιο αποκαρδιωτική κακοδιαχείριση της σοφίας σε οποιονδήποτε πλανήτη, σ’ ολόκληρο το Νέβαδον. Δεν πρέπει, όμως, να εκπλήσσει το ότι τα ολισθήματα αυτά συμβαίνουν στις υποθέσεις των εξελικτικών συμπάντων. Αποτελούμε μέρος μιας γιγάντιας δημιουργίας και δεν είναι παράξενο που δεν λειτουργούν όλα τέλεια. Το σύμπαν μας δεν δημιουργήθηκε τέλειο. Η τελειότητα αποτελεί τον αιώνιο στόχο μας, όχι την προέλευσή μας.

^{(846.6) 75:8.7} Αν τούτο ήταν ένα μηχανιστικό σύμπαν, αν η Πρώτη Γενεσιουργός Αιτία και Κέντρο ήταν μόνο μια δύναμη και όχι μια οντότητα επίσης, αν ολόκληρη η δημιουργία ήταν μια άπειρη συγκέντρωση ανόργανης ύλης, κυριαρχούμενης από ακριβείς νόμους, που χαρακτηρίζονται από αμετάβλητη ενεργειακή δραστηριότητα, τότε ίσως μπορούσε να επιτευχθεί η τελειότητα, έστω και παρά την ατέλεια της κατάστασης του σύμπαντος. Δεν θα υπήρχε ανακολουθία, δεν θα υπήρχαν τριβές. Στο εξελισσόμενο, σχετικής τελειότητας και ατέλειας σύμπαν μας, όμως, χαιρόμαστε που είναι δυνατόν να υπάρχουν ανακολουθίες και πλάνες, διότι εξ αυτού αποδεικνύεται η πραγματικότητα και η δράση της προσωπικότητας στο σύμπαν. Και αν η δημιουργία μας αποτελεί ύπαρξη κυριαρχούμενη από την προσωπικότητα, τότε μπορείτε να είσαστε βέβαιοι για τις δυνατότητες της σωτηρίας, της προόδου και του επιτεύγματος της προσωπικότητας. Μπορούμε να είμαστε βέβαιοι για την ανάπτυξη, την εμπειρία και τα εγχειρήματα της προσωπικότητας. Πόσο θαυμάσιο είναι το σύμπαν, όντας προσωπικό και προοδευτικό, όχι απλά μηχανικό, ή, έστω, παθητικά τέλειο!

^{(846.7) 75:8.8} [Παρουσιάσθηκε από τον Σολόνια, τη σεραφική «φωνή στον Κήπο.»]