ΕΓΓΡΑΦΟ 109, Η ΣΧΕΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΩΝ ΠΡΟΣ ΤΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ

^{(1195.1) 109:0.1} Οι Προσαρμοστές της Σκέψης είναι τα παιδιά της συμπαντικής διαδρομής και, πράγματι, οι παρθενικοί Προσαρμοστές πρέπει να αποκτήσουν εμπειρίες, καθώς τα θνητά πλάσματα αναπτύσσονται και εξελίσσονται. Όπως η προσωπικότητα του ανθρώπινου παιδιού διευρύνεται για τους αγώνες της εξελικτικής ύπαρξης, έτσι και ο Προσαρμοστής αυξάνεται πάρα πολύ κατά τις δοκιμές του επόμενου σταδίου της ανελισσόμενης ζωής. Όπως το παιδί αποκτά προσαρμόσιμη μεταβλητότητα για τις δραστηριότητές του, ως ενήλικος, μέσα από την κοινωνικότητα και το παιγνίδι των πρώτων χρόνων της παιδικής του ηλικίας, έτσι και ο ενοικών Προσαρμοστής αποκτά την εμπειρία για το επόμενο στάδιο της κοσμικής ζωής, ως αποτέλεσμα του προκαταρκτικού ανθρώπινου σχεδιασμού και των επανειλημμένων δοκιμών των δραστηριοτήτων εκείνων οι οποίες σχετίζονται με τη μοροντιανή πορεία. Η ανθρώπινη ύπαρξη συνιστά μία περίοδο πρακτικής, η οποία αξιοποιείται αποτελεσματικά από τον Προσαρμοστή κατά την προετοιμασία για τις αυξημένες ευθύνες και τις μεγαλύτερες ευκαιρίες μιας μέλλουσας ζωής. Οι προσπάθειες, όμως, του Προσαρμοστή, ενώ υπάρχει εντός σας, δεν αφορούν πολύ στα θέματα της προσωρινής ζωής και της ύπαρξης επί του πλανήτη. Σήμερα, οι Προσαρμοστές της Σκέψης κάνουν, όπως πάντα, δοκιμές των πραγματικοτήτων της συμπαντικής διαδρομής στις εξελισσόμενες διάνοιες των ανθρώπινων υπάρξεων.

^{(1195.2) 109:1.1} Πρέπει να υπάρχει ένα κατανοητό και πολύπλοκο σχέδιο για την εξάσκηση και την εξέλιξη των παρθενικών Προσαρμοστών πριν αποσταλούν από τον Ντιβίνινγκτον, αλλά, πραγματικά, δεν γνωρίζουμε πάρα πολλά σχετικά μ’ αυτό. Επίσης, αναμφίβολα υπάρχει ένα εκτεταμένο σύστημα για την επανεκπαίδευση των Προσαρμοστών που απέκτησαν την εμπειρία της ενοίκησης, πριν αναλάβουν καινούργιες αποστολές με θνητούς συντρόφους, αλλά και πάλι, δεν το γνωρίζουμε πραγματικά.

^{(1195.3) 109:1.2} Μου έχουν πει Εξατομικευμένοι Προσαρμοστές ότι, κάθε φορά που ένας, από τον Ελεγκτή ενοικούμενος, θνητός δεν κατορθώνει να σωθεί, όταν ο Προσαρμοστής επιστρέψει στον Ντιβίνινγκτον, παρακολουθεί μία διευρυμένη σειρά μαθημάτων. Η επιπλέον αυτή εξάσκηση καθίσταται δυνατή βάσει της εμπειρίας που απέκτησε έχοντας ενοικήσει μία ανθρώπινη ύπαρξη και πάντα γίνεται προτού ο Προσαρμοστής ξανασταλεί στους εξελικτικούς κόσμους του χρόνου.

^{(1195.4) 109:1.3} Η πραγματική εμπειρία ζωής δεν έχει κοσμικό υποκατάστατο. Η τελειότητα της θείας υπόστασης ενός πρόσφατα μορφοποιημένου Προσαρμοστή της Σκέψης κατ’ ουδένα τρόπο χαρίζει στον Ελεγκτή αυτό των Μυστηρίων εμπειρική λειτουργική ικανότητα. Η εμπειρία είναι αδιαχώριστη από την ζώσα ύπαρξη. Είναι το μοναδικό πράγμα για το οποίο κανένα μέγεθος θείου χαρίσματος δεν μπορεί να σας απαλλάξει από την αναγκαιότητα να το διασφαλίσετε ζώντας πραγματικά. Γι’ αυτό, από κοινού με όλες τις υπάρξεις που ζουν και λειτουργούν εντός της παρούσας σφαίρας του Υπέρτατου, οι Προσαρμοστές πρέπει να αποκτήσουν εμπειρία. Πρέπει να εξελιχθούν από τις κατώτερες, άπειρες, προς τις ανώτερες, περισσότερο έμπειρες ομάδες.

^{(1196.1) 109:1.4} Οι Προσαρμοστές περνούν από μία συγκεκριμένη αναπτυξιακή διαδρομή στην ανθρώπινη διάνοια. Επιτυγχάνουν ένα ουσιαστικό επίτευγμα το οποίο είναι αιώνια δικό τους. Προοδευτικά αποκτούν τη επιδεξιότητα και την ικανότητα του Προσαρμοστή ως αποτέλεσμα της όποιας μεμονωμένης, αλλά και όλων των επαφών τους με τις υλικές φυλές, ανεξάρτητα από τη σωτηρία, ή την μη σωτηρία, των συγκεκριμένων θνητών υποκειμένων τους. Είναι επίσης ισότιμοι σύντροφοι της ανθρώπινης διάνοιας στην υπόθαλψη της εξέλιξης της αθάνατης ψυχής που έχει την δυνατότητα να σωθεί.

^{(1196.2) 109:1.5} Το πρώτο στάδιο της εξέλιξης του Προσαρμοστή επιτυγχάνεται δια της συγχώνευσης με τη διασωζόμενη ψυχή μιας θνητής ύπαρξης. Έτσι, ενώ φυσιολογικά εξελίσσεσθε προς το εσωτερικό και προς τα πάνω, από τον άνθρωπο στον Θεό, οι Προσαρμοστές φυσιολογικά εξελίσσονται προς τα έξω και προς τα κάτω, από το Θεό στον άνθρωπο. Και έτσι, το τελικό προϊόν της ένωσης αυτής του θείου και του ανθρώπινου θα είναι αιώνια ο υιός του ανθρώπου και ο υιός του Θεού.

^{(1196.3) 109:2.1} Έχετε κατατοπισθεί για την ταξινόμηση των Προσαρμοστών εν σχέσει προς την εμπειρία – παρθενικού, προηγμένοι και υπέρτατοι. Πρέπει, επίσης, να αναγνωρίσετε μία συγκεκριμένη λειτουργική ταξινόμηση – τους αυτενεργούντες Προσαρμοστές. Ένας αυτενεργών Προσαρμοστής είναι εκείνος ο οποίος:

^{(1196.4) 109:2.2} 1. Έχει αποκτήσει ορισμένη απαραίτητη εμπειρία στην εξελισσόμενη ζωή ενός αυτόβουλου πλάσματος, είτε ως προσωρινός ενοικών σ’ έναν τύπο κόσμου, όπου οι Προσαρμοστές ασκούν μόνο προσωρινά καθήκοντα επί των θνητών υποκειμένων, είτε σ’ έναν πλανήτη ουσιαστικής συγχώνευσης, όπου ο άνθρωπος απέτυχε να διασωθεί. Ένας τέτοιος Ελεγκτής είναι είτε ένας προηγμένος, είτε ένας υπέρτατος Προσαρμοστής.

^{(1196.5) 109:2.3} 2. Έχει αποκτήσει την σταθερότητα της πνευματικής δύναμης σ’ έναν άνθρωπο, ο οποίος ολοκλήρωσε τον τρίτο ψυχικό κύκλο και στον οποίο εκχωρήθηκε ένας προσωπικός σεραφικός φρουρός.

^{(1196.6) 109:2.4} 3. Έχει υποκείμενο το οποίο έχει φθάσει στην υπέρτατη αποφασιστικότητα, έχει περιέλθει σε μία ιερή και ειλικρινή μνηστεία με τον Προσαρμοστή. Ο Προσαρμοστής εξετάζει προκαταβολικά το χρόνο της ουσιαστικής συγχώνευσης και θεωρεί την ένωση ως πραγματικό γεγονός.

^{(1196.7) 109:2.5} 4. Έχει υποκείμενο το οποίο έχει ενταχθεί σ’ ένα από τα εφεδρικά σώματα του πεπρωμένου σε έναν εξελικτικό κόσμο ανθρώπινης ανέλιξης.

^{(1196.8) 109:2.6} 5. Κάποια στιγμή, κατά τη διάρκεια του ύπνου του ανθρώπου, έχει προσωρινά αποσπασθεί από το νου της θνητής φυλακής για να επιτελέσει τον άθλο ενός συνδέσμου, μια επαφής, μιας επανακαταχώρησης, ή κάποιας άλλης, πέραν του ανθρώπινου, υπηρεσίας, σχετικής με την πνευματική διακυβέρνηση του κόσμου στον οποίο υπηρετεί.

^{(1196.9) 109:2.7} 6. Έχει υπηρετήσει σε μία περίοδο κρίσης μέσα από την εμπειρία ενός ανθρώπινου πλάσματος, το οποίο υπήρξε το υλικό συμπλήρωμα μιας πνευματικής προσωπικότητας εμπιστευμένης με τη διάπραξη κάποιας κοσμικής επίτευξης, ουσιαστικής για την πνευματική οικονομία του πλανήτη.

^{(1196.10) 109:2.8} Οι αυτενεργούντες Προσαρμοστές φαίνονται ότι διαθέτουν αξιοσημείωτο βαθμό βούλησης σε όλα τα θέματα στα οποία δεν αναμειγνύονται οι ανθρώπινες προσωπικότητες τις οποίες άμεσα ενοικούν, όπως αποδεικνύεται από τα πολυάριθμα κατορθώματά τους τόσο μαζί, όσο και χωρίς τα θνητά υποκείμενα προσάρτησής τους. Τέτοιοι Προσαρμοστές συμμετέχουν σε πάρα πολλές δραστηριότητες του κόσμου, συχνότερα, όμως, λειτουργούν ως απαρατήρητοι ένοικοι των γήινων σκηνών της επιλογής τους.

^{(1196.11) 109:2.9} Αναμφίβολα, οι ανώτεροι αυτοί και περισσότερο έμπειροι τύποι των Προσαρμοστών μπορούν να επικοινωνήσουν με εκείνους που βρίσκονται σε άλλους κόσμους. Ενώ, όμως, οι αυτενεργούντες Προσαρμοστές επικοινωνούν μεταξύ τους με τον τρόπο αυτό, το πράττουν μόνο στα επίπεδα του αμοιβαίου έργου τους και με το σκοπό να διατηρήσουν τα εποπτικά δεδομένα που είναι απαραίτητα για τη λειτουργία τους, ως Προσαρμοστές των κόσμων, όπου προσωρινά διαμένουν, αν και περιστασιακά είναι γνωστό ότι λειτουργούν σε διαπλανητικά θέματα κατά περιόδους κρίσεων.

^{(1197.1) 109:2.10} Οι Ανώτεροι και αυτενεργούντες Προσαρμοστές μπορούν να εγκαταλείψουν το ανθρώπινο σώμα με τη θέλησή τους. Οι ενοικούντες δεν αποτελούν οργανικό, ή βιολογικό μέρος της θνητής ζωής. Είναι θείες εναποθέσεις επ’ αυτής. Στα αυθεντικά σχέδια της ζωής είχαν προβλεφθεί, αλλά δεν είναι απολύτως απαραίτητοι για την υλική ύπαρξη. Πάντως, όμως, πρέπει να αναφερθεί ότι σπανιότατα, ακόμη και για μικρά χρονικά διαστήματα, εγκαταλείπουν τις θνητές σκηνές τους, αφού έχουν μία φορά εγκατασταθεί στους χώρους ενοίκησής τους.

^{(1197.2) 109:2.11} Οι υπερδραστήριοι Προσαρμοστές είναι εκείνοι οι οποίοι έχουν επιτύχει την ολοκλήρωση των έργων που τους εμπιστεύθηκαν και περιμένουν μόνο τη διάλυση του οχήματος της υλικής ζωής, ή τη μετατροπή της αθάνατης ψυχής.

^{(1197.3) 109:3.1} Τα χαρακτηριστικά του λεπτομερούς έργου των Ελεγκτών των Μυστηρίων ποικίλουν ανάλογα με τη φύση των αποστολών τους, ως προς το εάν είναι, ή όχι Προσαρμοστές συνδέσμου, ή συγχώνευσης. Ορισμένοι Προσαρμοστές απλά εκχωρούνται για την εγκόσμια ζωή των υποκειμένων τους. Άλλοι επιφοιτούν, ως υποψήφιοι για προσωπικότητα έχοντας άδεια για την αιώνια συγχώνευση, αν τα υποκείμενά τους διασωθούν. Υπάρχει, επιπλέον, μία ελαφρά παραλλαγή στο έργο τους, μεταξύ των διαφόρων πλανητικών τύπων, όπως επίσης και στα διάφορα συστήματα και σύμπαντα. Συνολικά, ωστόσο, το έργο τους είναι αξιοσημείωτα ομοιογενές, περισσότερο απ’ όσο είναι τα καθήκοντα οποιασδήποτε από τις δημιουργηθείσες τάξεις των ουράνιων υπάρξεων.

^{(1197.4) 109:3.2} Σε ορισμένους πρωτόγονους κόσμους (την ομάδα της πρώτης σειράς), ο Προσαρμοστής ενοικεί τη διάνοια ενός πλάσματος για εμπειρική εξάσκηση, κυρίως για την αυτοκαλλιέργειά του και την προοδευτική του ανάπτυξη. Οι Παρθενικοί Προσαρμοστές αποστέλλονται συνήθως σε τέτοιους κόσμους κατά τους πρώιμους χρόνους, όταν οι πρωτόγονοι άνθρωποι φθάνουν στην κοιλάδα των αποφάσεων, αλλά λίγοι, συγκριτικά, θα επιλέξουν να ανέλθουν τα ηθικά ύψη, πέρα από τους λόφους του αυτοελέγχου και της απόκτησης χαρακτήρα, για να κατακτήσουν τα ανώτερα επίπεδα της αναδυόμενης πνευματικότητας. (Πολλοί, πάντως, οι οποίοι αποτυγχάνουν να συγχωνευθούν με τον Προσαρμοστή διασώζονται ως δια του Πνεύματος συγχωνευόμενοι ανερχόμενοι.) Οι Προσαρμοστές λαμβάνουν πολύτιμη εξάσκηση και αποκτούν θαυμάσια εμπειρία στη μεταβατική τους σχέση με τις πρωτόγονες διάνοιες ενώ στη συνέχεια είναι ικανοί να αξιοποιήσουν την εμπειρία αυτή για όφελος των ανώτερων υπάρξεων, σε άλλους κόσμους. Τίποτα που να αξίζει να διασωθεί δεν χάνεται, σ’ ολόκληρο το απέραντο σύμπαν.

^{(1197.5) 109:3.3} Σ’ έναν άλλο τύπο κόσμου (την ομάδα της δεύτερης σειράς) οι Προσαρμοστές απλά εκχωρούνται στις θνητές υπάρξεις. Εδώ οι Ελεγκτές δεν μπορούν ποτέ να επιτύχουν τη συγχώνευση με την προσωπικότητα, μέσω μιας τέτοιας ενοίκησης, αλλά προσφέρουν μεγάλη βοήθεια στα ανθρώπινα υποκείμενά τους κατά τη θνητή τους ζωή, πολύ περισσότερο απ’ όσο μπορούν να προσφέρουν στους θνητούς της Ουράντια. Οι Προσαρμοστές εδώ εκχωρούνται στα θνητά πλάσματα μόνο για τη διάρκεια της ζωής τους, ως πρότυπα για το ανώτερο πνευματικό τους επίτευγμα, ως προσωρινοί αρωγοί στο ενδιαφέρον έργο της τελειοποίησης μιας προσωπικότητας που αξίζει να σωθεί. Οι Προσαρμοστές δεν επιστρέφουν μετά τον φυσικό θάνατο. Οι διασωζόμενοι αυτοί θνητοί επιτυγχάνουν την αιώνια ζωή δια της συγχώνευσης με το Πνεύμα.

^{(1197.6) 109:3.4} Σε κόσμους όπως η Ουράντια (την ομάδα της τρίτης σειράς) υπάρχει μία αληθινή μνηστεία με τα θεία δώρα, μία σχέση ζωής και θανάτου. Αν σωθείτε, θα υπάρξει μία αιώνια ένωση, μία παντοτινή συγχώνευση, το να γίνει ο άνθρωπος και ο Προσαρμοστής μία οντότητα.

^{(1197.7) 109:3.5} Στους τριπλού εγκεφάλου θνητούς των κόσμων αυτής της σειράς, οι Προσαρμοστές είναι σε θέση να επιτύχουν πολύ ουσιαστικότερη επαφή με τα υποκείμενά τους κατά τη διάρκεια της εγκόσμιας ζωής, απ’ όσο με απλού, ή διπλού εγκεφάλου τύπους. Στη μετά θάνατον, ωστόσο, πορεία, ο τριπλού εγκεφάλου τύπος συνεχίζει όπως ακριβώς ο απλού εγκεφάλου τύπος και ο διπλού εγκεφάλου τύπος – οι φυλές της Ουράντια.

^{(1198.1) 109:3.6} Στους κόσμους που κατοικούνται από πλάσματα διπλού εγκεφάλου, μετά την προσωρινή παραμονή ενός επιφοιτούντος Υιού του Παραδείσου, οι παρθενικοί Προσαρμοστές σπάνια προσαρτώνται σε άτομα που διαθέτουν αναμφισβήτητη ικανότητα σωτηρίας. Είναι πεποίθησή μας ότι παρόμοιους κόσμους, όλοι οι Προσαρμοστές που, πρακτικά, ενοικούν ευφυείς άνδρες και γυναίκες με ικανότητα σωτηρίας, ανήκουν στον προηγμένο, ή τον ανώτατο τύπο.

^{(1198.2) 109:3.7} Σε πολλές από τις αρχικές, εξελικτικές φυλές της Ουράντια, υπήρξαν τρεις ομάδες πλασμάτων. Υπήρξαν εκείνοι οι οποίοι ήσαν τόσο ζωώδεις, ώστε τελικά απώλεσαν την ικανότητα να δεχθούν τον Προσαρμοστή. Υπήρξαν εκείνοι οι οποίοι επέδειξαν αναμφίβολη ικανότητα για τους Προσαρμοστές και γρήγορα τους δέχθηκαν, όταν έφθασαν στην ηλικία της ηθικής υπευθυνότητας. Υπήρξε και μία τρίτη τάξη, που κατελάμβανε μία οριακή θέση. Είχαν την ικανότητα για να δεχθούν τον Προσαρμοστή, αλλά οι Ελεγκτές μπορούσαν να ενοικήσουν το νου τους μόνο μετά από προσωπική παράκληση του ατόμου.

^{(1198.3) 109:3.8} Αλλά με τις υπάρξεις εκείνες οι οποίες κρίνονται κατ’ ουσίαν ακατάλληλες για σωτηρία, δι’ αποκλήρωσης, εξ αιτίας της επίδρασης ανίκανων και κατώτερων προγόνων, πολλοί παρθενικοί Προσαρμοστές έχουν αποκτήσει πολύτιμη προκαταρκτική εμπειρία επικοινωνώντας με την εξελικτική διάνοια και έτσι απέκτησαν περισσότερα προσόντα για μία επόμενη ανάθεση έργου σε ένα ανώτερο τύπο διάνοιας, σε κάποιον άλλο κόσμο.

^{(1198.4) 109:4.1} Οι ανώτερες μορφές ευφυούς ενδοεπικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπινων υπάρξεων βοηθώνται σε μεγάλο βαθμό από τους ενοικούντες Προσαρμοστές. Τα ζώα ασφαλώς διαθέτουν συντροφικά αισθήματα, αλλά δεν μεταδίδουν έννοιες το ένα στο άλλο. Μπορούν να εκφράσουν συναισθήματα, αλλά όχι ιδέες και ιδανικά. Ούτε οι άνθρωποι ζωώδους προέλευσης μπορούν να βιώσουν έναν ανώτερο τύπο διανοητικής σχέσης, ή πνευματικής επικοινωνίας με τους συντρόφους τους, μέχρις ότου οι Προσαρμοστές της Σκέψης επιφοιτήσουν, αν και, όταν τέτοια εξελικτικά πλάσματα αναπτύξουν την ομιλία, είναι καθ’ οδόν για να δεχθούν τους Προσαρμοστές.

^{(1198.5) 109:4.2} Τα ζώα επικοινωνούν, με έναν άτεχνο τρόπο, το ένα με το άλλο, αλλά δεν υπάρχει παρά ελάχιστη, ή καθόλου προσωπικότητα σε μία τέτοια πρωτόγονη επαφή. Οι Προσαρμοστές δεν είναι προσωπικότητες. Είναι προ-ατομικές υπάρξεις. Εκπορεύονται όμως από την πηγή της προσωπικότητας και η παρουσία τους πραγματικά αυξάνει τις ποιοτικές εκδηλώσεις της ανθρώπινης προσωπικότητας. Τούτο είναι ιδιαίτερα αληθές αν ο Προσαρμοστής διαθέτει προηγούμενη εμπειρία.

^{(1198.6) 109:4.3} Ο τύπος του Προσαρμοστή έχει να κάνει πολύ με τη δυνατότητα έκφρασης της ανθρώπινης προσωπικότητας. Καθώς περνούν οι αιώνες, πολλοί από τους μεγάλους διανοητικούς και πνευματικούς αρχηγούς της Ουράντια άσκησαν μεγάλη επίδραση κυρίως εξ αιτίας της ανωτερότητας και της προηγούμενης εμπειρίας των Προσαρμοστών οι οποίοι τους ενοικούσαν.

^{(1198.7) 109:4.4} Οι ενοικούντες Προσαρμοστές έχουν σε μεγάλο βαθμό συνεργασθεί με άλλες πνευματικές επιρροές στον μετασχηματισμό και τον εξανθρωπισμό των απογόνων των πρωτόγονων ανθρώπων των παλαιότερων εποχών. Αν οι Προσαρμοστές οι οποίοι ενοικούν τη διάνοια των κατοίκων της Ουράντια επρόκειτο να αποσυρθούν, ο κόσμος θα επέστρεφε σιγά-σιγά σε πολλές από τις δραστηριότητες και τις πρακτικές των ανθρώπων των πρωτόγονων καιρών. Οι θείοι Ελεγκτές αποτελούν μία από τις ουσιαστικές δυνατότητες του προοδευτικού πολιτισμού.

^{(1198.8) 109:4.5} Έχω προσέξει ένα Προσαρμοστή της Σκέψης που ενοικούσε μία διάνοια στην Ουράντια, ο οποίος έχει, σύμφωνα με τα αρχεία στην Ουβέρσα, ενοικήσει δεκαπέντε διάνοιες προηγούμενα στον Όρβοντον. Δεν γνωρίζουμε εάν αυτός ο Ελεγκτής είχες παρόμοιες εμπειρίες σε άλλα υπερσύμπαντα, το υποπτεύομαι, ωστόσο. Είναι ένας θαυμάσιος Προσαρμοστής και μία από τις πλέον χρήσιμες και ισχυρές δυνάμεις στην Ουράντια κατά τη διάρκεια της παρούσης εποχής. Αυτό που άλλοι έχουν χάσει, αυτό για το οποίο αρνούνται να σωθούν, αυτό το ανθρώπινο πλάσμα (και ολόκληρος ο κόσμος σας) τώρα το κερδίζει. Από αυτόν, ο οποίος δεν διαθέτει δυνατότητες σωτηρίας, θα απομακρυνθεί ακόμη και ο έμπειρος εκείνος Προσαρμοστής, τον οποίο τώρα έχει, ενώ σ’ αυτόν που έχει προοπτικές σωτηρίας θα δοθεί ο προ-της-εμπειρίας Προσαρμοστής ενός οκνηρού λιποτάκτη.

^{(1199.1) 109:4.6} Κατά μία έννοια οι Προσαρμοστές μπορούν να υποθάλψουν ένα ορισμένο βαθμό πλανητικής διασταυρωτικής γονιμοποίησης στους χώρους της αλήθειας, της ομορφιάς και της αγαθότητας. Σπάνια, όμως, τους δίδονται δύο εμπειρίες ενοίκησης στον ίδιο πλανήτη. Δεν υπάρχει Προσαρμοστής που να υπηρετεί τώρα στην Ουράντια, ο οποίος να έχει υπάρξει προηγούμενα σ’ αυτόν τον κόσμο. Ξέρω τι λέω, αφού έχουμε τους αριθμούς τους και τα αρχεία τους στο αρχειοφυλακείο της Ουβέρσα.

^{(1199.2) 109:5.1} Οι ανώτατοι και αυτενεργούντες Προσαρμοστές είναι συχνά ικανοί να συνεισφέρουν σταθερούς όρους πνευματικής σημασίας στην ανθρώπινη διάνοια, όταν αυτή ρέει ανεμπόδιστα στους ελεύθερους αλλά ελεγχόμενους διαύλους της δημιουργικής φαντασίας. Σε τέτοιους καιρούς και ορισμένες φορές κατά τη διάρκεια του ύπνου, ο Προσαρμοστής είναι ικανός να συλλάβει τα διανοητικά ρεύματα, να σταματήσει τη ροή και στη συνέχεια να αλλάξει την κατεύθυνση της ιδέας. Και όλο τούτο γίνεται για να επιτευχθούν βαθιές πνευματικές μεταμορφώσεις στις ανώτερες περιοχές της υπερσυνείδησης. Έτσι οι δυνάμεις και οι ενέργειες της διάνοιας ρυθμίζονται πληρέστερα στο κλειδί των επικοινωνιακών τόνων του πνευματικού επιπέδου του παρόντος και του μέλλοντος.

^{(1199.3) 109:5.2} Είναι μερικές φορές πιθανόν να έχετε φωτισμένη διάνοια, να ακούτε τη θεία φωνή που διαρκώς μιλά εντός σας, έτσι ώστε να μπορέσετε εν μέρει να αποκτήσετε συνείδηση της σοφίας, της αλήθειας της αγαθότητας και της ομορφιάς της εν δυνάμει προσωπικότητας που συνεχώς σας ενοικεί.

^{(1199.4) 109:5.3} Οι ασταθείς, όμως, και γοργά μετακινούμενες διανοητικές σας θέσεις συχνά έχουν ως αποτέλεσμα να αποθαρρύνονται τα σχέδια και να διακόπτεται το έργο των Προσαρμοστών. Το έργο τους δεν συγκρούεται μόνο με την ενδογενή φύση των θνητών φυλών, αλλά η λειτουργία αυτή καθυστερεί, επίσης, σε μεγάλο βαθμό από τις ίδιες τις προδεδικασμένες απόψεις σας, τις παγιωμένες ιδέες και τις μακρόχρονες προκαταλήψεις σας. Εξ αιτίας αυτών των μειονεκτημάτων, πολλές φορές μόνον οι ατελείς δημιουργίες τους αποκτούν συνείδηση ενώ η σύγχυση των ιδεών είναι αναπόφευκτη. Συνεπώς, κατά την λεπτομερή εξέταση των διανοητικών καταστάσεων, διασφάλιση υπάρχει μόνο στην άμεση αναγνώριση κάθε μιας, αλλά και όλων των εννοιών και των εμπειριών γι’ αυτό που ουσιαστικά και βασικά είναι, χωρίς να λαμβάνεται καθόλου υπ’ όψιν αυτό που θα μπορούσε να είναι.

^{(1199.5) 109:5.4} Το μέγα πρόβλημα της ζωής είναι η ρύθμιση των προγονικών τάσεων της ζωής στις απαιτήσεις των πνευματικών ερεθισμάτων τα οποία εκπορεύονται από τη θεία παρουσία του Ελεγκτή των Μυστηρίων. Ενώ στη συμπαντική και την υπερσυμπαντική πορεία ουδείς άνθρωπος μπορεί να υπηρετεί δύο κυρίους, στη ζωή που τώρα ζείτε στην Ουράντια κάθε άνθρωπος πρέπει αναγκαστικά να υπηρετεί δύο κυρίους. Πρέπει να γνωρίσει την τέχνη ενός συνεχούς, ανθρώπινου συμβιβασμού προς τα εγκόσμια, ενώ ενδίδει στην πνευματική υπακοή ενός μόνο κυρίου. Και τούτος είναι ο λόγος για τον οποίο τόσοι πολλοί παρεκκλίνουν και αποτυγχάνουν, αγανακτούν και υποκύπτουν στην πίεση του εξελικτικού αγώνα.

^{(1199.6) 109:5.5} Ενώ τα κληρονομούμενα στοιχεία των εγκεφαλικών ιδιοτήτων καθώς και εκείνα του ηλεκτροχημικού υπερελέγχου λειτουργούν μαζί για να οριοθετήσουν τη σφαίρα δραστηριότητας του δυναμικού Προσαρμοστή, δεν υπάρχει κληρονομικό μειονέκτημα (σε φυσιολογικές διάνοιες) που να μπορεί ποτέ να εμποδίσει το τελικό πνευματικό επίτευγμα. Η κληρονομικότητα μπορεί να παρέμβει στο βαθμό της κατάκτησης της προσωπικότητας, αλλά δεν εμποδίζει την τελική ολοκλήρωση της ανελικτικής περιπέτειας. Αν συνεργασθείτε με τον Προσαρμοστή σας, το θείο δώρο, αργά ή γρήγορα, θα εξελίξει την αθάνατη μοροντιανή ψυχή και, μετά την συγχώνευση μαζί του, θα παρουσιάσει το καινούργιο πλάσμα στον ανώτατο Κυρίαρχο Υιό του τοπικού σύμπαντος και τελικά στον πατέρα των Προσαρμοστών στον Παράδεισο.

^{(1200.1) 109:6.1} Οι Προσαρμοστές ποτέ δεν αποτυγχάνουν. Τίποτε που να αξίζει να σωθεί δεν χάνεται ποτέ. Κάθε σημαντική αξία, σε κάθε αυτόβουλο πλάσμα, είναι βέβαιο ότι θα σωθεί, ανεξάρτητα από τη σωτηρία, ή την μη σωτηρία της προσωπικότητας που ανεκάλυψε, ή αξιολόγησε την ιδέα. Ακόμη και έτσι, ένα θνητό πλάσμα μπορεί να αποποιηθεί τη σωτηρία. Επιπλέον, η εμπειρία της ζωής δεν πηγαίνει χαμένη. Ο αιώνιος Προσαρμοστής μεταφέρει τα χαρακτηριστικά μιας τέτοιας φαινομενικά αποτυχημένης ζωής, που αξίζουν τον κόπο, σε κάποιον άλλο κόσμο και εκεί, εναποθέτει τις έννοιες αυτές και τις αξίες που αξίζει να διασωθούν σ’ έναν ανώτερο τύπο θνητής διάνοιας, μιας διάνοιας που να έχει την ικανότητα να σωθεί. Καμία εμπειρία που αξίζει τον κόπο δεν λαμβάνει χώρα μάταια. Καμία αληθινή έννοια, ή πραγματική αξία δεν χάνεται ποτέ.

^{(1200.2) 109:6.2} Όσον αφορά στους υποψήφιους για συγχώνευση, εάν ένας Ελεγκτής των Μυστηρίων εγκαταλειφθεί από το θνητό σύντροφό του, αν ο ανθρώπινος συνεργάτης αρνηθεί να ακολουθήσει την ανελικτική πορεία, όταν ελευθερωθεί δια του φυσικού θανάτου (ή, πριν από αυτόν), ο Προσαρμοστής απομακρύνει οτιδήποτε αξίζει να σωθεί, το οποίο εξελίχθηκε στη διάνοια αυτού του πλάσματος που δεν πρόκειται να σωθεί. Εάν ένας Προσαρμοστής επανειλημμένα αποτύχει να αποκτήσει προσωπικότητα δια της συγχώνευσης, εξ αιτίας της μη σωτηρίας μίας σειράς ανθρώπινων υποκειμένων και, εάν ο Ελεγκτής αυτός εξατομικευθεί στη συνέχεια, όλη η εμπειρία που απέκτησε έχοντας ενοικήσει και γνωρίσει καλά όλες αυτές τις θνητές διάνοιες γίνεται το ουσιαστικό κτήμα ενός τέτοιου πρόσφατα Εξατομικευμένου Προσαρμοστή, ένα δώρο να χαρεί και να αξιοποιήσει στη διάρκεια όλων των μελλοντικών αιώνων. Ένας Εξατομικευμένος Προσαρμοστής της τάξης αυτής είναι μία σύνθετη συναρμολόγηση όλων των ιδιοτήτων που διασώθηκαν, όλων των προηγούμενων πλασμάτων που τον φιλοξένησαν.

^{(1200.3) 109:6.3} Όταν οι Προσαρμοστές μακράς συμπαντικής εμπειρίας προσφέρονται εθελοντικά να ενοικήσουν θείους Υιούς σε αποστολές επιφοίτησης, γνωρίζουν απόλυτα ότι η κατάκτηση της προσωπικότητας δεν μπορεί ποτέ να επιτευχθεί μέσω αυτής της υπηρεσίας. Συχνά, όμως, ο Πατέρας των πνευμάτων δωρίζει προσωπικότητα στους εθελοντές αυτούς και τους εγκαθιστά ως διευθυντές του είδους τους. Αυτές είναι οι προσωπικότητες οι οποίες τιμώνται με κύρος στον Ντιβίνινγκτον. Και η μοναδική τους φύση ενσωματώνει το ανθρώπινο ψηφιδωτό των πολλαπλών τους εμπειριών της ενοίκησης στους θνητούς επιπλέον, δε, την πνευματική εγγραφή της ενυπάρχουσας στον άνθρωπο θείας φύσης του Παραδείσιου Υιού επιφοίτησης της τελικής εμπειρίας ενοίκησης.

^{(1200.4) 109:6.4} Οι δραστηριότητες των Προσαρμοστών στο τοπικό σας σύμπαν κατευθύνονται από τον Εξατομικευμένο Προσαρμοστή του Μιχαήλ του Νέβαδον, τον ίδιο αυτό Ελεγκτή που τον οδήγησε βήμα προς βήμα, όταν έζησε την ανθρώπινη ζωή του στο σώμα του Ιησού μπεν Τζοζέφ.¹ Συνεπής στο έργο που του εμπιστεύθηκαν υπήρξε ο εξαίρετος αυτός Προσαρμοστής, ενώ με σύνεση, ο γενναίος αυτός Ελεγκτής, κατηύθυνε την ανθρώπινη φύση, καθοδηγώντας πάντα τη θνητή διάνοια του Παραδείσιου Υιού στην επιλογή του δρόμου της τέλειας θέλησης του Πατέρα. Ο Προσαρμοστής αυτός είχε προηγούμενα υπηρετήσει με τον Μελχισεδέκ Ματσιβέντα την εποχή του Αβραάμ και είχε εμπλακεί σε τρομακτικά ανδραγαθήματα, τόσο πριν την ενοίκησή του, όσο και μεταξύ αυτών των εμπειριών επιφοίτησης.

^{(1200.5) 109:6.5} Ο Προσαρμοστής αυτός θριάμβευσε πραγματικά στην ανθρώπινη διάνοια του Ιησού – τη διάνοια αυτή η οποία σε κάθε επαναλαμβανόμενη κατάσταση της ζωής, διατήρησε μία ιερή αφοσίωση στο θέλημα του Πατέρα λέγοντας, «Ας γίνει όχι το θέλημά μου, αλλά το δικό σου.» Τέτοια κατηγορηματική αφοσίωση συνιστά το πραγματικό διαβατήριο από τους περιορισμούς της ανθρώπινης φύσης, στην τελικότητα του θείου επιτεύγματος.

^{(1200.6) 109:6.6} Ο ίδιος αυτός Προσαρμοστής τώρα αντανακλά στην ανεξιχνίαστη φύση της εξαιρετικής του προσωπικότητας την προ της βάπτισης ανθρώπινη φύση του Ιησού μπεν Τζοζέφ την αιώνια και ζώσα εγγραφή των αιώνιων, ζωντανών αξιών τις οποίες ο μέγιστος των Ουραντιανών δημιούργησε από τις ταπεινές συνθήκες μιας κοινότοπης ζωής, όπως βιώνονταν μέχρι την πλήρη κατάρρευση των πνευματικών αξιών που θα μπορούσαν να κατακτηθούν κατά τη θνητή εμπειρία.

^{(1201.1) 109:6.7} Κάθε τι με μόνιμη αξία, που εμπιστεύθηκε σ’ έναν Προσαρμοστή έχει εξασφαλίσει την αιώνια σωτηρία. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ο Ελεγκτής διατηρεί τα αποκτήματα αυτά για επιφοίτηση σε μία θνητή διάνοια μελλοντικής ενοίκησης. Σε άλλες, και μόλις εξατομικευθεί, αυτές οι διασωζόμενες και διατηρούμενες πραγματικότητες φυλάσσονται για μελλοντική αξιοποίηση στην υπηρεσία των Αρχιτεκτόνων του Κυρίαρχου Σύμπαντος.

^{(1201.2) 109:7.1} Δεν μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα εάν τα μη εκφραζόμενα δια του Προσαρμοστή κλάσματα του Πατέρα μπορούν να εξατομικευθούν, ή όχι, ωστόσο έχετε μάθει ότι η προσωπικότητα αποτελεί την κυριαρχούσα επιφοίτηση της θείας βούλησης του Πατέρα του Σύμπαντος. Εξ όσων γνωρίζουμε, το τύπου Προσαρμοστή κλάσμα του Πατέρα κατακτά την προσωπικότητα μόνο δια της απόκτησης ατομικών ιδιοτήτων, μέσω της υπηρεσίας-λειτουργίας του σε μία εξατομικευμένη ύπαρξη. Αυτοί οι Εξατομικευμένοι Προσαρμοστές έχουν πατρίδα τον Ντιβίνινγκτον, όπου εκπαιδεύουν και κατευθύνουν τους προ-ατομικούς τους συνεργάτες.

^{(1201.3) 109:7.2} Οι Εξατομικευμένοι Προσαρμοστές της Σκέψης είναι οι μη εμποδιζόμενοι, μη αφομοιονώμενοι κυρίαρχοι σταθεροποιητές και εξισορροπιστές του απέραντου σύμπαντος των συμπάντων. Συνδυάζουν την εμπειρία του Δημιουργού και του δημιουργήματος – την υπαρξιακή και την εμπειρική. Είναι υπάρξεις συνδεδεμένες με το χρόνο και την αιωνιότητα. Συνδέουν το προ-ατομικό και το ατομικό στοιχείο στην διακυβέρνηση του σύμπαντος.

^{(1201.4) 109:7.3} Οι Εξατομικευμένοι Προσαρμοστές είναι οι πάνσοφοι και ισχυροί εκτελεστές των Αρχιτεκτόνων του Κυρίαρχου Σύμπαντος. Είναι οι εξατομικευμένοι αντιπρόσωποι της πλήρους λειτουργίας του Πατέρα του Σύμπαντος – ατομικοί, προ-ατομικοί και υπέρ-ατομικοί. Είναι οι εξατομικευμένοι λειτουργοί του εξαιρετικού, του ασυνήθιστου και του απρόσμενου σ’ ολόκληρη την έκταση, όλων των κόσμων των υπερβατικών απολυτοειδών σφαιρών της κυριαρχίας του Θεού του Ύπατου, ακόμη και στα επίπεδα του Θεού του Υπέρτατου.

^{(1201.5) 109:7.4} Είναι οι μοναδικές οντότητες των συμπάντων οι οποίες περιλαμβάνουν στην ύπαρξή τους όλες τις γνωστές σχέσεις της προσωπικότητας. Είναι παν-προσωπικοί – υπάρχουν πριν από την προσωπικότητα, είναι η προσωπικότητα και υπάρχουν μετά την προσωπικότητα. Λειτουργούν για την προσωπικότητα του Πατέρα του Σύμπαντος ως το αιώνιο παρελθόν, το αιώνιο παρόν και το αιώνιο μέλλον.

^{(1201.6) 109:7.5} Υπαρξιακή προσωπικότητα στην κατηγορία του πεπερασμένου και του απόλυτου, ο Πατέρας επεφοίτησε επί του Αιώνιου Υιού, αλλά επέλεξε να διατηρήσει για τη δική του λειτουργία την εμπειρική προσωπικότητα του τύπου του Εξατομικευμένου Προσαρμοστή, επιφοιτών επί του υπαρξιακού προ-ατομικού Προσαρμοστή. Και έτσι, είναι και οι δύο προορισμένοι να σχηματίσουν την μέλλουσα, αιώνια υπερ-προσωπικότητα της υπερβατικής λειτουργίας στους απολυτοειδείς χώρους του Απώτατου, του Υπέρτατου-Απώτατου, ακόμη και στα επίπεδα του Απώτατου-Απόλυτου.

^{(1201.7) 109:7.6} Σπάνια οι Εξατομικευμένοι Προσαρμοστές φαίνονται, γενικά, στα σύμπαντα. Ενίοτε συσκέπτονται με τους Αρχαίους των Ημερών, ενώ ορισμένες φορές οι Εξατομικευμένοι Προσαρμοστές των επτάπτυχων Δημιουργών Υιών έρχονται στους αρχηγικούς κόσμους των αστερισμών για να συσκεφθούν με τους κυβερνήτες Βοροντάντεκ.

^{(1201.8) 109:7.7} Όταν ο Βοροντάντεκ πλανητικός παρατηρητής της Ουράντια – ο Μέγιστος επόπτης, ο οποίος όχι πριν πολύ καιρό ανέλαβε μία επείγουσα αντιβασιλεία στον κόσμο σας – επιβεβαίωσε το κύρος του, παρουσία του διαμένοντος γενικού κυβερνήτη, άρχισε την επείγουσα διακυβέρνηση της Ουράντια έχοντας ένα πλήρες επιτελείο της επιλογής του. Ανέθεσε αμέσως σε όλους τους συνεργάτες και βοηθούς του τα καθήκοντά τους επί του πλανήτη. Ωστόσο, δεν επέλεξε τους τρεις Εξατομικευμένους Προσαρμοστές οι οποίοι παρουσιάσθηκαν εμπρός του τη στιγμή που ανέλαβε την αντιβασιλεία. Δεν εγνώριζε καν ότι θα εμφανίζονταν έτσι, διότι δεν είχαν ποτέ εκδηλώσει την θεία παρουσία τους την εποχή της προηγούμενης αντιβασιλείας. Και ο Μέγιστος αντιβασιλέας δεν ανέθεσε κάποια υπηρεσία, ή συγκεκριμένα καθήκοντα σ’ αυτούς τους εθελοντικά προσφερθέντες Εξατομικευμένους Προσαρμοστές. Παρά ταύτα, αυτές οι τρεις παν-προσωπικές υπάρξεις ήταν μεταξύ των πλέον δραστήριων από τις πολυάριθμες τάξεις των ουράνιων υπάρξεων που υπηρετούσαν, τότε, στην Ουράντια.

^{(1202.1) 109:7.8} Οι Εξατομικευμένοι Προσαρμοστές προσφέρουν μία μεγάλη γκάμα υπηρεσιών σε πολυάριθμες τάξεις συμπαντικών προσωπικοτήτων, ωστόσο δεν μας επιτρέπεται να συζητήσουμε για τις λειτουργίες αυτές, με εξελικτικά πλάσματα ενοικούμενα από τους Προσαρμοστές. Οι ασυνήθιστες αυτές ανθρώπινες θεότητες συγκαταλέγονται μεταξύ των πλέον αξιοσημείωτων προσωπικοτήτων ολόκληρου του μεγάλου σύμπαντος και ουδείς τολμά να προείπει ποιες θα μπορούσαν να είναι οι μελλοντικές τους αποστολές.

^{(1202.2) 109:7.9} [Παρουσιάσθηκε από έναν Μοναχικό Αγγελιαφόρο του Όρβοντον.]